장음표시 사용
61쪽
Aumhb-ὐ-Ao. Haec Augustinus publich pro concione recitauit Carthagine in basilica maiori coram Aurelio primate totius Astaeae, quo iubent eam orationem habuit, ut sustiis narrauimus lib. I. Hist. Pelag. cap. 1. Hinc versus finem it: S.Crprianus est, quem inmotis su sit, aentiquus Episcopus Sedis huius. 1lla igitur sententia de sensibili puerorum poena publi-cό Orthodoxis tenenda tui temporis proponebatur, quam tanta certitudinii
S. Pater asseuerabat , ut procul dabis mirarem aeternam ituros infantes pronunci
ret. Vnde non primus. illa docuisse credendus est , sed totius Ecclesiae illiu aeratis fidem secutus. Idem Augustinus blio utitur testimonio, quod cum an fine recitato st, hic indicabo. Lib. I. de pec. mer. εἰ remiis. cap. 28. ait Nec est editas mili nudius locus , utpossit se, nisi cum Diabolo, qui non est cum Chri-so . Hines ipse Domisius olens auseminis credibus MALE CREDENTIUM
ISTAM NESCro QvAM MEDIETATEM , quam conantur quia parmulis nisbaptizatis. trinere, mi Fastimerito innocentiae sint in mina aeterna , sed quia nonsunt baptis, ti, non micum, istam run, cius, definitivam protulit ad haec ora obpruenda se tentiam, resu ait: Gi mrcum non est , aduersum me est iste. Hoc idem argumentum versat antiquissimus Author Hypognosticon lib. s. cap. s. ubi ait s Ecce non baptiZatus, vitali etiam cibo, poculoque priuatus, diuiditura regno coelo rum, ubi fons viventium permanet Christus. Da mibi praeter hunc alterum locum, ubi vitae possit requies esset perennis. Primum enim locum fides Ca, tholicorum diuina authoritate regnuni credidit esse coelorum, unde, ut dixi , non bapti Eatus excipitur .: Secundum gehennam, ubi omnis apostata, vel 1 Christi fide alienus aeterna supplicia experietur. Tertium penitus ignora-
mus, imo nec esse in Scripturis sanctis inuenimus. Finge Pelagiane locum ex V ossicina peruersi dogmatis tui, ubi alieni a Christi gratia vitam requiei, Sc gloriae possidere parvuli possint. Dextera est iusti hidieis sedentis, te sinistra: te. gnum, & gehenna: vita , dc mors: iusti, id iniqui.' In dextera igitur iusti sunt constituti, in sinistra operarij iniquitatis ; in regno requies baptizatorum; in gehenna poena incredulorum; vita ad laetitiam gloriae; mors ad stetum, te stridorem dentium ; iusti in regno Patris cum Christo, iniqui in igne aeterno pa-
rato Diabolo, di Angelis eius. Sed hoc dicens non diu isiones locorum mul- torum dedi , nisi duorum tantiim, quoniam ad duo, regnum videlicet dege- hennam, haec omnia reseruntur, etiamsi plura dicantur dcc. Qui baptizatus ergo non est, in ijs, quae regni coelorum sunt, non potest reperiri. Et si non
ibi, putasne Pelagiane iam sentis ubi, aut certh dic ubi Variae huic argumento applicari solent ab scholasticis responsones, sed omne. sacilh rei jciuntur .: tharinus in opusculo de statu parvulorum post- quam dixit, hoc argumentum esse oppositae sententiae Achillem, negat parvulos' debere sisti in iudicio. Mora ines disp. qo. de gratia N. I I'. respondet primo , math supponi ab aduersario esse dogma s dei, quod ad iudicium generale, de quo Christus loquitur Matthaei as . parvuli sint comparituri, ibiq; ad dexteram, vel ad sinistram collocandi. Nam contrarium sine errore contra fidem. assirmant Durandus, it Albertus. Et num. I 2. respondet secundo neq; etiam
fide diuina certum esse, quM lichi infantes ad iudicium generale sint coin- parituri, suturi sint de numero iudicandorum. Et citat Tostatum, Carthusianum, dc s. Thomam q. d. s. q. p. art. 3. ad 3. ubi assimat, pueros ante persectam
62쪽
st mittateri decedentes in iudicio comparituros, non ut iudicentur, sed vevideant gloriam ludiciis. - iis obabile putat Suaret apud eumdem Morainium. Numero vero i3. vlterius respondet non satis constare, suturos in sinistra , ac non potius in medio quodam loco constituendos . .
Nulla tamen ex istiue responsionibus admitti potest. Nam vetth in Concilio Africano , ut mox ostendam, desniluni est, parvulos si iuros in sinistra his verbis : Est enim dextra caret,sinistram ocul diu is partem incurret. Et S. Gelasius Papa in epistola ad Episcopos per Picenum aduersus Pesagianos de hsdein, parvulis inquit: Et quia non nisi dextram partem luimur, finistram, non illossariam in simi a regione ne baptistrate remanere, sed baptityros sinant ad dextram
rare sacra regeneratione transferri. Hanc Gelasijepistolam legit Mora ines, eamque disp. 2. num. 3I. mutuam vocat. Vertim omittamus Asticanum canonem,
ac Gelasjepistolam, hare enim Scholastici veteres non legere, nonne Augustinu hane selitentiam veluti orthodoxum dogma tradidit ὸ Statuit S. Doctor in epist. Io . od vitalem duodecim regulas, quarum septima, te octaua his verbis describuntur. Selmus quod omites astabimus ante tribunal Christi, ut serat unusquisque secundiim ea , qua per corpus gessit, non secundiim ea , quae si diutius viveret . gesturus suit, siue bonum, siue malum. Scimus etiam parvulos secundiim ea, quae per corpus' gesserunt recepturos vel bonum, vel cc malum. Gesserunt autem non per se ipsos , sed per eos, quibus pro illis res, upondentibus , Si renunciare Diabolodicuntur, & credere in Deum, unde & in cenumero fidelium computantur, perti fientes ad sententiam Domini dicentis ire ire Adriit baptimi iussurit,saluus erit. Propter quod Scillis, qui hoc sa- ώ-cramentum non accipiunt, contingit, quod sequitur: Eui autem non erediderat ες
ποndemnabitur. Vnde de ipsi, sicut dixi, si in illa paruaret emortuitis, , utiq; ς secundum ea, quae per corpus gesserunt, idest, tempore, quo in co*6 e fuerant, quando per corda, it ora gestantium crediderunt vel non creuiderissit', piando baptizati, vel non baptizati sunt, quando cameri Domini manduc, ouerunt, vel non manducauerunt, quando, sanguine i bibe unt, vel non bi- oberunt ; secundum haec ergo, quae per corphs gesserunt, non secundum ea, quae si hic diu viverent, gesturi suerant, iudieantur. l. Porrb has duas sententias cum reliquis alijs decem pertinere ad fidem Catholicam docuit ibidem S. Pater his verbis res Nemanfestum est ex illi, duodecim sententjs, quas pertinere ad Catholicam fidem negare nonsineris dic. Repetam hic Bellarmini verba lib.α.degrat. εἰ lib. arbit. eap. II. licEt alia occasione ab ipso pronunciata: Nam, si AuζUisu, inquit,de predestinatione Micam de poenis parvulorum iudicandorum sententiafalsa esset, non poetidem Augustiniis ab ingentit meritate defendi, quippe qui non solum tam acriter Ualpitate certasset, sed etiam Ude Catholica menditare ausus siet. Idem postea etiam tradidit libro quinto operis postremi aduersus Iuli ' num. Beda etiam qui longh post Augustinum floruit, affirmat secundit Catholicam fidem parvulos iudicandos esse. Etenim in meliminari ad sacrum
codicem Canticorum aduersus Iulianum ait: Godditit Iulianus, xum aliunde odior iudicare, alios iudicari, nisi quia in eadem natura dispar voluntas sit,qui cum omn/s idem possimus, diuersa Iaciamus, contradicit Catholicae fiat , quin etiam PARVvLos EssE IvDICANDos constetur, eos ut in eademnaturapstini
quam aliquid boni, malio facere, aut miti, aut saltem nosse poterant, De sese
63쪽
. prauur - a m in eliciter huic argumento ab ad os My pondeatur . . Gupurni sparm ossi si, quae Meuiter numerantur. A riLterum argumeptum, debuini; ur ex omnibus ijs sacrae paginae locis , in quibus humani generis captiuitas sub Pruacipe Daemone designatur. Ioan. I 2.3 I .' ne Princeps huius mundi e . ursoras arc. 3. 27. montesimas fortis ingressus in Anium diripere , nisi prius alliget , , in imum eius di iapi t. Idem Dominus testatur Matth. I 2. 29 auomodo potest quifruam intrare mdomum fortis, Ua m diripor, nisi prius alligauerit fortem. Et Lucae II. D
minus comparat Daemonem serti armato custo uiui atriumsuum . Ex quibus Io eis S. Doctor inseri parvulos cum principe Daemone aeterno igne cremandos.
Audi integrum Harimi Viri discursum lib. 3. operis dii persecti contra Iul.ti cap. 2oo. cuius superi sis fragmcntum dedi. I Tu autem, qui eam, .c nempe imaginem Dei, negas a Diabolo possideri, procul dubio negas a pote- ει state erui tenebrarum, cum in Christi regnum regeneratione transfertur, ecti accusas uniuersam Catholicam Ecclesiam magno crimine maiestatis , no ex enim legibus huius mundi tenetur reus quisquis imaginem, quamuis non Vi- ει uam, Imperatoris exsumat. Exsufflantur autem parvuli in exorcismo prius- ., . o quo baptizentur; exsufflantur igitur Vivae imagines, non regis cuiusq; sed i Dei . Imb vero exsufflatur, sed Diabolus, qui contagione peccati tenet pro-M cul dubio reum, ut illo foras m o, parvulus transseratur ad Christumia Ex- lebis itaque Iuliani amentia, ne maiestatis rea in parvulorum mundatione, vi de exsuffatione dicatur Ecclesia. si autem non eruitur de potestate tenebraee rum , et illic remanet parvulus, quid miraris IN IGNe M TERNO Curivi Di ABOLO FvT RVM, qui in Dei regnum intrare non sinitur ἡ An quia re-e lviani nescio quem parvulis non baptizatis praeter Dei regnum, quietis, &MA. et vitae a ternae locum Praeparant, ideo Christi erit falsa sententia: Aii obdiderit, δε- .. st baptiesuus fuerit saluus erit, qui autem non crediderit condemnalitur ξ J Rursus lib. G s. eiusd. operi cap. 6. t Anserte, inquit, homines non sunt, qui eruantur de re potestate tenebrarum, quarum tenet Diabolus principatumr Aut vero ir Ati DE sipis, ut affirmes eos sibi Diabolum non vindicare, quos possidet, di suae
i. potestati subditos tenet e sed ut taceam de his, quos potestis dicere per suam vi malam voluntatem a Diabolo possideri. id dicturus es de illo, de quo Paec ter ipsius, Domino interrogante, respondit, quod ex insantia suacibimmu ic. do spiritu vexaretur Nonne membra eius, & sensus, quae omnia Deo aut hore. vi instituta sunt, it communia impiorum, piorumq; sunt munera, Dinuolus sibi ψει ut affigeret, vindicabat dcc. J Hoc argumentum valdE torquet aduersarios,' qui varus datis solutionibus vim eiusdem, ut ego quidem arbitror, frustret
Respondet primδ quidam alias celeberrimus Theologus. Hsc poena non vim detur debita peccato originali y sicut ei non debetur poena sensus , ita non Γ-
64쪽
cat hominem in necessitatem moralem incurrendi eiusmodi poenam , di simill prohibitio auxiliatoribus ne suppetias ferant. Haec enim esset poena grauior, quam poena sensus , quippe tolerabilius est soldm cruciari, quam poni in m
rati necessitate noui criminis merentis illum cruciatum. Haec responsio non
consonat Ecclesiae statutis, ex quibus aperi P colligitur ex peccato originali nos esse captiuos Daemonis. S. Caelestinus, ut vulgd putant, in epistola ad 'Episcopos Galliae cap. I a. haec definit: Illud etiam, quod circa baptitandos in
.et niuerso mundo sincta Ecclesia formiter agit, non otiosio contemplemur intuitu: cum isae parmuli, siue iumenes ad regenerationis meniuntsacramentum, non 'itis sontem mitae adeunt, quam exorcismis, in ex flationibus clericorum spiritus ab eis immundus abigatur, mi tunc mere appareat quomis Princeps mundi huius mittatur forasta quomodo prius alligetur sortis ,& deinceps vasa eius diripiantur in possessionem translata victoris, qui captiuam ducit captiuitatem, & dat dona li minibus. His ergo se. Quam doctrinam postea uniuersa Ecclesia tradidit, ut 'patet ex cap. Sacerdotes, de consecrat. d. q. & cap. Parmati, & cap. Sicut nosiis, de cap. Dehinc Sc. & expressE Synodus Tridentina sess. 1. de pec. orig. definit, Adam incurrisse cum morte captiuitatem sub eius potestate, qui mortis deinde habuit -- rium , hoc εἴ Diaboli. Hinc S. Aug. Lib. 6. Oper. post. con. Iul. cap. 2 . reprehendit Iulianum aegrE serentem L mitium, ac possessorem imagini Dei Diabolum imponi, haec scribens: Dicit Iesis, qui secundum hoc nomen suum salmum facit popu-Lm suum a peccatis eorum: Nemo intrat in domum sortis, nisi prius alligauerit sortem, st mos in hoc populo christi, quem salmum facit a peccatis eorum, parmulos non se eonceditis, quos mi a Iropryr, ita nec originalibus multis ob sitis esse peccatis , ct tram fallaci vestro sermone minuitis mires eius, quem dixit meritas fortem. Postea i Nec tibi mideatur indignum, quod subiecta est Diabolo imago Dei, hoc enim non freti nisi iudicis Dei, nee remouetur ista damnatio, nisi gratia Dei yc.
Catharinus more solito,hoc est audacter, in opusculo cit. ait: Neque sub Di soli pirpetuὸ potestate erunt, quia di pro illis eiectus erit Diabolus foras in dis mussianis, it nihil iuris habeat miserius in illos. Hoc tamen responsum, ut benE etiam notauit Bella inus, ab homine Catholico defendi minim E potest. Peto enim, quare insantes modb sint captiui Daemonis f Clara sunt Ecclesiae dogmata: ob peccati originalis maculam. Rursus interrogandus est Catharinus, an haec macula duratura sit post diem iudici j, vel non ξ Si secundum dicat, in errorem l bitur, solo enim baptismate illa culpa destruitur: Haec noli dicere, ait Augusti- Lι. i. Anus , s mis este catholicus. Si primum, ergo remanebit integrum ius Daemoni in pueros etiam post diem iudici j, cum adhuc obnoxij erunt peccato originali . Audiat, velit nolit, Augustinum, quem hac in quaestione, uti in alijs etiam saepE impugnat lib. I. de nupt. Sconcup. cap. 23. Hocgeneri humano in L .ctum mustus a Diabolo, quidquid per illud nascitur cogit essesub Diabolo, tamquam is suo fructice fructum iure Acerpat, non quod ab illosi natura humana, quae non est nisi ex Geo, sed mitium, quod non est ex Deo. Non enim propter se ipsum quae laudabilis ea, quia opus Dei est, sed propter damnabile mitium, quo mitiata est, natura humana damnatur; di propter quod damnatur , propter hoc θ damnabili Diabolo subiugatur , quia stipse Diabolus spiritus immundus est. Idem asseruit S. Fulgentius lib. i. de
Verit. praedest. cap. Iq. Causa mer) maiorum, atque minorum, quisne baptismate insim mira praesentis in in desitate covivont, quantum attinet ad cra unionem ore
65쪽
peccati, ira est. Ex hac mirique ibunt in ignem aeternum, fuἰparatus est Diabolo, Ch Angelis eius , quia in eis chirographum , quo sibi eos deceptoris nequitia subdidit, Saluatoris gratia non deleuit. Respondet Arriaga tom. I. in I. 2. dissip. 1 a. nihil aliud significare pueros esse sub potestate Diaboli, quam esse peccatores. Alij verb ideo putant, pii ros esse sub potestate Diaboli per peccatum originale, quia Daemon ex illo peccato habuit potestatem tentandi genus humanum, & consequenter ipsum perdendi in gehenna. Vertim aliud est esse peccatorem, aliud captivum Di holi ; captiuitas enim est essectus peccati, licuti si quis Princeps subditum ob aliquod crimen in tyranni alicuius potestatem detruderet. Porro quemadmodum peccatum mortale hominem transcribit in familiam subditam Diabolo, hoc etiam peccatum originale praestat, Vnde dicebat S. Doctor lib. I. de pec. merit. & remiss cap. 3q. initio. Qid de ipse forma sacramenti loquar P evellem alia quis istorum, qui contraria sapiunt, mihi baptis,ndum parmulum asserret. Qid in illo agit exorcismus meus, si in familia Diaboli non tenetur ρ Quod vero alij dicunt ideo esse genus humanum sub potestate Daemonis, quia hic potestatem, & ius ex
illo peccato contraxit tentandi homines, ineptό prorsus asseritur ; tum quia nequit pueros tentare, qui velle niI possunt, tum quia potuit tentare Adamum, qui tamen nondum erat sub potestate Daemonis, tum quia posse tentari, non est esse, sed posse esse captivum. At pueri nascuntur reapse captiui Darmonis. Vnde Zosimus Papa epist. I 17. apud S. Aug. ait: Nullus enim, nisqui peccati serius es, tiber incitur , nec redemptus dicipotes, nisi qui mere per peccatum Iuli ante captimus. Clare etiam S. Gregorius lib. 26. Moral. cap. 2 o. distinguit captiuitatem a potestate tentandi: Nuncprinceps , inquit, huius mundi eticietur foras. Vnde iam nunt Sanctos homines non tenendo possidet, sed tentando persequitur. Nam quia non in eis intrinsecus regnat, contra eos pugnat extrinsecus , quiamtus dominium perdidit, bella molitur foris. Praeterea salsum est, pueros eodem modo esse sub potestate Darmonis per peccatum originale, sicut per quodlibet actuale, uti docet Moraines num. 13. Nam in parvulis, & caeteris non baptizatis ius habet Daemon veluti in proprio mancipio, ut enim definit S. Caelestinus Papa supra, utimur exorcinmis, exsufflationibus clericorum, ut Spiritus ab eis immundus abigatur. Ergo rh sunt possessi a Daemone per inhabitationem, cum neque Spiritus immundus abigi, nec Princeps editi seras possit, nisi sit intus in parvulo. Quibus tamen exorcismis, & exsufflationibus non utimur ad absoluendum peccatorem vel omnium pessimum, sed tantum in energumenis sanandis, qui intus a Diab Io per inhabitationem possidentur. Notauit hoc insignis ille Carmelita Io: Bacconus, qui caeteris Scholasticis antiquis de hac captiuitate, unde parvulorum poenae satis clare inseruntur, vix pauca verba facientibus, unus ipse Augustino-Catholicae sententiae adhaesit in a. sent. d. quaest. I. ubi ait de Daemonis dominio: Diabitat dico, non sicutforma informans, nec per formam alia quam, quam creat in anima peccatrice , scut Deus eam mat, sed habitat per dominium in peccante , seu alys mei bis iure dominν , se potestatis. Et ibi ad i. dub. definieoriginale peccatum per obsequium nostrae moluntatis erga diabolum,Wex consequenti etiam Diaboli inhabitationem . Inhabitat igitur Daemon in corporibus nonis
kaptizatorum tum pusillorum , tum adultorum non, It Vere sint emergument ,
66쪽
sed ut Prinreps iure domini j in regno suo, tanta est potestas, quIm m illos habet Prineeps tenebrarum,m omnia ex exsussationibus, &exorcismis collia suntur Isiquidem dum parvulus baptiaeatur , dicit Sacerdos: Exi Spiritus immirim ,σ da ticum Spiritui Sarisio. Peccatores verb fideles sunt de corpore Ecclesiae, cuius caput est Christus. De potestate Daemonis sipra infideles lath
discurrit S. Doctor epist. Io7. ad Uitalem. Respondet tandem Moraines. Tertia rario, inquit num. II. nos minime ta tis, qui non negamus paruulos illos mansuros esse in aeternum Deo inuisor propter pecca-
eam originale, ct quodamodo sub captiuitate, ae seruitute Diaboli, mi in hac mita, priauatos scilicet speciali Dei protectione, qua ab eius inuasionibus, di insistationibus fiant immums . in hac responsione maximh displicet illa particula quodammodo, limitans Daemonis in captiuos potestatem. Egregi E inquit Augustinus lib. λcon. Ili I. cap. 2o. Cum fallaci mestrosermone minuitis mires eius, quem dixit meritas orum. Vt quid enim additur restrictio, quam nec Concilia, nec Ponti ces apposuere Illud autem in eadem responsione summE placet, qudd fatetur pueros non laturos immunes a Daemonis inuasionibus,&infestationibus,
hoc enim est, quod intendimus, nempE suturos obnoxios pinis sensibilibus,ebqubd suturi sunt sub crudelistimi tyranni potestate. Nisi dicat, infantes nihil mali ex huiusmodi ct infestationibus percepturos, quo quid dici potest ineptius, vexantur enim non a frigore, non a calore, sed a Daemone , cui mille nocendi artes .
Simile etiam adducto argumento est illud, quod colligitur ex epistola ad
Rom. 9. Sre autem Deus et olens ostendere iram, ν demonstrare potentiam suam attulit in multa patientia maga irae, qua persectasunt in perditio m. Quae vasa irae ibidem etiam contumeliae appellantur ab Apostolo. Cum igitur infantes sint vasa contumeliae, cui, quaeso, loco illa Deus deputabit λ Deus , inquit Fulgentius, vasa contumeliae aeterno semper arsura deputabit incendio. Patres Africani in epistola Synod. cap. I 3. Vasa contumeliae sunt, quibus dicitur, Ite maledicti in ignem aeternum, qui praeparatus est Diabolo, st Angelis eius. Quod prilis docuerat Asricanae Ecclesiae Magister lib. I. Oper. post. con. Iul. in fine: Nos ero Deum quidem paruulorum opificempraedicamus, sed ex ead m massa medium locum malis, ibi nec in honorim ant, neq; in contumeliam, quem non dedit Apostolus, non damus. Considerent igitur aduersarij tantam esse potestatem Daemonis in sua vasa,vt prius, ut inquit Christus Daemonis triumphator, ligandus fuerit, quam ex eius domo Vasa raperentur, nec minuant, ut ait S. Doctor, fallaci sermone mirer eius , qucm dixit Veritas fortem. Certum igitur est, parvulos non baptizatos esse vasa contumeliae in domo Daemonis, E qua per Christum non sunt erepta, de captiua ibidem teneri ἀ forti armato custossienti atriumsuum. Hanc tenebrosam domum Scholastici antiqui res dixere L imbum, in quo paruuli detinentur. Ita Sancti Thomas, Bonaue tura, item Scotus, Egidius, Durandus, Richardus, Salij communiter teste Pellarmino cap. 2. supra. Ex qua doctrina, velint nolint, probatur poena sensus. Pro quo notandum est, quod docet S. Doctor lib. a I. de civit. Dei cap. 1 I. Octogene parnarum in legibus esse: damnum, mincula, merbera, talionem, ignominiam, exilium, mortem, seruitutem. Ergo cum parvuli praeter poenam ex iiij, Nam Scholastici vocant poenam damni, patiantur seruitutem sub Daemone, dex
67쪽
eareerem, siam'prosectb poenam patiuntur a poena damni. Qualis autem Mista poena seruitutis sub Principe tenebrarum, ac sorti armato audiuimus, s pra a celeberrimo quodam Theologo dicente: Haec enim esset par rauior, pernasenses. Verissim E . Pone exempli gratia Principem filios alicuius subditi non sollim exilio mulctare, & paterna etiam haereditate priuare, sed illos quoque tyranno cuipiam in mancipia diuendere, haud san. exigua esset postrema ista poena captiuitatis. Porrb nulla peior, nulla acerbior, nulla atrocior captiuitas est, quam esse sub Daemone Phalaride, Dionysio, Maxentio
crudeliore, tyrannorum omnium truculentissimo. Neque leuis censenda est poena carceris praecipuE subserti armato custodi nu atrium. Id etiam alter E S cietate Scriptor Neotericus non inficiatur ; graui limam, inquit Arriaga I. 2. disp. I 2.num. Flamam illam carceris fore,ubi veluti stipites nec videre,vel ollacere, nec gustare quid possent; sane haec sensibilis poena esset. Vnde plures ex ijsdem Scholasticis Recentioribus, ne pueros poena carceris affligant, nes loquem tertium decipiendis paruulis faciunt locum, uti olim Pelagiani teste S. Ge- fio Papa, cuius proxima verba sunt, &S. Augustino saepissimh id assirmante ,& irridente, finxerunt. Vertim quid dicent aduersarii, si octo illa poenarum genera a parvulis sustineri probabimus P Poenam damni, &exiiij ipsis conceduunt, modo poenam captiuitatis, & carceris ex Sacris literis clare deduximus. De reliquis quatuor idipsum probamus. Vincula illos pati certum est, cum sint captiui, nec illa solui possint, nisi prilis ipse sortis armatus custos atrij alligetur . Patiun-
λ μ λ tur etiam poenam ignominiae sunt enim, teste Apostolo, masa contumeliae. Hinc S. Doctor lib. I. con. Iul. oper. impers cap. I 38. Ex qua tamen imassa alior in Dei regnum adoptari fatemini, quos procul dubio malo in honorem facta conceditini alios mero non adoptari, quos facta masa in contumeliam , nise intelistrauer consentiatis, impudenter negatis. Neque enim, si non est poena damnationis, sicut multis, non erit saltem contumelia imaginis Dei , separari a regno Dei. Insuper patiuntur verbera, carent
enim teste Morainio num. I 7.speciali Dei protectione, qua ab eius, scit. Daemonis, inuasionibus , s infestationibus fant immunes. Nec putandus est adeo mitis hic Tyrannus, ut seruos suos ne semel quidem flagris affligat. Satis sit, infantes esse vasa in illius domo, ut ait Christus, & captiuos in familia Diaboli teneri, ut doeet S. Pater lib. cit. de pec. meri cap. 3q. Adde his poenam talionis, qui enim cum suo primo Parente noluere esse sub Deo, facti sunt serui sub Diab Io . Tene aurea S. Doctoris verba lib. I q. de civit. Dei cap. I s. Iusta damn tio subsecuta est, talis quidem damnatis , mi qui custodiendo mandatum fuerat etiam carne spiritalis,feret etiam mente carnalis: bo quissuasuperbiasibi placuerat, Dei iustitiasbi donaretur, nec cur assectabat in sua es t omnimoda potestate, sed a se ipse quos
dissentiens sub illo, cui peccasuo consensit, pro libertate, quam cor cupierat, auram, misseramque ageretfervitutems mortuus spiritu molens corpore moriturus inuitur: desertor aeternae mitae, etiam aeterna, nis gratia liberaret, morte damnatus. Mortem vercipoenarum ultimam non sollim corporalem, sed etiam spiritualem incurriti per peccatum uniuersam Adami posteritatem certum est. Et quidem puerovex peccato originali poena mortis secundae mulctatos tradit passim S. Doctor. Lib. I. ad Bonifacium cap. 22. ait: Aut si Euangelicis vocibus cogimini confieri, nec mita , salutemque posse nabere par tu dae corpore exeuntes, nisi fuerint barrit i
68쪽
Tiaris. , evir non bapti uisecum mortissubiresupplie m. Mors autem secunda ex cap. 2o. Apocalypsis intelligitur, ubi haec legunturr Et cui non diimuntur in libra mitis soriptus, misius es inpagnum ignis. Et postear Infernus, mors mssis ni inflagnum ignis . Haec est mors secundas. Quare cum pueri sine baptismo decedentes, non sint scripti in libro vitae, dubio procul morti secundae, hoc est, igni deputantur. Hoc argumentum & susE, & erudith ex Augustino riget Archiepi opus Thumensis in opusculo de hac quaestione cap. ι i. dcxx. Scio Morainium respondere num. 69. mortem secundam esse priuationem visionis Dei. Sed haec responsio reijcitur ab Augustino cap. sa. Enchirid. NIib. 13. de civit. cap. 8. Et lib. I s. cap. 28. item a S. Fulgentio lib. I. ad M nimum cap. s. ubi ex sacris literis pronunciant mortem primam esse , cum anima separatur a corpore, secundam Vero cum eadem aeternum punitur cum
Mulem S. Doctorissententiatyruatur ex comessis Afris is, in literis Λnac xvj Assertis de paenis parmulorum ab Gesesias Africana interfidei dogmata , usu S. Fulgentio, Ma . Insigne pro eadem re S. Gelaiν ripae testimonium.
SCholastici, qui in statuendis parvulorum poenis in diuersam ab Augustiano sententiam abiere, publicarunt, eiusdem opinionem unum Augustia mim pauronum habere, ut loquitur Catharinus, eamque paucissimos sequi, ut ait Notaines. Imo Catharinus unum sibi opponens Augustinum scribit: At m gna, inquiunt, s auctorinia AQVmi, magna profectὸ , sed meritatis, qua iam ' eeat longe maior, ling. maior Pontilicum auctoritas, σ Lusia de cathesea docentis ,σ communis Diuorum sententia. Quibus ille Author in veterum Patrum scriptis se planE hospitem prodidit; etenim sancti Patris sententiam de Synod tum, de Pontificum testimoni js confirmabimus, εἰ ijs quidem adeo euidenti. hus, ut minimE dubitem, quin Scholastici, si in eadem incidissent, ne latum uidem unguem ab Augustiniana sententia discessissent. Recth Scotus in a.
ist. 33. q. vn. Magistrorum Parisiensium placitum contra Augustinum stare. dixit, quibus tamen totius Africae vetustiores Episcopos opponemus. Et quidem veteres Parisiensis Scholae Doctores, cum summa ingenia Scholae subtilitatibus deuouissent, parum suere in Synodorum, ac Patrum lectione versati. Hinc eruditionis desectu quasdam opiniones obtrusere, a quibus antiquioris Ecclesiae magistri longi iis distarunt. Hoc in praesenti controuersia patebit, in qua Scholastici ex manca Pelagianae haereseos notitia, uti a recepta antiquitur sententia recesserunt, ita illorum plerique in quibusdam cunia pelagianis conuenere, quod etiam notauit cum laudis praelatione nomin-- dus Cardinalis Bella inus, cuius verba in calce sere huius controuersiae resia labo. Primi omnium Africani Patres Pelagianorum errores anathemate pereulerunt in utraque synodo prouinciae Carthaginensis, itemque in altera Synodo Mileuitana, dein in plenarijs Concilijs, uti fusius libro priori historiae Pelagitiue nobis descriptum est. In his autem sacris conuentibus poenas senis sibiles puerorum sine baptismo decedentium statutas esse demonstro. Patres synodi Carthaginensis in literis ad Innocentium apud Augustinum epistola. H a . so.
69쪽
Fo. haec de pelagianis scribunt: Pa uus etiam 'ters sirem I per Saluatorem Christum datur , baptitandos negant, acsic eos mortifera ista doctrina in aeternunt necant, promttentes etiamsi non baptiuntur, habituros inam aeteream. Patres vero
Numidiae prouinciae in epistola ad eundem Innocentium, quae inter Augustinianas est set. haec ipsa scribunt de eisdem haereticis : Pueros quoque par Uulos, si nullis innotienior Cisistianaegratia sacramentis, habituros mitam aeteream, nequam praesumptione contendu t. Innocentius Pontifex his literis acceptis , graui r scripto nouae haereseos falsitatem confixit: Illud et reb, inquiens, quod eos mes, fraternitas asserit praedicare, parmulos aeternis et ita pramjs etiam sime bapti'atis graria pose donari, pcrsatuώm est. Epist. 9 apud Augustinum. Itaque tum Synodi, tum Pontifex illam vitam aeternam parvulis in originali peccato mortuis negarunt, quam Pelagiani eisdem pueris dabant. Vita autem aeterna dicit perpetuam possessionem Dei animam beantis in regno coelorum, & ex consequenti exclutionem cuiuscunque miseriae, cui vitae opponitur aeterna mors, quae consistit in perpetua amissione summi boni, S perenni amictione, ac cruciatibus in inseris . At Pelagiani nusquam ausi sunt dicere, pueros sine baptismo ituros in regnum coelorum, ut exserm. I de verbis Apostoli superitis laudato exposuimus. Scribit de ijsdem Augustinus lib. I. de pec. mer. S remis.
cap. I 8. Dicunt parmulos recenti mita eἀitos misceribus matrum, non propter remittendum peccatum percipere baptismum, sed mi spiritalem procreationem no=i salentes, cree tur in christo,Hipsius regni caelorum participes fanr, eo modosiiij, ira haereder Dei, ω haredes autim Gisi. Hinc idem S. Doctor contra Pelagianos ait lib. a. Oper. impers cap. ιι 3. Respondete , quid itis, qui ror imagines Dei sim milius peccati merita separatis a regno Dei, ct facitis duas aetereas felicitates. Vnam quae ' in regno Dei : alteram, quaesiit extra regnum Dei. Et lib. I. eiusdem operis cap. 1 32. tradit parvulos iuxta Pelagianos futuros in loco aliquosecundae felicitatis, quem, inquit, talibus aedificauit haeresis mestra. Ex his insertur , vitam aeternam, qua
illi Haeretici pueris promittebant, si tam suisse in secunda quadam felicitate ,
hoc est, minori ea, qua fruebantur beati in regno coelorum. Nam cum ibis dem pueri nullos cruciatus per totam aeternitatem passuri essent, aetern sim selices vivere ab ipsis dicebantur. Scribit S. Fulgentius lib. i. ad Mona munia
cap. 6. Deum animae per peccatum mortuae duplicem insuper mortem comminatumr Primam in separatione animae,Wcorporis: secundam in aeterna cruciatione animae , m corporis . Ac per hoc primam, qua discedente anima caro sola moritur : secundam Oreb, quando rediens in carnem anima in eadem, θ cum eadem, in qua peccauit, came torquetur. Primae morti opponitur vita temporanea , alteri vero vita,
aeterna, quando anima perpetua felicitate fruetur, qua de re legatur Augustinus lib. 2 o. de civit. Dei cap. s. Itaque vita aeterna infantium ex Pelagian rum sententia illa est,t quae opponitur morti secundae , quae ideo ex Augustii lib. I 8. ibidem cap. 28. secunda miss dicitur, quia nec anima ibi uiuere dicenda es , quae a minita aliena erit, nec corpus, quod internis doloribus subiacebit. Quare cum Synodi Africanae, ae S. Innocentius damnarunt dicentes, pueros sine baptis mo desumstos habere vitam aeternam , exploserunt secundam illam selicit tem, quam extra regnum Dei Pelagiani insantibus promittebant ,& ex consequenti decreuere, eosdem subit istos etiam mortem secundam, quae beatae vitae
opponitur telum vita illa aeternum beata, quam Pelagiani pueri est in
70쪽
bant, ante synodos Asricanas reiecta fuit in Concilio Dissolitano anno At s ubi cimi obiectum suisset Pelagio , Celestium ipsius discipulum docuisse , in aures etiamsi non baptitentur , habere mitam aeternini, negauit se illa dixisse. Hinc Pelagium premetiat Augustinus epist. io s. ad Paulinum Nolanum pueros sinerrat i a regenerat ionis in Christo non habere in se miram, acper hoc famasempiterna
Conrius, ac Mora ines existimarunt Vitam aeternam, quam parvulis Pelatiani pollicebantur, sitam suisse in visione clara Dei extra tamen regnum cor-lorum. Vnde responderi potest his, quae huc usque deduximus, Synodos statuisse pueros non posse sine baptisino vi vita aeterna, hoc est, vissione clara Dei, nec tamen statim in serri, morio secimda iuxta totam suam latitudinem plectendos, sed prout haec tantum dicit priuationem visionis Dei, non quatcnus continet cruciatus, S aeterna supplicia animae, & corporis. Sed haec sententia nulla ratione admitti potest, si consideremus, quid Pelagiani nomine, remi coelorum intelligerent. Et lic Et Mora ines num. 13. dicat eosdem id nosaris expressisse, colligitur tamen, quae fuerit illorum jententia ex Iuliano lib. G. Oper. impers. cap. 3 7. ubi ait: Musi, maxime congregatio omnis Horificata Sanctorii messe D osubieba non desisset, sed totum corpus dignum regno cαlorum , quod pub Christi capite construitur, diuinae uoluntati ficta assectione cohaerebit, ut extincta omni cupiditate culparum , Deus st contineat cunctos , scompleat. Ex his insertur Pelagianos non promisisse pueris visionem beatam 9 etenim videns Deum, diuinis uolutati perfecta temone cohaeret , ut extincta omni curiaitare culparum, Deus strentineat eundem, G com: leat. Quare pueri fruentes visione clara Dei, reapse,
forent in regno Dei, quod illi negabant ι Rursis S. Augustinus ubiqite premit Pela ianos negantes peccatum originale, qudd pueri exclusi a regno caelorum
immerito, Siniuste tanta miseria torquerentur. Lib. 2. operi imperscap. I I S. Ae tandem aluiuando, inquit, 'extra runum mi meliser fututo fatemmi parretitumn renatos. Duue ergo huius infelicitatis meritum ueὰψ, cistentiosi, qui negatis originale peccatum. Et lib. q. cap. 99. ait: Ipsumatam regiamsic amant, ut nouitisse, non saltem leuem pomam credatis hominis esse, sed nullam. t Quod si Pelasiani extra regnum Dei dabant parvulis visionem Dei, haud congruenter Augustinus contra ipsos inserebat, pueros futuros infelices, & poenae subiect's. Nam kidens Deum, possidet summum bonum, nec ullo pacto potest esse infelix, butalicui poenae obnoxius. Praeterea S. Pater libro a. ope r. imperscap. Ii 3. his instat Iuliano, & collegis: Dicite , obsecro , in ea felicitate , quae extra Dei regnum irit, illusne regnabit , an nultas ξ Si nullus libretis erit pro idusissimvllo Rege illas, isas. Si mreb milus in ea regnabit, quis erit Rex imaginum Dei, qui non erit DeusΘAt in illa secunda felicitate pueri seuerentur visione Dei, S profecto Deus imissis regnaret, nec eo dilemmate Augustinus aduersarios perculisset. Etenim. Deus clarE visus,regnat solus in anima videntis, & omnes eiusdem actus regit, ac moderatur. Itaque Pelagiani beatitudinem naturalem pueris destinabant, vii enim illi naturaliter innocentes ab ijsdem asserebantur, eiusdem etiam o dinis beatitatem inuexere, in quo tamen dogmate numquam, quid sentirent, nostris innotuit; unde Augustinus, alijque Patres eorundem sententiam pla-nh se non percipere lassi sunt. Ille lib. de praedest. SS. cap. I 3. narrat, a Pe