장음표시 사용
191쪽
omnibus creaturis possibilibus, de diuusionibus in quantitate &c.
cathego rematicum in perfectione .
r RD infinitum in aliqua perfectione simplici, & carente partibus non satis est , quod ratione talis Persectionis res aequivaleat non tot quin pluribus distinctis persectionibus assignabilibus, & aequalibus uni certae; si enitnhoc fatis esset homo esset infinite pes sectus, quia cum inter hominemo iris micam v. g. sint possibiles non tot quia plures creaturae persectiores Brmica, de impersectiores homine, homo habet aequivalere infinitis persectionibus,m
rum quaelibet est maior persectione certa , dederminata sorinicae. Ratio autem huius rei est, quia per talem aequivalentiam fit augmentum pers ctionis in homine non per partes arithmeticas, sed geometricas, idque eae ino II I r. , ,. quod r
192쪽
. quod gradus persectionis assignabiles,& distinguibiles in homine v. g aeuui-
ualente, sunt inter se communicantes. et Sumatur enim exempIum in cognitione attingente simul centum obiecta, haec quamuis aequivalaat centum distinctis cognitionibus, quarum qua libet non attingat nisi unum obieerim, non tamen si caetera fini paria est centies perfectior , quam cognitio de uno tantum obiecto ; quia in cognitione decentum obiectis hoc quod est attingere obiectum, A, importat tantam persectionem,non modo quatenus haec c-gnitio exprimit tale obiectum Α, sed etiam quatenus est tale ens reale ,s rituale, vitale &c. Sed haec eadem pra dicata, & perlaetiones importantur ab hac eadem cognitione quatenus exprimit obieet n. B. ergo haec praedicata,& perfectiones sunt communicantes navet semper eaedem accipiantur in hac
cogn1tione, tam prout exprImente
obtectum, A, quam prout exprimente obiectum , B, obiectum , C, &C. Quo ties autem fit augmentum persectionis per partes commvnrcantes non fit audimentum perfectionis, nisi per partes minores , & minores, quod ad infinitum non est satis. in 3. Hoc
193쪽
- 3 Hoc idem constat in moralibus, neque enim volitio de occidendis centum v.g. habet malitiam centies maiorem malitia volitionis de occidendo v-no, si caetera sint paria; ipsa enim muItiplicitas actuum auget malitiam , nec unquam potest unus actus simplex cφ-teris paribus propter meram tendentia in plura obiecta esse ita bonus, vel m. lus, ac sunt multi actus distincti, qu rum quilibet non tendat nisi in unum
obiectum, quia, ut diximus, perfecti nes Armaliter distinguibiles in actu simplici , aequivalente pluribus distin
4 Cum ergo huiusmodi aequivalentia non sit satis ad infinitum in persectione, non apparet ex quo alio capite desumi possit ratio infinitatis in persectione simplici, nisi ex eo quod IlIud sit
in omni, vel in aliqua persecti ne infinitum, quo maius in omni, vel in aliqua persectione dari non potest.Verum quidem est hoc non importari sormalia ter in definitione infiniti, sed per bonas consequentias hoc ex isa deducitur ut constat tum ex modo dictis tum ex repugnantia infiniti quantitatiui superius allata; vidimus enim quod ad numerum infinitum habentem olnnes conr
194쪽
ditiones requisitas in definitione infinI-
ti, necesse foret, quod esset maximus , quod tamen esse non potest, quia dato
quocunque numero excederetur ab alio.
1 Posito quod ad infinitum in omiani, vel in a jiqua perstetione hoc requiratur, bene infertur repugnare omnμ .
infinitum in persectione. Quaelibet enim persectio creata est essentialiter dependens a Deo, & infinite distans a simili persectione existente in Deo, ergo fimi lis perfectio existens in Deo est malorqualibet persectione creata assigna hili. 6 Hinc infertur pariter repugnantia creaturae omnium persectissimae in omiani , vel in aliquo genere persectionis, quia talis creatura persectissima neque posset esse infinita, cum haec implicet ut ividimus, neque finita quia aliqua pes sectio finita esset terminus Diuinae Omnipotentiae , quod repuInat, de huius enim ratione est quod infinitis modispersectioribus & persectioribus sit participabilis, de scuti producto quolibet ἰnumero finiro, alius, & alius semper est λὲ Deo producibilis, ita producta qualibet perfectione finita alia semper maior, & maior remanet producibilis. Implucat ergo quod aliqua persectio creata isit
195쪽
st adaequata mensura Diuinae omnipotentiae, mensura enim creata colligens actu omnem perfectionem possibilein sest chimaera . Ita dicendum de creatura omnium impersectissima, haec enim similiter repugnat, adeoque sicut data qualibet modica extensione in quantitate dari potest minor & minor in infinitum, Ita data creatura quantumlibet imperfecta dari semper poterit imperfectior.
a TA rauoius metaphyscum defi- nitur,id quod habet tantum esse obiectiuξ in intellectu. Pro cuius intelligentia, in qualibet nostra cognitione quamuis indivisibili duo formaliter distinguenda sunt unum , quod se hahet obiective , aliud quod dici potest se habere subiective. Illud dicitur se shabere obieetiue in intellectu , seu iii cognitione, quod per talem cognitio- nem exprimitur; ipsa vero en itas cognitionis dicitur se habere stabiectivem intellectu, quamuis enim tam id iquod se habet obiective prout tale est, quam
196쪽
quam id quod se habet subiective ii
intellectu vere in illa subiectetur, cumi ea liter loquendo sit eadem simplex c gnitio, quae intelIectu subiectatur ; iii eadem tamen simplici cognitione de
Pariete,v.g. ex nostro modo concipiendi consideranius duo, ipsam scilicet entitatem cognitionis secundum praedicat quae habet communia cum alijs cognitionibus , & prout taliter considerata dicitur habere esse subiective in Intellectu;& praeterea cosideramus ipsum parietem prout expressiam, & existentem in cohnitione, & hic dicitur esse in obiective in Intellectu . . et Porro aliqua ita sunt obiective in Intellectu, ut praeterea habeant suum
esse, vel actuale,vel possibile ; alia vero non habent nisi merum esse obiectiuε in Intellectu , dc merum repraesentari s exprimi a cognitione. Quare ens rationis metaphysicum erit id quod nec habet nec potest habere aliud esse, qui cognosci,& esse obiective in Intellectu. Porro dubitari hic potest, an quando
cognitio aliqua refleae cognoscit seipsa, talai coenitio dici debeat habere tantum esse obiective in Intellectused re spondetur quod cum talis cognitio sit Crenostens,& cognita non habebit tanis
197쪽
tum esse obiecti , sed esse oblectiu disubiective, ideoque illi non conueluet
3 Sic explicata definitione entis rationis quaeritur, an verε cognosci possit ab Intellectu aliquid impossibile, quod proinde habeat tantum esse obieetiua in Intellectu . Respondemus autem inrmatiuε,quod probatur primo tum experietia, tum quia dum disputamus de impossibili, debemus concipere id , de quo disputamus: tum etiam quia ex dictis ubi de praecisione obiectiva, tunc cognoscimus aliquid formaliter, quando habemus determinatiuum sormale ad operandum formaliter, seu ad faciendas affirmationes et negationes de obiecto cognito; sed de impossibili posisum dicere,quod no sit ens reale, quod implicet, &c. ergo vere cognostitur. 4 Dices in cognitione de impotIibili contineri virtuale iudicium, ita ut dum concipimus identitatem, v.g. inter hominem , & equum, non concipiamu nisi realia,hominem scilicet & equumissea per implicitum iudicium falso de homine dicamus , quod sit equus. Sel contra est primo , quia gratia , dc
198쪽
ni dones de obiecto impossibili.seeuniado experior eodem modo a me conciispi iden iatem in ter liomine,& equum, ac iden itatem in er homine,& animat: eodem modo a me concipi Verhum sDiuinuin aeternum, ac Verbum Dmitium non aeternum.Cur ergo Cognitioni de Vorbo diuino aeterno, de Identitate inter hominem & animal respolidet obiectum simplex, non vero aliis Tertio multa sunt, do quibus dubitamus . Vtrum sin tpoisibilia, v.g. virum sit possibilis creatura imnmltiplicabilis, fi igitur diuersus esset modus cognosce di possibilia a modo cognoscendi impossibilia, per experientiam , solius C -gnitionis nobis innotesceret, utrum saliquid sit possibile, nec ne.
s Ad probandum quod concipi pocst aliquid impossifille desumi etiam sis
let argumentum ex propistioniblis imia possibilibus vehificari, qualis est ista ,
Sic enim argumentantur r eum in hac propositione sit praedicatum, subiectu ,& copula ess, sicuti praedicato,& subi correspondent duo obiecta , ira etiam copulae es debet corresipondere aliud tertium obiectum, quod tertium
199쪽
obiectum si in propositionibus possibilibus verificari est identitas realis, in proportionibus postibilibus vel iiidari est i dentitas ficta, & imposisibilis. 6 Sed hoc argumentum, ne aliquid salsi assumat, indiget limitatione. Primo enim per est 3c non erit quando stant
exercite, non importatur nisi talis ino dus tendendi compositivus, vel diuisitius, scuti solus moetus tendendi im-POrtatur per particulas vel,F.Ο e.Dixi quando eni & no ere stant exercite, &vitaliter, quia nae particulae possunt aliquando stare signath, & veluti mortuo modo ac tanquam obiectum, si enim dicam: hominem esse animal,est verum per ly esse importatur & repraesentatur identitas obiectiva, ly vero ea stat dein
de exercite non tanquam obiectunias,
sed significans solum modum tendendi composiluu, si enim importaret ide litatem obiectivam necesse esset quod ab intellectu adhiberetur alia particula per quam designaret modum tendendi, quo ipsia identitas ab intellectu compone tur, vel diuideretur, cum ipsa etiae identitas obiectiva possit vel per assensu componi cum alio , vel per dissensum ab alio diuidi . . . 7 Praeterea non videtux uniuersali
200쪽
ter necessarium , quod in omni propo-fitione repraesentetur idelitas inter pra dicatum , & subiectum . Si qua enim esset necessitas,maxime, vel ut assigra mus quid correspondeat copulae in velut assignemus ohiectum amrmatum , vel negatum . Primum nihil facit, cum dixerimus copulae in re*ondere talem modum tendendi. Sed neque secundum obstat,quia bene possumus dicere quod in his propositionibus: Petrus est homo: Petrus non est Equus assirmatur homo de Petro , & negatur Equus de Petro, cum enim affrmatio, & negatiost unius de alio,dum petitur quid am matur, veI negatur, non possumus re spondere assignando unum tantum, sed necessario assignandum est id , quod, de id de quo afirmatur, vel negatur. Pariter cum amrmatio si compositio, denegatio fit diuisio cum petitur quid co-Ponatur in hac propositione. Petrus est homo, ne respondemus componi h minem , sed ut defignemus cum quo componatur, assignandus est alius ter minus , nempὸ Petrus , dicendo componi hominem cum Petro ψ vero de decum non significant aliquid obiectivum, sed solum modum tendendi,sicuti paristiculae si vel acc. Idem autem dicendia est de diuisione. 8 Ad-