장음표시 사용
291쪽
14 Dissertatio Histoneagrius lib .eap 38. Ex Vigili j facto, quid post Iustiniani epistolam alia Pa
triarchae decreuerint, satis liquet, nobis Romani Pontificis sententia indaganda fuit. Certh Eustochius Patriarcha Hierosolymitanus Monachos no- uae Laurae,in qua Origenis dogmata in retio habebantur teue Eua rio laudato, quod tiam capite superiori pluribus ouensum est, expulit, ac extra Palaestina . eiecit. Imb Macarius eiusdem decessor ante quintam Synodum depositus suit, dicebant enim eum Origenis amplecti dogmata, quae ante Euagrium illius saeculi Scriptorem Tunonensis in Chronico assirmauit. At Monachos Origenistas
non ante, sed post Synodum V. expulsos fuisse testatur Cyrillus Scythopolita nus, qui illis eiectis anno s 1 q. statini nouam Lauram ingressus fuit, ut tradit in Me libri de vita Euthymη . Vellicat aduersarius Iustiniani triscillam , qui inempe homo rudis illis.
tus ausus sit contra doctissimum Origenem edictum condere. Et Baronio illa, desumpsit, qui ad annum 128. Num. a. de Iustiniano haec scripserat: cum ipse homo fuerit penitus sibi ratus adeo, ut nec alphabetum aliquando didicisa, cuius Nigra tia, mi inquit Suidas, dictus est analpha tus. Quaecum secundis curis in posteriori editione idem Cardinalis anno eodem Num. 3. correxisset, anno tamen, I I. Num. q. contra Theodorum Cappadocem inuehitur, quod Iustiniani la, teri assistens fecit analphabetum Imperatorem palliatumsemper apparere Theologum, inque de dogmatibus acutissime disputare, quin tuam legere sciuerit mel ipsum foris inscriptum sacrorum titulum librorum. Quae quidem lichi in utraque editione logantur, eadem tamen spongia, qua priora illa ad annum 328. delenda sunt. Sand plures, nec ignobiles iuris consulti ex deprauato Suidae codice in ea opinionem descendere, ut putauerint, Iustinianum reapse fuisse omnium literarum rudem. Fateor Suidam editum Mediolani Iustinianum exhibere analphabetum; in Codice tamen Vaticano Num. 3. pag. q7. habetur pro Iustiniano Ιους ς Iustinus, & quidem res a Procopio extra dubium ponitur, qui pag. 28 .arcanae historiae de Iustinis, a quo Iustinianus nepos imperium accepit, haec scribit: God Romanis ante hac non euenit , adeo literarum expers , quod diaritur analphabetus. Vnde tradit Procopius ibidem hoc pacto a Iustino libello subscribi solitos. Perpolitae tabellae primis quatuor sui nominis literis incisis, eademq; tabella libello superposita calamus atramento imperatorio trictus Iustino in manum tradebatur,qua alij praehensantes, & per tabellae incisi xas circumagentes paginas subsignabant. Scribit Procopius hoc a Magistro
tu, cuius ad muneris erat, inuentum. Tum temporis etiam Theodoricus i
gnus ille Gothorum Rex omnium literarum planE expers ante Iustini initia iamdiu in Italia regnans eodem prorsus modo libellos subscribebat. Id testatur antiquissimus Scriptor Anonymus editus ab Henrico Valesio V C. in calce Ammiani Marcellini: Igitur, inquit, Rex Theoderisus inliteratus erat, ct felobruto seUι, mim Acim ann I uni sui quatuor lueras subsicriptionis edicti sui di se renuntenus potuisset. De quare laminam auream iussit interrasitim feri quatuor literas Regis habentem, demt, s subscribere voluisset,psta lamina super chartamper eam pennam ceret, ct subscriptio eius tantum ideretur. Mortuus est Theodoricus no 3 a 6. die 2. Septembris, anno vero sequenti etiam Iustinus decessit. Ita
dii' potentissimi, ac felicissimi Principes absque ullo literarum praesidio motibus iura D t, qui tamen doctis Morum opera utebantur, Cassi
292쪽
cassiodorus Theodorico aderat, Iustino vero ij, qui paulb post sub Iustiniano
leges in summam redegere. Et quidem Suidam de Iustiniano non loqui vel ex contextu colligitur, ille enim haec in editis codicibus scribit: Iustinianus Ro-
mirarium Imperator rectis e sentisns de religione, fuit autem omnium literarum impori tus, y quod et ulis dicitur analphabetus. aureum tricliuium in Palatio condidit Paulum, quod es Orphanotrophium. Aux:t etiam de Imperatire Iustino opia At Procopius in libro primo de aedificijs Iustiniani opera Constantinopoli excitatis ne verbum quidem habet de aedificato ab eodem Imperatore Orphanotrophio. Fuit hoc opus Iustini iunioris, qui Iustiniano successi, de quo scribit ex Cedreno Georgius Codinus de Originibus C P. Orphanotro-ρhitim S. Pauli sempitcrnae memoriae Imperator Iustinus cum Sophia taxore aedificauit. Theophanes septimo Iustini II. anno, nempe 373. Sanctorum Apostolorum Petri, & Pauli Orphanotrophium aedificatum ponit. Quare Suidas utrumq; Iustinum confundit, & ex deprauatis codicibus uterq; Iustinus in Iustinianum
Iam vero lustiniani sapientia nobis demonstranda est, cum praesertim audiam Baronium anno 138. monentem: Eam ualdi, constitutionem contra Origenem cum tu legis, non Iustiniani legere nescientis lucubrationem existima, sed ad na ,
atq; Pes ij. Et sane quantum in liberalibus artibus idem Princeps profecerit , atq; illas exacth calluerit, pluribus ostendit Alemannu vir eruditissimus, meum est, qui sacra tracto, monstrare, quantum ille Theologiae studiosus fuerit. Antequam imperium capesceret , ob illam assertionem, Vnus e Trinitate passus est, plures ad Hormisdam litcras dedit, atq; ea de re cum Scythiae Monachis litigauit, & obortis sub id temporis de gratia, & libero arbitrio C-P.controuersijs se se immiscuit, ut ex epistola Possessoris Episcopi ad Hormis lania patet, de quibus in historia Pelagiana lib. 2. cap. 19. pluribus disseruimus.Factus postea Imperator tanto studio rerum diuinarum contemplationi vacabat, ut nullam eidem rem praeponendam duceret. Audiatur Eustathius in libro de vita Eutychij apud Surium die G. Aprilis: Nostis omnes quot, quot meministis,
quam curiose piae memoriae Iustinianus in diuinorum dogmatum inuestigatione mersiaretur , quodque diu, noctuq; polliasitis omnguralys curis illam unam, se solam nunquam intermitteret, qua ad disputandum omnes prouocabat haereticos, ct rationes in medium proferendas, quibus ille malde praeualebat, cum mi plurimum eosdem haereticos obabilibus mori ratiocinationibus, modo demonstrationibus , modo denis sacrarum te-fl oujstiterarum confutaret. CertE Victor Tunonensis Episcopiis una cum col-
eois se cum Iustiniano disputasse tradit in chronico: Anno 3 8. Imperatorir eQ-rim Musicus, Brumasius, Donatur, O G onius Episcopi de Africa, or Victor, ae Theodorus Episcopus similiter ex MIpta ad Uem regiam imperialipraecepto euocantur; i dum eidem Iustiniano Principi praesentes praesenti, postea Euuinis regia Vrbis Episcopo altercanti resistunt orti Et hic tantae doctrinae Princeps tanquam analphabetus traducetur ρ Hinc factum est, ut Arsaces Artabanum hortatus sit, ad insidias Iustiniano struendas, dum incustoditas noctes tereret Episcoporum cum senioribus christianorum oracula studens euoluere. sunt Verba Procopii lib. 3. de bello Gothico. Prosectb Procopius , Victor, atque Eustathius C-P. Ecclesiae Presbyter sub Iustiniano vixere, ac ea literis mandarunt, quae suismet oculis , atq; auribus usurparunt. Cum Eutychius Monachus doctissimus Constanti
293쪽
instructissimus. Cap. i 8. Adeo ille Theologicis displitationibus oblectabatur. Agapetus Diaconus in paraenetico ad Iustinianum, quod exhibet Baronius in appendice tonat 7. Nostris temporibus ostensum est, inquit, prosperae temptis, lquodpraedixit quidam ex metiribus futurum, cum mel Philosophi regnarent, mel Reres
philosopharentur ; Nam ρhilosophando digni habiti regno estis, ct regnando a philosophia inon desciuistis. Itane, si superis placet, hominem analphabetum inter philo sophos connumerasset ρ Posseu inus in sine tomi 3. ubi de Bibliothecis Graecis agit, testatur Constantinopoli inter codices Constanti j Barini suisse laudatum Agapeti volumen ita inscriptum: Agapiti Diaconi magnae Ecclesiae, bo magi riquondam Regis Iustiniani Magni ad eundem Iustinianum libri , seu sectiones duodecim. Iustinianus ergo doctistano viro Magistro usus est. Scribit Vigilius Papa in epistola ad Iustinianum Augustum data anno sqo. Sapientia obis singulariter a Deo concessa disponitis. Inde Ecclesiasticiscati sis promptius, quam Laicum hominem decebat, se se immiscebat. Rogatus a Pelagio Apocrysario Vigil ij,
ut in Origenem sententiam serret, annuit Imperator facilrime, inquit Liberatus cap. 2 3. gavd ns se de talibus causis iudiciu erre. Cum verb ex alia parte Theo: dorus Cappadox tria capitula etia damnanda esse eidem suggereret, annuit his Princeps, inquit idem Liberatus cap. 24. in hoc setitus implere promisit , ct relinquens operis sui sudium et num in damnationem trium capitulorum cond dis librum.
Hoc quoq; vitio Procopius Iustiniano vertit in arcana historia pag. 83. qude imperij curis posthabitis gauderet sublimia traducere, Dei natura a curiosi.spersalutari. Plures libros de tribus capit ut is se scripsisse testatur Iusti iii anus in edicto contra eadem capitula: Et haec quirim, in exiit, susciebam super memoratas, yaljs nostris libris infertas probationes , quas protulimus , ostendentes , quod oportet etiam post mortem haereticos condemnari. Hinc S. Isidorus, qur proximus lustiniano vixit, eundem insignium Scriptorum catalogo inseruit, eius libros recensens cap. I a. Meri id ergo Theodatus Gothorum Rex vocabat Iu stinianum Sapientissimum apud Calliodorum epistola 22.& in libro Pontificali invita Ioannis Il. scribitur: religiosus Augustus Iustinianus summo amore chriastianae religionis misi dems am scriptam An rographo proprio od Sed ni Apostolicam pre Episcopos Hypatium , gr Demetrium. Cum Vigilius a Petro Reserendario anno 3 α. pridie Kal. Februarias quoddam chyrographum nomine Iustiniani acco. pisset, negauit fuisse a Principe missum, quod non erat Iustiniani ipsius manu scriptum. Reddo Vigilij Papae verba in epistola encyclica: aedam charta nobis allata est , quam a Clem ntissimo Principe nullo modo credimus destinatam, quia 1 ecfuerat pietatis eius manu subscripta. Itane propria manu epistolam exarauit, qui nec alphabetum aliquando didicisseti Modo illatae ab Halloix calumniae tot mendaciorum , qua laudatae epistolae Iustiniani imputat, repellendae sunt. Summa illius est: Origenem Paganorum doctrinis addictum, atq; Arianis ova lauisse, quae salsa esse Origenis aduocatus contendit, & appellat quaedam Adamantu testimonia, & magnum Athanasium. Vertina Halloix Ethiopem lauare conatus est. Neq; Iustinianus si ius repraehendendus venit, sed doctissimi Romame Ecclesiae Pontifices, ac
, Origenem iam olim proscripserant. S. Epiphanius in epistola ad
294쪽
i Ioannem Hierosolymitanum: Video, inquit, quὸdpropter unico is' et 'ra indignatio concitata sit, quὸd dixerim milis, Arj Patrem Origenim scilicu, staliarum Lereseon radicim, o parentem laudare non ri tis. Sanctus Hieronymus ubiq; Origenem tanquam Ari j Patrem exagitat; legantur eius apologiae contra Rufinum, itemque epistolae ad Auitum. In epistola ad Pammachium, &Auitum loquens de Patribus Nicaenis ait: auanquam latenter Origenem fontem Aiij percusserunt, damnantes enim eos, quislium de Patris negant esse substantia, illum
pariter, Ariums, damnauerunt. Et lib. a. Apologiae contra Rufinum: Ergo, ait ,
Mati Episcopi Anastastur, Theophilus, Venerius, in Chromatius, is omnis
tam Orientis, quam Occidentis Ecclesia, quisparisententia, quia paris spiritu aetim Origenem Hreticum denunciant ine. Et quidem S. Anastasius Papa in epistola ad Ioannem Hierosolymitanum publica fama Origenem damnatum testatur; nam arguens Rufinum ob interpretatos Origenis libros ait: Approbo, s accusat authorem, st execrandum factum populis prodit, mi iustis tandem odbs teneatur, quem iamdudumfama constrinxerat. Porrd tantum Hieronymi iudicio detulit Romana Ecclesia, ut S. Gelasius Papa in Synodo haec statuerit: Origenis nonnulla epuscula, qua mirharissimus Hieronymus non repudiat, legenda suscipimur, reliqua aurem is CVM AvCTORE svo dicimur esse renuenda. En Pontificio oraculo non libros mod5, sed & Personam Origenis esse damnatam. Ibidem vero Synodus Romana repraehendit Eusebium Caesareensem, quod in laudibus, atq;
excusatione Origenis Schisematici num conscripserit librum. Ad haec nec verbum rei positi nouus Origenis aduocatus, sed textum sententiae planE infringens scri-Dit a Gelasio asseri, Eusebium in excusationem Origenis inum scrinis e librum. lib.
. q. q. r. S. 3. pag. 22o. Schismatici titulus, quo Origenes infamabatur, calamo haesit, nam ea turpi nota clientem tota causi cadere animaduertit.
Viventem adhuc Origenem Demetrius Alexandrinae Vrbis Antistes procul: a fidelium communione suspensum eiecit. Legendus est Baronius Anno Σ32. Addit Hieronymus: In damnationem eius consensis V bs Roma. Respondet Halloix lib. q. q. 7. g. 6. pag. 322. Theophilum nullam prioris damnationis men-- tionem fecisse: inquit, urgumento est, inanem eam fuisse, si qua fuit, aenonihilo habitam. Imperite. Lege cap. 33. de riptoribus Illustribus Gen-
nad ij: Theophilus, ait, Alexandrina ciuitatis Episcopursiripsit aduersus Origenere l. et num, re grande volumen, in quo omnia tene eius dicta ,-gsumpariter damnat. Similiter docens non .se imum eum, sed ab antiquis Pat bus, maxime Heraria
. fuisse , di a Presburis eiectum, st de Ecclesia mpulpum, et de riuitate fugatum. Uidesne Theophilum peractam abs se Origenis mortui damnationem prior' contra viventem factaeexemplo confirmasse s Ex his collige non recth i Baronio,& Halloix repraehendi antiquissimum scriptorem vitae S. Pachomi), quod dixit, Origenem Alexandria ab Heracla expulsum. Nam S hoc Theophilus: Patriarcha Alexandrinus asseruit, & longh antea S. Petrus itidem Alexandriae Episcopus idem testatus fuerat in mistagogia. quam ad martyrium properansscripsit: EFid ria, inmuit, dicam Heraclam, et Demetrium beatos Episcopos Θ Q tis tentationes sustinuerunt ab infano Origene, cum ipse diffidia sereret, quae ad hanc Ay diem ei tu .s excitauerunt. Hoc ipsi integra Syniaus Alexandrina tradit: Origenes cum cae et M phemas homilias habere, Heraclas b. m. tum Episcopus mei fudi Uur meritatis,ac arator, et minitor Ecclesiastici agri eam . medio pulchra, at laete si set
295쪽
segetis euulpit: Vtrumq; testimonium inseritur epistolae Iustiniani ad Mennam. At Halloix, cui Alexandrinae Ecclesiae res longE notiores sunt, quam ipt si et
Alexandrinis Episcopis ante tredecim saecula viventibus, atq; rerum gen 1um seriem ex Ecclesiasticis scrini)s depromentibus, scribit lib. q. q. 8 S. I o. Origenes a Demetrio Episcopo, quipraeciiit Heractim expuls sueuit quia minurue, mi probatum est, non autem expulsu uit ab Hiracla primari uo discipulo. Eusebius in Chronico ad Olympiadem et 1 3. anno secundo Heractae scribit: Orime, d)'Alexandria ad Caesaream Palaestini transit. Et biennio post recenset Alexandri Se veri interitum. Cur ergo Heraclas Origenem suum olim in Christianae reli. gionis rudimentis percipiendis magistrum, postea sub Ammonio condiscipulum, ac in catechesi tradenda adiutorem maxima dignitate ornatum reliquit 3 Lusebius quidem causas reticuit, utpote suo Origeni parum honoriscas; immo nec sibi idem constat; nam lib. 6. hist. Eccles. cap. a G. scribit: Erat autem annus ille supradicti Impes decimus , quo Origenes Alexandria relicta Caesaream mi-
trans Horatia munus illic catechinandi ιraridit. Paul post raro Demetrius quoque is Alexandrinae Ecclesiae moritur. Ita modb uiuente adhuc Demetrio anno a 3 2. modo illo mortuo sub Heracla Origenem Alexandria profectum narrat. Hoc certum sit, Heraclam Origeni nisi graui iniuria lacessitum alio abeundi potestatem secisse. Illud etiam hic minimh praetermittendum est, Imperatores Romanos , qud Orthodoxae fidei puritatem seruarent, Origenis libros lata leoge interdixisse . . Do testem superitis adductum S. Anastasium Papam haec stria hentem : Illud quoq; quod eum segaudeo, tacere non potui, beatissimorum Principum man se responsa, quibus quisque Deo seruiens ab Origenis le)ctione reuocetur, damnandumq. sententia Principum, quem lectis reum profana prodiderit. Nil igitur noui molitus est Ilistinianus, cum ante centum, & quinquaginta annos a decessoribus ab Apostolica Ecclesa ob hoc ipsum laudatis Imperatoribus. Origenis libri damnati fuerint,vnde recth Facundus iuratam a Iustiniano Origeniant dre malis damnationem dixit.
creet, iste trium Capitulorum proscriptionem moliuntur. Scribit contra eri medictum Iustinianus, di obortis dissi s Synodum Constantinopoli
indicendam curat. Pergit c. Vigilius Papa.
REcens Origenis a Iustiniano procurata damnatio ingentium turbarum ,
ac calamitatum origo fult, ac veluti funestissimae tragoediae prologus . Etenim Origenistae, cum viderent dissicile esse scribere contra eum, qui poterat proscribere, Adamantiu defensione desperata ad ultionem animum dolo- sh verterunt. Florebat ea tempestate magna apud Principem gr. alia , M authoritate Theodorus Caesareae Cappadocum Metropolita cognomento Ashi das dejenjor acerrimus , inquit Liberatus Nonni magni Origenistae satelles, ut nobis superius memoratum est. Successierat Sotherico, sed aulae studiosus procul ab Ecclesia sibi demandata degebat, ita ut nec unius anni spacio Caesareae, ex quo Antistes consecratus fuerat, morari passus sit, ut Vigilius is lata contra eundem sententia illi exprobauit. Erat exi)s, cum quibus lustiani
296쪽
panus per multam noctem de sacris rebus disputabat. Cum verb idem testi: ia Liberato Pelagis amulus existeret, videbat enim Iustinianum plurim lini Pela- ai pio Vigilij Legato deserre, egrE tulit, & acerbE huius, ac Mennae Constan-
si tinopolitani Patriarchae opera suum Origenem suisse a Principe damnatum, , α sed adulandi gnarus laudabat procuratum ab Imperatore anathema, simulque i cogitabat, quonam pacto Pelagio vices redderet, atq; insigni aliquo facto damnatis Origenis manibus parentaret. Sciebat nihil antiquius esse Iustinia- no, quam Acephalos ad Ecclesiae unionem adducere. Alexandriae ea gens nata erat, plurimi enim ab Alexandrino Antistite, quod Chalcedonensem Sy-1 nodum admiserat, rebellantes, cum sine capite dogmatietarent, Acephali di- cebantur. Et hi quidem Seuero, Petro Apameensi, Anthimo, Theodosio, alijsq; Chalcedonensis Synodi hostibus Iustiniano damnatis, ne Imperatoris, quem ob studium erga illud Concilium Synoditam vulgo appellabant, iram subirent, nec admittere se, nec ex toto Synodum reiscere publicabant, no nullis ea in Synodo peractis offendi, quorum difficultas quousq; tolleretur, haesitare se contestabantur, inde appellati. Legatur Leontius libro de sectis actione s. Iustinianus quidem ad Zoilum recentem Alexandrinorim is Episcopum edictum contra Acephalos transmiserat, quod quidem intercidit, sed laudatur a S. Agathone Papa, cuius verba superitis recitauimus. At eae, urbs Timothei, ac decessorum prauis doctrinis a multis annis imbuta, quod Liberatus, ac Leontius ostendunt, veterem opinionem dissiculter deponebat.
Igitur Theodorus adit Iustinianum, suadetq; vaserrimi vir ingenij, Acepha - , Ios compendio ad subscribendam Synodum Chalcedonensem adduci posse, iii tria tantum, queis illi plurimum offendebantur, corrigat. Nempe si damne-i tur Theodorus Episcopus Mopsuestia: Nestorij Magister, cuius laudes habeni tur in epistola Ibar Praesulis Edesseni in Synodo Chalcedonensi recitata. Deini si prohibeantur libri Theodoreti contra XII. capitula S.Cyrilli in Epitesina,
Synodo consecrata , quos libros Patres Chalcedonenses non condemnarant contenti dicto contra Nestorium I praesente Theodbreto anathemate. Tandem si reijciatur memorati Ibae epistola ad Marim Persam, in qua laudat Theodorum, S. Cyrillum accusat, ac Ephesinam Synodum latae citra examen prae- cipitis contra Nestorium sententiae insimulat. Porro his tribus capitulis proscriptis subitam pollicitus est Acephalorum unionem. Ea tamen mente haec Iustiniano Theodorus suggerere nonnullis visus est, ut Concilij Chalcedo. Densis correctio strueretur, quod usque ad minimum tota Pelagius cum Oc- , cidentali Ecclesia sertum, tectumque Volebat. Facundus Hermianensis,&, Liberatus Diaconus, qui tum temporis pro tribus capitulis stetere decta Ace- rhalum suisse Theodorum scribunr, sed hoc nomine omnes capitulorum ho-i nes ab Asricanis infamabantur. Theodora Iustiniani coniux palam Acepha- , Iis studebat, quos Imperator persequebatur; fecerintne id ex composito, quoi utriusque dogmatis professores melius in ossicio continerent, ac alterutro. Principum sauente procul a seditionibus illi essent,Euagrius eius saeculi Scripi tor lib. q. cap. Io. in medio relinquit. Igitur Theodora Augusta id ipsunta, quod suaserat Antistes Caesareensis, Principi inculcat, sed eo consilio pess- ma mulier lacinus moliebatur , ut ubi semel Chalcedonensis Concilij correolo in aliquibus fieret, iam uniuςrsm eiusdem authoritas collaberetur, ac
297쪽
nullius ponderis euaderet, quod alicubi errasse monstraretur. Lyaei audien Imp rator, inquit Liberatus in fine sui Breuiari j, st dolum doloserum minime prospiciens buraestion m eorum libenter accepit , facere promptissime spopondit. Postea e γε uit his Princeps, s hocse iatus implere promisit ,- rei ruens operis jui studium
et num in damnationim trium capitulorum condidit librum pro delictis nostris nobis omnia Itis notissimum. Hoc edicitim contra tria capitula, nempe Theodorum Mop- .suessenum, scripta Theodoreti contra Cyrillum, atq; Ibae Epistolam, non, extat. Baronius ad annum 3q6. num. Io putat hoc edictum esse illud ipsum, quod olim inscribebatur: Edictum P simi imperatoris Iustiniani ei confessionem continens,'refutationem haereseon, quae aduersantur Catholica Dei Ecclesiae 9 in quo diffuse trium capitulorum damnatio describitur. Non assentior viro doctissimo; nam hocce edictum, quod ibidem recitat Baronius, atq; ita incipit : Scieres , ct od nihil aliud is c. post annum o. in eadem tamen causa emissum es aperte ex verbis in eo positis palam ostenditur; scribit ibidem de Theodoto Mopsueste no Iustinianus : Deleuerunt ipsi Clerici Mopsuestiae ex illo a sacris Esclesiae dipuchis eius nomin, sicut gesta hi eadem ciuitate apud concilium 'Episcoporum illius prouincia consecta ostin uni. At hoc Concilium anno I o. celebratum est,& recitatur in Synodo U. actione s. eius est initium, diuini, dipidissimi D. 'I. H. Iusiniani Perp. Aug. Imperatoris anno XXIII. Posico l. Fasit, V. C. anno IX. mensis Iuni j i7. instantis XIII. Indict. in Mopsuestia Colonia θc. Quare edictum illud, quod conti a tria capitula a Iustiniano publicatum Baronius producit, post annum o. concinnatum suit. Praeterea Facundus Hermianensis lib. q. cap. q. str ibit in illo Iustiniani edicto haec inserta fuisse: Si quis dicit , Lec nos ad abolendos, aut excludendos Sanctos Patres, qui in chalcedonensi fuere Concilio, dixi is, anathima sit. Quae sane verba in edicto Iustiniani a Baronio laudato non continentur. Idem lib. 2. cap. 3. alia ex eodem edicto reseri, quae cum non habean tiar in posteriori, quod etiamnum legitur, planE idem confirmant. Edictum illud nomine Iustiniani praenotatum fuisse Author memoratus affirmat, quω modo non extare tam certum est, quam Theodorum Caesareensem illius Architectum fuisse. Scribit Facundus lib. 2. cap. I. Egerunt enim callide per suos complices , sicutsolenraduersar' meritatis , mi ea ipsa , quiescribi fecerunt, etiam titulo nommis tuipraenotarentur. Atque hoc fuit primum edictum, quost postea mutatum fuisse nonnullis detruncatis idem testatur lib. 2. cap. 3. Anno Quo anno hoc edictum contra tria capitula emissum fuerit, non constat. qq. Baronius anno Fq6. Vulgatum tradit, sed ex Euphremij Antiocheni, & Petri Hierosolymitani morte ante biennium emanasse mihi probatur. Euphrasium Euphrem ij decessorem mortuum anno 126. scribit Panu inius in Chronico Ecclesiastico. Repugnat Baronius, qui anno 1 2 1.obijsse eundem tradit. Contra Baronium cst insignis caracter, quo annus Antiocheni terraemotus, qui
Euphrasium oppressit, palam designatur. Scribit Euagrius Epiphaniensis lib.
q. cap. I. memoratam telluris concussisonem accidisse- mcnfedecimo, qui tum Arti mistus, Maius videlicet erat , XXIX. die mensis in ipsa puncto miridiei, die 5. HebdomaL. At dies 29. Maij anno 1 2λ incidit sexta die hebdomadae nempe die Veneris Cyclo Solis III. Lunae XIV. lit. D. Corrigem diis vero est annus Iustini, ac loco septimi Octauus annus reponendus, nam
Iustinus IX. Iulij anno Antiochenae nuncupationis 166. qui est nostrae vulga-
298쪽
Nepochae s 18. ex eodem Euagrio initio statim libri laudati. Imperium iniit. interim misso ad reparandas collapsae Vrbis ruinas Euphremio Orientis P sisto, Antiocheni viri diligentia, ac amore allecti eundem Patriarcham elegere , qui annos I 8. ex Nicephoro, ac Theophane sedit, totidemq; illi annos
assignat Baronius ad annum 3qs. num. 62. Sed non consequenter, nam ab an-ro 3 26. quo de sun isto anno superiori, ut putat, Euphrasio, electum scribit Euphremium, viginti anni numerantur. Quod si eodem anno nam terrae motu, quo occisus fuit Euphrasius, septem menses usq; ad annum 1 27. interponuntur) Euphrem ius electus suit Antistes, mortuum eundem debemus assirmare anno sqq. quo anno eiusdem obitum Panu inius recth recensuit. Rursus de Petro Hierosolymitano videndum est. Scribit Baronius ibidem Ioanni Patriarchae Hierosolymitano defuncto anno et . Petrum successisse, cuius obitum recitat anno 3 q6. Panu inius vero initia Episcopatus Petri statuit anno 3 27. finem autem sq7. ex Cyrillo Scythopolitano in Palaestinatum tem
Poris &vivente, ac scribente res petenda venit. Haec tradit cap. so. de vita Sabae : Cum magno Sabae ad octuagesimumsextum annum aetas dabae prouecta esst, decedit quid m Ioannes relicto Iuccessore Petro et iro insigni. Tertio autem deinceps anno
p. rator p/oq; Iustinus yc. deponit imperium Iustiniano patruele suo constituto pro I tratore. At Iustinus deponiit imperium annos 27. Kalendis Aprilis, ergo ante triennium nempe aq. mortuus est Ioannes Patriarcha, quo anno mense Ianuario Sabas 86. annum ingressus fuit ; nam Sabam eo mense natum colligo ex his, quae habet ex libro emendatiori vitae Sabae Bollandus ad diem Xl. Ianuari j in fine prolegona. ad vitam Theodosii Coenobiarchae: Incipiente autem nonagesimo primo aetatis anno P. N. Sasae beamus f pradictus Theodosius iam senex, plenus dierum miram hanc terrenam deserens ad caelum transiuit mense Ianuario die X .
indictione VII. Ergo Sabas indictione II. anno 1 2 q. mense Ianuario inchoat annum 86. & quide recth: natus enim est teste Cyrillo initio de vita sabae Theodosio Augusto XVII. Cos.qui fuit annus q39.Obi; t Ioannes Indictione II. Apri .lis 12. ut notat laudatus Bollandus in pro legomenis ad vitam S. Theodo-sj,5t die et O. eiusdem mensis in notis ad vitam S. Euthymi). Petrum autem sedisse annos et O. laudati antiqui Chronologi S. Nicephorus Patriarcha, de Theophanes in tabulis assirmant, & caeteri cum ipsis. Petrus ergo moritur
anno 1 qq. & quidem ex historia scripta in Prato spirituali qui liber a Septima Synodo laudatur & ad verbum a Baronio recitata anno Fqs. Num. 63.
sexto mense post Pascha, quod eo anno celebratum suit VII. Idus Aprilis, unde obijt mense Octobri. Victor Tunonensis, qui Petro convixit, scribit i C hronico: Post consul. Iasii, Anno In Hieros dimitanae Ecclesia prodatum post Petrum Macarius suscipit. Est apud Victorem annus sqq. qui tamen Victor errat, dum ad consulatum Iustini 1 o. Euphrasij initia , SP. C. Basilij Vi II. nempe apud ipsum 1 8. Euphremij mortem recenset. Baronius Euphrem ij vitam ad
annum usq; Fq6. producit, aitque errare illos, qui ante eum annum ob ijsse eun Hem putant, cum ex Facundo Hermianensi Euphremius legatum miserit ad vigilium anno sqG. in Sicilia moras nectentem antequam Constantinopollinvergeret. Sed Facundus lib. q. cap. q. de Zoilo Alexandrino haec scribit: oilus quoq; Alexandrina Vrbis Antistes, cum Romanum Episcopum evenire cognosce, et, obuiam illi ad Siciliam misit. Vir insignis, quae Facundus de Zoilo dixit, de Euphremio dicta existimauit. Ex
299쪽
Ex hac chronologica dissertatione habemus , anno sqq. ob ijsse Titi' bremium Antiochenum, itemque Petrum Hierosolymitanum. At ex Facundo Hermianensi certum est , utrumque subscripsisse edictum Iustiniani contra tria capitula; aiidiatur Africanus ille Episcopus loco prox inae laudato: Nec
o Eupremius, inquit, Antiochenus, cum primum ci mandaretur, mi hoc etiam ipse rescribendo 'marct, consentire noluit. Atpostquam ei denuntiatium est, qxod cxclude - ldus eset , nisi faceret, sui potius senoris , quam meritatis dilector inuentus est. id
etiam Petrus Hierosolymitanus ' Nonne publica no ma reseri, q:uoniam conueniente ad 9 multitudine Monachorum iuratus Ironunciauit, quo is quis eιιι νn decrcto nerstito censen -
tiret, contra Chalcedonense Concilium faceret ξ Nec tamen se ab eius coiisnsionesuspendit. Qtiare edictum Iustiniani anno eodem qq3. quo Origenem damnandum curauit, vel initio sequentis dubio procul emanauit. Et quidem insignis annalium Scriptor putat edictum contra Origenem anno 3 38. prodijsse, anno de munus s. ab Origenistis in damnati Origenis ultionem edictum etiam contra tria capitula compositum. Non tam miti animo erat Theodorus Cappadox , ut octennio integro ultionem differret; quare cum satis aperte monstratum sit, anno circiter 3 3. Origenem damnatum fuisse, sequenti anno tria Capitula, Origenistarum opera proscripta sunt. Porro ob damnatum Magistrum Origenistas trium capitulorum expunistionem procurasse in lignis Origenista Nonni quondam discipulus Domitianus Metropolita Ancyranus in libello ad Vigilium dato ingenue fassus est. Testem habemus Facundum lib. I. ad Iustinianum cap. 2. Inuenit autem desideratam occasionem ex furore quorundam, qui f/b nomine
christiano latenter in Ecclesia gentile Origenis dogma sectantur. Et quia per instantiam ituae religionis eiusdem profani dogmatis iterata iamnatio est; hine eius sectatores exarserunt aduersus Ecclesiam quaerentes eam quacunque possent immissione turbare. Et sis totum publicam notitiam non effugit, praesertim cum Domitianus Anyrensis Auitaris. Episcopus yr uinciae prima Galatiae, qui fuit ipsius Origenianae h/rsis manifestus assertor, per libellum , ut m ad Beatissimum Papam Vigilium scripsit, Deo extorquente re fessus es, quod eius complices Origeniani, cum eviderent se non posie propriam dogma d fendere, n csibi quidquam spcido confictu restare, ad Ultionem eorum, quae contra G, genem gesta sunt, haec Ecclesiae scandala commouerunt . In Theodorum praecipvh Mopsues lenum illi ventos omnes irarum concitarunt, eb quod Theodorus multa
optiscula edidifiet in Origenem, exosusque di accusabilis haberetur ab Origenistis. Loquitur haec Liberatus capite aq. BreuiariJ. Iustinianus Theodori Origenistae suasione compositum contra tria capitu-Ia edictum ad Patriarchas subscribendum misit. Quid autem tunc a Patriar. chis factum sit, exponit Facundus lib. q. cap. q. Mennas Antistes Constantinopolitanus Theodoro Cappadoci insensus initio quidem subscribere cun ctabatur, ea tandem condicione idem subsignauit, quod chirographum suum reciperet, si haec Romanus Episcopus non probaret. Zoilus quoque, Eupluentius , ac Petrus Patriarchae veriti ne si secus sacerent, dignitate priuarentur, nomen edicto dedere. At Stephanus Diaconus, qui Pelagio a Vigilio Romani euocato Apocrysarij munere apud Imperatorem langebatur, palam edicto restitit, ac Mennam ob datum consensum fractae fidei reum increpuit, cui & a
pluribus Episcopis libelli dati sunt ad Vigilium transhaittendi, in quibus pro testabantur: au.d. Constantinorditatis Episcopo coactisubfri rent. Iustinianus in
300쪽
'iteris ad synodum V. quae collatione prima irecitantur, haec habet: Primum suidem di in mestris mos detentes Ecclisjs interrogauimus depraedictis impjstribus rapitulis, di me iram nobis e luntatem manissam fecistis, pro qua st comprobauimur mos, quod indubitanter, cum onmi alacritate rectam em confessi sis, ct impiam rimnastis. Ita plane fingit interrogatos a se Episcopos, cum teste Facundo sib poena depostionis Episcopi ad subscribendum in tria capitula anathema cogerentur. Uerlim ubi Occidentis Episcopis innotuit, tria capitula ab Imperatore, eique adhaerentibus Graecis Episcopis damnata sui sic, aegre tulere Synodum Chalcedonensem decurtari, eiusque fidem imminui, quippe quae&laudes Theodori citra censuram audierat, nec Theodoreti Cyrensis scripta nominatim damnauerat , lbaeque epistolam citra repraehensionem legerat, imb&quidam eandem orthodoxam definierant. Diuisa igitur in partes E clesia est, nam Oriens quidem edictum Iustiniani receperat, at occidentales Illyrici, Itali, Galli, Hispani, Africani pro tribus capitulis depugnabant. Caeteriim omnium acerrime Africani Iustiniani edicto aduersabantur. Erant in his teste Tunonensi Reparatus Carthaginensis, Firmus Numidiae, Boethius Byzacij Primates Africani cum suis sustraganeis, & hos inter eminebant Facundus Hermianensis, ac Uictor proximh laudatus, quorum ea de re libri adhuc extant, sicuti & Pontiani Africani Episcopi epistola ad Iustinianum, quae
edicto eiusdem supponitur, in qua haec leguntur: In extremo itaque epi ae V prae cognouimus , quod nos non mediocriter remordEt, di re nos Theodorum, inscripta Theodorati, ct epistolam Iba damnare. Eorum dicta ad nos sue nunc minime perueis nerunt. Edictum Iustiniani epistolam vocat, uti etiam edictum contra Origenem epistola ibidem a Principe nominatur. Postea libertate magna usus epistolam concludens, Supplicamus, ait, clementiam tuam, mi pax permaneat te ιritus tuis, ne dum quinis damnare iam mortuos , multos inobedientes interficias liuos, s exinde compellaris reddere rationem ei, qui menturus est iudicare Uiuos, ct mortuos.
Quhd vero ait Theodori, Theodoreti, atque Ibar epistolam ad ipsos nondum peruenisse, palam facit, se respondere priori edicto Iustiniani contra tria capitula emisso, nam cum alterum edictum anno 1 I. publicatum fuit, iam omnibus Astis tria capitula satis superque erant manifesta, ut ex libris duodecim Episcopi Hermianensis ad Iustinianum intelligitiar. Vigilius, ac reliqui Occidentis Episcopi edictum contra tria capituIa sub . Anno scribere recusabant, arbitrati id absque graui in Synodum Chalcedonehsema 1 1. iniuria perfici nullo modo posse. Quare cum per huiusmodi Ecclesiarum dissidia annus traheretur, Iustinianus curauit plena Synodo quaestionem in regia Vrbe discuti. Quo tamen Patriarchas facilius eb pertraheret, in sacris diualibus Acephalorum sectae ad Orthodoxam societatem reducendae studium praetexuit. Vigilius etiam ab Imperatore ad synodum vocatus filii, qui tamen non recta Constantinopolim perrexit, sed in Siciliam iuit eo consilio, ut ibidem
synodus cogeretur, ut postea narrabimus. Quo anno haec contigerint, non
una est Scriptorum opinio. In auctuario Marcellini haec scribuntur: Indicti ne IX. Post cresulatuo Fasti, anno Vigilius Papa LIX. ab Apostolo Petro .uocatusas Imperatore Roma egreditur, in in Siciliam menit. Est annus 1 qis. quo sanE anno X. Kal. Decembris eiusdem ex urbe egressum recitat Holstentus in cliagrammate chronologico, Sirmondus in synopsi Chronica in calce ad Facundum ,