장음표시 사용
331쪽
Sed iam demΘnstrandum est Procopium in belli Gothiel annis secensendia
errasse, non solum quhd eidem Panuinius, Sigonius, Baronius, aliiq; celebe rimi Scriptores astipulati sunt isti enim Procopio, qui cum Belisario eidem bello intersuit, ex asse fidem praestandam duxere) vertim etiam quod ad nostin historiae chronologiam exactiorem id plurimum conducit. Primus annus belli Gothici, ut ex Procopio cap. 3. probauimus, incoepit anno 13 s. quo Siciliam Belisarius exactis Gothis recuperauit. Anno 136. cum circa Paschalia festa seditio per Africam Romanis militibus incessisset, Belisarius in Africam aduolans sugato seditioso Stolaeae exercitu rem composuit. Scribit Procophis lib. 2. de bello Vandalico: Decimus is erat annus Iustiniano imperanti ; decimus verb annus eiusdem imperi j inchoabatur anno 1 3 s. a Kalendis Aprilis. Poreb Belisarius in Siciliam rediens exortos ibi etiam tumultus compescuit, ac dis- positis per insulam praesidi js in Calabriam transmisit. Brutijs ac Lucanis in deditionem acceptis Neapolim obsedit autumno incumbente; scribit enim Procopius, eundem Veritum, ne pluuijs ad obsidium soluendum magna cunia impedimentorum iactura cogeretur, vasa colligi iussisse, cum nil tale cogita ti per occultum aditum in urbem penetrandi modus iudicatus est, atq; cop, cto Neapolim occupauit. Rebus autem ea in urbe E sententia compositis,c pias Romam versus eduxit, qua etiam seliciter sine pugna potitus est. H eo ait Procopius : Receptaque es Roma sexagesimo anno, mense eodem postauam ἀ Li baris incessa fuerat. lib. I. de bello Gothico . Captam vero a Barbaris suisse Basilisco, & Armato Consis nempe anno q7 7. testatur Marcellinus Comes in ' chronico; quare recuperata est anno 1 3 σ. Addit Euagrius Belisarium Romam ingressum die s. Decembris. His recensitis idem prosequitur recensere, quas postea urbes Dux Belisarius in potestatem redegit. Hic verb more solito secundi anni belli Gothici Procopio claudendus erat, nempe: Sic hyems e D , D inomnii, imposuit anno secundo belli, quod Procopius desiuibit. Verum huius distincti nis oblitus pergit Procopius narrare, vitigem cum C L. millibus armatorum Rauenna egressum, ac mense Martio Romam 5bsedisse, ibique in plures menses protractam obsidionem cum egregijs& ciuium Romanorum, atq; hostium factis describit. Paulo post initium libri secundi ait, Euthalium circa brumalem Solis pulsum Romam cum stipendiss militum appulisse, quibusdam ver, conflictatidnibus narratis concludit: Sic hyems exijt, finem si imposuit arino secunda belli, quod Procopis defcribitur. Ex quibus patet, laudatum Scriptorem duorum annorum gessa ad unicum perperam restrinxisse, neque enim Neapolim , Romamq; Belisarius occupauit eodem anno, quo Vitiges urbi castra cisecumdedit, candemque longiori obsidio oppugnauit. Hinc factum est , ut apud eundem Historicum aliorum quoque annorum gesta haud suo tempore recenseantur. Etenim lib. 3. narrata urbis expugnatione per Totilam Gothorum Regem ait: in his hyems se circumegit, in anni duodecimi Mui huius aderat nis, quod Procopius ipse conscripsit. Duodecimus belli Gothici annus exi t vesicum hyeme anno I 67. At Roma capta est anno belli decimo tertio hyeme iam saeuiente Auctuarium Marcellini haec habet: Ddictione X. Post consulatum T sty VI. Torda dolo Isaurorum inireditur Romam XVI. kalendas Ianuarias. Quare anno 1 q7. die II. Decembris Totita urbem occupauit. Marius Aventicensis
332쪽
a capta. d votivit ste. S. Gregorius Magnus lib. 2. epist. 36. diserte assim nat, Gothos urbein occupasse, postquani Vigilius in urbe regia constitutus anathema in Acephalos publicauit, verba dedimus cap. 3. at certum est Vigiulium anno 1 7. C-P. appulisse, quod itidem monstratum est loco proxime
memorato. Ex his ergo anachroni sinus Procopij paret, ex quo tot insignes viri errandi occasionem accepere. Quare cum unius anni additione Procopius corrigendus veniat, Datij Mediolanensis obitus, ac Narsetis in Italiam aduentus, moxq; subsecuta Totilae occisio ad annum 3 3. reserenda est. B rondiis quidem, ut notabamus, annum 133. inter belli Gothici annos non ni merauit, sed planE contra Procopium, & rei gestae veritatem . Sigonius verblib. 18. de imperio Occidentali ad annum 338. uniuersa reuocat, quae Proc
pius duobus annis gesta assi mauit, ut cuique legenti patebit ne bellum G
thicum ultra decem, S octo annos extenderetur.
Sub finem anni praecedentis 112. frequentissimi Episcopi Byrantium ad
Synodum aduenerant, tres enim Patriarchae aderant, itemq; Helias Metr
polita Thessalonicensis, ut ex subscriptione libellorum ad Vigilium paret, qui tamen paulo post discessit relicto Benigno Episcopo Heracleae Pelagoniae,
qui suas in Concilio vices ageret. Hi quidem saepius conuenientes Ecclesiasticas causas tractabant, ut ex Eustathio colligitur. In his vero congressibus ante Maium praesentis anni celebratis damnatum Origenem, & approbatum decretum Iustiniani contra eundem a decennio latum certum existimo. Cedrenus ad annum Iustiniani vigesimum sextum recitat ad verbum literas imperatoris ad Synodum, queis Patres hortatur ad Origenem damnandum: σst reamur, ait, osanctissimi Patres, in et num collectisubiectam expositionem, figula eius capita examitutis, muti si cum Orecne omnes, 'uridem sentiunt . Ba
ronius, cui etiam Lupus astipulatur, recth monet capita a lustiniano laudatae. Eontineri in ipsis literis ab eodem olim ad Patriarchas contra Origenemo missi sunt eum anathematismis ibidem subiectis, quae cum a Patriarchis tunc validata suerint, publica Oecumenicae Synodi subscriptione iterum confirmata sunt. Res grauiori consideratione non indigebat, ex literis enim encyclicis olim Origenes in uniuersa Ecclesia damnatus suerat, & Patriarchae antequam consecrarentur, de more Origeni anathema dicebant, hoc enim in edicto itistiniani mandabatur, quod de eaeteris alijs Episcopis etiam cons Iahat. Hinc sessio illa, utpotE de re non semel, sed iterum iudicata, haud ii Plura exempla transcripta fuit, cum unicuiq; edictum Iustiniani lassiceret. Vti verb certum est, Origenem in synodo V. damnatum, ita incertum mihi videtur tempus, quo damnatio illa peracta fuerit, num annos a. sub Menna , vel potius anno 3 3 3. iam inchoato sub Eutychio. At cum videam initio statim anni a Patriarchis rogari Vigilium, ut causam de tribus capitulis inchoet, existimo controuersiam de Origene paulo antea discussam. Duo tamen hic nobis probanda sunt, Origenem in Synodo V. damnatu suisse, & hanc damnationem priorem fuisse proscriptione trium capitulorum, video enim de hoc secundo cum eruditissimo Scriptore mihi esse luctandum, nam Petrus de Marca in parua dissertatione de synodo V. scribit: Cateram ω-gnisionem de Origene successisse triumcapitulorum cognitioni, i a series actorum inrao diapretis odit. sanh procura vero sunt, cum ex actis Synodi citra
333쪽
dubium oppositum colligatur. Synodus V. canone XI. ait: Si quis niues ianuari tu Arium, Eunamium, Maced iam, Apollinarium, Nestorium, ORIGENEM cum i ijs eorum conscriptis , idi omius alios hareticos , qui condemnati, ist anathemari Mi sunt a Sancta Catholica, Ch Mostolica Ecclesia, θ a praedictis Saructis quatuor concibi, re eos, qui miliapraedictis haereticis sapμerunt , mel sapiunt, i ad
mortem insua pictat epermanserunt, velpermanent, talis anathemast. Hic canon
editus est collatione VIlI. habita lv. Nonas Iunias, quae cum postrema fuerit in causa trium capitulorum, colligitur antea iam Origenis causam cognitam fuisse, alias Origenem damnassent, antequam illius errores examinassent, & ex consequenti per sumniam iniuriam Adamantius fuisset indicta causa dam- natus. Sed est aliud contra Marcam argumentum prorsus ineluctabile. Theo- dorus Cappadox magnus ille Origenis protector probaturus, posse Theodo- runt Mopsues enum licet olim mortuum iure damnari, ita Synodum allocutus est collat. s. Et multos quidem etiam alios inu nimus post mortem anathematis atra: stoc non etiam Origenem , in si ad tempora Theophili Salictae memoriae mel si potius est quis recurrerit, post mortem inuevcrit anathemati tum, prud in ipso iecit stra Sanctitas, di Vigilius Papa religiosissimus antiquioris Rome. En sa tente, Origenistarum Principe a Synodo V.& a Vigilio Papa Origenes damnatus fuit, & quidem antequam terminata esset cognitio trium capitulorum. Hoc testimonium est adeo euidens, Ut rem extra dubium ponat. Sexta synodus Oecumenica sub S. Agathone Papa actione 17. in definitione fidei laudatis quatuor Synodis prioribus contestatur se recipere decreta fit rhas, cimia timis harum s uintis Sanctae Synodi , que hic congregata est aduersus Theodorrem Mopsus num, Origenim, Didymum , Θ Euagrium, o scripta Thiodoreti aduersus duo-ritim capitula laudabilis Cyrilli,eepistolam, quae dicitor Iba ad assa, in Persam scri tam . Et in edicto fidei act. 8. Suscipimus quoq; O quae in temporibus Iustiniani mm . in praedicta a Deo conseruanda nostraselicissima ciuitate complosa est Synodus omira Dei impugnatores Origemm , Didymum , in Euagrium, in obscama Thoodori, Iudaicascripta lyc. His concinit Synodus VII. Oecumenica, quae est Nicaena II. act.7. Praetcrea,inquit, Origenis,Euagry, 6 Didymionustates anath maritamur, lquemadmodum Synodus C-P. inta numero docuit. Igitur Origenem a Synodo ly. damnatum fuisse publica Ecclesiae sententia est. Dabo etiam Scriptores nobilissimos, qui ante synodum Vl. soruere. Cyrillus Scythopolitanus S. Sabae discipulus, qui&Magistri, bc Eutyni j vitas diligentissim. scripsit, cap. i os . de vita Sabae apud Surium die 1. Decembris ait: Post hac eum Sancta, Oecumenica duinta D dur congregat afuisset Det ij , Iheodorus a dissuestia, ct Origenes, o a cum his impia de praemi stetitia, o resti
tutionι dogmatas nerali fuerun ubi ta anathemati. Idem in vita Eutymij die Σα Ianuarij apud Bollandum cap. 28. haec scribit: cumpraecedente autem temporeρο-
feaccvregata bisset constantinopoli 'inta Synodus , is Origenii , est Nestois det
muta sementa,eapercussa anathemate, in qui nouam Lauram tenu rant, Origem Millinc ιμnt expulsi , infideles, et Orthodoxi Patres rursus in eam migrassent, permit iente mihi admirabili Ioanne Silentiario, eo inruam, qui erat Episcopus, discedo e cam Mo, et ipse quoq; versor in hae Laura. Haec ille, qui cum eo tempore vixerit, depressorum per Synodum V. Origenistarum oculatus testis venit. Ex his
patet Hallois hallucinatio, qui quaest. Io. s. 38 a. haec scripsit. Ereagrius pri:
334쪽
line ero b attigit comm ιrstam , et quem alij Scriptores Graecl caecorum mores alismb primus est Cyrillus omniinia Graecorum Scriptorum, quos mo-ἰ0habemus, qui caecus sanh non fuit, sed Origenistas ex synodi V. decretis Eardua Laura expulsos suismet oculis vidit, atque in eadem Synodo eosdem .damnatos esse perspexit. Halloix, qui isthaec non legit, caecorum nine perperam lenon Visis iudicauit. sed praeclaro etiam restimonio a Comi a Diacono tria Synodo septima actione prima recitato iterum Halloix rcijciti ir, est qui c in Jongiusculum, sed planξ totum hic inserendum, ex eo enim cognoscemus exitum Origenistarum, qui tot turbas sub Nonno in noua Laura in Palaestina de- dere. Cosemas mene bilis Draconus ct sacri Patriarchatus Cubicula=ius ex ita S. i. N. Sab letis. Dilue tum Sancta et niuersalis inta Synodus Constaxtinopoli est ungregaricommini , in generati anathemate reiectisunt Oirgenes, ac Theodortis uia Icopus Mopsusias, et quaecunque ab Euagrio, et Didymo dictasunt de Iraexistetitia,'
Me προυπάρξεις. Pruarot autem id quatuor Patriarchae praesentes. I raeti rea mpserator noster Dei a nantissimus acta Synodi Hierosol mam misit, in eli a nuitate coacto iscoporum conuentu quot usi erant Pausimorum Episivi manibus, et pedibus, et ore sententiam, etstatutum Synodi cori se narunt , nisi quod Arxander Abies ci ntrarii re sensit, quamobrem Episcopatu exutus Detantium se recepit, et terra motu obrutus est, et sepultus. Nouae Laur ro Monachi se a Catholica communione separarunt . leve.
r. Patriarcha Eut hius Eustochius diuersis modis eos aggressus per odio menses illor
AEdmonuit , et cumprecibusfuis non aluisset eis persuadere, qob Ecclesiae Catholicae com- municarent , imperialibus iussiombus et fus per Anastast uni Dheem ci noua illos Latira proiecit , prouinciamque totam ab eorum pesti nitati rarit . i Haecipulo clie excerpta
ex Cyrillo in libro de vita Sabae, unde quae apud Surium legitur, mutilata est. llandus integram se inuenisse indicat in fine protegom. ad vitam Theodos'. Coenobiarchae die II. Ianuarij: Audis Origenem damnatum, gesta item con- , ira eundem Hierosolymam: transinissa ; Silandhm Drigenistas Neolaurenses expulsos, uniuersamque Palaestinam ori ni maledixi sie λ S. Sophronius Patriarcha Hiero lymitanus, qui paulo post Synodum V sortiit, in epistola ad Sergium, quae recitatur act. II. Synodi VI. haec scribit iu Etiam quintum praeter istos , dipsistos aliud comitiumrdinia sesiter constitutumsui scipis , Ouod in regia mi Aotiam id celebratum est Iustiniano nesceptra Romani imperjdispensante,Womner eius praeclaras definitiones , quia ad confirmationem quidem nomi- ratissimi chalcedonensis Concili, congregatum est o . Perimit autem, ist in interitumproj- cit PRINCl PALITER ORIGENEM insanum, ct omnes eius pomposes somnoleuis imis , y plena multae impietatis commenta. Euagra' quoque cum eo, π Did mi dogmata , omnia eorum pagana , atque proingiosa, nee non ipfabulosa deliramenta. Post quos Mopsueflenum auestit Theodorum Magistrum Dei reb dis Nest ij dic. Hoc ipsum teliatus est Maximus Patriarcha Aquileiensis in Synodo Lateranensi coram S. Nartino Papa celebrata: contra Theodorum, inquit secretario primo ,.Origenem in Sancta ista Synodo accusator quidem nullus, sed tantummodo eoi um conscripta ad accusationem ipsorum, in repraehensionems ecisse noscuntur. Claudat horum dicta Euagrius, qui lib. 6.:capite 38. alias 37. haec recitat de Synodo inta: he tumes igitur ad Iustinianum a Synodo post exclamationes contra Gi II em , y eoi qui pari sermiter ωm illo seducti erant ,factas. uua in i Uerbum inter caeterasum raet , D. xcipitavis quibusdam Patrum exclamationibus ait: θtis
335쪽
adiunxerunt scapita eorum, quae cum O gene sentienter docueruntis e. Quis autem ,
nisi Halloix, dixerit Euagrium ista finxisse ξ testatur se ad verbum illa ex actis Synodi excerpsisse; & quidem Iustiniani literas contra Origenem ad synodum
datas recitat Cedrenus. Sanh stultitiae proximum est, adhuc negare Orig nem in Quinta Synodo esse damnatum, & tamen non pudet Halloix, erroris illos arguere,qui dixere lata in Synodo V. contra Adamantium anathemata,ec ob stinath haec reponere : Damio Concilio, nihil'orsus de Origenetractatum est. Vidit Halloix anathematismum XI. Qiaintae Synodi, & cum nullus superesset desensioni locus, ridiculam prorsus responsionem commentus est: In sem, inquit, haud dubie est nomen Origenis in anathematismum indecimum calatione
octaua. aest. Io. g. 23. ab homine, addit, quopiam, et resupra indicaui,saltem -- prudenti nomen eius anathematismo Undecimo improbe adiectum est. Haec probat,
quia Eutycheti non Origenes, sed Dioscorus proximE Iocandus fuerat, ita, enim Patres utrumque simul serhubique nominant. Rursus Gregorius M gnus lib. a. epist. 36. indict. Io. Vnam tantiim personam damnatam dicit i Synodo U. nempe Theodorum Mopsuestenum, non igitur Origenes etianu proscriptus fuit, alias duo damnati fuissent. Denique idem anathematismus legitur in edicto Iustiniani contra tria capitula, ubi Origenis nomen non apparet . Atque ex his putat Halloix insertum canoni undecimo Origenem. Hispositis facilem responsionem testimoni js Sextae, & Septimae Synodi procudit, nempe utriusque Concili j Patres secutos acta Synodi corrupta pag. 39 o. ubi in margine haec leguntur . Sexta Synodus in errorem tracta esta auinta, di post se traxit Septimam. At cum in collatione V. Theodorus Origenistarum Dux fatetur a Synodo V. damnatum Origenem , fabulam putat dicens esse adulterianum, is suppositum locum, interiecta, di intrusa merba pag. 388. Haec Origenis
Heu quo praecipitem egit hominem caecus in Origenem amor Si Origenis
nomen ab inuida manu intrusum fuit undecimo anathematismo, tuum erat codicem cariosum quempiam alicubi gentium literatarum, vel etiam barbar rum nominare, ubi canon ille Origenem inter proscriptorum capita non recenseret. Latina Ecclesia sacrorum Conciliorum codices legitimos, atque in- corruptos in Ecclesiasticis scrinijs semper conseruauit, atqui inter haec sacrae, volumina erant gesta Quintae Synodi. Hinc cum S. Martinus Papa, qui ante Sextam Synodum Lateranense Concilium contra Monothelitas celebrauit, dixisset: cfferantur imprimis per eos, quorum interest, reuerendissime sanctarum quisque et iucVadium Synodorum definitiones, lectis definitionibus priorum quatuor Conciliorum dictum est: Definitio Sanctae quintis Synodi, cuius quidem definitionis anathematismus XI. ita exhibitus est: Si quis non anathemati it Arium, Et nimium , Macedonium, Apollinarem, Nestorium, Eutych n, ORIGENEM cum im-Irys emum ccnscriptis idic. talis anathema It t. Vides in Ecclesiae Romanae legitionis codicibus Origenem in anathemate X l. cum reliquis condemnatumὸ Sed gr
uilis aduersarium premo. Cum in Synodo Sexta depraehensi suissent Mon thelitae codices Synodi V. corrupisse, & id Legati Pontificu alta voce protestarentur, Sancta Synodus dixit illos conuinci antiquiis, Ch ibi Mu Ti LATIS eiusdem Sancti uinti concili, libris, qui ex archiuio Patriarchali producti publice eo in conuentu lecti sunt; & ex authenticis codicibus haereticorum fraude detecta
336쪽
synodus uniuersa exclamauit: Anathema simul, quiselybicauerunt acta v-A,st mniuersalis uinti Concilij. Haec actione x q. reeitantur. Non igitur Synodus sexta, ut fingis , secuta est acta V. Synodi corrupta, sed antiluos, ct imn tilator eiusdem Sancti auinti concilj libros. Et haec quidem plena Patrum Synodo contestante. De hoc tamen iterum capite sequenti pluribus agemus .: Hinc factum est, ut damnato in Quinta Synodo Origene ante Sextam Synodum idem etiam tum in Latina, tum in Graeca Ecclesia passim anathemati subijceretur, quod, ut alia omittam, constat ex Synodo Lateranensi S. Martino Papa Praeside celebrata, & ex Ecthes Heraclij Imperatoris in eadem Synodo Iaudata: Concilij verba hic damus, Ecthesim verb paulo inserius adducemus. Quod vero opponit Halloix, Dioscori loco Origenem ab imprudenti homine in anathematismum undecimum Synodi V. intrusum fuisse, ridicula diuinatio. Non fuit ibi Dioscorus nominatus , quia damnatus fuerat in Eutychete, eadem enim omnia, quae Eutyches delirauit, Alexandrinus ille Pseudo-Anti stes etiam asseruit, unde Synodus Chalcedonensis act. 3. in literis ad S. Leonem Papam de Dioscoro scribit: Euod Eutychen pro impietate damnatum suae u-rannidis decretis innoxiumstatuit, in dignitatem , quae a mestra illi ablata fuerat Sanctitate quippe mi ab eo, qui hae gratia erat indignus ) illi restituit. Sed Dioscorusnon modb Eutychetis, sed & Haereticorum omnium Magistri Origenis discipulus fuit, unde idem Dioscorus in libello supplici Theodori Diaconi apud
Synodum Chalcedonensem act. i. accusatur, uti semper quae Origenis sunt sapiens. Insere ergo canoni illi etiam, si ita lubet, Dioscorum, ita tamen ne loco pellat Origenem. At si scire cupis , qualis inter haereticos locus Origeni , qualis Dioscoro statuatur, lege canonem 18. Sanctae Synodi Lateranensis non pleno saeculo post Quintum Concilium a S. Martino Pontifice celebratae : Si quis , inquit , secundum Sanctos Patres consonanter nobis , pariterque me non re . Duit, stanathematiis anima, s ore omnes, quos respuit, ct anathematiis ne-
Landissimos haereticos cum omnibus impijs eorum conscriptis et que ad mum apicem
Sancta mi Ecclesia Catholica , ct Apostolica, hoc est sanctae , niuersales quinque Synodi , et consonanter omnes probabiles Ecclesiae Patres , idest Sabellium , Arium, Eunomium , Macedonium Apollinarem, Polemonem, Eutyciam, DIOSCOR v M ; Timotheum AEthrum o c. ORIGENEM, Didymum, Euagrium, et compendiose omnes relictuos haereticos, qui a Ca tholica Ecclesa reprobati, atque abiecti sunt etc. huiuscemodi condemnatus sit. Vides Origenem cum Evagrio, ac Didymo, qui actione ii . Sextae Synodi ita nominantur Didymus, et Euagrius Ora manae
nitatis primi secreta j sardissimi,haereticorum agmen clauderecteponi inter nefan Elissimos haereticos ' damnari illius impia conscripta ξ Rursus in magna Synodo Nicaena II. quae est Septima Oecumenica leges supparem Eutycheti Dioscorum datum, atque his proximum Origenem, eiusque secretarios foedissimos . illa quidem act. 7. in definitione fidei ait se anathematirare: Ary infamam, Mace- . rabiem , Apollinarj dementiam , Nestorij idolatriam in homine, Eut chis dio ios CORI conspirantem manitatem, o horum multorum capitum hydram, o Rio E N is, Didymi, et Eusis nugas,fabulastrue. Ita Dioscorus cum Magistro Eu-2 chete eadem infamiae nota insignitur, nigrumque theta etiam Origeni prae-gitur. Ergone & Lateranenss Synodus ante Vi. & VII. Concilium tracta est in errorem a corrupto v. synodi codice ξ Ni iuste Patrum Latinorum, vel
337쪽
Graecorum germaria, ac legitima Synodi V. acta nancisci fotitit, ut orde enitantae infamiae subduceret, ac collegas admoneret intrusi in anathematismum XI. Origenis/Nullusne ex sexcentis, S amplius Patribus pro Origene aduo catus surrexit ' Nullus erga Adamantium miseratione aliqua inflexus suit Θ Quis porro ex his non intelligat, quo loco fuerit apud Catholicam Ecclesiam Origenes Θ Eadem facilitate refutantur , quae de intruso periodo collationi quintae Halloix fingit, uti enim ista sine teste proseruntur contra signatas antiquitus tabulas, de quarum fide nullus huc usque dubitauit, ita veluti somnia in fumum abeunt.
Quod addit asseri a Magno Gregorio, unam tantummodb Personam damia tam sui sic in Synodo V. Origeni non fauet, nam Pontifex haec scribit: DS nodo, in qua de tribus capitulis actum est etc. de iussusdam in olummodo Personis sactitatum, quarum mna, cuius scripta evidenter a rectitudine catholicorii deviabant, non iniis se damnata est. Loquitur de controuersia ibi agitata de Theodoro, I heodoret o Cyri, & Iba Edesseno, & recte pronunciat, primum quidem cum suis scriptis fuisse damnatum, Theodoreti vero, & Ibae scripta tantummodo, non personas. De Origene non loquitur, quia hic ante Synodum de tribus capitulis damnatus fuerat, neque de illo Schismatici, quos ibi alloquitur Gregorius, suere aliquando solliciti. Vertim si quaeratur ab Apostolica Sede, num a Patribus Synodi U. solus Theodorus damnatus fuerit, respondebit Nic laus Primus in epistola ad Michaelem Imperatorem : Ginta praeterea Synodus
etiam iam mortuos Origenem, atque Theodorum per eorum damnanda scripta non rectὶ '
sapuisse repet ros anathemate perculit. Sed& ante ducentos annos haec ipsa dicta sunt in Synodo Lateranensi a Maximo Patriarcha Aquileiens, cuius dicta siseperius laudauimus. Neque Halloix postremum illud iuvat, nempe intrusum . esse canoni Undecimo Origenem, quod hic non legitur in edicto Iustiniani co tra tria capitula. Rem, uti erat summa eruditione instructus, Baronius vidit.
Edictum illud Iustiniani compositum suit opera Theodori Episcopi Caesareae Cappadocum ; hoc enim testatur Vigilius Papa in epistola contra eundem.
Theodorum: Tuis, inquit, ex consuetudine incitamentis liber condemnationem cap - tulorum ipsorum continens in palatio te assistente, et instruente coram quibusdam Graecis Episcopis es relictus. At Theodorus ex Liberato cap. vltimo Breuiarij erat L genis defensor acerrimus. Cur ergo Caesareensis suum Origenem inter damnat
capita collocasht ὸ Scito ergo Origenem Theodori fraude in Iustiniani an thematismo omissum a Synodi V. Patribus suo, uti decebat hominem, loco ii
Reclamat Halloix quaest. Io. s. r. Certe si ad aliquod umgenerale concilium spectauit perquirere de Origene, maxime omnium spectauit ad Nicaenum, mi te ore nis aetati micinissimum . At concilium , addit, Nicaenum simul antiquissimum , ei sanctiIsimum nihil aduersus Origenem protulit. Veterem Origenistarum crambem reponit. δο-dM aiebant, damnabimus, quem S nodus Nicaena non tetigit' Re dam ex integro voces Hieronymi epist. σ3. Scilicet amo medicamine omnes simia
morbos debere curari s Et idcirco Spiritu Sancti neganda maiestas est, quia in illa ' nodo super substantia eius silentis uit Ario tunc, non de Origine quaestio Dis, AFilio, non de Spiritu Sancto. confessi sunt , quod negabatur, tacuerunt, de quo μ' quaerebat anquam enter Origenem fontem Arij percusserunt, damnantes
338쪽
u on iis Patris esse sub tantia, illum pariter, Arium .ie daturarum. Avia
quin hoc argumento neque Valentinus, neque Marcion, nec Cataphrnes, neque Manu. Mus damnari debent, quia Nicaena Synodus eos non nominat, quos certe ante Synodu=fuisse non dubium .s. mc ille. At non sollim in Ario Origenes per Nicaenos Patres damnatus est, sed & Ephesi cum Nestorianis proscriptus fuit. Illi di-eebant ex Photio cod. 34. & Cassiano in libris contra eosdem editis, hominem x meritis habuisse et ionem cum Verbo. At hoc ipsum olim tradiderat Origenes lib. 2. Peri-archon ; verba dedimus lib. I. hist. Pelag. cap. I. Idem in Eutychete damnatus est, itemque cum Dioscoro in maxima Chalcedonensi Synodo ; etenim teste S. Leone epist. II. ad Iulianum Coensem erratum Eutychetis δε haustu menenatorum dogmatiis Origenis apparebat essufum, nempe quod anima Christi, ut dixit Origenes, prilis fuisset in coelis commorata, additque: Vnde quod in Origene merito damnatum est , qui animarum antequam corporibus insererentur , non filum mitra ,sed di diuersas fuse ceruit actiones , necesse est, et i etiam in isto, nisi maluerit sententiam abdicare , plectatur. In eadem etiam Synodo, ut notauimus , Dioscorus accusatus est, tanquam semper quae Origenis suntsapiens. Sed in syn do etiam Constantinopolitana Oecumenica II. Origenes in Macedonianis,qui Spiritum S. adorandum uti Deum negabant, damnatus fuit. Nam Origenes testibus sanctis Epiphanio, & Hieronymo Spiritum S. creaturam esse asseruit.
S. Augustinus lib. de haeres. cap. q3. scribit nonnullos negare illum dixisse. Spiritum Sanctum creaturam ; additque: sed qui eius plura legerunt, contradicunt. Legatur epistola Hieronymi ad Auitum. Igitur non in sola Quinta Synodo, sed& in quatuor prioribus Origenis doctrina damnata est cum Ario, Macedonio, Nestorio,&Eutychete, ut mirum non sit, si magnus ille maximi Nepotis S.Cyrilli Alexandrini decessor Theophilus pronunciarit epistola I. Paschali fuisse Origenem Misam omnium haereseon. Hinc factum est, ut in Syhbdis nil nouam cum Patribus Origenes nominatus fuerit, imo neque uteretici Nesto- rius, Eutyches, Monothelitae, iliique ullusti ab Origene suffragium petierint, sciebant enim illius testimonium infamia apud omnes laborare . Obijcit Halloix magnum Athanasium ostendisse in lib. de decretis Nicenae Synodi contra Eusebium , Origenem procul esse ab Arq insania. Sed notare etiam debebat aduersarius, quae ibidem Athanasus praemiserat de Origene: Nam quae miluit quarens, st ingenium e mens scripsit, Me non tanquam ipsius ita sentientissimi, accipiat qui quam . Est enim donum pharmacum Athanas . Origenes more solito in utramque partem disputauit, de quis nolim cum quopiam contentionis fu
Unum sic sebiiciam, Sanctissimos Monaesos, di Antistites, qui Iust iniano
imperante floruere, Origenis scripta semper damnasse . S. Sabas pro Origeniastis compescendis legationem ad Iustinianum suscepit,de qua re Pluribus cap. . r. dictum est.' S. Theodositis, cuius memoria die i i. Iai uasu agitur, Origenem supra caeteros detestabatur. scriptor vitae eiusdem cap. 13. apud Bol- Iandum ait: Maxime autem, ostenduat se auersari orion , qui ex timauit suum in lar pcmndum studium , mi diuinae Apostolorum adicissioni nugas contexeret gentialium, in luderet in rebus minime ludicris. Honoris gratia ita ab ipse ualloix ini- tio quaestionis 1 o. pag. 3'3. appellatur S. Theodosiis Coenobia chamis ide,
o risi te, O prodigiorum multitudine turissimus. origenis hostem eundem suis se igno
339쪽
ve ignorassit. Tertius est S. Ioannes silentiarius Episcopus: qui aduersus QtGgenistas acerrimE decertauit. Author vitae eiusdem apud Surium die 1 3. Maij ita fatur cap. 2 3. Mittor narrare eius de me certamina, quae suscepit aduersiss oriannis sudari Mopsusia dogmata, et rerum, qui ea defendebant. Hic a sede sua fugiens inter Monachos Palaestinos centenarius ultra annum 3 q. vixit. Huic
iungendus est S. Quiriacus, cuius sestum celebratur a . septembris ; legimus apud Surium illius res gestas breuitate, ac diligentia pari descriptas, de illo
autem inibi haec scribuntur: Vehementissime decertauit aduersus eos, qui eadem sentiriant, quae Origener. Capite I o. sequenti vero undecimo Origenis errores r censentur. Halloix Monachos illos Palaestinos, qui contra Origenem libellos Iustiniano Imperatori obtulerunt , carpit scribens Iustinianum auditis quorun dam rudium Monachorum contra Origenistas querimonys edictum de damnando ore ne scripsisse. Itane, si superis placet, veluti ex rudium Monachorum coetu Sabas,
Τheodosius, Quiriacus, Ioannes Silentiarius despicientur, quos S Imper tores, & Patriarchae ad usque sydera extulere, laudandi vero venient Notinus, Leontius, ac caeteri Ne Lauritae Origenis studiosissimi Sanctus Eutychius Patriarcha Constantinopolitanus Origenem , eiusque primarios sectatores Didymum,& Euagrium damnauit, unde Victor Tunonens s vocat Etitychium damnatorem Euagri, Eremita Diaconi, et Didymi Monachi, et Confessicius Alexandrini. Hic autem Eutychius in exilium a lustiniano missus fuit falsis delationi
bus eorum, qui ex cranda nUncis Origenis , et Euagrij, et Didymi dogmata defend
bant teste Eustathio cap. 2 3. de vita Eutychij. Ex his liquet, quam procul 1 vero sit Baron ijde Eutychio nostro suspicio, nempe cum constet acta Synodi U. ab Origenistis, ac praecipuE Theodoro Caesareae mutilata suisse, Eutychium quoque cum Τheodoro eam in rem operam astactasse, unde ait ad annum 113. pag. 4 o. Sed et in non leuems spicionem Oii nimi induci potuit Eu chius consta itinopolitanus Epistopus. Cum tamen S. Eutychius inter praecipuos Origenae tum persecutores ab illius aetatis scriptoribus numeretur.
S nodus V. eretria tria capitula celebratur . De amo Synodi fingularis opinis cistinani Lupi V. c. confutatur. Vigilius Papa concis' acta scripto Con- stituto reprobat. Euagrius, ae Diomus Origenistae in eadem Sania damnantur, mitiis perperam negante.
CVm aduersarius ea, quae de intruso ab inuidis inter haereticos Origene in
anathemati sinum undecimum, ac de eiusdem damnatione per dolui collationi quintae inserta ne simpliciores quidem unquam credituros satis intelligeret, omnes enim sacratioris antiquitatis tabulae ipsius somnia procul expellunt, ingenti prorsis audacia; in ipsam sacrosanctam Quintam Synodum impetum collegit, ει quod veteres Origenistae tentare extimuerunt, tot sulminibus deiectum Origenem rursus erigere nixus ea contra Synodum dicteria protulit, quae initio quidem libri recitata iterum hic repetere religioni duco. Sanὶ non possum non ridere, considerans novum hunc Origenis aduocatum affeterum Origenistarum dea is rebellantem Synodum V. quam Theodorus
340쪽
Origehis sectatὀγpraeeipuus conuocandam curauit, mille maledictis lacesse. re. Etenim illi ad istionem eorum, quae contra Origenem sta sunt, inquit Liberatus cap. 2 damnationem trium capitulorum in Synodo V. conflarunt, underecth summus Ecclesiae historicus Baronius ad annum 3. pag. qqo. obseruauit Ginta Synod; Coryphaeos Origenis errores ex parte sectatas. Et quod mirer , Theodorum Mopsuestenum Halloix totis lacertis defendit, qui teste laudato Carthaginensi Diacono multa opuscula edidisset contra Or m m, exosus, ct accusabilis habebatur ab Origenistis. quidem si Halloix obseruasset, pros cto tam nobilem, tam vehentem, tam operosam Theodoro Origenomacho
Peracta in Quinta Synodo Origenis damnatione, in quam vel ipse Theodorus Cappadox aulae Protheus Iustiniani sui adulandi gratia consensit, Imperator instare coepit Vigilio, ut&causam de tribus capitulis in Synodo discut ret. At Vigilius cum Occidentales Episcopos timore Iustiniani adesse nolle intelligeret, secum paucis Italis, atq; lilyricis rem ita definire posse negabat , ut nulla deinceps ab Occidentis Episcopis contradictio fieret. Ea tandem sententia placuit, ut pari Latinorum, ac Graecorum numero Synodus componeretur, quod ante festum Paschae, quod hoc anno 133. contigit 2 o.
Aprilis statutum fuit. Audiatur ipsemet Vigilius in Constituto ad iustinianum: Postea men hoc magis cum consensu Fratrum nostrorum nostrarum partium Epiascuorum nuper ante Sanctum Passie diem pietas mesera constituit, et i exaequato numero his Pontia scibus, qui in Constantinopolitana Vrbe praesentes sunt, de tribus capitulis ,
, ex quibus quaestio retitur , secundumsuperius designatum Fratrum nostrorum Episcoporum professionem deberemus inire tractatum. Caeterum Graeci Patres his intellectis tumultuari, venisse se ex longinquis prouincijs Synodi Oecumenicae causa, huius aut horitatem, ac nomen deprimi, si a paucissimis celebretur, plurimos Sapientissimos excludendos, si pari cum Latinis numero coeundum sit. synodos frequentissimas a solis Graecis celebratas; in Chalcedonensi sexcentorum, & triginta Patrum conuentu legatos tantum Leonis Papae ex Latinis interfui e . Nicaenam omnibus venerabilem Synodum ex Graecis tantum conflatam. Notam esse Occidentalium in tribus capitulis defensandis obstinationem, cum quibus si exaequato numero Orientales disputationem ineant, paribus
hinc inde sufragijs re insecta Concilium dimissum iri. Iustinianus his acceptis a priori sententia discedens diem synodo dixit IV. Nonas Maias, nempe Dominica secunda post Pascha. Sed de anno Synodi singularis opinio eximi) viri Christiani Lupi Prosesi
ris Lovaniensis nouam nobis quaestionem ingerit. Veniam dabit eruditissimus, meiq; amantissimus scriptor , si veritati hoc loco illum postponendum duxero. Hic igitur cap. 6. commentariorum in Synodum U. ait acta Synodalia praeserie in titulo annum lustiniani XXVII. At credendum, inquit, MEDD TOno-ηὸHφ dicenti fuisse decimum tertium Christi Dcmini quingentesimum quartum , in quem omnino incidit migesimus septimus Iustiniani. Idem repetit cap. s. initio. Labitur vir doctissimus, nam acta Synodalia recth praefixum habent annum post consulatum Basilij XII. nec contrarium docuit victor, qui cum eo tempore acerri-mE pro tribus capitulis decertaret, haud in anno Synodi statuendo errasse distcendus est . Anno Epochar Christianae vulgaris 3 qi. Basilius solus consul fuit, inde