장음표시 사용
341쪽
inde verbusque ad annum primuin Iustini iuniorjs nulli amplius consules arti stiniano designati fuere. Detur id ambitioni huius Imperatoris, qui, ut solus in omnibus subscriptionibus signaretur, omista antiquissimo creandorum con fultura more, qui annos suis nominibus distinguebant, ab annis sui imper
tempora statui voluit. Igitur cum annum , quo consules noui non creabantur , praeteriti anni consulibus designari mos esset, annus 1 a. Post consulatum dictus fuit, annus vero sq3. Iterum Post consulatum Fasiby suit nuncupatus, vel Post consulatum Fasti iij II. seu Anno Π. Hoc patet ex legum imperialium, synodorum , ac Lapidum subscriptionibus. Veronae nostrae S. Valentis Episco. pi sepulchro inscriptum epitaphium legitur : RECESSIT S v B. VIII. R Al AvGusTI POST CONsvLATvM LAMPADII ET PREs Tis. Indictione IX. nempe anno 3 3I. Eodem anno celebrata Synodus Romana sub Boiii facio II. incipit: Post consulatum Lampadjst Orestis V V. cc. sub die VII. Idissem Annus vero sequens s 32. apud Basilicam S. Petri ad vincula Romae lapidi inscriptus suit ET IT.'P. C. LAMPADI ET ORESTI s. Inscriptionem integram dedimus lib. 2. hist. Pelag. cap. I 9. Praeterea Synodi anno 1 3 6. tum Constantinopolia Menna, tum Hierosolymis a Petro celebratae ita inchoastur : Post consulatum M. Felisary V. C. Eundem consularem caracterem post
sulatum Basilij seruarunt Iustinianus in edictis, ac rescriptis, Vigilius Papa in .epistolis , Synodus U. item & Mopsuestena, ut saepius expotuimus. Oeteroni
nonnulli Chronologi ab usitato fastorum condendorum more communiter re cepto recedentes, alio caractere fastos consulares digessere. Nam annum.1qr. ita signarunt: Post consulatum Foli, V. C. Anno II. Eodem modo etiam no tarunt annum 33 I. Post consulatumdis adj , ct Orestis anno II. iternannum 13α riscosulatum Selisarly V.C. anno II. Victor Iunonensis hoc pacto annos carcntes consulibus signauit. A. 3 r. Sasilio V.C. Os postea vero immediatE , annum 1232. hac consulari nota inscribit: Post consulatum Na j Anno II. Chronicon Alexandrinum annum post Belisari j consulatum ita exhibet, Indicti XIV. Felisaris II. Confule . Inaict. XV. Felisario III. consule. Qui modus fastos describendi miniis proprius est, videtur enim innuere, Belisarium alterum , de tertium consulatum gessisse, neq; alio modo Tacitus, & Dio iteratos Imperatorum consulatus designarunt. Chronologi omnium nobilissimi Panu inius, ac Sigonius , quos veluti Principes in fastis digerendis veneramur, priorem modum tradidere. Marius Aventicensis in suo Chronico, quod haiatur tonio I. Historiarum Francorum collectarum ab Andrea Du-Chesne viro eruditissimo, ita scribit: Post consulatum Tasti iij anno I. est annus 1 a. Ex his colligitur, Patrem Lupum peculiarem Victoris Chronici modum non aduertisse, in quo etiam lapsus est Sirmondus in chronica Synopsi ad libros Facundi. Cum enim annus 1 qΣ. dicatur a Victore Post consulatum Basetis anno Veidem annus 1 1 3. est Post consulatum Basilij XIII. qui caeteris Chro- nologis est XII. Quod vero addit ille Scriptor de anno 17. Iustiniani, illum non iuuat. Iustinianus anno 1a7. Kalendis Aprilis seria V. in Coena minini ex Procopio in arcana historia inijdimperium, quare anno H 3. Nonas Maias, quando incoepta est Synodus de tribus capitulis, currebat annus et Iustiniani ; si vero Synodus anno 3 3 q. IV. Nonas Maij coacta suisset, 18. an
nus Iustiniani si ribendus suisset a Kalendis Aprilis inchoatus . Sed& cat:
342쪽
ctere priniae Synodi tempus exprimitur; nam Maio mense anni 11 3. labebatur prima indictio usq; ad septembrem, anno vero 3 3 q. fuit Indi actio secunda. Est egregium testimonium Pelagij Papae, qui tunc aderat Diaconus Byzantii, in epistola ad Narsetem scribentis: Si quid eos de iudicio etiniauersalis Synodi, quod Constantinopoli per P RIM A M nuper elapsam INDICTIONEM actum est, forte mouent etc. Quae addidi, qudd Lupus mendum designa, tioni temporis habit Synodi irrepsisse contendit . Hinc Cyrillus Scythopolitanus in vita Sabar rectis dicit expulsis post octo menses a Quinta Synodo
peracta ex noua Laura Origenistis quietem datam Monachis S. Sabae, & vni-
ueris Prouinciae anno evigesimo tertio a morte Sabar. Hic decessit anno 33 I. In
dictione X. die s. Decembris, adde eta. annos, habebis annum 333. si vero octo insuper post Synodum meses apponas, quibus elapsis noua Laura ab Ori genistis vindicata fuit, aeris ad annum q. qui est vigesimus tertius a morte sabar. Haec fusilis prosecutu um, Ut clarior sustorum notitia haberetur, non
qubdopinio Lupi tantam a nobis operam exposceret. Nam duo scripta Uigi-lij hoc anno emissa litem dirimunt. Certum est Constitutum editum esse a
Vigilio inter ipsa mei gesta synodalia; at illud dicitur Datum pridie Idus Majimperante D. Iustiniano perpetuo A usto anno a T. Post Uulatum Nastly V. c. an MXV in constantinopolitana riuitate. Rursus literae ad Eutychium, in praeiacent si Synodum, queis Vigilius adprobat Concilium V. datae sunt Idus Deae his imperj D. N. Iustiniani aeterni Augusti anno /vigesimo septimo i Post eonsul C. Anno i II. Ex quibus palam far, hoc anno 1 3 3. synodpm in tam celebratam. Ex subscriptione vero Constituti colligitur tempore synodi Ui. gilium fuisse inconstantinopolitana riuitate; unde idem Lupus iterum lapsus est cap. s. scribens, Pontificem post datas ad Eutychium lite ras mense danuario iterum Chalcedonem se rec4asse , ibiq; tempore Synodi moratum. Anno igitur 3. die qί Maij. Dominica IL post Pascha celebrata est prima collatio, adsuere tres Patriarchae; erant Patres CLXV Lecta est sacra
Divalis Iustiniani, qua Imperator significabat nihilantiquius sibi fuisse, quam
haeresibus eliminatis quietem Ecclesiae dare post excitatos ab Acephalis tuis multus . Adest : Fecim piali re eandem Sanctaria Synodum cum tribus alijs Suniactis Concilijs in Dei. Ecel. a. : Eic quibus patet,iquam falso Halloix dicat, Iustinianum haret pronunciasser Chalciamense concilium in rhybus peccasso, o in quarto minio sapuisse. pag. 3 3. De Vigilio verb scribit Augustus: Et Pigilio et im p lia, giosissimo Papae tantiquiorix Romae , reum periarnifiei ad hanc re m riuitatem , is tribus capitulis futiliter oviniis manifestauiHui, ct interrogauimus eum, quid fuit de hoc , est ipse nonsem A, nu bis essed etiam septur inscriptis sne scriptis anathaematitauit impia tria capitula .. Post ea: Ille verὸ nobis signiscauit, quod de praedictis tuitulis pens et inum faciens for stet nobis .ijTestatur sequi se Sanctos Patres ok Latinis raro laudat Hilarium , Ambrosium , & Augustinuma 't. cum probe scirene Graeci Patres Synodum n6 praesente Pontifice Romano nihili haberi apud Occidentales, nobilissima ad eundem destinata legatione rogarunt, ut Synodo interesset. Missi sunt tres Patriarchar, omnes Primates autocephali Imempe Theodorus Caesareae Primas Cappadtacii, & totius Pinti, Andreas Ephe- sinus totius Asiae, Megethius Heraclearin Thracia. Cum his erat etiam Beni-,
343쪽
Et hi quidem non eitatoria mandata, sed preces Vigilio detulerunt: Prest.
ni,ntes, inquiunt, adfaGijsimum Papa sininis Romae, petiuimus eius gratitudiarum, conuenire, in disputare nil cum de tribus capitulis. Ille vero reposuit: Saproptὸν corporis in semitatem non posse ad hancpetitionem respondi re, in postero autem dispollicitus est mani sare , p id ei ue taliconuentu placuerit. Atq; ita prima dies Sy-hodi ab ijt. Post biditu pridie Nonas Maias ijdem Patriarchae, primates, atq; Epist M.
pi Vigilium conuenere enix h postulantes, ut ad Synodum accederet, quibus ille respondit: Non poe et tia conuinire eo, quὸd plurimi hic quidem sunt Orientales Episcopi, pauci r. csem eo, lacere aurimpcrsmet inum in seripti rams ntentiam , σι νre py ssimo Domino, ideo enim, ct indutias postulasse ab eius Serenitate , mi intra eas Doluntatem suam manifestaret. At Iustinianus viginti dierum inducias, quas Vigilius postulauerat, concedere recusauit, caeteris Episcopis longioris apud regiam urbem morae incommoda causantibus. Quare gloriosissimi
Iudices mandarunt Episcopis, ut etiam Vigilio absente Synodum haberent, cuius collatio secunda peracta est VIII. Idus Maias . Patres Episcopos ad Viagilij Patriarchalem iurisdictionem spectantes ad Synodum inuitarunt, qui constanter adesse sine Vigilio pernegarunt. Sequenti die iterum sint ut Graeci Antistites coeuntes quatuor Synodorum fidem prosessi sunt, earumq; desinistiones, nec non doctrinam Sanctorum Patrum, quos ccu Magistros Ecclesia veneratur; repraehensa est etiam nimiiun in pleri'; radicata opinio sine Charucedonensis Synodi iniuria damnari non posse tria capitula. Triduo post, nempe die a Maii collatione quarta Synodus causam ipsam discutere incoepit. Lectae sunt plures sententiae ex libris Theodori excerptae, itemq; symbolum
Iudaicum, quod Theodoro olim a Charisio Philadelphiensis in Lydia Ecclesiae Presbytero adscriptum fuerat, & Mariux Mercator fustiis circa annum. 3I. impugnauerat tanquam ab eodem Theodoro compositum, cuius sculum legitur inter MSS. in Bibl. Palat. Num. a 3 q. Dictum in eas blasph mias anathema a Patribus, additumque : Anathema Theodoro Mopsusem: Isti Euangelia ripi bauit: se dispensationem inmriauit. Anathema illis, qui non anath matitaist idum. Tertio Idus Maias collatio V. habita est . Lecta sunt plurima Sanctorum Patrum legum imperialium, de Ecclesiasticarum in Theodorum.
Mopsuessenum scripta, praecipue vero plures S.Cyrilli Episcopi literae, it quibus Thodori doctrina valid E confutatur. Recitata sunt acta Synodi Mo suessenae ante triennium iussu Iustini ni celebratae, in qua probatum suerat, . Τheodorum E sacris diptychis illius Ecςlesiae erasum fuisse, substituto in illius, locum S. Cyrillo Alexandrino. Exinde synodus aggressa est secundum capiatulum , nempe Theodoreti Cyrensis causam, qui in Ephesina Synodo Nest rio adhaeserat, & duodecim capitula S. Cyrilliadversari' scriptis consutau irat. Lecta sunt pIeraq; excerpta Theodoreti contra laudata capitula, item eiusdem epistolae, quibus & Synodum sacrosanctam Ephesinam, & Theodosium ipsum culpat, periclitari dicit fidem, & omnem Ecclesiam, iniquε dani
Inter caetera autem Iecta est epistola Theodoreti ad Ioannem Antiochenum de morte Cyrilli Alexandrini, quem per summam impudentiam varijs contu
melijs excipit. Fictam illam epistolia, ac synodo ἀ nebulone quodam assu:
344쪽
tam scribit Baronius ad annum 113. Num. qa. Lupus cap 3. Cominent. in Synodum V. eandem epistolam vocat probrosam, re infernalem, opus pessimi scurrae prodri ili, nebulonis. Hinc culpari posse praesentem Synodum idem asseruit. Neque enim, inquiunt, Theodoretus de morte S.Cyrilli scribere poterat ad Ioannem, qui quadriennio ante Cyrillum mortuus fuerat, ut in hoc ipso opere monstramus, Naist. Iq. Synodi Chalcedonensis recitantur litera Cyrilli ad Domnum Ioannis succes rem. Ego quidem doctissimorum Scriptorum iudicia veneror, sed neminem ex I63. Episcopis sciuisse, Cyrillum Ioanni superuixisse, vix ausim assirmare. Puto errorem codici irrepsisse, ac loco Ioannis huius successorem Domnum reponendum. Nam post illam epistolam haec reincitantur in eadem Synodo : Et iterum post mortem Teati Cyrilli idi m Theodori us iuallocutione dicta Antiochiae pr sente Domno insultans morti eius Patet ex actis Sy nodi sedente Damno mortuum fuisse Cyrillum, cuius morti, quae recens contigerat, public E Antiochiae declamans Cyrensis insultauit. Ergo error codis cis est, ac pro Ioanne Domnus reponendus. Scribuntur haec in illa epistolai de Cyrillo. Maiora, iis peiora pertentans defunctus est. Sammiauit enim . sicut dii cunt , ct regiam et bem perturbare ,etuam Sanctitatem accusare , CUtpote ea colent m.
Et postea. Qidam mero ν tuam reuerentiam proscisci dicunt ad Cemitatum g c. Certh Cyrillus circa annum qqq. quo mortuus est, filii Constantinopoli, nam ex regia urbe una cum Proclo literas dedit ad Domnum Antiochenum pro Athanasio Parcnorum Episcopo, quae habcntur actione i q. Synodi Chalcedo- .nenss, quas Domnum accepisse anno qqq. quo mortuus est Cyrillus, aperte monstrauimus superitis ad annum o. cap. 1. ubi deeraso E diptychis Theodoro disserebamus . Quare vel inde etiam arbitror illam epistolam fuisse a Theodoreto ad Domnum missam. Quantum vero Capitula Cyrilli etiam post initam pacem Theodoretus auersaretur , patet ex eiusdem epistola ira. ad Domnum, cum hic ad Synodum Ephesinam II. profecturus esset: Infelix, inquit, anima mea suspirat, lugetque nihilexpectans boni; Neque enim in tum in duod rim capitibus evenenum norunt, qui aliarum sunt dis resem ,sed eius, qui illascripsit, clamitatem attendentes, nihilsinistrum suspicantur. Certh in epistola, quam ad eundem Domnum inscribendam diximus, Cyrillum non nominat, licet eundet
pessimE calumnietur, illius enim nouerat claritatem. Cum ergo etiam anno qq9. amaro esset animo in mortuum ante quinquennium Cyrillum, cur & anno codem qq. quo sanctus ille Alexandriae Praesul obi jt, mitiori erga eundem mente fuisse Theodoretus nobis dicendus est ρ Ego quidem retenti diutius ccntra Cyrillum liuoris Theodoretum malo accusare, id eiusdem memoratis modo literis praesertim contestantibus, quam doctissimos Synodi V. Patres inscitiae, atque halluci Rationis arguere. Et in hac quidem nostra sententia suit etiam doctissimus Marca in dissertatione laudata tom. Iz. Concit. edit. regiae pag.
Die r s. Maii collatione quarta tertium capitulum discussum est, nempe Ibae epistola ad Marin Persam, in qua accusat Cyrillum Apollinarismi, obisit co ruptos per ipsum muneribus Ephesinos Patres, citra examen Nestorium praecipiti sententia damnatum pronunciat, & eximie ibidem commendatur The dorus Mopsuestiae. Dictum est eundem Ibam ex libris Theodori haereticas sententias in linguam Syriacam traductas ad plures Ecclesias destinasse, quas. I α S. Pro -
345쪽
S.Proclus Constantinopolitanus Antistes damnati erat. Saepesbam ob issa accusatum, & in Berytens Synodo aegre purgatum. Relecta sunt pleraque acta Ephesinae Synodi, Symbolum Nicaenum, ac Constantinopolitanum, gesta sy- nodica Chalcedone, Capitula S. Cyrilli, aliaue, ex quibus Ibae epistola erro
rum arguebatur. Quibus auditis acclamatum est a Patribus: Iba epistola --u a est: epistolam, dicitur nae, onmes condemnamus: istam omnes anathematit - mus se. Die 16. Maij collatio VII. peracta est. Ad tria capitula damnanda . ex sessionibus praecedentibus omnia parata crant, Romani Pontificis authoi tas obesse videbatur. Etenim Vigilius non modo suam Synodo praescia iam denegarat, sed scripto Constituto ad Iustinianum tempore ipsius Synodi elusidem gesta omnia exauctorauerat. Porro in eo Constituto Vigilius paucis e ponit antea abs se ea in causa gesta, corqueritur contra pactas conditiones non expectatis Occidentalibus, vel non pari Graecorum, ac Latinorum Patrum numero Synodum conflatam. Aggreditur deinde disputationem de trisbus capitulis. Recitat diffusius plurimas sententias, nempe LX. quae Tlieodo. ri esse dicebantur, casque erroribus sere omnes scatere docet. Negat tame Τheodorum, etiamsi illa pessima dogmata asseruisse conuinceretur, damnari
posse, qithd in pace Ecclesiae obi jt. Nihil in causa Theodoreti, vel Ibae inno-uandum, qui in magna Chalcedonensi Synodo absoluti, ac dignitate pristitia
decorati novum examen subire iterum non debebant ; imo nullam de Theod reti eiusdem libris, vel ibare pistola censuram etarmandam, de quibus Patres Chalcedonenses iudicarer ccusauerant. His autem verbis Constitutum Vi gilius conciusit: Statuimus, ct decem mus nusti ad ordines, di dignitates Ecclesi picas pertinenti licere qui cluam contrariMm his, quae praesenti asseruimus, meistatui erconstituto, de saepe didiis tribus capitulis aut congcri re, mel profrre, aut componere, mel 's docere, aut aluiuam post praesentem definitionem mouere miserius quaestionem. Si qui mero de ijsuem tribus capitulis contra haec , qua hic asi ruimur, mel statuisnus, nomine cuiusque ad Oraines, ignitates Ecclesiasticas pertinentis factum, dictum, atque conscriptum est, melfuerit, a quolibet ibicunque repertum, hoc modis omnibus, a dtoritate Sedis Apostolicae, cui per gratiam Dei prodemus, refutamus. Datum est Constitutum die i q. Maij, cum pridie celebrata fuisset sellio quinta. Sexdecim Episcopi Vigilianum illud Constitutum subscripserunt, & quidem illi sere omnes qui literas eiusdem contra Theodorum subsignarunt, tres Dioecesis Illyricianae, ex Graecis vero Pallor Metropolitat conij in Lycaonia, Z Vii centius Metropolita Claudiopolitanus prouinciae Ponticae Honori adis. Vtrum vero hoc Constitutum, quod Vigilius ad Iustinianum misit, acceptum ab isto suerit ante finem Synodi, vel acceptum quidem, sed occultatum Patribus , ne tribus capitulis damnandis impedimento esset, res satis dubia est. Illud certum est, collatione septima Vigilij contra tria capitula publie
tam in iudicato sententiam expositam suisse, recitatum anathema latum contra Romanos Diaconos Rusticum, S Sebastianum Iudicati impugnatores, lectas epistolas Vigil ij ad valentinianum,& Aurelianum Episcopos, exquisbus omnibus patebat, Vigilium non semel tria capitula condemnasse. Ca tertim licet in Iudicato Vigilius tria capitula condemnarat, illo tamen recedito dubia causa remanserat usq; ad futuram Synodum, quae contra pacta coacta haud adprobata censeri poterat. Prosecto vigilius postrema sententi,
346쪽
quliquid abs se antea ea in causa actitatum fuerat, abrogauerat. octava di niq; collatio celebrata est IV. Nonas Iunias, & definitiva sententia a Synodotria capitula damnata sunt, promulgato decreto, quod Christianus Lupus non immeritb vocat elegans, eruditumque. In hoc sanE decreto S. Augustini sententiam sequi se Patres contestati sunt: Augustini, inquiunt, religiosae memoria, inter Africariss Episcopo resplanduit , diuersa epistola recitata sunt , signiscautes , quὸd oportet haereticos , in post mrertem amithematiori . Ea testimonia adduxerat in Synodo Sextilianus Tuniensis in Africa Episcopus, ac Primos, seu Primast j noui Carthaginensis Antistitis Legatus, quae lecta grandi praeconio excepit Benignus Heracleae Pelagoniae in Macedonia Episcopus, ac Vicarius Eliae Metropolitae Thessalonicensis, addens hanc esse perpetuam Ecclesiae
Damnatis tribus capitulis rursus Origenis causa resumpta est nam licEt de Origene ante tria capitula statutum fuerat, sectatores tamen Origenis nego tium facessebant. Euagrius, ac Didymus in defendendo Adamantio plurima absurda commenti erant, nec meliora docuerat Theodorus Cappadox. Aderant Byzantij plures Archimandritae contra Origenistas libellos ad Synodum deserentes. Hos inter eminebant Conon Praesectus Laurae S.Sabae,ac Russus Abbas monasterii S.Theodo'; erat uterq; ex Palaestina, & hi quidem Ori-
senistas Didymum,&Euagrium, nec non Theodorum Caesareae accusabant. Halloix vocat hosce viros ruris Monactis. De Conone haec scribit Cyrillus Scythopolitanus cap. i8. de vita Sabae: Cononi post ipsum mandant Monachi prae
fecturam: Mandant verbDest, is arbitror, Monachorum animos adhoc mouente , uit
oim mir ille summὸ resplendens, ct rectis dogmatibus, ct omni virtute, di recte factis. Euagrius lib. q. cap. 37. narrat, Monachos Origenistas expulsos ab Et sochio Patriarcha Hierosolymitano Byzantium profectos Theodori patro cinium implorasse, addit etiam, a Monachis rectioris dogmatis prolataribus cononem, ac Russum contra Ne Lauritas mitas, ex quorum dissidiis exortae lites Synodo V. oecasionem dederunt. At non assentior; nam Cyrillus, qui eiectis ab Eustochio h noua Laura Origenistis in eandem Lauram ingressus est, scribit post octo menses a celebrata Synodo U. Origenistas e nova Laura ex pulsos ab Eustochio per Anastasium Ducem; verba superius dedimus ex actio ne i. Synodi VII. lege Cyrillum cap. 2 8. de vita Eutymi) apud Bollandum. Iustinianus per nuncios Synodum interrogauit, quid de Origenis sectatoribus statuendum duceret . Euagrius, qui gesta Synodalia peri it, haec babet Io
co proximh indicato: 'adere ista ad merbum inter caetera sunt relata. Animum supernae nobilitatis participem sortite Imperator Christianissime &c.--- quanto post Fugimus igitur, fugimus illam, quam ignoramus externam vo .cem , dc tanquam furem, atq; praedonem eiuscemodi hominem anathematis laqueis arcth districtum ac stilocatum extra sacra Ecclesiae moenia abiecimus, o post pauca: Actorum vero nostrorum cx eorum lectione vim cognoscetis. Vce coniunxerunt capitula, quaecunq; Origenis sectatores professi sunt. dec. Ex quibus patet hallucinari eos, quos interest Halloix, pag. 383. qui putarunt, Euagrium asseruisse post cognitionem trium capitulorum Origenem fuisse in Synodo V. damnatum. Nam Patres ibi proponunt Imperatori lectione actorum, contestati se iam Urigenem abiecilla extra Ecclesiam, ubique videre
347쪽
de re iam praeteriti praelocuti. Cum vero noua quaestib orta fuisset de riia- grio, ac Didymo , scribit Epiphaniensis adiunxisse de nouo Patres capitula,
erronea sectatorum Origenis , quorum quintum erat Theodori Cappadocis: Retulerunt, inquit,st muris alis Didymi, Euagrij, st Theodora blasphemiar, qu admodum diligenter deprahcnsas collegerant. Cyrillus Scythopolitanus, qui absq; dubio gesta Synodi V. ad Eustochitim ab Imperatore transmissa legit, apud actionem primam Syuodi VII. ordinem gestorum in hoc Quinto Concilio teris exactilis ita describit: Inur; cum Sancta et niuersalis Euinta Synodus -
santinopoli esset congregata conmuni, istgenerali anathemate reiectisunt Origener, The
d rus Episcopus Mopsuestinus, s quaecunq; ab Euagrio, o Didymo dicta sunt ri praeexistentior c. Quare primum Origenes, dein Theodorus, postremo origonistae in Synodo damnati sunt, quae planE nostra sententia est.
Antequam tamen ad alia tranteamus, castiganda est Halloix, ut mitius to quar, hallucinatio, atq; temeritas, qui inscitiae duas sacrosanctas Oecum nicas Synodos accusare ausus est, contcndens Euagrium, & Didymum no fuisse a Synodo V. damnatos, uti asseruere Synodi Sexta, ac Septima . Verba illius in indice verbo Diddimus sunt: Falsum est, eum fulse condi mnatum in D dari generali , quod PERPERAM supposuerunt Synodi Sexta Septima. Et quaest. IO. pag. 39o. in margine: Sextum conciliumgenerale F Α Lso' Acis Euagriumst Didymum a uuinto generali condimnatos. Nempe quia in octo collationibus SP
nodi V. nec semel illi nominantur. InsulsE : In illis octo collationibus agitur tantum de tribus capitulis, post quae de Euagrio, ac Didymo quaestio mota est. Euagrius producit gesta Synodalia, eaq; se legisse testatur, in quibus post trium capitulorum cognitionem Euagrium, ac Didymum damnatos fulsi se pronunciat. Cyrillus, qui tunc vivebat, proximhadductus asseruit, idem Dabo alterum oculatum testem Victorem Tunonensem, qui circa finem siti thronici ait: Trigesimo no imperj fui no Iustinianus Guchium constantinomia itanum Episcopum Lmnatorem trium rapitulorum, st Eis grθ Erem, Diaconi , re Did mi Monachi , in confessoris Alexandrini, quorum laudes supra illustrium mira
ramex Poritate otulimus, exilio dirigit. Est plane aureum testimonium. Pr
miserat Victor se sub custodia Constantinopolim adductum ex AEgypto, ubi exulabat, ac disputasse cum Eutychio Patriarcha Constantinopolitano, qui in Synodo primus omnium anathema contra Euagrium, ac Didymum publicarat, unde eundem damnatorem trium capitulorum, &Euagrij, ac Didymi
appellat. Ex his palam fit, Africanos Patres non fuisse unquam sollicitos de Origene, quem iam olim in Ecclesa pessime audiuisse sciebant, sed de ire sonis Euagrij, SDidymi, quos scuti nec Theodorum damnari posse post
mortem obstinatissime insciabantur, nam sententias Origenistarum Africani semper exhorruerant, personas ergo damnari aegi h serebant. Ita semel The doro lichi mortuo in pace Ecclesiae postea tamen damnato, haud difficile late
alias etiam personas eadem omnino poena mulctare. Heraclius Imperator,
qui anno 1 7. a peracta synodo V. imperium adeptus est, in sua E sesi recitata coram S. Martino Papa in Synodo Lateranensi consultatione 3. post commendatas quinque synodos ait: Et haec in omnibus siequentes, ct diuina eorum sis, scipientes dogmata , omnes quor exceperunt, excipimus , i os ei e runt, ei cimus, o anathematitimus, praecipue Nouatum , Arium , Eunomium, Macedonium, Apollia. narem,
348쪽
resis oK1GiNEM, EvAGRIVM , DIDYMvM, THEODORvM Molia sugs TrNvM, Nestorium, Eutychen , Dioscorum, Seuerum, re impia causim te 7 Lodoriti, quae contra rectaridem, in Ephesbiamprimam D dum , ct duodetio capitula S.Cyrilli, ct cluanta pro Theodoro, in Nestorio conscripserunt, nuncupa . tam Iba epistolam, in hortamur inmer Christianos sit copere, et fictior sicare , nihil ad-Antes his, nihil subtrasentes tu. Erat Prosessio fidei, seu edictum fidei, quod manae Ecclesiae probatum suerat, &Theophilactus Primicerius Notario rum testatus est, eandem Ecthesim scrvari in Apostolicosirinio. Heraclius vero
longe ante Sextam Synodum ad imperium euasit. Synodus Lateranensis itia decreto fidei liaec habet: Si quis secundum Sanctos Patres consonanter nobis, paris.
urq; e non respuit, et anathematis,at anima , itore omnes, quos respuit, et anathematitet,u nefandi simos haereticos cum omnibus impys eorum conscriptis misy ad Wisium api.
cim Sancta Dei Ecclesia Catholica, et Apostolica, hoc es Sanctae, et niuersales abii triue Synodi, et consonanter omnes probabilis Ecclesiae Patres, idest Sabestiam, Arium, Euna
uos haereticos, qui a Catholica Ecclesia reprobati, atq; abiecti sunt etc. huiusmodi eo idemnatus sit. Euagrius igitur, ac collega Didymus damnati sunt a Catholica, Ecclesia S. Martino cuni Synodo uniuersa contestante , immd & condemnante eos, qui Eilagriunt, ac Didymum non anathemati dant. Sanctus Sophronius, cuius annua dies colitur V. Idus Marti), in epistola Synodica haec recitat de Synodo V. Pirimit aurem, et is interitum Og,tprincipaliter quidem Oriogenem insanum, et omnes eius pomposias s-nolentias, et plena multa imputatis commenta. EVAGRII quoq; cum eo, et DIDYMI dogmata, et nia eorum pagam es
atq; prodigiosa, nec non et fabulosa deliramenta. Postea vero addit: Et it nihil δεμ ais mestramsatisfactionem ipsas pioq; ρersonas exprimo, quas anath marit', et condemnatas incis non lingua tantum , et ore,sed corde, ei spiro, et vote quae Sanctae Ca- uae nostra mei in omnibus in diantes sensae sunt. Anathema staq; in perpetuuΑ , t calathema a Sancta, et consubstantiali adoranda Trinitate Patris, et Hlf, et Spiritus S. primum quidem Simon Magnus etc. recitatur catalogus Haereticorum, quos inter nominantur a s. Sophronio Origenes, qui et Adamantius, Did mus, et Eu grius Origenia et anitatis primisecretardi 'Assimi. Haec synodica epistola re cepta est a Synodo VI. Oecumenica adis r I . Iam vides ante Sextam Synodum apud Ecclesiam Catholicam inter haereticos recensitos Euagrium, sic Didyanaum. Sophronius enim ex sensu Ecclesiae locutus est, floruitq &ipse sub He raelio Imperatore, qui anno ante Sextam Synodum septuagesimo Imperator ab exercitu salutatus suit. 1 Recte ergo Sexta Synodus, ac dein septima pronunciarunt , Euagrium ad
Didymum a Quinta Synodo anathemate percu Isos falso; neq; citrν indigna
tionem audiri possunt, quae pag. 3 o. scribit Halloixr Maeram, a Septimam S odum incidisse in acta corrupta Synodiri quibus intrusum fuerat nomen orire nis una cum Evagrio, ac Didymo. Etenim cum acta Synodi V. falsata suis senta Monothelitis,in Synodo UI. tota actione 1 . falsariorum doli distus si sunt. Undenam vero conuinci illi: poterant, nisi inuentis, ac productis a Synodo VI. actis germanis, ac legitimis nullaq; ex parto corruptis eiusdem Con-ciiij quinti Atque hoc pacto res euenit. Georgius Diaconus Constantinopolitanus,vi Gitophylax cum videret duos codice , aliumque insuper c
349쪽
linentessesta Vc synodi falsitatis accusari r i Subtilius, inquit intillis Sarietanerabilis Patriarch scrutatus, inueni s alium chartaretiolibrum eiusde octi Cm hi, quem di defreo. At hoc volumen authenticum, ac Iegitimum ex collatione cum alijs antiquioribus probatum fuit,ssimulq; codicum hereticorum fraus d tecta, eὸ qu od, inquit Synodus actione laudata, tuque in nunc prolatis antiquis, immutitatis lituis eiusdem Sancti quinti conci*, neque in chartaceo libro, qui recens in Mentus est apud bibliothecam menerabilis Patriarchw , quae ab Haereticis citabantur,
Hinc facta diligenti inquisitione etiam fallatores illorum codicum depra
hensi,ac nominati sunt coram Patribus,quae actione illa i q. sic narra muta Char thaceum quidem e lumen, qu)d falsatum est, decernimus cassari in lacis, in quidus adi ctiones factae sunt. Verum libros etiam eos obelis obduci in locis, in quibus do auati sunt, C r casiari eos. Et aut m, cytii falsauerunt, anathemati submitti. Et tamen Halloix audet coram Orbe Christiano clamare Patres Concilij VI. secutos acta Synodi V. corrupta, cum Synodus V L falsatos codices cognouerit, ficta testimonia,ac sententias expunxerit, atque deprauata loca obelis obduxerit, quod est, eosdem Patres abhorruisse acta Synodi V. corrupta, eaque prudentillimEcorrexisse, ne in posterum quempiam in errorem inducerent. Sed non hic sistunt Halloix falsitates, scribit enim eadem pag. 39o. lib. q. q. I o. Patres SP nodi VI. omnia sub Iustiniano gesta compraehendisse nomine U. Concilij, nempe Synodum contra Anthimum,& Acephalos sub Menna, riarsus edictum Iustiniani contra Originem, denique gesta sub Eutychio contra tria capitula pN cum sexta Synodus ex corruptis actas V. Concilij produxisset sermonem Mennae, admonuatnii Legatis Pontificijs non spectare ad U. Synodum, quae sub Eutyciuo inchoata est anno VI. Iustiniani. Omnia perperam. Gesta iSynodalia praescriptum habebant tempus, quo peracta erant. Ita etiam ni inoacta Synodi contra Acephalos incipiunt: Post consulatum Belisas miri clarassimili indictione ah qui est annus 3 3 s. ibi nc inantur etiam Episcopi, qui Synodo, illi insuere. , t gesta V. Synodi longὶ phires Episcopos exhibent, annus etiam 3 3. indicatur ;.qiii igitur fieri potuit, ut gesta sub Menna cum actis V. Syno di Patres VI. S VIL Concilij supina nimium hallucinatione confuderint 3 PN- terea cum Constantinus Imperator iussisset rei totius veritatem sanElisis uersalib in Synodis petendam, exi Bibliotheca Patriarchali Georgius Charto phylax codices sanctarum uniuersalium Synodorum statim produxit act. I. qui cum actione tertia recitasset quintae synodi acta corrupta, & falsata, a Leg, tis Apostolicae Sedis erroris illi codices accusati sunt. Quare in ea Synodo: Sexta recitata est tantum Synodus ri Oecumenica ex praecepto Principis, neque quicquam aliud sub Iustiniano, tam relectum fuit. Hinc falso etiam addit : cum Sexta Synodus ex illis usiris id nodi corruptis produxisse ermonem Mon
Nam illum codicem exi Bibliotheca Patriarchali produxit Georgius Chartophylax, qui unus utrum Sexta Synodus dici possit ξ aduersarium ipsum appello. Cert E Imperator, Gloriosissimi Iudices, ac plerique Episcopi codia' cem inspicientes salsitatem appositam cognouere, ac de Iibro iudicium habrutum postea fuit act: iq. Colligitur tamen Quintam Synodum in libros digestam suisse, nam ibidem liber primus , itemque secundus nominantur, de septima actio in secundo contenta suisse ibidem dicitur, acta verri quae modo hisbemus a
350쪽
bemus, in octo tantum collationes digesta sunt, unde integrum ad nos Conci lium illud non peruenit. Sextum tamen Concilium legitima illius gesta adulterinis explosis adprobauit, cuius etiam testimonio, immo & voluminibus integra: fidei Septima Synodus inhaesit, unde ab utraque ex Synodi U. gest is cum Origene proscripti fuere Euagrius, ac Didymus, ut inani prorsus commiseratione fulguritos homines Halloix erigere pertentarit dicens verbo, orirenes in indice: Origenes, Euagrius, ct Di0mus iniquissime anathematitantur in Septima Synodo generali nitente mendacio, quod anathematit,ti fuerint in auinta generali, tum ibi nihil de illis tractatum sit. Etenim ex Synodi tabulis, ex testium oculatorum assertione, ex totius Ecclesiae communi sensu oppositum ostendimus, ut si aduersarius isthaec legere posset, priorem opinionem veluti stultissimam cer- deponeret, stultum enim est Synodos, Pontifices Romanos, Imperatores, Ecclesiam uniuersam erroris arguere, ac de Synodi U. actis id temporis viventes ta proximE superstites Scriptores communi consensu miserrimh salsa commentos fuisse, vera autem docere nuperum Origenis aduocatum post undecim
secula noua scripturientem, & quidem omnium veterum monumentorum cognitione destitutum, vel eadem dissimulantem, qud supra deiectas Synodos
Vigilius Synodum V. approbat. Eissem exilium improbatur. De anno obisus Veiij Tunonensis, Sirmoni, aliorumque opiniones reiectae . Haluix ectique falpitatis conuictus.
AD arcem veluti causae ventum est, num Vigilius, qui edito Constituto
synodi V. acta infirmauit, eadem postea re diligentius considerata approbarit. Etenim ubi semel euicerimus, Vigilium ad Synodi sententiam acccssi se, statim Halloix temeritas apparebit, qui Concilium Oecumenicum a Romano Pontifice confirmatum pessime tractarit dicens S. I a. pag. 3 3. Illam Synodum magis ab Ecclesa iobratam se, ac permissam, quam grato, se molenti animo issam, ac receptam. Et S. I a. auomodo enim Iustiniani Conciliabulum instigante Diabolo concitarum, ρο consediumpotest ista meneratione est dignum' S. T. pag. 3 ψα nullum extare, est,scriptam, quo ostendatur Vigilius aut praesens merbo, nutassensscripto consensum postea dedi e Concilio. Uigilium nec statim approbasse Concilium , & ob id in exilium pulsum omnes Scriptores Latini Anastasium secuti memoriae prodiderunt, addentes eundem Romanae sedis repetendae desiderio ad subscriptionem tandem inflexum. Atmodb certum est, Uigilium coderm anno Synodum confirmasse, imo existimo neque eundem in exilium deportatum. Euagrius illius saeculi scriptor, qui acta Synodi lega, lib. q. cap. 37. scribit: Vigilius per literas consensit Concilio, non tamen interes e moluit. Hae literae tandem inuentae sunt, quas vir eruditissimus Petrus de Marca nobili dissertatione de Synodo V. praemisia publicauit . Ita illae inscribuntur: Epistola Vigilii Archiepiscopi Romae ad Guchium Archiepiscopum constantinopoleos , is ad omnem praeiacentem Sanctam S nodum. Legitur haec epistola Vigili; tona. I a. edit. regiae Conciliorum. In hac sane epistola Vigilius sui Constituti sententiam retra-