장음표시 사용
331쪽
essentia quid ditariue & ut est in se. Probatur consequentia : omnis & quae uis species , siue creata . siue creabilis magis distit a diuina essentia , quam species sensibilis a quid ditate rei materialis : 1ed quia & quando species sensibilis inferior est ad quid ditatem rei materialis , non potest illam quid ditatiue repraesentare . ut species albedinis nequit quidditatiue repraesentare naturam parietis albi: ergo nec per ullam speciem expressam creatam,
potest quid ditatiue repraesentari diuina e G
Probatur vltimo, D. Thomas I, pari. quast, I 2. Art. 2. ea cludit a visione Dei ut est in te, speciem intelligibilem , seu impressam ut impossibilem e sed rationes , quas ibi affert
ad hoc probandum , non minus videntur militare contra speciem expressam ereatam, quam contra impressam : ergo ex diuo Thoma Sc iuxta eiusdem doctrinam excludenda est vi impossibilis species expressa creata a visone Dei ut est in se. Probatur minor r tota vis primae de tertiae rationis sita est in hoc quod Deus est eleuatus , incircumscriptus de
infinite superim , dc omnis species creata est inferior & inferioris ordinis ; vim autem secundae rationis in hoe ponit sanistus Doctor, quod cum Deus sit suum esse; non potest fieti intelligibilis siue repraesentabilis per aliud : atqui doctrinae illae non minus militare videntur contra speciem expressam creatam, quam contra impressam et ergo tres illae
rationes , quibus probat D. Thomas in hoc arti eulo impossibilitatem speciei impressae in uisione Dei ut est in se , concludunt similiter pro specie expressa creata. Restat igitur praefatam sententiam de impossibilitate speeiei Xpressae creatae in visione Dei ut est in seelle haud dubie multum probabilem , tum ratione aut horitatum diui Thomae , tum
332쪽
Propter autho res graues qui eam defendunt, , tum ex rationibus quibus manet probata. Iam
CONCI. vs Io : non implicat, aut
eerte multum probabile est non implicare, Dideri Deum τι est in se per Lycciem expressam creatam. Probatur primo : si esset impossibilis species illa expressa creata in visione Dei ut est in se , esset maximὶ , quia foret eius dem immaterialitatis & intelligibilitaris cum Deo , quod est impossibile i sed falsum est,
quod proinde foret eiusdem immaterialita sis &. intelligibilitatis eum Deo : ergo de falsum est implicare huiusmodi speciem invisione Dei vi est in se. Maior constat ex pri ma praecedentis ronclusionis probatione. Pro batur Minor o ideo foret species illa expressa eiusdem immaterialitatis eum Deo , quia hoc est de ratione speciei quod sit eiusdem im materialitatis eum obiecto 1 sed falsum est hoe esse de ratione specieit ergo & falsum est, fo-τe propterea speciem illam expressam eiusdem immaterialitatis eum Deo. Mater conrcedituet , & colligitur ex dictis in probatione Prima praecedentis conclusionis. Probatur Minor: multipliciter. Primo quandocumque duo aliqua solum distinguuntur ratione penes implicitum & e plicitum , suntque a parte rei promus unum, impossibile est fieri a parte rei adaequationem in uno , di non fieri in altero : sed entitas cuiuslibet, eiusque veritas siue intelligibilitasti immaterialitas solum distinguuntur ratio ne penes implicitum Jc explicitum ; cum sint Praedicata transcendentia: ergo hoc ipso quodnQn stquitur a parte iei ad aequatio in enti' '
333쪽
tate , neque sequitur adaequatio in intelligi hilitate siue immaterialitate et atqui falsum e it, . esse de ratione speciei quod adaequet obiectum in entitate et ergo Ec esse debet falsum, quod esse debeat species eiusdem intelligibi. litatis siue immaterialitatis cum obiecto. Secundo quoties extrema aliqua ita se habent, ut aliqua praedicata intrinseca ec essentialia , quae non reperiuntur in uno , reperiuntur in alio , impossibile est quod sint eiusdem rationis, & quod se adaequent in tali linea et sed ita se habent species repraesenta tiua Ec ipsum obiectum , non solum intra lineam entitativam , sed etiam intra lineam intentionalem de intelligibilem : ergo impossibile est quod species & obiectum debeant. se adaequare in intelligibilate siue immaterialitate. Maior constat cum quodvis Praedicatum essentiale ad variationem sui variet re rationem specificam , iuxta illud commune dictum , quod species rerum lunt sicut numeri. in quibus scilicet qua uis dempta vel .
addita unitate variatur est entialiter numerus. Hobatur Minor esse a natura ut significent ει repraesentent alia, potius quam ut sint;& esse a natura non ut rς praesentent, sed ut sint & repraesententur , sunt praedicata essentia Iiter diuersa etiam intra lineam intentionalem & in te uigibilem : sed species inte tionales sunt a natura ut signifieent & repraesentent , potius quam ut tint : obiecta vexo sunt a natura non vi Iepraesentent sed ivt sint Sc repraesententur ergo aliqua reis
periuntur essentialia praedicata in specie intentionali etiam intra lineam intentionalem & intelligibilem , quae non reperiuntur in obiecto. Tertio , si adaequatio obiecti in immaterialitate esset de ratione speciei, dum Andi
ssi, euo interiores intellisum superiorem T
334쪽
Quast. VI. de visibilitate Dei. 313
essent eorum species impressae eiusdem im- materialitatis cum Angelo superiori , & consequenter eiusdem immateriali tatis inter se:
sed hoe est falsum in doctrina diui Thomae de Thomistarum et ergo & illud. Probatur Minor o ex doctrina diui Thomae in i pari. q- l. sq. articulo 3. species impressae Angelorum inaequalis sunt perfectionis. subindeque de immaterialitatis , iuxta inaequalitatem ipsorum Angelorum in suis naturis r sed angeli duo inferiores sunt indoctiina Thomistarum omnino inaequalis perfectionis essentialis in suis naturis : eringo falsum est in via diui Thomae M Yho- .mistarum , quod species impressae quas habent duo Angeli inferiores de superiori sint
eiusdem immaterialitatis inter se , nec conia sequenter eiusdem immaterialitatis cum obisiecto.
rit. articulo ε. res minus verae sunt in ver,
bo . seu specie expressa , quae causatur a re, quam in seipsis et sed species expressae crea xae . de quibus agitur in praesenti causanis tur a rebus seu ab obiectis : ergo ex diuo Thoma in praefatis speciebus minus vera
sunt obiecta quam in seipsis r sed quidquid pertinet ad lineam veri , pertinet ad lineam intelligibilitatis , ut conceditur : er go ex diuo Thoma non possunt praefatae species esse eiusdem in*elligibilitatis cum obiecto , .sue ipsum adaequare obiectum quantum ad esse immateriale & intelIigibile. Prohatur secundo, si implicaret species illa expressa creata in visione Dei . ut est in se , implicaret maxime , quia euaderet' infinita quod repugnat e sed falsum est euadere propterea infinitam , infinitate scilicet τοῖ9gnante zmrgo non est dicendum esseo. 6. PIM
335쪽
praefatam speciem - impossibilem. Maioν Patet ex secunda probatione praecedentis conclusionis. Probatur Minor , multiplici-
Primo , ideo infinita foret praefata species , quia Uni uoce conueniret cum Deo
in esse intelligibili: sed hoc est falsum : ergo& illud. Maior concedi ur. Probatur Minor, supponendo prius quod communiter admittunt Philosophi , puta quod in his quatuor
praedicatis transcendentalibus : Ens. unum, verum , bonum , hic datur ordo , quod eadementitate una Sc sola , haec quatuor praedica ta transcendent alia sunt entia ; & una sola unitate , haec quatuor praedicata sunt unum 3& una sola veritate sunt vera , & una sola bonitate sunt bona ; alias multiplicarentur& fierent sexdecim praedicata transcende tia . si in unoquoque istorum reperirent uxhaec quatuor praedicata distincta. Hoc autem supposito probo praefatam minorem sic. Entitas & veritas , seu intelligibilitas in re qualibet . sunt unum una sola unitate , de non duplici Zc multiplici, ut constat ex suppositione facta : sed unitas in esse emis reperta inter obiectum de speciem non est unitas uni uoca sed analoga : ergo unitas re
perta inter ipsum obiectum Ze speciem inesse intelligibili siue immateriali , non est uni uoca sed analoga , subindeque est omnino falsum , quod speetes illa expressa
Dei ex ratione . .speciei . conueniret Vnia uoce cum Deo , etiam in essu intelligibili. Secundo , si species illa expressa creata Dei evaderet hoc ipso infinita , euadereta fortiori in sinita ipsa intellectio , qua Deum videmus ut est in se : sed intellectio Deum attingens ut est in se , non proptereae uariit tu finitae : ergo nec seectas illa e SPress
336쪽
Εuast. V I. de visibilitate Dei. 3 et s
ereata. Minor patet. Probatur Maior: hoc ipso quod intellectio modum habet attingendi
Deum perfectiorem , quam ipsa species , debet a fortiori infinita euadere , si ipsa species euadat infinita: 1ed intellectio , quamvis non sit similitudo sicut est species , habet tamen modum attingendi Deum perfectiorem quam habeat species ex prela r ergo si species illa infinita euaderet, euaderet infinita δc interlectio, qua Deum videmus ut est in se. Maior est 'certa; non enim euaderet species infinita nisi ex attingentia obiecti, ac proinde si haberet intellectio modum attingendi perfectiorem , deberet & ipsa infinita euadere. Probatur imι-nor. Id ad quod aliud a natura ordinatur tanquam ad finem est essenii aliter eo perfectius :sed species expressa a natura ordinatur ad intellectionem tanquam ad finem ἱ cum prod Camus verbum , seu speciem expressam , ut in illo intelliganius de contemplemur obiectum, di dum illud ita' producimus , producamus
haud dubie conformiter ad eius naturam : ex
go intellectio est essentialiter perfectior specie expressa : sed attingentia obiecti est de rati ne essentiali tum intellectionis tum speciei: ergo intellectio , quantumvis non sit similitudo sicut est species, modum tamen habet attingendi Deum perfectiorem , quam habeat
species. Tertio , infinitas repugnans creaturae est infinitas simpliciter, non autem infinitas sciis
tum secundum quid i sed per hoc quod species
expressa creata Deum repraesentaret , ut est
in se , non propterea euaderet infinita sim-ylieiter sed infinita solum secundum quid:
ergo non propterea euaderet infinita infinis Iate repugnante. Trobatur Minor , hoc ipso quod verbum ercatum, seu spccies expressa creata non fit simpliciter obiectum repraesen
337쪽
pterea euadere debet infinita simpliciter, Deum repraesentando infinitum : sed verbum
creatum ex D. Thoma 4. contra gent. cap. II.
solum secundum quid est suum obiectum ad differentiam verbi increati et unde, inquit, laxo est vera propositio simpliciter loquendo, Dein erat verbum, seu verbum est Deus 3 haec autem est falsa, verbum homimu'st homo, licet vera sit cum hoc addito : est homo intellectus
siue repragentatus: Ergo ex D. Thoma Per hoc quod verbum creatum Deum repraesentaret simpliciter infinitum, non propterea euaderet
infinitum simpliciter, sed infinitum solum se
cundum quid. Probatur 3 si implicaret species illa expressa creata in visione Dei ut est in se , implicaret ob impii cantiam primarii eius effectus in tali vitione: sed non implicat, speciem illam creatam suum habere primarium effectum in tau 'visione et ergo nec implicat huiusmodi species. Maior patet ex dictis lupra in tertia probatio ne praecedentis conclusionis. Probatur Minor, ideo implicat, speciem illam creatam inum habere primarium effectum in tali visione, quia implicat, quod per illam trahatur Deus ad esse terminum intellectionis e sed hoc non implicat: ergo neque illud. Maior constat similiter ex dictis supra in eadem tertia probatione. Probatur Mιnor , ideo implicat trahi Deum per speciem creatam ad esse terminum intellectionis , quia ex praesentia, quam habet per illapsum , supponitur a seipso tractus e sed praeientia habita per illapsum non est praesentia ad esse terminum intellectionis : ergo non implicat trahi Deum per speciem creatam ad esse terminum intellectionis. Maior conce- ditur. Probatur Minor, praesentia requisita actesse terminum intellectionis debet esse praesentia facta per intellectionem , & ex vi inteI lectionis .3 sed praesentia Dei habita per illa
Pium non est, nec esse γ' test praesentia facta
338쪽
. VI. de visibilitate Dei. 317
per intellectionem : ergo praesentia habita per illapsum non est suffciens praesentia ad esse terminum intellectionis. Minor per se patet. Probatur Maior , intellectus intelligendo fit res intellecta, ut dicit Aristoteles, & millies post Aristotelem Diuus Thomas : ergo facit intellectio , quod fiat intellectus res intellectar sed hoc non aIiter facit nee nee re potest in 'tellectio , quam faciendo, quod sit res intellectui praesens sub ratione termini ipsius intellectionis : ergo praesentia ad esse terminum intellectionis esse debet praesentia facta Perintellectionem, Et ex vi intellectionis. Frobatur . si implicaret speeles illa expres.sa creat. , implicaret maxime , quia est Deus actus purus non tantum in ratione intelligibilis & intelligentis, sed etiam in ratione intellecti sed esse actum purum in ratione ina, tellecti , non propterea excludit speciem crea 'tam qui fiat actu intellectus: ergo non est dicendum implicare huiusmodi speciem. Maior patet ex dieiis supra in quarta probati Re prZCedentis concluuonis. Probatur Minor, non est minus Deus aetiis purus in ratione volitidi amati, quam in ratione intellecti: sed quod
sit actus purus in ratione amati non propterea excludit ex parte voluntatis terminum seu im- 'Pulsum, quo fiat actu amatus ; ergo nec debet propterea excludere ex parte intellectus terminum , seu speciem expressam creatam , ,qua actu fiat intellectus. maior patet ex terminis. Probatur Minor, si ex parte voluntatis siue VPIitionis excluderetur creatus terminus ad mo
dum impulsus , quo fieret Deus actu amatuS, deberet ipse Deus seipso terminare actum n strum amoris et sed hoe diei non debet : ergo nec diei debet quod excludat Deus ex parte volitionis creatum terminum, quo fiat actu. amatus. Maior per se patet. Probatur Minori actus charitatis . . quo amatur Deus in patria, eriam in viaiad Deum terminatur ut obiectum
339쪽
Primarium e ergo si uniretur Deus seipso per modum termini volitionis & amoris , etiam in in via similitet uniretur : sed seipso uniri Deum in vii per modum termini volitionis, nouum est Sc inauditum , atque meo iudicio ) omnino a ratione alienum t ergo non est dicendum , quod Deus, quantussi vis actus Pu
rus in ratione amati, seipso terminet actum nostrum amoris.
Ῥrobatur s. si in intelligibilis esset species
illa expressa creata in visione Dei, ut est in se, esset maxime , quia inintelligibile est aliquid finitum in se , cile repraesentative Sc in esse reprae lentativo quid infinitum , qualis est Deus,
ut est in se e sed hoc facile intelligi potest a pati : ergo non est dicenda huiusmodi species cieata in intelligibilis vel impossibilis in visione Dei, ut est in se. IIaior conceditur. Pνoba tur Mino , non minus est intellectu difficile quod immateriale sir repraesentative materia te ; quod incorruptibile dc perpetuum , sit re- Praesentative corruptibile dc transitorium; quod accidens sit repraesentative substantia , 'quod
supernaturale sit repraesentative naturale, quam
quod aliquid in se finitum sit repraesentative infinitum t sed habentur exempla in quibus praefata illa intelliguntur 3 species namque, - quam habet Angelus de pariete , est immateriale quid, & tamen st repraesentative male rialis : item in se perpetua est & incorruptibi- lis 3c tamen repraesentative est corruptibilis &transit otia : item in se est accidens dc tamen Ie praesentative est substantia ; Et tandem species , quas habet scientia supernaturalis Christi, sunt in se supernaturale quid , 5c tamen
sunt repraesentative natural 's ; cum ei etiam repraesentent obiecta naturalia: ergo qu 3d aliquid in se finitum sit repraesentative infinitum, '. IIon est ita dicendum in intelligibile. Hobat. s. aut horitatibus D Thomae, qui qui
340쪽
guas. VI. de visibilitate Dei. 319
re explicat sanctus Doctor di probat dari verbum distinctum procedens per intellectionem, subdit postea in haec verba et Et hoc uniuersaliter tenendum es de omni quod a nobM intelligitur , siue per essentiam inrelligatur, siue per milittidinem, id est per speciem impressam,
quam semper exprimit Diuus Thomas nomine similitudinis : ergo quamvis in visione Dei intelligatur a nobis Deus per suam essentiam, tanquam per speciem impressam , non autem' per similitudinem distinctam , adhuc tamen ibi velificatur uniuersalis illa propositio . quod scilicet produci debet verbum , seu spe -
Item loco eitato quaslionis 4. de veritate ad qs intum , hare habet sanctus Doctore Nec
μliter possumus nos intelligere quam huiusma di verbum exprimendo ; Θ ideo omne intelligere in nobis est dicere , sed tamen Dem potest inteligere sine eo quod aliquid procedat ex eo
secundum rem. Haec ille, ex quibus argumentor se. Omnis intellectio nostra ex D. Thoma ad differentiam intellectionis Dei est dicere, seu exprimere verbum ; & intcllcctio Dei ad differentiam nostrae potest esse sine eo , quod aliquid ex ea procedat secundum rem sed in omni statu dc quomodo eumque videatur Deus a nobis, semper intellectio nostra est differens ab intellectione Dei, & intellectio Dei a nostra r ergo quantumcumque videatur Deus a
nobis ut est in se, sentit D Thomas quod stadhue intellectio nostra dictio, seu intellectio
Denique si sentiret Diuus Thomas , non produci verbum , seu speciem expressam creatam in visione Dei ut est in se , eum alibi dixerit uniuersaliter : Omne intelligens, eo ipso quod intellieit fommat verbum , . deberet quando tractat an detur species propria Dei, expresse loqui de specie expressa siue de verbo : sed nunquam ibi loquius est expresse nec alibi