장음표시 사용
191쪽
sscepi , t me meipsum in omnibus me secutum fuis' demonstrem σέ. Quae quide
attentiori mentis acie considerans Magnus ille Annalium Ecclesiasticorum scriptor Cardinalis Baronius tomo S. ad Annum q26. pag. q98. haec in Augustini commendationem scripsit, quae licet superius recitata sint, libeat hic quoque repetere: Haec ipse, ait, digna quidem S. Augustini modestia, animis eius ML lmirabilicumsubmiseione erecrendia, mpune nisi aliunde, ex his saltem intelligere malias a tum ipsum diuino spirituita scripsisse, cum non supra quempiam alium , quάmsuper humilem , quietum, ct trementem sermonem Dei diuinam ore Nume, is, Deus per Prophetam fuerit coηtestatus: Sicut ἐν Iacobus docvsit ibi ait: quae desursum essapientia primum quidem pudicas , deindepacifica, modesta, suasibilis, bonis consentiens. Haec ille. Et tamen ed prorupit Annatus, ut assirmare non extimuerit cap. pag. 897. impugnatorem Augustini haliturum adiolorem Deum i Et hic inter S. Doctoris defensores numerari vult, Augustinum a Baianis vindicam.
do Non est hoc, Annate , Augustini causam tueri, sed prodere. Uerum lichi prae animi modestia adeo humiliter de se Augustinus sensit, Catholicae tamen Ecclesiae iudicio eius de diuina gratia doctrina ita approbata est, ut vel ipsi Recentiores, qui post Annatum contra Iansenium scripsere, rei
euidentia coacti hanc Augustinianae auctoritati, non dicam laudem, non testia monium, sed consessionem cum Decampsio dederint: Conciliorum sanctiones,c Romanorum Pontificum edicta, quibus Pelagiana haeresis iugulata occubuit, ex Lustini libris petita sunt, S. Augustini doctrinam continent, S. Augustini merbis emprimuntur. Fuit Augustinus quodammodo Ecclesiae praecentor, cum Romanis Pontificiabus, in concilijs ore praeiMit, quod ris perbissima haeresi iudicarunt. Fuit lingisa Eeclesiae , cum eius merbis decreta concepta sunt, in quae prius fuerant Augustini mores, hiritus Loracula se caeperunt. Fuit ille conciliorum Dux, atq; ingenium, itim , stationes, stauumema subministrauit, quibur Pelagium, eiusq; complices fregerunt. Lib. 3. Haeres. Ianc disp. I. cap. 6. Video Annatum spissum hic pulverem e citare, quo tantam Romanae Ecclesiae lucem Augustinum quaquaversiam irra diantem obducat. Quas enim ille nebulas cogit toto eapite sexto, quibus de- Iatas a Romanis Praesilibus Augustino Iaudes offustet Illius tamen vanos conatus insequenti capite reprimemus, ubi S. Doctoris auctoritatem Apostolicae sedis sententia toties munitam ab liuius S. Patris Vindicatoris, uti se iactat, obiectionibus , pravisq; interpretamentis asseremus. Attamen etiamsi nullus pro Augustino Veterum Patrum staret, ac Vaticana oracula silerent prorsias omnia, non adeo deplorata censenda esset Augustini causa, ut Annato eidem aduersante, nullum sauentem Iudicem sortiri in Orbe posset, praesertim cum manifestum si, plura ipsiam testimonia falsasse, alia, prorsias finxisse, quosdam in testes adduxisse, vel Semipelagiano errore ins cios, vel Grammaticos imperitos, vel nouos ex Iuris consultis Theologos, vel impudentes, minusq; conssilio locutos , atq; Augustinensium librorum prorsiis inscios. At cum S. Augustini doctrina tot Romanorum Praeselum lamdibus, tot Conciliorum decretis, tot omnium Veteris Ecclesiae Patrum enco. mijs ornata, munita, ac defensa sit, quis nuper eandem in iudicium a Recenistioribus vocatam damnari vel minima ex parte posse suspicetur ὸ Ab Augustino enim stat antiquitas, a Recentioribus nouitas; illinc sanctitas, hinc audacia; illinc liqui Patres hinc noui scriptoresι illinc tot faculorum consensius, hinc
192쪽
hinc nostrae aetatis scholasticorum mininis portio. Quae sanh cum attentius considero, illud subinde mecum reputo, nescire me, an laudem, vel odiunia potitus apud probos hoc opere mihimet conciliarim, contraxerim ve. Prose arbitror non defuturos, qui me inanem operam posuisse dicent, Augustinuin in iudicio contra Recentiorum accusationes defendendo, quasi horunia temeritas vel initio cause non statim intelligatur, qui contra summum EcclesiaeMagistrum conductis testibus coram orthodoxo Orbe dimicare ausint. Sed veniam precor, si quicquam a Recentiorum testibus Augustino timere malixisus sum;eius enim causam defendendam suscepi, ne apud imperitos, nimiumque credulos tantorum testium nomina, quae aduersari j longo ordine contrα, gustinum producere gloriabantur, vel fidem inuenirent, vel suspicione saltem ingererent.
a Sumnis PMitiscibus Augustinis doctriniscumra Pelagianos delata asinistris
SAnh non leuem inuidiam redolet Recentiorum factum, de quo hoc Ioco
sermonem instituimus. Romani Praesules S. Augustini de diuina gratia doctrinam miris praeconi js consecrarunt. Vnde tanta eidem ab omnibus per tot retr5 saecula veneratio impensa est, ut post eorundem Pontificum voces Orthodoxi unum Augustinum inaudiuerint, imb Augustini dogmata in Po tistum decreta, ac Synodorum canones transerint, quod in historia Pelagi, na demonstrauimus. Haec quidem Recentiorum animum altius pupugero; quare delata Augustinianae doctrinae a Romanis Praesulibus elogia falsis inte pretationibus partim decurtare, partim eludere audacter quidem, sed notiamuh feliciter conati sunt, . . Primus inter Pontisces, qui S. Augustinum commendarunt, Inim entuis
producitur, qui cum ab Augustino literas accepisset, a quatuor alijs collegis subscriptas quibus Pelagi j errores eidem fgnificabantur , respondit epist.
96. inter Augustinianas: Godearum tenor, c se , contextio est in consideration cinuidianae patia Dei , in in eorum correctiora, qui contrasentiunt, imina ratione co
Uit, mi ct istis omnem tinoe possit errorem, in idoneo dato culmis nostrae te sxxempla, piem sequi debeat dignum possit praebere Doctorem. Legantur, quae viis lib. i. Hist. Pelag. cap. i I. Recentiores haud uniuersam S. Augustini doctrinam contra Pelagianos ab Innocentio approbatam fuisse contendunt, sed qua parte tantum decertat contra duos Pelagi, errores, quos ibi Ponti sex
damnat. Do verba Moraines disp. I a. Anti-Ians num. q9. Ex hac autem adi relatione huiusemiailiteratrum de o, aut altero tantam errore laquemluis inser
metu, totam D. Augustini doctroiam deratia bus specialitera, Innocentio approb ram; es malitios. simplic bur illussire , y eruditorum patientia vita abiliter Muti. od verb s. Augustinus, quo melius Pelagianae haeresis faciem Innocentio suis coloribus pictam ostenderet, eiusdem Haeresiarchae librum in laudem n auraeemissum, atq; aduersarium abs sede natura, ει gratia compositum volu
193쪽
cit mentionem aliorum merum Perij, neque ιbri de natura ,-gratia D. Aut sint, sed taηtum laudat praecedisntem epi am ab illis ad se scriptam. Duos vero errores ibidem tantum damnatos esse ait, nempe non dari peccatum originis, nequo Dei gratiam esse necessariam ad recth, pieque vivendum.
Quid de libro Pelagi j S. Innocentius decernat , audiamus et Librum sane, inquit, ese diceretur, nobis a mestra charitate transmissum euoluimur , in qua MuLTA blasphemia, nihil, quod placeret, NIHIL, quod non penitus displiceret, a quouis damnandum, atque calcandum, cui similia, nisi qui ista scripserat, nemo alter mmcntem reciperet, atque sentiret. Itane nihil Pelagiani libri Innocentio placero, nihil in eo scribi , quod non displicat, est unius tantiim, aut alterius erroris condemnari, an potius plenum erroribus iudicari Vnam interim particulam disiunctivam corrigas, Morain te; dixisti enim Innocent ij lixeras de rimo, aut tero errore loqui, reponas coniunctionem, de uno, ET altero illam periodum reddens, ne quis erga te malevolentior dubitasse te dicat, duo-ne, an unus tantiim Pelagii error illis in literis proscribatur . Sed ad Augustinum meum redeo. Hic Pelagii librum ad Innocentium mittens cum eiusdem consutatione
asteriscis loca Pelagi; signarat, ubi hic non recte de diuina gratia sentiebat, quae displicuisse Innocentio, cui Nilai L illius libelli placuit, quis dubitet Librum verb Augustini approbatum,ac laudatum fuisse, & quidem de lege re
sne gratia homines saciente disputantem, quae salsa, atque ob furorem comtra haereticos Augustino excidisse singit Moraines disp. et . num. qq. ex his Imnocenti; verbis colligitur: Nam Me loco latius de lege disputare ewlut coram mmio, repugnanteque Pelagio necessarium esse non duximus, cum mobis m T o T Osci ENTIllus, PARIQUE NOBISCUM ASSENSIONE gaudentibus colloqua
mur. Audin Augustinum totum scientem, ac per omnia innocentio in iis, quae de lege sine gratia proximh susscienti reos faciente disputarat, plenissime con senti cntem Innocentio successit Zosmus, dein Bonifacius, qui S. Augustinum mirifici coluerunt, quibusque eiusdem doctrina probata suit. Annatus lib. 8. cap. 6. pag. so8. haec scribit: Gare non possit si eiusmodi Doctore instructio peti ad com
piendam erroris contrarj damnationem , eis Zosimus, mi Bonifacius, mi Felix huius
nominis It petisse DicvNTvR ab Augusino. Haec quidem recthse habent, sed rectilis foret, id non vulgari fama assertum dicere, sed constanter adstru re. Ea enim phrasi utimur, cum de re minus comperta loquimur, quis enim mero meridie pronunciet, Solem DICI splendescere ξ Nouimus Annati e ga Augustinum animum, hinc suspicioni locum damus. Zosimus non prilis decretoriam in Celestij, ac Pelagii causa sententiam tulit, quam ab Asricanis Synodis, quorum teste Prospero Augustinus ingenium erat, literas acciperet, ut in historia Pelagiana lib. I. cap. I a. dictum est. Bonifacius etiam Iulianiliteras ad Augustinum consutandas transmisit, ut ibidem pariter narrauim eap. ai. De Felice Papa diximus lib. 2. cap. 23. Quae, ne actum agamus, iterum non repetimus. Itaque, & reapse Pontifices illi contra Pelagianos infructionem ab Augustino petiere, idque ex ipsius Augustini libris, & elusidem saeculi Patribus, & non vulgi tantum rumore manifestum est. Bonifacio subrogatus Celestinus non modo S. Augustini doctrinam laudeti
uit, sed eiusdem calumniatores datis ad Episcopos Galliae lit n. perculit -
194쪽
ylogium verδ veluti paulo ante demortuo Augustino sepulchralem inscriptio.
nem, hocce apposuit: Augustinum Sancta recordationis mirum pro mita sua, atque meritis in nostra communione Iemper habuimus , nec evnquam hune sinistrae suspici nissaltem rumor aspersit, quem TANTAE SCIENTIAE ol fuisse meminimus, mi inter Magistras optimos etiam a meis semper Decessoribus haberetur. BENE' ergo DETO OMNES in commune SENSERUNT, VAt QVE CvNCTIS, ET
AMORI F v ERIT , ET HONORI ; RESIST ENDU M TALi-Bus , quos male crescere iidemus. Tradit Celestinus, imo iubet , resistendum Augustinianae famae decurtatoribus. S. Prosper cum eximiam hanc de Augu- stino laudem ex Celestino recitasset in fine libri contra Collatorem exclamauit: Contra istam clarissimae laudationis tubam, contra istam sacratissim testimoni, db
initatem audet quispiam MALIGNAE INTERPRETA TlONIS murmur emittere ,
et perspicua ,sincerissimaeque sententia nubem obliquae ambiguitatis Οἷtendere ' Ita plane , b Prosper, conantur, audentque Recentiores. Imo uti inter caetera ab
Apostolica Sede Augustino data praeconia illud iure merito primo loco reponitur, ita totis ingeni j viribus desudant, quo tantarum laudum splendori nubem Aliquae ambiguitatis ottendant, ne tantum inde lucis in Augustinum derivet. Annatus lib. i. sui Augustini cap. 8. audito Celestini elogio ait: Non disit
esse Patrem Patrum , Doctorem Ductorum, primum Angelum inter caeteros Episcopos , inter omnes excellentissimum , mere irrest Hilem, o inessuiliter m. rabilem. Habitum esse dicit a s is praedecessoribus Inriclentis, Zosimo , Bonifacio inter Magistros opistimos ; atque ita putabantur quidem alν Sancti Patres esse quoque optimi Magistri, a quibus se dissensti fiet Augustinus , quid putamur celestinum si se nobis praecepturum , Ut optimos optimo postponeremus, multos et ni, quonam id iures mel qua rationeta Cum vero Celestinus postea, ut putant, cap. 3. semipelagianos reprehendat pusimis disputatoribus obviare praesumentes, addit Annatus: Hos ergo dicit celisti rus obuiose non Augustinosoli Id psitimis disputatoribus, di Magistris, quibus uersis non et dubium, suis comprehendoretur etiam Hieronymus'. Haec illi omni arte . adnitentes, Augustinum inordinem serh redigere, ut in Pelagiano bello non supremus quidem Imperator, sed tanquam e praesectorum numero aequali cum
. inultis auctoritate habeatur. Haec autem eo consilio moliuntur, ut quoniam
Augustini nomine se grauari serδ iam tandem sentiunt, aliorum Patrum, qui de gratia quid sentirent breuiter quibusdam, vi cap. Iq. de pr2dest. SS. ait Au- ustinus , Icriptorum suorum locis , di transeunter attigerunt, suffragia iactere pos-Γnt. Etenim cum illi non tam apertE , & perspicue de diuinae praedestinationis, ac gratiae mysterijs disseruerint, quaedam eorum dicta, quando nondunia pelagianis, ut idem lib. I. con. Jul. cap. s. scribit, litigantibussecurius loquebantur , velliti sibi sauentia Recentiores arripiunt, dimissis S. Augustini senten-lijs clarissimis, apertissimis, euidentissimis, eam caeteris Patribus postpositi Augustini causam, rationemque reddPtes cum Adamo 3. par. Cal. destr. cap. 16. pag. 7 so. Hae Augustini tenebrate Ggunt ad lucem alibi quaerendam, quam in Duodis, ct aliorum Doctorum libris inuenio. Mira docent. Prosectb non dicam obscure, sed non tam clarὶ locuti dicendi sunt alij Patres, qui de gratia breuiter, di transeunter quaedam solummodo attigerunt, non vero Augustinus. qui copiosissime, ac lassiimh in triginta & ampli iis libris de eadem gratia disputauit , ex breuitate enim obscuritas, ex copia vero sermonis claritas derivat.
195쪽
Sed Auirustinum caeteris praeponendum esse, ubi de diuinae gratiar auxiliis a tur, tanquam sipremum Catholici exercitus Ducem vetustioris Ecclesiae Patres tradidere. Canit S. Prosper contra Ingratos cap. 3. Is T IV s inter cunctor, qui dere sancto Infamas pepulere ferra, industria maior, i Maius opus, rotum praestantius imbuit orbem. S. Fulgentius Episcopus Ruspensis lib. 2. de Verit- praedest. & grat. cap. II. ait: Hae itaque catholicorum Patrum Apostolicis institutisnibus tradita permanet imis Delesia sine dubitatione doctrina, quam Graeci, Latinique Pontifices Sancti Spiritus infusiones ali, et o atque indisiolubili per tenuere consensu. In qua Teatus Augustinus indutus mirtute ex alto abundantius illis omnibus laborauit: non autem ipse, sed gratia Dei cam illo. Ipsius enim misisterio Dominus ecteriorem huius re delibus
suis instructionem praebuit M. Audiatur iterum proximE laudatus magnus illo
Prosper in praelatione contra Collatorem ait : Viginti amplius annis contra inimicos gratiae Dei Catholica acies HUIUS VIRI ductu pugnat, grevincit. Forte Annatus respondebit cum suo VasqueZio I. p. disp. 97. cap. 3. num. 2o.
Fatior sane suspecta mihi e e testimonio Prosperi, st Fulgit j , quod diligentissimi,.xactissimi Augustini discipuli sint. Audigi igitur ipsius Vasquis consessionem, quando utriusque illius Patris testimonias pecta sunt. Scribit hic in i . p. disp.
o. capite s. numero 37. iam ii ημαμs set ex Patribus commem ratis, quem
pro hac sententia de gratiae necesi itate aisngula opera boma moralia Soladastici Doctores algetare possent, in v NO SOLO AUGUSTINO, eiusqueschola opinionis pra dium libenter collocarent, eomque sibi sincere merito arbitrarentur, quod V Ni Cussi, 3tii dum agitur ψgratiae necessitate, sicut Sol inter reliquos praefulgeat. Verum
nos non ex Vasquio ista discimus, sed ex Romanae Ecclesiae Pontificibus. Cum Iulianus aduersiis diuinam gratiam scripsisset, S. Bonifacius Papa ab uno Augustino responsum postulauit. Cum Oriens ps Fausti Reiensis libros impartes diuisus esset, S Hormisdas ab Augustino cognoscendum scripsit, quid
Romana sequeretur, ec seruaret Ecclesia. Gallijs etiam per centum sere annos ijsdem dissensionibus contusis Felix IV. ei unius Augustini libris sentent ijs desumptis pacem dedit. Nostro hoc etiam saeculo uniuersa Europa exo tis de auxilijs diuinae gratiae litigijs in partes dilancinata, Clemens VIII. eas lites ad unius Augustini tribunal iussit agitari. Quibus sanE Romani Pontifices non obscurE significarunt, in controuersiijs de diuina gratia unius Augustiani vestigijs nobis inhaerendum csse. Nusquam tamen solus est Augustinus, sed secum ingens subsecutorum Patrum agmen trahit, nempe Prosperum, Fulgentium, Caesarium, Petrum Diaconum, Patres Byracenos in Sardinia exu les, Rhemigium, Prudentium, Anselmum, Bernardum, aliosve, qui S. Doct ris vestigia illis in controuersi js sequuntur, qua quidem consideratione ruit imgens ille apparatus, quem Annatos libro primo per plura capita componit, quasi in aliqua sententia de gratia solitarius esse possit Augustinus. Sane Pr ψer, & Fulgentius, qui de Semipelagianis triumpharunt, semper cum Augu- sino sunt, ita ut si ex una parte Augustinus, duoque isti tantii in sint, ex opposita vero longh plures Patres numerentur, quis non potius illi Patrum Triadi inhaereat, quae de Pelagiana haeresi triumphauit, neque citra temeritatem e
roris accusari potest e Procul etiam hinc abeant illae Morainu quaerelae in pra,
196쪽
Vindiciae Augustini aliae. i 87
ad orth odoxos: auid enim, si haeretisi Dis argutijs possent euincere ,se no/L Urq rtῖ Eb Augustino damnatos , Ecclesiae causa deferenda efiet, s insu ens foretem ium aliorum Patrum pro meritate consensius, quia Augustinus est necessarius Iniqua certe esset Ecclesie conditio , cui Deus non unicum Doctorem, sed Doctores promisit , 'triton circumferamur omaei mento doctrinae. Erras, b bono vir, & toto ost io erras ,
nunquam solus est Augustinus,& si quidpiam primus de praedestinatione dixit, iam nisn solus hoc dixit, tot subsecutis Patribus Augustini verba reddentibus, quae aduersarij non satis adnotarunt . Quod vero addit Annatus, illis verbis Celestini contra Semipelagianos ZUsimis disputatoribus obviare praesumunt , e cum Pelagium, atq; Celestium anatheriniatitare non dubitent , Magistris tamen nostris, tanquam necessarium modum excesserint , obloquuntur , non unum Augustinum intelligi, sed etiam Hieronymum, imperith prorsus asseritur. Etenim Semipelagiani contra unum Augustinum loquebantur, quod solus illam de praedestinatione gratuita sententiam docui Direx. Scribit enim Prosper ad Augustinum: Ea quae de epistola Apostoli Patui Romaqmsscribentis, ad manifestationem diuinae gratia praeuenientis electorum merita proferuntur, A' NULLO unquam Ecclesiasticorum ita esse inteffecta, mi sentiuntur, a mant. Non igitur una cum Augustino Hieronymus reprehendebatur semipelagianis. Imo ita Hieronymus de gratia contra Pelagianos scripsit, ut Semipelagianorum sententiam tenuisse quibusdam visus fuerit; nam lib. 3. dialog. con. Pel. ait: Iustitia labore, s industria, ae diligentia, ctsemper super omnia Dei clementia custoditur mi nostrum sit rogare, illius tribuere quod rogatur, NO-sTRvM INCIPERE, illius perficere, Nos TR vM OFFERRE, quod possumμi , illius implere, quod non possumus. Quae quidem a Semipelagianis pro suo ipso rum dogmate accipi poterant, quorum sententia erat, ut Verbis utar Prosperichn. collat. cap. 8. Vt boni, salubresque conatus nequeant quidem proficere , nisi Deus adiuuet, possunt tamen, etiamsi non a Deo inspirentur, incipere. Et sand Hieronymum cum Semipelagianis sensisse eo loci scribit Ian senius,durius locutum UOD sus, & ante utrumque de Hieronymo aliqui dubitarunt apud Uasquium I. p. d; sp. 91. cap. 8. Hieronymum vero pluribus conatur de sendere idem Annatus lib. T. A. V. cap. 12. cui subscribo, nam aperte ait, Dei clementia semel habitam gratiam custodiri; neq; labor, & industria solitarih, nempe sine gratia , intelligenda sunt, ut fusus discurrit idem Recentior. Igitur Semipelagiani Hieronymo non obloquebantur, quem in sua ipsorum sententia esse suspicari poterant. Praeterea Celestinus ait, Semipelagianos adnixos, quiescentium fatrum memoriam dissipare, &immediate laudat post illa verba Augustinum conqeludens, re flendum obloquutoribus . Vnus igitur ibi defenditur Augustinus ;nini si cum Augustino Hieronymus quoq; eorundem dictis lacerabatur, cur Pontifex de uno Augustino laudes reddit,Hieronymo in angulum prorsus retericto ἡ Prosecto Prosper, qui apud Celestinum S. Augustini calumniatores detulerat, huiusce Celestini sanctionis,quam ipsemet impetrarat, mentionem sa-
eiens contra Collatorem cap. ait: Per hunc evirum intra Galbas istis ipsis, qui S. mem. A V G v s T I N I scripta reprehendunt, maleloquentiae est adempta libertas. Augustinum tanthm & Massiliens bus reprehensum, & ό Celestino laudatum. scribit, nihil de Hieronymo locutus . At Recentiores Augustino allatae a Semipelagianis calumniae, .atque iniuriae socium Hiςronymum faciunt, oon sol
197쪽
iij gratia, sed ut Celestiniani elogij pars tantum ad Augustinum deuoluatur,
altera Hieronymo reseruetur. Porro Augustinum plurali numero Magistrum,
ac Doctorem ab A postolica Sede appellatum paulo inserius constabit, ubi de
Felice IV. dicemus.. S. Gelasiussa pa inter s. Augustini cultores numeratur, eumq; non imme ritb Vasquius I. p. disp. 9 I. num. 7 . Vocat peremia Augustinianum. Ille igμtiir in epistola ad Episcopos per Picenum, uti lib. 2. His l. Pelag. cap. I T. Otaseruauimus , laaec stribit: Adhuc maiusscelus accrescit , Gub conspectu, in praesen
tia Sacerdotum beatae mem. Hier Imurn, mq; Augustinum Ecclesiasticorum lumbi Matistrorum musca mmturat, sicut scriptum est, exterminans oleum suavitatis lacerare continderet. Sua hic glossemata apponit Annatus lib. I. cap. 8. Ecce Hieronymus
quoque lumen est Magistrorum , sicut Augustinus testimonis Romami Pontificis. Quis hoc inficias ibit Θ At multum interest, unde nam aduersus Pelagianorum ten bras magis Ecclesia illustretur, plusque luminis accipiat, ab Hieronymo-n , an ab Augustino P In Conuentu Hierosolymitano contra Pelagium producta
fuit ab Orosio epistola S. Augustini ad Hilarium, itemq; paulo post etiam imSynodo Dio spolitana, de qua re ita scribit S. Doctor lib. de pec. Orig. cap. Io. haec Synodi verba reserens: Quoniam Sanctus D copus Augustinus aduersus scipulos eius in Sicilia respondit Hilario ad subsecta capitula scribens librum , in quo ista commentur sc. Quo sanh tempore Hieronymus iam ediderat epistolam data ad Ctesiphontem contra Pelagium, &in Palaestina ipsa aderat, in qua Syno. diis habebatur, maioremq; ipsa praesentia, ac sanctitatis fama aut horitate sui nominis reddebat,'S tamen Hieronymi epistola praetermissa, ad Augusti. nianae epistolae amussim Pelagius examinatus suit. Obijcient Recentiores Ioannem Hierosolymitanum Hieronymi hostem acerrimum, sed in Diospoli. tanae Synodo non praesidebat Antistes Hierosolymitanus, sed Eulogius Caesareensis Palaestinae Metropolita. Ut certe vel initio illarum disputationum satis apparuerit, unum Augustinum supra caeteros in Pelagiano bello validis,mum, ac strenuis limum Ducem coelitus destinatum, ac talem Patrum Synodis probatum. Sed quid nobilius ipso Hieronymi & testimonio, & exemplo Cum Orosus libros priores ab Augustino contra Pelagianos publicatos in Asiam ad Hieronymum detulisset, Bethleemiticus Pater doctrinae copiam,
eruditionis excellentiam, rationum momenta, integrumq; opus admiratus,
silentium sibi indixit, idq; scripto coram Orbe uniuerso publicauit in fine lib. 3. dialogorum, ubi loquens de libris S. Augustini contra Pelagium ait: Alios
quoque specialiter tuo nomini cudere dicitur, qui necdum in nostras evenere manus , desupersedeniam huic labori censeo, ne dicatur mihi illud Horatij, in sylum ne ligna mras, aut enim eadim diceremus ex superfluo, aut si noua voluerimur dicere , a CLARISSIMO INGENIO OCCUPATA SvNT MELIORA . Adeo vero Hier
nymus religiose silentium postea coluit, ut ab Anniano eiusdem epistola ad Ctesiphontem impugnata, non modo defensionem nullam adornarit , sed perliteras.Augustinum ad illam consutandam hortatus suerit, de qua re libro pri- .mo hist. Pelag. cap. I9. susus dictum est. Ille,inquam, Hieronymus impugnatus certamen recusauit, qui nec ab amicissimo olim Rufino impune se vel minimum perstringi passus est, sed editis apolog ijs illatas quasq; calumnias Pro-- Pulsauit. Itaque cum Hieronymus in hoc stadio lampadem Augu o tradiaderit s
198쪽
derit, ab isto qubque unich lumen Ecclesia accepit, quo Orbem catholicum. illustraret . Ex his patet etiam vanam esse illam Mora insi vocem in praefatione adorthodoxos: auid de Hierondimo P Eritne etiam ille Augustini discipulus , 'ede Angelis inferioribusὸ Non discipulus Augustini fuit, sed initio certaminis
commilito, deiii domi quiescens Augustinensiu praeliorum, ac victoriarum admirator extitid, itoto belli onere in Augustinum deuoluto. Gelasius quidem Hieronymum aequE ac Augustinum laudat , quod Sedeca ille haereticus utrum que maledico dente proscindebat. Sicuti cum Celestinus Pontifex 'num Augustinum contra Semipelagianorum conatus nominatim de sendit, unum illum ab43sdem fuisse impetitum intelligimus non vero una cum Hieronymo, ut Annatus comminiscebatur. Caeterhm Gelasius ea in epistoli S. Augustini solius doctrinam, atq; dogmata, & quidem quae Recentioribui minime probant ur, adeo perspicue tradit, ut verE dicendus sit per omnia Augustinianus, idque superius luculenter nobis probatum est. Succedit his S. Hormisdas Papa, qui uti lib. 2. Hist. Pelag. cap. I9. narrauimus, de libris Fausti Reiensis a Posses ore Episcopo consultus, ubi hos ab Eccles a minimE receptos respondit, haec addidit: De arbitrio tamen libero
gratia Dei quid Romana hoc est Catholica sequatur, st feruet Ecclesia, licetin si-bris B. Augustini, s maxime ad Prosperum, O Hilarium abunde postis cognosci, ω-m n inscrinidis Ecelesiasticis expressacapitula continentur ste. Quo praeconio S. Augustini doctrinam Ecclesiae doctrinam declarauit. R entiores tamen pgrum inde ponderis Augustinianae auctoritati ad ijci putant, prauisque restrictionibus Hormisdae testimonium limitant. Annatus lib. 8. cap. ait Ponqua
enim mittimur ad libros de bono perseuerantia , ct de praedestinatione SKnetorum, qM scriptisunt ad Prosperum, st Hilarium, hoc rimum putare debemus, perti ς R Omanam catholicam idem, quod Augustinus intendit ictis illis litris. Addit duo ibidem tantum intendi initium fidei, & usq; in finem perseuerantiam in bono ci- se dona Dei. Hinc concludit pamso1. Ergo qui nos ad hos libros mittit
Pontifex audituros, quid Romana, hoc est Catholica doceat Ecclesia de gratia, libero albitris, discere nos hoc tantam iubet. Ergosi quae alia intercurrant, dum haec confirmantur ab Augustino, nee habeant necessariam connexionem cum ijs, quae potissimum inten duntur, non es mentis Pontifcis, mi eis firmiter adhaereamur , si nihil aliud cogit, quia
nee es mentis ipsemet Augustini. Vertim inuidiosa, ac praepostera prorsius haec glossemata sunt. Quis enim nesciat, libros Fausti praecipuE , imo vni scrip
tos contra praedestinationem ante merita praevisa, totus enim in eo est, Vt .
Augustini sententiam confutet. Hinci Petrus Diaconus in fine lib. de Incacide prat. scribit, se cum Monachis soci' anathematizare libros Fausti Galliarum Episcopi, qui de Monasterio Lirinensiproue*ur est, quos contra praedestinationissente
riamscriptos esse non est dubium are cum Hormisdas Fausti opus reprobet, ac E contra S. Augustini libros legendos inculcet, sententiam S. Augustina do ratuita praedestinatione illis in libris assertam probat, quam tamen Inter adlaphora Annatus reijcit. Reprobat Pontifex Fausti libros inscriptos dogratia, & libero arbitrio: approbat verb ea, quae de illa materia scribit Augustinus praecipue ad Prosperum, &Hilarium. Itaque quaecunq; theses siς g δ' tia , & libero arbitrio positae sunt ab Augustino, quibus aduerserias oppotui Faustus, illas a Romana Ecclesia seruari, c defendi traditDormisdas . Sasse
199쪽
inuidiam redolet maximam, tam amplum testimonium ad duo tantdm dicta coarctari. Sed Pontifex non illos duos tantiim libros Augustini laudat, sed vARios Augustini libros, praecipuEvero ad Prosperum, & Hilarium datos appellat. Vnde ibidem caetera etiam volumina Augustini approbantur; quicquid igitur in illis docet de gratia, & libero arbitrio, lioc teste Hormisda, Romana liquitur, & seruat Ecclesia. Annatus vero quasi particula illa maxime Idem esset ac restricti uaselmn, duas tantum s. Doctoris sententias , quas praeciapud stabilit in libris de praedestinatione M. & de dono perseuerantiae, ab Ho missi a confirmatas fingit. Non ita est, Annate, Non ita: praeter id, quod in illis duobus libris in alijs quoque VARIIs LlBRIs de gratia, & libero arbitrio Augustinus scripsit, hoc totum Romanae Ecclesiae probatur. Alia via contra Hormisdae testimonium vadit Decamps lib. 3. de haer. Ianc disp. I. cap. q. nam cum Hormisdas dixerit capitula quaedam de gratia, & libero arbitrio in scrinijs Ecclesiasticis contineri, haec putat esse illas sententias, quae epistolae Celestini Papae ad Episcopos Galliae annexae leguntur. Pomrb has tantum ex Augustinianis libris esse Ecclesiae Romanae probatas scribit, eius verba sunt: Asserit Hormisdas, cognosci ex S. Augustini operibus ms, quid de
gratia, ν libero arbitrio Eccle sentiat, quia nimirum in his acerrime defenduntur haei a capitula, quae inserinjr Ecclesiasticis coulmentur, quaeque epistolaesuae Celsinus intexuit. Quis et nquam ex nobis istud negauit Θ fatemur in S. Augustini operibus ita ipsa contineri, acriterari, desedi,quae ab Ecclesia contra Pelagianos sancitasunt. At negamus aliud nihil in eius libris reperiri, nobise; in hac parte Hormistas suffragatur, dum collecta a Celsino capitula anχllat, in quibus diserte traditur, profundiores quaestiones, qu ab Augustino contra Pelagianos dimicante latius pertractantur, ab Ecclesia Romanarum
fuse comprobatas. Verum quis Ecclesiastica scrinia Decampsio reclusit, ut tam considenter scire potuerit, Hormisdam nomine capitulorum illas Celestini sententias intellexisse ξ Vnde nouit ex uniuersi S. Augustini doctrina nouenia solummodo Celestini capitula in Ecclesiasticis scrinijs fuisse seposita 3 Scimus S. Leonem Magnum, qui tertius a Celestino Pontifex sedit, in epistola ad nomstrum Metropolitam Aqiiileiensem duo integra capita ex libro S. Augustini contra Pelagianos ad verbum exscripsisse. Cur non ista pariter Hormisdas appellat' Scimus S. Gelasium Papam ad Honorium Episcopum contra Pel gianos scripsisse , atq; mentionem quorundam capitulorum fecisse: De quibus, inquit, θ, quos tua charitas desinauit,splenius instrui moluerint, sequimes tituli cum suis responsionibus intimabunt. Quare Hormisdas haec insinuata a Gelasio capita non intellexitὸ An nil aliud statuisse Gelasius credendus est, quam illa, quae sub nomine Celestini vulgata sunt ὸ Quis hoc sine teste dicenti credat Θ Scimus eundem Gelasium in epistola ad Episcopos per Picenum tres, quatuorve S.A sustini sententias, ut superius ostendimus, inculcare, quas Recentiores reprehendunt, ac furenti contra Pelagianos Augustino excidisse comminis euntur j unde credibilius est, has quoque inter illos titulos a Gelasio connumsratas, quam illas tantam Celestini. Scimus Felicem IV. ad Patres Arausica nos ex S. Augustini libris excerptas de diuina gratia sententias contra Semi- pelagianos transmissse, & hae quidem in XXV. canones digestae sunt: inuenitne Pontifex omnia illa asserta in Ecclesiasticis scrini', vel cum illa tantum nouem a Celestino selecta reperisset, nouis ex Augustiniano thesauro diuit ijs scrinia
200쪽
seriura Ecclesiastica Iocupletavit Θ Quid dicitis, o noui antiquarum Romano rum Pontificum constitutionum interpretes Sed qudd de Felicis IV. capitulis mentio incidit, ex libro primo Hist. Pelag. cap. 23. recolendum ell, Romanum Pontificem ad lites de auxili s diuinae gratis percentum serE annos Gallias turbantes, Apostolica auctoritate septendas, viginti quinq; sententias ex libris S. Augustini decerptas ad Sanctu Caesarium Arelatensem transmisisse , ipsi caeterisq; Calliae Episcopis subscribendas. Quis porro non intelligat, quantum eo facto honoris incrementum Augustino additum sit, cum quae prius illius voces fuerant, in Romanorum Praesulum, ac
Synodorum oracula transierintὰ At hic rursus puluerem excitant Recenti res, quo tanta Augustino delatae aut holitatis gloria obscuretur. Clamat Annatus cap. s. pag. 9o3. Et Felix, quem etiam referunt Falanii inter approbMores
gusini, propterea Pod canones Arausicanae Onodi extractos ex libris Augustini, in in
pus etiam merbis conceptos ad Episcopos Galliae miserit, extractiora ista monstrauit, quid esset neces te ab omnibus recipi ex e iuersa illius doctrina, nempe id, quod canongus illis exprimitur, permissa Lectoribus iudiest libertate circa caeteras, quae intercurrunt, contro
Nesias. Bella, ac benin Igitur non nouem solummodo Celestini sententiae ex Augustinianis libris approbatae sunt, quod ad nauseam usq; inculcatis, sed tot insuper alia dogmata, nempe XXV. quibus refragari piaculum sit. Sed reclamat Annatus ibidem: Ergo mi huius approbationis nulla fri debet controuisa ys , qui capita illa selecta recipiunt, etiamsi alia quaedam rej iant. Nolo hic disputare , an Recentiores ita canones Augustinianos Arausicae firmatos recipiant, quin iolentis quandoque interpretamentis eisdem vim inferant, unde ab eruditis iure reprehenduntur. Mitius vobiscum agam . Quhd Arausicanos canones,
ut libet ut Iubet explicatis, nullam vobis quaestionem facimus, scd quod alia, Augustini dogmata reiiciatis, pati nullo modo possumus, atq; contra vos a 'cusationem paramus, non qubd Apostolici decreti, sed quod cxempli contemptore3 stis. Enimvese si uniuersas lites de diuina gratia in Gallus exortas Apostolica Sedes ex unius Augustini doctrina componendas duxit, insigne. posteris exemplum edidit, ut si quando eadem in causa de gratia iterum litigia erumperent, ad eiusdem S. Antistitis doctrinam confugerent, ex Augustini libris sententiam audirent, uni Augustino adhaererent, quod a Clementς VIII. Veteri religione, polioq; exemplo praestitum fuit. are cum Aduersari j in Ilerisque recens exortis de diuina gratiae controuersius stare se contra Augustinum profiteantur, Felicis IV. iudicio refragari, eiusdem exemplum parui facere, atque alia prorsus via ab Augustiniana ad veritatem eosdem reperi,
Doluere tamen Recentioribus oculi, cum per Felicςm IV. & Arausicana synodum tantum honesis Augustinianae doctrinae delatum videre, quare glosis alum ruderibus illum obruere peritatant dicentes, Ecςlesiam in Synodis Augustini sententijsvsam fuisse non ex necessitate, sed ex auctoritate, mri Magia stram, non uti discipulam. Acutum Adami commentum cap. s. pag. σ33. Vide quomodo se ipsam strangulet haec responsio. Intendit aduersarius, S. Doctoris auctoritatem imminuere, & eandem auget quim maxime. Nemo miratur,
cum videt discipulum Magistri voces reddere; at Magistrum sententiam dicturum, non nisi discipuli ore loqui velle , hoc plant mirabile censetur, atque in