장음표시 사용
401쪽
quosdam illii stres viros Patriarchas dicebant, quorum trientio sit in Cod. Theod. lib. I s. tit. Iq. ubi legitur in rescripto Areadii,&Honori ad Mess)Iam P. P. quosdam, quos Apostolos nuncupabant, ad exigendom aurum, argentum a Patmarcha certo tempure dirigi solitos. Ex Synagoga ergo in Ecclesiam transiuit nomen, datumque suit Chi istianae legis Praesulibus. Vox ista in Synodo Chalcedonensi primum audita est, ut erudith obseruauit amicissimus Lupus in appendice ad Synodum Chalcedonensem in notis ad act. a. in qua ante Nicaeni synaboli recitationem Metropolitae dicti sunt Sanctissimi Patriarchae n-gularum prouinciarum. Ex antiquiori tamen Ecclesiae usu tres tantum sucre P
triarchar, qui nulli alteri subiecti amplislimis dioecesibus penes sacra imperaribant, nempe Praesules Romanus, Alexandrinus, & Antiochenus . Postea, Antistes Constantinopolitanus, qui pritis erat purus putus suffraganeus Metropolitae Heracleensis Autocephali, Imperatorum ByZanth commorantium fauore fretus ius Patriarchale usurpauit. Quintus denique Patriarcha dictus fuit Episcopus Hierosolymitanus, qui tempore S. Augustini erat suffraganeus Metropolitae Caesareens s in Palael ina, ut ostendimus lib. a. Hul. Pelag. cap. q. Nicolaus Papa, qui Pontificatum iniit anno 8 3 8. in responsionibus ad capitula Bulgarorum cap. 92. ait: Desideratis nosse, quorsint meraciter Patriarcsi ' Et cum respondisset esse tres, Romanum, Alexandrinum, & Antiochenum, addit: Gia Constantinopolis nouat Roma dicta est, fauore Principum potius, quam ratione P eriarcha eius Pontifex appellatus est. Hierosol mitanus autem Praeful litarct ivse P triarcha dicatur, O secundum antisuam cinsuetudinem, ac Nicanam onocium homni amdus sit salua tamen Metropoli propria dignitate die. Hi quidem & nomine, & re sue re quinque in Ecclesia Patriarchae. Postea vero Primates Regnorum , qui sodem primam tenebant, quandoque honoris gratia a quibusdam dicti sunt P triarchae. In Gallia Metropolita Lugdunensis in Synodo Matisconensi u. at rellatus suit Patriarcha, ibi: Priscus Episcopus Parriarcha dixit. Hispanus etiam
Primas Toletanus dictus est Patriarcha; etenim Luit prandus in chronico Tra loq8. scribit: Dignitas Patriarchalis Toletanae Sedis imminuta pristina dignitati restia tuitur. Hoc pari titulo Primatem Cantuariensem in Anglia decoratum vide- imus apud Guillelmum Malmesburiensem in prol. lib. I. de gestis Pontificum Anglorum, nuncupat enim Archiepiscopum Cantuariensem totius Angliae Primatem , di Patriarcham. Hi tamen penes nomen fuere Patriarchae, neque gaudebant priuilegijs Patriarcharum, sed Patriarchae Romano subiacebant,quod certum est. In Italia nostra cum Antistes Aquileiensis peramplae dioecesi prinesset, in qua Istria, Venetiae, Noricum utrumque, ac Rhaetia secunda nuna rabantur, Patriarchae titulum obtinuit, initio quidem a prouincialibus, su secutis veris temporibus etiam ab Apostolica Sede, ut patet ex epistola a. Leonis IX. Nullus tamen afirmare potest, Antistitem Aquileiensem suisb psnes ius, & authoritatem reapse Patriarcham, cum neque numerari potuerit in i secundo ordine Exarchorum Archiepiscoporum , fueritque purus putus M
tropolitanus nullas stili se habens Ecclesiasticas Metro oles , quod ingema Palladius superilis adductus fatetur. Idem sine licentii praeuia 'Romani P triarchet non poterat consecrari ex literis Pelagi j II oterat Romam edocareo lib. I. S. Gregorii epist. ισ. ad Seuerunt Aquileiensem, oc quis em coli sidera--dure Patriarchali Romani Praesulis. -
402쪽
Itaque eum clare nulla quaestio esse possit, de nomine eo trisuersia manet, num scilicet honorarius Patriarchar Aquileiensis titulus incoeperit ante schisina, vel potius ex schismate initium habuerit. Salmasius putat Metropolitam, .sui primam regionis totius prouinciam regebat, appellatum fuisse Patriar--cham; Vndecum ex Notitia utriusq; imperi j inter Italiae prouincias Venetiae, atq; Istria primo loco reponantur, consequens putat, ut utriusq; prouinciae Metropolita Patriarchae nomen semper habuerit, & concludit cap. 3. citato pag. 48 I. inctia nocti opolis Aquihia, hinc AquitiuUs Episcopus Patriarcha s m- per noncupatus est . . Exemplum de Prisco Lugdunensi adducit, qui cum priniae totius Galliae r rouinciae praeesset, Piriarata in Synodo Matisconensi dictus suit. Sed falli hominem certum est. Nolo hic loqui de diuisitone prouinciarum Italiae facta ab Augusto, iuxta quam teste Plinio nostro Veronensi lib. 3.
cap. I 8. Venetam prouinciam non primo, sed penultimo loco nominatam sci- .mu , posset enim rς ponere subsecutos Imperatores ordinem variasse. In ea.dem Notitia imperij incidentalis in Africana regione prius ponitur Byχα- cium, deinde Numidia, Si tamen Metropolita Numidiae Byχacenum praech-debat. Hinc legati Numidiae in Synodis Carthaginensibus annoqi8. &qib. . celebratis Byzacenae prouinciae legatos praecessere , de in literis synodalibus, auq; actis Conciliorum Numidae ante Byracenos collocantur. Praeterea itu eadem Notitia imperij Orientalis in Pontica Dioecesi prius Bithynia; posteai Cappadocia collocatur. In Bithynia autem erat Nicomedia urbs regia, ac .plurium Imperatorum Sedes, unde prima erat inter Ponticas prouincias. At-:atamen Metropolita Caesareae Cappadocum erat Autocephalus, ac Metropo-
Iitae Nicomediensi praeponebatur uti subdito, .ut ex ordinatione Antistitis Nicomediensis facta per Helladium Caesareensem nobis superitis monstratum .est . inare ex ordine prouinciarum in illa Notitia descriptarum primam qu -
rere, indeque eiusdem Metropolitae Patriarchatum adstruere, vanum est. Cer-.ζε prouincia Proconsularis inter Africanas prima erat, nusquam tamen eiusdem Metropolita Carthaginensis appellatus fuit Patriarcha neq; in synodis, quae frequentissimae cogebantur, neque ab ullo Scriptore Africano, lichi An-:tistes Carthaginensis uniuersae Africae praeesset iure exarchico. Imd Patres. Africani, ne ex amplissima marchia ambitiosiorem titulum assectaret, lata isse sanxere in Syniao Carthaginensi Caesario, & Attico Coss. Ut prim e Sedisias piscopus =um appelletur Princeps Sacerdotum , aut Iummus Sacerdos , aut aliquid his--iusmodi. Ariani tamen, cum regnante Hunnerico omnes Catholicorum Ec- .clesias occupassent, Carthagincnsem Episcopum Patriarcham iocitabant, id-.quit Victor Vitensis lib. a. de persecutione Vandalica . Neque exemplum do Prisco Lugdunensi, qui Patriarcha in Synodo Matisconensi II. nuncupatus fuit, Salm ij opinioni fauet; nam Laigdunensis prouincia non erat prima Galliarum, sed in Notitia laudata imperi j prima fatuitur Prouincia Vietinens; ψ,1cuius urbs Metropolitana erat Arelatum, ibi enim residebat Praefectus Praeto- rio Galliarum. Hinc Honorius in rescripto ad Palladium iubet, in Memposia fama , idest Arelatense rude septem Prouinciarum conitentum seri, it ut drum . innuentu sub illustri praesentia praefecturae Galliarum negotia peragantur'. Vn
inrelatense Metropolitae Apostolicae Sedis Vicatij in Gallus olim constitisti
403쪽
Henricus Palladius lib. 1. historiae Foroiuliensis alia via pergit ad Patriarchatum Aquileiensem stabiliendum . Scribit S. Marcum ii D. Petro Romae
consistente Aquileiam missum, quae sane urbs, Roma excepta, erat omnium Italicarum prima. Ille verbcum primus Aquileiensium Episcopus Euangelium ibidem praedicasset, monente Petro Hermagoram substituit , atque ex Italia Alexandriam perrexit. Quare cum Alexandriae Patriarchalem sedem erexerit, potiori iure eadem dignitate Aquileiensis Ecclesia uti primogenita decorata fuisse videtur ab eodem sanctis limo Euangelista, qui discesiurus ibi- dem Christi Euangelium sua manu descriptiim in amoris nanemosinon Aquia ileiensibus primogenitis suis reliquit, quod postea anno I qio. Thoma E nobi- Iissima Mocenicorum gente Venetiarum Duce in regiam Urbem translatum summa religione inter D. Marci ci melia seruatur. Eadem refert Ughellus initio tomi 1. Italiae Sacrae. Sed debiles coniecturae sunt ad Aquileiensem Patriarchatum stabiliendum, non enim omnes Ecclesiae a discipulis D. Petri fili datae, tali honore decoratae sunt. Apollinaris Rauennae fidem Christi praedicauit, primusque nobilissimae Urbis Episcopus fuit, & quidem ed a D. Petromissus, nec tamen Metropolim statim condidit, nedum sedem Patriarchalem. Ipse Petrus plures per semet Ecclesas erexit, ut tradit Sophronius in libello de peregrinationibus, & laboribus eiusdem Apostoli, uerum Antiochiae tam etdm, dein Romae Patriarchalem sedem erexit. Marcus sand primus Aqui-Ieiensium Antistes dicatur, non inde tamen deducitur, cundem Patriarchali Iure illam Ecclesiam donasse; etenim non propria authoritate, sed ut ab Ap stolorum Principe delegatus Patriarchalem thronum Alexandriae posuit: clara sunt verba S. Gelasi j Papae in Synodo Romana: Secunda autemsedes apud Alexam idriam P. Petri nomine a Marco eius discipulo, in Evangelista consecrata est: Tertia me
νὴ stris apud Antiochiam eiusdem Peatissimi Petri Apostoli nomine habetur honoratili Colligitur hoc ipsum ex Alexandrinae Ecclesiae praerogatiua, qua semper Amriochenae praelata fuit; nequaquam enim decuisset Sedem, in qua primit Apostolorum Princeps Episcopus fuit, Alexandrinae postponi ab eius discipii
Io institutae. Cum vero Petrus propriam Sedem Patriarchalem Romae coli carit, alteram in Italia statuere non debuit, ne Romani Patriarchatus fines coarctarentur, qui per Illyricum, per Septemtrionem, latEque per occidentem, ac Meridiem proserendi erant. Quods reponant solo nomine Patria chali Aquileiensem Sedem fuisse a D. Petro ornatam, quousque veteres testes Iaudentur, fidem suspendimus. D. Petrus in tribus mundi partibus tres P triarchales Sedes landauit, Romanam in Europa, Alexandrinam in Africa , . Antiochenam in Asia, ut iam sacra illa Aristocratia ex integro a D. Petro Christi Vicario fuerit planh instituta. Harum Praesules in aliquo conuenis
unt, in alijs vero plurimum discriminantur. Nam lichi spectato iure Patria chali tres illi Antistites aequalis sint authoritatis, ac nullus ab altero depen deat, iure tamen Papali uni Sedi Romanae reliquae duae subuciuntur, ut contra Photij assecias ab Orthodoxis adeo euidenter probatum est, ut Salmasius ipse Iib. 2. Eucharist. capite ultimo pag. 7I8. de Romano Pontisce scripserio: Nee primarem eum Italia specialem, nec Occidentis fuse Patriarcham, sed eandem omnino G in Oriente potestatem lauruisse olim, quam in Occidente, eandem porri st in itit Occidentis prouincia , quam in Italia. Veritas inuito pectore erupit. - Nullo
404쪽
Nullo igitur argumento antiquitas Patriarchatus Aquileiensis vel penes ti tutum sulcitur: quare ex schismate illum derivatum suisse iure arbitror . Sanε
post Schisma Aquileienses, ut verbis utar Gregorii Magni, onmes quotuor Pa inhias , nempe Patriarchalis Sedes nω ratione, sed malitiosa mente vitabant lib. 7. epist. Hinc ius Patriarchale in suum Antistitem l anstulere. Illorum M tropolita non secus, ac Patriarchae a Synodo Prouinciae a nemine licentia impetrata eligebatur , ac nullius euocationi subiectum se esse dicebat; unde S uerus Aquileiensis Romam euocatus morem non gessit, adeoque nec iurisdictioni Papali subijci patiebatur . Ex his patet in Schismate Metropolitas Aquileienses reapse ius Patriarchale usurpasse, & fortasse a subditis suffraganeis per adulationem eo primum nomine nuncupatos sitisse. Qubd a Romano Pontifice rebelles erant, ne veluti acephali irriderentur, novum sibi Patriarcham somniarunt ab aliorum iurisdictione semotum. Atque ita in schismate Metropolita Aquileiensis non penes titulum tantum, sed reapse Patriarchali iure per vim Vsurpato potitus cst. ille tamen finito schismate titulum retinuit. Caeterum lichi Metropolitae Schismatici titulum Patriarchae apud prouinciales passim usurpabant, ad alios scribentes eo nomine prorsus abstinuere. Hinc in libello supplici ad Mauricium Imperatorem, &in literis ad Agilulphunia Regem Longobardorum Aquileiensis Antilles Met Obta, atque Archiepiscopus tantum appellatur. Imb nec posterioribus saeculis Graeci ad Patriarchas Aquileienses scribentes memorato saepius nomine usi sunt. Photius reserente Baronio ad annum 883. scribens ad Antistitem Aquileiensem, se Patria cham , illum vero Arehiepiscopum tantum nominat, ubi inter alia habete Roma-- Ecclesia cum a*s quatuor Patriarchalibus sedibus, nec cogitans quidem de Patriarchatu illius, ad quem easdem literas exarabat. Paulus Diaconus homo
Foroiuliensis suae patriae Metropolitas Patriarchas honoris gratia appellat. Hunc Paulum Diaconum Ricciolius taph laudat in magno Chronico ab annos ε . illum tamen a Warnefrido palmari hallucinatione distinguit. Ita illo seribit A. 3 68. Paul. Diac dedistis LM; gob. l. a. e. s. Paulus nam ridus c. 7.1 s. Cum tamen unus, idemque suerit Scriptor, nam Paulus Diaconus dictus est Warneseidus ab ipsius genitore V arnesrid eodem teste lib. q. c. 39. Dandalus author antiquu4 refert se in vetusto codice initia Gradensis Metropolitae descripta legisse, & exhibet literas Pelagi; Papae II. ad Heliam Aquileiensem ita inscriptas: Pelagius S. Ecclesiae Catholica Vrbis Rome Discopus Heliae Aquileiensi muriarchae. Sed chronicon illud ab aliquo Foroiuliensi concinnatum fuit, unde V arnefridum imitatus eo caractere Apostolici diplomatis inscriptionem expressit. Habemus tres elusilem Pontificis literas ad eundem Heliam perstri,ptas, quarum initium hocce legitur: Dilectissimis fratribus Helia, at sue Episcopis seruersis Uria Pelagius Episcopus. Neque semel Heliam Patriarcham voca. uit. Gregorius etiam Magnus Seuerum Heliae successorem Episcopum tantum dixit, ut ex inscriptionibus aliunde petitis honorificentior ille Aquileiensibus delatus titulus non a Romano Pontifice, sed a Scriptore Foroiuliensi
Positus cognoscatur. Postea tamen etiam Sedes Apostolica eundem Metropolitam Patriarcham nuncupauit.
Uerum Sirmondus in Propemptico grauiorem Aquileiensi Ecclesiae qua stlohem mouet: nam Mediolanensem M tropolita inAquileiensi praeponi
405쪽
Noc ipsum tradit summus Ecclesiasticarum rerum indagator christianus Lupus in commentarijs ad Synodum V. cap. s. quaestione prima,ubi ait: De Da cisa distinensi Episcopa secundo Irata. Metropolita scribit Victor Tontionensis, dic. additque statim: Adiunxit se tertius Italia Metropolita Paulinus Aquileiensis Epi
pus , a cuius duritia schisna catum est schisema Istrium, di ipse eius Patriarcha. Sabmasius in Eucharistico par. r. cap. q. pag. I 1 i. haec habet .' Maxima si quidemps Romanum Pontificem auctoritas Aquileiensis Episcopifuit, qui Patriarcha dic batur , ct secundum a Pontifice locum facile obtinebat, mi tertium Rauennensis,sic qua D tantum loco post Aquileiensem, o Rauennensem sedebat Episcopus Mediolanensis. Atque ita hic Scriptor duos Italiae Metropolitas Aquileiensem, & Rauenn tem Mediolanensi praesert. Rauennatem duobus alijs anteponit in eiusdem urbis historia Hieronymus Rubeus lib. s. Res est dissicilis, in qua non modo nobilissimorum Scriptorum sententiae variae sunt, vertim etiam vel ipsoru Romanorum Pontificum, penes quos de his rebus iudicia suere, ut mox nobis demonstrabitur. Foroiulienses Scriptores de Aquileiae tantummodo Patriarchatu solliciti, de eiusdem urbis inter Ecclesiasticas Italiae Metropoles primatu ne dubitarunt quidem, sed hoc ipsum veluti extra dubium silentio pra teriere. Quare cum de nostrae prouinciae Metropoleos primatu litigetur, paulo diligentius res indaganda nobis est. In primis de Rauennatis Ecclesiae primatu agendum est. Rubeus laudatus lex Anacteti Papae decreto, quo statuit eas urbes, quae ciuiles Metropoles es sent, prouinciae Praesecto ab Imperatoribus constituto ibidem residente, Ecclesiasticas etiam Metropoles habendas esse, in quibus Episcopi Metropolitani caeteris prouinciarum Episcopis ius dicentes residerent, Rauennae vel ab ipsis Christianae religionis initijs dignitatem Metropoliticam minimE negari Posse contendit; certum enim putat, Rauennam antiquitus suisse Metropolim Tmiliae , ac sedem viri Consularis illuc ab Imperatoribus missi. Fauet huic sententiae vir eruditionis incomparabilis Petrus Morinus lib. I. exercit. 3 o. scribens, Rauennam imperante Constantino Metropolim fuisse. Ego quidem fateor in Patriarchais Antiocheno, & Alexandrino, & in tribus autoc phalis dioecesibus easdem, ut plurim lim, fuisse de ciuiles,& Ecclesasticas Metropoles, ut Ubicumque Rector prouinciae resideret, ibidem etiam Metr politanus Episcopus haberetur. At in Patriarchatu Romano, quod ad Africam , & Italiam ipectat, illam consuetudinem minimὶ seruatam video. De Primatibus Africae id pluribus ostendimus lib. 2. Hist. Pelag. cap. 8. nam cia uilis Metropolis Numidiae erat Cirta, quae & Constantina dicta est: at Metr polita Ecclesiasticus erat senior prouinciae Episcopus, lichi in minimo oppido resideret, ut fusissime ibidem probauimus, quod ipsum tradit Leo Nonus ilia epistola ad memoratos Africanos Antistites. At neque in Italia ea Ecclesiastica politia antiquitus seruata est . Nam dioecesis Metropolitica Romani Praesulis amplissima fuit, ac plures Consulares prouincias, itemque alias Pr sidales, ac Correctorias complexa est, ita ut in illis nullus esset alius Metropolita, seu Archiepiscopus, sed omnes essent Romani Metropolitae sufraganei. Prosectb prouinciae, quae per Vicarium urbis regebantur, intra Metropolit nam dioecesim Romani Pontificis, una dempta Sardinia, continebantur, illa:
νero ex Notitia imperii Occidentalis erant sequentes .
406쪽
r Campaniam. ,- r. Tusciam,&Vmbriam. Picenum Suburbicarium. ic siciliam. Per Per
η Sardiniam. b Corsicam. c Valeriam. Doctissimi viri Sirmondus laudatus, ac Lupus cap.8. ad synodum VII. scribunt, eosdem limites fuisse dioecesis ciuilis Vicvij rbis, & Metropolita mani, atque ex regiminis ciuilis forma Ecclesiasticam etiam iurisdictionem praesignatam. Uertim aliter sentiendum puto. Etenim Picetnum Annonarium, quod Uicario Italiae per Consularem parebat, ad Metropolitam Romanum spectasse certum est. S. Gregorius Magnus lib. 7. epist. 3 o. iniungit Marini no Rauennati, ut inquirat in mores cuiusda in Ariminensem Episcopum designandi, & ubi probus visus fuerit: Adnor, ait, cum dreretipui morae quoque addita testificationis epistola Minate, quara ius eiusdem a uinis Ecclesiae, disponente Domino, consecretur Antistis. Idem etiam lib. a. epist. s. Castorio Ariminensi Oratorij consecrandi facultatem consedit', quam postea ctiam dedit lib. epist. s. Leontio eiusdem Vrbis Episcopo. At certum est, consecrationem suffraganei Episcopi ad Metropolitana pertinere. Hinc Marinianus Rauennas Ariminensem Episcopum , utpoth extra ipsius Metropoliticam dioecesim, minimh permissus est consecrare, qui tamen Fori Co nelij Antistitem, aliosique suae prouinciae pleno iure consecrabat. Audi tur Gregorius lib. 6. cpist. 3 s. ad eundem Marinianum: Fraternitatis mestrae epistola nunciante comperimus corneliensit Ecclesiae filios assidua supplicatione in loco laps quondam Episcopi sui consecrandumsbi a mobis poscere Sacerdotem . Rursus Oratoriorum, ac Basilicarum consecrandi facultas a Metropolita subditis Episcopis dabatur; unde Mont nus Metropolita Toletanus in epistola ad fratres Palentini territorij in Synodo Toletana II. tona. a. Binij pag. qi . conquestus a suffraganeis Episcopis, qui necprouinciae priuilegi , nec rerum Domini mycu tur , se inscio Ecclesias cons crari, mandat haec ipsa: Literis nos in ormare debeatis, aut per nos, aut eum, qui nobis ex fratribus, in coepiscopis nostris usus fuerit, di consecratio Ecclesiarum, Deo auspice , Durit celibrari. Praeterea deputare visitatorem Ecclesiae suffraganei Episcopi pertinet ad Metropolitam ex epist. I9. S. Ambros' ad Constantium. Laudatae Vrb Ecclesiae Ariminensis vistatores Gregorius designauit lib. I.
407쪽
epist. 33.& lib. 2 epist. 3 . Ariminum vero situm erat Intra limῖtes Piceni Annonario, uti etiam Fanum Fortunae, Pilaurum, ac vicina oppida, Mibus Ariminum remotius ab Vrbe est 2 Et quid em Gregorius lib. 1. epist. scribit, a Pelagio decetare traditam fuisse pelici Episcopo pisaurensi facultatem
monasterij consecrandi, ut planderret Rubetis lib. 3. His h. Rauen. duimpis aurensem Ecclesiam Rauennati antiquitus subiectam contendit. His ita stabiliatis,ante annum quadringentesimum Rauennam spectasE ad Picenum Annonarium, eiusque Metropolim ciuilem suisse ex celebri inscriptione colligitur, quam ex Matochio mendosun Rubeus lib. 1. historiae laudatae recitat, sed
correctam exhibet Gruterus pag. 399. ea autem est.
CRONIO. EVSEBIO. V. C. AEMILIA. AI, DITA. PRAEDICTAE. PROVINCIAE. CONTUITU. UIGILANTIAE. ET IVSTlTlAE. EIUS. M. RAVENNATENSIUM.' CIVITATE. QVAE. ANTEA. PICENI. CAPUT. PRO VINCIAE. VIDEBATUR. VICARIO ITALIAE. QVAE. POTE AS. SUPRA ΠDICTO. UIRO. OB. TESTIMONlUM.
ANTEACTI. HONORIS. EST. ADTRIBUTA. 8cc. . cai AB INvICTISSIMIS PRINCIPIBUS. ..
Fuerat ei Rauenna Metropolis Piceni Annonaesi, ac deinde ab Arcadio
et Honorio Imperatoribus AEmiliae coniuncta sui te irca anninii 3'99. quo Man.
Iius Theodorus cum R. Eutropio consulatum inijt. Leo Augustus, vulgo sapiens , in notitia Episcopatuum ad Andronictim filium Rauennam Metropolim Piceni Annonarii statuit. Quare Rauenna pertinebat ad dioecesim Romani Episcopi, cui Picenum Annonarium subiectum erat. Neque tamen , qudd Rauenna cimilis metropolis fuit, inde recthdeducitur, eandem Ecclesiasticam quoque metropolim fuisse. Nam certum est, Capuam fuisse metr Polim , in qua Campaniae Consularis residebat, unde scribit S. Athanasius in epistola ad solitarios: Missis a Sancto Concilio in legati nem Episcopis Vincentio Ca- ipua, quae est Metropolis Camparatia. At Episcopus Capuae non erat Metropolit nus, neque ulla in vicinos Episcopos iurisdictione pollebat. Hinc S. Gregorius Papa tanquam supremus Campaniae Metropolita per Subdiacono. illiu prouinciae Ecclesias regebat. Lib. Σ. epist. 3 3. ad Petrum Subdiaconum Cai paniae scribit: Experientia tua clerum Ecclesiae Nea politanae conueniat, Patrema s, mel tres de suis eligere, st huc ad eluendum Episcopum transmittere omis-rant, qui si fortasse admonitionem tuam quesibet modo in erre tenim erit; Ea astici in eos cingorem exerce. Idem lib. s. epist. II. ad Fortunatum Neapolitanum ait:
408쪽
NHae clericum tuum,di neque Monachum, mel quamlibet Hustatis aliam personam religiosam parochiae tuae a quoquam, mel ad alterius et olumus iudicium exιibere. Postea: Portii autem si tu, quoa non opinamur, dissimulandum putaueris, Reetiri patriam rast Ecclesita nostrae , qui illic est, mel fuerit constitutus, noueris esse licentiam, Di quod sponte postponis, eius facere instantia modis omnibus irgearis. Libro Σ. epist . 39. Lib. 7. epist. I 3. lib. 8.epist. 3 3. eidem Fortunato dat facultatem monasteria ,& basilicas consecrandi ; saepe etiam visitationem Ecclesiarum Campaniae
iniungit, ut pland nulla suerit Episcopi Capuani ea in prouincia iurisdictio. Primus Capuae Metropolita, & Archiepiscopus designatus suit a Ioanne XIII. annos , 8. Lib. F. episti q3. Petro Hydruintino iubet, ut visitet Ecelesias Brun-d viij, Lippias, & Callipoli, ac electi Episcopi earundem urbium ad nos, inquit, eveniant consecrandi. Quare nec Apulia, nec Calabria ullos habebant Metropolita S.
De Sicilia idem dicendum est; frustra enim Albertus Piccolus in dissertat. de iure Ecclesiae Siculae cap. s. contendit, Messanensem Episcopum antiquitus suisse Metropolitanum ex epistola 3 o. ad Felicem Messanensem, quae Vltima est in Registro Gregorij Magni; nam id falsum esse constat ex ijs, quae diximus lib. r. hist. Pelag. cap. 2 o. Certe in eodem lib. I 2. epist. Io. narrat Gre-sorius, Ianuarium Basilicam Messanae aedificasse, ac petere facultatem , qua posset consecrari, illam autem sub certis conditionibus eidem Felici Messa
nensi concedit, Vt plane appareat, hunc non fuisse Metropolitam. Praeterea libro II. epistolam χχ. inscribit Leoni Catanenti, Secundino Tauromitano, Ioanni Syracusano, Donno Messanensi. Non ergo iste erat Metropolita totius Siciliae, neque enim eundem caeteris postposuisset. Idem etiam Gregorius lib. 7. epist. II. mittit Metropolitis Italiae, & Illyrici literas hoc ordine inscriptas :Eusebio Theolonicensi prouinciae Macedoniae, Urbitio Dyrrachitano Epiri nouae, Constant Medistinense Liguriae, Andreae Nicopolis Epiri Veteris, Danni primae Iustinianae Vicario Illyrici, Ioanni Cretensi totius Cretae, D ini Larissae Thessaliae, Mariniano Rauenna Tmiliae, Ianuario Calaritano Sardiniae , ν omnibus Episcopis Siciliae. Cur Donnum Messanensem solummodo non nominauit, si erat Metropolita Sicilis, uti de csteris Metropolitanis Italis, & Illyrici fecit ΘGregorius vero epistola illa 3 o. ad Felicem scribit: Volumus omnes is inum conuenire Episcopos, mi de incidentibus causis set disceptatio. Etenim ex epist. q. Leonis Magni Episcopi Sicilis Romam terni quotannis ad Synodum venire de-hebant; at cum Gregorius unoquoque triennio semel eos venire iussisset, de quidem omnes, ob negotia tamen Ecclesiastica prouincialem Synodum in Siacilia singulis quoque annis celebrandam iussit. Quod si Felici Synodi coitu Cands curam Gregorius commist, quod tamen nullo pacto ibidem traditur , non ideo Felix fuit Metropolita, sed id fecit a suo Metropolita Romano iusisus, uti etiam Leontio Foroiuliensi S. Leo Magnus iniunxit, ut Synodos in Prouincia Uiennensi indiceret, qui tamen non erat Metropolita. Ex epistola
prima lib. I. eiusdem Gregorij ad Episcopos Sicilis aperti probatur, non modo nullum tum temporis ibidem fuisse Metropolitam, sed Synodos , quas si gulis quibusq; annis celebrari iusserat, 1 coram Subdiacono Apostolics Sedis apud Siculos Vicarium haberi solitas. Hic enim scribit: alia neclarium e se respexit-r, insculpraedecessorum nostrorumsuit iudisium, iti' mi, eidems; personα R α onsula
409쪽
ramia ccmmittamus, mi et L nos praesentes c e m n pes κω, nos, a pererim , 'c t praeci 'pimus , repraesentetur auctoritas . Euamo rem Petro Subdiacono suis n*ae in iis pro- uinciam Siciliam et ices nostras, Deo auxiliante, conamurimus. Et postea : Illud quo-qμeferadibere perspeximus , et i s et per anham au barac anam, i necata' institnc uitalcme tu Valitιr hcnore, cit o dignιm cst ,scut cirim tussimus, fraternitas G 'est conveniat, NEcclesiasticas causas congrua ci meodem Pitro Shbdiacono Sedia nostrae
Abeatis moderatione disponere. χ' quo coxotio prιcul a sint odia ipsi Quare licuti Subdiaconus Apostolicae Sedis Vicarius Si nodis prasidebat, ita illius etiam erat easdem indicere. Idem vero Petrus indictione VII. anno iso S. erat Vic
rius Rector Siciliae eo iterum post Cyprianum θ Gregorio missus, quo anno l. hic laudatam ad Felicem Messanensem epistolam dedit. Hoc ipsi im sui ius pro- bat P. Lupus in notis ad Synodum VII. cap. 8. De Unibriae,&Tusci. e Ecclesiis idem colligitur ex laudati Gregorij epistolis. Rubeus lib. a. recitat diploma Ualentiniani, quo Ioannes Epistopus Rauennas Metropolitica dignitate ornabatur, quod etiam legere poteris apud Baronium ad annum q32.& Vghellum in tabulis eiusdem Ecclestiae tomo 2. Ita liae sacrae. Cardinalis tamen eruditissime illius diplomatis fallitatem ollendit; nam ibidem Rhegium Lepidi, Brixellum ad Padum, & Placentia Metropolitae Rauennati, quod ad sacra pertinet, subiectae urbes leguntur, cum tamen illarum Episcopi cum Eusebio Mediolanensi, utpote eiusdem suffraganei Synodum celebrarint sub Leone Magno circa annum que i. adhuc ipso Valentia lniano imperante, ut patet ex literis Synodalibus poli epistolam 32. Leonis. His adde, quod Ecclesia Forocorneliensis subiecta erat Metropolitae Medi lanensi, ut postea nobis dicetur. Quare cum Rauenna media si inter Arimiam num, & Forum Cornelis, atque hae urbes ad alios Metropolitas antiquitus spectarint, Veriistas Metropolitani primatus Rauennatis Ecclesiae prorsus corruit. Illa dignitas sab Petro Chrysologo incoepit, qui anno qyo. decetiit. Extat sermo eiusdem I 71. de ordinatione Marcellini Episcopi Vi cohabentiae: est autem Vico habentia in agro Ferrariensi vulgo Uiguentia nuncupata, Vnde lEpiscopalis Sedcs postea Ferrariam translata fuit. Haec Chry solagus ibidem fatur: Omnium Pidem rorum primordia sunt dura , sed διriora sunt ι-όus primo
dia generantis. Sancta Ecclesia Rauemas , Ut primumpararet, viam fecit, angores p.rtulit ,senset dolores. Postea: Baleat mouo natus, quiprimam natus est, primogeniti reuerontiam, teneat honorim. Rursus: Laetantur , quia et idere ocidis, suscipere manibus hodie primum sanctae genitricis partum, sobolimq; meruerunt.. Etenim Placidia Augusta, eiusque filius Valentinianus, cum Rauennae imperii sedem post
Honorium fixissent, eandem Eccles asticae Metropoleos dignitate per Romanos Pontifices decorandam curarunt, ea prorsus ratione, qua Sedes Consta tinopolitana ob imperiale thronum Patriarchalia iura usurpauit, ac tandem
pacifich tenuit. Iam vero de duobus alijs Metropolitis Italiae Aquileiensi, ac Mediolanensi dicendum est. Rubcus lib. 1. memorato scribit, Ecclesiam Vercellensem
fuisse Transpadanae Italiae, ac Liguriae metropolim, idq; ex gestis S. Eus Ai, eiusdem urbis Episcopi colligi rat Ambrosium Theodosio seniore ius Me
tropoliticum Mediolanensi demum Ecclesiae impetrasse. Nescio unde ex lait t
hiis gestis id deduci possit, neque hoc cum eiusdem Scriptoris discursi con, gruit. l
410쪽
gruit. Etenim si ubi ciuilis metropolis ab Imperatoribus Iocata erat, ibidem S Ecclesiastica statim consurgebat , nullo iure utraq; dignitas Mediolano eripi potest, ibi enim Vicarius Italiae residebat, ac ex conseqtienti eiusdem, urbis Episcopus erat Metropolita. S. Athanasius in epistola ad solitarios scribit: Dionysiius Mediolani, quod ipsum est metropolis Italia. Narrat S. Maximus Episcopus Taurinensis, ab Arianis fraude, ac dolo Dionysium Medi lanensem ad impiam subscriptionem ponendam seductum fuisse, quam postea paginam cum Eusebio Vercellensi itidem subsignandam traderent, respondi nse ait: Hoc si placere, quod illis, sed quod sibi filium Dion tum in subscribendo praeponerent, grauiter se moueri. Vos enim, inquit, qui dicitis filium Dei Patri Deo aequalem esse non posse, cur mihi filium praetulistis ὸ Gallii ratione permoti statim S. Dionysi, chirographum deleveruntpriorem locum describendi beato Eusebio riseri tes. At Eusebius eo pacto Dionysj subscriptione correcta, dare postea no men recusauit. Ex quibus patet, Arianos Dionysio uti Metropolitae primum in subscribendo locum detulisse, Eusebium verb non quidem ius Metropoliticum Arianis obiecisse, sed aetatis antelationem, unde tanquam seniori priorem in subscribendo locum sibi deberi dicebat. Amplissima erat iuri latistio Metropolitae Mediolanensis vel ante annum quadringentesimum; nam certum est aemiliam, Liguriam, Insubriam, Alpes Cottias, Raethiam primam, meamque patriam Veronam ad Metropolitanum Mediolanensem spectasse. S. Amtuosius epist. i s. ad Constantium scribit: commendo tibi,fli, Ecclesiam, quae ea ad Forum Comeli, , quo eam de proximo intervisas frequentius, donee ei ordinetur Episcopus yc. occupatus diebus ingruentibus quadragesimae tam longe non possum excurrere Erat ergo illa Ecclesia in Emilia subdita Metropolitae Mediolanensi, cum illius eura ad eundem pertineret. Rursus epist. 66. ad Syagrium Veronensem scribit: Prospiciendum se, ne den stro obloquantur iudicio Aarissimi n stri Veronen ser, prondis texuisti literis. Non arbitrorfore ; certe non silent. Aut si obloqui soleant, hand dubie liquet, cum asperati huc eniant, pacifici ad te reuertantur. Praesertim cum hoc iudicium nosrum cam Fratribus, in Consacerdotiau nostris participatumprorasserit. Veronensis nostrae Ecclesiae causae deserebantur ad Mediolanensem Metropolitam, ad quem dabatur appellatio. Verona tamen ad curam Consularis v vetiae, & lstriae pertinebat, ut ex hac inscriptione, quae Sirmione in agro Veronensi ad Benacum legitur, intelligimus.
GRATIANL UALENTINIANI.ΕΤ THEODOSII. AVGGG.
ira 3 i STATUAM. IN. CAPITOLIO.
DIRIACENTEM. IN. CELEBERRIMO. FORI.
LOCO. CONSTIΤvL IUSSITU A L. PALLADIUS V. C. CONS. VENET. ET HIST
Baronius , ac strinondus non modo Venetiarimi verum & PannoniaeEcclasas