장음표시 사용
111쪽
stinus in hanc qiuestionem totius summi ingeni j vises, contulit, nihilque penitus indis usum reliquit, quo rei veritatem assequeretur; sed cum neutra . quaestionis partem essicaci auctoritate, aut demonstrativa ratione sibi probari animaduerteret, neutri adhaesit, suse tamen ea re ventilata in lib. I o. de Gen. ad lit. cap. 6. S seq. in quatuor libris de origine animae epist. 18. ad Hier nymum , S in tribus. epistolis ad Optatum, quas laudat S. Fulgentius lib. 3. de verit. praedest. & grat. cap. 18. Uertim exortis postea Pelagianis, qui peccatum originale inficiabantur , illud praecipuE argumentum iactantes, creari a Deo animas, nec illas posse a Deo produci cum peccato, ea sententia, quae animarum propagationem defendebat, S. Doctori probabilior videri coepit. Audiatur Augustinus lib. I o. de Gen. cit. cap. 23. ubi post longissimam dispii,
iat ionem concludit: His igitur quantilm pro tempore potuimus pertractatis , omnia
paria, melpene paria ex et troque latere rationum, testimoniorumque momenta pronunciari
rem, nisi eorum sententi x, Pt imas ex parentibus creari putant, de baptismo par u. lorum praeponderaret. Itaque ad finem Vsque vitae Augustinus in eo dubio perseuerauit. Caeterum tantium valuit Augustini exemplum, ut sapientissimi Patre eundem subsecuti, per plura saecula cum Augustino de animarum origine duribitarint, donec Scholasticorum opipione praeualente, animarum traduce an liquato, earundem creatio in Ecclesia communis euasx . Hoc quidem diligentius ostendendum est, quia Bellarminus lib. q. de amiss. grat. cap. II. ex tradi, rione Ecclesiastica contendit certam csse sententiam de creatione animarum,
quod tam salsum apparebit , quam verum, dubitationem Augustini ex traditione Ecclesiastica antiquis temporibus suisse receptam. . Et quidem ante Augustinum de origine animae dubitauit Rusnus in epistola ad S. Anastasium, ubi tribus recitatis de origine animae sentent ijs 'E o et ria , inquit , cum haec singula legerim, Deo teste dico, quia qνe ad n siens,cem , melides niti aliquid de hac cuaestione non tenis, Ita moreum' svre, quid sit in mero, O cui ipse mulare dignabitar. Quia vero Rufinus tertiam sententiam posuerat deo anima et , quod factas iam olim , ides ,riuic cum Deu3 omnia creauit ex nihilo, eas iudiciosuo dispenset in corpore, quod Origenem sensisse rubdit, modo vapuritat ii Hieronymo in apologia, & in epistola ad Marcellinum. At Augustinus nunquam de ea Origenis opinione dubitauit , esset-ne salsa, ut in epist. 28. ad Hieronymum fatetur, rationem reddens, cur in libris delibero arbitrio ex illius suppositione duputarit. Rufinus tamen sito tempure, nempe Anastaso Summo Pqntifice, quaestionem de anima magnis contentionibus. Mixari coeptam ibidem testatur, & Hieronymus in epistola laudata vocat eandem maxi-mgma legiasticam quaestum . Mumpur; S. Aug istini enatis Pelagianis derelites recruduere.., Hinc ab Ors nubist Africam ad Augustinuin,' inide ii Asiam ad Hieronymian peregrinationes susceptae et, hinc Augustini a Hiero-.
naum, & Optati ad Augustinimici ist0lae miss*ἡ; hinc ab unum , quatuor ab Augustino, didu' Ris colip quodam d* ς igi e animae
112쪽
de re ab Augustino consultus respondit: Unusquise; infuosos abundet. Quare S. Eucherius Episcopus Lugdunensis in cap. 3. Genec ad illa verba Et .
Mit Dominus Deus ait: trum sicut caro nasientium ex carne, sic anis, ex animabus m
errantων , - -- sempor creentur a Deo ex nihilop quae quaestio in definiendo docilis est , quia nihil a Sanctu miris, mel Scripturarum auctoritate manifestius pronunciatum est . Pomerius etiam Africanus vir eruditissimus apud Massiliam scripsit octo libros de anima, in quorum quarto disputauit: Vtrum anima, quae nascituro corpori insut denda es, noua fiat sine peccato, an ex substantia animae primi hominis 'relut propago . radice producta etiam peccatum primae anima secum originaliter retrahat . Apud Gennadium de viris illustr. cap. s8. & licet nesciamus, quid in ea quaestione senserit, rem tamen suo tempore dubiam non obscure significat. Floruit hie circa
Sequitur sextum saeculum , in quo & Patres, & Synodi de origine animae cum Augustino dubitarunt. Obortis Constantinopoli de origine animae distidis Africani Episcopi de eodem argumento consulti ita responderunt in epistola Synodica ex Sardinia, ubi exulabant, Byzantium missa: a 'aestionem mero ani-- - , aut tacitam debemus relinquere, aut sine contentione tractare; quia siue ex propagine meniant, siue nouae singulis corporibursant, quod Sanctarum Scripturarum asinctoritas non manifest. pronuntiat, euan cautela debet inquiri, maxime quod sine fidei d mmento potesta elibus ignorari. C p. Io. In eadem dubitatione fuit S. Fulgentius lib. 3. de verit. praedest. ει grati a cap. 18. ubi Augustino, quod ea de dubitauit, eximijs laudibus commendato cap. 2 o. concludit. Ganto ergo minsius as huius su honis certamine temperamus, in qua nos inaniter lasorare cognoscimur, insitim quia quia a Sanctis miris maioribus nostris evidemus minime aefinitum , vorter nos tanto cautius, atq; temperantius quaerere, quanto ad eius finem itur praeclaror
Hos cernimus minime peruenisse. Coaetaneus Fulgentij Cassiodorus in lib. de. anima cap. rq. tantiim abest, ut illud Augustini dubium reprehenderit, ve eundem p. ius ob id laudauerit: Pater, inquit, Augustinus religiosissima deuotio m lautandus , nihil timoὲ duit ιβι alismandum ,sed in ipsius esesecreto, sicut statis ita, quae stra non potest fremediocritas. Et statim: melius est enim in tam occulistis causis confiteri ignorantiam, quam periculosam assumere fortassis aindaciam. Ita altero post Augustinum saeculo dubitatio de origine animae sapientissimorum Patrum menti altilis insederat. verum circa saeculum VII. Augustiniana dubitatio longὶ celebrior, atque dignior euasit, eam enim suo iudicio Apostolica Sedes approbauit, suamq; es- secit , ac doctissimi Patres eandem inter fidei dogmata retulere. Sanctus Gregorius Magnus lib. 7. epist. 33. ad Secundinum scribit: Sed hae δε re dulcissim mihi tua charitas Ibat, quia de origine anima ituo Sanctos Patres requisitis parua mersata est, sed mirum ipsa ab Adam descenderit, an certe singulis detur, incertumr i m Mit, eamq; in hae mita insociatum fassi hunisse quastimem, eauit enim quoio est, i tua homira comprehendi. Haec doctissimus, ac sanctissimus Pontifex. Exi quibus prorsus euanescit illa Ecclesiastica traditio, ex qua creationem animae, Britanninus deducit; nam teste Gregorio Sancti Patres eam de origine animae
uabilim fasti sunt esse quastion m. Vides igitur non unum a Mortinio gu- lupum erroris argui, sed & in Gregorio Apostolicam Sedem, & Patrum Sen . Ra, a quibus dubitatio Augustini approbata stit. Sed aliquid maius adde a
113쪽
dum est . itaq; cum coinmuniter de origine animae dubitaretari , tamdmeadu hitatio in Ecclesia inualuit , ut Sanctus Isidorus Hispalensis Antistes non fuerit veritus, eandem inter regulas fidei veluti ab omnibus Catholicis credendam reponere. Etenim lib. 2. de ossic. eccles cap. 23. quod incipit: Haec est autem pdi Apostolorum θmbolum cirtissima fides , quam metires nostri tradiderunt , intexaltas sententias, quas de fide tenendas proponit, hanc inseriti quid incerta H inne origo. O' eximiam Recentiorum eruditionem, qui eam Augustinodi bitationem errori vertunt, quam& Apostolica sedes, & synodi, & Patres plenis suffragijs subscripsere , eamq; unus eorum doctrina, ac pietate illustris
de fide popniis credendam proposiit l, At nec Octauo, neq; nono saeculo res definita suit, sed sapientissimi Patres cum Aligustino, imo cum Apostolica sede adhuc dubitabant. Testis si S. Prii. dentius Episcopus, Tricas sinus, cuius laudes recitat Saussatus in Martyrologio Galli cano, qui in lib. de praedest. aduersiis Ioannem Erigenam ita loquitur
magna qu.estio est, s a Patribiu dis, nudiumq; discussa, sed absit; certa demtione res, Itaq; v b, ad annum 8 Fo. quo tempore S. Prudentius vivebat, ex Ecclesiastica traditione dubia erat de origine animae sententia, Verum nec post mil lasimum annum ita certa crat sententia de creatione, ut plures de eadem notia dubitarent. S. Anselmus Cantuariensis Antistes morti proximus cuidam se
miliari sibi dicenti Ad Paschatim Domini tui curiam relicto sacido madis , haec reposuit: Et quidems moluntas eius in hoc est, moluntati eius non contraico ι:m msi mallit me adsue inter et os saltem tami, manere , donec suasionem , quam de anima re L. Iine mente reuoluo, absoluerensem,ratiosus acciperem, eo quod nescio, mirum alipisy
eam me defuncto sit absoluturar. Haec ille ad annum i ros. teste eius discipulo lib. a. de vita eiusdem cap. 19. apud Surium a I. Aprilis. Hugo a S. Victore, Lib. I. de sacram. par. 7. hap. 3 Q. probat animam non esse ex traduce, sed creari, ait tame Probabilius constat animas ex traduci non se. Et insertust Vmstitur, o huiust modi rationilius probaliae factumes , animas extraduce non esse , sed
nouas de nihilo creatas noris quotidiecorporitas de patern emine feri,qrursin in uaformatis ad mlu rationem infundi. In quibus tamen omnibus nulla mnquam ratio, isue auturitas int itumprauabronorat, sis dubi tran tineret quaesionis s excepto eo solo , quὸd es catholica magis credendum eligit,animgs quotidie corporibin et tuis cando
sotiandas de nihilo flexi, qu mst Etamnvmr naturam, st carnis humanae propnctatem de traduce propagari : Ex quibus patet ad Muruui Vsq; II 3 o. quo floruit Hii , go, nulla neq; ratione, neque ainhoritate dubietatem quaestio υ de origine animae sublatam suisse, sed tunc in Ecclesia magis communiter defensatam etsi sententiam de ereatione animarum. Hincti Magister sententiarum in a. dist. 19. dixit, Ecclesam Catholicam docere animas non esse ex traduce, qua sententia ab Scholasticis recepta animarum creatio asserta est, ita tamen ut test Bellarmino lib. .de amis s. grat.& statu pec. cap. ι o. in fine, adhuc non desint, qui in ea S. Augu nidulitatisne haerendum costanti. i Eslius quidem nobilis Them,
logus scribit x. sent. dist. 17. S. Iq. nihil esse de origine auimae ab Ecclesia de Hfinituri, nec futuros laesae fidei reos qui ea de re dubitarent. Sed viderintli , qui ita dubij adhuc esse vellent, sat mihi est ostendisse i itum Augustinii lde origine Mimae dubitasses. eamq/ dubitationem per plura saecula Sanctoι
114쪽
Pat ibus placuisse. Sanh prudentissimus fuisse dicendu est si in quaestiono discillima iudicium suspendit, cum nihil certi ab Ecclesia lentatum esse sciret ; ibi enim de r/ Obsistrissima disputatur non adiu vantibus diuinarum scripturarum certis , clarisque documentis, cohibere se debet iamanis praes mptio , nihil faciens inpar tem alteram declinando. Ita sitam hanc perplexitatem delandit lib..2. de pecimer. cap. 36 Hinc cum Pelagiani ex creatione animarum, quam altius exaggerabant , deducerent non puse illas habere peccatum driginalci, ne alias in Deum creantem culpa rediret, lib. 3. ad Bonis. in fine, & ex litetis Zosi mi, quatum fragmentum recitat in epistola i 37. Sanctus Doctor in utraque sententia tam assirmantium animarum traducem, quam negantiun , peccatum ,
originale benE posse componi demonstrauit, ac rem apud Ecclesiam certissimam iuxta utramque opinionem explicare conatus est , ne cui peccatum ori ginale inckdibile videretuli illsi Bella inus concedit Augustinum de animae origine dubitasse, addit tamen
in scriptis post libros de Genesi ad literam apertissimo refessisse sententiam do
traduce animarum, quod in epist. Is . adoptatum haec scribat: Itaque illi, qui propaginem animarum inconsiderata temesitate defendunt. Et superius loquens de sententia Tertulliani, qui ponebat traducem animarum dicat: Goiuidperuer
fus diei ραζὶ8 Non astantiosticum in illa 4istola adhuc se dubitare fateatur;
nam recitata utraque opinione de creatione, M traduce animarum initio sta tim epistolae ait : inarum autem rer- , atque causarum consi erationemrmouear ire neutram Uestionem meus inclinetur snsus , sed ADE Vc inter ritramque di ι sceptem. Et lib. I. de Ur gine animi cap. s. de traduce animarum ait: Ego me
defendo, nec refello. Hos autem tib os s. Doctor composuit, post illam epistolam, quam Caesarea dedit ad Optatum , ut ostendimus lib. VHist Pelag. cap. is in ijs autem libris suam dubitationem fusissime de dii contra Vincenti j Victoris reprehensiones . Soluit tamen ibi m6re solito argumenta utriusque sententiae, quod non est opinionem de traduce refellere, sed eiusdem incerti. tudinem demonstrare . Hinc illius assertores inconsideratae temeritatis aris
tuit, non quod putaret illos salsum asserere, sed quod culparet promptam
eoru in audaci ana, qua opinionem non cellis argumentis stabilitam uti veram contentiosE defenderent, quia ut inquit in epistola laudata: ibi res naturaliter obscura nostrum modulum mimit, y aperte diuina scriptura non subuenit, temere hine aliquid desinire humana coniectura praesumit. Unde apud Augustinum inconsiderata etiam temeritate alij mordiclis oppositam sententiam de animarum cre
tione sustinebant. Sed neque quod Augustinus de sententia Tertulliani dixit,
contra sententiam de traduce animarum eo modo, quo ab Augustino exsiliacabatur, ut argumentis contrariae sententiae responderet, accipiendum est. Nam Tertullianus inde ab Augustino reprehenditur, non qubd traducem ao, marum poneret , sed quod non recth illum assereret, cum putaret animam esse corpoream,atque adeo per semen corporeum generantis traduci: illi, stribit Augustinus, qui animas ex clina vagari Uerunt, quam Deus primo iamini dedit, at ue ita eas ex parentibus trahi dicunt ,si Tertulliani v memsequuntur, profectὸ eas non spiritur ,sed corpora se contendunt, in corpulentissemnibus exoriri.
p ruersi r quid dici potest Et in hoc sensu S. Thomas I. p. q. II 8. an. a. ait, retis umes Gere animam traduci cum semine, nempe corporeo, ut ipse ibi
115쪽
dem probat , in quosensu communiter etiam Scholastici 2. d. II. & I8. sententiam de traduce animarum reiwiunt. At S. Doctor nunquam de hoc modo Tertulliani traducendae animae dubitauit, sed eundem tum in ea epistola , tum
lib. Io. de Cen. c..Σ . explosit, atque dogma pronunciauit. Sed dubitauit Augustinus, utrum IN CORPOREUM semen antis pia tua iam occulta, di issisibili iamrbum ex patre cintrat in matrem , eum fit conceptus in semina. in eadem epist. I 37. De iis Vero, qui minori cum dissicultarc traducem dese debant scribit lib. Io. degen. adiit. cap. ao. Per semen quippe concumbentis patris
transfundi etiam semcn animae molunt. Nam animam rationalem ex materia corporea sinam suille, illi soli di xcre, qui eandem corpus esse putarunt ex Augustino lib. 7. de Gen. cap. s. contra quo inteo libro idem acutissime disputat. Quare censura illa Augustini eos tant in perstringit, qui animam corpoream
iuxta Tertulliani errorem ex corpulentis seminibus originem trahere asseu rabant. leni vero latexhi ret Augustinus erga utramque sententiam audiatur I ib. I c. de Gerxi eap. 2 i. Ego ad huc inter mirosque πιλ dira, ct moueor alia Pandose, obsuanda autem sic. Et cap. 23. Ad meo sanὸ, inquit,lio, si erutus Irae repavit Omis , mi ammas ex parentilus cre propagari
tam passo se ipsos mi trire t , ct inter sapiant, corpora, non esse animas seras. Ex quibus Adamus iterum sesellitur, dum seribit Augustinum credidissi: animam
esse corpoream, quem mirarem S.Dodo oto eo libro persequitur. Bellarminus, ut Hobet ex traditione Ecclesiastica animas a Deo creari nonnullos Patres adducit , iqui etiamsi aliquo modo explicari possent, nullo nobis impedimento esse debent, nam apud Graecos in Orientali Ecclesia cre tio animarum communiter tenebatur. Apud Occidentales veru, teste Hieronymo, opinio de traduee praeualebM. Idem Pater initio quidem hanc secui dam sententiam irridebat in cap. vlt. Ecclac motus illis verbis, inspiritus rodeat adά eum, qui dedi illam. iversii7. Sed hoc testimonium egregie interprestatur Aug. lib. I o. de Gen. cap. 9.. cum tu epist. 28. ad eundem Hieronymum ostendisset, eum locum plus f mgari eis, vis ex evnaputant omnes esse animas,
non amplisis sententiainde traduce Hieronymus irrint, sed laudata Augustini diligentia in explicandis sacrae Scripturae testim ij adhibita rescripsit epist. 3 o. apud Augustinum : V nusquisiue ins sensu abun t, contes latus nihil se imitteris Augustini, in quibus latissime de origine ammae disputauit, reprehcndendum putare. Corn-ntarios autem in Ecclesiastem scripsit ante annos fer. me decem quam scriberet ad Pammachium contra errores Ioannis Hierosoly'mitani, anno nempe q8 3. nam epistola illa data est anno q93. ut erudith num a. eius anni probat Baronius. Cum vero libri Augustini per ecclesiam auido legerentur, sapientiores quique cum Augustiuo dWhbare cceperant in neutra partem inclinantes, ut demonstrauimui , magna Hiim Augustiqi gloria, cum Patres subsecuti tanti illius auctoritatem secerint, ut non m ψηρ ψ0centem, sed etiam dubitantem sequi voluerint, quasi des ames veritatem illam assequi, ad quam Augustini ingenium peruenire non potuerat. Itaque s. Doctor tanto studio, ac diligentia omnia scripturarum loca pro Ytraque parte adducta exponens, rem satis dubiam apud posteros fecit, suamque illis dubietatem persuasit. Bellarminus ibidem ex Hieronymo eam Eς tis uticam traditionem ita probat et In epistula ad Pamma Lumai emoraui Datinu
116쪽
u mediiimbrestatis enijs Origenis, Artuuiani, di Apollinaris Haereticorum de anima, dicit : Ecclesiasticunt dogma esse, ut Deus quotidie animas fabricetur :Vbi cum oppanat Eccisiastisum dogma sententys haereticorum, miritur omninopensisse, catholi fide esse tenendum, animas nou traduci a parentibus , sed creari . Haec Bellar-
minus. Veriun Hieronymi verba audire praestar in epistola ad Pammachium: An certe, , uou Ecclesiastici est secundum eloquia Saluatoris: Pater usque modo operatur,& ego operor :-iliud Esaia: Qui format spiritum hominis in ipso, ns Ualmis , qui fingit per singulos corda eorum die Deus furicetur animas e. Bellarminus addit dogma, & silet haec, secundum eloquia Saluatoris, cum Hieronymus illud assertum Ecclesiasticum dixerit, non quod esset dogma definitum ab Ecclesia Catholica, ac de fide tenendum, cum scripserit Eccles a.
sticos occidentales traducem solere c muniter defendere, ut fatetur ipsemet Bellarminus cap. illo I I. S. Q arta sententia, sed ut ibidem subdit, quod esset secundum auctoritatem Scripturae, quae videtur creationem insinuar , quae tamen loca explicat Augustinus superitis laudatus, & Bellarminus ipse ait: Gare ut S. Augustinus divulat in epistola 28. ad Hieronymum,nustussuasedcripturae lectra inuenierar, in quo perspicue isceathr, animas non fieri ex propagine, seu mari. Quare secundum eloquia Saluatoris haud perspicue statuitur assertum iulud de creatione animarum, & sc Bellarminus a Hieronymo discedit, quem pro se produxerat, neque erit amplias assertum Ecclesiallicum, cum eo titulo tanthm a Hieronymo dicatur, quod si fecundum eloquia Saluatoris , iuxtaa exisplicationem auctorum illius sententiae. Opponit idem Auctor Leonem Magnum in epistola ad Turibium cap. ro.
haec scribere: Catholica fides constanter praedicat, atque meracitιr, quod animae somnum priusquamsuis inspirarentur corporibus, non fuere, nec ab mllo incorporentur insi ab
opifice Deo, q*i ipsarum est creator, di corporum. Sed ibi Pontifex Origenissentent gni de antiqua, ac simultanea omnium animarum creatione cbnsu t,
patet ex illa epistola s I. initio cap. I o. neque miniis dicitur ibidem Deus cre tor corporum, ac animarum; unde sicut ex illo modo loquendi non dedgcit corpus non esse ex traduce, nullo item modo inserri potest, non seri ex vaduce ipsam animam. Addit Leonem eundem epist. II. ad Iulianum ita loquidqanima Christi: Nec alio illi, quam cateris hominibus, animas spirata principio, quae excelliret non diuerstate generis , sed subumitare mirtutis. At an Christi producta est ex nihilo , non per traducem propagata ex Augustinόlci Io. depen. c. I9. & ao. Vnde & reliquorum hominum animae iuxta Leonis decretum a Deo creatae fuisse credendae sunt. Sed Leo ibidem damnat opinionem Euri tychetis cum Origene concinentis; nam ita loquitur et Arbitror enim talia loquennum Me huere persuasum, quod anima , quam Saluator assumpsi, prius in coriis si com
morata, quam de Maria Virgine nasceretur, eamque sura Verbum im utero copularet,
Ex quibus patet, illis verbis: Nec alio illi, quam cisteris hominilms anima est instia at principio, non significari principium, quod idem est ac causa animae produnctiva, de quo nulla erat cum haeretico controuersia , sed principium, hoc est initium durationis, quod idem fuerat in Christφ, ac in nobis, nempς initium
tuendi in corpore, non in coelis ante corporis sermationem. Do verba Pon tificis de Verbo scribentis, nec ammm enim, quae an eru r extitisset, nec curtrem, qu
117쪽
probarent animam Christi fuisse creatam a Deo, non vero reliquas ali ut hominum. Lege Augustinum lib. de Gen. cit. c. 2 o. nobis enim satis est osten , disse nihil contra traducem a Leone esse statuitim, ut Ecclesiastica illa traditio de creatione animarum a Bellarmino asserta , nullis innixa fundamentis appareat, cum potius de animae origine dubitatio Augustiniano speculatu corrobo, rata, per plura saecula apud Patres inualuerit, ut satis hucusq; est deuionstra
Mora ines, qui eam S Patris dubitationem in ertorum indieena reiecit, non modo omnia, quae antiquitus dicta sunt, ignorauit, sed nec quid Recentiores audacter pronunciarunt, planh nouit. Scripserat vir doctissim iis Christianus Lupus, cum adhuc iuvenis scripto luderet, indefensione apologiae de animae, oui cap. I 3. Doctores Marpurgensis Academiae hanc thesim defendere: Anima
rati natis per traducem infunditar, non creatur. In hac etiam sententia alios este
testantur Vosius lib. 2. Hist. Pelag. par. i. thesi prima, & Alipius Royloflib.
6. de anima ad mentem S. Augustini cap. 2. S. 3. nominans Timotheum Brighthum Cantabrigensem, Georgium Solinium, &Danielem Semertum, qui cum ob eximiam e tarditionem inter celeberrimos nostrae etatis Medico, merito reponatur, audiendusest, licet non adprobandus. Hic ergo Hypom- mate q. cap. Iq. ait: Rationalis Dima inprima creatione in a Deo si Adax.comcis. t. dira ,-corpori humano insta quidem est , per illud e Crescite, multiplicamin i, uim se propagandi, ct multiplicandi accepit, s quidem c scisne . enim anima rationalis essentia pιrbe completa est, mi Angeli, quae perse sola subsistat, sed est pars altera hcminis , critie corpus hamanum informat , di proinde sicut societas illo orporis nihil eius m bilitati derogat, ita nec propagatio curi mine. Item ibidem addit: Godom. Fienu album, absurdum . Religione Catholica alienum putat , animam esuex traduce, est et crassimum, ρο sacris literis cmsentaneti m. Adducitq; nonnulla Sa crae Scripturae testimonia, quae tamen erudith olim expositit Augustinus, ne ex sacris arcanis aliquod oppostae sententiae praeiudicium fieret. Haec, inquam , refero , Ued non probo. Illud tamen aduertendum est, quod superius ex epiastola is . ad Optatum indicauimus Augustinum dubitasse, num anima per ImCORPOR EvM semen traduceretur, in qua sententia nulla videri debet cui dens repugnantia, cum plerique Scholastici admittant materiam spiritualem, non esse impossibilem. Ita ex materia spirituali Angelos componunt S. Bona
uentura z. dist. 3. in I. p. art. I. q. a. Alensi S a. p. q. ΣΟ. memb. 2. S. I. Aureolus 2. dist. 3. q. I. art. 3. Ex Recentioribus materiam illam possibilem tra dunt Bubalus in q. so. S. Thomae de Angelis art. a. quae s. a. dissicul. 2. 9. I. Arriaga disp. I. de animas eia: . Complonus disp. 9. de anima sect. 2. Hanc sententiam de materia spiritali, ex qua anima componatur, fush defendit p. Ma thaeus vegliensis in hae celeberrima Patauina Academia Theologicae cathedrae scoti moderator, vaerari ingenii, ac nostro praeconio maior. Hic enim
tomo priori de Angelis q. a . probat Angelos ex materia spirituali componi, quod quaestione sequentietiam de anima didendum esse contenditiaudans cap.
I. nutri. 3. quosdam Scotistas, qui in eandem sententiam descenderunt. Hae ergo materia spirituali animae admissa, quam tot Scholastici delandunt, non erit dissicile statuere animarum eductionem secundum formam ex eadem mat m spirituali. Noster Alsius Roylos proximE laudatus ex eo animarum 4r 1 - ducem
118쪽
ducem possibilem delandit, qudd anima vi Dei instrumentum alteram ahLinam ereare pbtest , quam virtutem creaturae communicari p6sse nobiles Scholastici existimarunt. Sed prior modus magis placet. Qiae hie Iibuit insinuare, ut instillas quorundam censetas resellam, qui Augustinum teprehendunt,quod traducem animarum probabilem asseruerit, cum tamen euidentes constet, antinas non posse educi de potentia materiae coi ureae ali s essent mortales . Etenim nusquam S. Doctor arbitratus est, animas posse educi de materia cor Diea, sed taniam de materia spirituali, quam esse possibilem tot superilis me morati Doctores concedunt ; illa autem concessa non video, citr eductiosor mae spiritualis ex materia spirituali adeo euidenter impossibilis appareat, ut errori verti debeat Augustino, qudd illam eductionem probabilem duxerit. Fateor materiam spiritualem, ex qua anima fieret, visam suisse difficilem Augustino, ut patet ex lib. 7. de Genesi ad lit. cap. σ.&se'. Unde ast cap. 7. Anmen illastisi altam teries , si μit ulla, mnia mimaferre I rivisi est ulta is anima sum, quid ipse est, quo/nο-n, quammciem, quini in rebus conditis tenet Vi uitan non' σe. ubi susE materiam spiritualem per modum disputantis examianat. Idem verbi Pater epist. 11 . ad optatum proponit difficultates, QSae insirgunt positis illo semine spiritali, Ex quo anima fiat ut inde satis pateat quantum midijilli dubitationi tollendae impenderit, sed cum utrimque ma inis discultatibus se premi cerneret , dissensum suspendit. Neque enim probare possim haec Bellarmini verba lib. q. de amiss grat. cap. 1 t. certe S. stinus , si nune inter homines turret, Hon Iol faueret, sed etiam gratias ageret vi nostrἀhanesententiam de creatione At cur hasce gratias Recentio iribus Au ustinus deberet ' Quod ex serifrur,stntentiam de creatione anima rum ostenderint At omnia sacrarum literarum testimonia Augustinus expen.
dit, excussit lue. An Schinstitorum auctbritatem Uueretur Φ Iinb potius eum Patribus , quos lauditit, adhuc in Veteri dubitatione persisteres. Ratio nibus eorundem contra tradueem conuinceretur At illae praeterquam quddab affirmantibus materiaci spiritualem facilE-sblui possint, id tantlim euinc
rent, ut Augustinus ab admitte o traduce assensum eis ineret, quod & sei per secit, non autem in sententiam de creatione singularum animarum eundein trahercnt, in qua non minoribus disseultatibus se premi sentiebat, praeeipud verb, qudd data ea sententia, quam etiam Pelagiani toto conatu urgxbant, dissicultas traducendi peccatum originale statim emergit, qua adeo premuntur Scholastici, ut in assignando modo, quo labes illa per generationem trahatur, minimh inter se conueniant , sed sese inuicem acerrimὸ oppugnent. suspenderet igitur etiam nunc assensum Augustinus, & tunc gratias tantii
ageret, cum certum modum proponerent, quo data creatione animarum pG-cati originalis propagatio adeo euidenti ratione constaret, ut modus ille P nemine reiici posset. . a Ex hucusque dictis satis elucet, quam Immeritb, Moraim , Augustino dirorigine animae dubitanti erroris notam inutis, nam plenis Sanctorum Patrii 'su agijs ille absoluitur, & te inuito panegyricum eidem recitat magnum Asticanae Ecclesiae ornamentum Sanctus Fulgentius Ruspensis Antistes his plane verbis conceptum: Gomis de origine animae P. Aquilinus profunditas
119쪽
mρrissus existimas aliquida mare sine dubitationet messe', daturrifiet G-ιraria r sponsione nouellire. i. iisitam in ascimo libro M Gensisa liminin , quamin λει is ad Vincentium Victorem de origine a sim, nec n niuino prinis ex duobus
ror enim est notatus, in damnatus Is --- ἀ concilio Tridentino ..Hic qu0l Augustini causa tuta est Ronigna clesia S. Ductori patrocinante, Apostoli cete enim Sedis Pontifice cadem omnino Augilini verba compa Pelagianos
tus fuerit ex aqua, in Spiritu Sa cto,s pote nimis ψηνg' - n de ΝΠ ppς ε linebaptismo monuos non ituros in regnum coelorum, cum illos sin IKccatu friginali esse lys liqnt, negabant eosden in ignem 'ternui' Prqijsiei dos , sed dicebant, illos habitu μs Rescio quam vitam assernam , Gazam , miseli ','t tradit/ugustinus serm. Ig. Ie Vςrb- Apost. Lib, de urig. am maicap. I 3. Epist, a pC alibi. Qu*xςys: hocce effugium Pelagianis praeclude xet , ill*d Ioanni 6 q, 0pposuit : Nisi manducaueritis carnem 4flaminis , s .όhberitis eiussanguine non ebitὴρ mit mi' vobis, inferens paryulos sine baptis, modecedentes, cumson manduegyist carnem ljj hominis, axit eius sangubriem biberint, n hahitu M sore damnattos . Dς hqc argumento ex. ΩΠψjlit e is ab Augustino deducio haec scribit ibidem Moretines lib. I, δε ρος. metio remis . cap. zo. di lib. de praedest. SS.
charisia non minus esse necessarium parmulis ad salutem, quam baptismum, neq; mianis AEdeos pertinere, q dicitur' s bes β'eri ymep dico vobis, nisi mand caueritis carnem est; hominis, beritis.eius Gguinem non habebitis vitam in vobis, quἀm pDd D. 3.MNisi quis renatus fuerit ex aqua, & Spiritu S. 'non potest introirς in regnum Dei. t i Sed post Augustinum Romani quoque Pontifices, qui Pelagianos damnarunt, eodem prorsiis testimonio Ioannis G. citato usi sunt, ad vitam illanu, quam
120쪽
quam pueris Pel giani sine baptismo promittebasit, e iunii Madan i. sdii δ' centius in literis ad Patres Synodi Mileuitanae ua scribit: cinia quod eor es fraternitas asserat aeditate, par utis in me praeris etiam sve baptima' tis iratiapo se donari , prefatuum est. Nisi enim manducauerint carnem*ij hq-nis, S biberint sanguinem eius, non habebunt vitam in semetipsis.
mn hanceis sine regeneratione defendunt, Uiuntur mihi ipsum baptismum et esse co- , cumpr. iicant eos habere . quod in eos credetur non nisi baptismate conferendum . P
tax Maldonatus textum esse corruptum dicens, ea verba Innocent ij vix sensum Vllum congruentem habere posse rVbi ergo, inquit, est defendunt, pμtqdeserunt, ymbi est nisi baptismate, legendum puto, sine baptismate. VasqueZῖ- p. disp. 279. cap. q. num. 1 3. cum animaduersones Maldonati notasset, legit, in eis de dunt. At illa verba optimum sensum habent, nam vel ipse Cicero usas est illis particulis non nisi in lib. de amicitia, in bonis amicitiam se no pesse. In synodo etiam Carthaginensi A. 397. 29. dicitur: ι Sacramenta altarix non:ns a ieiunis hianinibus celebrentur. Verbum vero miscum dativo iungit Horatius lib. r. Cou. odea 7. Defendit aestatem c pestis. de Virgilius Eclog. q. Sositiumρetori issendite. Nec Prs seruis urbem defenderesbi dicendus est, .sed Principi. inare textus S. Innocenti j nulla nouae Grammaticae castigatione restituendus venit; sed leuiora haec insinuasse sit satis. Eodem prorsus testimonio S. Gelasius Papa Pelagianos insecutus est in epistola ad Episcopos per Picenum: Vt οὐ ia Dei, inquit, o remes Pelagianorum nequitias amputaret, nonsuum dictum est: Qui non fueritrenatus ex aqua, S spiritu S. non intrabit in regnum coelorum, sed etiam pariter dictum est: Qui nolumanducauerit carnem fili j hominis,& biberit eius sanguinem non habebit vitam in semetipso. Demita autem aterna hoc dictum nullus addubitat, quoniam muruti non manducantes hoc sacrament m etatam et rantur habere praesentem. Audis M raines, non minus ad parvulos pertinere illud Ioan. s. t manducaveratis , dcc.
quam illud Ioan. Hoc Innocentius credit, hoc Gelasiu
statuit,quod tamen in Augustino tanquam palmarem errorem reprehendebas. Maldonatus in coment. cap. s. Ioan. sq. ait: Missamsario Augustini, o In nec tθ I. forentiam, iquae sexcentos circiter anuos miguit in Marsa, Eucharistia etiam infantibus necessariam. Rursus ibidem assirmat Augustinum, & Innocentium eo tesimonio Dan. 6. adductos fuisse, mr crederem infantes etiam baptie ros, nisEμcharisiam perciperent, salvos esse non posse. Ita socium erroris Augustino tria
buunt innocentium si Gelasium legissent, eundem quoque addidissenta Duqhic nobis praestanda sunt, & Maldonatus castigandus, & Augustimis Una cum Apostolica Sede ab errore, ac censuris vindicandus est. In primis certum est veteres Patres consueuisse,pueris statim post baptis tin sacram Eucharistiam Ministrare, ut tradunt Cyprianus in libro de lapsis, Gennadius de Eccles. gmat. cap. 3 2. Augustinus epist. Io7. Concilium Toletanum. II. cap. II. 0d vero inquit Maldonatus illos ita secisse, quod putabant, Eucharistia r infantibus neceseriam, nullo pacto concedi potest, id enim est contra Tria dcntini decretum sess. et r. cap. q. ubi de eodem antiquorum ritu, dandi pδ' lis Eucharistiam, loquens ait: 'en i Sanctifimi tui Patres sui facti a Minim causam pro illiu/ temporis ratione habu ruat, ita teria rasaeadas arum lituit id Mesee coni mersa σωιMirum est. Quod rursus addi Maldonauis Sa