장음표시 사용
101쪽
EREA TvRAM Iibi Domino breuientem, a-rsum Met, doceat exedentem eoum tu sperantem, diligentem ad uetur , conantem adiuuet, exaudiat deprecavutem , κονα tibi deputatur ad culpam, erubdinuitus ignoras, sed quod mIligis credere, quod e rau. Neque illud, quod mulnerata xmmbra non colligis ,sed quὸd lentem sanare contemnis. Iaquo autem consistant huiusmodi auxilia remota, non ita facith explicatur; et nim miris modis Deum humanas voluntates ad bonum faciendum mouere idem Augustinus lib. I. ad Bonifacium cap. I9. verissimh assirmat, quos modos satius est humili silentio venerari, quam curiosa disputatione perquirere. De his auxilijs remotis locutum arbitror eundem S. Doctorem in lib. de dono perseu. cap. s. ubi a it: Ex dubias aetate iamgrandibus imos cur iste ita moretur, mi motan
timsequatur: ille autem aut non et ocetur, Di vocanti equatur, aut NON ITA W-
cettir, mi mocantem sequatur, inscrutabiliasunt iudicia Dei. Vocatio illius, qui non sequitur, est per auxilium debile, & remotum, quo intellectiis transeunter tantum qiiasdam bonas cogitationes elicit, sed adeo debiles, ut nec voluntatem trahant ad bonum, sed leuiter tantism excitent, Scito citisis intellectus alio euolet, & in malum voluntas longo scelerum usu obdurata seratur. a
An sententia S. AUUiniis praedestinatisne adgloriam ante omnem meritora mnauisionem sit per excessum prolata.
Ioannes Adamus, & Antoninus Moraines in quaestione etiam de praedestinatione, & ea quidem praecipua grauem Augustino excessii mobijciunt Adamus lib. r. sui Caluini destructi haec de eodem scribit cap. 8. pag. 639. Profecto quarido constat ipsum in materia de gratia , di praede Mione cum exciso loci
tam esse, ac ιrba ipsius se mitiganda , ne ab illorum atrimonia in errorem contrarium
repellar, licitum mihi este debet aliquod Catholicum temperamentum inquirere. Subit mentem illud Augustini dictum lib. 3-oper. imperf. cap. 17. Dis, quod dictura ier, gregie corrector. Moraines cum dixisset Didacum Ruizium ex S. Augustino gratuitam praedestinationem docere, haec inquit: Ruit falsum sisnosit, y si Augustinus id faceret, non doctrina innitas , aut connexio, qua nusta est, sed aestus dis sputationis ad hoc illum impellerer. disp. s. num. 1 o. Verum sententiam illam de, gratuita praedestinatione ad gloriam ante praeuisa merita docuere S. Prosper, S. Fulgentius, Patres Africani in epistola Synodica, ali)que tanta certitudine , ut haec dixerit S. Fulgentius, imo tam Fulgentio Patres Synodi Sardiniem ss in fine libri de Inearnatione,'gratia: Deus enim, qui hominem condidit, ipsa adestinatiora sua, di donum illuminationis ad credendum, re donum perseueranti ad proficiendum, atq; permanendum, s donum glorificationis ad regnandum, quinydare maluit praeparauit, quique non aliter perficit in opera, qudmin 1seas Niurna, nincommutabili habet voluntare dispositum. caius ad mationis meritatem, qua nos ante mandi constitutionempraedestinatu in christo testatur Apostolus, s quis dure ιι-- dis credulitate recipcre, mel oris confessionepro erre ,si ante mltimam d mmira prasin-tis impietatis suae contumaciam , qua Dromius, is ero rebiais obsistit, nω a Neris, manifestum est eum nonpertinere .ui eorum numerum, quas Deus in Chrisso a renuinui constitutimemnatis elegit, y praedestinauit ad regnum. . '
102쪽
Sanὶ semipelagiani iam olim dixerant, absque ea doctrina de praedestinatione Ecclesiae causam aduersus Pelagianos per plures annos suisse defensam, ut refert Hilarius in epistola ad Augustinum, quibus S. Doctor respondens
lib. de dono perseuer. cap. 2 o. ait: ae cerω Sa ctorum, quam postea diligentiis, re operositur, cum iam cimtra Pelagianos disputar mus , DEFENDERE NECESSITAS COMPULIT. Didicimus enim singulas
quais e t resera imulisee Ecclesiae proprias quaestioras, contra quas diligenti .s defender tur scriptura uiuisa, quam si nulla talis necessitas cogeret. Porro cuinam maior si des habenda est Augustino-ne, qui ad illud de praedestinatione dogma assere dum se necessitate compalsum testatur, ad Pelagianos ex Scripturis consutandos , an Morainio, qui id nulla vel doctrinae assinitate, seu connexio ne ab Augustino factitatum comminiscitur Quod vero hanc connexionem, etiam Annatus negat, illam cap. 8. contra eosdem probabimus. Magnus ille Ecclesiasticorum Annalium Scriptor Baronius ipses Recentiores excessus -- .ritb accusat, qui Caluini haeresim fugientes, in alterum extremum a s. Augustini doctrina discedentes declinant, do quidem in hac materia de praedestinatione e cum igitur, inquit, Fausti sententia mbive ab Eccle fuerit contradictam ,
intriarit pιanto periculo quidam ex Recentioribus , dum in Nouatores exurgunt, ατ eos confisum, a Sancti Augustini de praedestinatio sententia recedunt, cum alioquian ne non desint, quibus aduersaris profligent M. Anno so. pag. -9. sed audio Petauium inclamantem: Iam pridem disputara in miramquepartem ivit in Sholis quaestio de praedestinatione , neque no aliquo praeiudicio malere ad hanerentrouersiam credita est auctoritas Augussini. TOm. I. Og. Theol. lib. I o. cap. I. sed huius Recentioris voces grauissimo, eoque domestico testimonio comis
primam . Anno 13 84. a Claudio Aquauiua magno illa, & incomparabili ves- uersae Societatis moderatore praevio sex doctissimorum Theologorum eiusdems olatii examine, selectae sunt quaedam sententiae omnibus suis defendendae, ne quolibet vento dominae circumferrentur. Porro pag. 37. ubi de opini tum delectu agitur , haec leguntur: Item risini umes prae mationis me ratistrim,
nee undisionem esse ex parae nostro. Id ad pietatem parum pertinere dure aliquis Asiane Augustini doctrinam non modo communiter Theologorumschola ram recipit,sed in Ecclesia Patres per mille, o ducentos circiter annos, qui id contendiant probare ex Scripo ruris, o responsis Pontificum Romanorum, nempe Zosimi, Sixti, celesimi, Leonis ,
G vij, apud quos Masilis es, cassianus, Faustus , al,que huius praedestinationis pugnatores male sempeν audierum. Examinata haec cum alijs sententia fuit ab Ioanne Morio Hispano, Gaspare GonaaleE Lusitano, Iacobo Tirio Gallo, Petro Busaeo Austriaco, Antonio Guisano ex superiori Germania, & Stephano Tuccio, qui Romae morabatur, ut in praefatione illius libri asseritur. Augusta Theologorum nomina. Et hi quidem s. Augustini sententiam de gratiosa predestinatione ad gloriam ante meritorum praeuisionem defendebant, ante viam Augustiniani excessias fingerentur. Hoc idem assenum S. Thomas,eius, que nobilissima Schola, ac melior Scotistarum, pars itemque e Societate μιμrimi grauissimi, ac doctissimi scriptores propugnant, quorum iudieia conta
103쪽
cuit Augustinus copulam cum Uxore absque prolis generandae volun- ltate propter solam delectationem esse peccatum veniale . Non placet hoc dictum Augustini Mora inio, sed ait disp. 17. num. 22. excessisse interdum
aesti disputationis abreptum in odium haeresis , quam impotnabat, a ia ccntrarium extremum declinasse. Ne id viiij Augustino obijciens Lectorum oculos offendat , accusationis acerbitatem adverbio interdum mitigat, cum tamen, uti dicebam, passim & ubique in hosce excessus praecipitem Augustinum laciat. Caeteriim S. Doctoris sententia communi Sanctorum Patrum, S veterum Scholasticorum iudicio verissima est. Inquit Augustinus tomo 6. lib. de bono coniugali cap. G. Coniugalis enim concubitus generandi gratia, non habet culpam, concupi sim 'tia mero satiandia, sed tamen cum coniuge, proptersidem thori mentalem habet culpam. Hoc assertum docuerat Clemens Romanus lib. s. Constitui. Apost. vi dicunt cap. 7. Sola enim moluptas , si quis ea etiam erratur in coniugio, est praeter leges, iniusta, a ratione aliena. In eadem sententia est S. Anielmus in I. Cor. T. ad illa verba: Hoc autem secundum indulgentiam, ubi ait: Tune enim solum coniuges
ne culpa sunt in admixtione, cum non pro explenda libidine, sed pro suscipienda prole miscentur . Sed tamen st alia commixtio, quae sit pro sola et oluptate, meniam accepit propter nuptias. S. Fulgentius in epist. de debito coniugali cap. 3. scribit: Coniugatus ergo si fornicetur, damnabiliter peccat; si meris thcri frim nιn deserat, sed in
απιre sua naturali dumtaxat usu aliquantulum intemperatus excedat, non solumbi
licet generationem Parens, sed aliquando libidini carnis obediens, hoc equidem ne culpa non facit. Et cap. q. Retenta ergo thori fides maculam diluit, quam centrahit infirmi tas carnis , si mulieri non miseratur alteri, quisquis non pro sola generatione, sed etiam propter fragilitatem carnis sua miscetur xori. Sed ex S. Gregorio Papa pulcherri-mE hoc probatur. Cum S. Augustinus Monachus, quem ad Anglos ad fidem conuertendos in Britanniam miserat, quaedam dubia eidem proposuisset, inter quae num Vir suae coniugi permixtus, antequam aqua lauaretur, Eccletiam ingredi posset, vel ad sacram communionem accedere , respondet Sanctus Pontifex lib. I a. epist. cap. I o. ad interrogat. Aug. Romanorum tamen semper, lab antiquioribus e ur fuit, post admixtionem propria coniugis, O lauacri purifcati nem quaerere as ingressu Ecclesiae paululum reuerenter abstinere. Nee haec .icentes deputamus culpam ese coniugium ,sed quia ina licita admixtio coniugum e moluptate
camis fieri non potest , asicri loci ingrestu abstinendum est, quia moluptas ipsa 6se culpa nμllatenus potest. Et postea: Si quis ergos am coniugem non cupid ne moluptatis captus ,sed solum L liberorum creandorum gratia titur, iste profecto de iursis Ecclesia ,seu de sumendo corporis Dominici, sanguinisque mysteris suo est rclinquendus
iudicio , quia a nobis prohiberi non debet accipere , qui in igne positus nescit ardere. Cum απὸ non amor procreandae sobolis, seu eluptas 2ominatur in opere commixtionss , has bent coniuges etiam de sua commixtione, quod defleant. Item adductis illis verbis Pauli 1. Cor. 7. Hoc autem dico secandum indulgentiam, ait: Non enim indulgetur,
104쪽
is stum est. Odesiim indulgeri dixit, ci 'amesie monstrauis. En non lalii in Augustini sententiam assertam Si Gregorio Magno ex Apostolica Sedeia fidelium instructionem loquente, verum etiam ex Apostolo, dccx antiquo Romanae Ecelesiae ritu eandem confirmatam. Quid ad haec repones Mora inier 'Grcgorium., sic Fulgentium, de Anselmum, & Clementem ad praepipiti a d D, iudidices ἡ M isti nullo aestu disputationis abrepti it Ia dixere, unde grauita errasse sanEdicendi sint, cum Augustinum Zelus hostium expugnandorum excuset.
i sed volo Meldere Theologiae scholasticae Proeetes in eadem sententia... cum Augustino concinere. Primus st, quem omnes secuti sent, Magister sen tentiarum, qui in q, dist. 3 I. ita scribit: Hoc autem Myr dictis obviet, inteligemidum est in illas, qui non gratia prolis conueniunt, quorum seruptas non est sime peccato. Et loquitur de coniugatis. Accedat Albertus Magnus tomo I 5. q. sent. dist. 3 1. art. 1i. S. Responsio, ubi ait: Sed cum sola libido instet aut stru i intra motus hosectatis ,Wc cessionis matrimoηθ , tunc mentale dicendum est, mi paret ex .et edis Angulim in litera postris. Dabo huic supparem Alexandrum Alensem M p. sum. q. 16 . memb. a. Simim, inquit, illa luctatio sitfub Deo, et eniali se catum es, excusatur enim propter Sacramentum coniugj.. de Auti istinus de bono tini liurali Θe. Ita hi duo lumina Theologicae Scholae eam sententiam tradunt Augustini auctoritatem secuti. Non dissentit Angelicus Magister S. Thomas dist. 3I. cit. q. a. art. 3. Vbi quaerit utrum peccet mortaliter cognoscens uxorem intendendo solam delectationem, cui quaestioni in fine corporis respondet: Si astem quaermur delectatio infra limites matrimonidi , et i scilicet talis delectatio in alia non quareretur, quam in coniuge , rices virvistinctarum. Iungatur Angeli co Seraphicus Doctor Bona uentura, qui dist. eadem q. in fine ita iudicat Si aktim in ea muli delecta , quia risor, in nullo modo eam cognosceret, si mxor notica, tune nen es omnimoda inordinatio, in tune est peccatum mentale, y ὸxcusaturm bonum matrimmj, mi non sit mrtiae. Possem innumeros Doctores addere, qui plenis suffagijs Augustini sententiam comprobant. Appello Sanchel: inter Recentiores doctissimum, qui tomo 3.de matri lib. s. disp. II. num. q.: hanc thesim proponit: Secunda conclusis a Actus coniugalis solius et luptatis trutia. exercitus, nec Des matrimoην transgrediens, est culpa mentalis. Quod sanE assertum quinquaginta Doctorum tum Veterum , tum Recentiorum testimonijs coma munit. Hanc S. Augustini sententiam nuper defendit noster P. Alipius Reylos Belga lib. q. de anima c. a. s. q. I nunc Moraines, it Augustino furorem , i. miumque in disputando impetum oppone. Ita est, a regia via in extrema ille declinauit ,sed secum & Patres , & cunctos Theologiae proceres traxit, ut iam
tot sapientissimis viris preaeuntibus possit quilibet inosenla pede illae iterearpere, lichi Moraines alia via progrediatur, qui si forth tantorum virorum vestigia notasset, eosdem S ipse secutus licht Iomo positus interuallin sibi me has consulitisset. 3' Haec quidem de obiectis ab uno Mortinio Augustinianae doctrinae excessi. hus dicta sufficiant, quae si ipsimet Reeentiores attentius considerent, dubio procul latebuntur non Augustinum, sed semet in peruuloso exussus declinasse cum enim audirent a Iansenio Imensi Episcopo unum ubique Augustinum laudari, unius Augustini sententias, veluti ex oraculo responsa proterri, eum demque
105쪽
demque inTheologica palestra supra caeteros Ecclesiae Patres attolli , ipsi quuprocul a Iansenio declinarent , eo usque praecipites disputatimis aestu Erepti
sunt, ut Augustino fere nuncium remiserint, clamantes cum Morainio in praefatione Anti-Iansenti: prius Augustinum in omnins deposcebant iudicem , nunc agili rumputrait ne quidem arbitrium inrarium in alijs illum admittere. Imb qu
facilitis exteros ad Augustini dicta examinanda animarent, diuinum illis ad tam sanctum opus auxilium adfuturum polliciti sunt illis Annati vocibus lib. l8. sui Aug. Vind. cap. I. pag. 897 que adeo peruersum est hoc consilium, mi L -- non possit adiutorem Deum. Augustinus ad Adrumetinos Monachos initio Iibri de gratia, & libero arbitrio scripsit, ad sua ipsius scripta intelligenda diuinam opem implorandam ea Domino edit intelligatis orate. Annatus verb ad eadem S. Doctoris scripta censuris perstringenda, etiamsi non rogetur, Deu obuium adiutorem spopondit , cum temeritatis vltorem potius timere debuisset. Adamus pag. 32. in fine cap. 7. Augustini cxcessus innocentem passio nem contra Pelagianos nuncupauit, sed lepido vocabulo accusationis acerbitatem non mitigauit. An vero Recentiorum in Augustino reprehendendo excessus innocens passio contra Augustinum dici possit, ipsorum conscientiam appello; certe ipse ita iudico ..
Recentiores S. Augustino plures errores perperam Mihiatu.
I Nuitus quidem in hanc arenam a Recentioribus trahor, quippe qui inuit
Augustino Augustini causam defendendam suscipio, vereorque ne mihi vitio detur, Parentis imperio refragari. Etenim cum vir clarissimus S. Mar- cellinus summa cum potestate ab Honorio in Africam contra Donatistas de- legatus, accepisset nescio quem Augustino errorem obijci, id amicissimo A itistiti per literas significauit, quo obtrectantium calumni js obuiam iret. Uerlim Augustinus haec rescripsi: Vos autem, qui me multum diligitis, si talem me asseritis aduersus eor , quorum malitia, mel imperitia, mel intali gentia reprehendor, mi me nus ruamscriptorum meorum errasse dicatis, frustra latiratis, non bonam causam
suscipitis, facile in ea me ipso iudicesuperamini. Epist. 7. Sed haut dissiculter a magno Patre me veniam impetraturum spero, si eiusdem factum imiter, qui cum errorem, cinus argui se ex Marcellini epistola intellexerat, procul ii suis scriptis esse cognosceret, prauam de sua sententia conceptam opinionem consutauit, ostendens eam accusationem non correctorum inteli igentio, sed malitiae , atque imperitiae tribuendam. Quare cum Recentiorum etiam non quidem malitia, sed ut mitius loquar, imperitia plurium errorum idcm reus accusetur, nostrum est innoxium patrem ab aduersariorum obiectis vindicare . Huius
quoque defensionis necessiti m subiere Sancti illi Doctores, qui aduersus Pelagianorum reliquias pro Ecclesiae, & Augustini doctrina certarunt. Nam ebvsiue audaciae quidem deuenere, ut non illos puduerit, indicem errorum S. Augustini contexere, S. Prosperi verbis utor t quae in tibris praedim miri damnabilia reperilse iactabant , breuium capitulorum indisutis publicarent, talique con mento , o detestationcm usu, quem impeterem, Mimunt ab his, q*ae in a sint,
106쪽
auerterent. In praefat. ad capit. GaIIorum P Horum velli si1s nonnulli recentes scriptores inhaerentes plurium Augustini errorurn indicem publicarunt, qud S. Doctoris fama, atq; auctoritas in ordinem redigeretur. Hosce catalogos non unus edidit. Adamus tamen par. cap. 3- pag δ8qi ac Moraines disp. Ir. Anti-Iansentianum. 3 2. caeteris hac in re diligenῆtiorem operam posuere. Contra hoste Augustinianae doctrinae censoresegr
ψEstylum acuit sapientissimus Pater Carolus Moreau Augustinianus integro lumine inscripto Vindictae pacificae, quod primo tomo sui Tertulliani appendi eis loco apposuit, ubi diffusissimh obiectos Augustino er rores procul esse a tan .
ti Patris doctrina demonstrat. Nos eos tantum refutabimus, quos Adamus ;hc Mora inius concinnarunt, & quos veluti capitales ad Augustini famam, vel saltem auctoritatem eleuandam obiectant, in qua quidem re ita pi edo, ut quae in Moreati desiderari ab eruditis poterant, hic tantum asserens, nihil interim ex illo Scriptore mutuare Velim. Inter caetera Volumina, quae innumera quidem posterorum memoriae Augustinus consignauidi; primo Ioco laudantur libri eiusdem Retractationum, MConfessionum ; in istis voluntatis, in illis intellectus errores, quos caeteri tanta arte, 'ac conatu celare solent, Orbi uniuerso patefecit. In utro magis laudandus incertum. Et quidem quo edita abs se volumina attentiori cura exv minaret, Eradium in Episcopatu sibi adhuc viventi succetarem impetrauit. Ita ab ingenti negotiorum tumultu sequestratus, diu noctuq; destinato operi incumbens, quaelibet d se dicta censoria auctoritate dissicussit, ut nullus in Augustini libris examinandis seuerior Augustino iudex esse potuerit. Ea vero diligentia, ag tam rigorosa censura Recentioribus non suffecit, sed nouasi Hipponensi sole maculas notaturi, Augustini iterum libros in quaestionem vocarunt, vociferantes nouos se in Augustinianis libris naeuos, ac maculas deprehendisse, quo AugustJno oculatiores haberentur. Sed age nouos hoste cen
' An S. Augustinus errauerit, Plans animas rationales, . . Ia in Angetis in corporeos.
OBi)cit primo loco Adamus docuisse Augustinum , Animas, s melos
se corporeor, ac solum Deum esse immaterialem. pag. 383. At Moraines scribite Sentit etiam Angelos ,.Daemones esse eorporeos. Adamus prilis refellendus est, qui Semipelagianorum errorem ipsorum hosti Augustino imponit .. DO - erat Cassianus collat. 7. cap. I 3. solum Deum esse spiritualem, animas ve
in hominum esse corporeas ; eundem uti in materia de gratia, ita ea in opinione secuti sunt 'ustus in epist. ad Paulinum, & Gennadius in lib. Eccles. dogm. cap. II. At S. Augustinus animam rationalem non sollim spiritualein absq; vlla corporeae faecis permixtione asseruit, vertim etiam id solidh demonstrauit. In epistolii a 8. ad Hieronymum ait i Incorpoream quoque esse animam, se si
cis tardigribus persηaderi test, mihi tamen fateor esse persuasum. Illo sand op- uino argumento, quod in omnibus , de in stagulis particulis corporis totais
107쪽
simul esse non posset, si per illas ita diffunderetur, ut Videmus corpora Ass sapis spatia locorum minoribus suis partibus minora occssare, e amplioribus ampliora; quam sententiam se missime de anima tenere se dicit. Et lib. I a. de Gen. ad lit. ean3 3. a it : m merὸ non eqse corymam non me putare, sedplane scire audis pro rei In libro de quantitate animae diligentissime, ac subtilissime disputatum est, inquit
mi eam possimus olenderimus corporalis quantitatis nora es e. Lib. I . Retrach. cap.
8. Praeterea lib. q. de origine animae a capite Ia. Vsque ad cap. 22. euidentibus argumentis probat animam esse incorpoream. Quid clarius ab Augustino dici unquam potuit: ' & tamen eam S. Doctori absurditatem Adamus assileat lScribit lib. t o. de Gen. ad lit. cap. 2q. Nihil micinius, aut fortasse nihil tam confisequens, quam mi credito, quὸd anima corpus sit, etiam αμι corpus esse credatur; quod Tertulliano accidisse addit cap. 2 1. Epist. I T. ad Optatum: Illi, qui animas ex α na propagari astera niqnam Deus primo homini dedit, atq; ita eas ex parentibus re hi dicant, se τι rtulliam opinionem sequuntur, Irofectὸ ear nιn sepiritus, sed corpora esse contendunt,qcorpulentis feminibur exoriri. peruersui quid dici potest e Nes; hoe Tertullianum omniasse mirandum es, quieriam jsem creatorem Deum non Uranis corpus opinatar. sea demtuita repulsa isc. Itane Augustinus docuit animam corapoream esse, cum hoc effatum somnium , dementiamqy pronunciauerit, nitul que ruersius dici posse asserueriti Adamus haeresim illam Augustino apponit, nec unicum saltem locum Augustini desgnans, ubi animam corpoream illa putarit, quasi tam celebris suerit ea Augustini sententia, ut neque ullius textus citatione indigeret. Audiat interim Claudianum Mamercum, qui eodem staculo paulo post Augustinum vixit, ita de s. Doctore loquentem: Aurelius Augustinus in acumine ingenθ, di rerum multitudine, et operis mole meluti quidam ch suus argumentori 'irtute, aut Zenosensuum subtilitate, aut Varro nosteriolumi mmagnitudine ,-qui profecto talis natura, attentione, disciplinis extisrrit, ut naninis merito ab sis corporalibus nostrisaeculi Epicureir , aut cynicisspiritalis S ista dissi serit, libro ad Hieronymum de origine anima sic ronunciat et Incorporpoream esse anumam, & si dissicile tardioribus persuaderi potest, mihi tamen fateor esse persuasum. Cumq; id ita fuere rationibus mι gnis, atque insolubili argumentatione conuisatine. Lib. 2. de statu animae cap.f. Putasne Lector Adamum harum unam rati nem , vel argumentationem legissere
Sed iam illo Scriptore patentissimae salsitatis conuicto, quid de Angeloruilia corporibus Augustinus senserit videamus. Celebris sententia Platonicorum fuit, Angelos conflatos esse ex spiritu, di corpore quodam subtilissimo eis mentari quolibet longh nobiliori, ut ex Apuleio pluribus tradit Augustinus lib. 8. de Civit. Dei cap. 8. & I6. Hanc sententiam ex Patribus secuti sunt Origenes, Tertullianus, Clemens Alexandrinus, Iustinus Martyr, Lactantius, de Pro eadem citantur Athanasilis, Basilius, &Methodius a Ioanne Epistopo
Antiocheno cuius verba etiam sum in synodo Nicena Il. act. F. Solummodo auum Deus incorportus, e informabilis. Duligibile/ ai um creatura nec aquam ex to- ita sunt incorporeae , in imitas is pictura ικ sunt. Eidem opinioni adhaesere Caiasianus, Faustus, Gennadius, alijquς. Verhmpluxes sapientissimi Patres odi. possitum opinabantur, omnem ab Angelis corpulentiam remouentes. Augu- itinus, quod eam quaestilanem tractareex professo nollet, viderem: utram a partem pluriminum auctoritate firmatam, in re dissicili, ac d distentiam: iuspen-
108쪽
suspendit. Id a giguum esse scribit lib. I 3. de civit. Dei cap. 23. At Iib. 2I. CaP. 1 o. Vbi quaerit, an iguis corporeus possit Daemones torquere, ait: Sunt τι edamsua etiam daemonibus corpora ,sicut doctis hominibus ibum est yc. postea: Si autem quissum nuΓa hucre corpora Damones asseuerat, non est de hac re operosa inquia sitione satirandum , aut contentiosa disputatione certandum. Cur enim non dicamus , quamuismiris, tamen meris modis etiam piratus incorporeos posse paena corporalis ignis
Figi, sispiritus hominum etiam ipse profecto incorporei ,- nunc potucrunt includi cor iporcissus membris ste. Adhaerebunt ergo,si eis nullasum corpora,spiritus Daemonum , . spiritus mones licet incorporei corporeis ignibus cruciandi. Ex quibus dubium se de Angeloriam corpore suisse sit Eniscat, at non de anima dubitasse, quanta profecto incorpoream dixit. Unde Hamus hoc ipso testimonio rursus arguitur, ac Morainij hallucinatio, qui eam sententiam uti certam ab Augustino asserram dicit, quae dubia semper apud eundem fuit, licet quandoq; corporeos cia se Angelos supponat, ne noua illata quaestione ab argumento distrahatur. Non desuere tamen , qui Augustinum dubitantem sequerentur, unus pi o millest S. Bernardus, qui lib. 1. de consider. cap. q. ait: nquam de corporibus horum , nempe Angelorum, non modo evnde int , sed ' aliquatenussint, haeret sententia aliquorum .is 1ides quis inter opinabilia m/gis id ponendum censuerit, non contendo. Et sta m. s. in cant. caeterum, inquit, angelica corpora trum minis spiritibus natu-: iasint, sicut hominibus sua, s snt animalis sicut hominei sci midentur Patres debuit nudi diuersa sen se , nec mihiperspicuum est, rimis alterutrum doceam , gh nes ire. - arerer j sed in oris profectibus, non multum conferre arbitror harum rerum noti-Din. Haec sanctissimus, idemqued illissimus Pater. P.
RVrsus opponit Sancto Patri Moraunim them dubitauit num Sol, et Luna, alias, Bdera, quae oculit c 's c ut , t animata. Ibidem. Sed hic quoq;
aduersarij eruditio vel desideratur, vel appellatur. Etenim apud veteresnoa modo Philosophos, verum etiam Patres controuersim erat, essentne coeli mismati. Platonici, ac Stoici animatos coelos dicebant, in quorum opinionem tuere Cicero lib. 2. de nat. Deorum, S Plinius lib. 2. nat. hist. cap. Peripatetici etiam pleriq; idem eristimarunt ., ut patet ex Raguseo tom. I. Philosi
phiae disp. 1η.&Alexandro Achillino lib. 3. de Orbibus cap. i. qui etiam ex Aristotele eandem sententiam deduci satis prolixE contendit . Communiordhnen Peripateticorum opinio ex Philosopho intelligentio assistentes coelis , non vero eosilem informantes concedit. Non una etiamsi Patrum de coel . rvinanima opinio, unde cum S Doctor tantis litigius kse immistero noluerit , dicium suspendit, nempe an Angeli verE Orbes msom rent , Mi eos solummodo in gyrum propellerent . Vnde in spe a. degen. ad littd ite Solet 'Heri, mirum caris lumnarse ista conspisua corpora sola snt : an haseam rectorei quosdambnitus sui, os habent, mirum ab eis etiam vitaliter inspirentur, sicut animanturi nes per animas animalium : σnsuasim resupe mixtistu praesentia. Quas quaesti it, eas et saburo' compr- . missoluto relinquens ait
109쪽
i L , Vindiciar Augustinianae. l
inas I .p.q. o. art. 7.ubi quaerit, utrum luminaria coeli sint anImata, ait: Simili- lter etiam apud Doctores fidei fuit circa hoc diuersi opinio. Origenes enim posuit corporea caelesta animata. Hiero nymus etiam idemsentire miriturine. Sa ius et ero ,. di Damascenus afferunt corpora caelestia non es animata. Aogustinus tero bab dubio deleti
quit in neutram partem declinos. Idem Angelicus Doctor z. Con. Gent. cap. 7o
ingenu P testatur, nihil ab Ecclesiade anima coeli definitum esse: Hoc autem, inquit , non diis in rivasi Uere semias Ue δε-ctrinam, ad quam nihil pret,ner De sic, siue aliter nicathro Scornis vero a. dist. i q. t. in fine scribit i Si caeli non sunt animati, He est magis creditum Ράmratisne prosatum. Qi:od si neq; auctoritate Ecclesiae et ait Anguli cus; neq;'efficaci ratione, ut siti, sit Subtilis, quicqi iam de coerorum alii macciti stabili tui est, nonne it ire Magnus noster me eadere poterat dubitare e Cuni lib. i 3. d
Ciuitate Dei capio retulisset sententiam Platonis ait: Et hac quidem erurum Plato merum des dernus dicat, alia quaestio es. Neque enum continus concedendum est globos istor luminum oue orbiculos lucecor iureasumti rar seu die Ion Maefidgenter,
suis quibusdam propr=r a mimis misere, e ei; inteluctarii lis , ile'-Mis ioci Ex qui-l bus patet, Augustino illam de coelorum animabus sententiani non multian placuisse, eam tamen ob Platonicorum, ac pitrum praesertim aut toritatemn
Caeterum coelos sine anima mellii, statiaendos ex propria sententia non semel, docuit. In libro posteriori Retradi. cap. 7. ubi corrigit libro comtra Faustum ait: in decimo ruarto de Sole, Lum laba dicta sunt , t 'quam soluant, O ideo i iterent anos adoratores suos . a euammis turba ibi accipi possint ab an mali ad manimale translata modo locutionis, qui vocaturraece metaphora . Vides S. Patrem retractare sententiam, qua visus fuerat, asstris animas dare, idque metapli oricEtantum intelligendum cssse aperte protestari ξ Ili his vero libris definitivam ve- Iuti sententiam tulit, qua quid de allis lini animabus ipse sentiret, intimauit ita ut etiamsi alibi oppositum dixi si et, ex posteliori asserto corrigeretur. Idem habet tract. I. in Ioan ni avilla verba, Euodueacta est in illo vitarere.
eluditus i . Alipius Reyris Augustinianus lib. r. de Aruma cap. q. ubi de cAugustini sententia doctissime disputat. opinio velo illa de coelorum anima damnata demum legitur in literis alassiniano Imperatore scriptis ad Mennam Patriarcham C-P. ubi inter reliquos anathematismos hic habetur: Si quis dicit caelu- ν Solim, y Lunam,yperas, st aquar quae super ca vis sunt, anima iatas, stinareriales esse quasdam misthus, anathemapit. Vti praecipuus Origenis: error is proscriptus fuit'. Porro Iustiniani literas Vigilius Papa cum uniuersa Eeclesia Catholica approbauit, uti testatur insgnis tum temporis Carthris ginensis Diaconus Liberatus cap. Ψ3. Meuiari3; qiua de re pluribus egimus in disserrat. de Synodo V. Hunc auten canonem in eadem Synodo Vo Oecum nica anno sys. celebi ui1 approbati ii suisse scribit 24icephorus lib. a 7. cap α . unde P. Lupus eluidem uti ab eadem Syn Ostatutum more QEto,neri menidit Edotis, ac stholus illustrat . An vero modis detendi possit animur coelotii in post damnaram illam Origenis opinionem , nolo disputare ; possis enim quis teponene , d natani Qtummodbinam sententiani iuxta meotem Origenis intellectam, de quo haee siribit S. Hieronymus epula σri. contran Ioannem Hierosolymitanum: initora dore Solem imu- , ' Luietam, in o m --
110쪽
astrorum chorum esse animas rationalium quonuam, re incorporalium ci eatura , cime nune manitatis biectae, enitis midelicet corporibus, vis imperiti, ct rudes lumianaria mundi appellamus, liberabuntur a seruitute corruptionis in litertatemflinum Dei. De qua Origenis opinione haec tradit s. Augustinus tomo G. in lib. contra errores Priscillianistarum cap. 8. De dole, Luna, caeterisque Edideribus, quod caris- a sint corpora mirini ut , quod animais sint , mumidemus. De diuinis hoc libris legi seir, ct credimus. Haec ibi. Et quidem Fromondus lib. i. de Anima cap. I. an. satetur eum , qui animam vegetatiuam, aut etiam sensitivam astris concederet, in Synodum V. non peccare, quae animas tantum intellectivas a coelestibus corporibus exclusit. Petrus Aureolus Parisiensis Scliolae praeclarisii muni decus , & Ordinis Minorum singulare ornamentum, quem nunquam sine
admiratione se legisse testatur Basilius Poncius in quodlibetis quaeae 8. c. 3. est enim ob ingenij acumen, & argumentorum sue copiam , siue vim spectes
queis noua plerunque abs se inuenta asserta communit, nemini Scholasticorum secundus, hic, inquam, cum in a. sent. dist. Iq. q. Σ. art. 2. pluribus in . uestigasset, num intelligentia mouens coelum Vniretur tanquam motor, an veis in ut forma, & probabiles rationes ad animam coelorum persuadendam adduxisset, solutis etiam argumentis, quae a Theologis contra eandem opinionenia
seri communiter solent , ita concludit: Sed dimissis Philosophis, ιν alys, intestia
tendum est in hic materia , qua mia praedictarum duarum est probabilior, cum mirauru setis probabilis et ideatur . Respondeo: Augustinur dicit recitato uno ,& altero testimonio) sed nec illud certum habeo, utrum ad eandem societatem perti neant Sol, & Luna, &cuncta sydera, quamu is nonnullis lucida esse corpora , non cum sensu, aut intelligentia videantur: Augustinus. Si ergo T A Naev spo CT OR an hac materia dubitauit, ego nihil definis in hac parte. Ridendus igitur Morainius , qui Augustini dubitationem inter errores reiecit, quam subtilissi mus Scholasticorum sola S. Doctoris auctoritate, atq; exemplo motus, secuto est, ille inquam Aureolus', cui et Ustfs non erubescit movi tua Neutral iam Volao
inhaerere, principia D. Thome , O Scotti deserenda, quae verba sunt sapientissimi Pastis Mastri j Meldulensis hi praelat ad tomum t. Mς taplusices.
Angustinisi de origine animae dubita perperam erroris arguitur . Ostendis r So-m1 Patres ea in dubitatione Augusti per plura saecuti ad si ι .TErtius A Augustini error palmaris , ac capitalis excutiendus est. Cla..mat Mdrainius: Dubitauit etiam de ordime animarum , mirum creemur de n i' νο, quod certissimum est, an ex Adam propagentur. Sed hic Recentior eam dubi . .
ditionem errori Augustitio vertens supinam , qua laborat, totius antiquitatis ' lignorantiam patefacit Non una erat antiquitus de origine animae inter Pa- ties sententia, ut videre ea in epist. Aug. - 11 7. ad optatum Episcopum , M Hiero muni Jn epistola ad Marcellinum i quae esti , . 4nter Augustinianas. ν At duae reiectis deflchriores intacti ia euaserant; alij enim maria Deo animas' in singulorum hominum eoncinione dicebant, plurimi vect non i