장음표시 사용
181쪽
bationis experte nostra, tur etiam praedestinationis. Si itaque D. Augustistu moluiset attend re malitiam huius consequentiae, nunquam posuisset, quod et niuersaliter origi-kale peccatumsolum est causa reprobationis se. Produxi illius Scriptoris totam seresententiam , quam contra Augustinum tulit, nam Vbi eandem consutauero, nihil ex Bannesij censura praeiudicij Augustino fieri constabit. In primis non re ei h credidit in libro i. ad Simplicianum q. a. ubi ea de re S. Doctor susilis agit, sollicitum illum suisse, erroris Pelagianorum consutandi, nam liber ille exaratus est initio Episcopatus Augustini ex lib. a. Retract. cap. I. & lib. de praedest. SS. cap. q. incidit vero initium Episcopatus s. Patris in annum 39 .cum
Pelagiani anno tantum qII. apparere in Orbe coeperint. Igitur eo in opere, ad Simplicianum nequaquam Pelagianorum errorem consutabat, sed rogatus
ab eodem Antistite Mediolanensi caput septimum epistolae Diui Pauli ad Romanos θ vers. t o. usq; ad 3 o. ita enim ille petierat, suse explicuit, ut patet ex initio quaestionis secundae. Porro prolixius disputat de illis Pauli verbis iversione II. Cum enim nondum natifuissent, aut aliquidiani egi sent, aut mali mi fecundum electionem propositum Cyi maneret non ex operibus, sed ex moemςre ductum est ei, quia maior seruiet minori sicut scriptum est: Iacob dilexi, Esau autem odio habui.
Vbi cum demonstrasset, Iacob non fuisse electum ob opera bona praevisa, idema pari dicendum esse intulit de Esau, nemph neq; ipsum fuisse odio habitum ob lpraeuisa mala opera. Auriatur S. Doctore An sorte . quit, quemadmodum i de Iacob nullis meritis bona actionis dictum est, ita Esau nurus meritis mala actionis odiosus f Si enim quia praesciebat Deus futura eius vera mala, propterea hmpraedesti 'sit , miseruiret minori; propterea prae,stinauit,s Iaexu , t ei maior semiret , quia sutura eius bona opera praesciebM, falsum es iam, quod ait: Non ex operibus. Si autem erum es, non ex operibus, y inde hoc probat, quia de nondum natis, nondumq; aliquid operatis Me diBum est, ramis nec exside, quae in ηondum vallis loret nondum erat, quo merito Esau odio haberetur antequam nasceretur ρ Ex illa particula
serte colligo S. Patrem per modum disputantis loqui: quod etiam constat erijs, quae paulo inscrius ponit eri autem , inquit , odisset Esau , nisi iniustitia merita iniustum est. si concedimus , incipit Iacis iustitiae merito inligi. adsim rum est, falsum est, quod non ex operibus. Videatur S. cur enim est improbatus Esau. Disputans igitur illam consequentiam intulit, non qubd veram illam arbitraretur , ut dicemus . Tota igitur vis illius illationis est in verbis Apostoli, qui apert. excludit bona opera, cur fuerit dilectus Iacob, & mala item opera , ob quae odio habitus fuerit Esau: inquit enim antequam aliquid Gegi sient, aut
mali, quod idem est, ac antequam aliqua opera mala, aut bona egissent, non ex ιperibus nemph bonis , vel malis , Iacob dilexi, Esau autem odio habui. Undipatet, falsum esse, quod ait Bannea S. Propterea manifestum est, Paulum dum ait, non ex operibus, loqui tantlim de eoperibus bonis Iacob , nam ut ait Augustinus: Non ex operibus , in inde hoc probat, qma de nondum natis , nondumq; abluid ver ubhoc dictam est, nam si opera tantii ni bona Iacob excludere voluisset, dixisset, cum nondum natus fuisset, aut aliquid boni egisset Sc. non ex operibus, sed ex mo6υ 'dictum est, quia maior seruiet minori. Itaq; certum est, ibi Apostolum loqui operibus utriusque. Quod etiam confirmatur ex iis, quae ibi dum addit: Iacob dilexi , Esau autem odis habui. id ergo uicemus , numquid iniquitas apud Peum ἐQim neuter egerit aliquid boni, aut mali, um' tamen Deus di iun, alteri
182쪽
odio habet, qua ergo iustitia id facit Deus ' At si Deus futura mala opera Esau. praevidisset, nullus datur calumniae locus. Ex his apparet Vis illius paritatis , quam per modum disputantis asteri S. Doctor. Nam ita discurritio en quia praescient Deus futura eius opera mala, propterea eum praedestinauit, miseruiret minori, ergopraedestinauit di Dcἀ, et tei maior Iseruiret, quia futura eius bona ope praesciebat. Haec illatio probatur, quia aequaliter excluduntur ab Apostolo opera bona , cur fuerit Iacob electus, ac opera mala, ob quae Esau fuerit reprobatus: ergo currit parratio de operibus utriusq; in ordine ad amorem, vel odium. Et ita disputat Augustinus, iudicium interim suspendens. Caeterum scribit BanneEt Propterea manifestum est, quod non est eadem ratis
praedestinationis , streprobationis , si detur causa reprobationis ex parte nostra, detur etiam pr destinationis . Si itaque D. Augustinus moluisset attendere malitiam huiur
consequentiae o e. PlanE haec in Augustini libris legendis viri diligentiam desiderari ostendui; nam malitiam consequentia non stillim attendit Augustinus, versim etiam solide consutauit, & quod mirum est, eo ipso loco, ubi minus dilige item Bannesius illum credidit. Etenim hanc paritatem semper Augustinus negauit : Deus reprobat ex praeuisione demeriti, seu peccati, ergo E contra etiam praedestinat ex praeuisione boni operis. En totum hoc argumentum ab illa paritate deductum 1 Pelagianis in epist. Ios. ad Paulinum: inquiunt, Esau non damnatur indignus, si non ex operibus, sed ex iocante dictum est, quia maior
seruiet minori ὸ Sicut enim illius nulla praecesserant opera bona, qui ad gratiam pertineret, 'c nec huius mala , me ad poenam pertinere deberet. Respondet S. Doctor. Nulla plane in mirris opera mei bona, mel mala ,sedpropria ue rvterque autem illi set obnoxiurreat, in quo omnes peccauerunt &c. Sed ambo, qui nondum propria mel bona, mel mala Uabantur, rei tamen ex o rigine nascebantur. Laudet misericordiam, qui liberatur, non
culpet iudicium qui punitur. Vides negari paritatem ab Augustino, nam Esau est reprobatus ratione macular ex Adamo contractae, Iacob vero per alam misericordiam liberatus. Hinc celebre veluti axioma Augustini est: Nonus es Deus,. iustus es Deus: potest aliquos sine bonis miritis liberare, quia bonus est, non potest quem quam ne meritis damnare, quia iustus est. Lib. 3.con. Iul. cap. I 8. Audi ratio nem disparitatis, & fatere Augustinum optim. udisse, quodnon est eadem ratis redestinationis, ct reprobationis, mi si detur causa reprobationis ex parte nostra , δε- tur etiam praedestinationis, nam actus reprobationis est actus iustitiae punitiuae hominem damnantis. At clamat Augustinus: Non potest quemquam sine meritis damnare, quia iustus est. Praedestinatio autem est actus purae misericordiar, Mbonitatis diuinae, quae nulla opera nostra bona supponit, sed facit, hinc ait :Iotest aliquos sine bonis meritis liberare, quia bonus est. Ergo laudet miseris diam, qui liberatur, non culpet iudicium, qui punitur. Eat nunc Bannea, & addat, Augui linum malitiam consequentia attendere noluisse , & haec ipsa palmaribuo caracteribus Annatus exscribat.
Vertim in eadem quaestione secunda ad Simplicianum ubi disputans eam paritatem urgebat: t odisset Esau nisi iniustisne merito iniustum est. βuod si comeda mus, incipit O IMA iustitiae merito diligi, respondens, ac quaestionem pluribus abs se addiictis in utramque partem argumentis implexam tandem dissoluens, paritatem negat; ibi enim diffisi iis probat, nulla opera bona, nec ipsam fidem praecessisse, cuius intuitu Iacob fuerit electus i.& concludita Ergo me em
183쪽
νlium estgratia. Postea verb erudith pluribus euincit, Deum non potitisse odi ,
habere Esau, antequam in illo peccatum cerneret, quia omnis creatura Dei bona est omnis homo ituruantum homo est, creatura est, non in ruantumpeccator. Estoga oratis Deus y corporis, animi humani. Neutrum horum malum, st neutrum odit Doryc. nec odit in homine nisi peccatum. Ex his concludit: Non igitur ossit Deus
Esau hominem, sed odit Deus Esau peccatorem. Vnde confirmata illa propositi ne: Vt autem odisset Esau, nisi iniustitia merito iniustum est, consequentiam illatam
negat, ergo incipit di Iacob iustitiae merito diligi, nam priori illo dicto conceci, probat falsum esse, quod posterius deducunt, nemph Iacob etiam dilectum obhona merita: Cur ergo, addit, Iacob dilexit, numquid peccator eratὸ Sed dilexit in ιν lnon culpam, quam delebat,sedgratiam, quam donabat. Ergo per Augustinum grandis est disparitas inter reprobationem, & praedestinationem, quia reprobatio supponit meritum malum, quod odit, praedestinatio vero nullum supponit me. ritum bonum, sed causat. At Banneae in eo deceptus est, quδd non legens Augustinum quaestionem resoluentem, ea putauit a S. Doctore asirmata, quae ante fiat sententiae expositionem proposuit, ad dissicultatem quaestionis totis
viribus augendam. Non igitur D. Augussinus noluit attendere uitiam consequemtiae, sed Bannet noluit attendere D. Augustinum malitiam consequentiae de inendentem ,&QIidissimh consutantem. Rursus notanda sunt, quae ibidem Bannesius scripsit, ut ostenderet mali etiam illius Augustinianae consequent iae: Nam facile, inquit, negari florerat a contraria ententiam sequentibus ,- signari disserentia in praedestinatione, in reprola eiora, quὸd praedestinatio est causa non solum e secutionis illimi finis, sed etiam me Qterum ad mltimum finem. Rendatio merό quamuis sit causa eius, quad redditur in Miuro ,scilicet paena aeternae, non tamen est causa eius, quod es in praesenti, scilicet prec rii , propter quod totus repuationis essectus pus cadere super reprobum tanquam propter demeritum. At certh Augustinus hanc differentiam vidit, & ne Bannesium mistam ad alios S. Doctoris libros, eo ipso in loco, ubi ab Augustino minimὶ iulam obseritatam dixit. Etenim ibi susE probans praedestinationem esse causam meritorum haec ait i Vocantis secundum propositum est ergo traria, percipi nil rediero gratiam consequenter sunt opera bona, non quaepati pariant, sed quae gratia ρ Hantur . Non enim miserueat, calefacit ignis .sed quia feruet ; ideo currit rota, it rotunda sit ,sed quia rotunda est. Sic nemo propterea bene operatur, mi accipiat gratiam,
sed quia accepit. Lege cap. Io. de praed. SS. Postea dat differentiam reproba tionis praedestinatione, quod illa non causat peccatum, ob quod homo re. probatur, lichi causet poenam sceleri debitam, ita enim de reprobante Deo loquitur: Odit enim in eis impietatem, quam se non fecit. Sicut enta Iudex in homine edit turtum, sed non odit , quod datur ad metallum , illud enim fur, hoe iuriae facitiis Deus , quod ex conspersione impiorum facit masa perditionis, non odit, quod facit, idest, opus redimationissea inpama debita reuntium. Itaque Augustinus praedestinatio. mis, & reprobationis latum discrimen nouit, nempe quod praedestinatio Dei vocantis est causa bonorum operum, non vero reprobatio est causa malorum Imb S. Pater adeo constanter illam disparitatem asseruit, ut ex illa una origi nate peccatum deduxerit, & ante tria lustra, quam erumperent, Pelagianos profligauerit. Cum enim probasset diuinam electionem nulla merita in hom ne supponere, & ex alia parte ad reprobationem iustam demerita requiri imtelli-
184쪽
telligeret , quaerens de reprobatione Esau, quis nidis mιrito improbatus est , petit rationem, eius improbatio iusta dici potest y Cum vero ex Apostolo pateat , ipsuini ex suis operibus non esse reprobatum , & ex alia parte certissimum esset, quod ut Deus odissi Esau, nisi iniustiae merito iniustum est, concludit, quod facta est mna massa omnium meniens de traduce peccati, nempe quia, concupisceηti: carnalis de peccari parna iam regnans et niuersum genus humanum tanquam totam, tremum conspersionem originali reatu in omnia permanente confuderat. Et antea: est enim ex Adam massa peccatorum , in qua di Iudaei , o Gentes remotagratia Dei ad mam pertinent conspersionem. Quomodo vero ex hac malla eligantur vasa alia in honorem peresectionem, alia per reprobationem in contumeliam, fusius ibidem tradit. Quare recte ab eodem dictum est: Ecce enim odit Esau, quod asi se fecit in contumeliam. Quis vero non miretur vastum Augustini ingenium de
Aacia gratiae, de Praedestinatione Sanctorum, de reprobatione, de peccato ori inali adeo diffusE eo in opere disputasse, ac si iam cum Pelagianis collato veluti pede certaret, qui tamen post tria lustra eruper Hinc videas Peni nos unum Augustinum hostes habuisse implacabilem, a quo petiimam haeresim, antequambnasceretur, suffocatam Videbant. Omnes quidem in conuouersis contra Pelagium de diuina gratia primas illi debent, cum Augustino trullus scripserit, vel melius, vel diffusius. SanE caeteros Patres eo nargumento tanto post se interuallo reliquit, ut si omnia de gratia, ac peccato oricinalia prioribus Patribus asserta colligantur, hisic uni secundae quaestioni ad simplicianum, siue argumentorum pondus,sipe doctrinae acumen, liue rerum discillimarum explicationem *ectes, sine dubio cedere videantur: quae in men quaestio, antequam audirentur Pelagiani, uti diximus, scripta est, yt vel hinc Importunae Recentiorum Voces alios Patres m laniantium 'tra Rhος comprimantur. Etenim o ijs, quae S. Patet ad Simplicianum scribis, euidem. ter ostenditur, in quaestiolubus de diuina gratia reliqum Patres eup utiles, Augustinum vero necessarium, quod tam certum est, ut Recentiorum , quorum obiectis satisfacimus, acutissimus Vasqueκ hanc Augustinianae auctorita ti laudem dederit taugustinus inmater a degratia, o praedestinatiorumte μυτ Ecclesia Patres non aliter, quam Sol inter mmora Bucra praefulget I. p. disp. 89. ς P.
Volo hic unum aduertere, quo Bannesj de Augustino censura ita reluctaretur , ut eadem ipse Bannesius percellendus sit. Dico igitur differentiam illam praedestinationis' i se probatione, quod haec sapponit mala merita, qPpuniat, illa verb non supponat merita bona, quae praemio compenset , longe constantilis . ac rigidius fuisse ab Augustino assertam, ac defensam, quam ab idisomet Bannet. Nam si huic Scriptori obijcfatur hoc argumentum: Diuin prouidentia sne meritorum praecisione assumit ad gloriam aeternam, erin e dem prouidentia sine demeritorum praeuisione potest excludere a gloria . Nablam hic malitiam consequentiae notat, non hic repetit disparitatem, qu*m Augurnino veluti suggerit, praedestinationem causiue merita, reprobatio ' rbnon causare demerita, sed supponere, sed totum concedit ; etenim: sponsione ad argum. a. ait: Amen citum peccatum potest intelligi Deus Mis inem si Osdam, ides non diligere in istam aeternam. Ibi eium cum aliis passim concedi ' reprobationem, ut vocant, negat lim , qua Deus negat gloriam mm in post
185쪽
nam peccati, sed ut purh donum indebitum, non supponere praecisonem de
meritorum. At S. Augi istinus adeo mordicus sustinet disparitatem datam inter reprobationem , & praedestinationem , ut ubique reprobationem illam sine praeuisione demeritorum, lichi negativam , excluserit, atq; in Pelagianis sem. Per damnauerit. Pelagiani enim contendebant , pueros nasci sine ullo pecca. ro originali, negabant tamen, illos admitti ad vitam aeternam regni coelorum, nisi per baptismi gratiam adoptarentur; etenim cum gloria libere a Deo donetur, dicebant Deum statuisse, eandem bapti 1atis tantum conferre. Illorum i verba apud Augustinum lib. de peccat. originali cap. s. haec ipsa sunt:
Dominus statuit, rerarum cariorum non nisi bapti uis conferri , quod quia irran rura non habent, conferre necesse est per grauiae tibertatem. Unde erat illorum celebre
axioma: Haleigratia, quod adoptet, non habet mnda, quod diluat, apud Scriptorem libri a. de vocat. gent. cap et q. Ita pueri sine baptisino morientes excludebam tur a regno coelorum non in poenam peccati originalis,'quod Pelagiani nega. hant , sed quδd possessio regni coeloium non erat debita, nam miras, aiunt, iii rura non habendi, epossim illud acquirere. Quare pueros sic excludi a regno cc, Iorum nidiam risiam esse inerebant apud Aug. lib. s.con. Iul cap. 3. &lib. Oper. imperscap. 99. N lib. s. cap. II. asserit pueros sine baptistio desua. ctos ex Pelagianorum sintentia ab omni damnatum esse . Trant igitur evclus reprobatione purEnegativa, hoc est non admissi in regnum coelorum,nubra interim poena illis inflicta, ita ut ipsa cxclusio, seu non admisso in regnum coelorum nulla pama illis esset. . At S. Ai Custinus ubique contra Pelagianos contendit, pueros sine baptisino morientes , si nulla culpa originis insedisnt, iniusth reprobatione negativa excludi a regno Dei. Sexcentis in locis ideontra haereticos Vrset. Lib. I. de pec. merit. cap. 3 o. Nunquam explicantisti, η, later iustitiam nullum peccatum habιnr imago Dei separatur a regno Dei. Et lib. .
cim. Iul. cap. I I. Verum mos quoa , qui eos melut liberos as omni damnariora esse cinrmitu, cogitare non his, qua istos damnatione puniatis, alienandis . ita mi, os regno Dei tot imagines Dei yc. Haec autem iniustepatiuntur, si nullum habent onmmor reatum s aut si iust ἡό ergo habent originale peccatum. Et lib. 2. Oper. impers. cap. 321: Nunquam dicturus es, mr fit iustum, ut parmuli nullasua, nulla plerunque etia suorum culpa fine baptismate mortui a parenHbus, ist proximisfidelibus separentur, stad regnum Demon admittantur. Lib. s. con. Iul. cap. s. scribit: sapropter narettex Adam transferri renatos oportet ad chrisum, ne a regno Dei pereant imagines Dei, quod sine malo ιri, qui dicit, nee amorem habet, nec timorem Dei. Et epist. I oo. Βαά iustitia Dei penitus alienum scribit. Lib. 6. cap. q. Si nihil meruistist mali, nunquammuarentur in communi causa priuatisne tanti boni. Lege ser. I . de Verbis Apo-holi ubi clamat. Qare enim patrimonium regini caesorum ad pis innocenti A quo regnum caelorum non acquiritur, prosem magno bonofraudatur . est ista iustitia Z &c.
Idem docuit S. Gelasius Papa in epist. ad Episcopos per Picenum contra Pelagianos: Cur igitur, inquit, infans hoc sorte concluditur, nempenon admitti in regnum coelorum, se nullum habet omniso pe tum ; magisque detur, quod alfit, intusus Deus, s illic infigaturparna,'mbi nulla sit culpa. Concinit Synodus By.
Σacenorum Patrum in lib. de incarnat.&grat. cap. Iq. ubi aiunt: Et cum non
it iniquitas apud Deum, quiscit iamnem au imaginem suam, quae iustitia est, O im eo ei, qua nihil potuit persei psa delinquere, ri non redimatur; anguine sir Dei, is
186쪽
regni t et Dei non permittatur intrare ' Qim duo testimonia consul id addidi quiae, nonnulli memoratam S. Doctoris sentcntiam falsam existimant. Itaque fixum fuit , certumque omnino apud Augustinum , ac Sanctos Patres eiusdem discupulos, neminem posse sine culpa reprobari piirh negativh a regno coelorum tanquam benescio indebito, uti certissimum suit eidem, neminem in statu naturae lapsae praedestinari ex praeuisione alicuius boni operis. Quare disparita-lcm inter praedestinationem, S reprobationem eam necessario esse dixit, ut Deus citra iniustitiam non posset excludere a regno coelorum parvulos sine, culpa, licet id non saceret in poenam. Non est igitur Augustinus docendus illam d isyaritatem, vel malitiam consequentiae a Bannesio, cum & ipso melitis eandem norit, & longe rigidi iis defenderit. Recentiores Alarcon, Herice, Oliniae reprobationi illi negatiuae ante praevisa demerita Caluinismi fuligi, nem obiectant, unde magnae contra ipsos querelae Thomistarum inaudiuntur, Jo. a S. Thoma I. p. disp. Io. de Reprob. num. 19. Gonetti disp., tom. q. art. a. s. s. Et certh Callainus reprobationem positivam ante praeuisionem pescatorum astruxit, imb ab eadem dixit peccata causari, atque ad haec perpetranda homines impelli, quae a Thomistis una cum reliquis Catholicis negantur. At nos absit, ut Pelagianismum sapientissimis viris, S in Augustino defendendo ex iuramento Salmanticensi commilitonibus, ac nostris sederatis imponamus, illa enim tantdm diximus, queis Bannesio censuram plenius consutaremus . Non est tamen cur aduersarij huius Τheologi testimonium contra Au ustinum producant, qui in eodem loco nempe articulo illo quinto in consutatione sententiae Iauelli ait i Augustinusgratiae Dei testis infignis, s praedicator.
Et S. His ergo opinioibus, addit : Statuendas erasentem a iuxta mentim Augusto, D. Thumis. Quare siquid deceptus dixit de Augustino, uti excusatione illum quidem dignum ducimus, ita non tantae auctoritatis habendus est, ut eius testimonium contra S. Doctorem palmaribus caracteribus expressu ab aduersarijs exaggerandum Videatur. S. XI.
S. Tenetardus perperam contra Augusinum as Annato adductus.
R Ecentiores, ut ingens testium agmen, quo S. Augustinum non loco tantum mouere, sed etiam penitus obruere tentarunt, nobilissimi Patris testimonio claudant.S. Bernardum contra Augustinum suffiagium dare assim mant, clamantes cum Annato pag. 88q. Veniat ergo post mitimum S. Temata ,ομi nominari debuit ame primum . Ille verb nunquam contra Augustinum descendet, nec si machinas omnes admoueatis. At inquiunt: Igitur S. Te ardurram religiosus S. Augustim cultor, tamstudiosus iactor, ramidomus arbiter Ecclesii suae, ac necessaria doctrina peculiarem tamen eius sententiam, qua negat S. Ioan
Evtipam accepiste plenam in muro matrem sancti stationistratiam, ricit in epistola ad canonicos Lugdunenses, di principis, quo nitebatur Augustinus, quὸd scilicet nemo renatus dici possit, pri quam natus, contrarium opponit, aitque posse aliquem priui ctum esse, quam natum. Cum vero sciant Augustinum quandoque a Bese
187쪽
nardo appellatum validissimum malleum haereticorum, atque Catholicae religionis columnam, quasi per risum ita concludunt e constat ergo exemplo S. I nardi tales esse, quas dixιrat duas istas columnas, mi inum sit necessauio timendum, feruis ita diuellatur ab Augustino, eis tauen innuatur Amtrofio, etiam in js, quae rura Pelagianos Augustinus disystauit, neque nullum et Dra pose alip.ando malidissimi lhaereticorum mallei incertum ictum. Haec illi. iFatemur particularem suisse S. Doctoris sentemiam aduersus Pelagianos de peccato originali disputantis, Hieremiam, ac Ioan m Baptistam non suis leplene a peccato originali in uteris matrum per gratiam sanctificantem libertatos. Hoc docuit epist. 3 7. ad Dardanum, S lib. q. con. bil. ope r. impers. cana 3 3. ubi ait: aia, in Hierimur, stis ηο qua is sanctificati in edieris ma
trum , traxerunt tamen originale peccatum, Nam quo abomerito interirent eorum ML
ma de populo suo, nise die octauo circunciderentur, nisi AEd christigratiam peruenistra leste. Erant ergo illi, o natura flj irae ab micrii matrum, O gratia flj misericordia
ab emeris matrum, pilanec adhuc eis inerat sanctitas, quae mincolumsilueret successis inis Anoxiae, quod suo tempore solui oportebat, o merat tamen, quae praecon m christi maternis misoribus designabat . Duo hic consideranda sunt. Ioannem Baptistas repletum per Spiritus Sancti gratiam prophetiae dono, postea noxa originali liberatum fuisse in utero. Primum concedit S Augustinus: alterum negat, ut eius verba clarE ostendunt. Sanctus Bernardus primum & ipse sne haesit tione concedit, de altero verb dicit, se non audere quippiam definire. At diantur dulcia melliflui Doctoris verba, ne Annati in Augustinum amarus semino nobis fastidium ingerat: certis e autem, inquit, Sanctus Spiritus, quem repleuit ,sancti Pauit. Caeterum ruatenus aduersura eriginale pere tum haec ipsa sanctis scatis maluerit, pue pro se, siue pro illo Prophi ta, meis quis alius simili praeuentu gratia fuerit, NON TEMERE' DIXERIM. Deinde sententiam S Augustini considerans addit: Attamen quis dicat Spiritu S. repletum manere ad emum ni di timinus irae, st si mori in mitra contigisset, cum hac plenitudine spiritui pareas luiturio
damnationis ' Durum est ; MINIME' tamen AUSIM hinc QUIPPIAM ME A srmTENTIA DEFINIRE. Sed quicquid de hoc si stc. Vides , Annate, nihil ecin re Bernardum definire unius, ut iure quidem arbitror, Augustini, quem habebat, ut dicis, dum tachriberet, praesentem, milioritate remoratum Dura illi Augustini sententia visa est: a; durius fassus est ab Augustino discedere: Minime tamen, inquit, ausm hinc quippiam measententia desinire. Hoccine est Annate, ut iocaris, inuesti ab Augi sti hoc putare nussum aliquando mali ii mi haereticorum mallei incertum ictum ὸ lino hoc est, Lectoribus fucum facere, ac Bernardo nimiiim iniuriosum esse, dum illum ea recitantem inducis de Augu stino, quae ne cogitauit quidem. Illa itaque est Melliflui sententia epist. 17 ad Canonicos Lugdunenses.
Sed aliud quid Annatus garrit, contenditque, Bernardum diuersa, imbas uersa sapere vel eo ipso in Go ab Augustino recedendo, ubi se cum Augusti
no aut errare, aut sapere profitetur, nempe epist. 77. ad Hugonem. D o Amnati verba: Vt omittam, quod relata illasententia, quasensit Augustinui, orerno cordis conuersonem ad Deum externam baptismi susceptionem posse supplire, mir mini iactabundus, negere audet suis c piam ab eo retractatam, quamuli ret M sua .
188쪽
i vitus. Nescio quo consilio Annatus hic paralepsi utatur. Eia age, edissere, cur ex Bernardo Augustinum accusare tibi in religionem venit ' Ita est, Beris nardus vir minimh iactabundus Augustini sententiam, qua asserit interna cordis conuersionem ad Deum baptismum posse supplere, negare audet fui G. ' spiam ab eo retractatam Forth hanc sententiam retractandam Augustino sui iase putas ' Illam sententiam ante S. Augustinum docuerat S. Cyprianus, quem laudat S. Doctor lib. q. de baptis cap. 22. ubi de baptismo ait, si ex necessitare desit, posse supplere fidem, conuersionemque cordis, quia, tunc impletur inumbili-ur, cum mysterium baptismi non contemptus religionis, sed articulus necesitatis excludit . Sed & S. Ambrosius hoc ipsum docuerat de Valentiniano Imperatore, ut patet ex eiusdem oratione in qua defuncti Valentiniani laudes recitat. Vtrumque vero Ambrosium nempe, & Augustinum sequitur S. Bernardus illa in epistola 77. quorum testimonia laudat, scribens: As his ergo duabus columnis A
gustinum loquor, in Ambrosum crede mihi di iis auestis. Cum his, inquam, me sui errare , aut sapere fateor; credens, ct ipse sola me hominem posse siluari cum desd
rio percipiendi Satiramentum, si tamen pio adimplendo desiderio mora anticipans, seu alia quaecunque mis inuincibilis obuiauerit. Audis, Bernardum virum minime iactabundum cum Augustino sapere, di credere, sola De hominem possesaluari cum desiderio percipiendi sacramotum e Cur verbeam sententiam Augustini diceret, suisse uspiam ab eo retractatam, in quam pedibus luit Sed S Apostolica Sedes candem sententiam ob Augustini auctoritatem approbauit. Innocentius ID. in literis ad Cremonensem Episcopum, quae apud Gregorium IX. ex-rant Lib. 3. tit. 63. cap. a. ita scribit: auem sne e dabaptismatis extremum diemilausisie significasti, quia in S. Matris Ecclesiae fide, ct christi nomine perseuerauit, abcriginali peccato soluthm,. coelestis patriae gaudia esse adeptum adserimus incunctanister. Lete super octauo libro Augusini de riuitate Dei, ibi inter caetera legitur: Baptis inui iliter ministratur, quem non contemptus religionis, seu terminus necessιtatis excludis. Error tamen irrepsit , nam verba illa leguntur non in libro 8. de ciuit, sed lib. q. de baptismo, ut recitauimus, quae etiam laudatus Bernardus ex eo.
dem lib. q. adduxit. Hinc Theologi baptismum flaminis, S Tridentina Synodus sess. G. cap. q. baptismum in moto iustificare decernunt. Quid igitur tibi in mentem venit, Annate, dum sententiam illam S. Doctoris ab Ecclesia approbatam quasi retractatione dignam recensuisti, quam etiam constant et idem tenuit post exortos Pelagianos ad finem usque vitae ' Legatur lib. I. de orig. animae cap. 9. & 2. Retract. cap. I 8. Qui plura ea de re scire cupit, consulat Christianum Lupum authorem satis notum in lib. de Attritione, & co tritione cap. 8.An fortὲ irrides, quia de baptismo S. Latronis Augustinus insinuauit Θ S.
Doctor rem sibi certam, nemph conuersionem cordis supplere vicem baptis mi , non posse satis efficaciter illo exemplo demonstrari fassus est in libro ra Retract. cap. I 8. affirmans a quibusdam non incredibiliter dici, latronem aqua tiat tu, suae de mulnere lateris eius emicuit, tauiqua-sacratissimo baptimo viseeperfusumi Lib. i. laudato. Caeteriim idem Pater non putauit, illum filisse ante crucifi-i zionem baptizatum. Aperth ait ibidem: Lino iste non ante crucem Domini sectai rar,sed in cruce confestor Orc. Tune etiam es eius de ligno floruit, quando discipulos ram marcuit. Illa vero de baptismo latronis adducit, quibus confutaret error, Z a rem
189쪽
rem Vincent ij Victoris, qui exemplo latronis contendebat, pueros sine baptismo mortuos peruenire posse ad originalium indulgentiam peccatorum, ut patet ex lib. 3. de orig. animae ad Vincentium, ubi toto capite nono de baptismo latronis discurrit. Quae tamen ita adduxit, ut omnem errandi occasionem ex illius latronis exemplo resecaret. Hinc lib. I. cap. s. cum Varios m
dos recensuisset, quibus Latro ille vel dicebatur, vel dici poterat baptiZatus ,
conclusit: Verilm haec, mi molet , quisque accipiat, dum tamen de baptismo non praescribatur Saluatoris praecepto huius latronis exemplo. Et ipse Bernardus consentit, incertum esse, an latro suerit baptizatus , dicens : e. qu)d sane incertum sit, mirumnam fuerit baptitatus. Hinc Pater Lupus in Sanctorum Patrum lectioni summa cum laude versatus in opusculo laudato de contrit. & attrit. cap. s. ait : Latronis baptisma esse incertum. Variat non bolum Augustinus, sed Patres passim omnes. Haec quidem addidi, quia ex illa S. Bernardi epistola 77. ad Hu. gonem, quale Augustini dictum ab aduersario per reticentiam reprehensioni expositum, iure notari possit, prorsus non video, sed nec eundem Annatum vidisse existimo.
S. Augustinum contra Augustinum producunt.
REm consecisse, ac tota causa Augustinum deiecisse sibi persuadent, se .uentibus suffragijs, ut gloriantur, trium Summorum Pontificum, sex Car- ainalium ex omni numero eruditissimorum, fere sanctissimorum, tot deinde Antistitum, tot Doctorum omnium Scholarum, ordinum, di beationum. Annati sibi victoriam, ac triumphum canentis Voces sunt cap. q. pag. 887. Sed ut Augustino omnem prorsus euadendi aditum praecludant, ad ipsiusmet consessionem prouocant, quippe qui tantorum testium omni exceptione maiorum vocibus conuictus integram ipsis litem sit concessurus . Audiatur Annatus cap. F.
pag. 888. qui adeo victoriae securus in arenam descendit, ut nullo pacto dubitet , ver ipsomet Augustino iudice postrema veluti acie dimicare: Quando, inquit , ea conitione disputamus, mi semus Augustini iudicio, inquirendum es hoc quaque , censuerit-ne Augustinus placita omnia sua etiam illa , quae dum Pelagianos infect tur , exposuri, amplectenda esse necessario. In primis contendunt statuisse Augustinum,tria tantum dogmata aduersus Pelagianos iuxta Catholicam fidem esse tenenda, quod Sadoletus Recentiores docens olim dixerat in epistola ad Contarenum, uti S. I. narrauimus. Rursus plura S. Patris testimonia producunt, quibus asserit, nolle se eam Lectoribus legem imponere, ut omnibus abs sepositis assertionibus acquiescant, ablata omni prorsus contradicendi libertate. Unum dabo, nam idem reliquorum sensus est diuersis tantum verbis expressus. In Epistola ad Fortunatianum scribit : Neque enim quorumlibet disput times , quamuis catholicorum, in laudatorum hominum melut Scripturas canonicas halere debemus, mi nobis non liceat, salua honoriscintia, quae illis debetur hominibus, aliquid in eorumscriptis imprisore , atque respuere, st forte inuenerimus, quod aliter senserint, quam meritas habet diuino adistorio, mel ab alijs intellicta, mel ἀmbis..Talis ego sum in scriptis aliorum, tales Folo esse intellebores meorum. Ex
190쪽
quibus, aliisve eandem in rem adductis exclamant: Licet ergo ex Augustino Au- Iustini doctrinam aliorum scripimum iudicio tensendam exponere, licet di proprio, idq; salua honorificentia. Neq; adeo peruersum est hoc consilium, mi habere non possit adiutorem Deum. Loquitur Annatus pag. 897. Nil tamen noui hisce censores ais runt , sed Pelagianorum, ac Lutheranorum voces contra Augustinum integras repetunt. Pelagiani, cum ab Augustino Patrum testimonijs oppugnarentur, ex Augustini libris nullam sibi Patribus adhaerendi necessitatem ei se insolenter respondebant. Audiatur Iulianus lib. q. Oper. imper. cap. I I I. Sed bene, quod nos onere talium Personarum leuasti. Nam in libro, quem ad Timasium contra liberum arbitrium contexuisti , cum Sanctus Pelagius menerabilium uirorum tam Ambros j, quam Cypriani recordatus fuisset, qui liberum arbitrium in libris suis commendauerant, rest nisii, nulla te grauariauctoritate talium, ita ut diceres, eos processu uitae melioris, ri quid male senserant, expiasse . Tua tibi ad hoc relata sint, ut excitare desolis nomini bus erubescas inuidiam. At non veterum tantum haereticorum, sed & recentium
Dogmatistarum tritum hoc effugium esse ad Sanctorum Patrum, ac praecipue Augustini auctoritatem eludendam, testatur eruditissimus vir Staplet Onus tomo I. contr. 3. lib. 7. cap. I . inquit de Protestantibus,mnplium, nexpe Patribus , tribuendum esse arguunt, qu- ipsimet Patres sibi tribui postulant, hec in loco uarias Augustini sententias producunt, iussus ille fuisscriptis non aliter fidem Faberi postulat, quam quatenus ex Scriptura sacra, uel ex euidenti ratione sententiam suam confirmauerit. Additq; in verbis S. Augustini ex lib. I I .con. Faustum cap. 3. in quo loco sibi plaudit Annatus pag. 897. eos mirifice exultare. Doctissimus, idemq; sanctissimus Pater caeteris virtutibus, quibus diuino munere ad stuporem usq; ornatus suit, sociam modestiam adiunxit, neq; tan-thm sibi unquam tribui voluit, quantum Pythagorae a discipulis delatum fuit, ut illud esset ineluctabile argumentum . Hoc Vnum Augustinus rogat tota Epistola septima ad Marcellinum. caeterum disputans contra Pelagia nos passim capitalia dogmata tanquam Catholicas sententias desendere se, profitetur. Ita lib. I. con. Iul. cap. I 2. quinque de concupiscentia quaestiones agitat, ubi ait: In his quaestionibus catholica ueritate antiquitus tradita, uestre impia nouitas si oratur. In Epistola Io7. ad Vitalem duodecim theses de gratia statuit, asserens easdem adsidem rectam, di catulicam pertinere. Idem de praedestinatione docet lib. de dono perseu. cap. 13. in fine. Illud vel maximh ite, rum recolendum est, S. Doctorem, cum in libris Retractationum plures se tentias correxerit, nullam contra Pelagianos statutam, aut de sensam thesima expunxisse, ut planum fiat, Augustinum censuisse omnia, & singula, quae illis in libris docuerat, a vero non dissonare, sed novum laborem, atq; exactiorem diligentiam Augustinus sorth Recentioribus reliquit, qui iterum seueriori iudicio eadem Hipponensis scripta, ut ait Annatus pag. 897. Moera
minata errores continere demonstrarent.
, Cum olim Semipelagiani Augustinum erroris arguerent in ijs libris, quos ι contra Pelagianos procuderat, modestissimi vir ingenij respondit in fine lib., de dono perseuer. i vero errare me existimant, etiam, atq; etiam diligenter, quai sunt dicta confiderent, ne fortassis ipsi erunt. Ibidem verb cap. 21. ait: Gamuisi neminem melim sic amplecti omnia mea, mi mes quatur, nisi in js, in quibus me non e V perspexerit. Nam Iropterea nunc facis libros, in quibus opuscula mea retractana