장음표시 사용
51쪽
biliorem censet. Amram. IIB.Ia. p.7. quaesito ΦΑd primam rationem in contrarium Respondeo Reli osum cre tum Episcopum teneri quidem habitum suae religionis defe-e ex cap. penult.de vita, di honis. Cleric.m fine, non vero ex vi huius nostri textus, in quo sermo est de religiosis subis itis obedietiae Horiun superi
rum; non vero deempto, et absoluto a iugo regulae, consequenter non tenetur habitum suae religionis sub excommunicatione deferre.
Ad secundam Respondeo in prqfato textu, cuius explicationem ego
in hoc puncto tradidi, se onem esse de Monacho subdito ι non vero de exemplouram enim locutus latia set de religioso habitum dimittentriin haec verba loquitur, Nec aeeedia ad Psuis flaria litterarum , nisi ὀβοwalvio cum cemilio su conuentas, maioris partis ei dem sti eundi ad Radium heresia Arimitus sit eoncs consequenter Episcopus excommunicationem ne a incurrit deferendo r chetum, vel aliud genus vestiumcii hoc nullilii cautum sit sub excommunicatione.
27. Hinc patet quid dicendumst, primo de religioso electo ad di 28. An autem missim reli rursus creatus Episcopus, vel Abbas indignitate quafi Episcopali exim tur a tribus votis religionis alibi
explicandum est . Interim breuiter dico non eximi; cum enim ad huc re, ligiosus maneat, remanet elicto strictus tribus votis, quae sunt deetasO tia status religiosi,cap.ta ad monasterium in fine de statu Monacho rum. Inamo si religiosus ad Ponti catum promoueatur, iisdem votis detinebitur, & quamus nulli t neatur obedire, hoc ideo contingit ; quia nullum in terris superiore
fortiori ijsd a votis obstriris manet religiosus creatus Episcopus, vel Abbas , quamobre perspicuum est huiusmodi religiosum teneri u
to castitatis, ut communiter conce dunt DD. tenetur etiam voto ob
dientiae non quidem praelatis res, gionis,cum a regulari obseruantia,& obedientia Praelatorum religi
nis eximatur cap. unico I 8. quaest. I.
Sed Summo Ponti religiosus enim, dum pro sessionem emittit, obedi: Gliam potissimum ndet, di promiatit Summo Pontilici; ab hac auteni obedientia non eximitur, dum ad Episcopatum promouetur 3 cons gnitatem Alabatis, habentem proin quenter Summus Pontifex posset iupriam dis sim, nulli Episcopo su- li ea omnia praecipere, quae in rem biectam, huiusmodi enim Abbas iurisdictionein habet Episcopalem,&assimilatur Episcopis, excepta consecratione, di fianctione ordinis Eis piscopalis,o Bene Sanchezloc. citinum. 33. Consequenter etiam ex
ptionem a iugo regulae , di statutorum regularium acquirit;conseque- te non ligatur censuris contra religiosos impositis. . lis illius religionis continentur; tacui ea praecipere potuisset superioqreligionis, antequam ille ad Episcopatum promoueretur, consequeuter religiosus Episcopus teneoitur Summo Pontifici praecipienti obedire non solum ex generali obligati ne,qua reliqui fideles, aut solum ex obligatione iuramenti, qua omnes Episcopi tenentur, sed expecialia ri voto
52쪽
ti votoobedlantiae, Haeterea huius- eum ab ea subtrahantur instari religiosus ten etur voto pauin scoporum; nam etiam ipsi in Ec penatis, quia etiam ista est deessen, suis titularibus tur ictione tia status religiosi,quamobrem reli- quasi Episcopalem sinent, conse
giosus ad Episcopatum assumptu si quenter non assiciuntur excommu non effcitur dominus reddimu Ec nicatione imposita contra religi clesiastieorum, sed administrator, sos habitum dimittentes. Ita Boni ut eos in usus decentes insumat; iux iacius loco citato SancheZ num.3 .
ibidem Rodrique a to. a. q.regular. 3 o. sed modo superest dubium,
quaest. 8.att.3.Α1or. I.parte Iib. 7. primo virum religiosi dimittente&α. Valentia a. a. disp. Io.q.34 macto habitum, ut ea communicationem s. Lemum lib. a. cap. o. dab. I .nu. incurrant,debeant etiam simul phνli 3 Sanchez in opere Morali lib. 6. sicam, vel leges audire Qie superi cap .num.2.S seq.Sancta rethim de ris licetia. Ratio dubitandi est,qui, apostasia cap. s. dub 3. ει quamplu- Sumnius Pontifex in hoc t cxtu i tes alios apud praecitatos Doetores quitur de religioso dimittente ha- Contra Angles in Flar. a.parte q. v- bitum, di accedente ad midia sinetica de voto art.2. post 3.dissiculta- superioris licentia cum consilio Cotest dub.s .existiniantem rei siosum uentus, veI maioris partis, divide, ereatum Epi scopum eximia tribus turbas duas actiones copulatitie re- votis, Sac castitatem teneri solum quirere ad incurrendam cxcommi titione sacrorum ordinum Contra nicationem, nam in plurali subiun-
alios existimantes religiosum spita tum dimittit, sed ad studitam non eopum no teneri voto paupertatis, aceedit, non dicitur violator horii sed ossici dominum redditnum Eco, seὸ alterius actionis. elisiasticorum sicut emciuntur Epis His non obstantibus dicendum. pisaeculares. Sed quid-in hac est, alteram istarum actionum sum te sentiam, insta aperiam de obliga cere ad incurrendam utam ex com tione beneficiatoru clam fructus, municatione; haec enim est Summi
ει de eiectis a religione . Ponti sicis intentio, ob id Doctores ast Secundo patet quid dicendit comuniter has tamquam duas e illideresi gliosis ad Cardinatatus di communicatsenes distinctas res
gnitatem promotli; ceseo enim hos rentata Glossa hic verbo, horum, non subi Ri huic excommunicatim SancheZ lib. 6. cap. 8. num. 3--- ni non deserendo habitum Revio Oarellus nu. I9.& alis conanu niter, nis. Ratio est, quia licet singuli rei se teste Suarea disp.r3. sect. Mum .as. gios, excepto Summo Pontifice, te. contra nonnullos, quos tacito non eantur habitum suae religionis de- mine resert Anton. capit. Deus qui ferre; tamen qui ad Cardinatatum num. . de vit. di honest. Clericors. assumuntur, non tenentur ex vi re- Ad rationem dubitandi. Respo-
aularis obseruantiae illum deferre, deo, illa verba, quia horum inoivior.
53쪽
frequenter ea sus pluralis adhibetur pro singulari, ut dictum est in explicatione Bulia Coenae, &patet ex verbis scripturae, ut ex illis, latrones conuinctabantur ei, id est unus latronum&ex institutione,&xinoistris extremet unctionis apud Iacobum, inducant Presbyteros, id est aliquem ex Presbyteris,ut expli- eaui in tractatu de Sacramentis, duloquerer de sacramento extremae onctionis.
pertineat potestas dii pensandi circa delationem habitus. Respodeo pertinere ad Summum Pontificem, quia obligatio deferendi habitum consurgit ex iure Canonico; famulas autem dispensandi in iure canonico, per se, di regulariter loquendo pertinet ad Papant Dixi per se, quia per aceidens accessorie,& consequenter dimitti potest habitus ex licentia Praelati, c cessa ad aliquod opus, quod exercGri eo inmodi nequit cum habitu, ut si Praelatus mittat religiosum ad coincionandum in locis, in quibus rettato habitu id facere neqiiit, aut si corporale ac laboriosiam opus illi impo. nat, quod sine habitus mutatione commode exerceri non possit. Ita Nauar. de Apostasia consit. o.num. 8. & seq. & SuareZ tona. q. de relig.
Obiicies Religiosus, cui a Praelato data est facultas peragendi ali. quod opus, si dubitat, an sibi liceat opus illud praestare dimisso habitu, superiorem aditin ab ipso inquirit, an illud facere possit mutato habitu, ergo signum est superiorem post se direct d, di per se facultatem concedere nodeserendi habitum. R
adire superiorem, non ut ab ipsis directὸ eirea delationem habitus dispensetur, sed ut ipse declaret, autunc temporis licita sit habitus dimissio, ut bene obseruat Suarea de
31 A Bsolutio istius excommuniacationis inre communir seruata non est. Ratio est, quia in cap.ut pericillosa citato, nulla de r seruatione fit metio, consequ enter
absolutio a quolibet confessario ac confessiones Religiosorum excipiedas approbato conferri potest, n iaaliud iure speciali aliquibus in se cis, ut Mediolani, caueatur, ut docui de censuris in genere: propterea in huius rei explicatione opus non est hic diutius immorari.
De religioso proseta matrimonium sine licentia
x Assertur textus, quo probatur hin modi religiosam excommunicatione ligari, reliqua remissione in-
I TNClemet.vnica.de consangui I nit. & affinit.extat excommunicatio contra contrahentes matrimonium in qui5usda casibus , quos enumeraui in tractatu de excommunicationibus omnibus in particulari d. a. q. a. pun. 7. dum loquerer de contrahentibus matrimonium in ca
54쪽
imire prominiis, Inter quos recen- marinassime Fererierari: inura fetur casus matrimoiiij a religioso Irolata contracti; sed cum hunc caum ibi sufficienter explicauerim, nec qiiicqiiam hic addendum occurrat,ad ibi dicti me remitto, ubi etiainnui hanc censuram iure communi reseruatam non dire, cum in praes ta elementina nullum de reservatione verbum habeatur.
De religioso ultra mare Pr ficiscente sine licentia sui superioris.
timem intimis etiam ut fa et Mabsique prauo animo, vel scamsuis periculo. Io . ebriolutio imus excommunitationis Sammo Ponti ei reseruata est.
QVatuor in hoc puncto explicabo, primo virum resigiosus excommunicatiouem incurrat eundo ultra mare. Secundo quaenam sit materia istius excommunicationis. Tertio quodna sit subiectiam. Orto virum ista excommunicatio Sum nio Pontifici reseruatast.
ix FVferme textata,inpωissa excommunicatio commeιur. a insignatur marem issim excommum vicationis.. 3 Licetitia tacita non excusat res gio. t δε- eunum ultra mare Iine Dem-
r D Uigiosus proficiscens ultrari. mare sine licentia sui supertaris excommunicationem incumrit; nam Ioannes XXII. cum interulexisset nonnullos Religiosos se traserre ad partes transmarinas, in quibus pauci fides os reperiebantur, ut eos deciperent, & in errorem inducerent, vel retinerent, sub excom municatione interdixit, inetrauag.
Ad nostrum ,ne ulli religios acco dant ad huiusmodi loca sine liceniatia sui superioris, &ne superiores huiusmodi facultatem cocedere a cedat qu suis fratribus sui ordianis , exceptis fratribus scientia,prudentia, di experientia usu praeditis.
o superior concedem licentiam religioso alterius sirianis eundi vitra mare non ινι- excommunicatione. 7 . Fignatiresductum istius excommum tisais. 8 perior alicuivi ordiris non inc-- 1 rit excommunicationem transferre se ultra paries 3ransmarinas metieentia.
a Ateria istius excommunia 1VI eationis est duplex actio, una ex parte religiosi inferioris,ati tera ex parte superioris. Prima igitur actio est, transferre se ad partes transmarinas absque licentia superiori Mnam in bulla dieia
55쪽
ras patentes tancessa , de cviero ad sorte id bona fide,vel ex ignorantia
paries ante Ectasse transferat. agat; textus enim utitur verbo,praeis,3 Sed modo dubium est, utram sumantis sufficiat licentia tacita , vel etiam 3 Maior difficultas est primo expressa, sed non in lariptis conceia virum superior incurrat istam excosa. Ratio dabitandi est, tum mala municationem, concedendo lice taciti, & expressi eadem est condia tiam alicui, quem nouerat litter tio , & natura. 4 um quia de ratio- tum scientia vaIde instructum, nonne& substantia priuilegii non est tamen prouidum, vel expertum . scriptura, ut probauiin tractatu de Respondeo incurrere, quia textus legibus is requirit triplicem conditionem iaΗis non obstantibus,arbitror IL eo, cui facuItas conced da est; ne-eentiam expressam, de scriptis exa- pescientiam, prudentiam, di per ratam requiri, quia Pontifex in sua tiam, seu experientiam ; Ioquitur bulla hoc explicta petit, ibi,peνi' enim pre dictionem coniuncti. pus litteras Mentes, & excommunicat uam, & ibi, litteratis prouidis, de aliter praesumentes, ibi, pras egis expertis. res coutrarium quouis modo. 6 Se do difficultas est, utrum Ad rationes dubitandi. Respό ista excommunicatio incurratur ἀdeo eas procedere quoties non co- superiore concedente huiusmodi sttat de contraria legislatoris volun centiam fiatribus alterius ordinis iste, ut in nostro casu constat. Re' deo negatinE , quia totas' Seeundo dubium est , virum loquisur de concedente licentiam transserens se absque licentia ad statribus serordinis, Et, partes transmarios, ubi est muIti- nis, m isfratribis. versi tamen δnido fidelium,Iigetur vinculo istius fratres se trafferetes ultra mare cumcommunicationis. Respondeo huiusmodi licentia, in excommunia negatiue, si ibi maior ει pars fide: tionem incidere. Tum quia su sum, quam ut fidelium; nam inbuu modi licentia irrita est , ve potEla sermo est de transferentibus, in obtenta ab eo, qm msconceden
suibus pauci Melas respectu infide: dae potestatemno habet .vunquialium commoranturi Summus Pontismo mimicat resecunda actio ex parte super rix Iidi sos transferentes se ultra mare est, eoncedere licentia aecedendi absque licentia superioris ordinis ad partes transmarinas aliis, quam sui ν hic autem non est superim in viris doctis,& expertis; nam in Buta dinis filio
Ex quo sequitur superiorem affi- guli religiosi cuiuscunque ordinis,m exeommunicatione, si huiusno- reicionis,transferentes se ad prin
56쪽
irentis sis superioris ; nam in ciendam lem uniuersalem. Tum hulla dicitur, Uruaesis, σ simulis re- quia, quando finis legis edinat solutigisse; muscioque consitorus, νeligi, in particulari casu, lex adhue obliam, ordiuit, vel natas extam est e. gat, ut domi in tractatu de legibus Idem dicedum est desuperioribus, cum probabiliori , et communiori textus enim uniuersaliter loquitur, DD. sententia . tam de superiorBus, quam de r
ligiosis subditis, ibi, si erum quos ingΑRT A PRO Pos ITIO
rentia istumus fiosa aquania is L . rationis Summo Pontificialis. Pa. PotarceismanopUM H δω- resetuata est,nam in Extrauagantia innis benestem obtinere. V efii tame est ad nostrum, de regul. ει transeunt. ad istam ex comunicatione incurr& ad relig. dicitur, mr enim qMAcunquedam requiri praesumptionem conse pra*mentes contrarium quoues modo, ex-quenter ignorantiam excusare,quia communicationis subiacere flentorias textus utitur verbo , prastumentes. Iamin in acto, de anasi ab His quag Sed modo dubium est primo, is RomMorinii laepinis Midiamtaxat etrum superior ordinis accedens ad in mortis articulo) ab μ iam beneficinhonismodi loca sine licentia, poena elaiaure. istum excommunicationis obstrin- satur. Respondeo negatiue , quia textus loquitur de religiosis subdiatis accedentibus sine licentia superioris ordinis; nomine autem supe- moris ordinis non intelligo Guar dianum,aut Rectorem Conuentus, sed Generalem, vel aequalem in i risdictione, vel alium ab ipso dele. satum ad hanc facultatem conce-ώendam; hicenim ρο antonom sam superior ordinis nuncupatur. ς' Seeundo dubium est, utrum religiosi accedetes sine licetia ad huiusmodi loca, absque animo inducendi aliquem in errorem,& siue scan. dati periculo, poenam excommunia' eationis contrahat. Respondeo aia
firmatiM , ratio est, Tum quia licet Summus Pontifex ob huiusmodi periculum inductus fuerit ad facienda Istam constitationem, nihilominus in dispositione generaliter loquia rur; fieri en im potest, ut quis ob c um particularem moueatur a d i
De teligiossi adeunte curias Principum absque superiorum suorum licentia.
1 Refertur textas, in quo istaeaeo min
6 mn chum, qui bono mimo curiam ingressio est, sed nfisa tu earia a
morasur immtione commm inferedi suis Pria is, vel Monasterθι e commuοicii onem non videtur in ' currere taxia probabilem auctoris opinionem ias Re magus ad curiam Principum ac μῆ- anima damnum inferena
57쪽
ligatin exem eatione rata uallum damnum re ipsa inferat. 6 Religio, accedens ad curias Priscipum intentione damnum infere suismaiaris. vel Almassim ub-citur excammumcallam etiamsi ad praefatas curias accedat cum sice
8 Religiosius quibusnam perso in inteπ-tionem nocendi bisere debeat τι incurrat excommumcationem latam; contra acceuties curias principum -x 'animo nocendi.
municationis 3 a Monachi omnes,ocanonici regulares non babentes admiris rationem ligantur racommunicavit e dum ad eurias Principum accedunt ani. .' a mo nocendi flus natalis, vel Monaneri s o Misaei praδει- exeommunica uoxem incurrans .debens adminii maiienem habere. νε Mιηacbus accedens ad curias Irin cipum animo nocendi eaeusamur ab et conι uicatione , si hoo facias ex inrorantia Itia excommunicatio Summo Ponti-- ci reseruata non est . Vattuor principaliter in hoc L I pucto explicabo. primoVtru: praelati religiosi excommuaintionem alitia non di si undo eurias Principum absqu8 s
periorum licentia. Secundo, quaenam sit materia istius incoinnmnia carinis . Tertio quodnam sci subiectum. Quarto an praefata excommunicatis Summo Pontifici releruata
i onachi, ει Canon iei rescit lares adeutes Curias Priacipum ad nocendum suis Pritatis, aut monasteriis, excommunicati Wnem ipso facto incurrunt γ nam ita CIementina prima, in agro, desta
tu Monach unx, fenur excommunicatio contra Monactos,& Can nicos regalares accedentes ad C rias principum, his Oerbis, 'Nos es. is bac pam reprobis mssus Maiare umer, Me edicto perpetuo probibemur, ne Monachi, aut regnilaues canonici a mimItraιionem aliqviam non babenter a curias Principum absque netali P atorumsuorum licentia, se conferren sumaηι, Ροd si, risuis Halatis . au Monasterm damnvm auquod inferam,addictus curias se conferre nasum eris .
Il Ateria istius exeommunica IVI tionis est,accedere ad Carias Principum,animo nocendi suis Proatis, aut monasterijs, ex quo licet inferre ad incurrendam istata excommunicataonem duas condia tiones requiri. 3. Prima est accessus ad cui lac principum.
Secunda qst intelio nocendi suiω
58쪽
ternus puniri possit pena excommunicationis, cum sub humanam pote
state1raca re non videat)ὶr, patet
ex dictis de legibus, ct decensuris
. Est his duabus e clitionibus colligi potest solutio multorum c
suum Colligitur Primo, eum non afficit accensura, qui animum habet nocendi suis Pr latis , sed se ipsum ad
praefatas Curias non consere, si simittat iprocuratorem, vel etiam si neminem mittantextus enim loquitur de.conferentibus se,ut patet ex
illis verbis, addictac curisu se co/ferre prasu fieristi Secundo eum, qui inchoat iter
ad Curias Priaiapum, sed sinste
tia ductusantinum nocendi mutat, cte curiam ah animo ingrcditur, non affici excommunicatione, quia
textus non loquitur de inchoante iter causa nocendi, sed de confer
te se ad Curiam; isautem dicitur se ad Curiam conferre, qui Curiam ingreditur. Ideni valet in eo, qui eo
prauo animo emessus fuerat mon
sterio, sed sermo, aut alio impediamento detentus, non potuit Curia ingredi; hic enim non dicitur m ferre se ad Curiam Principum. Τertio eum, qui causa negoti
xum, in utilitat monasterii in Cutia agendorum, iter inchoat, sed imitinere statuit,& diaernit damnvm monasterio, vel suis Praelatis uiis re, assici excommunicatione, si hoc animo Curiam ingrediatur. Maior dissicustas est trum ex communicatione ligetur is, qui uo animo Curiam ingressus est, sed dum in Curia commoratur, vult ibi
quaesito 6. num. IqI. putant ligari, quia in lUetexru non tam prohibetur accessu5 ratione itineris, seu motu S uam ratione existentiet, seu a
sistentiae in Curia ad nocedum. haec sententia probabilimina est. Sed oppositum mihi probabilius videtur, quia in materia pqnali non est facie da extenso ultra propriam verbo-riim proprietatem; Miud enim est conferre se ad Carias, aliud in C ria existere, o sicut excommunic tionemcontrahit ri,qui Curiam ingreditur animo nocendistis Prael tis, etiam si stati ac Curiam ingressis est, mutet animum; ita non deinbet is excommunicationem in Gvere,qui hono an uno Curia ingres.sus est, sed imo lato ibi permstit intentione nocendi , consequGter signum est Summum Ponti fidem noluisse excommunicatione puniro persistentiam in Curia, sed accessum ad Curiam cum praefata intention alioquin in primo casu excommunicatio non incurreretur, quod nullus Doctorum concessit,nec concedere
potest. ζ3. Quino colligitur, religiosum
accedentem ad Curiam Principutri iacularium intentione damnum i
serendi , subiici huic excommunic tioni, etiamsi re ipsa nullum damnuin rat; nam hic facit actionem suis censura prohibita etiamsi damnare tela non sequatunactio enim prohibita subcensura, est accessus ani mo nocendLIta inarer,& Filiueius locis citatis Tolatus lib. I. cap. 6
5. Quinto Religiosum, qui ad Curias Principum sicularium se cotD sen
59쪽
eri animo nescii ii suis Praelatis, incurrat. Respondeo
veI Monasterio in excommunica- nocendi habere sitis Praelatis, auctionem incidere, etiamsi fortε acce dat de Iieetia sui Praelati. Ratio est, quia licet in hoc textu praescribatur ut nullus monachus,vel Canonicus Tegularis ad Curias Principum se
conserre praesumat absque 'peciali
licentia, nihilominus dum imponiatur excommunicatio accedentibus animo nocendi, nulla de licentia sit mentio; consequenter,sive accedat obtenta licentia,sive non obtora licentia excommunicationem i currit, modo accedat eo prauo aniamor duo enim prohibentur in hoc
textu. Primum est accedere ad C
rias Principum sine speciali licen tia,exceptis iis,qui administratione habent, quia telis sese opus est, causa administrationis, Curiam adire. Secundum est, Meiaere ad Curias Principum animo nocendi suis Pret latis , vel monasteriis, siue lieentix
obtenta sit, siue non. Ita Panormit.
Sylvester, Caiet. Nauar. & alii, tuos
. II dicitur specialem lirentiam ere, cui a seperiore data est m ullas accedendi ad Curiam principis vel ad Curias Prinei m. Secasti data si ficultas eundi, quo velit;
Dee enim non est licentialpecialis, sed generalis; consequenter mon chus cum hac generali licentia conserens se ad Curias Principum non excusatura peccato; consequenter neque a censura, si animo nocendi accedat. Ita mirus loe. eit. Salii. . 8. Sed modo dubium oritur, e quas personas animum nocendi
bere debeatis, qui ad Curiasse corderi, ut censuram huius textus monasteriis; ibi, ut Ain Halaus με
monasteriis. Ex quo sequitur, primo accedet tem ad Curiam animo nocendi suo Abbati, vel Generali in hane eens ra incurrere; uterque enim est suus
Pr latus, idein dissi animum nocedi habeat toti religioni. hoc enim pacto intendit etiam nocere suo monasterio; damnum enim totius religionis est etiam damnum sui monasterii,& qui prohibet damnum riserri parti, multo magis prohibet
inserri toti, ut bene Suarea Ioc'citi
Secundo sequitur, accedρntea ad Curiam animo noeendi alicui religioso sui monasterii, qui prael tus non sit, non assci hae excomis municatione; quia textus loquitur de habente animam noeeniat suis Praelatis,uel Moliasterilis hic autem non est Praelatus, ut suppono, neque est monasterium, seu damnum m nasterii, quia damuum particularis person qnon cedit in damnum reli-:onis , vel monasterii seeundamam comunitatem, iviod si aliqua.do id contingit, accidentarium eri&alioquin non us suisset hie exis primere praelatos, quorum damna magis in communitatem tedundat, quam damnum priuatorum. ro. Τertio habentem intenti aem nocendi alteri religioni, aut alteri monasteriis non assiei excommunicatione, etiams alteram mo.
nasterium sit eiusdem religionis νTextus enim loquitur de noeentubus suis pillatis, animonasteriis, ubi notanda est illa panicula, suis,
qu stri , di propriὁ accipienda
est,pro ut habet relationem ad i summet
60쪽
4utrapez RHigiosam Helinquetem, ' dum ex semiuitiete dionachos, ad alterum autem monasternu eiusde Curiasse eonferentes Ruelli us Telistionis non est suum.Ita Sual eZ, de Filaicius locis citatis.
ret Ubiectum istius excommunicationis, sunt monachi, & canonici Regulares non tabentes aliquam administrationem , si ad Curias Principnm accedant inten-:tis ne nocendi suis Pillatis, vel m maneriis. hqc propofitio elare con-- stat ex verbis textus initio allatis. Hinc sequitur hac censura non li gari quoslibet religiosos,sed taut
modo monachos, ει canonicos regulares. m quia textus istorum ainum meminit ,-verba in materia, mali. Modiolanon sunt amplianda;sed restrinonda. Tum quia scia dira exprimerentur Canonici Reguaares, cum Peripicuum sit omnibus, istos esse religiosos; ita communia
L ra. Maior difficultas est primo, utrum omnes, & singuli Monachi subiiciantur huic excommunicati ni . Respondeo duplicem esse DD.
ententiam. ' . . Prima censet non omnes mon
chos' te excommunicationi subibri; sed soliam nigros, id est Benediarctinos. Ratio est, quia licet textus absolutὸ, di sine limitatione loqui videatur nihilominus, si attentὰ l gatur, solum de monachis nigris i
Quiturinam in principio illius di ontionis meminit tantummodo m Machorum nigrorum, ut patet ex iusis verbis, qvia veνommausi monach rvminorum, id est, nigrorumseu B mediistinorum, pre curias Princi
vetando disiuir ι σα Nnsequenter est de illis monactis, de quibus antea locut fuerat. Ita Angelus verti. excommunicatio 7. casu 38. Suarex loco citato num. q. Filiucius iocrit.
Secunda sententia, qtiae mihi probabilior videtur, est omnes monachos huic excommunicationi sub ci, quia textus absolute, di sine limitatione loquitur; quamuis enim in mus Pontifex ab euagatione mon chorum nigrorum occasionem arria puerit edendi hanc costitutionem. nihilominus dum excommenicati
nem imposuit, eam indistin posuit e tra monachos, ec contra innonicos regulares,de quibus antea mentionem non fecerat. Ita Pano mit.hic num. s.Sylvester excomm nicatio s. num. 78.Toletusti. I.cap.
I 3. Secundo difficultas est, orsi singuli monachi, vel regulares C nonici transferentes se ad Curram Principum cum prsista intentione, ligentur hac censura.Respondeo 1 gari , modo administrationem non. habeant; textus enim de his tanta
loquitur, & licet in ijs verbis , in
tur lexpressi mentio uon fiat de hahentibus administrationε,nihilominus ex serie, et contextu vπM mclare constat , textum de his lόqu. nomine autem administrationis,no intelligo solum temporalem, veruet iam spiritualem; textus enim a solutὸ loquitur per verba exclude
tia quamlibet administrationem, ibi, administrationem aliquam ambabem; habens autem administratisnε spiritualem dicitur aliquam administrationem habere, & saepe contin-