장음표시 사용
351쪽
ctat, Seum s. Augustini exemplum secutum se dicat, illius visces hic nobis reddendae sunt: Si in omni, inquit, negotio sapientia ratio postutit, mi id, de quo
quaeritur, retractitur, pudori esse debet, cum ea, quae ab initio omissa Dιdio deinde tritatis inueniuntkr, in publicum eduntur, quanto magis Ecclesiasticis disceptatumibus conuenit eandem rationem in illis quoq; obseruari; praecipue cum manifestumsit, Patresnestros, et max e beatissimum Augustinum, qui in diuinis Scripturis claruit, Romana eloquintiae Magistrum propria scripta retractas te, dictaq; sua correxisse, atq; illa , quae emiserat, ac deinde inuenerat, addidisse. Nos quoq; similiter istis exfmplis inustatirn controuersa trium capitulorum supram moratorum nunquam destitimus, quin inue-sigaremus, quid de praedictis trilus capitulis in Patrum nostrorum literis meriiss inueniri posset. Dein recitatis pluribus erroribus librorum Theodori, .necno scriptorum Theodoreti contra S.Cyrilli, itemq; epistolae Ibae Edessent, ita, definite Praedicta itaq; tria impia capitula anathemati ibimus, et condemnamus, scilicet impiam Theodotum Mopsusiae una cum impijs eiusfriptis, et quaecunq; impie Theodorcius scripsit, atq; etiam epistolam , quae dicitur ab Iba scripta fuisse , qua superius diactae profanae bl phemiae compraeknduntur. Postea vero antiquat Constitutum, de alia, quae pio tribus capitulis antea scripserat: ae mero, inquiens, aut a me, aut ab altys ad defnsionem trium praedictoruis capitulorum facta sunt praesentis huius scripti nostri definitione euacuamus. Subscribitur verb epistola: Data ante VI. Idus Decemἷres impiri, Domini Nostri Iustiniani AEterni Areusti amo XXVII. Post consumtum Pastili, V. C. Anno XII. Itaq; Vigilius ante finem anni Synodum confirma. uit. Lupus Lotianiensis Academiae Doctor, quem bibliothecam deambulantem appellare soleo, in notis ad V. Synodum cap. s. putat mendum subscriptioni irrepsisse, reponendumq; annum post Basilij consulatum XVII. Id probat ex Victore Tunonensi, qui ait eo anno Vigilio tandem ab Imperatore Romam redeundi lacultatem concessam, eumq; in itinere mortuum. In cadem opinione fuit Sirmondus in sinopsi chronologica ad libros Facundi, & Hallori pag. 3q9. S. T. i , inquiunt, amis Christi 13 8. Quare his aut horibus Vigili j exilium pleno quinquennio durauit. Haec tamen opinio prorsus salsa est. Habemus sanctionem Iustiniani Imperatoris post eiusdem Nouellas recitatam, quae ita incipit: Pro petitione Vigili
menerabilis antiquioris Romae Epistopi quaedam disponenda censuimus ad rutilitatem emmium pertinentia, qui per occidentales partes habitare noscuntur subscripta est
sanctio: Idibus Augusti anno Iustiniani XXVIII. Post consul. Fasidi, V. C. anno XIII. Ergo anno 3 3 q. Inense Augusto Iustinianus amico erat erga Vigilium animo, in cuius gratiam plurima Romanis post Gothos Italia exactos libentissimε concessit. Profecto in ea sanctione cap. I9. ait: tabemus in illis mensuris, mur surdus species , vel pecunias dari , Glsuscipi, qua beatissimo Papa, mel amplisiamo denatui nostra pietas in praesenti tradidit. Itaq; tum temporis Vigilius praesens aderat Constantiaopoli propediem venturus in Italiam deserens secum mensuras, ad quarum normam itali Gothorum eo usq; ponderibus usi se conso marent. Quis enim dixerit mensuras illas suisse tunc a Iustiniano missas ad Vigilium procul exulantem in Proconeso, eumq; in exiiij miseri s beatissimum nuncupatum Praeterea habemus non unam, sed plures epistolas Pelagi j Vi iij successoris ad Childebertum Regem Francorum, ad Sepaudum Arelatensem, ad Episcopos Tusciae, quae datae sunt Post consulatum ταμν XV. annos G
352쪽
Longuin igitui illud Vigili j exilium fictum est, nam ante annum 116. fatis
concesserat. Tunonensis Chronicon, qudd ad annorum desgnationem pertinet, plenum mendis est, non Victoris, ut arbitror, sed corruptoris cuiuspiam ignorantia.
Sed nec paucos illos menses, qui ab absoluta Synodo de tribus capitulis ad laudatam Vigil ij subscriptionem sex intercessere, Vigilium exulasse tum ex
Gnecis, tum ex Latinis, qui id temporis superstites erant, Scriptoribus euidenter euincam, ut monstro simile videatur, quod Anastasio exilium illud anfirmanti tantam caeteri fidem habuerint . Eustathius Presbyter Constantinopolitanus, qui tunc Eutychi j Patriarchae familiaritate gaudebat, cap. as. de vita Eutychij, cum praemisisset quatuor Patriarchas Vigilium Romanum , Eutychium C. P. Domni num Antiochenum, & Apollinarem Alexandrinum tempore Synodi in rcgia Urbe fuisse addit: Cum igitur ex quatuor Pactorum concordia, rectoq; sensu factumesci veluti tanti mouile, et nus Pastor, di omnis discia mae moriratio per Sacerdotes, et Sacerdotum fraesules conqitieuifici, discesserunt ad suas singuli cutitates, et populos magno cumgaudio. Quae verb suisset hominis Constantinopoli scribentis temeritas tale, tantumq; de Uigilio mendacium fingere, cuius a tribus Patriarchis dissensio ex secuto illius exilio vel vilissimis regiae urbis foeminis nota fuisset ξ Cyrillus Scythopolitanus in libro de vita, S. Sabae apud Septimam Synodum act. I. scribit: mq; ctim Sancta et niu 1 salis
uinta S nodus Constantinopoli esset congregata, commani, fgenerali anathimate retecti sunt Crigenes, Theodorus Episco us Mom estias, o quaecutiq; ab Euagris, Di-
dumo dicta fiunt de praeexistentia mp 'τρου παρξ κ . Probarunt autem id quatuor Patriarchae praesentes. Non ergo Vigilius in exilium ob non subscriptam Synodum de- trulus fuit. Ille vero Scriptor ait, gesta synodi missa esse ab Imperatore Hierosolymam, ut exiiij Vigiliani nulla eidem ignorantia ob ijci possit. Porrb hoc ipsum ex Latinis Scriptoribus suadetur. Liberatus Diaconus Carthaginensis sub Reparato Romana legatione functus , ac Vir insignis cap. αα. in fine haec scribit ipsa haeresia ηιctus Vigilius, nec coronatus, qualem et Liae terminum hiauerit, notum est omnibus. Ita Homo Africanus, ac trium capitulorum de sensor haeresiim vocat Iustiniani factionem , quae Vigilium memoratis nobis iniurijs affecit; dum vero negat Vigilium coronatum, perseuerantia eidem defuisse notat, quem profecto, si in Constituti sententia usq; ad exilium perstitisset, non uno encomio celebrasset. Sed hoc ipsum cx Victore Tunonensi ostenditur, cui quod rerum gestarum veritatem spectat) totam fidem praesto, qui cum anno post consulatum Bast ij XIII. coactam Synodum T dixisset, atq; adsuisse tunc Constantinopoli primarum Sedium Antistites, vigilium, Eutychium, Apollinarem, ac Domni num, statim subdit: ni triuia, saepe fata capitula cum defendentibus ea danmationisubjciunt, sibiq; ipsis poenitentiae regresium parnaliter intercludunt tali se perpetuo anathemate Astringentes dici QOrum δε- eretis Rusticus Romanae Ecclesiae Diaconus, in Felix millensis monasterj prouinciae
Africa me Hegumenus contradicentes scripto Tebaida in exilium cum socrys tra semittuntur. Haec alter obstinatissimus Capitulorum ex Africa defensor. Ex quibus
mihi solide probatur, Vigilium Synodum subscripsisse, neq; deportatum ilia Proconnesum; cur enim Victor unius Diaconi, & alterius Monachi exiliunc nominasset, ta non potius ipsum Summum Pontificem Uigilium in exilium X a missum
353쪽
inissum scripsisset, quod ad propriae causae decorem,& Iustiniani crudelitatem
altius exaggerandam plurimum conducebat Sed est aliud firmisimum argumentum. Episcopi, qui tria capitula non damnabant, ab Episcopatu rem uebantur in eorum locum ijs subrogatis, qui tria capitula anathemati subi hciebant. Hoc san E seuerh executus est Iustinianus; ita Zoilo Alexandrino eiecto suffecit Apollinarem, expulso in exilium Reparato Carthaginensii et git Primosum totius Africae Primatem; alios lege apud Chronicon Tunonensis Episcopi. Hinc Liberatus in fine sui Breuiarij ait: consentientes Episcopi in trium ldamnationem capitulorum muneribus ditabantur, mel non cosse)itienter ιν tι, in extalium missi sunt. Hanc sane poenam contra trium capituloi um de sensores Synodus V. statuerat collat. VIII. Siquid est Episcopus osc. denudabitur ab Diascopatu . Neq; Uigilium diutius Synodo refragantem deponere Iustiniano i religionem venisset, qui Zoilum Alexandrinum, Macaritim Hieros olymitanum, Eutychium Constantinopolitanum alijs substitutis sedibus eiecit. Cer-th eo regnante Siluerius expulsus fuit Apostolicam Sedem Vigilio usurpante. Lego in Actuario Marcellini Comitis: Indictione II. P. C. FULV.C. XIII.
Vitilius Papa tandem ab Imperatoribus Romanis ,r a Narse de exilio relaxatur, cum Romam redire coepisset , in Sicilia morbo calculitactus decessit. Vertim imperita in nu id in fartum est. Qui enim timc Romani Imperatores unus certh sine Au.
gusta Iustinianus rerum potiebatur. Exilium sorte nuncii pauit longiores a Romana Sede moras Constantinopoli peractas. Sed neque Uigilius ob preces 'Narsetis, sed ob consensium per literas Synodo datum Romam redeundi po- testatem impetrauit . &licet exeunte anno 113. Synodum subscripserit, usqj iad Augustum anni 1sq. Byzantij moratum fuisse deduximus ex laudata sancti ne Iustiniani ad Narsetem, & Antiochum. Neq; reponi potest, Iustinianum in exilium quidem Uigilium misisse, non ausum tamen neq; ipsum, neq; Syn dum successorem elisere, uti in Patriarcha Alexandrino secerant, Sedis Romanae primam dignitate reueritos. Nam vigilio pro tribus capitulis acerrimEConstantinopoli litigante, missisunt, inquit Clerus Mediolanensis in libello
supplici, etiam aliqua inprouincias Italiae, misi posent mentisndo aliqua de ne ι i scrum Papae, Daty in illis partibus eos in ossium trahant, s alios in locum eorum suadeant ordinari, qui nouitatibusfludeant; Et Notarium quemdam sollicitarum, qui manum Vigili, imitatus chartas sparsit, quas Stephanus in Italiam ritulis cum Ligatis
Gothorum, rotumultum contra Papam concitarem. Huius Stephania Totila ad Iu
stinianum missi meminit Procopius lib. 3. belli Gothici pag. 398. edit. Cri iij. Petrus de Marca in dissertatione de Synodo U. laudat verba ex M. S. Ar bico historiae Ecelesiasticae Ibn Patric, qui saepius adducitur a Georgio Elmacin in historia Saracenica, ea autem sunt: Romanus Patriarcha praesens Θn dum nec admit, nec legatum misit, sed consensum praebuit, dictaq; Patrum s cepit.
Idem de Uigilio testatur Photius in libro de septem synodis. Quae quidem a duxi, non ut confirmatam a Vigilio Synodum ostenderem, id enim ipsiusmet literae nuper ipuentae satis, seperq; declarant, sed ut pareat, nullam apud antis quos Scriptores Vigiliani exilii mentionem haberi. Anastasius non solum
Vigilium in exilium deportatum tradit, vertim etiam Clerum Romanum Uigilio assistentem haec scribens: clerus oram Romanus, qui cum o erat , .m sus es m exi additissa metalia incidenda . non mentior, nam licet Cleri- L . cos
354쪽
eos Romanos In exilium Iustinianus miserit , quod de Pelagio , aeRustico Romanis Diaconis Victor affrmat in Chronico, eos tamen non ad metalla damnauit, sed procul in monasteria exules deportauit , ut de pluribus idem te-
Caeteriim Halloix Vigilium a Iustiniano Romam dimissiim scribit, non quia
ille ad synodi sententiam accessit, sed quia Narses Totita Gothorum Rege o eiso victor Romam ingressias, ac Populi Vigilium reposcentis precibus m tus, id enixε ab Imperatore postulauit: Iustiniamir autem inquit S. 6. pag. 3q7.
tanta, aetam recentis mictoriae dulii fortura ebrius , in quid Narseti Italia restitutini excuso Gothorum rependeret nescius Uigilio redeundi facultatem permisit. At S. I 8. pag. 3sii. dicit: Sustinuit autem Vigilius fortiter exilium annos aliquot, δε- me ea, auam supra exposui, Narsetis victoriae occasione, atque causa reuocatus est. Exulasse vero illum integro quinquennio scribit cum suo Sirmondo S. 7. pag. 3 v. nempe ex Victore usque ad annum 1 3 8. Risum teneatis amici. Narses Totilam occidit, ac Romam recuperauit anno imperij Iustiniani vigesimo sexto,& quidem ante tres menses exacto ex Procopio lib. q. Victoriae vero nun- eius Byzantium venit mense Augusto ex Theophane, suit annus 3 3. ut superilis nobis monstratum est. Ex sanctione laudata Iustiniani anno 1 sq. Totilas mortuus erat, itemque Teias succetar, ac Gothorum regnum euersum. Itane ergo anno H8. ut idem ex Tunonensi colligit) petente Narsete lustinianus superato Totila tanta , ae tam recentis Dictoria dulii fortuna Arius Vigilium dimisit f Victoria a quinquennio obtenta, nempe anno II 3. anno demum II 8. tam
recens tibi est 5 Halloix Longiori integri quinquennij ebrietate obrutum Pri ei pem ea Narseti concessisse ebrus tantum impones, nemo enim sobria mente fidem sabulae praestabit. Exactis Italia Gothis anno 1 sq. eum Imperatore serio a Pontifice actu est, de uniuersae prouinciae, ac Romae praesertim regimine meliorem in formam reducendo. Iustinianus Vigilij petitioni morem gerens nobilem fanctionem edidit Idibus Augusti, qua Italis plurima indulgebat , illorumque sortunas diutuino bello depressas erigebat. Hanc cum Vigilius iam tandem in Italiam redux deferret, calculi dolore oppressus in Sicilia diem obsit. Quo anno Uigilius decesserit, non una est Scriptorum opinio. In chronico Uictoris Tun pensis illius mors recensetur anno XVII. post Basilii consulatum, nempe 3 7. non 338. vi Sirmondus, Lupus, de Halloix existimarunt, quos superitis impugnauimus. Baronius scribit Vigilium mortuum anno 1 1 3. nescire vero se quo mense, vel die eiusdem obitus contigerit. Inserias tamen narrat, Pelagium, Vigili j successorem mortuum esse anno 119. IV. Nonas Mariij, cum sedisset annos Iv. menses X. dies XVIII. Lapsus est vir eruditus, nam si a IV. Nonas Mariij anni s s. per annos N. menses X. dies XVIIL retrocedimus, venimus ad Aprilem anni 1sq. Et hoc stia anno missetius Vigilium obijsse scribit; sed hic etiam errat, nam Idibus Augusti ex Iustiniani sanctione vivebat. Sig mias lib. 2o. operis laudati 3. kal. Ianuar. A. 3 1 q. obijsse illum dicit; consonat Actuarium Marcellini ponens eiusdem mortem anno post consulatum Basilii XIII. Onuphrius Panuinius tredecim dies addit scribens Vigilium migrasse Evita IV. Idus Ianuarias , cui subscribit Homenius in diagrammate chronologi. a in notis ad Romanam Synodum sub Bonifacio Secundo. Quae sententia
355쪽
etiam a nobis exteris praesertur. Hunc vitae exitum habuli vigilius anno potiatiscatus XVIII. Ille uti per fraudem summam dignitatem expulso Siluerio
usurpauit, ita eandem ex Cleri consensu postea obtentani, cum procul a sua sede per nouennium quasi precario vixisse denique in Sicilia cum vita pariter amisit. Fuit Vigilius Pontificiae authoritatis Vsque ad Principis contemptum tenacissimus assertor, ut ex rebus ab eo gestis inclaruit. Animi inconstantia, mutandaeque sententiae facilitas Vitio eidem vertitur; nam in causa trium c pitulorum varius, atque a se ipso diuersus non semel apparuit. Initio quidem cum adhuc in Sicilia esset, tria capitula defendebat, at illa se damnaturum dii dum Theodorae Augustae promiserat, si Victori fides est. Cum ByZantium aduenisset, ob damnata tria capitula Mennam sacris interdixit; at paulo post Mennae conciliatus eadem &ipse in Iudicato damnauit. Deinde post trien nitima sententia Iudicati discedens emita nouo Constituto eadem damnari posse negauit. Sed paucis mensibus in hac sententia stetit, nam data ad Eutychium epistola vim Constituti infregit, atque ad Synodum accedens tria capitula proscripsit. Vir doctissimus Petrus de Marca lib. 3. de concordia SDcerd. & Imper. cap. I 3. hanc Vigilij inconstantiam a doctis prudentiam appellari testatur, quam ipse dispensationem vocat, qua nunc iuris, & canonum rigore agebat,nunc illorum remissione fidei,ac publicae quietis studio. Hoc ismen illi gloriae detur, quod primus Romanorum Pontificum post Origenem Theodorum Mopsiaestenum insgnem Pelagi anorum magistrum cum sectato, hus definitiva sententia damnauit, caeterisque successoribus eo in stadio lampadem tulit.
Romanos pretisces Vigilijsuccessores S nodum se contra Hassui, i. ostenditur,di APileiensium Schisma deseribitur.
EXtra Origenis causam excurro contra V. synodum inuehentem Origenis defensorem insecutus, sed Synodi Pelagianorum pes smum Theodorum damnantis authoritas sarta tecta stabilienda est. Cum verb quid Romani Praesules Vigilij successores in causa trium capitulorum statuerint, dicendum si, haud abs re fore censui, si Venetiae, atqtie Istriae Schisma exactius describsyem; meae enim patriae Episcopi cum reliquis Prouinciae Collegis diu contra v. Synodum depugnarunt. Haec vero eb libentius inserui, quod vidi celeber rimos Scriptores in ijs enarrandis pleraque a veritate aliena literis consignasse. Baronius nonnulla tradidit de synodo V. quae probare non possumus, ita quibus tamen Halloix sibi triumphum canit. In primis haec scribit de V. SP
nodo aduersarius . Aliae Synodi Ecclesyspacem, acre quillitatim, se multa mul bona sedatis discordise aliutirunt. Haec autem, quae a multis seinta nomina tur, quam crat, σ a multo pluribus rapietuitur,pro pace bellum, pro et nitate diuia fistum s
356쪽
soram , pro ιonorum cornucopia malorum myriadem importauit. s. I 2. pag. 3 F. H rum testem appellat Baronium ad annum 1 3 3. scribentem: Etenim ipsa Synodo assoliua, tantum abest, ατ pax reddita sit Ecclesijs, mi maius bessum exarserit, intestia ' i, haru discordia magis sevierit Orthodoxis inter se altercantibus se. Sed qliis nesciat post Nicaenam synodum ingentes tumultus ab Eusebianis,&Meletianis ex citatos Post Chalcedonensem, quas turbas Ecclesiae Acephali non dedere ΘQuid igitur mirum, si post Quintam quoque Synodum non statim pax Ecclesiae reddita est Hanc sane pacem se donaturum Orbi Catholi eo per illam Syn
dum Iustini anus cxistimauerat, unde eundem Augustum initio sui Constituti Vigilius commendauit: Laudabile, inquit, clementia et frae coProuimus essen positum, per quodsummotis omnibus discordiae seminibus die. Et S. Agatho circa finem epitholae ad Constantinum, quae habetur act. q. VI. Synodi ait: Extremi quidem, praestantissimi tamen omnium Magni illius Iustiniani, cuius Ut minus, itaci pietas omnia in meliorem ordinem restaurauit dic. Nam breui Occidentalis Ecclesia Synodum V. recepit, ut mox dicam. Quam rectum vero fuerit Iustiniani consilium, lege apud Leontium in lib. de Sectis actione 6. Vigilio successor datus es h Pelagius I. Romanae Sed is apud Iustinianum quondam Apocrisarius , quem tria capitula non damnasse fingit aduersarius
dicens s. Io. Liquidὸ, mi opinor, apparery Pelagium L non recipere Concilium V.
Sed etiamsi hoc veritati consonum esset, haud illius suilragium pro tuo Origeneostentabis; ille, ille est, qui Iustinianum ad Origenis damnationem hortatus fuerat, Theodoro Caesareae in Cappadocia Epitcopo Origenistae hostis insensus, unde sicuti Theodorus hic contra tria capitula bellum accendit, it Pelagius excitatae in Origenistas tragoediae author fuit, quae quidem oborta dissidia cum mente volueret Theodorus semel exclamasse fertur: Se, 9 Al gium mi s incendendor , per quas hoc scandalum introiuit in mundum. Qitibus ve his suum Breuiarum conclusit Liberatus. At Deus Optimus Maximus duo rum hominum aemulatione usus est, ut profana hinc inde dogmata profligarentur , ut Euagrius recth adnotauit lib. q. cap. 3 8. Pelagius non soldm, quod Theodori Cappadocis studia abhorrebat, sed etiam quia Latina Ecclesia capitula defendebat, in hanc & ipse sententiam consentiebat, & initio serE agit
tae controuersiae ad Ferrandum Diaconum Carthaginensem literas deditiqueis doctissimi viri sententiam rogauit; extat etiamnum Ferrandi ad Pelagium responsio. A Vigilio Roma Constantinopolim euocatus suit, ut sibi in dissicili
causa auxilio esset, sub quo etiam constanter pro tribus capitulis decertauit. Leuitur subscriptus Constituto Uigiliano his verbis et Pelagius miserante Deo I inconus Sancta Ecclesiae Romanae huic constituto consentiens subscripsi. Cum nollet Synodum V. subscribere in exilium missis est, teste Tunonensi, cuius verba mox reseram. Cum vero Uigilius in exilium non fuerit deportatus, cons quens est , ut pro tribus capitulis propugnandis ipso Pontifice obstinatior fuerit. God autem scribit Anastasius Vigilio in custodiam detruso, Clerum R. omanum missiam in exilium ad diuersa metalla incidenda, planE salsum est; con- sat enim ex Victore, Vt superius notaui eos, qui tria capitula defendebant, ab Imperatore in longinqua monasteria ablegatos. Iustinianus V iiij morte intellecta Pelagium ab exilio reuocauit, qui Principi morem gerens tria capiatula damnauit, eoque pacto ad Romanam sedem euectus est. Tunonensis haec
357쪽
haec scribit: Post timsta Soly amo XVIII. Pelagius Romanis Archidistis it tris . .
praestorum defensor capitulorum Iustiniani Principis pcrsuasiora de exilio redit, O comdemnans ea, quae dudum constantissime defendebat, Romanae Ecclesiis Episcop,s άρ - uaricatoribus ordinatur. Cum Romae innotuisset Pelagium tria capitula coim demnasse, singuli quique tum sacri, tum laici homines ab eius communione se separabant , neque in tota Italia tertius Episcopus inueniri potuit, a quo consecraretur; illum enim uti Chalcedonensis Synodi praeuaricatorem det stabantur. Quare a Perusino,&Ferentino Episcopo, ac Andrea Presbytero Ostiensi consecratus suit. Narses tamen iubente Imperatore omnem operam Pelagio praestitit. Anastasius, quem Baronius initio anni 1 1 1. alijque secuti sunt, populum Romanum inde Pelagio insensum dicit, quod author public retur malorum, quae Vigilius Constantinopoli perpessus fuerat, additque Lu- . pus in appendice ad notas in Canonem IV. Nicaenum : Aduersum tria Concilj chalcedonensis capitula, eorumque defensorem V Iilium Papam truculenta pasitim ἀ Iu siniano Augusto egerat in V. Synodo Pelagius sidhuc Diaconus. Sed haec procul a vero sunt ; nam Pelagius cum Vigilio,& pro Vigilio stetit, Synodi intae con- gressus sugit, ac subscripsit Constitutum Vigil ij, quo Synodus V. cassabatur, indeque in exilium expulsus suit, & tria capitula, ut ait Tunonensis, tempore Synodi constantissime isendebat. Sed audiatur idem Pelagius epist. i z. ad Chibdebertum Regem, Ut autem nos diu trilulationes Constantinopolipateremur, ira res fecit, quam breuitersupra tetigimus yc. Non ergo Vigilij persecutionum author rublicari potcrati sed socius. Quare coram populo in ambo ne nihil abs se, contra Uigilium tentatum iureiurando haud assirmauit, sed quod nihil contra Synodi Chalcedonensis fidem in trium capitulorum damnatione abs se statu- tum fuisset. Ignorantia controuersiae de tribus capitulis Anastasium vetere alioqui Scriptorem in eas fabulas impegit, queis caeteri scriptores fidem ha '
Interim Pelagius ubique veluti Chalcedonensis Concilij proditor traduc batur, & Episcopi Tusciae illius nomen, uti moris erat, inter sacrosancta my- seria recitare recusabant. Quare horum contumaciam graui epistola pe istrinxit anno 1 16Diuionem mestram, inquiens, a generali Ecclesia, p/am tolera-ιiliter ferre non potero, vehementer stupeo. Dedit 8d literas ad Childebertuna Re- Sem Francorum, itemque encyclicas ad omnes Orthodoxos, & in his se qua- tuor Conciliorum fidem tenere protestatus est, in quibus V. Synodum non no- minauit ; tacitam tamen illius mentionem fecit in epistola encyclica dicens: Possemus quidem totius cause rationem ad sedandos rumores hominum diuina nobis co perante misericordiasiducialiter explicare, nihilque contrasidem Patrum, contra quatuor Θnodorum firmitatem Gllatenus esse tentandum tentatum legendum est bicidissiamis approbationibus demonstrare, magisque id actum in quinta Synodo tmem ratarum Synodorum firmitas contra omnes inimicos immob:li soliditate consperet. Etenim Concilium V. vi inquit S. Sophronius, ad confirmationem quirim nominatissimi chalcerinosis concili, congregatum est, qud Haesitantium sectae omnes diuerticuli praecluderentur, de quo videndus est superius laudatus Leontius. Magna ero gloriae vertitur Pelagio, qudd illo Pontifice uniuersa Italia praeter paucos Episcopos, Africa, ac tandem Illyricum tria capitula condemnauit. Vidimus supra ricanos Praesules coacta Synodo pro tribus capitulis conspiran
358쪽
se . Obd& de Illyricis notauimus, unde contra virosq; rescriptum edidit Iu- l
stinianus ex Isidoro cap. I 8. At anno 1s inquit Tunonensis: Post consul. liii. Proconsularis concilij prouincia Africame Sacerdotes Boni Reparati Archi piscopi obtrectatorum arte delusi tans; fidei defensor bus occurrunt, s Primari, praeuaricatoris Carthaginis Ecclesiae communione praeter paucissimos polluunt. Anno verbsequenti . in eandem sententiam Numidiae Patres veaere: Post consul. 2Mil. XV. Comi se Numidia Episcopi ad instar Procia utarium Sacerdotum collecti carthaginem meniunt, ct Primasj eiusAm Ecclesiae' incubui ris communion polluti, praeuaricatore'; esccti ad propria redeunt. Nec diu fuere pertinaces Illyrici, nam de his scribit idem Victor. Post consul. Basil. XIX. Illyriciam Episcopipraeterpat ca monasteria, paruose; si cles , persecutiones passi consentiunt , istinam dem in irritum deducentes. Igitur teste maximo capitulorum defensore Tunonensi in Africa, paucissimi, in Illyrico pauci Synodum V. recipere detrectarunt: tantum I Om ni Pontificis exemplum ponderis habuit. Baronius, qui Tunonensis Chroni- con non Vidit, Occidentalem Ecclesiam ex V. Synodo dissidiis repletam asseminauit, quasi contra hanc obstinatE pro tribus capitulis longo tempore depugnarit, sed ubi in causa trium capitulorum ante Synodum Orientis, S Occidentis Ecclesiae in contrarias partes abibant,per Synodum Quintam isthaec illi conciliata suit, unaq; Vtriusq; sententia euasit, parua tantum Italiae portione repugnante. Vnde cadit Halloix calumnia dicentis: ainta Synodus propace
belltim , pro itate dissionem, pro bonorum cornucopiae malorum myriadem importauit.
S. I a. pM. 333. sand in Oriente per Synodum V. omnia dissidia composit duo oculati testes memoriae prodidere. Eustathius cap. 22. de vita S. Eutychii ait, post V. synodum summapax, y magna tranquillitas is Dei Ecclesias
consecuta. Et Cyrillus Scythopolitanus cap. ios. de vita S. Sabae scribit . Ps haec com Sancta, Oecumenica HSynodus congregata fuisset Deruntj,Theodorus adop-Desia, ct Origenes,s mna cum his impia depraeexistentia, se restitutione dogmata generali fuerunt subiecta anathemati ,.sic haereticis deinceps omni ablata libertate loquendi diuini Sasae Laura ,. niuersa fere cum eis Patisina migesimo tertio anno post illius mortem a grauibus haeresbus, y temporis acerbitate , siniquitate respirarunt, in quietam deinceps, ct tranquiliam et itam egerunt. Cum vero S. Saba mortuus sit anno 13 I. Vniuersam Palaestinam, in qua a tempore Ioannis Hierosolymiatani, Rufini, ac Melaniae per Iso. annos Origenistae ingentes turbas conci- Derant, pacem tandem sortitam scribit anno primo post Synodum V. nempes s q. Sed instat doctissimus Baronius, nec eo pacto Acephalos ad unionem Ecclesiae reductos. At non Synodus, sed ipsorum malitia in causa fuit, tritin uenim capitulorum dimissa a Synodo Chalcedonensi proscriptio non unum. erat argumentum , quo ad contradicendum Acephali, seu Haesitantes mouebantur, erant pleraque alia, quae recenset, &soluit Leontius in libio desectis.
Vniuerso itaq; Catholico Orbe ad Synodum V. accedente, soli Venetiarum, ac Istriae Episcopi refragabantur. Pelagius Schismati indignatus datis
ad Narsetem literis eundem hortatus est, ut repugnantes vi cogeret ad recia Piendam Synodum. At illi Narsetem ipsum licet Italicarum rerum summa cum potestate praesecturam gerentem ab ecclesiastica communione suspende-rsit, yt testatur Pelagius in alijs literis , quas eadem de re ad emdem Ducena
359쪽
perseripsi: N imis, inquit, fine illius prouis utras famim esse credendum est, itissensui, ct peruersi homines ad hec prosilirent, einsuam diuisionem catholicam ies raetinter Eccisam afuamos pollutiones hibirent. Ita Pontifex synodi V. ad- uersarios in ensator, mi uerses, O pollutos appellabat. Schismatici Episcopi Paulino Aquileiens Metropolita incentore aduersus V. Synodum prouincialem conuentum habuere, in quo tria capitula a Chab. cedonensibus Patribus non damnata a quoquam proscribi posse negarunt, inquam sententiam dato sacramento pedibus ab omnibus itum est. Nominae, Episcoporum inserius ex vetulis limo Chronico Aquileiensi dabimus. Pelagius rei indignitate commotus egit cum Narsete, ut Paulinus Antistes synodi obtrectator captiuus ad Iustinianum Byzantium mitteretur, quod tamen, cum meliora de ipso sperarentur, minime factum est. De illorum vero conciliabi Io haec scribit ad Narsetem: Cum siquid eos de iudicio v NIvERsALis sYN DI, quod Constantinopoli per primam nuper elapsam indictimim actum est, forte nisu
bat, ad sedem Apostolicam, quomodo semperDθώm est, electis aliquibus de suis, quidas
re ,-accipere rationem posient, dirigere debuerunt, O non clausis oculis corpus christi Dei nostri, Me es Sanctam Ecclesiam lacerare. Et tamen tanta est Halloix confiden tia, ut dicere non dubitet S. II. pag. 3 2. Qi ex Pelagy literis ad Narserem'οιari putant rorepitim a Pelagio quintum istud concilium, me ipsi admodum errant. Additque: Hoc enim agebat Pelagius, non t Concilium reciperetur , sed et i ipse. At
oppositum adeo manifesth ex Pelagij literis patet, ut id nec ipsum aduerm. rium fugisse existimem, nam Pelagius et niuersalem Synodum vocat, motos ad Schisma Istros Episcopos ob iudicium Synari V. asserit, eosdemque arguit, quM Synodi statuta discutere, dc examinare ausi fuerint, quod tantam ad Aposto licam Sedem spectabat,a qua sola obortae circa Oecumenica Concilia dubita- . tiones resolui possunt. Cur verb Pelagio obedientiam negabant Istri 3 eadem sane de causa, qua Tusciae Episcopi, nempe tanquam Synodi Chalcedonensis praeuaricatorem abhorrebant, qudit patet ex literis Pontificis ad eosdem=. Idem Pelagius cpist. 3. ait: Necticait alicui a liquando, nec licebit particularem SI
nodum congregare ,sed quoties aliqua de v NivERsALI SYNODO aliquitus dubitatio nascitur, ad recipiendam de eo, quod non intelligunt, rationem, aut ponte di , quis lutem animaestiae de fiderant, ad Apostolicam sedem pro recipienda ratione conveniant, aut --. a. p I. te, sicut de tal ius scriptum est Peccator, cum venerit in profundum malorum, contemnit, ita obstinati,M contumaces extiterint, mi doceri non melint, eos alijsdem: solicis Sedibus aut attrahi ad salutem quoquo modo necesse est, aut ne aliorum perditis Uepossint , fecundum canones per saeculares comprimi potestates. Ex quibus citra du-hium constat, Episcopos Istriae in sua Synodo non de Pelagij electione, sed δε iuersali Synodo , & quidem Quinta dubitasse, nimiamq; ac prorsus intolerabilcm, non ignorantiam dicam, sed distimulationem suisse aduersari j id auda-
De hac Aquileiensi Synodo diuersi pleraque a veritate aberrantia literis prodidere. Beda in Chronico ad annos imperii Tiberi j Absimari ait: Aquileia facta ob imperitiam ei intum iniuersale concilium suscipere dum it, ium et
salutaribus z. Sergij Papae monitis, in ipsa huic cum caeteris Ecclesijs annuere censentis. Baronius ad annum 33 3. ait : Himq; accidit , πι Venetae , set auiacentium regis-mm Episcopi, qui cum fient seu Francoram dominio, Franci enim tune illis domina
360쪽
latitur psedulii Hys, contra V. Synodum cogerent concilium A iuileia, et uias metanis Sed At Bollandus ad diem octauam Februari) in notis ad vitam S.Honorati g. 2.B Ionium re prshendit,qui Synodum factam,teste Beda,Imperatore Tiberio Al smaro, ab exercitu electus est anno 699. cum illa confuderit, quae sub P lagio Primo circa annum 117. habita fuit. Certh Paulus Diaconus lib. s. de gestis Longobardorum cap. Iq. illam Synodum ad tempora Tiberi j refert, sed hic ad verbum ex Beda illa recitauit. Diffelle enim visum cli Bollando, , Sergio Papa illam Synodum corrigi, quae habita suerat ante centum quinis uaginta, & amplius annos. Palladius iunior in historia Foro. iuliensi Italichcripta par. I. lib. I. ad annum I sq. loco Sergij Pelagium ponit, sed hoc praeter fidem omnium aurographorum Beda', & Pauli Diaconi. Fallitur sane Bollandus, dum Sergio Pontifice Aquileiensem Synodum de V. Concilio dubitasse putat, nam sub S. Agathone Papa, qui quinque tantum annis ante Ser gium Pontificatus, ac vitae finem fecit, in Synodo Romana adsuere cum Agathone Patriarcha Aquileiensi caeteri suffraganei, ac literas subscripsere, in quibus haec habentur: Hoc idem etiam Sancta Synodus, quae fit b Augustae memoria Iustis iano Principe in Constantinopoli congregata est in septimo definitionum capitulo praeicat. Quare iam ante Sergium Episcopi Veneti, atq; Istri cum Metropolita Aquileiensi Synodum V. receperant, neq; contra candem suam Synodum postea coegisse dicendi sunt. Eorum nomina habentur actione q. Synodi VI. Forth Sergius ad Aquileiensem Antistitem literas dedit, que is schi iama in nonnullis adhuc radicatum euelleret s at non ex Episcopis illi erant, sed
E plebe. Et quidem Bedam Concilium a Paulino Aquileiensi contra V. Synodum celebratum significasse, ex illo adverbio donec non obscvrh colligitur, eo quod ille error, ac prauum de Synodo U. iudicium diu ante Sergium apud Aquileienses inualuerat. Idem Bollandus num. Io ait, quod cum celebraretur Synodus Aquileiae a Paulino, est si ita redon sere tempore in Ilbrico Synodus nise eadem sit latius1umpto Ebrici nomino pro tribus capitulis, cuius meminit Udorus. Sed Synodus lilyrica teste Tunonensi. coacta suit post consulatum Basilii anno nono, nempe anno apud Victorem sq9. At ista Aquileiens s mortuo vigilio sub Pelagio habita suit post ConciliuV. cuius auctoritatem illa negauit. lilyricos verb omnes Episcopos eam Synodum Oecumenicam paulo post recepisi se, idem Scriptor assirmat. Pelagius Paulino Aquileiensi indignatus fuerat, qubd contra apostolicae
Sedis decretum Vitali Archiepiscopo Mediolanensi consecratus erat. Etenim Pontifex cum ubiq; in Italia contra Synodum V. schisma conflari intelligeret, oiannem nauauit operam, ut glissentimalo remedium afferret. Optimum factu iudicauit eos, qui in Urbium Antistites consecrabantur, ad synodum V. tuendam sacramento adigere. Huius rei testis est S. Gregorius, qui cum Constantio Antistiti Mediolanens scriberet, eius decessorem Laurentiu disi ictissimam cautionem Sedi Apostolicae remisisse, qua tria capitula se damnare protestabatur,
haec ait: siuia po8quam, talis scissura pro nulla re facta est, iustum fuit, mi Sedes
Apostolica curam gereret, quatenus nitatem niuersalis Ecclesiae in Sacerdotum me
tibus per omnia rustodiret. Ast Paulinus ab Antistite Mediolanensi consecratus fuerat ullo absque iuramento ad Apostolicam Sedem transmisso, a cuius insu- Per communione se Veneti, atque Istri Episcopi separauerant. Praeterea cum L a Aqui-