장음표시 사용
311쪽
erat Epis opus Adrumetinus, & Vigili j Constitutu in contra Iustiniani sententiam subscripsit, qui tamen paulo post mutata sententia in Synodi decretum pedibus luit, ut postea nobis commemorabitur. Interea capta Roma tila, ac Gothis tota Italia victoribus Vigilius in stabat Iulliniano, ut iterum Belisarius cum exercitu in Italiam mitteretur. In perator vero non Gothos, sed subortam de tribus capitulis dissensionem in lebat profligare. Reddo verba Procopij ex versione Groiij lib. 3. At Veii tui
Romae Aintistes . um Italis, qui ct multi, nobiles Di,ntium aduenerant, non ces bat instare, et i in Italiam magna cum et i Telisa ius remitteretur ine. At Imperator it
liam sit citrae sine promisit, aftiditos micrim tractandis christianorum placitis hoc propo sto , studioque, Ut quae inter eos disputendo iactabantur, componeret. Haec Procopius.
Nulla enim peiora dissidia Principibus censentur, quam quae ob dogmatui dii tersitatem subditos in sectiones dilancinant, neque hostis propulsarisacit Epotest, regno ciuilibus discordijs amicto. Vigilius nulla re magis in dies an
gebatur, qu in quod Iudicatum emiserat, cuius scripti non semel eundem poenituit; videbat enim Occidentales ob id omni erga Apostolicam Sedem reuerentia deposita rebella I se. Quare prudenti consilio cum Iustiniano egit, ut a Menna sibi Iudicatum illud restitueretur, unde postea in Synodo plenaria veri Iut ex integro eadem cati se tractaretur, nullaque seri posset ex priori illo decreto Sacris Senatoribus in dicenda sententia praescriptio. Id tamen eo consilio Pontifex saciebat, ut Iudicatum E Graecorum manibus extorqueret, eaque, ratione Latinis ostenderet, inuitum se illa scripsisse. Praestitit igitur Deus, mi hac ratione Sanctus Papa I editis Iudicatum, quod in ipsa causa fecerat, publice in rem uentu recipcret aenuncians , quia si quis Graecorum Episcoporum et queau niuersalis concilij tractatum de viis Capitulis alicui ecisset, aut facientibus acquieuiset, a mimmunione Sedis Apostolica alimus existeret. Haec reserunt Clerici Italiae in libello laudato. Caeterum Vigilius una cum Iudicato Latinorum omnium amorem, ac reuerentiam erga Apostolicam sedem recuperatam putabat; inde etiam factum e st, ut in priorem sententiam liberius regredi potuerit, qua tria Capitula antequam ByZantium veniret, adprobarat. illius Iudicati nec unicum exemplum apud Mennam remansisse, eo mihi argumento probatur, quod cum po
stea collatione VlI. Synodali ex scriptis Vigilij tria Capitula ab Apostolica
Sede damnata esse demonstrare Graeci Patres conarentur, ac sententiam contra Diaconos Romanos, itemque epistolas ad Valentinianum, & Aurelianum Antistites ad verbum recitarent, Iudicatum minimE protulerunt. Sed Vigilii verba re dcinda sunt in decreto contra Theodorum : Ad hoc est causa per ludi , quatenus semotis omnibus, emae de trium capitulorum a quibuslibet QEm,scripto siserant ordinata, quid de ipsa re facto opus esset, cum Uicanarum, Illyricianarum,seu Vua b
rum partium congregata Synodo tractaremus, eorum max e praesentiam requiremes ,
quorum fuerat sandalitata faternitas; illud quoque magnopere nolis cum Clementio Principe praesentibus etiam Menna Constantinopolitane ciuitatis, ct Datio Mediolanensis Vrbis Antistite, at qνe tam Graecis, quam Latinis Episcopis , cum quibus omnibus etiam tu Theodore pariter assuisti, necnon praesentibus Iudicibus, atque Procaribus , et tu sque Senatu conuenit, ne et sive ad memoratam Conciij definitionem suiquari de praefatis tribus capitulis ab aliquo fieri intentaretur. Haec Vigilius.
312쪽
dorus Mopsuestia Perilanus e sereris Dipychis expunctus Nonnulla δε ei
dipuchis amotantur , ct Dip chion a plusenum illustrauur. Iustinia spu- blicat edictum contra tria Capitula , ac Vilium, ct Apicanos Episcopos eirim resistentes sevius assistit. Moritur Mennas Patriarcha C-P. Vstinianus induciarum tempore susceptum semel contra tria capitula bellum acerrime urgebat. Cum accepisset nomen Theodori E sacris dipue his ricclesiae Mopsuestenae, cuius ille olim Episcopus fuerat, erasum suisse, ad Ioannem Metropolitam Iustinopolitanum est autem haec urbs primaria Ciliciae minoris Anararbus antea dicta, quae teste Euagrio lib. q. cap. 8. terrae-4Motu deiecta, & a Iustino Imperatore restituta eiusdem nomen acceperat in literas misit, quibus mandabat, ut collecta prouinciae synodo inuestigaret, quandonam Theodorus e sacris diptychis expunctus fuisset. Eiusdem fer. exempli epistolam dedit ad Cosmum Episcopum Mopsuestiae, qui ante paucos menses in demortui Simeonis locum hac ipsa indictione XIII. subrogatus suexat. Scriptae sunt literae Iustiniani die 13. Maij, anno imperij eiusdem XXIV. P. C. Basilij IX. Coacta est autem Synodus Mopsuestiae die i7. Iunij, cuius acta recitantur in Synodo V. quorum initium collatione quinta hocce reser-
tur : hnperi, diuini, O pjssimi nostri Domini Flauij Iustinianiperpetuo Augusti IN
raturis anno XXIII. legendum XXIV. Post confulatum Sasely V. C. anno nono menstrarumj XVII. instantis Indictionis XIII. in Mopsus a colonia Christianissima iis c. Ad-: suere cum Ioanne Metropolita octo alij Episcopi. Vnde nescio cur Riccioliu in magno chronico ad annum 3 o. scripserit: Iustinianus et niuersalem Synodum. Musuestia in Cilicia conuocat. Adsuere etiam seniores Clerici, & nobiles ciuitatis. Ioannes Cimeliarcha iussiis proferre diptycha Ecclesiae, in quibus San-
memoriae Sacerdotum ipsius optima tauitatis continentur mocabula, respondit: Ss
undum iussionem prae sanctitatis inter sacra masa, quae Eme scriiantur , habentes Apscha illa protuli, ad recitationem porrigo. Habeo autem, ν duos mombranacebr quaterniones metustiores istis, quae nunc sunt, se recitantur , quos ipsos pretuli, sicut id tis. Iacobus Goar in Euchologio iri notis ad liturgiam Chrysostomi vertit chartareos codices. Ex his aperth constat diptycha illius Ecclesiae fuisse mem- hranas quasdam, in quibus nomina Episcoporum scribebantur. Hinc diptyeha a Synodo Constantinopolitana sub Ioanne Patriarςha anno 3I8. in relatione ad eundem, itemque a Monachis regiae urbis in libello ad eam ipsam Synodum sacri libri nuncupata sunt. Distincta erant diptycha viventium, ac mortuorum ; nam in diuersis libris eorundem nomina scribebantur. Hoc patet ex literis Attici Constantinopositani ad Cyrillum de restituto diptrchis Chrysostomo: Mentio namque eius, inquit ,st cum defunctis nonsorum Epigcopis, sed is Presbyteris , Diaconis, O laicis ipsis, mulseribusque se. Magna est enim inter defunctor , o superstites dis irentia, mi Hiam libri propter disserentem eorum , quorum memoria con seruatur , flatum d cieta sint. ata diptycha libros & ipse nuncupauit, eos vero ex aliquot paginis conflatos constat, qubd tot sacrorum, ac laicorum, imo & mulierum nomina
313쪽
continebant Porid nomina haud promiscuEinscribebi tu . sed in Hara sina Episcopi, in alia Presbyteri, in altera Diaconi , atque ita diuersis etiam
Laici , ac Deminae dis tychis consignabantur. Profana quidem dis tycha , queis noui Consulis nomen exhibebatur, ex ebore suisse certum est ex Cod. Theod. lib. I . tit. 9. ubi: Eludetiam constituti ne solidamus, ret exceptis confulibus ordinarjs, nulli prorsus alteri aureamsportulam, di scha ex ιιore dandis cultas sit. Cum pullica celetirantur incia, si spmtulis nummus argenteus, alia materia dipuchis. Datum est illud rescriptum as Imperatoribus Valentiniano, & Theodosio anno 3 8 q. Tabellis eburneis caraeteribus aureis nomen Consulis inscribebatur.t hinc Claudianus lib. 3. de laudibus Stili clionis proph finem canit. Tum mirides pardos , ct caetera colligit Austri
Prodigia , im nefauesimul Latonia dentes, .Qui secti ferro in tabulas, auroque micantes
Inferipti rutilum caelato consule nomen . Per proceres, o Uulgus eant.
Ex illis cadato Consule effigiem etiam Consulis in tabella sculptam fuisse colligi
mus,& nostra aetate Alexander Vvithelmius haec diptycha consularia non uno loco snter antiquissima cimelia inuenta publicauit, ac nobili insuper commentario illustrauit, quem mihi primum ostendit auius Ferrarius magnum illud huius Academiae Patauinae decus, ac nostrae aetatis Oratorum facit E Prii ceps. Erat duplex tabella ex utraque parte essigiem Consulis repraesentans.
Huiusmodi etiam dis tychon exhibet Sirmondus in notis ad epist. 1. Libris. Sidonij Apollinaris. Hinc verb illi catalogi Episcoporum, aliorumque apud
Christianos dis tychorum nomen mutuarunt, & consulare diptychon sacrum. euasit. Augustinus duas catalogi tabulas eleganter lib. I . contra Faustum cap. Dipychium lapideum nuncupauit. Caeteram & sacra diptycha alicubi eburnea suisse indicat Fortunatus lib. I o. carm. 7. de Natalicipo dies. Martini Turonensis ad Childebertum Regem, ubi ait. Nomina mestra legat Patriarchis, atque Prophetis , cui hodie in limpio diptychus edit ebur. Non inde tamen cerib colligitur nomina Episcoporum ebori suisse thsculpta,
nam coopertorium sorte solummodo eburneum erat, nomina autem membranis inscripta. Habemus ex inscriptione Gruteri pag. I7q. T. Tarsemium gasie P vGiLIARES MEMBRANACEOS OPERCvLIS EBOR Eis . CertEdis tychum Mopsuestenum membranaceum fuisse ex laudato testimonio constat, quod vero inter sacra vasa, ac pretiosam supellectilem repositum illud video, easdem membranas crediderim eburneis coopertorius, vel alterius pretiosae materiae tegumentis inchisas. Dii tycha sacra summa in veneratione erant; etenim in sacrosancto m sterio exponebantur, & Diaconus eadem thure sussibat, quod ex liturgia S. Ioannis Chrysostomi colligo, ubi haec habentur O λυα γύραο ναί, ἀμαν Dia nus circhmi nsfo sacram mensam, se dipycha. I terpretes antiquiores imperith pro diptychis corporalia posuerunt. Recitabantur dii tycha a Diacono alta voce in ambone, quod ex actis Synodi Coti stantinopolitanae anno 3 18. celebratae colligitur, ubi cum populus concla masset:
314쪽
non loquitur Manichaeus est. Dipi ha a Mi. Ioant: patriarcha populo satisfecit. Post lectiorum sancti Emim j ex more, ora ni se inita, in tuis clauses missa inquam Catechumenorum, quibus post euangelij recitationem extra Ecclesiam dimissis ianuae claudebantur) ae sancta Deli
ne iuxta confutudinem lecta, tempore diptychorum cucurrit omnis multitudo cum n agno
Id nuo circa altare ,-audiebat. Et cum sed im lecta fuissent a Diacono nomina p alia claram Sanctarum quatuor Θnodorum, in sanctae memoriae Archiepi coporum En 'ν,
Macedonis Leemis more magna et niu si clamauerunt ,gloriatiίi Domine. S. Leonis Papae, nec non Eusem ij, ac Macedonij regiae Urbis Praesulum nomina Anastasius haereticus Imperator h sacris tabulis eraserat, ideo eodem anno II 8. Iulij die nona defuncto, populus septimor os 1 die,nempe dissextadecima frias eorundem Praesulum nomina diptychis restituta audiuit. Haec quidem referuntur in actis Concili j Constantinopolitani sub Menna anno 336. actione Prima. Atq; haec de materia, & recitatione sacrorum dis tychorum indicasso sussciat. Legatur purpura aequh, ac sapientia Eminentissimus Bona Iib. z. rerum Liturgi carum cap. 11. ubi eruditissimEde sacris dis tychis disserit. Verum ut ad Mopsuestenam Synodum redeam, defunctorum illius Ecclesiae Antistitum nomina ita diptychis inscripta legebantur: Pro requiescentibus Episcopis Protogene, Zos: Mo, Olympio, Cyrillo, Thoma, Passiano, Auxcritiis , Palatiano, Iacobo , Zomo, Theodoro , Simeone. Hic ultimus ante paucos menses decesserat, Theodorus vero h Galatia erat ante triennium defunctus. Olympius anno 38 i. intersuit Synodo Constantinopolitanae Theodosio Imperatore,nam inter Episcopos Ciliciae legitur Obni'us Mopsustetistis. Huic circa annunL 3 t. successitTheodorus Antiochenus tantorum dissidiorum origo, qui cum,nnos sex, & triginta eam Sedem tenuisset, circa annum q17. occubuit, vi lib.
2. hist. Pelag. cap. q. narrauimus. Excepit Theodorus Thomam, qui in Synodo Antiochena praeside Domno Patriarcha contra Athanasium Parenorum Episcopum sententiam dixit; ibi eniim haec legimus: Thomas Episcopus Uv- susia dixit Hanc Synodum anno eodem, quo decessit S. Cyrillus Alsa andrinus, habitam fuisse ex verbis Athanasij recitatis act. 1 q. Synodi Chalcedonensis colligit Patςr Lupus cap. q. comment. in Synodum latrocinalenta Ephesinam causam inquit, audierunt beatae mmoriae Cyrillus, ' Proclus, certas formas scripserunt Domno, qui fuit Antiochenus Epilcvus , promisitq; iste eas complere,Wchm cognouisset mortem beati Cyrilli, restiuit, ij ad iuuicium me ocauit: Cyrillum obiisse anno - . locupletissimo eiusdem Cyrilli Nepotis testimonio probauimus lib. a. hist. Pelag. cap. II. Anno igitur qqq. tempore Concilii Antiocheni, quod actioni 1 .Synodi Chalcedonensis insertum legitur, Tho. mas Mopsuestiae sedebat. Idem intersuit synodo alteri Antiochenae in causa abae Edesseni ex act. is. Synodi Chalcedonensis, ille autem conuentus habituς est anno q48. ut ex actis Synodi Tyriae, & Berytensis colligitur, quae in eadem cauti nae habitae sunt. Hic vero Thomas paulo post decessit, nam lic bscriptionibus Concili j Chalcedonensis habiti anno q1i. legimus: Bassia ni s Episcopui a 'fusiae per Sophronium chorepiscopum Ananis oe. Post Bassia-
cum sacris Mops uestenis praesuit Auxentius huius nominis secundus. At cur Macedonius Episcopus in memorato Diptycho non recensetur
tenim in subscriptionibus Synodi Nicaenae anno 3 a1. inter Antistites Cilic
315쪽
legitur Maceduntur Mopsuestiensis . Omnes autem Episcopos orthodoxos
Patres his iusserant nominari: Recitentur nobis sacra Di Icha, quae declaranuan
memoriae connumerationem Sacerdotum istius Mopsusenae ciuitatis, ex quo immaculata ,
ct Orthodoxam s praedicatur Dysiue ad hunc , qui in praesenti tertiadecima indictione mortuus est. Respondeo Macedonium ad Arianorum partes defecisse, diuque inter eosdem militasse, unde veluti a fide Catholica rebellis E sacris Mopsuessenae Ecclesia tabulis expunctus filii. S. Athanasius in libro de Synodis scri-
bit de Arianis: Rufus qua istorum paenitentiata rarent post triennium iterum in tonse m cniunt , o mandant l, Ludoxium Cilicem , di cum eo nonnullos ad Italiam
secum deferentes sim multis mei bis conscriptam. Hos inter legatos fuisse Macedonium Mopsuestiensem diserte tradit Socrates lib. r. cap. is . alias Isi. ubi de eisdem haereticis ait: Aliam fidem composuerunt , illam ' , haliae Episcopis per Eud xium tunc Germaniciae Episcopum, se Marurium , se Macedonium Mopsus in Glis cilicia Episcopum mittunt. Ex collega sudoxio Arianae Distionis antesignano, qui Antiochenam, &postea C-P. Ecclesiam initast, ac Valentem Imperatorem abs se undis sacris totum in Orthodoxos concitauit, Macedonium ii ter Arianos connumeratum certum est. Scribit Baronius hanc Eudoxij leg tionem contigisse anno 3qq. nam ex Athanasio constat, post triennium a per cta Synodo Antiochena eandem destinatam suisse. Illa vero Synodus habita stit ex Athanasio Consulibus Marcellino Probino indictione XIV. nemphanim 3 i. ante Septembrem. Sed triennium illud non a memorata Synodo Anti cliena, sed ab alio Arianorum congressu post aliquot menses celebrato numerantini est ι idem enim Athanasius scribit: Haec cum Antiochiae tempore encam - rum egissent, ne tum quidem arbitrati satis perfecte sidem suam consi riptam se, te homines turbido, fluctuantique animo, aliud scripturae nus defae post aliquot menset consciunt, amandantq; in Gallias Narcisum, Marim bo c. Postea addit elapse triennio Eudoxium legatum,ac socios cum nouo symbolo in Occidentem missum. Itaque Macedonius annosq1. in Italiam venit, qui cum interesset Sy nodo Mediolanensii, quae per id temporis agebatur, iussus Arij errorem dam- Mare, palam cum collegis id facere recusatiit. Testatur hoc Liberius Papa ita, alteris ad Constantium Imperatorem: auae est pax, inquit, clementissime Imperator, cum sint ex partibus i i quatuor Episcopi Demophilus, Maced ius, Eudoxius,
'Mart rius, qui ante annos octo, cum apud Mediolanum Ary haereticam sententiam noluissent damnare, de concilio iratis animis exierunt ρ Hae literae missae sunt per leg tos ad Imperatorem Arelate degentem anno 3 sq. exeunte, Vel insequenti inchoato, virecthostendit Baronius. Cum vero ibidem Liberius tradat ante
'annos octo Macedonium in Italiam venisse, patet id contigisse anno 3 1. post aliquot menses a celebratis Antiochiae encaenijs, ac Synodo. Cum biennio post haberetur Sardicae in Dacia Synodus Oecumeuica, Ariani inde dilapsi Philippopolim secessere, ac conciliabulum peragentes encyclicas Sardicensis Conciiij nomine inscriptas vulgarunt, in quibus Macedoni; honorificE, uti th eiusdem farinae hominis mentionem fecere, ibi enim dicitur Maledonius scopus, atque consessor a Mopso. Idem Macedonius primo loco legitur etiam sui scriptus in memorata proximE synodo Antiochena, in qua XXV. canones saluti sunt. At subscriptiones illae ex Nicaena Synodo illuc fuerunt asportatae ,
sames enim, qui in eqgem Antiocheno Concilio subscripti leguntur, Nicae-
316쪽
nam quoque synodum subsignarunt. Illa autem nomini fis a apparent ex subscriptione Theodori Laodiceae. Etenim anno 3qr. sedebat Laodiceae
Theodori succetar Georgius ex Socrate lib. 2. cap. v. ubi ait: Quis mero ille fu rit, docet Georgius Laodicenus, qui tum in Synodo, nempe Antiochena anno 3 I. prae ens fuit. Idem testatur SoZomenus lib. 3. cap. 6. In illa autem Synodo Antiochena legitur subscriptus Theodorus Laodiceae, qui anno 3qI. cum ilia Synodus celebraretur, E vita discesserat. Quod si Verae sunt eae subscriptiones , Concilium illud Antiochenum ante annum 36 I. celebratum fuit, & est diuersim a Synodo ibidem ab Eusebianis collecta, de qua loquitur Athanasiius. Ante Macedonium sedit Mopsuestiae S. Auxentius , cuius memoria celebratur in Romano martyrologio die i8. Decembris. Hic cum sub Licinio militaret, ac iussus Diis sacra facere, constanter scelus execratus fuisset, militari cingulo exutus ad sacra se transtulit, teste Suida, ac Praesul Mopsuestenus renunciatus fuit. Hactenus de Mopsuestenis Episcopis.. Recitato ergo diptycho laudato Stephanus Presbyter annos septuaginta, uno miniis natus dixit: Nullatenus scio, mel audiui Theodorum, qui olim in nour riuitate fuit Episcopus, nominatum in sacris dipuchis. Cognoui autem ex quo huic con- numeror Cl ro, quod isto adempto ex ipsis aliquando Cyrillus Alexandrinae ciuitatis Episcopus in istius loco insertus est sacris dipuchis requiescentium Episcoporum, qui ret que nunc pro ipso praedicatur. Idem caeteri tum Clerici, tum nobiles ciues Vntestati sunt dicentes non meminisse se, quando ademptum es nomen Theodori, O insertus ' pro illo Cyrillus. Itaq; Theodorus inter Olympium, & Thomam in sacris olim libris legebatur, ex quibus postea expunctus suit. haec expunctio declarabat Theodorum mortuum fuisse in communione Ecclesae, post mortem
verb errorum accusatum, atq; conuictum communione priuatum fuisse Theo
doro autem substitutus est non quipiam Sanctus Episcopus E dioecesi Patriarchatus Antiocheni, ad quem Cilicia utraq; pertinebat, sed S. Cyrillus Alexandrinus, qudd hic datis ad Acacium, Rabbulam, Proclum, ac Ioanne
Antiochenum literis Theodorum olim mortuum Nestorianae doctrinae parentem detexerit, ac consularit, nullam enim aliam huiusce subrogationis rationem video. Rasum ergo nomen Theodori e diptychis eundem haereseos, aut schismatis reum decerisse conuincit, unde S. Hormisdas nunquam Ioannei'C-P in Apostolicae Sedis communionem recipere voluit, nisi prius Acaci; , eidemq; communicantium Euphemij, ac Macedonij in Constantinopolitana ccessorum nomina sacris diptychis paulo ante petente populo inscripta iterum deleret. Rem narrat magnus Annalium πnum sis. Itaque synodus Mopsuestena hanc sententiam de Theodoro, causa eiusdem diligenter discussa, pronunciauit: Nunc Teritatis rei elata est ratio, sialde euiden re declarata est, Theodorum meterem, qu
scopus, in antiquis temporibus extrapraedicationem diuini P - , t μ ii di Em 49 filium 1 Ictam moriae. Patres hoc ipsum Iustiniano Imperatori sta- uer iteras sicificarunt, cuius etiam rei Vigilium, nam ad quoque Imporato iusserat, certiorem reddidere. Extat epistola ad Vigilium collatione 3.sυ nodi V in qua praelati Primae Romanae Sedi denuncianda omnia, quae tria
317쪽
eoUiderans. stisd vestram scientiam quaeism, quae de Theodoro quon am Mopsu , nae Ecclesiae Episcopo mota sunt, iustis referre dic. Hunc exitum habuit synodus hoc anno apud Mopsuestiam a Ciliciae Episcopis celebrata. Successit annus 3 i. Vigilio infaustus ob Iustiniani furorem, ac in Apostolicani Sedem iniurias. Theodorus Cappadox induciarum impatiens, fidemq; seruare nescius contra tria capitula librum publich coram pleri'; Episcopis in palatio legendum curauerat. Quod ubi Vigilius accepit, hominis petulantiam execratus grauiori quidem poena eundem assicere decreuerat, sed quod ille Iustiniano carissimus crat, mitius consilium inijens, eundem accersitu datae fidei admonuit, ac patrati lacinoris repraehendit. Ille, v terat prono adfingendum animo, facti veniam supplex peti)t, impetrauitq;. Reddo verba Vigili j hoc ipsum postea eidem Theodoro exprobantis: Deinde tuis, inquit,
ex consuetudine incita hitis liber conium nationem capitulorum ipsorum continens in ρο-
titio te assistente ,-mstruente coram quibusdam Graecis Episcopis est relictus, a qui surcontati cnα auorem tuis et ocilus exigebas. Ex quo facto tam tu, qu- ι ibi consensetientes Episcopi mitius licet a nobis, quam Fonruit, increpati ad prom rendam icta statis Ectione meniam conuolastis. is autem commemorare susciat, quae te incitant ,' atq; exequente mala ccmmissa sunt ξ Et statim: Ea, quae iurata te more non esse facti rametsq; adcrestitutum tempus frequentiusfrmaueras, conscripsisti, ct fit,pri texta religionis ea, quae Dei Ecclesiam diui Arint, sicut etiam rebus ipsis agnoscitfr,' p v
trasti. Haec quidem Vigilius in sententia lata contra eundem Caesareae Antistitem. At ingens Pontificis ad parcendum facilitas non modo Theodorum in ossicio non continuit, sed ad grauiora contra Vigilium lacinora tentanda eundem longe promptiorem reddidit, quod ex ijs, quae hoc anno nobis descri-hentur, ostendetur. Aduenere hoc anno Constantinopolim Episcopi Africani Reparatus, ac Firmus, ille Proconsularis, hic Numidarum Primas, Pri masius Adrumetinus, ac Verecundus Nicensis, sed pro trium capitulorum de sensione obstinatissimi. In Reparatum totius Africae primatem vehementior impressio facta est; at ille nec gratia, nec minis inflexus est, sed tria capitula
constanter propugnauit. inare indignatus Imperator Reparatum in exilium mittit . Do Victoris testimonium: gasily anno X I. Reparatus Archiepiscopus plurimis calumnjs impetitus pro eo, quod damnationi trium capitulorum memora rerum censum non praebuit incio , sumptibusq; priuatus Euchaida exilis relegatur . Calumnias exponit Clerus Italiae his verbis. Concinnata est causa Sancto Reparato Carthaginensi Episcopo, quasi Ariolis iam Magistrum militum,i Guntarit tyranna
in Abrica scisset occidi. At Reparatum haud illius necis conscium suisse disert scribit Procopius lib. 2. de bello Vandalico. Nam Gontharis Reparato mandauit, ut Are ob indo in monasterium extra Carthaginem fuga dilapso fidenti daret, quo tutd in suam potestatem Veniret, quod Reparatus impigrἡ executus dato etiam per sacras baptismi undas iuramento Areobindum ad Tyrannum deduxit, a quo conuiuio exceptus, paulo post immissis percussoribus per summam fraudem extimstus suit. Erat Areob indus maritus Proiectae filiae vigilantiae Iustiniani sororis, ac Dux Africam regebat. Reparatus ergo tanquam homicidij reus Euchai tam exul deportatus est, qud ante quadraginta annos relegatus suit Macedonius Constantinopolitanus Antistes ab haeretico
Imperatore Anastasio, scribente Marcellino de Macedonio: aso clui
318쪽
Indictione IV. Secundino,& Mice Coss anno 1 ir u autem Euchaita urbs Hellenopolis in Asia minori inter Cappadociam, &ῖ phlagoniam . Vixit Reparatus in exilii, usque ad annum qui a Victo restatuitur Post consul. Basilij XXIII. Reparastus, inquit, apud Euchaidam exul
moritur die L Mus Ianuari'. Nunquam ille Synodum V. recipere voluit,quam Romani Pontifices subscripserant, sed in schismate mortuus fuit, si enim respuisset, fuisset ab exilio reuocatiis. Deposito Reparato iubente Iustiniano Constantinopoli electus est Antistes Carthaginensis Primasius Diaconus, &Reparati apud Imperatorem Apocri sarius, qui conceptis verbis tria capitu-tir damnauit, antequam Episcopus consecraretur. Victor laudatus addit: Con- a mota cieri, siminique s Populi Episcopus Carthaginensis Ecclesiae ordinatur. Hic tamen haud diutius Constantinopoli moras fecit, sed paulo post Carthaginem uersus est, eoque facilius abeundi potestatem a Principe impetrauit, quod uniuersum populum Carthaginensem in Iustiniani sententiam se adducturum Promist. Hinc armo 1 3 . tempore Synodi non aderat in Urbe, sed eius vices eo in consessu agebat Sextilianus Episcopus Tuniensis. Firmus Numidarum primas largitione Principis corruptus ad damnanda tria capitula inflexus est, praesertim cum eo pacto celerem ad suos regressu speraret; testis est Victor in Chronico P. C. Fa j anno XII. Firmus Concilij
Didici Primas donis Principis corruptus damnationi eorundem capitulorum Uensum praebuit , sed ad propria remeans in naui morte turpissima perifr. Et quidem Iu stin tanti mdonis, ac largitionibus plurimos ad damnanda tria capitula induxisse testatur Liberatus Diaconus Reparati Carthaginensis in fine sui Breuiarij: Caetera mero , inquit, quae subsequenter in Episcopis , Catholica Ecclesia ab eodem Principe factasunt, quomodo congentientes Epistopi in trium damnationem capitulorum muneribus ditabantur , mel non consentientes depositi, in exilium misi sunt, mel aliqui fuga latitantes in angustys felicem exitum susceperunt, quoniam notas ni omnibus, puto nunc a me silenda. Scripsit sub Iustiniano , nam cap. 2o. in sine ait, Theodosiunia
Lx-episcopum Alexandrinum fuisse superstitem, dum illa scribebat, qui anno primo Iustini iunioris mortuus est ex Tunonensi. Primasius, qui tertius erat: ex Africanis, quos Victor Byzantium euocatos tradit, diu contra Principem stetit; nam hoc anno die I . Augusti subscripsit decretum contra Theodorum; rursus anno 133. die Iq. Maij legitur subscriptus in Constituto Vigilii contra Synodi V. gesta. Quare a Iustiniano in Aquimetense monasterium relegatus fuit. Verum audita morte Boethi; Primatis Byzaceni, ut ei succederet, damnationi capitulorum nomen dedit, & in Africam reuersus, cum rapinis, ac violentijs Ecclesiae statum turbaret, a prouinciae Synodo depositus, do vertia victoris , infelici morte extinguitur, ἐν quae conquisierat haude , fideliter a iudici-ιus auferuntur . Verecundus Nicensis cum Iustiniano furenti se subduxisset, Chalcedonem fugiens ad D. Euphemiae satis concessit. Haec quidem ad hunc annum congessimus, quo illorum quatuor Episcoporum, qui S Iustiniano Bymantium euocati sunt, exitus intelligeretur; de Primasio enim etiam Victor omnia sub eodem anno posuit, lichi triennio post ad minus illa euenerint, Vt ex eiustiem subscriptionibus patet, quarum una anno 111. altera 1 3 3. Vigilij epistolis, seu decretis adpositae leguntur. Scio Victorem ad annum 332. Re
Parati dςpositionem recitare; sed ex libello Cleri Italici colligimus, illam conia
319쪽
tigisse ante illatam Vigilio vim hoc anno 1 si . ut mox dicemiis. Rursus liciae
anno Prii nasus subscripsit decretum contra Theodorum, nec tamen subscrip ti leguntur Reparatus, aut Firmus Primates, qui si tunc Byzant ij suissent mina de ipsi pariter eidem decreto addidissent. lIustinianus cuni ex Occidente ad Synodum paucos accedere animaduert ret, neque Vigilius sine occidentalibus Episcopis quicquam decerni vellet, intentore Theodoro edictum per semet contra tria capitula publicauit, atque palam in Ecclesia regiae Urbis , atque alibi suspendi iussit. Ita rem narrat Clerus Italiae, cuius vel ba eo libentilis recito, quod paucos ante annos liberulus ille inuentus pleraque habet, quibus annales Ecclesiastici illustrantur: ccnstantinopoli mei λιγι rum itιrsem beatissimium Papam Vigilium compegre, mi si Afri, atque I riciani, mel Dalmata Episcopi nollent, irae cum Graecis Episcopis eadem
capitula condem naret. Sed beatis imo Papa Vigilio nullatenus acquiescinte edicta ex nomine imperiali tam in Ecclesa constantinopolitana, quam in diuersi locis suspendi re runt , ptr quae eadim capitula damnarentur. Hoc edictum puto suisse illud ipsum , quod Baro inius, alij que post ipsum recitant ad annum 3 q s. nam cum in eo nominetur Synodus Mopsuestena, in qua de eraso h sacris diptychis Theodosi nomine actitatum est, colligimus, illud post annum o. evulgatum ; at cui in eodem edicto nulla fiat mentio Synodi V. in qua a Patribus tria capitula a no 3 1 3 . mense Maio damnata sunt, illud ante Synodum emissum constat. Cunivero ineunte anno 331. Vigilius in Iustiniani gratiam redierit, totoque anno Perseueraucrit, palam si, nullum eo anno edictum a Principe scriptum. Quis re anno 1 3I conditum fuit. In eo Iustinianus Ecclesiae dogmata contra Arium, Nestorium, atque Eutychetem statuit, recipit Quatuor Synodos Oecumenicas y postea canones IX. statuit contra Nestorianos, atque Eutychia nos, qui ad verbum se rh omnes adprobati sunt a Synodo V. Postea hunc canonem ponit: Si quis non anathimati si Arium, Eunomiam, Macedonium, Apollinarium, Ne 'risim, J Eut chen, di omnes, qui similia eis bapuerunt, mel sapiunt, talis an πω- ma sit. In quo canone, cum Origenis nomen non legatur, optime colligit Baronius illius edicti authorem suisse Theodorum Cappadocem Origenistarum Ducem. Sed cum in eo quoque Acephalorum haeresis pluribus proscribatur, itidem poterat Baronius deducere, cundem non fuisse Acephalum, in qua secta Theodorum suisse non semel idem tradit Liberati fidem secutus. Poste Iustinianus transit ad tria capitula, quibus sub poena anathematis damnatis, dissulam satis disputationem init contra trium capitulorum defensores, quo Ioco ex S. Augustino haereticos, vel Schismaticos lichi defunctos posse damnari egregio testimonio comprobans ait: 'Necessariumputauimus memorare etiam
illa, qua ab Audistinosan. mem. Asericano Episcoposcriptasunt. Ibi etiam paulo ante dixerat . Et haec quidem Juoiciebant sup.r -moratas, y alijs nostris libris insertas
Πἀationes, quas notubmus, osteninter, quod oportet etiam post mortem Dreticos cor Amnari σe. Edictum terminatur anathematum publicatione . Nam scribit Iustinianus : His itase habentibus perspeximur, capitula supponere, quibus tam rectorii compendiosa confessio, quam reticorum condemnatio continetur. His finitur edictum, quod postea canones tantum contra Nestorianos, & Eutychianos IX. exhibet, X. contra reliquos haereticos, postea tres vltimos contra tria capitula . Quae vero sequitur disputatiohaud edicto Principis congruit. Verum
320쪽
doro superius mentionem secimus, non contendam.
Vigilius ubi edicta Principis contra tria capitula publice a Gxa intellexit, in Placidianam domum tum Latinos, tum Graecos Episcopos venire iussos , hisce admonuit: Gicunque edictis istis consensum prasere voluerit, sciat se ab Ap - solicae Sedis communiones pensum. Ita Clerus Italiae, qui addit: Sedo Sanctus
Datius Mediolanensis Episcopus contestationem amnisur si magna et ociferatione depo- fuit, dicens: Ecce ego, re pars omniom Sacerdotum , inter quos Ecclesia mea constituta es, ias Galliae, Turgundiae, Spaniae, Liguriae, milia, atque Veneria, contestor , quia quicunque in edicta ista consenserit, suprascriptarum prouinciarum Pretifices c--tinicatores habere non poterit. Gia constat apud me edicta iliasanctam Synodum csaiacedonensem dio m Catholicam perti dare. At Theodorus author, ac promotore dicti Pontificis minis despectis Graecorum A tistitum cateruam secum trahens ad Ecclesiam , in qua suspensa erant edicta, se contulit, ac sacrosanctae 1 mysteria celebrauit. Rem narrat Uigilius hisce Theodorum increpans : Tu Mutem Sedis Apostolicae interdicentis per nos auctoritate despecta ad Ecclesiam, in qna edidia ipsa pendebant, reliquos tecum attrahens perrexisti, ibique Hys adiectis praua Π-
. cationibus missarum solemnia celebrastis, s quasi nihil tibi est et prima Sedis Antistitem, praesentem, o contradicentem contempsiyse, Pontificem etiam Alexandrinae Ecclesiae Sa- cerdotem statum nostrum Zoilum, cuius nomon et hue ad memoratum diem communita, tum a mili uerat, dip chis eximentes, Apollinarem quendamperuersorem, atque Ecclesiis ipsius mobis adulterum sociastis ' vestra iniquitas non solum in remonendo
simplieissimo Sacerdote, sed etiam in recipiendo pateferet peruersere. Idem verb Vigi- lius in epistola encyclica, quam anno sequenti Chalcedone in templo D. Eu - phemiae conscripsit, testatur se coram diuersarum prouinciarum Episcopis, aci Constantinopolitano Clero in Placidiana domo haec public E dixisse et Rogo te
rystimum Principem , mi edictasua, quae praecepit appendi, remouere dignetur ,-con- situlum commune expectare, id est, mi scandalitati Dilcopi latinae linguae ad Synodum meniant, aut certe remota omni eviolentias asscripto iactarenis nuntias. and si somte preces nostrat audire noluerit, mor nulli rei praebeatis assinctum, qu.e ad diuisionem tendit, nec contra constitutam ccmminatione aliqua eveniatis. E.uod s hoc forsitan, quod non credimus, feceritis, noueritis ex praesenti die , mr praevaricatores Apostoli Petri pergi ministerium iocis meae haberi suspenses. Haec mense Iulio anni huius 13 I. conti. gisse ex sequentibus intelligitur: Et quoniam his actis, prosequitur in encyclica' Vigilius, non solum ea, qua commissa fuerant nullo modo sunt correpta, sed etiam ex Hys eausis die ipso in regularum Ecclesiasticarum praeiudicium, mel iniuriam Sedis Apostolicae
' peiora praesumpta sunt, nec alterius eos communionis mstrae pι smus esse participes, nee aspectus eorum post tot praeuaricationes nostri oculi receperunt. At in damnatione' aeheodori scripta die Iq. Augusti ait: licet ante triginta dies pro memoratis excessia btis mestris ab Apostolicae mos communionis remouissemus confortio. Quare circa diem
x q. Iuli j edicta appensa sunt, ac Zoilus, quod nollet eisdem consensum dare, i cadem die depositus . Recthseribit Tunonensis: Post consul. EUHanno XI. iuxta ipsum 1 1i. Apollinarius Zoilo tria memorata capitula damnare nolenti Episcopus Ale-,andrinae Ecclesiae subruatur, anno Episcopatus Zoili septimo iam expleto, quem anno 1qq. electum ostendi.