장음표시 사용
281쪽
secedente Agis eius Laurae regimen assumpsit, qui Nonnum cum aliis tribus Monachis Origeniano dogmate insectis E Laura expulit. Nonnus Elia, Patriaicha anno si 8. decima die post Anasta' imperatoris mortem defuncto
Ioannem successorem adit, rogatq; ut iterum Laurae restituatur, at Ioannes auditam ab Agapeto facti causam, rationemq; probauit. Agapeto intra quinquennium extincto succedente Mammante homine simplicissimo Nonnus, ac
collegae intra nouam Lauram admittuntur, nudipnumquid mmodum ad uerax alii s inhabitanum circumferentes, sed quem metu Sabae non profrebant, nec ad ad alio inaures audebant transmittere. Horum author venit Cyrillus Scythopolitanus
in libro de vita Saba apud Surium die s. Decembris. Sed ficta cito in naturam suam redeunt haud diu Nonnus prava dogmata distimulare potuit, sed initio quidem clanculum, postea ubi plurimos sectatores se habere intellexit, metu omni deposito magnus Origenianae doctrinae magister palam euasit, & non modo nouae Laurae, sed ta reliquorum Monachorum animos sectae adi jcere per
emissarios curauit, ut ex cap. ii. vitae S. Quiriaci colligitur. Caeterum Sabas
meliores in Orthodoxo dogmate continebat, & quo validiori impetu Nonni
machinas frangeret, circa annum 328. corpore licet imbecilli, Sol, senecti tem iam in cui uitatem declinante, erat enim nonagenarius, ex Palaestina Con-
stantinopolim ad Iustinianum Imperatorem profectus Principis opem contra Origenistas iam tota Palaestina ebullientes implorauit, ita vero fertur Imporatorem allocutus: Arij , Nestos, ct Origonis dogmata conturbant Ecclesias, nec i- ni eas pura hut tranquillitate , ct ideo a tua potentia magnum est ad silendum
dium, mi omnibus miribus ea tollas de medio, Ch tantum malum procul expellas. Haec fisereris bonam spem concipio, ct in Deo confido fore, mi diu sequatur rimuneratio, Ro- ma); niuersa, Cannago, in quamns, amiserunt, qui ante te imperarunt, tamen- tur rursus partes tui imper j. Apud memoratum Cyrillum cap. 9q. Imperator barbarorum incursionibus repellendis intentus Ecclesiasticis rebus passim latii labentibus haud tam celeriter manum admouere potuit. Anno 13 i. Saba destincto Origenistae sortilis in Palaestina animos collegere, atq; uniuersam prouinciam in partes trabere pertentarunt. inter caeteros Nonni assecias eminebant Theodorus, ac Domitianus, qui postea ad sacras insulas evecti non uno malo Sabae Monachos afflixere. Libeat ista a Cyrillo accipere, qui earum ca- lamitatum non modica pars suit: Postquam non, inquit, fuit Ecclesia recens liberata ab haresibus, ct respirauit a longis illis tumultibur, inperturbationibus, quas nempe Seuerus, Petrus Apameensis, atq; Anthimus dederant, fuit in ea
quies,Vtranquillitas, malienus in eam rursus inuidum inyciens oculum mouet aduersus eam quosdam No sessedas, Domitianum inquam, o Theodorum, qui cum iam olimsotirent ea, quae Origenes, ecti etiam a sumpserunt auxilium temporis, steres alter qui im Galatarum, Thodorus autem Caesareae Cappadociae creati sunt Antistites,
metuam suam ostentarunt potestatim. Theodorus a Liberato Diacono cap. 23. Vocatur id fensor; de altero vero scribit haec Facundus Hermianensis lib. i. de tribus capitulis ad Iustinianum cap. 2. Domitianus Ancyrensis ciuitatio ij pui reuinciae primae Galatiae, qui fuit Origenianae resis manifestus refertor . Nonnus horum magni nominis Antistitum suffragijs sustultus Petri Patriarchae Hierosolymitani animum tentauit, eumq; erga Monachos maximae Laurae S. Sabae concitauit. Non est animus, hic recensere iniuriarum, ac malorum
282쪽
myriadas . quas Origenistae S. Sabae Monachis intulerunt, videatur Cyzrillus nobis memoratus cap. ios. Certh quicunq; Origenistis contradicebat, alaita ignominiae causa appellabatur. Dare Monachi maximae I aurae communi consilio Gelasium praesectum ad Iustinianum principem delegant de illata vi ab Origenistis conquesturum. Ille quidem ξ vestigio in regiam vi beni
prosectus diuturniorem ibidem moram saciens re insecta abire tandem cog tur, inmoren a itur, teste Cyrillo cap. io7. - ity colophon, qui emi sectatorum erat aeripuus, Theodorus, eis diligentibus impostis cum Abus, lae eculatari us, ne rati uim totum eis inscientibus ingrederetur Monachus ex Hier . I mis, O Patriarchae, Ch Imperatoris aures ad se attraheret. Itaq; Gelasius ad sta os reuertens animi moerore, ac longioris peregrinationis incommodis si a- us extinctus est Amor j. cum autem, prosequitur idem cap. io6. M rescivi s ent Noimus, Theodorus, Domitianus, O quicun1; erant eiusdem misty aemulatores Geregium, qui ipse quoq; sectam sequebatur Origenis, eius loco Praefectum ,- - cem tonstituunt, σ in uiuisissimi bae throno se iustitia, O Dei tolerantia i rorant. Sed haut diutius Nonno victoria laetari licuit, nam paulbpost tardae Numinis vindicti poenas dedit miserrimh extinctus; statimq; etiam Georgius turpissi-imi criminis reus E Sabae Laura expellitur septimo praefecturae mense, simulque casiano viro integerrimo, qui anno Synodum Constantinopolitanam sub Menna subscripserat, regimen demandatur, qui tamen decimo mense destinctus Cononi locum cessit. Conoi, inquit Cyrillus, post ipsum nempe Cassise
cum, mandant Monachi praefecturam , mandant mera Deo, mi arbitror , Monachorum
animus ad hoc miscnte , tuis enim mir ille seu ne resplendens, ct rectis dogmatibus, σ- ini mirtute, rectefactis; qui etiam inpraefectura fur est magnam , di dile u-ria . nam eo , qui illinc recesserant eiecti as Origenistis, Patres rursus collegit, Et inauram , quae a freque litas δεῖ tumultibus, et stis haereticorum iam inclinata iuὸ- at, ingenua mox erexit, a veluti renouauit. Hic non per Pelagium Diaco
num Apostolicae sedis Apocrysarium Origenem, ac postea in Synodo V Ori- enistas , quos inter suit Theodorus Cappadox, damnandos curauit, uti nobis Mo inserius loco describetur. Haec quo anno gesta sint, Ecclesiasticae historiae scriptoribus incompertum
Ante caeteros mihi semper nominandus Baronius narratos huc usq; ti inultus recitat anno 332. Num. et . concludens: Q. enim haec ipsa annis Iu
ris Ma Mile distingui possint, placuit mna es narratione relata prosequi. Illi ta-
inen certum videtur memorata dissidia contigisse ante annum 37. nam eo an-
i no Num. 28. narrat, Pelagium peracta Zoili Alexandrini Episcopi conse one ad aulam regiam redeuntem a Monachis Palaestinis libellos contra Ori- onem ad lustinianum deserendos accepisse ,& anno insequen* Origenom ab imperatore, & Patriarchis suisse damnatum. Non adprobo; nam extat i cupletissimum contra eam opinionem testimopium. Anno sῖα Maio mense celebrata est Constantinopoli Synodus absentia Patriarcha, cui plures etiam Episcopi Itali interfuere, qui Agapetum Pontiscem eo usque comitati fuerant; porin in eiusdem subscriptionibus legimus sessones habitas praesentiatius inter reliquos Stephano Diacono , stam sciatore Sotherici Sanctifrimi Episcopi caesariae metropolitam primae prouinciaeCappadocion, o Gaiano Presbytero ,
fiatore Eliab Sanctifi i Episcopi a mari Metra itani prima Galati . At ten
283쪽
fore persecutionis Monachorum Lautae S abs erat Episc8pus caelareaeThect: dorus, & Ancyrae Domitianus ex laudati Cyrilli tunc 'iuentis testimonio; quare post annum 1 3 coepta est illa persecutio. Habemus ergo Origenistarum turbas a Theodoro Caesareensi, ac Domitiano Ancyrano Nonni risiectis rost annum 37. excitatas; quo vero sequenti tempore contigerint, ex libel- lo de gestis S. Quiriaci satis aperth mihi colligere videor. Scriptor vitae illius Sancti Anachoretae apud Surium die 29. Septembris chronologiam exactai
vitae eiusdem exhibens cap. 3. haec narrat: Iam decem, et octo amos natus nono quidem anno Magni Lemis, octasoautem Anastasj Hierosol nurum Pontificatus i sanctam ciuitatem venit. Erat annus Epochar Christianae qs s. nam Leo ad imperium euectus est Constantino, & Rus Coss. anno 17. VII. Idus Ianuarij. Postea cap. 7. scribit :Venit in San iam ciuitatem decem mi ,, et octo annos natus, mansit autem non apud S. Gora intim, transegit decem annos in monasterio magni Eut ymy. Ministrauit autem triginta, et nouem in Laura suo. rue anni t - teriem it, dum meis tui scistis insolitudine Nasupha, et totissima j rursus in B ιι ,
et qu)d sesertim uidem annis manserit in Sofacimiam relatumest. In sancti autem corisonis speltinea quinque annos degit. Addit deinde decem insuper eundem annos vixisse. Facta ergo temporis supputatione a duodeuiginti annis, quando anno q63. Hierusalem Quiriacus, qui alijs Cyriacus est, primam venit, ab- hinc annis Is . aetatissa. Christianae Epochae s o. in S.Charitonis speluncat se recepit. At cap. ro. haec legimus: Mota itaq; misericordia a illa, dement anima Quiriacus rursus d condit ad lauram, O cum ad beati Charit iniis cellam q-nque transegisset annos mehementis me a certauit aduersus eos , qui ea limsentiebant, u Origines. Porro dum ibidem triacus versabatur, Cyrillus scythopolitanus cum literis Ioannis silentiarii ad eundem venit: taurae aureo gnificabant sellam tui fuisse suscitarum aduersu anctam iuitatem, O eum obsecrabant, mi Deum oraret intin ius, mi qui erant in noua Laura cum Non , di Leontio, qui Origenis dogmata endebant aduersus redia dem militabant, et incerentur. Quiriacus literis perlectis tale Cyrillo responsum dedit: Dis ei, qui te misi, ne animo angamur, . Pater , cito enim et id bimus Non iam quidem, di Leontium mita excisisse miserrime. Ex his palam sit post annum 1 D. Nonnum graues illas turbas dedisse, ac maximam Lauram S. Sabae inuasisse, Gelasium illius praesectum ad Imperatore aditu prohibitum, Georgium Origenistam Monachis Sabae Abbatem consti- tutum, ac paulo post Nonnum extinctum. Vnde cap. 13. inquit: quando letum Origenis diligens custos Notinus turpissimo exitu expulit animum, et
infuerunt omnes eorom mires, et cessauit bellum aduersus Orthodoxos , it illi inter se inuicempraelia cierunt, et pericula, n ulti menientes in antrum Charitonis diuino iri co non paruam exhibebant molestiam eius flentium, e quietem interturbantes . Hunc
Quiriacum subscripsisse Synodum Mennae scribit Baronius in notis ad diem 29. septembris. At in subscriptione Synodi ita legitur: Cyricus Diaconus, et 'Monachus ipsius nouae Lauris. Eo vero anno 36. quo habita suit illa Synodus, s. miriacus erat Presbyter, nam cap. s. vitae eiusdem scribitur: adragesimis anno atatis prouehitur ad honorem Presbyteratus, nempe anno qU. etenim anno O . duodeuiginti annos habebat, ergo ille Cyricus Diaconus alter suit a S. Quiriaco. Praeterea, ut patet ex laudato testimonio, toto septennio ante annum o. degit Quiriacus insolitudine sus acina, neq; unquam fuerat Mon bus in noua Laura.
284쪽
Rursis ex tempore consecrationis Zoili Episcopi Alexandrini id ipsum etiapotest confirmari , qua de re cum summi viri Baronius, ac Panuinius in diuersas sententias abierint, hic enim anno 1 3. ille vero 1 37. Zoili inaugurationem ponit, id diligentias indagandum est, inde enim damnati Origenis tempus exacte intelligetur. Dioscorum iuniorem anno si T. Alexandrinam se- dem indeptum suisse tradit Victor illius temporis scriptor in Chronico: Aza- riso V.C. Cf. Da es Alexandrinius Episcopus moritur ,-pro eo Discorus ordinatur. Theophanes etiam insignis Chronographus anno a G. Anastasij scribit: Hoeanno Ioannes Nicota Alexandria Episcopo haeretico mita functo Dioscorus minor Timο- isei AEluri nepos Alexan nus Praesul est institutus. Anno vero sequenti recitati Anastaiij Imperatoris morieri, qui obijt anno si 8. nona Iulii, cum imperasset annos 27. menses 3. Quare ex Theophane etiam anno qI7. Dioscorus Al diandrinae Ecclesiae thronum occupauit. Annos illum tres in Episcopatu transi egisse S. Nicephorus Patriarcha C-P. idemq; Theophanes scribunt, quibus tamen aliquot menses addendi sunt, nam eiusdem obitum recenset Victora no 1Σi. Vabrio, di Iustiniano coss. Alexandrina Ecclesiae Dissiora Episcopo mortuo Timotheus succedit. Theophanes etiam anno tertio Ilistini, nempe ai. D oscoro mortuo Timothei initia recitat, cum anno superiore Vitaliani consulis necem, quae patrata est anno F ao. narraset. Baronius anno 1 I9. Timotheum sedisse ribit, quod Liberatus Diaconus cap. 39. narrat, Seuerum Antiochia suga elapsum Alexandriam cum Iuliano Halicarnaseo se recepisse, additque: Eo timore Alexandriae mortuo Dioscoro minore Timotheus Ecclesiae illius suscepirat epi scopatum, a quopatissime suscepti Seuerus, Iulianussedebant ad lationem. A t Seia uerus fugit anno nuncupationis Antiochenae quingentesimo sexagesimo septimo Ue Gοτω ex Euagrio lib. q. cap. q. nempe mense Septembri anno 1 i9. vul-
taris Epochae, & ex literis Dioscori Legati ad Hormisdam Papam datis C P.
Tertio Kal. Iulias Eutharico Coc anno 119. eodem mense Paulus Antiochiae piaesul electus filii, cuius electione intellecta Seuerus Antiochiam reliquit. verim Liberatus susceptos a Timotheo Seuerum, ac Iulianum dicit, nempe,' tum electus suit Episcopus, non autem cum isti Alexandriam primitin peruo nere, etenim tum temporis sedisse Dioscorum his testatur Theophanes: Eo nuiuio alacerto Iugit Seu rus , ac pariter Iulianus Halicarnassi Episcopus, ct Dioscoro Alixandrinum adhuc Episcopatum administrante in AEnptumprofecti dic. Anno itaque sal. Timotheus Alexandrinam Ecclesiam gubernandam suscepit. Hormisda quidem ponti sex anno 1is. scripserat Dioscoro ipsius ad Iustinum Le-sato, velle se eidem ab Imperatore Alexandrinam sedem impetrare, erat enim Dioscorus patria Alexandrinus; legatur epistola sq. Hormisdae. Ex quibus: mihi probatur, tunc non sedisse Alexandriae Asterium Catholicorum Episcinpum, cuius neque Vllam mentionem faciunt Theophanes, nec Tunonensis, nec Liberatus in Breuiario,nec Leontius in libro de sectis act. s. qui duo Scriptores Alexandrinorum Episcoporum seriem diligentissimh concinnarunt. Huc tamen Asterium una cum Timotheo sedisse sub Iustino ex actis s. Arethae Martyris colligit Baronius, quorum fides confirmari videtur ex Nonnosi excerptis apud Photium Cod. 3. Castiganda tamen hic est narratio Riccioli j Resormatoris Chronologiae, qui tomo 3. catalogo IX. in elencho Patriarcharum
285쪽
rastinianIImperatoris datus Catholicis et suo adhue Timotheo, eis adliciuntitas Lernieissedit iure is . Hunc ibidem electum ponit anno 1 3 s. Acta S. Arcthar, de Sociorum apud surium die et q. Octobris hoc initium habent: Instabat quintus annus, ex quo Dpinus acceptraisceptra Romani impii ij. Quintus lustini annus incoepit s. Iuli j Epochae Christianae 111. quo anno Asterio Alexandrino Episcopo Martyres illi pasi dicuntur. Non ergo Iustiniano Arethas Alexandrinis sacris praepositus fuit. Quod addit sedisse illum annos i 3. iure, salsunia est, nam mortuus suis ot A sterius anno 3 s o. Cum tamen ibidem asserat Paulum Catholicum anno 336. iussu Iustiniani electum suisse Alexandriae Antistitem, P sequenti 1 37. Zoilum item Catholicum ; cur enim vivente Asterio viro Orthodoxo suppares Epistopos Iustinianus dedissetὸ Sed ad Timotheum redeo. Hunc sedisse annos decem, S septem Theophanes assirmat, totidem cidem annos assignat S. Nicephorus Patriarcha: ergo moritur anno 1 38. Exa- icthitaq; Victor in Chronico scribit: Ioanne V. C. cos. Alexandrinae Ecclesiae Timotheo mortuo, qui Dioscoro minori succcssrat, duoropuli electisneperuersi ordinantur no die Episcopi Theodosus, ct Gaianus. Atq; hoc pacto&Victor septemdecim Timotheo annos tribuit. Fuerat Theodosius Timothei Archidiaconus, Gaianus vero a sacris orationibus ex Leontio actione 1. libri de Sectis. Hoe Schisma crudith narrat Liberatus, qui tunc vivebat, cap. 2o. sui Breuiarij quod eo anno 138. contigisse confirmat Theophanes, qui Gaiani initia statuit anno Iustiniani Xl. qui cum parte eiusdem anni concurrit. Author est L, ' heratus, Theodosio causam adiudicatam fuisse in exilium Gaiano deportato post dies centum, S tres a suscepto Episcopatu . At post duos menses Theo. lora Augusta Narsetem summa cum potestate Alexandriam destinauit, ut si
scitatos contra Theodosium tumultus compesceret. Theodosiis cum mansisset in sede anno et nomenses quatuor paucis ei communicantibus Alexandria prosocius Costantinopolim venit, ubi cum nullatenus Chalcedonensem Synodunia recipere vellet, Theodora mitiusexilium deprecante sexto ab urbe regia milliario in basilicam viae ad Stentapontem insidentem relegatus est. Hinc rectEVictor , Nicephorus , ac Theophanes duos Episcopatus annos Theodeso concedunt; anno ergo 1qo. depositus est. Victor Theodosium exilio mulcta tum scribit Iustino confide, co inquam anno 3qo. Hoc ipsum ex literis Vigilii Papae deducitur, qui respondens Mennae Constantinopolitano Antistiti confirmat latum ab eodem anathema in Theodosium Alexandrinum, aliosq; Seueri, ac Petri Apameensis sectatores. Datae sunt literae Vigili j XV. Kal. Octo hris Iustino V.C. Consule. Interea Paulus Tabennensiotarum Monachorum Abbas Constantinopolirit venerat Iustiniani opem imploraturus; monachi enim, quibus praeerat, palam
eundem despiciebant, nullaue ratione ad ossicium reuocari poterant. At diuino nutu, inquit Liberatus cap. 2 3. cathedram e cantem inueniens meruit per Pe-Vigili j Papae Apocrysarium Alexandriae Episcopatum. Haec ele- Qio contigit Baslio V.C. Coc anno 1q1. ex Tunonensi: Alexandrinae, inquit, cli Theodoso, atq; Gaia exulatis Paulus praepostus Tasennensolarum Mon noram ad fensoribus Synodicia donensis ordinatur Episcopus. Theophanes in ra-hulis Chronologicis Pauli Patriarchae initia recitat anno Iustiniani XIV. qi. concurrit. Paulo Nicephorus, ac Thec
286쪽
I inda duos sacrae praefecturae annos assignant, Baronius unum tribuit, sed sit: teste. Et hic quidem Pauli electionem ad annum 136. collocat, qu bd Liberatus cap. 23. illius electione recitata pacem Ecclesjs datam assimat annoxiustiniani. Sed plures codices annum non recitant, & certe Baronius ad
annum clandem Num. II 8. cum annum nullo numero sgnatum legeret addidit decimo: Ita , inquiens, s I plendum ex rebusgessis superius ena, ratis. Sed si a n-nus decimus in vetustioribus codicibus habeatur, Liberatus non ad Alexandrinam Ecclesiam, sed ad Orientalem respexit damnatis Seuero, ut ibidem notat, atq; Anthimo in synodo Constantinopolitana a Menna Patriarcha, Spostea ab Imperatore, εἰ Petro etiam Hierosolymitano in Concilio prouinciali. Vir clarissimus statuit initia Vigilij Papae anno 1 3 7. At Liberatus scribit eo ipse loco: Paulus ordinatus est ἀ arenna Constantinopoli praesente Pelagio responsa io liiij. Quare Vigilio Pontifice Paulus consecratus suit. Caeterium paulo post, cum idem Paulus in homicidij suspicionem venisset, mista P Principe cum I i teris Pelagio Diacono a Patriarch is Antiochiae, & Hierosolymorum, itemq; Hypatio Ephesino depositus suit Zoilo Alexandrinis sacris praeposito. Res aha in Palaestina peracta est anno 143. Certh Zoilo septem sacrae praesecturae anni tribuuntur a Nicephoro, & Theophane, cum vero anno 1 i. depositus fuerit Apollinare subrogato, ut constat ex literis Vigilis Papae, in queis legitur anathema contra Theodorum Cappadocem latum, Ut ad cum annum dice mus, datae enim sunt literae anno P. C. Basilij X. die sq. Augusti , eiusdem Zoili inauguratio citra annum 1 3. retrahi nequit. Et ostionem, ac depositionem postea Pauli Alexandrini praeter Liberatum recitat cliam Procopius in arcana
historia pag. a 2 o. additq; connulla, ex quibus & Ecclesiastici annales suppleri possunt, S tempus depositionis eiusdem facilius intellrgi. Paulus, inquit,saud diu suis, cum Ut tium appulit rogaturus Imperatorem, st pondo septies centum
auri oblaturus, it in sacerdotium restitueretur Sco demini iam dubium erat, quin Sacerdotium Pauluso.t consecuturus. Verum enim et urὸ Principi id imperanti haud quaquam Vigilius , quiper id tempus Hedant' mersabatur, concedendum uisuit, nes, d
sententia a se nimirum per Pelagium lata decedendum. Quare si Paulus dignitate priuatus paulo post Byzantium venit, nequaquam tamen voti compos euasit Vigilio resistente, manifestum est, integrum decennium non intercessisse, sed tres circiter, aut quatuor annos Vigilio initio sere anni 1 q7. Byχantium appulso, quo Paulus repulsam tulit. Interim corrigendus venit Bollandus in notis ad vitam S. Ioannis Eleemosinarij die a 3. Ianuarij, Vbi S. 3. num. i q. dicit Zoiluin anno 1 38. electum, ac sedisse annos septem, quod salsum este constabit ex literis modo laudatis, quarum testimonia ad annum i. dabimus, &ex Facundo Hermianensi insigni illius aetatis scriptore, qui lib. q. cap. q. scribit : Zoilus quoq; Alixandrinae Vrbis Antistes cum Romanum Episcopum mcnire co- aenosceret obuiam illi ad Siciliam mistit, conquerens necessitate se ad ipsius duriti a sit marionem fuisse compulsum; od hic ei nempe Constaruinopoli Romanus Epi copus in facie priam nobis quoq; inter alios praesentibus, exprobrauit. Ecce oculati testis lase sortione Zoilus anno 3q7. quo Vigilius Papa Constantinopolim venit, Ale- Nandrinam Ecclesiam gubernabat. Vnde Resormator Chronologiae audien- Hus non est, qui Zoilum consecratum est anno 137. atq; eodem ipso anno de lectum Apollinare subrogato, cui annos XXIII Episcopatus fingit, cum Ni-2 cepho-
287쪽
cephorus, ac Theophanes XIX. tantum assignent, nam mortuus est anno s7ο. cum anno 1 1 i. in Zoili locum substitutus suisset. improbum laborem assume. rem, si vellem, vel unius catalogi huiusce Resormatae Chronologiae errores corrigere. Cert h in Baronio legere poterat, Zoilum usq; ad annum 1 si . At xandrinam Ecclesiam rexisse. At annos ex arbitrio addere, demere, sine te. ste, sine tabulis haud equidem, credas velim, est reformasse, sed desernus chronologiam . itaq; Zoilus anno sqῖ. consecratur Episcopus, quae erat eruditissimi Paniiiiiij mei sententia, quam pluribus illustrium Scriptorum telli, montis illustrauimus. Pelagius Zoili consecratione peracta Constantinopolim rediens obuios quosdam Palaestinos Monachos habuit, qui libellos contra Origenem, ac si clatores ad Principem deserentes Pelagii operam etiam atq; etiam rogarunt. ille quidem lubenti animo rei manum admouit, nam eo pacto Theodori in gni Origenistarum patroni potentiam, atq; existimationem, qua plurimum apud Principem pollebat, deprimendam sperabat. Scribit Liberatus cap.r3. ditur Pelagius aemulus existens Theodoro Caes reae Cappadocia Episcopo mons ei noc re, eo ouod esset Origenis de sensor, mna cum Menna Archiepiscopo constantinopolitam fagitabat a Principe, et titi re eri, ouod isti Monachisupplicabant, mi Origenes δε- nari tar cum ipsis capitulli talia docentibus. Iustinianus Ecclesiasticis causis liben ter sese immiscebat, praesertim cum nihil antiquius haberet, quam haeresibus eliminatis pacem, ac tranquillitatem Ecclesiae donare; unde& plurima eius dem edicta contra plerosq; Haeresiarchas leguntur. Et quidem plusquam Labcum deceret, sacris disputationibus vel per multam noctem incumbebat; quare haud dissiculter Monachorum postulatis Mennae, ac Pelagi j hortatione ac- cedente aures dedit: Annuit, inquit Liberatus, Imperator facillime,gaudens de talibus causis iudicium ferre. DLente eo dictatas in Origenem, di in in capitula anathematis damnatio, qua ubscribentes a cum Menna Archiepiscopo apud Cum santinopolim reperti, deinde directa est Vigilio Romam Episcopo, Zoilo Alexandrino, Euphomio Antiochino, se Petro Hierosolymitano: albus eam accipientibus , di s -
scribent ins, Origenes damnatus est mortuus, qui misenssurrat ante damnatus. E
cyclicam ergo epistolam scripsit Iustinianus ad quinque Orbis Patriarchas,
quam Ecclesiasticis annalibus magnus Historicus inseruit anno 138.pag. 281. Illius autem hoc exordium fuit: Nobis semperstudi uit, atq; etiam nunc est,rectam,
ii repraesensibilem Christianorum fidem, statumq; sanctissimu- Dei Catholicae, o
Apostolicae Ecclesiae perturbationum experiem msquequa 1i custodiri. Haec nobis prim diantiqui1sima cura est, pcr quam o nobis inpraesenti faculo imperium a Deo traditum esse, conseruari crevimus, ct Reipublicae nostrae inimicos subdi , ct in saeculo futuro -
sericordiam in conspectu bomtatis eius nos ad plures speramus. Postea: Ad nos alla- tum es nonnullos Dei metum in animo non habentes, nec rectae doctrinae discrimen tenera tes, quosaluatur quicunq1, meritatem cognoscit, relictis diuinisscripturis, Sanctisque
Patribus, quos catholica Dei Eces a Doctores habet, per quos omnis biq; haereses ex- pulsa est, ides mera orthodoxa declarata, Origenem, eiusque dogmata Paganorum , Arianorum, di Manichaeorum erroribus onia asserere, per quae ille in foveam incidit. Inde eiusdem errores de mysterio Trinitatis, de animarum praeexistentia , de anima Christi, alijsq; de rebus refert, ac sanctorum Patrum testimonijs eos dem impugnat s illorum 'ero summarium continetur in nouem canonibu* , quos
288쪽
quos epistolae subijcit, eosq; nuper eruditissimis notis illustrauit meus Lupii uictor, ac Proselor Lovaniensis in commentarijs ad Synodum V. subdit ibidem Imperator: Hanc epistolam ad tuam Teatitudin dedimus, qua eam hortamur,it omnisem, qui in hac regia Vrbe nunc de unt, sanctissimorum Episcoporum conumtumhideat, ac Deo amasilissimorum praefectorumsanctis, quae hic sunt , monasteri , Ω- fiam edit omnes in scriptis praefatum impi m, ac Deo repugnantem Origenem, qui Adamantius, quique Preibtir init sanctissimae EG siae Alexandrinae, eius nefa hia, impiaq; dumta, capitulaque, quae in friuspomintur, omnimodis anathematiest. Iubet insuper: Ne aliter ordinontur Episcopi, aut Monasteriorum Hegument, nisi ius m aljs omnibus haereticis, qui de more in libellis anathematicantur eos ibi recen- set) praedictum etiam Origenem, qui Paganorum, Arianorum; infinia laborauit, e acum exura bilibus, imp s eius dogmatibus anathemati m. Et tandem ait: H. c. porro eadem scripsimus nonsolum ad Sanctitatam tuam, sed etiam ad sanctissimum, ratissimum Papam si nioris Roma, ct Patriarcham nigitium, o ad caeteros Omnes Sancti se os Episcopos , di Patriarchas id si Alexandri , Theopobos, ct Hierosol -
morum. Hanc epistolam mille maledictis excepit recens Origenis aduocatus,
cuius dicteria capite sequenti refellam. Vbi haecepistola publicata fuit, atq; teste Liberato a Vigilio Papa, ac cum reliquis Patriarchis etiam a Petro Hierosolymitano subscripta, Origenis nomen nouam infamiam subijt, eodem in-
ter damnatorum capita relato. De hac Origenis damnatione tunc vivens Facundus Hermianensis lib. I. ad Iustinianum Imperatorem cap. scribit: Inuenit autem desidi tam occasionem ex furore quorundam, qui sub nomine Christian, latenter in Ecclesia gentile Origenis dogma se niue y Et quia per instantiam tuae religionis eiusdem Ofani dogmatis iterata damnatio est dici Q aibus doctissimus Antistes autea etiam Origenem damnatum fuisse declarat. Hoe pacto Monachi Palaestini ad suos victores reuersi Petro Patriarcha adis nitente Origenistarum vires fregere expulsis his, qui damnato homini obstinati adhaerebant. Haec quidem accidere S. Quiriaco adhuc in antro S. Charitonis degente, nam cap. 13. vitae eiusdem haec leguntur: uoniam autem quando legum Origenis diligens custos Nonnus turpissimo exitu expulit animam, di sta fuerunt onmes eorum ires , o cessauit bellum aduersus Orthodoxos i interse inui rem praelia cierunt, y pericula, multi enientes in antrum charitonis diuino uiriata
comm paruam exhibebant molisiam eius sientium,st quietem interturbantes. Etenim Theotaus, Domitianus, ac reliqui Origenianae sectionis Duces paulo post ori enis damnationem procurata a Iustiniano trium capitulorum proscriptione in pericula se coniecere, ac grauissimis dissensionibus amicti sunt, ut suo inserilis loco explicabimus. Monachi autem nouae Laurae, ubi Nonnus , ac Leontius Origenianae scholae cathedram erexerant, detestanda obstinatione damnatae doctrinae inhaesere, donec anno 1 1 q. a Laura expulsit sanctioris dogmatis cultoribus locum dedere, ut eo anno nobis memorabitur. Hanc cel
brem Origenis damnationem ubique a Patriartiis publicatam Baronius anno 338. recenset, sed circa annum 3 3. ex chronologica dissertatione de Zoili
Ale andrini Episcopi iiiiiijs contigio luculenter probatum est.
289쪽
' Iustini us ab Lyaro, si ectionibus as reus. Illius in Thesilae iis disti mis eruditi
contra mulgarem sententiam a monstratur. Suidae textus restitutus, ac sepraesen
fus. Origenesiam Mimaiste Iustiniani tempora ab Ecssia datismato, sertim ab Heracla Alexandrinoper ram hoc aduersario pernegante. .
Am graue vulnus Origenianae doctrinae per epistolam illam inlatum est, .l A ut Sectarii remedijs quibusque desperatis ad ultionem animum verterint, quod capite sequenti monstrabitur; neq; enim ullus ausus est pro Origene contra Orbis Orthodoxi sententiam stare. At nudiustertius Leodiensis Advocatus erupit , qui Iustiniani epistolam censeria virga percutere haud exti- muit, dicens eandem a Patre menda j dictatam. lib. q. apol. quaest. 1 o. pag. 3 8a usurpasse illum, quae Ecclesiae, di Episcoporum sunt opria. pag. 387. addit,sulse scripserintne Patriarchae Est illi pag. 3qq. s. Impe'
rator homo rudis, in illit ratus, quamuis famae eruditionis ambitiosissimus. Et a pag. 38 q. pluribus mendacijs epistolam illam refertam esse contendit, notans ire. . eadem etiam pag. 3 8 mendacium mendaciorum. In primis constat morem salse antiquitus, ut Imperatores contra Haereticos sacras publicarent. Hinc Sy- inodus VL act. XVIII. ita Imperatorem Flauium Constantinum Pogonatum Iocuta est: His quae a naisgesta sunt, signaculum tribue, mestram inscribito imperi itim ratthabitionem, in per edicta diualia. atq; perplas constitutiones Ex MORE G- rum omnium firmitatim, quatenus nullus his, quae stafint, aut contradicat, nouamis quaestionem machinitur. Quamlim vero Romanae Ecclesiae Iustiniani edicta pro- bata suerint, non uno testimonio demonstratur. Nobilissimum extat act. q. VI. Synodi, ubi S. Agatho Papa haec ad Imperatorem scribit: Prae omnibus aemulse itor morae, Apostolicae fidei piae memoriae Iustinianus Augustus, cuius re titu
quantum pros/iora consessione Deo placuit, tantum Rempublicam Christianam exalta- uit . Et lique ab omnibus gentibus eius religiosa memoria meneratione di se censetur,
cuius ei rediitudo per AvGvs Tissi MA Elvs EDiCTA in toto orbe dissu ala datur, quorρm mnum, quod ad Zoilum Auxandrinum Praesulem aduersus Acephalorum hausim mi sum syc. Haec inter edicta non ultimo loco illud reponitur, quod contra Origenem vulgauit.
Sanctionem illam contra Origenem Mennas, ac Pelagius Apostolicae Sedis Legatus, qui postea Ponti sex suit, cum alijs doctissimis viris proluderunt; illi enim Iustinianum ad eandem scribendam, vulgandamq; hortati sunt ό quare ea in re Imperator&Patriarchae C P. εἰ Apostolicae Sedis Legato morem gessit. Vitio vertit Iustiniano aduersarius, quod usurpauit, quae Ecclesiae, scoporumsuntpropria. At Vigilius Papa legens edictu Iustiniani, quo anno F qo.
cum Seuero, Petro Apameensi, ac Eoara etiam Theodosium Alexandrinunta damnabat, Imperatoris scriptum non modo laudauit , vertim etiam ob id gratias Deo agendas fassus est e Nor in Domino, inquit, nimium conueni loriari, quod non imperialem solum, sed Sacerdotalim mobis animum concedere sua miseratione di-
Datus .st. Illa edicta adhibitis in consili si doctissimis Episcopis Princeps coni. ponebat, unde haec ad Iustinianum scribebat Ioannes H. Papa: Firilibus popo iii
290쪽
nae sunt huiusmodi edictis ab Imperatoribus emissis Ecclesiasticae historiae. Iustinianus, cum Seueri, Petri Apameensis, Zoarae, atq; Anthimi causa tractancia esset, non quidem per se, sed in Synodo anno 1 3s. Constantinopoli coacta eosde damnandos curauit. Haeretici Mennae sententia damnati sunt men- se Maio die et t. sanctio autem aduersiis eosdem emisia est a Iustiniano VIII. Idus Augusti data ad Mennam Patriarcham, quae incipit : Rem non in solitam imm serio, in nos acientes ad pr.esintem venimus legem, ubi ait haereticis a Syn do damnatis, toties imperium eiusdem sententω, in ordinationis cum Sacerdotum au- .cto,itate fui . At in causa Origenis nihil diligentiori cura indisandum erat, xEs enim nota erat, Origenem scilicet iam olim ab Ecclesia suis te damnatum. Vnde Imperator latam contra Origenem sententiam recenti edicto confirmauit, nec ea, quae Episcoporum sunt propria, usurpauit, sed Sanctorum Anti- nitum, quos ea in epistola laudat, exemplum secutus Adamantio nigrum the-
solam sebscripserint, si phrasi ipsi familiari uti vellemus, m)ndacium mendaciorum dicendum foret, sed acerbiora dicta procul esse volumus, ac mitissimEsemper loqui. Verba Liberati Diaconi repetimus in fine cap. 23. Iubente eo Iustiniano dictata est in Origenem, di in illa capitula anathematis damnatio, quaal f bscribentes et na cum Menna Archiepiscopo apud Constantinopolim reperti, donne directas Vigilis Romam. Discopo, Z lo Alexandrino, Eu emis Anthisinem, y Potro
Hieros dimitano , QvIBvs EAM ACCIPIENTIBUS, AC SvBSCRIBENTI- rus Origenes damnatus est mortuus, qui tuus ob uerat ante damnatus. Quo luculento tunc viventis Diaconi testimonio probatur, omnes Patriarchas la-
tam contra Origenem a Iustiniano legem subscripsisse, eamq; ex consequenti ab uniuerso orbe receptam, ac miro consensu laudatam . Audio quid dicat pag. 38 2. Liberatum contra Origenem ex praua informatu ne secus , quam oportuisset, y ranscripsisse. Erras, qui alium errantem facis. Patriarchae sacras diualescas cunnes Metropolitas suae Dioecesis mittebant, quare encyclicas Principis li- teras Vigilius in Africam ad Reparatum Metropolitam, ac Primatem Cartha- sinensem misit; unde optime easdem nouit Liberatus ipsius Carthaginen- sis Ecclesiae Diaconus, atq; historicus insignis. Sed age, Liberatus homo Africanus lichi tunc superstes nescierit, quid Romae de Origene a Vigilio decretum fuerit,. dabo supparem testem illius aetatis Senatorem nobilissimum, Scriptorem celeberrimum, ac tandem sanctissimum Monachum, Cassiodoorum ex titulis habes, qui lib. de diu. lect. cap. i. de tuo Origene scribit: Hune
ti et tu Patrum impugnet auctoritas, praesenti tamen tempore ET A VIGILIO B - . iistino Papa denub CONsTAT ESSE DAMNATVM. Halloix tamen quaesi. -
i o. g. pag. 3 63. voci seratur, MPm esse, quod quidam scriptores iactitarunt; Origemma Vigilio Papafuisse condemnatum . Aut hic, aut Cassiodorus falii reus est; at Cassiodorus sub Vigilio vixit, ac disertis verbis testatur, sibi Co&sTARE Origenem a Vigilio esse damnatum. Hinc in V. Synodo Iustinianus: eum Origenistarum causa tractanda foret , libellis Monachorum contra Ori- ' senem iii ad Vigilium de illii scripta erant, adiunxit Horum author est Euse Srius