장음표시 사용
91쪽
8 Lib. I V. De predicamentis, principium habet de uias independenter is
Soluuntur obiectiones. biicies primo et non potest substantia ex
meaη- se & independenter a quantitate actuali h sur 'alia bere effectum primarium quantitatis : sed 1Ρndum ' habete substantiam partes entitati uas est de ν inseru- primario effectu quantitatis actualis r Ergo aiori . non habet substantia ex se de independenter a quantitate actuali partes entitati uas. O1aior patet ex terminis. Frobatur Minor: primarius quantitatis effectus respectu lubstantiae , vel est tribuere simpliciter partes . vel iiibuere partes extensas et sed tribuere partes extentas non est de primario quantitatis effectu : Ergo de primario eius effectu est tribuere partes simpliciter , siue entitati uas. Maior videtur cerIa , nec enim videtur aliud assignabile , quod ene possit effectus primarius quantitatis. Probatur Minor ' implicat reperiri quantitatem alicubi sine primario sui effectu , cum hic ipsam im-Poster prout communicatam : sed de facto reperitur quantitas sine extensis partibus , ut patet in corpore Christi Domini sub 1 peciebus Sacramentalibus et Ergo tribuere partes
extensas esse non parcst de ptimatio effectu
Relpondeo negando Μinorem ad cuius probationem distinguo Minorem e sed tribuere partes extentas non est de primario quantitatis effectu , si sermo sit de partibus extensis in ordine ad locum , Concedo : se autem sermo sit de partibus extensis in ordine ad totum , seu inter se osdinatis, Nego Minorem , de Consequentiam. Pro quo
notandum est , di quidem serio di diligen-
92쪽
Suast. III. Vtrum substantia s
ter , quod quantum ad hoc quod est habere partes , haec tria cum ordine sunt distinguenda - , adeo ut primum quod occurrit sit ly habere partes simpliciter line en litati uas , quod quidem praecise habetur per hoc quod una pars non est alia r se eundum vero quod sequitur est ly habere partes extensas in ordine ad totum , id eli inter 1e ordinatas dc positionem inter se habentes , ad quod non sufficit quod una pars non sit alia , sed praeterea requiritur quod una pars substantiae fit prior alia , momnes illae cum ordine politionis inter te
comparentur ad totum : tertium denique ecpostremum quod sequitur est ly habere partes extensas in ordine ad iocum , adeo vnon solum inter se ordinem dc positionem seruent, sed etiam per ordinem ad locum , per hoc scilicet quod una est loealiter extra aliam. Iam Ergo dico effectum primarium quantitatis non e ste quidem nec consistere in eo 'quod tribuantur partes eXtensae in ordine ad Iocum , ut bene probat argumentum, sed hic est effectus tantummodo secundarius : Non tamen exinde sequitur , ut male inferunt aduersari j defectu anno:atae
supra distinctionis triplicis ) quod effectus
Primatius quantitatis debeat esse ly tribuere pastes simpliciter . in quantum scilicet una non est entitatiue alia, quia scilicet aliud occurrit quod assignari potest loca talis effectus pri inari j, ly scilicet tribuere vel habere Partes extensas in ordine ad totum siue intelis ordinatas & o dinem positionis seruantes
Instabis : gratis & sine fundamento adducitur praefata solutionis doctrina r Ergo nulla solutio. Probatur antecedens et ex praefata doctrina aliud est habere par-
93쪽
lo Lilo I V. De pradisamentis,
te, simpliciter , dc aliud illas habere inister se ordinaras , siue extensas in ordine ad totum sed gratis de sine fundamento sic distinguuntur illa duo et Ergo desine fundamento adducitur praefata doctrina. Probatur Minoe r si aliud ess et habere partes simpliciter , dc aliud illas habere
inter se ordinatas comparative ad totum , Pars simpliciter ut pars non esset ordinata
ad totuin e sed hoc est falsum, cum par3 ut pars non sit, nisi in ordine ad totum : Eico gratis di sine is adamento sic distinguuntur illa
Resspondeo negando antecedens. imprimis namque fundamentum habet praefata doctrina in Diuo Thoma , qui opuscul 8.rraciatu de quantitate cap. 4. habet , quod positio. uno modo dicitur ordo partium in lo
co , ct se est unum de stradicamentis , quod Alcitur situs ue alio modo postio est ordo paritium in ioto ct sic positio est disserintia quan
titatis r Haec ille : Iam sic est quod ordo ille partium in toto non dicit tantum diitinctionem de pluralitatem Partium , qualem dicit ly habere partes s mPὶiciter, tum quia partes ut inordinatae adhuc plures ec distin-tiae sunt , quod tamen verum non esset si ordo ille partium in toto nihil plus diceret , quam ipsam distinctionem dc pluralitatem partium ; tum etiam quia ordo ille partium in toto , quem dicit Diuus Tiso. mas cile differentiam quantitatis est hoc ipso accidentale quid , cum tamen parte S entitatiuae substantiae ita simpliciter prolatae nihil dicant accidentale quod quidem patet cx eo quod ita sumptae simpliciter, habent condistingui ab ipsis Partibus quantitatis , subindeque de ab omni accidentali 3 eum sit quantitas primum accidens ipsius substan Mnti riae: EISQ non gratio, sed grauissimo eum fundamento
94쪽
Qussi. III. Utrum substantia see. 8 i
d amento adducta est prauata superioris salutionis doctrina. Vnde ad probationem Nego Minorem ad tertium vero Nego sequelam Μaioris : aliud enim est esse partes inter se ordinatas com- rarative ad totum , Ee aliud es: este ordidi natas ad totum e esse namque Ordinata Sad totum , cum hoc. habeant partes , pex hoc praci se quod natae tunt esse propter to- tum , di istud habeant siue sint ordinatae in ter sis , siue inordinatae , id est siue sint in toto cum ordine , siue sint omnino confusae , consequenter fit quod quamuis par tes ut partes , sint ordinatae ad totum , non propterea sequitur , quod praecise ecsmpliciter , ut partes sunt debeant esse in ter se ordinatae comparatiue a1 totum , seu, quod in idem redit, debeant esse Ordinaῖδι
τέ bis e partes integrales hoc ipso quod tales, sunt inrer se siue in toto ordinatae, dc Non tantum ad totum e sed partes illae en- Iliatiuae subitantiae , t sic sunt partes in te grates : Ergo partes illae entitatiuae substantiae hoc ipso quod tales sunt inter se siue in toto ordinatὰ Probatur Minor ' paries substantiae vel sunt essentiales vel integrales 3 sed partes istae entitatiuae non tapponunt pro partibus essciuialibus ut supponitur, nec enim Vllus unquam dubitauit habere substantiam Partes essentiales pura materiam & formam inde Pendenter a quantitate i Ergo partes illa: entitatiuae substantiae sunt pastes integra
Respondeo Concedendo Μaiorem , 5c Ne gando Minorem', si sermo sit , ut supponi-1ur , esse de partibus proprie & actu integralibus e licet enim partes illae entitatiuae substantiae sint aptae natae ad esse partes inte- ad ales , non Iamen IId sise ut partes enti a
95쪽
8 1 Liber I V. de praedicamentis.
tiuae sunt , sunt actu dc proprie integrales . cum partes emitatiuae sint per hoc praecise quod una non est entitatiue altera , quod tamen minime sufficit ad hoc ut sinit acture proprie partes integratus : ad hoc enim requiritur praeterea quod una talis sit entitatis .in homine verbi gratia & prior alis ἐκ ord .nis , ut habeat esse caput , & se de caeteris : Hoc enim de necessitate dicit pars quae est actu bc proprie integralis. Unde ad yrcbationem Nego Maiorem si nimirum sermo sit de partibus proprie de actu integra lib us : Certum enim est , quod pars per hoc Praeesse , quod e st apta nata ad esse partem integralem non propterea per hoc praecisecii actu oc proprie Fars integralis di Iam sic est , quod per hoe praecise quod est apta.
Data ad esse partem integralem non est e se sentialis pars , cum pals essentialis fieri suisquam possit integralis : Ergo partes substantiae non sunt tantum vel elsentiales vel
actu ic proprio integrales , seu quod thide in redit , per hoc praeciae quod non sunt essentiales , non propterea sequitur , . quod sint actu dc proprie integrales. Vnde notabis , quod suando proponi solet ab aliquibus praesens quaestio sub his terminis, an
scilicet substantia. partes habeat entitati uas Scis. intcgrates independenzer a quantitate , . no- tabis inquam , quod ibi partes integiales non sunt iantur , aut ceire non debent sumi
pro partibus actu dc proprie integralibus , sed pro partibus quae dicuntur integrales inquantum condillinctae contra partes ementiales, i cu , quod in idem redit pro partibus entitatiuis quae sunt aptae naiae ad esse partes in te
Obiicies secundio materia pro eo priori,' in quo concipitur anteccdere formam, ratio nem habet substantiae corporeae 3 sed' pro Ia
96쪽
Rer a quantitate actuali partes entitatiuas :Ergo subitantia corporea non habet ex te dc in- dc pendenter a quantitate actuali partes entitati uas. Probatur Minor : omnis actualis distinctio debet ab actu aliquo prouenire. Sed materia pro eo priori in quo concipitur antecedere formam nullum potest habere actum, cum forma substantialis sit primus eius actus : Ergo pro tali priori. non habet materia ex se de independenter a quantitate actuali partes actu entitatiue distinctas.
dem nedum , quia etiam pro ' tali priori vere includit existentem formam , 5c consequenter quantitatem naturaliter emanantem,
propterea quod prioritas illa non est prioritas in quo & existentiae , sed solum a quo& causalitatis 3 sed hanc praeterea nego, quia pro tali priori intelligitur esse radix
diuersae quantitatis partialis , seu diuersarum partium quantibatis , sicut in tali priori adhuc intelliguntur materiae aquae Zc aeris , verbi gratia , esse radix diuersae quantitatis totalis , quatenus pec dispositiones ab tigente introductas sigillantur ec fiunt capaces diuersae quantitatis toralis , ac proinde sicut ob id intelligitur una materia distincta ab altera actualiter de totaliter , ita 11militer & in materia pro ali priori distin gui debent etiam 'actualiter partcs entitatiuae ερ substantiales. Vt enim semper sistamus in paritate supra in prima probatione adducta non est potior ratio quod ad recipiendam diuersam quantitatem totalem distinctam realiter ab altera quantitate totali debeat praesupponi substantia totalis distincta actuati: er, totaliter ab alaera subli an tia totali ue adeo ut dici nequeat , quod distinctio, actu lis talium sub tantiarum to-u tati una..
97쪽
8ι laser I V. de pradicamentis.
taliuin ab ipsis quantitatibus sit prout actualibus , sed nec euario ad talium quantitatum debeat praesupponi. Non inquam delioc potior est ratio quam de ilio , puta ad receptionem partium distinctarum eius. dem quantitatis debeat praesupponi in substantia distinctio actualis subitantialis entitatiua partium ipsius substantiae, adeo ut talis distinctio non sit per ipsas partes quantitatis in substantia actu receptas, sed potius per hoc quod ipsa 1ubstantia habeat esse radix huiusmodi partium. Neginda est igitur pratata ita Minor; ad cuius probationem Nego Μaiorem r. licet enim omnis distinctio actualis formalis habeat pro formali principio actum aliquem,
non tamen omnis distinctio actualis emitati ua 1eu transcendentalis e talis enim eum etiam competat enti potenticii prout distinguitur ab actui, non habet per consequens, aut certe non debet habere ipsum actum
pro sui principio , cum ipse etiam inus esse possit extremum distinctinnis , seu 1
quo res dicitur distingui. Vnde quantum ad praesens attinet dico ad hanc distinctioian in non propterea requiri in materia aliquet m actum , a quo scilicet prouenire debeat cistinctio illa , sed ipsamet materia Per tua minet entitatem , sicut sine aliquo , actuali superaddico distinguitur realiter actualiter a. quolibet also ente , ut a forma dc ab ip- .sa quantitate ; sic similiter sine aliquo actuali superaddito ad distinguendum per eamdem- met entitatem quatenus est radix diuerissarum partium quantitatis distinguitur in diuersas partes substantiales dc entitati-
Instabis: si in illo priori in quo concipitur-
materia antecedere formam di quantitatem,intelligerentur in ex distinctae paIres entitatiuae. lintelliger
98쪽
Qua se. III. Drum sub stantia sc
intelligeretur etiam in ea in tali priori coni. positio : sed compositio nulla poIcit in m a teria intelligi pro tali priori antecedenti forn' mam : Ergo nec po1Iunt in illa intelligi partes entitatiuae. Maior videtur cena : cum enim Pactes illa: non essent ab inuicem diuise de se- Paratae , faceret una compositionem cum alte ra. Probatur Minor : in omni compositione num etarremum comparatur ut actuS , alterum veris ut potentia et sed in materia pro tali priori nihil est quod possit comparari ut actus, eum secundum se totam sit pura potentia et Er- SP nulla potest intelligi compositio Pio tali priori antecedenti formam. Respondeo negando maiorem : scut enim Partes ipsius quantitatis continuae , quae Iealiter non sunt diuisae hec separatae non faciun1 compositionem , ita ut pars una compa Ie Iu I Vt actus Zc pars altera ut potentia; propIerea quod in partibus homogeneis non est maior ratio quaIe pars una Iespectu alterius sit actus potius quam e conueris , sed habent solum ad inuicem unionem per modum continuationis:
ita similiter philosophandam est in praesenti casu , dc aiccndum quod partes substantiae de ipsius materiae substantiales Ec entitatiuae non. labent facere compositionem , ita scilieet ut una comparet ad alteram ut actus , alteIa ve-TO Vt potentia , sed habent solum uniri realiteri substantialiter inter se ad modum partium homogenearum. Ex quo ulterius sequitur , te quod prima propria compositio materiae est cum forma , de quod nullus in materia supponi debeat actus antecedenter ad for
Vrgebis: ubicumque dantur partes unitae non se habentes ad modum actu S dc potentiae, ibi . . datur nexus aliquis seu modus unionis supra additus : sed nullus dari potist inter Pa Ites materiae subsantiales huiusmodi nexus e Er-
99쪽
s 6 Liber I V. de Pradicamentis.
go vel non dantur tales partes in. materia , vel ' illae non sunt unitae, ted ad modum quantitatis discretae una non est alteri copulata , quod est
ablurduin. Maior supponitur certa : ideo nam. . que ut uniantur partes quantitatis requiruntur
saltem secundum communiorem sententiam)inter illas aliqua indiui ubilia leu puncta mediis quibus uniant ut, quia non te habent par res iliae ad modum actus Sc potentiae. Probsitur Minor : si essent in materia substantiali aliqua indivisibilia per modum nexus deperderemur illa, eum ab agente naturali diuideretur una pars materiae ab altera: sed hoc dici non potest: Ergo nec dici potest quod dentur in materia nexus superadditi, mediis quibus uniantur partes. Maior videtur e erta de patet a simili in divisione quantitatis , in qua deperditur indiuiis sibile, quo partes uniebantur. Peobatur Minor: ad nullius actionem agentis naturalis potest desinere esse id quod est in generabile atque incorruptibile , cum tale quid iit Iolum producibile per creationem , & potens desinere esse per anni hi lationem : 1ed quidquid pertinet ad materiam videtur esse in generabile ει
incorruptibile , sicut ipsa materia ; ergo dici non potest quod indivisibilia quae essent in
materia per modum nexus deperderentur, cum ab agente naturali diuideretur pars una materiae ab altera.
Resson deo negando minorem ; in ea enim quam defendimus sententia, quam quidem Mut veram habeo , ob rationum pro ea militaniatium ess caciam , & menti sanctissimi PraeceΡ- toris magis consonam , ut infra Puto demon serasse, in ea inquam concedenda sunt in diu 1-sbilia substantiae nec non Sc materiae substanis talis , ut mediis illis partes illius substantiales realiter uriantur ; & hoe praesertim ut substantia si subiectum omnino Proportionaturia...
100쪽
vniantur ; ita dc in subiecto correspondeanti partes subistantiae N indiuili Oilia substant in
quibus uniantur. Unde ad argumentiam neganda est minor , ad probationem vero concedo similiter maiorem , puta quod a1 separa tionem dc diuisionem partium substantiae peractionem agentis naturalis debeant desinere esse indivisibilia illa substantialεa quibus uni e - bantur ; quin immo dicendum puto , quod, . etiam in utraqu e parte substantiali separata nouum resultat in diuisibile substantiale quo terminetur , sicut ad separationem partium quantitatis resultat in qualibet Parte separata . nouum indiuili bile quantitatiuuin quo terminetur , ut deo dante demonstrabi inus suo loco. Hac ergo concelsa Maiori Nego Minore es, qc. od scilicet dici non possit quod deperdantur in diuisibilia illa substantialia per modum nexus ad actionem agentis natura: is diuiden iis 6c separantis. Vnde ad ultimum distinguo minorem: sed quidquid pertinet ad materiam videtur esse in generabile dc incorruptibile , si pertineat ad
materiam per modum materiae , 5c Vt materia .
Concedo : sin minus Nego : patet autem quod in diuisibilia illa ad modum nexus ad mate-xiam non pertinent , quasi ipsa.lint materia dc rationem habeant materiae adeoque nec debent propterea dici in generabilia dc intorruptibilia. Ratio autem huius distinctionis vota.. est , quia ingenerabilitas 3c incorruptibilitas ipsius materiae ex eo prouenit , quod est sub - - .iectum primum uniuscuiusque , ea quo consequenter fit quod cum in generatione Ec cor ruptione debeat semper supponi siue manere subiectum, quod transeat a non esse vel ab esse formae ad esse vel ad non esse eiusdem , ipsa
per consequens materia ut pote talo lubiectum maneat semper ingenita dc incorrupta : cum ergo non concludat haec ratio pro illix indivisibiIibus substantialibus quae admittimus in