장음표시 사용
161쪽
iri Vindiciae Augustinianae . i
modo ait ,Deum mouere ad actus nobiliores, perfectos virtutum fidei, amoris Dei, religionis dec. postea vero addit: SVerum quὶ Deus finalis rerum cau- ιι se est, &ad eum, ut ad summum bonum mentes nostrae mouentur, nostra lia ae ctenus voluntas, & cogitatio, & prima il a , atque inchoata actioni im nostra ce rum consilia ex Deo quoque sunt. J Rationem assignat: INon enim tunc vice mouens, & impellens author ipse est, & principium uniuersum nostrae volun ec talis, sed ut appetitus, & desideratus: magnum quidem tum quoque momenta tum afferens au inclinandum nos, atque alliciendum . J Non ergo primi illi boni motus in Deum ex Sadoleto fiunt ex spiritu gratiae vcrantιs, ut Donius dicebat ; neque enim Deus tunc mouet, tessector, se ipse agens, qua ratione semper mouet per spiritum gratiae operantis et Unde sunt illa Arausicanar Synodi
can. s. Gottes enim bona agimu , Deus in nobis, atque nobiscum, mi operemur, operatur. Neque Semipelagiani negabant ad initia illa bonorum operum Deu mouere in ratione finis, Deus enim erat obiectum apprehensum sub ration veri,& boni, cui inchoati vh credebant, quod desiderabant, quod petebant. Ideo verb damnati sunt, quia non satis est, Deum mouere tantiim ut obiectum, sed mouere debet tanquam agens ad hoc ut credamus, & velimus per in sussio nem S. Spiritus ex eodem Arausicano can. s.& can. 3. Vbi initium Dei, ipsumque credulitatis assectum fieri in nobis pergratia donum, idest per insepirationeis Spiritus Sancti. Aliunde etiam Donius Sadoleti errorem intelligere poterat; dum idem haec de Augustino scribit: Libertatem nostrae moluntatis perspicue aufert. Sunt hae putidae Semipelagianorum tum veterum, tum recentiorum voces De primis scribit S. Prosper ad Rufinum: mis, nempe Augustini, quibus error Pelagianorum impugnatur , infamante dicentes, eum liberum arbitrium penitu, submouere. Easdem tibias contra Augustinum inflarunt Arminiani, noua Semipelagianorum progenies, quorum Vnus Hugo Grotius lib. I 7. Hist. Belgi. cae ait: Primus omnium Augustinus, ex quo ipsi cum Pelagio ,-eum secutis certamis nam ante aliter ipsesenserat acer disputandi ita libertatis morem relinquere, mi ei decreta quaedam Dei praeponeret, quae mimi am destruere eviderentur. Quis isti tui posthac Sadoletiam eo in errore cum Semipelagianis, incautE quidem, & in scienter,negabit conspiralis, dum illorum conuicia in Augustinum iactatὸ Do nius num. C VIII. quod in calce literarum, ut putat, Celestini legitur, Pro fundiores verb&c. magnopere animaduertendum dicit. Verum& id, quod cap. asseritur magnopere animaduertendum illi fuerat, ubi de Semipelagianis contra Augustinum scribentibus, haec recitantur: cum Pelagium, atque Celestium m thematitare non dubitent, magistris tamen nostris TANQvAM NEC EssARiv MNODvM EXCEssERINT, OB LOQV vNTVR. Quae quidem si magnopere Diimaduertisset, haud equidem pronunciasset 'qubd Augustinus iniqua meam vilabi midetur, minu que interdum tribuere, quam parsi, liberae hominis luntati. Num. CX. Ex hucusque iusius probatis cuidenter'constat Iaco- lhum Sadoletum clim Semipelagianis contra Augustinum incaute sensisse, &reapse in extremam, st remotissima ententiam contentisne disputandi, magis quam eo derata ,-quieta ratione adductum se contulisse, quae verba ita ille merito audire debet, uti iniustheadem epistola Io. ad laudatum Contarenum contra S. Doctorem illemet usurpauit. Interim Annatus videat, qualem contra Au- sustinum testem appestauerit, nempe Scriptorem, qui contra eundem cunia Semi.
162쪽
semipelagianig quod initia virtutum attinet, conspirauerit; & tamen promiserat initio statim libri octaui se in iudicium contra Augustinum conducturum testes mnime seu pectos. Hactenus de Sadoleto, cuius quidem erratum libentius fluissem, sed Annati,& D ij ex Sadoleti verbis instituta contra S. Patrem accusatio inuito penitus, ac reluctanti hucusque dicta extorserunt.
TErtium testem opponit S. Bonaventuram in M.sent. d. 3 3. q. a. art. 3. dicentcmr Ad illud, quod primὸ Objcitur in emitrarium de merbis Augustim, dicendum, qu)d Augustinus in merbis illis non intendit dicere , quὸd par uti sensibiliter
crucientur, sed intendit eorAmpstnam misi festare quantum micarentiam misionis Dei,
ιν quantum etiam ad militatim loci, s iae madde asu Miter exprimit, plus dicens, idi minus emtins intestigi . Verum negotium nobis non facessit Bonaventurae
contra Augustinum testimonium, nam eo loci loquitur de libro de fide ad Petrum Diaconum cap. 27. Vbi legimus, pueros decedentes sine baptismo ignis aeterni sempiternosupplicio pumendos ; qui liber est Fulgenti j, non Augi istini. Quare si communi illius seculi opinione ductus Seraphicus Doctor Augustini illa
verba esse putauit , cum alterius sint, eius testimonio non perstamus, non cnim
illius dictum apud Iudices quicquam ponderis habet, quo per deceptione de quopiam aliquid agirmatur, quod non ab illo, sed ab altero assertum constat . Hinc Sancti Doctoris modestia elucet, qui Augustini sententiam, ut putabat , haud seueriori censura perstrinxit, sed leni interpretatione mi auit.
At Annatus graui sit percilio eandem in sententiam tonat lib. S. cap. I. Negamus crudelem consequintiam. Rursus eo dicto, Augustinus plus dixιι minias e lens intelligi , semel Bonaventura usis est, & ea in sententia, quae a latere comtra Pelagianam haeresim tradita est. Veriun Annatus pag. 893. laudata S. Bonaventurae moderatione abutitur ad mitigandas Augustini sententias in quaestione de estieacia diuinae gratiae , haec enim scribit: Et si quis instet, Augustinum alijs locis id exprimere, quis non videt, s hoc esset, nihil aliud sequuturum, quam medicita. Zonauentura, illis locis Augustinum plus dicere, ijs avium, quaesιnt a nobis allata minus melle. An vero illa in sententia de poenis parvulorum fuerit Augustinus, nihil ad rem praesentem facit, nam de libro de fide ad Pςtrum locutus est Bonaventura, cuius verba, quam parum aduersarios iuvent, abunde superius diximus cap. 3. g. i. Audiamus quartum Cardinalem Caietanum , qui sic loquitur l. p. q. 7o. art. 3. Sustinent autem merba hanc glossam , quia quando contra Averroem erat sermo , fas erat declinare in oppositum, mi Augustinus cantra Pelagianos facit . Hoc est, ait Ann tus pag. 862. medere lineam meritatis a misi nimia quaedam seueritas, y mira texatio, quae medium illud, in quo meritas sedet, transgredi iuber, s praeeat Augustinus. At medium se tenere clamat Augustinus, atque hoc primus mortalium docuit lib. q. con. duas epist. Pelag. cap. 3. ad Bonifacium Papam haec scribens: Isa nutaria, in damnabilia dumata in hac tripartita diuisione quisquisimente catholica exhorret, illius quinque parsitae latebras, insidiasique δεμ ut, atqueita ou inter
163쪽
siser rei rutique sit cautus, Ut sic declinet Manichaeum, ne sirin et uiri iam, rursos uὸ ita se setangat a Pelagianis , ne se coniungm Manichaeis, aut si in aherinis tam tenetur, nec sic se a quibuslibet alteris seruet, t in alteros irruat . Quis igitur Caietano in hoc credat, ac non potius Augustino coram Apostolica Sede hoc pro testanti Sed dices , impetu disputationis Augustinum extra sibimet statutos a se limites excurrere, hoc est extra lineam nece ria meritatis, ut loquitur tostium conductor. Misor Annatum, qui capita epistolae Celestini ad Gallos annexa, ipsius Celestini esse putat, imo, quae est: hominis diligentia, atquGeruditio, ne dubitauit quidem, hanc, crambem iterum recoxit . Vetus illa suit calumnia a Semipelagianis Augustino opposita, unde eosdem salsarios obloquutores Pontifex reiecit, ut S. superiori diximus, cuius sane verba, cum illi accusationem repetant, pro defensione nobis etiam repetenda sunt, haec
enim scribit: uuia nonnulli, qui catholico nomine gloriantur, in damnatis autem haer ticorum sensibus seu prauum , siue imperitia demorantur Miffs irri putatoribus ob. mare praesumunt, y cum Pelagium, atque celsium anathematityue non dubιtent, magistris tamen nostris, tamiuam necessarium modum excorint, Aloquuntur. Sed Annatus, qui solam appendicem epistolae, Profundiores Mia dici ante oculos habuit, haec in anteriori pagina legere non valuit, vel legere , ac negligete idem fuit . Igitur Augustinus, Celestino iudice, Vel si negatis, stitem teste, lineam necessariae veritatis non excessit. Quis autem unius Caietani testimonium S. Cel stini Papae contestationi praeponendum ducat
cardinales Perrenirus , riderius, ae S. Carolus Torromcur uirectὸ: contra Augustinum adducti. P pila s
continuo cum haercticis bello trophaeis clarissimus, cuius sunt haec verba, inquit Annatus: Sat monui in quarta mearum ob seruationem nos admodum Asi guere proprias S. Augustini opiniones, dum loquitur, mi priuatur Doctor , ly eiusdem narrationes, quibus loquitur, mi testis smus communis Ecclesiae, mel ea dicit, quae D=ctorum aetatis suae commum consenset conformia sunt; aio inis siquidem argumentarinos tantum 'obabiliter, ab a s demonsi attue. Benh ille quidem, ac digne de Augustino sensit; quis enim priuatas Augustini sententias in Sacrae v. g. paginae explicatione intra fidei canones resert ξ At hic controuertitur, quid de Augustini auctoritate Perronius sentiat in quaestione de praedestinatione,& gr tia . Nam de Augustini auctoritate in 's , quae ad diuinam circa homines nouiden. tia pectant, testimoniaete producturun i in ipso titulo libri octaui spoponderas. Liceat mihi Augustini huc verba inflectere: Ingredere, Perroni, ingredere, in conside cum fratribus tuis, a quibus nulta ratio , nulla tentatis te separauit, opus est tua ,-maxime tua sententia. Lib. I. con. Iul. cap. 6. Arrige Annate aures, Perronius suum de Augustino testinionium profert: Augustinus Aiaximus post Apostolos praedestinationis Doctor, imi OS, ' LINGvA VETERis, ECCLEs a Aetquantum ad illam de gratia doctrinam. Lib. I. Resp. ad Regem Angliae cap. i a. inuid te igitu , addit Augustinus, adiuuit quod Perronij, tanquam tibistragaretur,
164쪽
u imonium, posuistis Vis scire an suam de praedestinatione sententiam docuerie Augustinus ut priuatur Doctor, an ut testis usus communis Ecclesia ρ Audi ipsum methaec dicentem lib. de dono perseu. cap. 23. in fine: Ac per hoc praedestinatisma
Hius fidem , auae contra nouos haereticos nouasosticitudine nunc defenditur, nunquam
Ecclesia Christi non habuit. Non igitur ea in re loquutus est Augustinus, ut priuatus Doctor , sed ut tradit Perronius , ut os, lingua uel ris Ecclesiae. Quare quis non indignetur Annato, qui eos contra Augustinum testes nominat, qui S. Doctoris sententias ad coelum usque laudibus efferunt 'Itane sextum contra Augustinum testem dabit Verona nostra Augustinum, ut ais , recentiorem Valerium Venetum Cardinalem ὸ Hic lib. 3. Rhetor. Eccles. cap. qΣ. horum Clericos monet: gratis Augustini scripta Clerici caute admodum legant . Ita enim acumine ingeni' praestitit, O de relus di ilibus tam subtiliter dissuta- mi , ut non mediocri ingenio raediti uiri eius Idros legentes in errores aliquando lapsi sint. Hoc egregium scholion assingit Annatus pag. 863. Et hoc quid aliud est, quam id ipse m , quod monent m audiuimus Bonaventuram, Augustinum plus dicere aliquando, o minus uelle Atelligi. praeclarum nostri commentatoris commentum i Cardinalis Valerius nonnullos Augustinensium librorum Lectores
lapsos in errores scribit, quod sit btilissimum Augustini sensum minim E asi cuti sunt. Annatus ex Valario inde lapsos dici , qudd Augustinus disputans plus quandoqet v erbis excurrit , quod non est de difficilibus tam subtiliter , ut ait Valerius, sed tam ineati te, ut interpres contendit, disputasse. O Superi mites animos i Magnus ille Patriae meae Antistes Augustiniani ingenij acumen, atque in disputando subtilitatem, quam plerique lichi nobili ingenio praediti,
assequi nequiuere, commendat: Annatus inde contra Augustinum excessuum accusationem struit, ac testem contra S. Doctorem illum sedare sngit, qui est eiusdem Augustini ex initus laudator. Eos sanh, de quibus Valerius loquitur , in errores lapsos suisse, Augustini-ne, an ipsorum, qui Augustinum notia intellexerunt, culpa est ' Quis autem nesciat, plurimos profundos quorumdam Sacrae paginae verborum sensus non assequentes in haereses ruisse , Itane in Sacri eloquij Authorem Spiritum S. culpam deuoluemus, an non in ipsorum potius petulantiam, qui ultra ingenij vires sese evehere conati sunt Hinc eri dith Facundus Hermianensis Episcopus, qui pro tribus capitulis sub Iustiniano scripsit in lib. con. Mocianum ait: Gid autem, inquit, in hoc miremur, neque enim melius loqui potuit Augustinus, quam Prophetae, quam Apostoli, ct Euangelistae , quorum mentibus militer male intellitiis, O incongrue adhibitis tam multi suos defen
Notat ibidem Annatus, S.Carolum Borromaeum Valerium ad illud opus scribendum excitasse, idemque abselutum approbasse, unde uti Valerius, itarc S. Carolus contra Auεustinum stare Annato visus est: i , inquit, id .ri possit, ac debeat mnum nu testimonium esse duorum mirtute, ae Sanctitate Emine tissimorum Cardinalium. Ita contrarium S. Doctori s. Carolum facit, qui id ne somniauit quidem. At cum Valerius pro Augustino loquatur, suppar illi Bose romaeus addendus est. Sed age, ipsius S.Caroli de Augustino testimonmunia proferamus. Ille in epistola ad Civitatem Mediolanensem ait: Nemo est, qui liquorer, quantum rutilitatis, ct fructus attulerit Ecclesiae Dei magnus illius Doctor Augustinus. Extinxis in Ahica Manichaeos, expulit Donatistas, in nihilum Pelagi ἀ V a nos
165쪽
nos haereticos redegit, Fortunatum Haeresiarcham confutauit, dic iuersa paucis lco in lectar, omnia et enena aduersiss Orthodoxae Religionis puritatem ά Daemone erat
tu, sustulit. Hinc factum s , ut ex illius doctrina, ct a Patribus eundemsubs cutis,m a bonoris, a Th logis, ac catholicis Academijs tot Ecclesiae dogmata fulcimentum, robur acceperint. Et haec quidem suit sanctissimi Mediolanensis Antistitis de D. Augustino sententia.
Falli eos, qui S. Augustinum interdum iniquiorem libero arbitria fuisse calumniantur. Post purpuratos tcstes ingentem aliorum Scriptorum cateniam contra S. Augustinuin trahunt , quos sigillatim repetere non vacat, eos Verba dcertas velut i classes redis in , si qui plures in eandem de Augustino opinionem coierint. Et primo loco opponit Annatus libro 8. Adamus par. 3. Cal. destr. cppit. 7 l& Decampsus libro 3. hares. Ians. disp. I. cap. 3k Genebrardum Aquensem Antistitem in epist. praefixa oper. Origenis, Alberium Pighium lib. 3. de lib. arb. & Sixtum Senen. in praelati lib. 3. Biblioth. dicentes Augustinum interdum libero arbitrio suisse iniquiorem. Vetus ea quidem, ac rancida
Pelagianorum, S Semipelagianorum calumnia est. Iulianui lib. . l . Oper. imper. cap. 3 q. scribit contra Augustinum: Liberum arbitrium in natara hominis perseuerat, quod Ut tu cum Manichaeis negas , ita nos cum Apostolii , ct omnibus Catholicis confitemur. De: Semi lagiani Spatet ex epistola Presperi ad Rufinum, cuius verba data sunt S. i. Quanta autem veritate hanc a se calumniam Augustinus propulsauit, illos solam nescire arbitror, qui S. Doctoris libros nec a limite salutauerint. Totus liber de gratia, & libero arbitrio pro humania . libertate decertat, initio statim haec scribit: Elomamsunt quidam, qui sicξω-
tiam Dei risendunt, mi negent hominis liberum arbitrium , aut quando gratia defendiatur, negari existiment liberum arbitrium, hinc aliquid scribere ad stram charitatem, VH ntina fater , ct cateri, qui ιimul Ora fruitis , compellente milua charitate
Genebrardus ait : Augustinus fuit iniquior interdumlibere arbitrio. Sixtus Senen. sis pag. 873. testatur Sanctum Doctorem miniss interdum, tribuere, quam parsi, liberae hominis moluntati. Hi quidem INTER Dv M libero arbitrio miniis aequum S. Doctorem fuisse aflirmant. At Decampsius proximὶ nominatus de ijsdenti. scribit: S. Augustinum PERsAEPς libero arbitris min. s aequum fuisse a mu' ς.
Neq; hic fideliter testium dicta exhibent. Imo nec Sixto Senensi Augustinus indignaretur, qui aperih haec habet lib. degrat. Christi cap. ιε' Sed quia ista
qu lio, ibi de arbitrio me tatit, ἐχ Dei gratia disputastir, ita est ad Asconen midi ilis, mi quando de finditur tiberum arbitrium, negari Dei ratia et ideatur, quando autem asseritur Dei gratia, libcrum arbitrium putetur at erra .. Cum verbIulianus obiecisset Augustino, dicere ipsum liberum arbitrium Dei gratiam commendando negari, respondet lib. q. con . eundem cap. 8. Nou diixi negari arbia trium literum, mel auferri, sed dixi, mi putetur auferri. Albertus Pishius inepti simus S. Doctoris censor est , nam libro 3. O libero arbitrio laecla s. nunx
166쪽
l nunt effutii e non extimuit: Libero arbitrio alicubi et idetur iniquior, etiam parum isti,
quam potest, tribuit: eius facultatem Uelextenuat, mel dissimulat , mel eludit, certe omnibus, viribus deiicit. Quis autem impudentis hominis testimonio credat, cum s. Hormisdas Papa in epistola ad Possessorem scribat: De arbitrio tamen tib io, st gratia Dei quid Romana, hoc est Catholica sequatur, yseruet Ecclesia, licet i imari s libris Augustini , s maxime ad Prosperum , Hilarium abunde possir ω-t noscisc. Itaq; Augustini doctrina de libero arbitrio doctrina Ecclesiae et . Non igitur iniquus est Augustinus libero arbitrio, non illud elidit, non extenuat, non suffocat ; nam pessimum alioqui Ecclesia Magistrum sequeretur. Quis etiam non spernat ineptum Pighij consilium, quo monet ad veram delibero arbitrio dobrinam percipiendam, legendos esse potitis libros S. Doctoris ad Catholicos datos, quam reliquos contra Pelagianos scriptos. Stulte: qua-sidiuersa, in alterutris via abierit. Irrisit hoc Massiliensium effugiu,quo S. Doctoris libros uniuerses recipere recusabant, S. Prosper in fine libri cotra Collatorem et Maneat, inquiens,plane maneat ista conditio , mi horum librorum nouitas repudiata Dideatur , si in eadem causa eiusdem miridissentit antiquitas, stem inutile, aut incongruum iudicetur, quod ab his, quae contra Pelagianos condidit, disionans inuenitur.
Poreb si quaeramus, undenam ijdem Scriptores moti sint, ad Augustinum tanta calumnia onerandum Θ Respondet Decampsius citatus, qubd Augusti- .nus dixit, peccato Adae amissum, ae perditum liberum arbitrium. Quod in Enchir dib cap. 3 o. his expressit: Libero arbitrio male etintens timo, s se perdidit, se ipsum. At eadem ferula vapulabunt Synodi ac Pontifices, qui ijsdem verbis Sancti iassimi Magistri sensum definiere. S. Gelatas Papa in epistola ad Episcopos per
Picenum ait: Dicunt , quod homo per liberum arbitrium, quod corrupit , fardavit, aetat IT , bonos retante natura beatus esciat i. Concilium etiam Araesionum cam I haec defini t et Arbitrium et Oluntaris in primo homine infirmatum, nisi
per gratiam bapti .non pol reparari, quod A M I s s v M, nisi a quo potust dari, non is reddi. Quis enim neget Adamum amisisse potestatem benξ, ac meritoriEoperandi ob peccatum commissum Sanh haec est S. Innocenti; definitio tu, epistola ad Patres Carthaginenses: Librium marbitrium, inquat, Areperpessor,
dum sutrimensultiis; etintitur bonis , cadens in praeuaricationis profunda demerser est, in inihil quema adum eximie exingere posse inuenit, suaq; in aternum libertate deceptus ihuius ruina iacuisset opprestus , nisi eum post Christi pro Dagratia relevasset adsentur. Audiatur interim sui interpres Augustinus apud Apostolicam Sedem sita dicta M., exponens 2Peuaro me a Lirium liberum de hominum natura periUse non dicimμs, si iud peccandum malere in Umi,ibus subditis Diabolo, ad bene autem , pies tuendum sin ualere, nisi ipsi uoluntas sominis migra riasuerit liberata, st ad omne bonum Uio-ηu,s monis, cogitationis adiuta.
- , - .Falmitem eos, qui dicunt S. Augustinum contra Arium ad Sabellium, , y contra S lium ad Arium declinasse.
os alios testes contra Augustinum stet nolentes trahit Annatus, Cor 'nelium Mussum Episcopum Birentinum pag. 863: deMagnum Theolo
167쪽
sum Ioannem Scotum pag. 872. Ille quidem in cap. s. epist. ad Rom. ait:
ergo vos moueat Augustinus uel tantillum. Hoc est enim illi peculiare , ut cum aliquem expignat errorem, tanta Miamentia illum ex derct, ut alteri opposito causam praebere uideatur . Ita cum Arium insectatur, uidetur fauere Satellio, cum Sabellium Ario, cam Pilagium Manichaeis, cum Manichaeos Pelagio. Iste verb in z. d. 3 3. q. a. ad I . scribit: Et ita multum ponderandum est , contra quor haereticos sancti sunt loquuti, sicut Augustinus contra Arium uidetur quasi declinare ad Sabellium, di e conuerso: similiter uidetur contra Pelagium declinare ad Arium. Recte corrigit Annatus dicendum. sorte Manichaum. Haec quidem illi. At enim modest o luitur Mussus, ait enim Aligustinum contra Arium d
sputantem Sabellio sauere , mitius Subtilis hoc ipsum expressit, addidit enim quasi uidetur. Quod non ob ineptam Augustini methodum, sed ob mysterij difficultatem, ac Loctorum quorundam miniis perspicax ingenium dixere,, quae libenter, uti notauimus, concedit August inus, S tamen Annatus est ea.dem pagina 8 a. Ofactumst, quemadmodum antea ex alijs referebamus, evicingustinus declinarit in oppositum: cum tamen illi visum fuisse, vel quasi visum fuisse declinare scribant. A t quod Recentiores inde velint conuincere, S. Augustumina contra Arium disputantem ad Sabellium declinasse, patens calumnia est, numquam enim contra Arium disputans, atq; unitatem essentiae adstruens visus est personas in unum confundere, ut fauere Sabellio dicendus sit. Augi Rini dictum vel unum producant, & causam integram illis cedimus. Imo nullus mortalium adeo ex aeth mediam inter Arium, S Sabellium viam tenuit, ut Augustinus, qui media ipsius viae linea incessit. Unum, & alterum testim nium proseram, quo aduersarij falsitatis penitus conuincantur. S. Doctor traist. 37. in Ioaonem ita Hipponenses suos alloquebatur In erra
re Sabellianorum αmus est solus ipse Pater, qui filius. In errore Arianorum alius est quidem Pater , alius filius ,sed ipse sibus non solum alius ,sed etiam aliud. Tu ies M senio quid ' Exclusisti Sabellianum, exclude di Arianum. Pater Pater est, Filius Filius es , alius, non aliud, quia ego, & Pater, inquit, unu sumus ,scut etiam hesterna
die, quantum potui commendaui. cum audit , sumus, abscedat confusus Satilitanus, cum audit, virum , assciat cofusus Arianus. Gubernet Catholicus INTER v TR v M.
nu E mei suae nauigium , quoniam cauendum es in tetroque naufragium. Quid cruditius , quid subtilius, quid verius dici potuit Passim hoc Populo inculcabat, qud regia inter Sabellium, & Arium via procederet. Omnino audiendus estiterum Augustinus tractatu II. in Ioannem ubi elegantissimhita haereticos consutat et Contrara a dicitis , sed non eodem modo , sicut e usum contrarium et oro, sed scut sunt inter se dua falsa centraria. Errando in diuersa itis , IN MEDIO est mus, quam relinquitis. Inter mos ipsos longiore interuallo separati estis, quam ab ipsa misi,
cuius desertores estis. Vos hinc, mos autem illinc huc enite, altera ad alteros tranfrenolite , sed hine, atq; illinc ad nos mentenis , inuicem mos inuenire. Sabelliani agnoscire , quem ratermittis ; Ariani quate, quemsubditis, in in mia mera nobiscum ambu labitis: est cuim qi d inuicem ex uobis alteri ex alteris admoneri utiq; debeatis . Audi
Sabelliane: Vfrueadeo nρn ipse Pater, sed alter est Filius, vi eum Arianus inaequalem asi rat Patri. Audi Ariane: VI 'eadeo sibus aequalis est Patri, ut Sabellianus eundimis dicat Patrem. Tu adde , quem uis , ιν adimple , quem minuis , di nobiscum ambo con sitit, tuis luc tu tulit, nec tμ minuis eum, iμi o altor es si P re, ut comito.
168쪽
rs1-st aequalis est Patri , mr conuincas Ariamum. Viri que enim clamat: Ego , & Pater unum sumus. Qod ait , unum, audiant Ariani , quod ait, sumus , audium Sabelliani, re nee si aequalem, neo illi alterum negando simi mani. Ita-ne , si superis placet, qui non modo regia via semper incessit, sed qui eandem p steris non dicam digito monstrauit, sed pedibus secit , extra orbitas excurris se, & ad extrema declinasse dicetur ' Ego quidem prius credam , reapse Solis Girrum ductante Phaetolite extra Eclypticam praecipitem a m , quam illis Augustini excessibus praestem fidem. v I . t . s. I. H-
Expenduntur istorum testimonia, qui S. Augustinam must, . ' i
Stiqusdem tres Praesules sunt, quorula auctoritatem, ac doctrinam Annatus satis exaggerat: nempe Claudius Xaimes in lib. Atheis. Cal. tici det, praedestinatione, Ambrosus Catharinus in libello itidem de praedestinatione, Hieronymus Osorhis lib. s. de Iustitia, qui 'Augustini doctrinam de praede stinatione , & reprobatione nouitatis accusant; qua enserit contra sente tiam omnium Patrum, qui eundem praecesserunt. Vetus sanh contra S. Augustinum Semipelagianorum cantilena est',' ut ex literis Prosperi patet, cui S. Doctor haec reponit lib. de praedest. M. ca II . , frute mur opuscula, quipri tuam ista hisre Is oriretur, vin haluterunt necessitatem in
hae di ili ad soluendum quaest e mersari , quo proculdubio facerent , si responiar talgus cogerentur. Sed hac de re pluribus alibi dictum est 3SanE Clemens UIILin disputationibus de Auxilijs Molinae sthientiam ad Augustiniani dogmatis de praedestinatione amussim exegie, & Faustus Reiorum Episcopus. inde pra eipuh reiectus est, qubd S. Doctoris de praedestinatione sententiam impugnauit, quam Patres Augustinum subsecuti, Prosper, pulgἡntius, Caesesius, at que Africani Episcopi in Sardinia exules, itemque Monachi Scythae, Rhem
gius , Prudentius , alijque propugnarunt, quibus S. Thomas cum meliori scholasticorum parte consensit. Illud tamen notandum venit, horum trium Episcoporum contra Augustianum testimonia Recentioribus ipsis non exacthprobari. Moresne& disput. 9.num. 37. cum haec parum honorifica de S. Doctore Claudij Xaintes verba reis eitasset: Pro resolutiones dei meae, quam Ecclesta catholidis is dio submitto, censeo D. Augustinum nimio contra pelagianos ardore incensum nimis aecipitanter sententiam, consensum praedecessorumsuorum contempsisse, hanc apsam ceolaram improbans ait et
Huc que 'impur Ebroicensis, qμi, mi opinor,Wpace mus dictum volo , consul Hur fecisset , tantique Doctoris auctoritati conuenientius , si semper ,-- mer quacunque dixit Augustinus, i, seU- illum commodum expos is et , ct non rotam in vinando inconstantiam ei tribuisset. Dixerat enim Sanctetas Augustinum varium ex in sententia fuisse. Ambrosus Catharinus in libro depraescientia, & praedestinatione adeo aduersus S. Augustinum procax est, ut bilem mouerit vel ipse Vasquio, unde his Catharinum increpat I. p. disp. 9o. num. II. contra Augu- sinηm parum modeste loquitur catharinus , st in illius sententiam suo modo explica-
169쪽
tim maledictis procaciter fertur sec. At in hoc turpissime certe catharmus lapseus est , sum quod nim integligens mentem Augustini, ipsum impudenter impugnat,Wreprobat, rum quod ipse Augustinus contra Massilienses, in alios a Celsino Primo in epistolis prima ad Episcopos Galliae honorifice defenditur. Et ibi recitat' Celastini elogio addit, hoc Cel imi testimonium sufficere , t os ipsi Catharmo obstru retur. ACcedant ex Hispania duo Dominicanae familiae nobilissimi Doctores, qui homiliis in Augustino impugnando aicentiam castigant. Donumcus solo in cap. s. epist. ad Roman. inquit de Catharino, hic uerendui. Her citrati
meritatis notam non solum Augustinum, merum Sanctos omnes noua, inauditaque sacommentatione contemnere. Et Bannem. p. q. 23. art. 7. prope initium de Cath
rino ita loquitur: Edidit tres libellos de praedestinatione, in quibus nihil ea eruditi nis , sed plurimum errori t. Quis vero quantusue fuerit iste S. Augustini reprehensor, & unde emerserit', tradit Soto in apologia de certitudine gratiar initio his ipsum Catharinum alloquens: Iam Mate prouectus ex Iurisconsulto triges. mum aetatis annum 'gius Florentiae Dominicanar familiae nomen dedit The
letur derepente prodysti omisi ct audire caepisti in scholis, ist contra egregios schesarum Doctoresscribere. Tantae authpritati apud suos habet Catharinus. Caeterat, non possum non ἱndigno, Annato, hanc glossam pag. 866. Catharini testim nio appendenti: Am 3 cati, rim Mincium Uiet meritὸ suspectum , si quam profaetur interdum in Augissim . serendo libertatem msurparet solus. Sed tanta caeterorum Doctorum conspiratio setis instendit, cathisrinum in ea re, non ut citharinum, qui sua
saepe ingenio nimium, , si se se catholicae Archiepiscopum , st Dinoremiasis es ea Erras , Annate, erras .. Catharinus libros illos Me praedestinati ne scripsi antequam esset Antistes, nam editi sunt Parisjs anno I qi. Ille vero Minόrensis Episcopus in Picentirus dictus est anno is q6 die a T. Augusti ex tomo 7. Italiae Sacrae Ughelli,)Archiepiscopus vero Compsae anno is a. die 3. i ij. Non itaque locutus est, Vt Archiepiscopus Ecclesiae Catholicae, sed teste Soto uti nuperus ex Iurisconsulto Theologus in ijs libris, in quibus , as sertore Bannesio , nihil est er*ditionis, sed plurimum erroris. Hinc factum est, ut Catharinus Iuris peritus in illis libris saepe laudarit Codices, & Digesta, ut suas de praedestinationς opiniones Theologis persuaderet. Restat Osorius, de quo haec habet Gabriel VasqueZ I. p. disp. 89. cap. 8.num. 61. Aterum , in quo hi Auctores nςmpe Catharinus, Camerarius, Osorius, fuerunt decepti, est, quὸ tarunt Graeco Patres Augustino contraria docuisse , quasi asesberat Augustinus, homines ad gloriam sine meritis elector fuisse se. Itaque Vasquis teste, O rius deceptus est .QAnnatus libro primo sui Augustini a cap. 2. us'
ad nonum sustiis conatur probare, Augustinum non sensisse contra antiquos Patres, & praecipue cap. 6 ubi Faustum contra Augustinum loquefitem inducit. Qua ergo ratione Augustinum illis testimonijs oppugnat ' Quod si dicat recitare se, quid illisens lyx, non qRid illis sentiendum fuerat de Augustino,
hoc nobis sat est, ha d plene eos testes Recentioribus probatos esse, quorum. ipsis fatentibus, primu uni i consiste locutus, alter impudens, parum modestus, σprocax , imo nec mentem A gutim intestigens. P0stremus denique riceptus dicitur. Annate, hos contra Augustinum testes e sed alios modo audiamus . s. VII.
170쪽
Vindiciae Augustinianae. ' I fr
S. VII. Testimonia Ditedum, , Taperi, Medisia, di alusidii emtra S. Ac sinum producta falsata esse, nec metiter recensita. ANnatus quasi lippis, imo carcis scriberet, ausus est eos contra S. Augustinum testes aduocare, qui vel maximE S. Doctoris auctoritatem tuentur, quod sanE nisi varijs technis usus praestare potuit. Etenim eos citat, qui apertis verbis citra ullam contrariam interpretationem non modb Augustinianos se probant, sed Augustinianissimos; nouis enim verbis insolitae Recen-ciorum assertiones castigandae sint. Qub vero fidem testibus paret, aliqua, eorum verba dissimulat, alia detruncat, alia mutat, graui contra tot Doliores iniuria.
In primis appellat inledonem, testatus pag. 878. haec scripsisse: Neque entire contra diuinamgratiam, neque=fallatur, perniciose fini eum, Pi quamuit Augustinus aliter sentiat, generalem agnoscis erga omines homines, cum primum ad Vsum rationis perueniunt, bonitatem, iteras tu ver peculiaribus auxilijs. Driedo eo loci, nempe in lib. de capi.&redempl. gen. hum. cap. a. tract. q. memb. a. par. 8. mediath ante illa verba ab aduersario adducta haec tradit r-T TIO R miuat quisquis cum menerabili Patre Augustino no per auxilia sussicientia ex
aquo omnibus adultis proposita, sid per diuinam misericordiam, ν iustitiam . curiosis hominum quastionibus se absoluit, humiliatussub pol timanu Dei. Deinde quanta ibi insinuat de auxilijs communibus sententiam locum in parvulis non haber ostendit, quo insolubili argumento S. Augustinus illam semper impugnau rat. At qui secus sentiat, non fasti, inquit, perniciose, si fallitur, nec contra diuia kamgratiam sentire. Nam contra iustitiam potius sentit, quam contra gratiam, nec perniciosE, sed tolerabiliter fallitur. Tu verb, Annate, ut Au ustinii sine lib. G. con. Iulianum verba, velis nolis, tibi ingeram, misera Iditosesi ris, mel etiam detestat liter Ialleris, quando Driedonem contra Augustinum t stimonium dicere tibi fingis, qui T v Tio REM S. Doctoris sententiam contestatur.
Rursus adducit eundem Dri edonem lib. I. de lib. arb. cap. a. par. I. ubi ait: Ex Scripturis Sacris ab Augustim adductis super hac re non expresse, in incacitem com- cludi potest, infantes sine baptismo decedentes seupplicio aeterni ignis se cruciandos . Ad.ditque Annatus nobile scholion: En it inocaces fatetur adiductas ab Augustinois Scriptura Sacra probationes , tque optioni studiosorumpermittit, mi istum, auis quantur, aut deserant. Intelligit Driedo testimonia scriptune ab Augustino aulata non vicaciter, hoc est , haud demonstratiuE probare poenam sensus puerorum in inseris; nam immediath haec de utraque sententia praemiserat rcum neutra mideatur e ariter ex Scriptura Satra demonstrabilis. Neque hanc sententiam demonstrati vh probatam nos contendimus ; alias nullus posset ore situm tueri. Neque optionem facit, ut Augustinum vel sequamur, vel dest. ramus. Nam Augustino etiam illa in opinione nobis inhaerendum esse exem