장음표시 사용
221쪽
uerantia apertis desnitionibus statuitur, non protulit,&eas inquam literas quas in eorundem Augustini calumniatorum faciem eodem ipso loco illiserat e Annatus quidem de posterioribus libris S. Augustini scribit lib. 8. cap.σ. Ma-kifestum igitur est, Augustini mcnti his in libris satis factumabeo, qui fateatur, oeg tiam esse necessariam ad initium Dei , nec eius meritum sequi , sed praeire , st donum Dei esse pιrseuerantiam. Quodnam igitur efficacius argumentum adduci poterat, ad demonstrandum, posteriores eos libros esse ab Apostolica Sede probatos, quam literae illa Celestini, in quibus doctrina librorum postremorum S. Patris adeo diserte, adeo perspicuE, adeo solidEasserebatur P Semipelagianos, cum Augustini auctoritatem elevarent, Prosper ex Celestini literis, in quibus exismie ille laudabatur, consutauit. Quare cum ijdem S. Augustini doctrinam i cesserent, ex ijsdem omnino literis Celestini compressi, ac conuicti non sunt
Scripsit sane Prosper post Celestinum aduersus Cassanum, S literas Celestiui ea in disputatione in digitis habebat. Hoc quidem argumento capita illa in- farta probantur literis Celestini. Rursus dicam aliquid, quod caeteris argumentis semper praetuli. Si capita illa Celestini essent, & a Sede Apostolica emanassent, non video, qua ratione Faustus Reiorum, Vincentius Lerinensis, Hilarius Arelatensis Episcopus si in sententia perstitere ac alij Galliarum Episcopi ab haeresi excusari possint,
atq; inter Diuos erectis aris connumerari. Faustus fidem esse nobis ex naturae viribus docet lib. 2. cap. 6. 7.& 8. unde lib. I. cap. 7. ait: Tempus P tias quo redempti sumus , merita hominum non expectauit, opera penitus non priDeus ei nostrae deuotione contentus fuit. Addens : Fidem expectat apamvulis, opera etiam cum me a confirmatis requirit, ita tamen , mi ιredui talis assectum proscienti bus augeat. Legatur Vossius lib. q. hist. Pelag. par. I. thesi 2. Idem lib. 2. cap. Io.& ante ipsu Vincentius Lerinensis in common. cap. 37. scribunt, nos post:
nostris viribus petere, pulsare, quaerere, ut Dei gratiam obtineamus, quae erat Semipelagianorum opinio ex literis Prosperi ad Augustinum. Item ali quot etiam Episcopi Galliarum mortuo Fausto, fidem nobis ex nobis nasci dicehant, ut ex literis Bonifacij II. ad Caesarium intelligitur: quae quidem sententiae aperth damnantur in illis capitibus, in quibus fidem, & huius initium, sancta cogitatio, pium consilium, omnis bonus affectus, omnisq; bonus m tus voluntatis asseritur , esse a Deo, quia per illum aliquid boni possumus, sine quo nihil possumus. saiah si quis modb Massiliensium sententias assereret, non extantibus Arausicanis, alijsve Apostolicae Sedis decretis, nonne ille ex literis Celestini reus haeresis conuinceretur,' Damnasse quippe inquiunt Celestinum Massiliensium dogmata. Quam igitur excusationem concinnabimus pro Hilario, pro Fausto, pro Vincentio, pro reliquis Galliae Praesulibus, qui an Arausicanam Synodum Massiliensium opiniones mordicus sustinebant ξ Atia
isti sortE Celestini literas prorsus ignorasse dicentur ξ At literae illae datae erant ad Episcopos non Macedoniae, aut Bithyniae, sed ad Episcopos Galliae , eo tempore, quo Faustus in Lerinensi coenobio florebat, cui post annum Abbas praesectus fuit. Quid quod i Idem Vincentius Lerinensis easdem producit incommonitorio aduersus profanas vocum nouitates, easque Plurimum commendat. Qua vero fronte Vincentius eas sibilavere literas iactas et, quibus ipsi met opiniones condemnabantur ξ Haec ille scribit: Sed S. Papa celesti-
222쪽
nus pari modo, eademq; sententia: ait enim in epistola, quam Gallorum Sacerdotibus misit se. Tota igitur Gallia sonantes Celestini voces, ac Vincentij, & Prosperi ore etiam redditas quis eruditorum Antistitum non inaudiuisse credendus est 'Itaque capita illa a Celestino emissa non fuere, ne haereticos pronunci mus eos, quos & sanctitas, & eruditio celebres reddidere. Vcr.m dubium hic expediendum alterum est, cuinam capita illa Celestini literis annexa tribuenda sint ' In libro Ecclesiasticorum dogmatum, qui inter opera S. Augustini tomo 3. recensetur, a cap. 22. undecim capita leguntur ad verbum ex literis Celestini exscripta. Sed illius voluminis non est author S. Augustinus, cum etiam ibidem inserantur capita Concilij Arausicani, quod anno 3 29. celebratum est 3 quare nec illa scribere potuit Gennadius ob rationes adductas libro a. hist. Pelagianae cap. IO. qui cum Casiani dogmata uti Catholica perperam a Prospero impugnata suisse dicat, non eas sententias docere potuit , quae Cassiani opinionibus prorsus repugnarent. Sutor etiam ille , quicunque suerit, ineptus est, nam cap. 23. ait: Idem Magister in epistola ad Mil uitanum conciliam data praedicat dians yc. Cum tamen prius non citasset Innocentium , ex quo illa verba reseruntur in annexis capitibus illis nempe cap. 7 Praetcrea duo postrema capita scilicet II. & I a. ad verbum habentur in homilia S. Ioannis Chrysostomi de Adam, & Eua tomo a. edit. Basileae, Vbi etiam illa verba in fine ponuntur, quarum occasione ista perquirimus, nempe: Profundiores mei b, diocilioresq; partes se. in qua etiam homilia S. Cum ergo dicitur homo tradi desiderys suis sc. ad verbum inseruntur quadraginta versus ex libro I. S. Augustini con. Iul. cap. 3. Unde Author illius homiliae non est Chrysostomus , sed Latinus quispiam debilis ingenij Scriptor, qui nec suo ore loqui potuit , sed aliorum tantum sententias in centones coegit.'Baronius, ac Suarius
verisimile putant, quod quidam scribunt, ea capita fuisse a Prospero concinnata; Votius non audet spondere a solo Prospero elaborata esse, Hilarium , aliosque Augustini defensores socios Prospero tribuit, nam plurali numero loquuntur. Quid hac in re diuinari possumus ' Dicamus igitur conflata esse a Prospero illa capita, demusque unam, aut alteram coniecturam . Prima sit,.qub d cap. 8. leguntur verba literarum Zosimi, & Patrum Africanorum, quae
eadem omnino, eodemq; modo recitat Prosper contra Collatorem cap. Io.
quo loco eadem Innocentii testimonia ponit, quae in capitibus vulgo Celesti, manis leguntur. Literae illae Zosimi periere, earumque initium apud Prospe, tum, S in capitulis illis tantum habetur. Altera vero est, Prosperum cap. s.con. Collatorem, cundem arguere, quod dixerat, Augustinum quaedamcontra Pelagianos iusto amplius astruisse: ibiq; vellicat sobrietatem aduersarij. At in eap. 3. Celestiniano reprehenduntur Massilienses,qubd ausi sint, obloqui Augustino, tanquam necessarium modum excesserit. Quite siverha Celestino discta fuissent, repetenda san E fuerant Prospero ea de re pro Augustino contra Collatorem litigante, quid enim validius adduci poterat ad os calumniatori obstruendum tam celebri Apostolicae Sedis testimonioὰ Unde minus etiam probatur Recentiorum sententia ea capitula absq; vlla dubitatione Celestino tribuens. Cum Prosper a Celestino Pontifice in commendationem Augustini,
ac suae fidei approbationem diploma impetrasset, in Galliam rediens ijsd enae..e pelagianis insultabat; at illi eastaqdes prioribus libris S. Doctoris data S
223쪽
dii 4 Vindiciae Augustinianae.
fuisse commentabantur, quo vero omnem abs seipsis erroris suspicionem propulsarent, profitebantur, ea se tantum dogmata defendere velle, quae in disputationibus de gratia contra Pelagianos ab Apostolica Sede sancita suissent. Inde onus Augustinianis incubuit demonstrandi ex Innocentio, Zosimo , & Asricano Concilio a Romana Sede approbato Massiliensium opiniones es sproscriptas . Quare decem illa capita contexentes, quo validiori authoritate donarentur, eisdem Celestini epistolam ad Episcopos Galliae praefixere. At cum in quorundam manus ea scripta deuenissent, in illam sententiam abiere,, ut putarent, uniuersum libellum fuisse a Celestino Pontifice publicatum, ilia qua opinione video esse ex antiquioribus Petrum Diaconum, dein Cresconium, quos citaui, & post quadringentos annos Ecclesiam etiam Lugdunensem in libro de tribus epistolis, atqι alijs passim editis in causa Gotteschaci. Notandum tamen est, Petrum Diaconum, ac socios Scythas errasse, dum ialibro de Incar. & grat. cap. 8. laudant verba,quae habentur initio cap. 8. Celestiniani tanquam Innocentij ad Synodum Mileuitanam; unde patet eos, non legisse Innocenti; literas, sed in haec Celestino attributa capitula incidisse, ,haud distinguentes ultima verba cap. 7. quae S. innocentis sunt ad Mileuitanos a primis octaui, capitis quae alterius aut horis sunt. Ex his patet imprudenter Recentiores ex literis Celestini Augustinianae au. thoritati adeo securὶ insultare, conantes Augustinum fere in ordinem redigere. Neq; enim certum est, postremam illam appendicem: Proseundiores meria, di bore': partes se. ab Apostolica Sede emanasse, quod praeclarillimi Scriptores negant. Quem Vero ex Theologis cum Suario parem ex suis faciant, quemve ex historicis vel Baronio, vel Sirmondo suo opponent ρ Solidissima, etiam argumenta eandem sententiam confirmant, quibus plures imposterum manus, herbamq; daturos spero, nisi nostrorum adulatio nobis illudat. Quae verbdicturi insuper sumus ingratiam Recentiorum asserta sint, ut omnem illis ad Augustinianae authoritatis truncandae aditum praecludamus. Hucusque in
remotiori, quam putarant, campo pugnatum est, nunc ad eorum castra accedimus, eadem etiam in arena, inquam nos prouocauerant, dimicaturi. Da-ho igitur gratis decem illa capita esse a Celestino concinnata, ab eodem etiam appendicem illam adiunctam concedam, inde tamen nihil Augustinianae doctrinae, nihil eiusdem dignitati, nihil authoritati detractum fuisse docebo. An. tequam tamen hoc ipsum exequar, mens, animusq; Recentiorum indagandus est, sui'; veluti coloribus delineandus. Veteres Semipelagiani Maissilienses, quo conceptum semel contra S. Augu-Bini doctrinam odium specioso quodam praetextu velarent, Pelagium ac Celestium damnabant, profitentes amplecti se quaecunq; contra eosdem ab Apostolica Sede sancita fuissent; caeterum in alijs, de quibus nulla emanaranti Pontificibus decreta, non stare secum Augustino dicebant, qudiu ille in doctrina contra Pelastianos tradita necessarium modum excesserat. Do verba Celestini cap. 3. iam ulli , qui Catholico nominegloriantur, in damnatis autem fareticorumIensur ,seuprauitate, siue imperitia demorantes, pyssimis a putatoribur obviare praesumunt 3 cum Pelagium , atque Celestium anathematitare non dubitent , 'Magistru tamen nostris, tanquam necesarium modum excesserint, illoquuntur, eaquc
rantun modo sequi, o probare profitentur, quae Dcwissima beati Apostoli Sedes contro
224쪽
i is mi 3gratia Dei perni nisterium Praesulumsuorum anxit, y docuit. At nos pro-1u,nimus I s: centioribus S. Augustini de gratuita ad gloriam praedestinatione.
sentcntiam, in hanc transeant ob asserentis authoritatem rogamus. Respondet Mora ines disp. 9. Anti-Ianc num. o. si eam sententiam docuit Augustinus , non staturet contra Pelagianos doctiana innitatem, aut connexionem , quae nulus, sed aestum disputauianis ad hae illum impulisse. Addunt se tantum teneri ad Osendendas sententias I Romana Sede approbatas: Quamuis enim, inquiunt ,
afrenda sit ea sententia, quae talem modum praedestinationis ex meritis omnino velat, tamen me damnata etiam censeatur illa, quae a mat, videndum erit, quam sit necessaria connexa cum articulis a Celesino definitis : Si enim non sit, quam vis Augustinus in contrarium propin deat, yet mittenda tamen ciis huius quaestionis determinatio libera dia sputantium electioni. Verba sunt Annali lib. 8. cap. I. pag. 836. Igitur nullo
gradu distat hoc Recentiorum de Augustino iudicium a veteri Semipelagianorum opinione; Vtriq; enim admittunt necessitatem credendi ea, quae contra haereticos de diuina gratia ab Apostolica Sede statuta sunt: at non illa, quae per excessum contra eosdem S. Angustinus asseruit. Dicam tamen, quid inter utrosq; discriminis intersit. Cum S. Prosper Celestini approbationem Augustinianae doctrina: Masiliens bus ob ijceret, illi eas laudes anterioribus libris Augustini delatas dicebant, non posterioribus, in quibus & praedestinatio sive meritis, di fides Dei donum adstruitur. At Recentiores libros etiam posteriores recipiunt, aiuntq; approbatos, qua parte fidem ex Dei munere es dicunt, non qua etiam praedestinationem ante praeuisa merita ponunt. Itaque Massilienses ex toto postremos Augustini libros laudatos a Romanis Pontificibus negabant, Recentiores ex parte tantum approbatos concedunt.
Certum cst Iacobum Arminium apud Batauos Semipelagianismum ab Orco reuocasse, vel f alicubi adhuc superstes erat, communiuille, unde P. Macedo scribit in prologo scrinij i Sint. ne hodie hostes gratiae scire qui melis , inspiciat is, an sint hodie Augustini hostes cum I hos inuenerit, ct illos inuenisse se putet. At in Pel-tiosunt hostes Augustini , sunt di in Anglia , Met multo pauciores, idest Arminiani, stRemonserantes. Itaque hic Batauorum Semipelagianorum nouus Princeps illa Celestini clausula contra Augustini aut boritatem armari se, satisq; instrui putabat , dat eius verba amicus laudatus in antithesi Arminiana ibidem: Totum verbia est, inquit Arminius, et trictraria ipsius etiam Augustini de praedestinationem istis concilijs receptast, mi Celsinus Episcopus Romanus, qui siti tempore tuebat ad Episcopos Galliae scribens, di Pelagianorum ὸoctrinas condemnans, in sinesuarum Me
raminiae merbaeoncludat: Pro undiores mero di illoros; partes occurrentium quaeis
pionum, quas latius die. Quibus Celestini verbis Arminius erecto veluti aggere .ntra Augustinum stetit. Hinc ridenda sunt Morainij verba in praefatione Ani lanseni j:--dii, inquit, 'e lo discrimine Augustini auctoritarem ad μtebant, qui nunc audita Iimitatione, quam eius approbationi Celsimu apposuit, dum audiunt aliquid ex Augustino proponi, quaeritam: si ne hoe de istis profundioribus quaestionibus , quas non necesse iudicauit aus risere, quas in ancipiti opinandi issertate reliquit. Quasi ipsi Recentiores in nupera Ianseni j causa illa Celestini verba adnotarint, cum non modo Arminius, verbm etiam ante octingentos annos eadem recitata suerint ab Ecclesia Lugdunensi cap. I a. de tenenda Sac. Script. Veritate., Arminius veteris Semipelagianismi recoctor eam Celestini clausulam versavit.
225쪽
rc uersavitq; discipulorum chorus, cum quibus Recentiores concinunt, quo-. ἰ, s. rum unus & nobilis exclamat: Ita est, multa habemus cum Arminianis communia. Ue limenim vero audire mihi videor Recenti ortum querelas, se grauari initidiosis tantum nominibus, non antem ipsorum sententiam falsitatis , errori Lue conuinci. Agitedum, relinquamus ista, utpote odiosa, ad arcem causaraccedamus. Author illorum capitum intendit tradere contra Massilienses, iqua nam sint liberi arbitrij vires ad bonum, ac quanta' gratiae necessitas. Hoc patet ex fine literarum, ubi legimus: dia ad confitendamgratiam Dei, cuius ope- iri, ac dignationi nihil penitu ubtrahendum est ,satis sus, credimus eluti quid secundum praedictas regulas Apostolicae Sedis nos scripta docueroni. Quare ea, quae de peceato originali, ac modo, quo idem propagatur, de concupiscentia; ac miserijs reliquis, quae sunt poenae peccati originalis, fusius contra Iulianum S. Au-pustinus docuit, in illis Celestini literis non definiuntur, quia de illis nulla erat Augustinum inter, Sc Massilienses controuersia, nec ullam inde Semipelagiani Augustino quaestionem faciebant. Quare Celestinus dixit: Non necesse huι- mus ad truere, quod est nolle se de illis canones edere, quod ad praesentem cum Massiliensibus controuersiam non conducebant, non quod libero disputamtium assensui, vel dissensui illa dimittere vellet, quae est insulsa Recentiorum interpretatio. Hinc patet inanem talborem subire eos, qui nomine intercurarentium quaestionum quasdam intelligunt ex Augustini libris desumptas, quas ad rem non saccre satis commodE N lepidξ ostendit Annatus lib. 8. cap. I. At dices, si non sunt approbata a Celesti no ea, quae S. Doctor de concupiscentia latissim h tradit contra Iulia mim, Ilibero substant Lectoriam assensui, vel disse sui. Ad hoc quidem suo in serius loco respondebimus ; interim sciendum est, Augustinum lib. s. con. Iul. cap. I a. quinque de concupiscentia quaestiones proposuisse inquarum tertia Recentiores stant contra Augustinum ijsdem argumentis, quibus Iulianus usus est, decertantes atq; haec ibidem dixisse: In his quastionibus catholica meritate antiguitur tradita mestra impia nouitas suffratur. Repetere autem hic possumus, quae in alia causa dicebat Bellarminus Cardinalis lib. 1. degrat. N lib. arb. cap. II. Nam si Augustini de praedestinatione dicas concupiscentia sententia falsa esset, non posset Gn Augustinus ab ingentit meritate defendi, quippe qui umboli tam acriter pro falsitate certasset , sed etiam Eum pro De catholica menditare ausus effer. Nunquam S. Doctor proprio e cerebro
natas opiniones pro Catholicis sentent ijs publicasset. De qua re repete dicta
Scribit Author in s ne cap. 3. Constitutiones Sanctorum Patrum eo endioso ma- ,ifestamus indiculo, quo si quis non nimium est contentiosius, agnoscat omnium di putationum connexionem ex hac subditorum auliaritatum breuitate pendere. Hic maetnae difficultates emergunt; Undenam scire poterimus hanc dogmatum connexionem P Recentiores se huius mysterij Magistros profitentur, irridentque Augustinum ea de connexione scribentem . Legimus cap. I homines non Prius baptismum suscipere, quam exorcismis, in exsufflationibus Clericorum spiritur ab eis
immundus abigatur, qui tunc mere appareat, quomodo princepε mundi huius mittatur
foras cte. inserimus, ergo Daemon sensibili poena nocere poterit pueris infecti originali peccato, utpote suis mancipijs, quorum ipse est Princeps. Clamat l
226쪽
asseuerauit satis constanter S. Augustinus lib. q. Oper. imper. cap. 2oo. Si au tem nmeruitur, inquit, de potestate tenebrarum, stillic remanet parmulus, quid mia raris i De aeterno cum Diabolo futurum, qui in Dei regnum intrare non finitur ' Respondet Moraines disp.qo. Anti-Iansen ij num. 6o. id dixisse Augustinum aestui putationis abreptum. En Senai pelagianorum vocos, Augustinum necessarium
raum excessisse, a Celastino damnatas, cuius quidem literas, prout utile est ipsorum causae, recipiunt, sed prout in rem Augustini faciunt, minime imi
tantur . Itaque errauit Augustinus furore abreptus eam connexionem adstruendo, quam nullam ese Recentiores contendunt. Opponimus cap. II.
Perseuerantiam et sq; in sinem ad christi ratiam referri, datur cnim gratis, ut ex precibus susE probat Augustinus, di definitum est in Arausicana Synodo canone Io. Inde inserimus praedestinationem ad gloriam esse pariter merh gratuitam 3 nam praedestinatio, quae segregat reprobum a praedestinato, iundatur, seu connectitur cum dono perseuerantiae finalis merE liberaliter meritis superaddito , ergo a mera liberalitate Dei praedestinatio dependet. Hanc connexionem vidit, ac propugnauit Augustinus, eandem Sancti Patres Augustiniani, Prosper, Fulgentius, Prudentius, memigius, alijque asseruere. At Recentiores eam connexionem negant, qui Augustini dodrinam iuxtae, connexionem cum Celestini literis recipiunt, quam tamen connexionem iuxta Proprias opiniones recipere, vel respuere nec piget, nec pudet. Uno Verbo: Augustini libri ad normam literarum Celestini examinandi sunt, Celestini ve- litem iuxta suam ipsorum imaginationem interpretandi. Illi quidem, ut probent haec capita, quae epistolae Celestinianae connexa sunt, esse reapse ab Apostolica Sede emissa, producunt Petrum Diaconum, &Ecclesiam Lugdu'nensem, a quibus illae sententiae laudato Pontisci adscribuntur. At respo demus, eos Patres illam epistolae appendicem legisse, & tamen uti dogma C tholicum praedestinationem absque meritorum praecognitione statuisse ; sed dicent, mitiori se illorum de Augustini doctrina iuUicio non stare ue bene, nec
illorum nos conuincimur testimonio, ut Celestino illas theses deputemus. Subit hic mentem, quoniam de praedestinatione sermo incidit, Recenti Tum modestia in sententia S. Augustini de praedestinatione merE liberali ex minanda , inquiunt enim honoris gratia cum Molina, csse duram,st mignam diluina bonitate, eiusque occasione plurimorum sadatem fuisse periclitatam, cum Mari 'na esse novam, S Augustinum in illa haud constantem, inducere desper mem, cum Lessior breuique a contraria visione obducendam cum Petauio. Nonne hoc ipsum est, Augustini sententiam contemnere ξ de tamen de illa dictum fuisse a Celestino asseritis, se illam non audere contemnere. Peccatum originale esse potissimam, ac proximam causam reprobationis est s. Augustini sententia, idque, concedit Adamus pag. 6Iq. sui Caluini destructi, de qua pag. 667. cap. 1 o. p. scribit. credo mihi licere eam exhorrescere, quia mater est caluinios dom i s. Potuit-ne Augustini sententia villiis excipi ' Ridet Annatus lib. S. cap. i. quosdam, qui explicaturi verba illa Celestini: Profundiores ureb, Lycilis- esque partes incurrentium 3mestionum; quas latius pertractarum, qui haramis resist rufi , quarundam quaestionum indicem texunt, quas ad propositum non saceve, non plauE idem ostendit . At petimus ubinam contra Pelagianos lati sagitarit Augustinus quaestionem illam de praedestinatione, certe in epistolis
227쪽
ad Paulinum, &Sixtum de illa non multa loquitur, ut vix dicendus sit, fusilis inibi eam pertractasse. Verum in libris ad Prosperum, & Hilarium latius de, illa disseruit; at eo in opere S. Doctor haereticis non resistebat, erant enim Semipelagiani Catholici, eratq; id nomen factionis, non haeresis. Celestinus vero illas quaestiones appellat, quas illi, qui haereticis resisterunt, pertractarunt. Scio quid responsuri sitis, intelligenda esse Celest ini illa verba, qui l
reticis resisterimi, speciscatiue, non reduplicative. Scholae interpretamentum est; ne sim litigiosior, cedo herbam, nec me hoc postremum multum mouet, ad
Sed mitissimh, atq; humanis E vobiscum agamus 3 Scitot adeo in tuto e se S. Augustini authoritatem, ut causam, de qua hucusq; litigauimus, ex integro vobis ultro cedere possimus, qui, quicquam detrimenti Augustiniana doctrinae dignitas iubeat. Habuerint decem illa capita Celestinum Auth rem, nullum Augustini dogma cum illis connexionem habeat, damus omnia, ut libet, ut lubet: Hinc tamen non fit, Vt capitalia S. Augustini dogmata inter adlaphora numerentur, quae libero disputantium arbitrio permissa sunt. In illis capitibus initium fidei, pium consilium, probabile studium, sancta cogitationem, perseuerantiam finalem esse Dei dona decretum est, Augusti,no id gloriae detur, suas ipsius theses aduersus Massilienses defensas in fidei dogmata a Celestino relatas fuisse. Interrogatos velim niOdo Recentiores an post Celestini obitum ulla alia Augustini asserta ab Apostolica Sede contrihaereticos, aliosve statuta sint f Affirmabunt profecto, qui stiunt vigintiquinque canones Arausicanos a Felice IV. ex S. Augustini libris desiimpios fuisse , Celestinus ex S.Augustini doctrina quidquid Massilienses in dubium vocabant, defintiuit, ex eiusdem etiam sententijs contra nouos Pelagianorum conatus a succetaribus idem praestitum suit. S. Gelasius Papa D. Augustini sententia ide transfusione peccati originalis in prolem ratione concupiscenti de exclusione a regno coelorum, de miserijs ex peccato originali venienti s, de infamtium damnatione, de libertate ad bonum per peccatum amissa, aliave multa
in epistola ad Episcopos per Picenum approbauit. Leo Magnus integra duo capita Augustinianae doctrinae suis litoris inseruit,in quibus assierit Augustinus, non improbabiliter dici, parentum quoq; peccatis parvulos obligata, non sollim primorum hominum, sed etiam suorum p. q6 Enchirid. inare si Samctissimo, eidemq; doctissimo Ppntifici Leoni illa Augustiyi sententia placuit , quam hic tantum non improbabilemiudicabat, qqVtdm illat Apostolicaedi placuisse dicemus, quas tanquam ςertas, tanquamsicris literis conformes, tanquam deniq; planh orthodoxas totis lacertis contra haereticos propugnauit e Statuerit itaque Celestinus quid contra Masilienses ab omnibus tenen. dum sit, non inde intra cancellos breuissimos Augusti uana doctrina restringitur, latius expatiatur, ac secum Vnanimi Udsensu honiani Praesules procedunt Augustinum est statuendis de auxillas di x. gratiaed lexis sumi
semper religione secuti. Subsidat ergo iam tandem tantus extris, Ut putalix,
Celestini capitulis pulvis is Recentioribus contra miςantissimos Augustiniam Solis radios excitatus, ac Sancti Prasuli' domina quasvnq; sal9rum tela Pretationum depulsa caligine Ecclesiam 'nimrfam illustret
228쪽
Ass Irari satis nequeo Augustinum tam magno, ac selici ingenio excellulia rex se, ut non modbeos hostes, quibuscum vivens acerrimε dimicauit,
mille voluminibus coneulcarit, protriueritque, vertim etiam asserta abs se dogmata ijs argumentorum armis muniuerit, ut le subsecutorum omnium ha reticorum conatus infregerit, ac quomncumque hominum censuras eluserit:
cum nullas siue haeresis, siue inuidia voces daremta, quibus suis in libris Augustinus plenissime non satisfecerit a Exemplo sint recentia conuicia, quibus nonnulli nouith Scriptores venerandam Magni Patris canitiem temerario auisse discerpere conati sunt: quandoquidem etiamsi nullus pro Augustino defensando stylum stringat, ex unius illius dictis omnium calumniantium Ora penitus obstruuntur. Hoc modo demonstrare aggredior, productis hinc nouorum Scriptorum censuris, illinc vero datis ex Augustino responsis. Quae sa- quicunque procul amoris, & odij causas habens , attentE perleget, is pm- ficto fatebitur, Angustinum ita esse locutum, ac si cum recentissimis hisce limininibus, qui post duodecim cecula erupere , reapse litigasset. Hic tame mihi decretum est, illatas Augustino contumelias ellere, illarum vero authores silentio praeterire. Etenim cum Augustinus Pelagianos primitus impugnandos suscepisset, ita eorundem errores insecutus est, ut Authores minimε publicaret. Cuius facti hanc ipse rationem assignat lib. 2. Retract. cap.
13 3. In humum, inquit, tib istacenia adhue arbitratus sum nomina rarum, se eos
'facilius p se corrigi steros. Et quidem magni Patris vestigijs inhaerentes nostri
instituti homines Basilius Poncius Hispanus, ac Carolus Moreau Gallus ita, importatas Augustino iniurias conlatarunt, ut aduersariorum nominibus pe- percerint. Familiare igitur maioribus nostris exemplum secutus, Censorum nominibus suppressis, miniis honorifica. eorundem de Augustino dicta ex At gustino ipso refellam. Optimh enim Me humano genere merentur, qui anti-todota lasgerunt, etiamsi venenorum artifices minimὸ prodant. Dabimus profectis grande patientiae, grandius ni bdestiae documentum, ut vel hinc mitiora iam tandem erga insignem Ecelesiae Doctorem consilia eosdem imposterum inituros non dubitemus. Vertim ne Censores ita cum Augustino committam , ut sub lite etiam dimittam , iudices aduocandos decreui, a quibus grauissima haec, si quae unquam alias, causa cognoscatur. Vos, vos, precor, adeste vetustioris Ecclesiae Patres, bello inuicta manus, ac tot de Heter mxis reportatis triumphis percelebres. Vos coelestis senatus lumina, ac Chrismanae Reipublicae columina, quorum authoritatem Catholicus Orbis sequi- , tur, sapientiam uniuersi adorant, dicta tanqum secretiora Numinis oracula singuli venerantur. Sedete Augustinianae causae Iudices honorarii, hinc quorundamRecentiorum accusationes,)isthinc Augustini defensionem audituri.
yestram fidem quicunque in suspicionem vocaverit, is ab orthodoxa fide se
229쪽
penitus alienum ostenderit. Tu vero, Magne Pater, quando dignam aduocationem nullus tibi moualium commodare potest, tuae ipsius causae suffragator accede. Et si olim Apostolicae Sedis decreto in controuersjs de diuinae gratiae auxilijs sententiam dii tutus Iudex destinatus suisti, patere parmai per , id quorundam i ut mitissimh loquar λ importunitate exigente, ad Patrum tribunal sisti ex Iudice reum. Neque enim arbitror te id aegrE esse laturum, qui olim nouit ij dogmatis a Iuliano accusatus, Patrum iudicium non modb no declinasti, quin imb ad illiud vel repugnantem aduersarium obtortu lidi tr xisti . Erit sane iucundum intelligere, imo vel oculis ipsis intueri innumeros Ecclesiae Doctores albos calculos nequeenim est incerta victoria) Augusti, no ad ijcere, eiusdem sententias eo iumendare, authoritatem deseddere, aduersariorumque temeritatem graui iudicio percellere. At cito citius adest sacer Diuorum Senatus, Sequidem frequentissimus, Augustinissam causam cogniturus. Tumultuantur rotundo agmine adii ersari j Augustinum accusat ri. Interim S. Prosper , qui inter primi subsellij iudices sedet, accusatorium
se ea. loquendi secultatem faciens' ecce, inquit,s uacat si pace Ebria salua in--- M. P AT R C N o S DOC,TRINMEMENDATIOR Is audire, y circum M ab omni error sineas subtilis aediser , timis Vtiscere of stituatur is media scia DE, NovIs EMERSIT, INGENlis. facile mel tenuis diligentiae aduertat inspector, iniustis opp.rjs C A T H o- v. G ι LICI PRAEDICATORI Si memoria carpatur, i in quod peccatum cadant, quialiena instigatione SCRIPTOREM1 CELEBERRIMI NON NIS non tarhabeant culpare, suam nos .
i S. Bernardus. Miror admodum ,si notus iste nouarum inuentor assertimum,Wassertor inuentio
num inuenire in hoc rationem potuerit, quae Sanctor Patres latueris, Ambrosiam, σAugustinum. Epist. 77. ad Hugonem.
Censores. i L Augustinus. Neque veτὸ dubito, wn ab Aquilino, CV eateris . o quid perdidit, qui te audiremantinitIA. Patribus uminimi est risu com obatafosset hae mera Iuti opes. impere. cap. Irru praedestinataeme sententia, ratioque emoliano liber. ratem arbinis cum diumgratia, prascientia, σpria pinaime,seiano stafuisset. /i
Ionas Episcopus inurelianensis. Igitur , uuia non solam P. Augustino sed etiam alijseximyr Dinoribus tesupercilio senatiast, inritis soli ria d structionis tuae gloriatio in immensumsese extenuens , in irritum deducitur .e ae namuis .idem gloriationi tua iuxta illud Ecclesiastis imminer , L .. quia m n habens fotum ex consortio alio frigore solitaris torpet,. cum ceciderit non habebit subleuantem .i Lib. I. de cultu imag. tom. s. Par. I. Biblioth. Priecit. Colamen. I sI8.
230쪽
Legimus supra Magistru'nop esse dist plum, hoc est, rum sibi aebere quem ει m. dimus ani Merum 'iindicare doctritu NMn y hos ipsi a Deo nolaopomni Fuimus ad Arenion, cumsit --nte Aposto*, sis tertius lacus intra Ecclesiam ρη Mur. In epistola ad Epitc pos Gallis e ra s. Augii simi calumniatore
' c s. Hieroim . Scripsit dudum iis Sanctus, is et ins Episcopus Aquilinus ad Marcellinum, quin ira sub inuidia urannidis Heraclianae ob haereticis in iacens caejus est, duos titior de infamabus baptit dis contra Lererim mestram m. Alior tu sperialiter tuom mmi cudere dicitur, qui necdum in nostras moere manus, unde supersedendum Hie abori censio , ne dicatur mihi illud H nata Ingy imne ligna seras; aut enim eud a ceremus exsupernuo, aut si noua molaerimus aicere, a clar simo ingemo occisat funt meliora. In nne lib. 3. dies . contr' 'lii pignos.
Ecce salua cathesitae re mictoriae , salua indissolubibum reueremia decretorum ρο- otismus Patronos doctrinae emendatioris auia in circumcisas ab Omni errorelmearosellissima disicretionis agnoscere. cimstituatus in medio, quo de uis emersitis n=r. Initio lib. con. CollatoremS. Augustini reprehensorem.
mnises. S. Augustinus. Metas exponant ista meliores, non sι ρ-- noruim extentiam re ob vim,sed alii, em veracis rem. -ent, esse iam aliam instrarenda aciei rationem, uim Iliat tempores darem, σbal um.
S. Fulgentius Proinde memoratus Dei Pontifex Augustinus turrim forsitudinis ipsam gratiam imnens, di exinde euncta Milium machinamenta telorum eas r is minis miram eos ingens, non solum is de hos, tactoriam eseros triumphauit, quin etiam postero certandi, st miscendi ordinem di quando victarauitas recidiustos, in dum terigera niteretur, ostendit. Lib. 2. deverit. praedest.&grati cap. 18.