장음표시 사용
201쪽
discipuli eximiam excellentiam venit. Synodi, ac Romani Pontisces sancto. xum Patrum sententias semper secuti sunt. ut ex traditione Eccclesiae credenda Orthodoxis proponerent. Colligitur hoc ex epistola S. Leonis ad Leone Augustum, ubi pluribus Sanctorum Patrum testimonijs adductis, inter quae etiam Sancti Augustini Episcopi Hipponensis plura numerantur, concludit: HIc nusequi merba Lbemus, his nos conuenit obtemperare dogmatibus. In Chalcedonensi
Synodo act. i. post recitatam fidem Conditi j Nic ni Patres dixere: Nec si iam fum est Sanctorum, di Catholicorum Parrumprofrre testimonia, quapossunt satisfacere, quemadmodum eam intellexerunt, spraedicare consi sunt, quatinus ex man,
festo in omnes rectam , ct immaculatam fidem halentes sic intelligant, interpretentur , ypra dicent eam. Et act. a. statim post initium : Docuerunt inim Patres,
in si riptis custodiuntur, qua ab eis sunt exposita, s citra ea dicere non possumus. Et Act. . Sequentes igitur Sanctos Patres S. Agatho Papa in epistola ad Constantinum imperatorem, quae habetur in VI. Synodo act. q. aduersiis Monmthesitas, Sanctorum Patrum testimonijs productis, ubi laudatur Augustinus tanquam vERITAT Is prudentissimus PRAEDICATOR, ct praestantissimul DO CT OR, haec habet: Ecce pi sine nominesti, Sanctorum Patrum resimo vi anquam radys spiritalibus Ecclesta cathesicae, atq; Apostolica doctrina illustrata est Sc. Vbi etiam scribi ι, damnandos Monothelitas tanquam non Sanctorum P tram pedisequor. At actione a o. omnia illa Patrum testimonia in Synodo reis cta sunt, & cum libris Constantinopoli existentibus collata, & act. g. Synodus literis Agathonis consensum dedit, qudd Sanctorum Patrum doctrina consormes essent. Unde Georgius Antistes Constantinopolitanus dixit : Scrutans Eatacrum, ae probabilium Patrum, qui reposti sunt in enerabili triarchio, inu nici ncta testimonia sanctorum , ac probabilium Patrum, quae in eisdem suggestionibus cons ntntur, consonantia, in nullo discrepantia a sanctis, ac probabitibus Patribus,
confratio eis, ct fic confiteor ,-credo. Quam sententiam caeteri ibidem subscrip. sere. Possent infinita ad hoc demonstrandum testimonia adduci, in quibus ex necessitate Synodi Sanctorum Patrum doctrinam se amplecti, ac sequi professae iunt. At inquies, loqui te de uno Augustino, non de omnibus Patribus,hos enim idem concordi sententia docentes necessarib in Synodis Ecclesia sequi de-het, quippe quae ex Patrum traditione dogmata definit, non vero priuatum Doctorem, qualis est Augustinus. Sed neque hoc te effugium iuvat. Nam dum contendis pelicem Papam, S Arausicanos Patres unius Augustini senten
tias secutos esse ex aut horitate, non ex necessitate, quaeso te, vel secuti sunt Au- ,
sustinum contra alios Patres docentem, vel cum alijs Patribus idem sentie tem ' Si primum dicas: id non ex authoritate secere ; nam non potest priuata. unius hominis sententia tanquam de fide definiri, si chnstet uniuersos Patres oppositum tradidisse, potest tamen 6b summam unius Sancti Doctoris excellentiam iudicium suspendi , ac neutra sententia definiri, quod de priuata A sustini opinione de simultanea rerum creatione Rccei liores affirmant. Si vero alterum eligas riam Vides, ex necessitate approbandam esse sententiam ab omnibus Patribus assertam, si ea de re rectum iudicium dandum sit. Praeterea Teclesia de controuerses fidei sententiam dictura ex necessitate illam partem, in
qua veritas est, definire debet, cum salsitatem inter dogmata fidei reserrinullo
202쪽
nullo modo possit Quare cum Felix, & Arausicani Patres s. Augustini sententias Vti Giholicas definierint, ex necessitate eas secuti sunt, ut oppositas semipelagianorum opiniones erroneas sequi minime potuerint. Felix quidem potuit Augustini sententias ad verbum non exscribere, uti exscripsere Pro-iper, Fulgentius, Prudentius, alijque ex Augustiniana scliola Doctores, sed
non potuit sensum earundem ex necessitate non tradere, cum iam illas ante
Concilij definitiones veras suisse certum sit, cum nisi id, quod verum est, pos si ab Ecclesia definiri.
Eadem facilitate refutatur, quod addunt, Synodum Arausicanam Augustini sententias adhibuisse et timat stram, non tanquam disici putim. Profecto mirum dicunt, dum volunt Arausicanos Patres, qui integro ab Augustini morte
seculo vixere, Augustini magistros esse potuisse, a quibus ille nec tota quidem doceri potuit. Sanhmagister ille est, qui docet, discipulus, qui docetur ;& qui hoc nescit, mirum si discipulus non modo fuerit, sed vel esse potuerit. Qui vero doceat, qui doceatur, Augustinus-ne, an Arausicana Synodus , vos videtis. Olim quidem Augustinus Ecclesiae discipulus fuit, ac talem se profitebatur, dum ad Bonifacium Papam scribebat, mittere sua scripta non tam discenda, examinanda, o misi forsit aliquid displicuerit , emendanda. Lib. I. coni. duas epist. Pelag. ad Bonis cap. I. Caeterum qubd a Deo itiIuminationis gratiam ad docendum assecutus est, ut ait S.Fulgentius,& unus uniuersas Pelagianorum machinas perfregit, tantiim illi Ecclesia detulit, ut ipsius Ecclesiae per Apostolicam Sedem magister consecratus fuerit. Hinc Celestinus in epistola toties a Recentioribus inculcata Augustinum magistrum nostrum honoris causa nuncupat, Gelasius in epistola ad Honorium eundet Ecclesi magistrum dicit, Se Ioannes II ut mox dicemus, de Augustino scribit, cuius doctrinam secundum Praedecesiorum mesorum statuta Romana sequitur, se seruat Ecclesia. Prosecto si Ecclesia Romana Augustini doctrinam sequitur, Augusti nus eiusdem Ecclesiae magister dicendus est, uti discipulos s. Thomae, aut sco-ti eos appellamus, qui eorundem Doctorum sententias sequuntur. Cur autem soc mirum videatur Nonne olim Magnus ille Aquinas inter tyrones in
scholis sedit, qui postea Summus Scholasticorum magister euasit ' Laudati Antistites, dum in Synodo Chalcedonensi, & Constantinopolitana Sanctos Patres sequi se dicebant, eorundem se discipulos profitebantur, quorum d ctrinis sese instruendos tradebant, illi igitur Leones, Felices, Athanasi), H, Iarij, Augustini, Cyrilli, Gregorij, alijue, quos ibidem producunt, synodo-
rima magistri suere. Quare cum Arausicanum Concilium unum Augustinum. secutum sit, unum Augustinum magistrum habuit. Inter s. Augustini encomi astas meritb numeratur etiam S. Ioannes II. ina Epist. 3. ad Senatores: S. Augustinus, ait, cuius doctrinamsecundum praedecessorum meorum statuta Romana sequitur , diseruat Ecelesia. Quibus verbis Pontifex non sistam S. Augustini doctrinam consecrauit, sed etiam eandem aruiquitus a suis Decessoribus approbatam suisse affirmat. Sed en statim Recentiorum interpretationes. Audi Decampsum lib. 3. cit. disp. I. cap. q. num. 12. cum triatur in hae epistola nee de S. Augustini doctrina contra Pelagianos agatur, nec resias ex libris appelletur, quibus eos impugnauit, cur inde I sentanispeciatim costi eunt, ita probari ab Apostoli a Sede 3 cunque in Augustini operibus continentur, mi Ahi mel tam
203쪽
recedere sit nefas Addit Mora ines disp. i 2. Anti-Ianc num. o. dit ex Danne II. δε Clemente VIII. praecedentibus similia sunt, nihilque amplius prahant. Tantism emm a mant, Ecclesiam Roman seruare, o sequi doctrinam Ai gustini sibi quasi dotem relictam, quam tamen non in omnibus sequitur hyc. Haec illi. Scimus eam S. Ioannis epistolam esse contra Nestorianos , non Pelagianos,
sed scimus quoque Nestorianos ex Pelagianis prodijsse, utrosque mutuo se, fouentes apud Ephesum condemnatos, utrique haeresi idem a Prospero epita. phium ignominiae causa iii scriptum. Opponimus tamen, Ioannem inibi eas. Doctoris volumina laudasse, quibus non tantum auctoritatis inest, quantum tributum est ab A postolica Sede libris contra Pelagianos scriptis. Cum enim in illis caeteros post se longo interuallo reliquerit, in istis se ip quoque maior euasit; unde si Augustinum Romana Ecclesia docentem sequitur, ubi minori laude ornatus suit, eidem religiosi sis adhaerebit, ubi tot Romanorum Praes Ium encom ijs exceptus fuit. Romana Ecclesia non solum Augustinum docem tem inaudit, sed impugnatum defendit, ut illa Augustini auctoritatem propugnante, oleum, & operam perdituri sint Recentiores, qui contra eandem insurgunt. Clementis verb VIII. decretum, quo uniuersas de Auxilijs diuinis contro uersias ad tribunal S. Augustini expendendas iussit, quo olim Recentiores press sunt, hisce modo strophis eludunt: Nam quod, inquiunt, Olicere aliqui solent, Clementem Vm. iussisse tempore disputaetionum de auxiliis, etit Augustinipstissimumsententia exquiriretur, facilὸsoluitur. Neque enim id praecepit eo praeiudicio, quasi nefas duceret et lia in re dissentire ab Augustino, repudiata etiam Celestini distinctione illa inter propositianes, quas esset, quas non esset necesse ad uere. Neque idem es teste, mi disputantes Augustinisententiam inquirant,Vmeri omnino, ut momnibus eam sequantur. Rursus: Inquirenda fuit )ugustini sententia, is intelliger
tor, mirum ea, quae disputabantur, tangerent constituta iam dogmata, necne, an potius spectarent ad quastiones indisserantes. Adde cum constet ex mente S. Sonauenturae A
gustinum aliquando miniιs et iuste , ct plus dixisse, fuisse cur iuberet Sammus Pontia
sex, ατ eius sententia inustζaretur, nempe mi retineretur, quod perspicuum esset illum moluisse , non autem quicquid constaret, eum dixisse. Annati verba sunt lib. 8. cap.
q. in fine. Nullus hucusque dubitauit in sessionibus de auxilijs coram Cleme te VIII. celebratis Molinae doctrinam ad Augustinianae doctrinae amussim v catam. Interim audiant Paulum Leonardum, verE Scerlogum, in apologia scientiae mediae par. 2. num. 39. Equidem, inquit, in disputationibus Rome agit iis coram Sanctitate clementis Octaui, O Pauli I sq. st diligenter interrogatum es de mente S. Augustini, quo eo speciatim in genere quaestionum exploratum esset, ad ijs optima proferri , cui tantus diuime Gratia opera pistra faueret. uare anno iso a.' tructatum: Quis maiores vires ad bonum libero arbitrio tribuat An Augustinus an Molina s continetur ille articulus septem quaestionibus, in quibus singulis dis mente Augustini disceptatur cum Molina De quibus liquet altercationis pene onmem scopum, quidnam AugUmur sentiret ἰ compendio res ageretur, si liceret acta illa Congregationum, vel integram Clementis VIII. Orationem, quam disputationibus illis praemisit, recitare. Sed quando recentiori Romano decreto id vetitum est, cum dispendio causae, quam defendo, necessariam defensionem
omitto. Et quidem plus sorte caeteris meliora dicere possem , cum legerim
204쪽
omnia MSS. Gregorij Nugnij Coronet Augustiniani Lusitani, qui memorata' rum Congregationum suit a secretis. Pio silentio Religioni lito. Repetam tamen fragmentum laudatae orationis Clementis VIII. quod suo Eucliologico a Congregatione Suprema s. R. Inquisitionis approbato inseruit P. Macedo' inter elogia Pontificum, quae recitat ad diem 28. Augustini pag. qo6.
uir, inquit, nisi Deo rationem reddere debeam mearum actionum, dicam tamen impro sentiarum rationes, propter quas ADsTRINGERE STAT v I totam hanc disputatio-ηem AD NORMAM DOCTRINAE s. AvGusTINI degratia. Prima est, quod si teste T. Prospero fere initio lilri contra collatorem , miginti annorum spatio scies catholicae Ecclesiae ita dimicauit pro gratia contra Pelagianos, it tanAm Augustino Ducent icerit , oportet etiam mi in causa consilis EvNDEM DvCEM AGNOSCAMUS, ET SEQVAM v R. Secunda est, quod idem Sanctus nihil et idetur pratermisisse eorum, P ad praesentes controuersias pertinent Tertia torim ratio est, qui=d cum multi Pontifices, ιη' Praedecessores nostri doctrinae S. Augustini tam acres fuerint assertores, aemindices, mi quasi haereditario iure eam in Erellia relinqui moluerint, aequum non est, erupatiar illam hac haereditate priuari . Orationem hanc ipsius Clementis manu
exaratam ostendit nobis IlIustristimus D. Philippus Vicecomes Mediolanensis Episcopus Catacensis, quod etiam testatum reliquit in notis MSS. ad cap. . libri 8. Augustini vindicati, quod volumen apud me est. Non possum hic non indignari Annato, qui illis in disputationibus de A
xiiijs , non suum Molinam, sed nostrum Augustinum in examen vocatum finis git , nam eas sessiones habitas scribit: Vt Augustini sententia inuestigaretur, nempe mi retineretur, quod perspicuum esset illum moluisse, non autem quicquid constaret tom dixisse. Qua sane ratione Sanctus Doctor, quem Apostolica Sedes causae
id temporis agitatae Iudicem pronunciauit, suis E libris sententiam dicturum, ab Antiato examini tunc subiectus suisse dieitur, hac de eodem sententia prosunciata, retineretur, quod presspicuum esset illum e luisse, non autem quicquid constaret eum dixisse. Qubd, ut ibidem ait, aliquando Augustinus per excessuini locutus est, qui quidem excessus in illis disputationibus ne retineretur, Clementi VIII. sententia fuit. Hoc autem quid aliud est, quam Augustinum ex iudi-ehreum silere 3 Neque lacus sentire Annatum iudico, clamat enim in finΡcip. i. pago A. Sepelienda Aholastica est, mi nus regnet Augustinus, an Augusti. legendus hi lucem Schol fiet ad eius amussim exigendus Θ Neutrum nobis in Votis est, sed vigere Scholasticam optamus, eamque ad Augustini amussim ex gi, & non E 'contra, ut ipsi contendis. Perspicua est Clementis sententia, se velle olei di tes Seholastiebrum de auxilijs AD NORMAM DOCTRI- N Ar c.' A vs usti Ni, quibus quam bellὸ consonas, nemo non Videt, dum
Augustini disctrinam ad Seholasticorum amussim exigis . Profecto Magisteri sententiarunt . in primus Scholasticam in methodum deduxit, ex Patrum, ac Augustini praesertim sententi' illam conflauit; unde Ecclesia ipsa Romana in-t ter precum officia, quae Augustini die festa persoluit, ait de eodem: φem in primissecuti funi, quipostea Theologicam disciplinam mia, in ratione tradiderunt ..i igitur scholastici ad Augustinianae doctrinae amussim suas ipsorum sententias, exegerunt, rieque veteribus illis eiusdem disciplinae viris Principibus vers tam vilites contra Augustinum excidit. Secus Recentioribus visum est, quo- rum unus Moraines in praefatione sui Anti-I senij ait: taui priui Augustinum Bb a in m
205쪽
in omnibus deposcebant iussicem, nunc sibi liberum putant, ne quidem arbitrum seno - tum in Hiys istum admittere. Heu quam ima summis atra dies miscuit i Augii stinum olim Clemens Pontifex in controuersia de Auxilijs iudicem constituit , modb autem Recentiores, ut palam fateri non erubescunt, eundem ne quidem in arbitrum honorarium admittunt. Et illi quidem excessus, antilogias, errores obi j-ciendo non modo S. Doctorem suspectum iudicem publicant , sed veluti reum traducunt, ut longioris huiusce defensionis instituendae necessitatem nobis impositam nemo negauerit. Et hoc quid aliud est, quam Augustinum ex cathedra, in qua ab Apostolica sede positus suit, atque ex eadem coelestes doctrinas edisserens, hucusque summa religione a Catholicis tanquam orthod xi dogmatis Magister auditus fuit, violenter extrahere ρ γ superi, mites ani
Sed quid de recentissimo Alexandri VII. elogio, quo decetarum vestigiis
inhaerens, S. Augustini doctrinam consecrauit, Recentiores blaterent, exponendum est. Cum Parer Christianus Lupus Augustinianus insignis Doctor L uaniensis Roma in Belgium profecturus esset, Alexander laudatus literas eiadem ad Sacram Theologicam Lovaniensium Facultatem deserendas tradidit/Porro ibidem paternum erga benemeritos filios amorem testatus, ad S.Aug stini, eiusque discipuli S. Thomae doctrinam, ut eo usque summa cum laude, secerant, nouo utrique Sancto Doctori elogio inscripto tenendam, defende damque animauit. Dereliquo, inquiens, non dubitamus mos pro singulari scientia, pietati Auestudio sanam , ct incorruptam, qualem tot Apostolica Sedis declarationes, in Sanctorum Patrum traditiones requirunt, doctrinam semper amplexuri, di aduersus O, thodoxae Religionis hines defensuri sitis, nec non praeclaris timorum Ecclesiae Doctorum Autustini, s Thomae Aquinatis inconcusa, rutissimaque dogmata sesin semper, maal seritis, ac impense reuereri melitis: Gorumprofectὸ Sanctissimorum mirorum penu catholicos e iuersos tetentia, s omnem laudem supergres a nomina noui praeconj re mendatisne non egent yc. Datum Roma apud S. Mariam Maiorem sub Amulo Piscat ris die . Augustι 166o. Pontificatus nostri Anno VII. Prosectus Roma Lupus, ac
Pisauro transiens, ubi apud nostrates Scholae Theologicae id temporis praemctum agebam, quantum secum in Belgium thesaurum ferret, mihi significauit, ubi vero Louantum venit, ac Pontificias literas Theologorum Senatui tradisdit , mirum est quanta easdem laetitia uniuersi, & singuli exceperint. Indictum Theologicum institium, publicum in gratiarum actionem sacrum intimatum , ac pro incolumitate beneficentissimi Pontificis imperata supplicatio. Edicti a Decano Vniuersatἱs publicati excerptum exhibeo, integrum donat RGabriel a S. Vincentio mox mihi laudandus. Ut istersintsolemni Mfia per eand- far
tatem ibidem celebrandae pro longaeua incolumitate, ainelici regimine Sanctissim D. N. Alexandri aiuina prouidentia Papae VII. qui praediralia paternae sua erga eandem Ac demiam beneuolentiae argumenta Apostolico Vscriptρm forma Zreuis ad eiusdem precer eam decorare dignatus est, quo Sanctissimus AugUmum, di Thamam Aquinare in desola Faealtatis Patronos, st Magistros e praeclarissimos Ecclesiae catholo D redires depraedicat, em M ; dogmata tanquam inconcusta, tutissimaque, σproinde sen persequenda, ct impense reuerenda commendat, subiungens penes catholicos evniuersos ingentia, ct iamnem laudem supergressa nomina eorundem Soctissimorum nouipraeconLexmmen ione non egere dic. Datum G. Nouembris Anni 166o.
206쪽
Haec quidem quantum laetitiae sinceris limis S. Augustini discipulis ingelsere,' tantum m erotis, non enim dicam inuidis, sed pridem erga Augustinum no tam benh animatis intulerunt. Etenim nonnulli in furorem veluti acti in im- pias hasce voces erupere: Didolicam machinam fuisse in ps iratam. Horum testis est ipsemet Christianus Lupus in epistola apologetica' de attritione, & contritione cap. 3. ad accusat. XI. pag. 69. quam Louanij . edidit anno i mihique, uti est mei amantissimus, honoris gratia nuncupauit. Cui nam voces adeo inuerecundat exciderint, designat Uincentius Bar nius par. q. suorum opusculorum lib. I. sect. 2. art. s. s. I. Alter Vero Recentior de laudato Alexandri elogio scribit, Summum Pontificem nunquam Leue
illudpriuatam midisse. Id autem testatur se a viro sui malitij accepisse, & quo
maiorem dicto fidem iaciat, ait: sincere a mo , ac sancte iuro. Hunc etiam Scriptorem nominare nolo, quod magnum Patronum habeat, cuius ipse etiam
patrocinio laetor; illum tamen pluribus impugnauit vir doctissimus P. Gabriel a S. Vincentio in libro de remedijs ignorantiae disp. Iq. dubio s. num. Iq9.
inquiens : cardinalis Nertius tanc temporis Secretarius Freuium dixit cuidam mirorauissimo, aluodiae Breue ipse composeit ex commissione dicti Alexamisi VII. in quod Pontifex illud attente lest, in Histum dedit, mi resignaretur ad dictam Vniuersi tusem lauaniensem mitteretur. Et isti et iurauissimus se tacto rctore testificatur est. Haec quidem P. Gabriel literis consignauit, ac paulo post e vita discessit summo sui desiderio relicto, erat enim Carmelitici rigidioris disciplinae instituti
ornamentum, acceptus in primis Clementi X. Pont.Opt.Max. Vivet ille aeter
tum de Augustini doctrina benemeritus, cuius glorioso nomini Theologicum volumen nuncupauit. Sciant Recentiores Alexandrum VII. E nobilissima Chisorum gente prodi isse, cui perpetuum erga Augustini nomen obseqinum haereditarium est, ita ut a trecentis, & amplitis annis unum semper in Chis)s appellari voluerit Augustinum. Non alium huius mei dicti testem, quam ipsummet Alexandrum volo, qui in frequentissimo Purpuratorum Patrum, atqui Antistitum Senatu agens de decernenda Thomae Vulanouani Apotheosi Regis Hispaniae, plurimorum Principum, atque populorum cum Augustiniana fa- tauri milia obsecrationibus, queis ad id mouebatur, recensitis haec addidit e Tum uero confidentιν dicimus nostra erga D. Augustinum Sanctissimum Theoluia a sagiaria. . Dim a Maioritas secundum carnem per manus quasi tradita, ct peculiaris ab ad-- iscentia ergatane eius Alumnum veneratio, &c. Hare tanti Pontificis haereditaria, erga Sanctissimum Theologiae Magistrum deuotio omnibus nota erat, unde in eo dem conscessii Franciscus Albilius Purpuratorum Patrum decus, eximiae et
ditionis princeps, ac nostro praeconio maior sententiam rogatus dixit: Pro tractus es, , non De Spiritus S. instinctu rei arduae , atque Miltimae exitus, evi a Sanctitate mestra, tuae Patronum: Protectorem agnoscit Augustinum, Filius Augustini ιn Sanctorum numero collocetur. Ego quidem pluribus illius Recentioris dicta consutaueram, qiue tamen magni Viri imperio iussus omitto;
207쪽
Augustiniana contra Pelagianos per Sedem Apostolicam approbatio a Recentiorum prauis interpretamentis defenditur. Vcusq; nobiliora Romanorum Praesulum testimonia de Augustinianae doctrinae contra Pclagianos excellentia a sinistris Recentiorum oppositionibus vindicauimus , singula Pontificum elogia Augustino integra adstruentes, modo quid homines illi Augustini approbationi per Ecclesiam uniuersim obijciant, videndum est. Leui id quidem bracchio retentabo ; nam illorum consilium imitatus, qui ciuilia inter hostes bella serunt, quo domesticis dissi dijs enervatos nullo postea negotio suppeditent, Anti-Augustinianis domesticos testes opponam, & pila minantia pilis. At non illos quidem nouitijsistis pares, sed longE Superiores, quibus loquentibus nedum assurgant, sed penitus obmutescant, nempe Suarium, & Uasquium, O quanta Scholae nomianal ItaqDn hoc certamine sedebo, duobus illis Ducibus pro meo Augustino
in aciem contra nuperos aduersarios descendentibus.
. Eia age, quid de Augustinianae doctrinae per Ecclesiam approbatione Anna te sentis P si quae aduersus eam habes, libere profitere . Objtamus primo, ait lib.
8. cap. 6. pag. 9o2. Velitas consecrata, mi Augustinus e numero Scriptorum non canonicorum extractus transierit in numerum canonicoirum, mel non. Si primum: errat
totus Christianismus, qui contrarium sentit non modi, a tempore scholasticorum,sed a mil- seducentis annis. Si secundum: ergo illa omnis Ecclesiae approbatio relinquit adsue Au gustinum intra numerum scriptorum fallibilium, quibus fine cuiuspiam iniuria repugna me liceat. Sed iam olim huic obiectioni satisfecerat non Baianus aliquis, sed strenuus Baij oppugnator Suarius, cuius Enhresponsionem poterani domi te gere. Cum Suarius proleg. s. de Gratia cap. s. num. I . citasset haec S. Pr
speri verba in laudem Augustini: Tu autem dilectissime, ct mene nrissime minifrarer, si mere is his quaestionibus instrui desideras, scut desiderare te conuenit, ipsis S Augustini disparationisus cognoscendis impende curam, mi in confitenda Dei gratia defae. eatissimam, acsaluberrimam Euangellicae, Apostolicaeq; doctrina intelligentiam cons quaris, haec scribit: Non tamen dicit, Augustinum Apostolice scripsi e , quia Gldoiptor canonicus fuerit, mel quia infallibilem habuerit Spiritus S. assistentiam i ortiabendo, sicut Apostoti habuerunt, hoe enim alienum ά sensu Prosperi, st ratius Ereboedis, sed dicit Apostolice scripsisse, mel quia suam de iratia doctrinam ex Apostolo Paulo
praecipuὶ sumpsit,W abdissimis eius testimonys illam confirmat, mel certe quia tam mere, arfideliter aegratiascripsit, mi Apostolica Sedes Augustini doctrinam in his, qua ad dogmata pertinent in am essecerit, aeprobauerit. Pergit Annatus: Obycimus a. eosdem istos Sκmmor Pontifces, qui doctrinam Au gustini approgarunt, ea seposuisse, quae ne Saria iliis misa sunt, alias autem quotiones
inter mentes nec co temnere, nec adstruere voluis. Hoc enim celestinus a'rte signia
cauit, et i retulimus antea pag. 9o3. Idem Suarius recensita Celestini restrictio, ne, quam tamen negat esse Celestini, ut dicam, totus Augustino adhaeret haec scribens: Nihilominus tamen etiam in hisposterioribus depraedestinatione quaestionibus auctoritas Ariusini maxima est Iropter alias rationes suprafactas, Ch ideosemper a no-- cauris praeberetur. sed
208쪽
Sed reclamat aduersarius: Objiamus tritio approbatamsuisse Augustini doctrinam uidi aliorum S ctorum Patrum, eisde siquitur cadere approbationem hanc in id, rod es A ustino cum alijs miribus commune, non in id, quod est proprium, si quid ta fit. Ibidem. Sed hocce telum Augustinum clypeo protegens Vasiquius excepit λ. 2. disp. Is o. cap. 6. num. 37. Gamuis, inquit, nullus e et ex Patribus ommcmoratis, quem pro hac sententia de gratia necessitate ad singula opera bel/a moralia Echolastici Doctores allegareHent, IN v NO SOLO A vGUSTINO, eiulsit, schola suae opinionis prasidium libenter collocarent, eumσ;sibi sincere merit. arbitrarentur , μρα V NIC v s sit, qui dum agitur de gratiae necositate, sicut Sol inter reliquos praefulgeat, cuius quidem δctrinae egregium testimonium, ct commendationem in Usol , prima Celsini ad Episcopos Galliae exaratam halemus. Porro Celestinus Unum Augustinuni laudauit ι lege eundem p. p. disp. 89. cap. q. initio. At non cedit Mario, non cedit Uasquio Annatus, sed rursus opponit pag. 2. Nompe iam nos docuit Gerson, T Abulensis, quo pertineat haec approbatio, non enim eo et i intestigamus Augustinam nullis ese humanis defectibus obnoxium, sed rarioribus, idi linioribus, quo modo caeterorum quoq; Sanctorum laudes intestiuntur. Gorte cum eadem sit iudiciorum, fassectuti malea ,-Augustinus tanta constntisne pugnet contra Pelagianos, mi obtineat nullam esse quantu ιr Sanctum, cui non sit opus
dicere, dimitte nobis debita nostra, a quotidianos moluntatis lapsus, nescio quid
Baianis In mentem evenerit, mi Augustiniani uideri uelint, eum tanto nis ι pes adere cenantur esse aliquos , qui iudicio nun3uam labantur, nempe Augustinum . Verum
quis nesciat, Augustinum duplici facto, dum se insta caeteros depressit, supra uniuersos altius sese evexisse λ ille Magnus Ecclesiae Magister tum assectus, tum iudicν sui errata publicauit, haec quidem in libris Retractationum, illa inlibris Consessionum, singulari prorsiis exemplo, cum videamus quosq; tum prOpria dicta, tum facta ab erroribus vindicare. Vtinam hanc aliquando de ει- cijs, ac suae familiae hominibus opinionem aduersarij induant , quorum quempiam si ab aliquo Scriptore impetitum cognoscant, mille apologias proci dunt, ut soli ab erroribus immunes esse videantur. Itaque eandem , ast stus, S iudici j aleam subluit Augustinus. Verum dum libros contra Pelagi
PQ retractat lib. a. cap. 33. 35. 37. 62. o. 5 I. 52. 67. nullam sententiam siue de gratia, siue deli ro arbitrio corrigit, sed omnia abs se dicta probat, qui aliis in tractatibus plerasque theses assertas expunxerat. Unde S. ctor nusquam in Pelagianis expugnandis se iudicio lapsum suisse cognouit; aduersari j autem misere iudicio labuntur tam humiliter de Augustino pronum
ciantes. Profecto Augustinus futuros sorte censores praeuidens, in eoru humeros coirectione deuoluta, mitius illo in examine secum egit, Recenti
ribus hanc gloriam inlinquens, qua iactare possent, se illis in libris contra Pelagianos editis maculas deprehendisse, quae Augustini aciem, ac spongiam subterfugere . Quid ais, Annate, Augustinum fuisse obnoxium humanis desectibus, atrarioribus, in leuioribus, ac iudi quandoque laniimi' Alia longe diuersa fuit tui Suarij sententia, qui proleg. 6. de Gratia cap. 6. num. IT. ita di verE & dignE de S. Augustino scribit: Nihil tam admirandum, st seu picis
iam Ecclesia reddidit Augustinum, quam de gratia doctrina; at si in ea tradenta, tvlicanda aliquandosuisset in morem lapsu , multo labefactaretur eius auctoritas, immmcntoq; Ecclesia tam inter indiciam ejus in hac doctrina effethcura, quod impium est
209쪽
cogitare. Egregiε hoc ipsum abhinc octingentis annis notarat S. Prudent iuxΤticassinus in epistola adHinc marum, &Pardui una, sed qubd cum Suario , &Vasquio veluti faedere icto aliorum suppet ijs dimissis, contra Recentiores mopugnaturum pro Augustino pollicitus sum, praeclarissimu illius Antistitis te-himonium omitto, alibi recitandum. Nondum Annatus suorum Vocibus ab infelici certamine reuocari potuit,
sed instat, obtruditque hanc illationem: Ergo si stante Augustini testismnia illo, liaret tamen singulari m cuiuspiam ex a*s Patribus cogitationem in hisce disputationibus non sequi; licebit ctiamflante illa Eccleιiae, et et Summorum Pontificum approbatione noomni adhaerere Augustini sementiae. At huic quoque obiectioni obuiam ierat subtilissimus Recentiorum Vasquius, cuius ex I. a. disp. Is o. verba paulb ante
dedimus, item praeclare I. p. disp. 89. num. 2I. Ta.netsi, inquit, aliorum Patraιm auctoritas in omni centrouersia magni ponderis apud omnes esse debeat, in hae tamen, de qua nunc agitur, VNVS PRO MULTIS mihi semper erit A vG vs T lN vs,
suum, quod omnium, qui bene sentiunt, plurimum emineat, ine. At quod praemis rat Annatus ibidem pag. 9os. Ex quibus liquido constat, quantum Augustino tria buendum Ecclesia censet, tantum alys quoq; Patribus tribueniam esse Augustinum ipsumta suste, hoc, inquam, plane falsum est, nam lichi in libris contra Iulianum ex sanctis Patribus peccatum originale sutas comprobauerit, itemque in libro de gratia Christi eiusdem gratiae necessitatem, attamen praedestinationem ante praeuisa merita instantibus Massiliensibus & nolle se illa credere assit mantibus, nisi veterum ea de re testimonia produceret, respondit lib. de praedest. SS. cap. I . . id igitur opus es , t eorumscrμtemur opuscula, qui priusquam ista haeresis oriretar, non habuerunt necessitatem in hac iocili ad soluendum quae sisne mersari, quod procul dubiosacerent si respondere talibus cogerentur. At cap. I9. de d no perseuer. pro se adducit Ambrosium, & Cyprianum, ex quibus non dise iis verbis, sed per necessariam illationem suam ipsius sententiam colligit. Igitur iudice Augustino, non opus est, mr eorum Patrum scrutemur opuscula , ubi de gratuita praedestinatione disseritur . At libros de praedestinatione SS. & de dono perseuerantiae Hormisdas commendauit, ad eos nos remisit Synodus Sardiniensis exulum Episcoporum ex Africa, Clemens etiam VIII. sententiam Molinae depraedestinatione iuxta S. Doctoris dogma examinandam iussit; non mitur ea in quaestione tantum Augustinus tribuit aliis Patribus, quantum ips Ecclesia detulit. His tandem postremo impetu contra librorum S. Augustini approbationem idem Annatus decertat pag. 9II. contendens : Omnibus illis approbationia ιus , quas utendunt Nou-Augustiniani, doctrinam Augustini iniuersim approbari, nullam mer. esse, qua cadat in omnia, di singula eius placita o Recoctam semipe- Iagionorum crambens eponit. Etenim cum S. Celestinus libros S. Augustini Iaudasset, illi eam commendationem Augustini libris uniuersim tantlim traditam dicebant, quam tamen prioribus, non item postremis eiusdem voluminibus delatam esse contendebant, contra quos S. Prosper egregie in fine libri contra Collatorem cap. qa. haec scribit: Agnsant calumniatores superfluo se Oby- ore , 1ubu his libris nonspeciale, neque diseretum testimonium sit perhibitum , quorum in cunctis moluminibus norma laudatur ue Apostolica enim Sedes, quod ἀ praecognitis sibi
ηρη discrepat, cumpraecognitia probat, in quod iudicio iungit, laude non diuidit. Haec
210쪽
ille. suc niurIatus in Annati iani defessi praesidium prosilit Mora ines, di ire se tamen armorum genere in Augustinum impressionem faciens. Etenim quo Pontisiciae approbationis Augustino datae splendorem imminuat, non quidem inuidarum interpretationum nebulas opponit, sed nobiliora ab Apostolica sede alijs Patribus tradita praeconia proponit, quorum comparatione illa Augustino delata minora longe censeantur; quo sane pacto Sol non umbris quidem, sed immensa propemodum luce quaquauersum irradiante minimum candelae splendorem sussecat, nullumque penEfacit. Altiori itaque voce insultat Moraines in praelatione ad Orthodoxos: Gando dictumast descriptis Au-Iestini ab aliquo Pontifice legem sanciente, quod dixit Gelasius de mirabili illa epistolae
Leonis Magni ad Flauianum, et i si quis illam nm admitteret isq; ad inum iota
anathema set ' Vertim quis non videat eximias illas de Leonis literis laudes in Augustinum plenh deuolui Celebre; illam Leonis epistolam ad Flauianum a S. Prospero Augustini discipulo compositam fuisse constans non modo Larinorum, verum etiam Graecorum opinio est. Baronius audiatur in notis Ma
tyrol. ad diem et 1. Iunij ubi de Prospero ait: Aia Viennensis adj tradunt hune suis ab epistolis S. Leoni Papa, ab eoque scripta fertur famosissima illa epistola S. Leo
nis ad Flauianum de Incarnatione Verbi, quod non tantum Gennadius , Honorius,
alij Latinorum, sed Marcellinus Comes testatur in Chronico sub conpulatu obhy, o Rustici. Hic est ille Prosper, quem Annatus ipse lib. 2. cap. 1. s. a. pag. I79. Primarium, ac proximum Augustini discipulum, qui misus est illius st arma , et ices gessisse ad tuendam, quam Veluti aeposito acceperat eius doctrinam . Quis vero neget datatas discipulo laudes in Magistrum deriuare ' Prosecto si S. G lasus Leonis epistolam Vsque ad minimum tota recipiendam dixit, idem nec unum iota Augustinianae doctrinae improbauit, imd ut saeph in faciem Recen, tioribus illisum est, vel illae Augustini sententiae, quae salsae, seu durae illis viqdentur, ab eodem Pontifice Ecclesiae inculcatae sunt, qui ex vasquila fuit peremnia Augustinianus. Quatit rursus Mora ines ibidem Augustinianam auctoritatem duplici ariete Alexandria aduector dis inquam, ait, habuit Cyrilli Alexandrini auctoritatem is scribendo non tantum in Sanodo prouinciali, aut nationali, sed in Concilio generali Ephesim , t ipse per se scriberet anathematisinor, emtra quos sentire, ae scribere idem prope censeretur, ac fidei refragare Audire mihi mideor alium, qui dicatri id ergo innana ius etiam ille magnus erit-ne mnus de numero filiorum, in discipulorum Augustini, qui dicitur sine exceptione Pater Patrum , Doctor Doctorum, ceteros omnes instannimi Angeli sua luce costustrans Sani ingens turbarum origo , quas Ephesin Synodus ab Ioanne Antiochiae Episcopo, Theodoreto, & collegis Episcopis, atque ab ipso Imperatore Theodosio passa est, inde fuit, quod Orientales
Episcopi priuati hominis auctoritate statutos anathematismos subscribere recusabant, quam tamen sententiam postea deposuere. Sed de Augustino loquamur . Hic ob sapientiam Africanorum Conciliorum Ingeniam.appellatus fuit. Idem uniuersa acta Concili j Numidiae, itemque Carthaginensis, cui quidem non adsuerat, ex Patrum decreto in commentarios reti lit. De illo scribit Prosper in fine libri contra Collatorem, quod Bonifacius Papa, eum esset δε-ctissimus, aduersus libros tamen Pelagianori F Augustini Episcopi responsa poscebat. Augustini sententiae canones Synodi Ar sicanae , ac Romanorum Pontificum ὰ Cc decre-