장음표시 사용
361쪽
Aquileiensis Eccles, subiecta esset iuri Patriarchico Romani Praesulis , desui cto Episcopo Metropolita a Romano Pontifice vir delegabatur, qui suo nomine electioni noui Sacerdotis adesset. Audiatur Gregorius Magnus scribens Exarcho Italiae de Constantio in demortui Laurent ij Mediolanensis locum . subrogando: Necesse fuit pro seritanda consuetudine militem Ecclesi nostrae diruere ,
qui eum, in quo omnium moluntates, atque consensum concorditer conuenire cognouerit,
a suis Episcopis, sicut metus mos exigit, cum nostro tamen assensu faciat consecrari. Lib. 1. epist. 3I. Paulinus inauguratus fuit absque praeuio Romani Pontificis consensu, qui co tempore non dabatur nisi ijs, qui prius conccpto iuramento tria capitula condemnassent. Hinc Pelagius Paulinum Pseudo episcopum esse dixit, atque Aquileiensis Ecclesia inuasorem, qui inschismate maledictus, nec tinorem D copi poterit retinere, nec meritum. Epist. q. At Palladius I. p. lib. I. rerum Foroiuliensium Paulinum a Vitali Archiepiscopo Mediolanense digne in Aquuleiensi Sede collocatum scribit, cuius tamen oppostum ex Pelagio ostendimus.
Idem aserit Synodum Aquileiensem pro tribus capitulis celebratam fuisse a Macedonio Antistite Paulini deces re anno 1 1 q. cuius ni fides sit penes Au
Obijt Pelagius anno 16o. die a. Mariij, in cuius sepulchro tempus, quo Pontificatum gessit, signatum est: refertur ex Manlio a Paulo Aringlio lib. a. Romae subter. cap. 8. Hic requiescit Pelagius Papa, qui sedit annos IIII. Menses X dies XVIII. Depositus IIII. Nonas Mariij. Ille tamen Scriptor eundem lapidem post Baronium offendit, qui Pelagium anno F. electum, anno vero F 9. mortuum tradit, quod fieri non potest a IV. Nonas Mart ij per annos quatuor, ac menses decem retrocedendo. Panu inius in Chronico, cui adhaeret in di grammate Chronologico Hessienius, ait Pelagium decessisse anno 1 si . ,h uius autem electionem ille non rectὶ resert A. 3 3 3. nam sedisset A. 1. M.q.At Panu inius scribit, Pelagium electum non quidem A. 133 , ut superitis Holstenti auctorit te ductus asserui, sed Uaec carmina, quae schismaticos ab eodem correctos designant, Pelagij tumulo insculpta arguunt Halloix manis star falsitatis, qui contendit, Pontificem illum non approbasse Quintam Synodum: Ea verbsunt. Doctor Apostolicaesidet meneranda retexit a
Dogmata, quae clare con stituere Patres. . .
Eloquio curans errorum schisemate lapses, Uret eram teneam corda pacata fidem.
S. II. Io nes III. Synodum V. adprobat. Iustinianus imperator moritur. De anno obitus ei dem disseritur. Panuinj, ac plurium Scripωrum fastico . riguntur. Iusinus successor contra schismaticos mitiks agit. Hispani defendunt tria capitula.
PErgit aduersarius aliorum Pontificum, qui Pelagio successere, sussi ia
nostrae Synodo V. per summam iniuriam surripere. Scribit S., II. pag. 3 q. 'probabile ram Ioannem, quam Feneristum in eadem cum Vedio, di Pelagia suis
362쪽
sui, Aut cessoribuifuisse sententia, me approbasse, nec recepisse concilium. Errat; uterque enim Synodum V. recepit cum antecetaribus Pelagio, ac Vigilio. De Ioanne IlI. qui Pelagio I. successit , dicendum hic est, poli ea de Benedicti sententia disseremus. Pelagius II. quiquintus a Vigilio Pontifex sedit, in li- reris ad Heliam,& Episcopos Istriae testatus est, ipsius decessores Synodum
V. approbasse, ac tria capitula condemnasse: Debet ergo, inquit, perpendere fra dilectio, quia Pra accessorum nostrorum in hac causa consens s tanto post inanis non fuit, quanto priὰr diris contrassictionum laboribus insudauit. Quibus notat me iiij molestias pro trium capitulorum defensione Constantinopoli toleratas. Habuit ergo Pelagius II. secum contra tria capitula praedeces res foederatos, quorum consensum ibidem appellat. Praeterea cum anno 19 o. ut dicemus,
sanctus Gregorius Romam euocasset cum asseclis schismaticis Metropolitam Aquileiensem Seuerum, illi ad Mauricium Imperatorem supplicem libellum transmisere, quo aperte contestati sunt, sese iam sere ab initio motae ilia Occidente quaestionis de tribus capitulis Sedis Apostolicae communionem abhorruisse, nempe post Iudicatum a Vigilio emissum. Reddo haec illorum verba : Contriti, atque luctu grauissimo sauciati ad mltimam desperationem peruenimus, eo ad istiui iudicium Metropolita nostir cogeretur occurrere , cum quo causa Usa esse dinoscitur,. cuius communionem ab initio motionis cause huius serue nunc decessores
mstri, di nos cum omni populo euitamus. Hunc libellum integrum lege apud Baronium. Itaque a Paulini Aquileiensis tempore Veneti, atque Istri Episcopi Romanos Pontifices uti trium capitulorum damnatores usque ad annum 39o. ab Ecclesiastica communione secluserant. Ex quibus constat, omnes Romanos Antistites a mota trium Capitulorum controuersia postremam, ac definitivam Vigili; sententiam secutos pro Synodo V. stetisse. At quibus Apostoli , eae Sed is Praesulum sententia notior fuisse putanda est, Pelagio II. illorum immediato successori, ac Schismaticis ijsdem, qui ea de re cum ipsis Pontificibus litigarunt, an homini cuidam post mille, & amplius annos de eadem scripturienti 'Cert Equi Iustiniani fixam contra tria capitula sententiam considerauerit, is certh eo in Italia dominante Romanos Pontifices contra Principem pro capitulis pugnasse, minimh asseuerabit. Non enim Pelagium, nisi priori sententia deposita, Pontificem inaugurari permisit, quod idem, etiamsi relata testimonia non cxtarent, de Ioanne sentiendum foret. Quo anno decesserit Iusti- .nianus ex fastorum confusione incertum plerisque suit; gratum posteris me facturum spero, si controuersiam clara, & ni mea me fallit opinio, euidentidissertatione exposuero, video enim fastos vel apud illorum Patrem ita enim honoris gratia Panuinium Lipsius nuncupauit perturbatos . Communis sententia suit Iustinianum decessisse anno 161. Idibus Novembris media nocte sequenti, Ut Corippus canit. Sed obi)sse illum anno scribit Victor Tuno. nensis: Euadragesimo, ait, imperi' sui anno Iustinianus m suscepit inem indictione XV. Certum est Iustinianum anno 3 27. Kal. Aprilis Imperium indeptum fuisse, quod omnes affirmant, & patet ex eiusdem Principis Novella q7. ubi ait: Nunc quidem annum XL nostriscribunt imperj, inchoante mero Aprili mense, di prima die, in qua nos Deus Romanorumsuperposuit rebus, XII. annum scribent. Data est Novella Post consulatum Felsary anno II. qui est annus 1 s7. S quidem ante Apri-
363쪽
Aprilem scripta est I id etiam ex pluribus Iustiniani literis, legibus, synodi1
sub ipso celebratis patet. Rursus indictio XV. qua Uictor mortuum affirmat Iustinianum, incipit anno 166. mense Septembri . Victor vero non soluim tunc aderat Constantinopoli, sed quod tria capitula defendebat, iussu Princi . pis ibidem sub custodia detinebatur, ut nulli melius, quam illi non annus tantum , vel mensis, sed dies obitus Iustiniani numeratus videatur. Ioannes Biciariensis, qui sub id temporis Byzant ij morabatur teste S. Isidoro cap. 3 i. de Eccles script. initio sui Chronici ait: intadecima ergo indictione, mi dictum
es, Iustiniano mortuo Iustinus iunior nepor eius Romanorum incitur Imperator. Ioannes Epiphaniensis tunc vivens laudatus ab Euagrio lib. I. cap. Vlt. mortuit dicit Iustinianum: Nouem in triginta integror annos cum Res num imperium tenuerit. Refert,&sequitur Alemannus in notis ad Historiam arcanam Procopis . pag. Io 8. Et hi tres Scriptorcs Euagrio, Cedreno, Zonarae, alijsque post rioribus longe praeserendi videntur. Accedit Chronicon Alexandrinum, im quo hac leguntur : Hoc anno Iq. Nouemiras indictione X Iustinianus illa d songitur . Errasse tamen hosce Scriptores cuidenter ostendo ex inscriptione lapidis in Vaticano reperti, quae habetur lib. 2. Romae subter. cap. Io. illamque ego anno I 67 I. Romae in Suburbio D. Petri in cella ad laeuam maioris arae Ecclesiae S. Angeli parieti affixam legi, ex qua cum plurium authorum errores emendari possint, eandem exhibeo omissis carminibus, quae ibi leguntur.
M. II. D. XII. Quare si die Σ1. Octobris indictionis undecimae, nempe anno 377. labebatur
annus XII. Iustini iunioris, primus eiusdem Imperatoris annus incoepit die i Nouembris anno 363. Est aureum in marmore testimonium. Sed ex rescriptis Iustini hoc ipsum euincitur. Extat sanctio ad Iulianum P. Vrbi de dissoluendo ex mutuo consensu matrimonio Data XVIV Kal. Octob. Chalcedone Imp. Domino nostro Iustino PP. Aug. Annoprimo indictione quintadecima. Labuntur ergo Victor, Biciariensis, ac Chronicon Alexandrinum, Squi secuti sunt Recentiores eruditi Alemannus, Valesius, alijque, dum indictione XV. die Iq. N uembris Iustinianum desunctum scribunt. Confirmat hoc ipsum altera sanctio eiusdem Iustini de filijs liberarum ad Theodorum Data Kalendis Mariij IN.
Domini nostri PP. Aut Iustini anno V. indictione tertia. Si mense Martio anni 17
currente indictione tertia labebatur annus quintus Iustini,recte ab Idibus No uembris anni 16 s. eiusdem imperi j initium desumendum venit. Fast i plerique circa annum 3 66. errarunt. Nam appendix Marcellini Comitis ponit. Indict. XIV. XXV. Post confidasum miridi, V. C. quo anno illud actu rium terminatur. Sed planE expungendus est caracter ille consularis. Nanua o 36G. Iustinus novus Imperator consulatum II. gessit, priori enim functus
364쪽
fuerat seno 3qo. Hoc probatur testimonio irrefragabili Grippi Grammati ei Africani lib. I. de laudibus Iustini, ubi cum narrasset Iustiniani mortem , &Iustini inaugurationem, novum Principem ad populum haec caetera inter verba dicentem inducit.
consulibus consul post tempora cuncta nouati.
Gaudeat, it totus Iustini munere mundus , Dona Kalendarum properant evicina mearum.
's mestris adstate locis, properate, parate, Promit ν die nostras sperate curules. Expauitgaurins inopino nomine mulgur Consulis audito. Nempe quia ab anno 1 r. nullus amplitis fuerat Consul. Do alterum insignem testem; est Menander Protector, qui sub Iustino II. vixit. Scribit hic Ze- marchum legationem suscepisse ad Turcos circa Dem quarti anni imperi, Iustini indictio secunda mitio mensis Augusti. m. I. Hist. Byzantinae. Henricus Uale sius in notis ait: malae notandus est hic locus , qui insignes continet temporum cara res. OptimE mehercle notandus venit. Indictio II. mense Augusto signat annum 369. quo tempore, si labebatur quartus annus Iustini, Menandro Authore Iustinus post sustinianum anno 163. die Iq. Nouembris imperium indeptus est. Vidit ista Valesius, qui cum o. annos imperi j Iustiniano tribuat pag. 2I . pagina sequenti 2I f. Menandri textum corrigit, legendumqι ait pro μ' ρο π'ίτω. Sed non tertium, sed planE quartum annum cum Menandro
retinendum ex superilis dictis satis apparet. Ex his palam est, annum primum Iustini non esse sgnandum cum Panuinio lib. 3. Fastorum Post tantul. Fali- DXXV. Noto etiam lapsum esse Baronium, qui annum 36q. ita inchoauit: . I ui1equitur annus Christi quingentesimus sexagesimusquartus, idem restimus est Iustiniani Imperatoris, ais postremus, qui post confulatum Fastly numeretur me sinus testias . Neq; enim ille est ultimus Iustiniani, neq; postremus, qui post consu latum Basilij nominetur. Et quidem annum insequentem his auspicatur. Vuln- gentesimus sexagesimus quintus, idemq; Iustiniani Imperatoris nouissimus indictionis decimae tertia incipit annus. Ita in vasto opere memoria magnos quandoque Via ros deficit. Scribit Biciariensis Abbas initio sui Chronici: Romanorum LIII. Iustinus iunior annis XI. qui Iustinus anno primo regnisιi ea, quae contra Synodum Chiacedianensem fuerant commenta, destruxit. Quae verba suo Chronico inseruit S. Isidorus. Si Halloix ista legisset, certhinijs triumphum suo Origeni cecinisset, videtur enim Iustinus abrogasse V. synodum, quae, ut vulgo serebatur, Chalcedonensem Synodum correxerat. Iustinus cum videret ob tria capitula proscripta Asricam, atq; occidentales prouincias dissensionibus Iaceratas, edictum fidei publicauit, in quo nullius Synodi mentionem faciens, quae credenda cuiq; essent, proposuit. Ard , Sabellii, ac Nestorij, itemq; Eutychetis haereses ibidem damnauit, at tria capitula non solum non nominauit, sed inter dogmata adlaphora numerandam esse quaestionem de tribus capitulis visus est innuere in edicti, dum ait, se illa credenda proposuisse, ut deinceps nomo opraetextu prapter personas, aut Bllans rixetur. Qitibus Theodori perso
365쪽
nani, itemq; scripta Theodoreti, atq; Ibae sorid intellexit, nec non quaesti nem nuperrime exortam de corpore Christi corruptibili, vel incorruptibili, una enim Syllaba Romani imperii Antistites nobilissimos in exilium procul 1 suis Sedibus deportauerat, quos inter eminebat Eutychius C-P. Nihil autem boni per illud edictum illatum Catholicae Reipublicae suisse scribit Euagrius
lib. s. cap. q. ubi edictum illud ad Verbum recitat. Certum enim erat, Syn dum V. non dogma recens de fide credendum proponere, sed de personis tam thm quaedam statuere , ut notat Gregorius Magnus inseritis adducendus. Africani autem cum mitius secum agere nouum Principem cernerent, neq; in edicto nominata tria capitula legerentur, publicarunt reuocata per Iustinum acta Synodalia V. Concilij statuta aduersus Synodum Chalcedonensem. Et li- cet hi pauci essent, nam ex superius dictis Episcopi Africani ad Iustiniani, ac , Synodi sententiam accesserant, vicinos Hispanos hac sinistra opinione in huerant, unde non solum ea dixit Biciariensis, sed & S. Isidorus in Chronico Iustinianum ob tria capitula damnata repraehendit, & in catalogo Scriptor. Eccles ubi de Theodoro Mopsuesteno, Hunc, ait, Acephalorum Episcopi praeiuditio chalie mensis Concili, Iustiniatio Principe compellente, iamnare po, i mortem cumna, di Theodorιto Episcopis censuerum , dum constet eum laudatilium mirorum rost onjs clarissimum Ecclesia Dinorem fuisse. In Chronico vero, ubi de Iust, .niano agit: se, inquit, Acephalorum hausim suscipiens onmes in regno fluo Epitc postri achadceamensis Concilij capitula damnare compellit. Hinc in Synodis Hispa- niae, quae eodem, &sequenti saeculo celebratae sunt, nulla Synodi V. mentio facta est, ut erudith notauit Lupus in comment. V. synodi cap. 6. quaest. 3. Nunquam tamen Hispani ob illam controuersiam ab Apostolicae Sed is communione se separarunt. Iustinus licet plures Episcopos, quos Constantino- 1 polim ad dicendam causam Iustinianus euocarat, dimiserit, eam tamen auu culi decretis reuerentiam exhibuit, ut Antistites, quos Iustinianus in exilium iusserat deportari, suis sedibus minimh restituerit. Eutychius enim usq; ad . annum 377. exul apud Amasenum monasterium vitam degit. s. Isidorps stri-hit Victorem Tunonensem trium Capitulorum defensorem acerrimum in exitio mortuum: Hic, inquit, pro defensione trium capitulorum a Iustiniano Augustu exilio in AEgyptum est transportatus, Unde rursus Constantinopolim euocatur, dum L fimam Imperatori, di Eutychio constantinopolitanae Vrbis Episcopo eorundem trium
capituloium οἱtrectatoribus resis eret, rus m in mon terium eiusdem ciuitatis mittitur custodiendus, aris, meaium damnatione, mi dicitur, permanens moritur. VNctor usque ad annum primum Iustini suum Chronicon perduxit, ubi ait: Iustinus iunior Vigilantia sororis Iustiniani Augusti filius Patre Dulcissimo natus cum tranquillitate populi magna impery sumit sceptra. Isidorus autem, ut alias notauimus, Tunonensis Chronicon exscripsit,quod Ioannes Abbas mclarensis , & Episcopus Gerundensis usque ad Mauricuimperium d a duxerat.
366쪽
I inus Narset ex Italia reuocat. Schismatici Italia sub Longobardis obstinatiores contra Synodum 'intam. Benedictus Papa pro Synodo pugnat. Iustino mortuo succedit Tiberius. De tempore imperj Iustini, Tiberj, ac Mauricidi, itemq; Praeturae Vrbanae, 6st Monachatus S. Gregori, Papae disputatur.
fiterea pessimo Iustini consilio Narses Italiae repa ator Constantinopolii reuocathir. Unde non sollim barbaris, sed& Venetis schismaticis animus creuit, ac paulo post nobilissima prouincia & Longobardorum bello, & Schisematicorum dissidi s amicta pessum luit. Marius Aventicensis, qui sub id temporis vivebat, audiendus est in rorrico: Anno secundo , inquit, consulatus Iu- fini iunioris Augusti Indictione prima. Hoc anno Narses ex Praeposito, Patricio post tantos prostratos tyrannos, idest Faduillam, ct Teiam Reges Gotho Tucelenum
Ducem Francorum , nec non st Sindenalem Erotum, Mediolanum , mel reliquas riviatates , quas Gothi destruxerant, laudabiliter reparatas, de ipsa Italia Quin apripto Augusto remotus est. Ex his liquet, nainiis recth Baronium existimasse, ante Iustini initia Narsetem ex Italia Iustiniano reuocatum, lubdin Corippo legerat, sub initia imperantis Iustini Narse tem Ducem coleberrimum una cum Tiberio, alijsque Constantinopoli adfuisse. Canit Corippus describens inaugurationem Iustini. Armiger interea D ini mesigia lustratis
Eminet excelsus super omnia mertice Narses i Agmina,qaugustam cultupraefulgurat aulam.
t Hon sit dubium, infert vir insignis ad annum 368. Num. I I. ipsum iam antea fucse Constantinopolim reuocatum. Sed Mario illius temporis Scriptori credendum est. Porrb Narses, de quo Corippus loquitum, erat Armeniis, & ab Eunucho Narsete diuersus. Extat de utroq; Narsete egregium testimonium Procopij lib. 2 belli Got. Erat is, inquit, 'Narses spado, sacrarum largitionum Comes spe. Militum quatuor mistia eum sequebantur, quibus sui in cohortes praefecti summae praeerant , IUin s Dux ta ricorum , ct Narses alter , qui ex Armenijs Perse subditis ad Romanos transfugerat olim cum Aratio ueratre . Hic postea Romanos exercitus summo cum imperio rexit sub Mauricio ex lib. . Simocattae. Anno 1 68. Italicae quieti infestis Numinibus Longobardi a Narsete, ut no- hiles Scriptores prodidere, inuitati, Alboino Rege ductore in Italiam descendentes Aquileiam, ac vicina Venetis oppida uno fere impetu occuparunt. Ita illarum urbium Antistites a Romano imperio separati securius, atq; ansolentius Synodum V. deinceps impugnarunt. Caeteriim periculosissimis temporibus Ioannes Pontifex animum non despondit, sed &Romanae rei labentiopem ab Imperatore pet ijt Synodum V. defendit. Etenim ij, qui urbium Antistites consecrabantur, in Synodi Quintae decreta iurabant, ac fidei datae chirographum ad Apostolicam Sedem transmittebant. Horum testis venit Gregorius lib. 3. epist. 2. ad Constantium: Et quidem, inopuit , si quid de tribus:
capitulis in quocunq; et ei merbo, etscripto nominatum est, bene fraternitas tua r in
367쪽
Apostoli e remi eris, is miri nobilis imi ex ligitimo numera subscripserunt, intre quo
ego quoq; tunc Vrbanam praturam e tu paritersubscripsi. Et inseri .s epist. 3 . ad eundem, cum accepi et ciues Brixiae a Constantio exigere iuramentum, quo testaretur, se tria capitula minimE condemnasse, haec scribit: sise infatimstatis mestrae Laurentius non fecit, a milis quaeri non debet: Si aatem fecit, eum niuersali Ecclesia non fecit, ist cautionis f a iuramenta trans enuit Sed quia eun-διm mirum sua credimus sacramenta seruase dic. Haec quidem contigere Grego i io urbanam praeturam gerente, qua lustino iuniori imperante ille perfunctus est. In Menologio Graeco iussu Basilij Imperatoris edito haec leguntur de,
Gregorio: In crante Iustiniano factus Ut hic S. Gregorius Monachus in monasterio prope Romam . Haec sane salso assci untur; nam cum Longobardi Mediolanum cepere, nondum Laurentius Mediolancnsem Ecclesiam regebat. PauluslDi conus lib. 2. hist. Longob. cap. 23. scribite Alboin igitur Uoriam introiera indictione ingrediente tertia tertio Nonas Septembris sub temporibus Honorati Arahiepiscopi Mediolanum ingressus est. Indictio tertia inchoata est mense Septembri anno
3 6s. At Gregorius sub Laurenti j Episcopi initijs se Praetorem Urbis suisse testatus est. Honoratus Genuam cum plurimis clericis, acciuibus se recipiens
paulo post diem ob ijt. Tunc duo electi sunt Mediolanensium Antistites; etenim exules apud Genuam Laurentium nominarunt circa annum 37 I. Medio Iani vero meliori, ac maiori parte ciuium exulante, Fronto quidam veluti v
cuam sedem occupauit, de qua re Ripamontius lib. 8. hist. Eccles. Mediolanen.&Vghellus in tabulis illius Vrbis Episcoporum. Tanta verb Mediol
nensium multitudo Genuae morabatur, Ut postea Laurentio etiam mortuos.
Gregorius illis inconsultis nouum Praesulem eligi noluerit. Scribit lib. 2. epist. 3 o. Ioanni Subdiacono, qui nomine Sedis Apostolicae noui Episcopi electioni interesse debebat: Genuam te proficisci necesse es , Et quia multi illis Mediolane
sum coacti barbarica feritate confistunt, eorum te voluntates oportet conuocatis Clericis in communi perscrutari yc. Sare anno 37I Laurentius ad Ioannem Papa cautionem transinisti, qua tria se capitula damnare iureiurando affirmabat, quam syngrapham cum alijs nobilissimis viris Gregorius tunc Praetor Urbanus subscripssit. Summus Ecclesiasticorum annalium conditor in aliena prorsus sententiam iuit de tempore, quo Gregorius Urbanam praeturam obi-uit; unde respondere facile posset, Laurentium anno demum 18 I. mortuo amulo Episcopo, cum solus Mediolanensium sacra regeret, cautionem ad
Apostolicam Sedem transmisisse. Quae sanE illius opinio est. Sed Laurentium, qui aduersiis schismaticum Episcopum Apostolicae Sedis fauorem quouis OLficio demerere studebat, adeo tardE cautionem Romam transmisisse, mihi nuulatenus probatur λIustinus Imperator barbarorum exercitibus undiq; lacessitus , aduersaq; valetudine conflictatus, cum de successore cogitaret, neminem Tiberio viro strenuo, ac religioso imperio digniorem putauit. Quare Idibus Novembris anni 17 . Tiberium Caesarem designauit, qui dies Iustino natalitius erat, eo enim post Iustinianum ad imperium euectus fuerat. Ita sentit magnus Chro- nologus Panuinius. At Chronicon Alexandrinum haec habet: Huination ..perj sui anno Septen simense die VIL Octaua indictione morti correptus Iustinus A gustus Tiberium Caesarem ore uit, nominauitq; illum constantinum, o rit cum e
368쪽
uellas Iustiniani adhue uno mense prior Tiberii electio adstruitur, nam subscribitur Data Terris laus Augusti Constantinopoli IN. D. N. Tiberj Constantini P. Aug. anno I. post consulatum eius anno tertio, di Nob. Fl. Tiberis Mauricj felicissimi Gesuris anno primo. Verdm Panuini j sententia potior est, nam ex lapide Vaticano paragrapho superiori exhibito die 2 1. Octobris anno 377. erat Iustini XII. & Tiberii Caesaris annus tertius. Praeterea in antiquissimo codice relato a Dandulo in synodo Aquileiensi apud Gradi insulam coacta scribitur:
Imperante Serenissimo Tiberis Constantino Augusto anno imperis eius quinto eodem Consule bub dis tertio Monarum Nouembrium Indictione I 3. Quare Idibus Novembris anni 179. quo Tiberius erat Consul Indictione labente decimatertia, identi annum sextum inchoabat, unde anno 17q. mense Nouembri, virecth meus conciliis Panuinius docuit, Tiberius Caesar appellatus est. Ioanne Tertio defuncto Benedictus successerat, quo Pontis Gregorium Praeturam urbanam gessisse ante Pelagi j II. initia satis solide pr atur. Baronius verb ex corrupto Euagrij textu Iustini, ac Tiberij annos ultra qtiadriennium auget, unde & in chronologia Gregorij lapsus est. Quare Principum illorum tempora nobis statuenda sunt, nam & Synodi schismaticorum inde melius illustrabuntur, de quibus in sequentibus sermo instituendus est. Iustinum amo e deciso regni sui diem extremum clausisse scribit Biciariensis in Chronico , ut iam mirari desinam magnos viros Panuinium, & Sigonium obitum illius Imperatoris recitare ad annum 376. si qui tunc vivebant, min is recth annum obitus Iustini designarunt.. Certum est anno 177. Iustinum superstitem suisse. Narrat Eustathius Presbyter C-P. Sanctum Eutychium Patriarcham, mo tuo Ioanne Scholastico a Iustiniano intruso, ab imperatoribus Iustino, & Tiberio iterum Constantinopolim summo cum honore reuocatum, cum duodecim .innorum spatio , atque eo amplikr in monasterio a se constituto mansisset. Cap. qq. vitae eiusdem. Quare cum anno 16 . die et . Ianuarij expulsus fuerit, anno 377. sedi restituitur; sed annum nobile caractere idem Scriptor designat cap. q.
Reuocatus autem est, inquit, die tertia mensis Octobris, quae erat Dominica. Fuit annus 377. Cyclo Solis XXVI. Lunae VIII. lit. C. quo anno tertia die Octobris Dominicum festum contigit. Ex his Baronij chronologia labitur, qui Eutychium ab exilio reuocatum scribit anno 178. Corrigendus etiam Panu inius, qui in Chronico Ecclesiastico putat, Eutychium anno 17α redijsse. At eo anno reuocati Eutychij vixisse adhuc Iustinum assirmat Eustathius testis ocu- Iatus cap. 3 3. Illic enim erant, ait, pij Imperatores Iustinus , ct Tiberius, qui hilari
multust magno cum honore Sanctum virum suscipienter , quae tempori conueniebant ,
cullocutifunt Mortuus vero est Iustinus anno sequenti die 1. Octobris ex Chronico Alexandrino, N Theophane. Marius Aventicensis illorum annorum Scriptor ait: A. Xm. consulatus Iustini Augusti Indict. XII. Eo an mortuus est Iupinus Augustus , suussit Tilerius in loco eius. Indictio XII. inccepi t mense Septembri anno 178. Cardinalis Baronius scribit Iustinum imperasse annos sexdecim, ac decessis. se anno 182. Ibidem ipitio . Tiberium autem successorem sollim imperasse annos quatuor, atque demum obijsie anno 186. Euagrius, qui sub Tiberio quaestoratum gessit, illum in hanc sententiam traxit, libro enim I. cap. a 3. haec M α tradit:
369쪽
tradit: SHendum I inum iuniorem imperasse Iesum annos duodecim in re emcum dimidio. Cum Tiberio mero annos tres, menses decim, in uniuersum annus Acim mensis nouem cum dimidio. Imperauit autem Tiberius solus annos quatuor. Sed plane corruptus est textus Euagrij, nunquam enim crediderim, Scriptore insignem quadriennij integri me tachronismo lapsum, cum suae praesertim aetatis res literis mandarit. Tiberium anno 382. mortuum esse euidentibus testia monijs probatur, nam ex caracteribus coelestibus, ac Paschalibus, qui certissimi sunt, hoc apertissime demonstratur . Theophylaetus Simocatis , qui Mauricij Imperatoris gesta descripsi, lib. I. cap. 16. Eo die, inquit, Sol pene
totus est obscuratus. Annum imperi, ηonum completu) agebat. Nempe cum Mauricius per se ipsum vere ineunte exercitum in Auares ductaret. Accidit haec eclypsis die is . Martii anno 3 sa. Cyclo Solis XIII. lit. F. E. Novilunium contigit Constantinopoli hora I o. ia. post mediam noctem ; eam verb eruditE describit Petauius lib. 8. doctrinae temporum num. qq. Quare si eo anno 192. die Is. Marti; lapsus erat IX. annus Mauricij, cum mense Augusto idem Tiberio successerit, consequens est, ut initium eiusdem imperij contigerit anno 182. die V. Augusti ex Chronico Alexandrino . Hoc ipsum ex caractere Paschali demonstratur. Eustathius superius laudatus cap. 67. de vita Eutychi; Patriarchae scribit, eundem sesto die Paschatis sacra mysteria in Ecclesia celebrasse,&vespertinas etiam ibidem preces soluisse; &statim additi Reuersus igitur in Episcopium in lectulos .o decubuit, mehementique febre circa mediam noctem correptus est, atque ita mansit septem dies assidue precibus incumbens. Postea cap. ait circa nonam, aut decimam noctis horam obissse. Graeci in Menologio die 6. Aprilis S. Eutychij sestum celebrant, eo etiam die Surius eiusdem vitam describit ex Eustathio, atque eo die obijsse dicit Theophanes r Hoc anno due G. Aprilis isdictionis XV. Eutychius Patriarcha diem mssimum obist, in post dies sex Darem nes magnae Ecclesiae Diaconus , qui Ieiunator dictus , consecratus est. Anno 382. P schatis sestum contigit die 29. Marti; Aureo numero XIII. Cyclo Solis III. lit. D. ergo eo die decumbens S. Eutychius septem dies aegrotans nocte sequenti iam iam illucescente die s. Aprilis ad Superos tran*t. Addit cap. 68. Eustathius : Gatuor post mensibus e mita discessit christi amantissimus Imperator. Quod Τiberio, cum aegrotum inuiseret, S. Patriarcha praedixerat. Quare anno 382. mense Augusto Gijt Tiberius tesse Eustathio, qui tunc Constantinopoli degebat . Ex quibus constat falso Holstentum scripsisse in diagrammate chrono. logico Pelagium II. misisse literas ad Aunacharium Antisiodorensem die s. Octobris anno 382. Tiberii Augusti anno septipio, etenim ante duos menses iam Tiberius ad plures transierat. Rursus idem cap. 62. de S. Eutychio scri-hit: Vixit posteaquam reuocatus est, di in sublimemsedem restitutus annos quatuor,s mensis sex, mi omnes mirae ipsius anni fuerint septuaginta. Capite vero zo. tr dit eundem anno aetatis quadragesimo electum Antistitem. At Eutychius re uocatus est anno 1 77. die 3. Octobris ex dictis superius, quare moritur anno 382. mense Aprili. Denique cum anno F a. Mennae successerit anno aetatis
clo. moritur anno 382. aetatis septuagesimo.
Hic castiganda est palmaris hallucinatio Ricciolii, qui tomo r. suae Clum nologiae, ut vocat, Resormatae in magno Chronico scribit: Atmo 38α. Tibris Imperator hoc rem , t 'ntra Raronium, o alios ostendi s lis. q. chron. Ref. c. I r.
370쪽
s. tuus est Augusti, eique successit statim Mauricius. At in eadem, versa pagina postea sabdit: Anno 186. Sanctus Eut chius moritur 6. Aprilis Do-
nua in Albis praedicta Tiberio Imperatori cum inuissenti morte post quatuor naeniser, in eiusque locum sussectus est Ioannes Monachus cognomento Ieiunator o c. Moritur Linde Tilarius Imp. post quatuor mensis circa medium Augusti, eique successitstatim Mauriacius. Quae si vera essent, Scriptoris chronologiam non tantum Reformatam, sed Theomathurgam dixerim, quae hominem a quadriennio mortuum in vitam reuocat. In hanc tamen antilogiam Ricciolius incidit, quia alienis oculis,
ac manibus posterius dicta E Baroni j annalibus excerpsit. Quod addit anno 186. Dominicam in Albis incidisse in diem 6. Aprilis, fallam est, accidit diear. eiusdem mensis Cyclo Solis VII. lit. F. Sed nec mors Eutychi) contigit Dominica in Albis, quae filii 1. Aprilis anno 18α. sed post dimidium noctis post Dominicam in Albis hora s. vel 1 o. Quare in Menologio die s. Aprilis
eius dies anniuersaria colitur ; quae enim a media nocte accidunt, sequenti diei deputantur ex A. Gellio lib. 3. Noct. Attic. cap. 2. Corrigendus est etiam meus Panuinius, qui Eutychij mortem succedente Ioanne Ieiunatore recitat anno 38 o. Tiberij veris mortem anno 18 s. cum uterque anno 1 82. obierit, ille s.
Aprilis, hic iq. Augusti ex Chronico Alexandrino, & Eustathio nobis saepius laudato. Haec quidem abundE probant, Tiberium anno 178. Iustino successisse, anno vero 1 82. & imperium, & vitam reliquisse. Sed quia Baronius ad annum so 2. in fine sexdecim tantlim annos Mauricio tribuit, quem certum est anno coacocelsum fuisse a Phoca ex Gregorio Magno, Abbate Biciariens, tunc viventibus ,&Theophylacto Simocatta, qui familiariter usus est i)s, qui sub Mauricio fuerunt, atque octo libris huius Imperatoris gesta ad posteros transmisit , hoc ipsum ostenditur. Simocato lib. 8. cap. q. scribit: anno imperi, Mauricidi decimo nono nihil inter Romanis, Sarbaros stum est. Vicesimo Petrum Prat rern Europae declarauit. Biciariensis vero in chronico haec habet: Mauricius re-rnat amor XX. Ergo Baronij chronologia quadriennium Maurici j Imperio aufert. Rursus lib. a. epist. S. Gregorij mense Septembris indict. X. est annus 39 I. narratur depositio Laurenti j Archidiaconi Romani his verbis: Temporibus P pae Gregos consulatura miricis Augustiati septimo depositus est Laurentius. Baro nius initio anni 19o. scribit: Gregorius sui Pontificatus anno secundo sept.mum numerit annum imperis Mauricis. Annos consulatus pro imperi j annis ille usurpauit. Caetersim Mauricius anno tantum imperij altero inchoato consulatum accepit . Reddo laudati Simocattae verba lib. I. cap. I 2. Agebatur annus Mauria 'secundur, cum fenu *nsul creatur conscenso curru imperatoriosumme conspicuus erat.
Anno itaque 383. Consul fuit Mauricius, annus 18 q. dictus est Post consulatum Mauricij, sequens iterum post consulatum Mauricij ; unde VII. Post confulatum eiusdem est caracter proprius anni 1s r. quo & secundus Gregorij ,&indictio decima concurrunt a mense Septembri. Gregorius ini jt Pontificatum anno 1 o. mense Septembri indictione s. At si Mauricius anno 18 s. menta Augusto Tiberio successisset, septimus Imperatoris annus laberetur mense Septembri indictione II. anno 192. Laurentius vero dicitur depositus: Mιnse Septembris indictione decima, qui est annus 3si. ac iuxta opinionem Baroni sextus Mauricij, unde nec annos consulatus pro annis imperij accipiendo