장음표시 사용
171쪽
quadam molestia, seu a pictioive ab igne ,-m igne torqueri. Audis, Annate, eam sententiam, quam tu Pag. 838. tanquam o mielem detestaris , Driedone adstrui probabiliorem , ac Sacrae paginae magis consonam P Augustino igitur militat doctissimi is ille vir, neq; vlla arte in Recentiorvincastra abduci porcst, sed inane tantum i Ilius nonien fingi ad decipiendos incautos . Driedoni Magistro supparem submittunt Ruardum perum ex eadem Lo uaniensium Academia Doctorem, quem haec contra Augustinum stribere tradit Annatus pag. 879. Abo tommvisio magis consentancars Augustinat, quodnset
omnibus ἱλκι comedit tale auxilium is Et deinde: Hammtamen opinioniΠn priare imtur magis commendarς diuinam bonitarem ἐν c. At est, quhd de Annato conqueram Rr , quippς qui Ferba Taper i plurimum Augustinianae septentiae sauentia omiserit 3 nam ita scribit Taperuia dari P pag. 222. alia tamen opinio m Iis est censentanea Apr. st, PATRUM CONCILII S, quod non omnibνs Drusconcedit tale auxilium. Pupugere Recent loris mentem duo illa verba, quis enim
inde non videat, qRatuum: Ponderis Augustinianae sententiae, teste Tapero, accedat Zilla istiurco'tato omisit. Quare iurς cum Augustino lib. q. con luccap. 8. hic liceat exclamare: Vt appare t de re tanta, qnibus abs testa di s isti Vtur. Addit Annatus, significare Taperum, eandem senpenti amesse Adriani VI. q. Sept. q. I. de pupimeotia. Hinc insuli t pag. 886, Adriami 'iuvii Sm-tus iuxta id, quod retulimus antaσex Rμφ ο paro, iungendus erit. Md profecto
nullas nobis praestigias lacies. id scripsit Adrianus citatus in sol. s. dubi j
it in kre dissi rentia' imrμm H θι, qui transierunt terminum. Si tamen contrarim
faciat , idest, si non dat ei; indutomiam ' at iuri las avo promisi tu i que/ vmi Doctius dubium, pincertum est, nequaquam iniustitiae arguiposset. Vides primo dicere , se proh bilis er hoc tenore. Vides a. Adri mo teste dubium,hin γtum esse illud principium: Facisnti, quod instest, Deus non denegat gratiam, quod Recentiores putatu esse certissimum. Vidus 3. Deum haud reprehendi posse, si laborantibus pro viribus adhuc deii ges gratiam. Quae Adriani dicta cum
illorum Theologia non conueniunt. Ibidem vero ait: In omnibus his exclamavidum scum Augi no: o titudo diuit arum Sapientiae, oscientiae Dei. Cum tamen Recentiores hanc S. Augustini exclamationem non modo non imitentur,
sed irrideant, quod cx Ioanne Adamosi perias suit manifestum. Accedit tertio loco Bartholomarus Medina magnus Dominicani instituit Theologus, eius vel ba sic hecitat Annatui pag. 373. Siηι dabissent vasa
inlato. st placetra en Doctori in exscriptorem l Medio eo loci adducta sententia Mnnuli oriun as)ςrentium diuςrsam esse virtutes operandi hominis stantis, ta lapsi ait: me dubio id turis. . Augustinis mentia. Qtiae ita recitat Annatus et me diuissententias Augustini. Falleris, hhone Vir, non ita scribit se lina et miri ait, non vero Oreapse illam Au sinistiarunt iam; tu vero illud verbum Videri abradis, quo ex Medinae vocibus Augustin achi ἡν instilles, nec ait: Nonpla et ta en Doctoribus relege, α
172쪽
bus, sed sorth mintis; ut ille quidem putabat, doctis sententiam placere signiscat, eos autem tacito nomine paulo ante indicauerat. Sed alia rursus audieni da est obiectio. Etenim recensita Medinae sententia exclamat Recentior ille pag. 87σ. hac ratione hic Auctor indubitatam Au rustini doserinam hoc in punctoo Doctoribus contrariam Uefatetur, di sipi sine illosidei mistiuae, Aspreta antia quitatis scrupulo. Belth haec sibi Annatus fingit. Medina sua ipsius sententia, recitata aperth protestatur se non habere aduersarium Augustinum. Haec sunt eius verba: Neq; D. rigustinus huic nostrae sententiae illo modo aduersatur. Et audes coram iudicibus, affirmare Medi nam fateri bi O te cantrariam Augustini δε- ' Egregi E Augustinus contra Iulianum lib. q. cap. 8. Duis non expectet, inquit , sapicntiam differentis, qui fidem cognouerit mentienti x. Eadem fide, animoq; Annatus pag. 87 o. ad tribunal contra Augustinum perdinandum Vallosillum vel nolentem trahit , qui multis locis, inquit, satis i dicat liberam ese ab Augustino interdum discedendi copiam. Dei a plura Uallosilli testimonia producit, in quibus tamen hic adeo constanter cum Augustino star se prostetur, ut mecum sanh illa reputans, in eam opinionem abeam, alienis illa oculis Annatum lectitasse: pudet enim, ac piget de viro tanti inter Recentiores nominis adeo palma res hallucinationes non enim imposturas dicam. suspicari. Vertim eadem obiect cxcutiamus.' Multis locis, ait, satis indicat liberam esse ab Augustino interdum discedendi copiam, eis quaesito I 3. in a. Tomum cisIs omi, dum quaerit causam praedestinarionis reprobationis. At cur Vallosilli vemiba contra Augustinum non producis , quod caeterorum testimonia reserens praestitisti ' San E quia nulla sunt 3 debui dicere, contraria sunt. Etenim adeo mordicus Augustinianae sententiae depfatuita praedestinatione adhaeret, ut ibidem dicat et Opinio contraria non est probabilis, licet non haeretica, s nullus eam deberet asserere in fictilis, neq; alibi. Et hunc dicis in disputatione de praedestinatione facere liberam ab Augustino discedendi copiam y Rursus ibidem, nempE qua sto i 3. Chrysostomi testimonijs explicatis addit: Augustinus Patrono non indiget , nam cum prius huic dogmati constanter ad aesisset, re tamen diligentius perspecta , opinion. m locis innumeris retractauit. Nemph Deum homines praedestinare ex praeui sis meritis fidei naturalis . Addit aduersarius: Et quaesto I 8. in 3. Tom. S. Augustini, αbi disputat, an possint alia mirtutes se fine fur, sic loquitur iste. Non enim S. Thomas consentit cum Gregorio Ariminensi, nes, cum F. Augustino, quὸd omnes actus infidelium sint peccata. Respondemus Vallosillum haec dixisse ex aliorum sententia calamo ad alia properante s nam quaesito et t. in D. Ambrosium, ubi ex professo quaestionem illam agitat,& ad quam se refert tOM.7. Aug.quas. 18.& is.& tom. 8. quaes. 3. S alibi, aperte s. ad argumenta Gregorθ in responsione ad q. tradit, S. Augustinum non idem sensisse cum Gregorio Ariminensi de operibus infidelium. Et intom. 3. quaes. I 8. scribit, de virtutibus infidelium S. Augustinum sensisse cum S. Thoma. Et tom. 8. quaes. 3. ait de eodem s. Doctore quaerens, an omnia infidelium opera sint peccata: Et ita inre coetu nit cum commanissensis Ecclesis, s cun doctrina Doctorum Scholasticorum. Et haec est Uallosilli de Augustino sententia. Pergit Annatus : Et inaesto et 1. in 3.tem. Augustini, ubi concludit timor semialem tum bonum, tum meritorium esse, quan is Augustinus mideatur isti aliud se isee,
is mi ore. VAEUlias deceptus est. Sed appello oculos Lectorum, nihil enim ibi.
173쪽
ait de Augustino, ut singit Annatus y in sine tamen quaesiti eiusdem s. Doctoris
dictum interpretatur, nec uspiam scribit, sibi videri, Augustinum asseruisse , timolem seruilem non esse bonum. Vnde non sol uni ille Recentior in S Augu- sinum iniuriosus est, verum etiam in ipsim Vallo sillum quem deceptum dicit, ea de Aucustino pronunciando, quae ne somniauit quidem. Addit quartis. o. in I o. Tom. est dicit Augustinisententiam de causa reprobationis displi. cuisse phrisiis meterum Patrum. Benh: at statim quinam fuerint illi Patres signi , ficat, nempe Massilienses Fassur Renos. Hac tamen siluit Annatus, videbat enim illos Patres esse Semipelagianorum Magistros, Hoc est, nullius prorsus auctoritatis. Porro ibidem Vallo sillus consutat Catharinum S.Augustini sententiam reprehendentem, & concludit: Non ergo es, cur catherinus in i proloquio hi libelli diceret, se punctum praedis attonis mera ratione attigisse, quae Au gustinum, ac caetcros antea Patres Giata semper fuisset. Tandem sic concludit: Aquaesito 3o .mq.um. tiresponsionem ad oppositam sibi rhoritatem Augustini in ea aquaestione, num horai m ora de consensu mariti brnicari ,sic exord tur: Pro S. Augustino respondemus, quod quidsecundum veritatem tenendum sit, des niuimus. Ita truncatum testimonium Vallosissi refert Annatus, ut putetur paxui habita Augustini auctoritas, nam ille Scriptor statim addit: Et ipse tantum proposuit quaeliis nem , an in casu et xor possit licite fornicari, accedente consensu miri, in quos Uu Dολ- resscholastici quaestion m non disputant. Postea aliam explicationem annectit: M. unia dicimus R. Augustinum casem non definisse, modex merbis eius constat, pest- quam enim casum Imposuit, conclusit sic ase mr: Nihil hic in alteram partem disputo, liceat cuique existimare quod Velit Sc. Ex qua litera constat, quod cum .dicat, liceat cuique existimare, quod elit, quad definite nihil asseruit, sed opinioni, stiiudicio aliorum existimandam reliquit. Haec doctissimus ille Episcopus, qui summa diligentia, atq; ingenti labore quaecunq; dubia iη uniuersis S. Augustini voluminibus occurrere poterant, explicuit, unumque praesertim ostendendum sibi proposuit, nil salsi alicubi ab Augustino assertum fuisse. Quare quis non, aegre serat, & acerbh , hunc strenuissimum S. Doctoris defensorem contra, eundem ad tribunal obtorto collo a Recentioribus trahi, fieri illum ipsorii metore ea loquentem, quae non modo non dixit, sed quae ab Augustini sensebus procul abesse solidissime demonstrauit ΘS. VIII.
Viguerν, Seti, Fabi, Hor ij testimonia distasia .REcentiores lichi in superiori testium repetitione conuictisnt, ora tamen
Iudicum aspicere, ne dum sua iterum contra Augustinum aperite non erubescnnt, imo novos contra S. Doctorem testes adducunt, ita visitestium nunwro certandum foret, Verendum esset, ne illorum multitudine Augustinus obrueretur: Sed re nobis hucusque feliciter succedeme animosores facti, ad reliquorum testium examen accedimus. Ioannes Viguerius pag. 87 a. nominatur, qudd s. de peccato originali haec scripsit: Praeterea in hoc non tenetur D. Augustinus. Unde Gennadius de miris Q
lustribus is eodem Augustino isquens ait, licet minus capacibus dubitationem de,
174쪽
; abortivis secerit; error tamen illius, ut luperius dixi, multo sermone contra ctus, lucta hostium exaggeratus, necdum haeresis quaestionem dedit. Per quae merba dat inteirigere , D. Augustinum in hac opinione errasse ,sed ipsum haereticum non ' fuisse, eo quod non fuit pertinax, imo retractavit in epistola ad Iulianum . . . Praeterea duretatis Maiores de Baptismo, in qua est determinatum, s non pati pomam sensus, umore D. Aurastini nondum ιἀita erat. Qia idem Augustinus, qui supra modum Ecclesiam reuerebatur, si edit uisset, opp.situm non dixisset. Verum hic testis nullam apud Iudices fidem meretur, quod eorum, quae dicit, prorsus inscium tapropalat. In primis Gennadius cap. 38. de sententia S. Augustini de poenis. parvulorum sine baptismo morientium non loquitur, sed de resurrectione puerorum in uteris matrum decedentium. Nam Gennadius, cum dixisset Augustinum ex multiloquio errasse, alit De resurrectione etiam mortuorum simili cucurris sinaritate, iket mmus opacum δειitationem de abortivisse erit. catholicus 'rmansistamcn, in error illius sermone multo, edit dixi, contractus lucta hostium exaggeratur necdum haeresis quaestionem aedit. Etenim S. Doctor lib. 22. de civit. Dei cap. Il.
dubium proponit: An uortiui partas in die iudicidi resurrentiri sint. Quare Viguerias verba Gennadij nec percepit, nec fideliter retulit, nam haec omisit: C tholicus permansit tamen, quibus periodi sensus variatur, errorem enim non deis
abortivis Gennadius obijcit, sed de praedestinatione ex absoluto Dei decreto, ut alibi dictum est. Neq: enim sententia Augustini de poenis parvulorum fuit lucta hostium exaggerata, nam de illis Augustinum tantumni o dubiicisse S mipelagiani dicebant, ut patet ex literis Hilari) ad Augustinum. Praeterea falsum est , S. Doctorem sententiam illam tetracta e in epistola ad Iulianum. Etenim nullam ad Iulianum epistolam Augustinus scripsit. Sanhin opere imper.
con. Iul. lib. 3. cap. 2oo. quod vit ima aetate conscripsit constans in eadem suit sententia: Si autem, inquit, nor eruitur ispotestate teneἶrarum, in illic remanet par- vulus, quid miraris in igne aetemo cum Diabolo futurum, qui in Dei regnum intrare non itur 'Neq; hoc S. Doctoris assertum damnatum est ab Innocentio III. in illa decretali, ut optimh notat Gregorius in a. sent.&33. q. 3. &superius exprosita ostendimus. il . . LAugetur testium numerus Dominici Soti censura, qua sententiam S. Augustini de poenis parvulorum perstringit, inquiens lib. I. de nat. & grat. cap. 1 .apud Annatum pag. Augustinus plus iusto iritur torquere palmulos, Unde Pi eius sententiae subscribunt, perpauci sunt,Wtortores pam Eorum nuncupantur. Idem vero Annatus pag. 87 i. Ioannena Fabrum Episcopum Viennensem hom. s. de,
c. orig. in eandem Soli sententiam adduxerat, quippe qui dixit Augustinum se opinantem excesiue locutam. At quaestio de poenis p rvulorum nusquam exiprofesso ab Augustino agitata suit, sed occasione a Pelagianis data suam sententiam pronunciauit; in sermone Iq. de V. Apostoli fusius quidem quam alibi, ea de re loquutus est. Nec perpauci sunt, qui eidem adhaerent, nam Ge .llasius, ac Gregorius Pontifices, Avitus, Fulgentius, Isidorus, Synodus Sardiniensis Patrum Africanorum, Prudentius, Beda, Ac laedus, alijque Sancti P irres Augustinianam de parvulorum poenis sententiam secuti sunt Itemq; ex Theologis Gregorius, Driedo, Musaeus, Moreau, Macedo, Pol manus, Palu-danus, Poncius, Conrius, ac Doctores Lovanienses communiter, quorum Om- ivtantestimonia indicauimus cap. 3:S. Quantum vero Solus Augustino uia r
175쪽
disputationibus de gratia detulerit, ex cap. a. eiusdem libri colligitur ubi ait rHec jstim Augustiημι agnouit, mrpleraque alia, quae in argumentum huius operis exc pitari possunt, quem propterea nihil mirum sinerm. v NICvM CORYpHAEvM ii tirim huc simus PRAE CAETERIS PATRI Bus accersituri. Haec ille. Franciscus etiam Horantius contra Augustinum citatur, vir sanderuditus,
di qui Synodo Tridentinae intersuit, quod cum Cyprianum, itemq; Hieronymum in quibusdam errasse dixisset, haec de Augustino subiungit lib. q. cap. 3. de locis Theologicis: Irim Augustino longe docti simo contigit. Sed quo feror ' cui
τοn ὸ ini nusquam Augustinum errasse diceret, eximia Augustinum laude fraudaret, duos Retractationum libros expungendo. Vertim Annato probam dum erat, Augustinum in libris contra Pelagianos ab Horantio reprehensum fuisse, hoc enim se Scriptorum testimonijs euicturum spoponderat. Audite, interim quae sit illius bcriptoris de Augustino iudicium. Ille lib. I. cap. 3I .ubi de gratia, S libero arbitrio disputat, hocce nobile Augustino. elogium appendit: Hat longo emium in perlustrandis Dei nostrae Iatramentis Princeps Augustinus . iam quid doctrinam tmquam ccaris lassam suscipimus, mi sanctam eneramur, mi Dei ηostra regi lae conformim amplex/mur, ct tantiquae Patrum traditis-ni satis constantim, m/dsit, omnibui meritati consevtaneam, di conuenientem retinemur.
p. 66. vocat S. Augustinum μηum omnium δεῖ limum, di sanctissimum. Cap. 68. alti MaDi Augustini mens expenda ur. Haec de S. Doctorς Horant ij sentem mest , yt haud iure contra eundem δ Recentioribus nominari possit. s. IX. l
nium Bibliothecarum schedulas Recentiores excusserunt, rimantes siquae Doctorum licet haud ita celebrium dicta inuenirent, quibus Augustini auctoritas decurtaretur. Enimverb in librum exiguum nescio cuius Ioannis a Bononia inciderunt, qui, ut refert Annatus pag. 878. expositiones L Augustini in illa Apostoli: Deus muli omnes homines salvos feri, non recipiens aut i Non videtur hic modus dicendis ciens. Item: Non est merisimile Apostitu Me sensis . In primis hic scriptor in tacita solutione obiectionum pag. edit. Lovaniensis anni Is 33. qud modestitis Augustini interpretationem alteram secutus omitteret, S. Doctorem noluit nominare, religioni sibi ducensitam sacro nomine palam discedere, sed ait: Deniq; Muil me latet , eximiam quem
dum sacrarum titterarum Interpretem hunc locum ad hunc modum explicare. Post ,: Alium sensum ponit iam Doctor eximius. At Recentiores non modo Augustino nominato easdem interpretationes rei jciunt ,sed dicterus etiam onerant, risecantes easdem cum Molina vel privisa pectu perininas, ct extortas, in concordi q. Is .art. 5. disp. I. vel cum Petauio ad erudiendum magis , quam rectas,'solidas e tritom. I. dog. Theol. lib. Io. cap. 3. At idem Scriptor in praecipua quaestione de praedestinatione haec tradit et Nostram mox subjciemur sententiam, ea , dictis F. Fulgentu sumptit ex F. Augustinoslusitemur. Psiuinq; coin opere S.Augustini testimonia inculcat , po
176쪽
opponit pag. 88o. Ioannem Arboreum in illa verba epist. ad Rom. cap. 3. ' Vbi estIuriviis tua exclusas perquam ieram Θ factorum tan, sedporriemsidei Vbi S. Augustini interpretationem ut iam vocat , Sc explodendam. Miror alterum summa Annali diligentiam subterlagula retenim ait: Expositio est radicula, ct explodenda. .Verinali diuulus poti up testi sit Arboreus, qui Augustinum latinum sermopem docere, I sumst. S. Doctor lib. de Spir.& lit t. cap. I Q. Vt probet homines non iustincari ex lege , sed ex fide auxilim gratiae impςtrante, illa verba Apostoli adducit, haec subiungensu diuelloriationem dixerat laudasium,PAE in Dominet O ,eamq; exc semesides, nos i cidaret, I saim,sed ne temineret,
m ,sed per δι- ο disit r. am, id es riectam, quia per legem ei HAM et scit, sivi. kης mis, tigratias a M., Daq; SDoctor*bindicata prima ex pticatiqne, quae alicui forte veniremisset in nentem, adis I R descendit, cui semper inhaeret in libris contra filagianos. At Arboreus ridiculum g mmaticu' agit, dum Augustiolia barbarismi acς an git: Ne se ei ex j, et Uus imaeq; , M s. res rei auis ni excluserer, sed exculptores, ni t c liburracosincisi, Augustim vulgare illius aet tis quo unda argentariae ariis opificum nomen potuerit ignotare. Scribit idem S P tςr u
quos Latino voc bulo susures diximus, tempore Augustini a vulgo appςllatos e excluseres. certe utiq. Reg. 6.ci, set e tamentarijdommantur, qui gem Mas aur0,Vς argento claudebanto ita exclusor dicebantur, qui e aqw, fel argςnto vasa studebant; cuiui quidem vocis sibymologiam non vAegi curio'tas inquirere , cum H nomina ad placitum imponantur , ε Vox illa vulgo usurparetur. Arboreus autem depictoribus,se pii auranome pud perperam ac cipit, quod ab Augustino dρ ςxeusdribu r marsis , , .qqi statuas , seu qd libet aliud excudiint i intelligitius iis r inepth in hoc Arboreusculum, posuit .a 'rum Annato hoc nobile in notion addit pag. 88a. Etldiri e ab Augustin. cmtra Ii ossiri με sis uinx Pa vcmir eodenistis suetur, Myidrvmi scribit S, Doctor duas m Uintiones excogitari p0se laudatae Pauli sententiae, quarum utraque Pelagiana haeresis suffocatur squidem una displiscat Ialtera recipiatur, hoc satis Augustino fuit , neq; qui primu non admittit , Rugustini lioris statim censendus est; nonem in hoc exigit AI pustinus , dum pix es/iues riationem dixerit laudabilem &e. Sive gliriasio im vitiors m, quibus: fgnificat nolle se in tu explicandisfmmorari, utraque tamen into pietatione Pelagianos conuinci, sequente qu9libet quam velit . Η . di Caeterum exciderint illa Arboreo, moddin quaestionibus de praues Mati ne dc gratia Augustinianum se profiteatur, Iata a m TheoBD sapis et Mnas ,ait, liberi awbiis assertosi distissimus .ii Lib. t l. cap. η hil, qvit,iψiritimi , , facili cognosces ex sana, luculenti Adgusti, doctrina; Deum mi u dilexiste Iac- , quMDtura eius metita prauiduitu IToto eo Volumine in P sti Bibus de gratia ait: Haec Augustiniana indisertisi, Et ini io libri vela limine. χλDoctoris studiosissimum ostensiuius Lit Uuisse sertimipario, ci
177쪽
rustinianumsapiunt doctrinam,seos statissimus. igitur Recentior s situm ipso-xum de gustino iudicium, quod dogmata de praedestinatione,& gratia ait,
vet, huius Arboris nec solijs, nec umbra obtegere valent. Quo tamen Augustini authoritatem propitis arietent, Petrum Aragoniium, di Gabrielem Pennocum Augustinianos in subsidium vocant. Aragonius di. a. q. I o. aft.6. cum probasset hominem sine gratia Dei posse benὶ moraliter opexari, addit: Ex dictis ergo infertuν, sententiam D. Augustis,ifuisse pud homirus ni LMm bonum opus moraliter esiserensum si gratia Dei , quod idem a malai Gre visu. Vnde ait Annatus pag. 88a. Ato; ita patimprofitetur Petrus Aragonius ferinnotus verb iiD. 3. Propugnac. cap. s. tradit minitia
eredendum esse, onmem Augustini rationem esse exactam denisnstra timem, omnem re
sponsionem esse dum fiat, omnem ea postionem locorum sareae scripturae esse certam inruum, in infalli is, ipses diuinas I ripturas interpretanis'quibus recitatis his Annatus insultat :HA LAEM moderamme iure emtanda S. Augustini doctrina inamaretiam illi qui ex instituto eius cultores, imitatores , in alunt sunt imis mirea; ordine camionico rum, in emitarum. Vt perspicere liceat'; quam sit s persti eissatori ninum Friam um religio, quispecioseerrorumpratextu, solum Augustinuri ἐπου in oculis, inre a. hiatu se uni γ' Non possum negare Aragonium, in ea sententiassisse attameis ibidem cones. Σ. fatetur homnem sue gratiaran, e reventer , y cum magna discasitate posse efficere bonum opus, ut parum ab Augustiniano dogmate recederevideatur. At go caeterum Menonas a. probat sententiam S. Augustini nullum commereerrorem, ac proinde posse sustineri. Huic taliten domestico resti, ne tantillum iudices moueat, isponimus tres ex hae nostra Eremitana familia celeberrimos Doctores, qui mordicus S. Augustini sententiae adhaerent Gregorium Ariminensem 2. d. 29. q. i. art. 2. BasIium Pontium Magnum Theologum Salmanticensem in relectioitibus deduxi. Lis diuinae gratiae, & Gasparem Casalium Lusitanum Episcopum lib. i. de qua d ipartita iustitia,qui Augustini dogma explicant, solidissimis argumentis muniunt , fuitq ab aduersariorum iaculis vindicant. Imb Recentiorum subtilissi inus VasqueΣ idem fusissimh pr gnat r. a. dis,.rso. quem sequuntiir ex ea
dem familia Tummus tract. de grati disp. q. Maeratius tona. a. tract. eodem. Dist. 8 Ripalda tom. r. de eme super. disp. ΣΟ. sect. s. alijque. At Pennotus non aduersatur; etenim Augustinus usiis est in suarum senten. tiarum confirmationem argumentis etiam probabilibus , quae si essent demon-mativa argumenta, stultos diceremus Recentiores, qui eisdem responsionem procudunt: unum contendimus, capitales S. Augustini sententias aduersis Pelagianos,&Semipelagianos non posse citra temeritatis notam impu. ari. Quam verb Pennotus parum Recentiorum causae faueat, in his eiusdem erbis nemo non videt inquit, Romana Ere M Pontifex caluminatores doctrinis D. Augusto io, Astinarione icat plantas malensemus, in m. probar, ε Ausperpetuum sitimium imponendum sit, issectatores okgmatum peruersον- , in damnatoremσ, is distrinam Augustini de praeristinationa probas ,' t,Aminarianam, , pum catholica st AD au . catholicis nodisit contraditi. Lib.
n. propug. cap. 1ο. num. z. Aunatus tamen lib. 8. cap. 2. pag. lGO. ait: Com
178쪽
42 gloriam , vid inde senuitur contra regulas a celestino positas' prassus nihil. Haec
igitur Una est ex quaestionibus, quas ad uere non lt Celsinus , si credimus Baromo. Iam sentis, iam vides, quam belle tibi Pennotus concinat. Quod de Baronio addis, salsum esse S. i. ex eodem Baronio demonstrauimus. GuilleImus etiam Estius intromittitur, qui I. sent. dist. qq. s. Iq. si nihiliminus contendat aluiuis, Augustini merba, quae obiectasunt, huc infecti non posise, putetque eum re mera alterius esse sententia, tum respondebimus ea, quae de adiutorio ism hominis ,WAngelorum obscurius, videtur extra Scripturae authoritatem
ab eo disputata sunt , adiae, mi ex comparatione grauiae nostrae per Christum reparationis magis emineret, non debere praeiudicare doctrix , qua apud alios Patres, ipsumque S. Thomam in huiusmodi rebus exactissimum Doctorem expressior reperitur. Estius quo suam erga S. Doctorem obseruantiam ostenderet, eadem dist. qq. S. I 3 . N I multum laboris impendit, ut eundem in suam sententiam traheret ; qudd ve-rd videbat id satis aegrE posse persuaderi, ea quae recitata sunt, apposuit, non ut parui seri ab ipso Augustinum iudicaremus, sed ut molesti sortitan adue Diij obiectionem effugeret. At quod Estio displicuit, olim pariter Semipe- Iagianis displicuisse scribit Hilarius Arelatensis in epistola ad Augustinum S.
Deinde messe ferunt ita diuidigratiam, quae mel tunc primo homini data, mel nunc on nitus datur be. Ille tamen Scriptor 2. dist. et q. S. I o. ait: Atque horum erimus 'Augustinus , ut quem constat causam .i catholica contra Pelagianos prae caeteris Eccle.. fasticis Scriptoribus acrius, beriusque defendisie. Et in I. dist. 6I . Augustini de gratia Christi Urinam, qua maria ex parte confistit in Uruenda praedestinatione gratuita , approbauit Cebstinus Pontifex in epistola ad Episcopos Gastiae. Omitto plura, quae passim in commendationem S. Doctoris Est ius recitat, Lovanienses enim, ac Duacenses consueuere Augustino semper esie addictissimi.
Alphonius Tostatus in nonnullis ab Augustino dissentit, quae ad sacrae pagi me explicationem pertinent. At Annatus pag. 867. alta. V1de iactor . . . an
ruret dandam ese nemini facilitatem in aliquo repugnandi ex omnibus, quae iste contra Pelagianos, s Semipelagianoro Mi. Contendimus S. Augustini doctrinam contra Pelagianos ex tanta Ecclesiae approbatione in excellentiori gradu auctoritatis Iocandam esse, quam illorum , qui, ut ait Tostatus apud Annatum,
Uano ingenio solo scripserunt. Caeteriim insigne elogium Tostati de Augustino irge apud Macedo in concentu Eucliologico pag. 3 I. ubi de Tostato ait: Quaquam minutis quibusdam in quastionibus ab Augustino interdum dissentiar, in materia detred stinatione , y gratia Augustino penitus consentit. His additur ab Adamo par. 3. Caluini destructi cap. 6. Andreas riga, qui dolere se dixit, Augustinum aduersariorum gratiar obiectionibus clarE non satisfecisse lib. I a. in Trident. cap. 21. de iustificat. Caetersim Uega ibidem, cum dixisset Pelagianos contra diuinam ratiam decem & sex argumentis stetisse ait: Et ad ea omnia copiosὸ ', ιν erudite pro sua eximia doctrina respondit Augs pinus. Addit tamen ibidem nonnulla, quae nec Aduersariis ipsis placere posisunt. Nam hane regulam praedicandi mysterium praedestinationis, S necessariae gratiae ad credendum, diligendum Deum, poenitendum dic. concionatoribus tradit: cuperem hoc clare, s distincte tradi, perinde esse in nostra potestate
sumia exercitia minutum, ad quae credimus necessariam e specialem migratiam , ac si
179쪽
nui requisita. Et post nonnulla similia addit: Et Lecsepe de oram, ut Aqu-stinus palam, n aperte respondisset objcientibus ipsi, quod a praedualisne praedestinatio. nis, ist gratia cessandum esset coram populo. Quis vero non videat, ex illa Vogae regula orationem nunquam auditoribus inculcandam esse ρ Etenim oratio est diuinae gratiae testificatio, cum nullus petat ab altero auxilium ad aliquod sa-ciendum , quod per semet aequE facila praestare potest, quo argumento Pela- lgiani a Patribus conuicti sunt. Si fideles ad diuinam opem implorandam ashortandi sunt, ut in sacris mysterijs facit Ecclesia, non ita commendanda est voluntas, ac si sola ipsa ad virtutes capessendas, di fugiendas tentationes sibi suffciat. Miror autem cum Uegam hanc sententiam ibidem interserentem audio, debere nos, ipsius opem assiduis, impcirtunis gemitibus flagitare. Porro si hoc populi docendi sunt, qua ratione sola voluntatis humanae potentia allerenda est Θ imb summa eiusdem infirmitas ostenditur, dum ad illam adiuvamdam Dei gratia, non dicam expectatur, sed assiduis, in importunis gemitibus imploratur. De his autem adeo solidE agit Augustinus in lib. de dono perseu. acap. I & seq. ut nihil vel clarius, vel efficacius a quoquam desiderari possit. Quare Ue testimonium nec aduersarij ipsi probent, dum ea adstruit, q ripsimet improbent, si sane sapiant.
Dominici Fame et testimonium allias contra Augustinum . iexaggeratum discutitur.
HIspani huius Theologi,quem semper insensum Recentiores experti sum
testimonium contra S. Doctorem grandi fiducia exaggerant , in quα quidem re cum mala fide procedant, illud nobis diligentilis examinandum venit. Adamus par. 3. sti Caluini destructi cap. s. pag. 667. cum sibi licitum esse scribat, S. Augustini sententiam de reprobatione ex solo peccato originali
ortam horrere , quod mater est illius, quam Caluinur tanta impietate, ac rabie Gutre Ecclesiam inculcat, Bannesiij patrocinio, vel testimonio utitur, ita de eadem sententia Augustini scribentis. I. par. q. 23. art. I. Haesententia non est probabilir. Non modicam habet ui incultatem. Impose bile uidetur ; ct omnino incredibile, tuba μαὶ optir culpam originalem hominem reprobauerit. Hoc nisus fideliumdici re auduit. Si D. Augustinus moluisset attindree malitiam huimconsequentiae, nunquamposuisset, quus remae peccatum solum est causa reprobat oris omnium reprobatorum hominum. Aqnatus lib. 8 cit. cap. q. pag. 87ε prioribus omissis, illa D. Augustinus cip sh grandioribus caracteribus, quo Lectoris oculos statim & vocent, &in
pleant, exarauit, quibus recensitis exclamat: Haec Tannet , qua plerique non mi dotar satis aduerat 1se, dum Molinae audaciam exaggerant indicantis aliqui lucis A gustino defuisse in conciliandaraimcreata liἷς vate diuinorum decretorum, o auxiliorsus
escazia. Ita insignis Theologi suffragium contra Augustinum iactant TAdamus illa contra Augustinum a Banneso dicta commentatur, quorum oppositum ille Scriptor asseruit. Etenim hic recitata sententia S. Augustini depraedestinatione, fatetur non modicam illi inesse dissicultatem, & statim , va id ostendat, sex argumenta contra eande roponit, ubi in sine tertij babet: a
180쪽
M non est probabilis sententia Augustini. In fine secundi: I Usibili Metur, dinino incredibile σc. quae nono propria sententia, sed aduersus Augustinum ar-puentis persona inducta posuit, ut patet ex ijs, quae postea tradit. Ille aute tres ibidem sententias refert: primam S. Augi istini: alteram quorundam IliOmistarum: postremam S. Thomae. De secunda g. Praterea manifestumest, ita iudicat : Ataueitasecunda opinio 1 Mile potest sumari, neque existinis rissene asentcntia D. Thomae nisi foti ine. Porro S. Tertia sententia est D. Thomae, collata Augustini sententia cum illa secunda ait: apropter eis postea dicemus, non est mi uxprobabilis, imo sorte probabilior secunda illa sentintia, quam prima D. Augusti m. Ergo teste Bannesio sententia S. Augustini est probabilis ; imb dubitat an secunda sit probabilior ait enim forte illa S. Augustini, illa, inquam, secund' ,
quam differre putat a sententia S. Thomae nisisolo nomine. Ergo falsius conuincitur Adamus, dum verba illa, erronis est pro,abilis sententia Augustini , quae ar-stuendi gratia ille Theologus dixit, eiusdem sententiam csse pronunciauit. Rursus idem de altero Bannesi j dicto dicendum est, dum in argumento secundo ait: Impossiale miritur, ist omnino incredibile, quod Deus ab aeterno statuerit m-ginalem culpam misericore iter, ct mere remittere ; re nihilominus propram illam culpam hominem reprobauerit. Et in tertio argumento inserit Ergo reminale atum iam missi Est causa ratio condemnationis aeternae, quod nullus elium dicere audebit. Adamus verbabrasis illis verbis peccatum iam remissum &c. raptim alia in unam sententiam congessit, quo acerbiorem censuram faceret. Sed ex Vrsona aduersariorum illa se dixisse Bannesus ostendit, dum paulo inserius haec scribit rSed operae pretium erit , prius quaedam aduertere circa sententiam Augusti m , qua omnιησcauenda sunt ab eis, qui illam e lum defendere. Et statim: Ante omnia cauenuum est , ne concedatis, quod aliquis propter originale peccatum iam remissum tanquam propter causam demeritoriam dammetur poma damni Sec. Ex quibus patet, illam propo-istionem, quam infert in argumentis, ori inale peccatum iam remissum est caua , Θ ratio condemnari inis aeterna, esse omnino negandam ab ijs, qui volunt delendere sententiam S. Doctoris. Quare si illam propositionem veluti absurdania procul ab asserto Augustini remouendam putat, qui fieri potest , Ut eandem insemet Augustino imponat λ Et quidem nusquam Augustinus dixit, pecc tum originale remissum esse solam causam, & rationem , cur plurimi reprobentur, ita ut formaliter id intelligatur, de quo plura diximus cap. 6. S. Io Haec contra testis conductorem dicta sunto, iam cum ipsomet Bannelio ressi, cuius verba, quo pacto ab Annato citantur ita se habent: Est demν u haeri nostrum iudicium, siquid valet. cre/iderim enim, quὸd Augustinus tantum suitso
Liuitus destruere rerorem Pelagianorum asseremiammerita presita causeam enatui pro
Astinationis, in electionis quiasii confideretur, qu)dpraesciemiamriorum Tum E au fuit causa reprobationis ipsius, cludebatur D. Augustina flatim stri cense I r, Od etiam futura bona opera Iacobfuerint causa aeristinatums ipsisu, nutereo impertire it praescientiam malorum operum Esau causamfuisse reprobationis ipsiM. Rati
alam verb ponit, cur illatio illa non sit legitima. Eo quod ipsa merita bonae, sint essectus praedestinationis, peccata vord non sunt effectus reprobationis Ivnde bene possunt esse ratio, ει causa reprobationis. Tandem addit centu tam , ouam grandioribus caracteribus Annatus expressit: Propinea manissesumst, a.dsor redem ratispradestinationis, streprobationis, X a lon