장음표시 사용
341쪽
, io Liber II. de Ente mcrearo.
de specie expressa sue de verbo : ergo consormius videtur doctrinis D Thomae semper flevbieumque in omni intellectione produci in
Probatur Ultimδ , si in via D. Thomae ex cludenda esset syecies illa expressa ereata a visione Dei, ut est in se esset maxime ob tres illas rationes , quas affert Diuus Thomas in z. orticulo quastionis ra. prima partu : sed
non concludunt tres illae rationes contra spe
ciem expressam, sed solum contra impressam, suo propriam, siue alienam , id est siue primo dc erimario repraesentantem obiectum cuius est ipecies, siue primo de primario repraesentantem alienum uue aliud obiectum : ergo excludenda non est species illa expressa creata in via ste doctrina D. Thomae. Maior constat ex dictis supra in ulti m 1 probatione Praecedentis conclusionis. Probatuν Minori tota visi primae de tertiae rationis sita est in hoe , quod Deus est eIeuatus , in circumscriptus , de in nite superior; eum tamen creata species sit inis ferior Be inferiotis ordinis et sed ratio illa mulitat tantum contra speciem alienam , quae scilicet primario repraesentat aliquod aliua inferius obiectum 3 nee vIlius est roboris . si intelligatur de specie impressa propria , quae scilicet primario repraesentat obiectum cuius est species , quaeque solum essentialiter inferior est dc in esse entis 3 cum jecies siue impressa siue expressa hominis ut essentialiter inferior homini , dc tamen adhue hominem quidditatiue repraetentet et ergo prima ec textia ex his rationibus coneludunt Iantummodo contra speciem alienam , quae scilicet non tantum essentialiter sed etiam obiective est inferior, siue quae non tantum est in se de ex se inferior, sed etiam est rei ει obiecti infe-zioris ordinis. Item vis secundae rationis adductae ab eo.
dem Diuo Thoma in eodem articulo , stac st
342쪽
ς uast. VI. de visibilitate Dei. 33 I
est in hoc , quod cum Deus sit suum esse, non potest per aliud repraesentari r sed hoc solum exeIudit speciem impressam , siue Pr Priam siue alienam eum impressa solum se teneat ex parte ipsius Dei , seu ex parte ob tecti ; & ideo merito dicat Diuus Thomas quod cum Deus sit suum esse , non potest per aliud repraesentarI; quasi dicat : Deus est suum esse; ergo est sua intelligibilitas ergo
a seipso habet . quod sit proxime intelligibilis : ergo fieri non potest proxime intelli gibilis per aliud , ergo eum proprium sit solius speciei impressae reddere obiectum PIO-xime intelligibile , dari non potest per consequens species impressa, Deo distincta, qua
Deus ipse repraetentetur in visione sui et ergo nulla ex ptaefatis rationibus concludit contra speciem expressam , proindeque nec est illa excludenda a visione Dei iuxta docti imnam Diui Thomae , sicut nec iuxta mentem
ει Diui Gregorii , qui lib. 3o Moral. capiare quinto , loquens de interna illa visione
qua Deum post mortem videbimus , ait : Sublatis namque oritntibus o occidentibus . verbis . quasi quidam sonus aterna pradicationis fit ipse imago interna visionis. Haec ille,
in quibus cum ipsam internam visionem dicat imagium . & ly imago in ei non verificetur ratione actus , debet consequenter in ea verificari di reperiri ratione termini ipsius
actus, qui quidem non alius est , quam spem
343쪽
Virumst in Deo a mittenda fientia media, an potius omnino reiicienda. PRAE mittendum r. quod quamvis huius scientiae mediae , de qua tanto clangore & appa xatu insonuit in Ecclesia controuersia inter Patres Societatis & Thomistas , non fuerit Pater Ludovicus Molina Author, utpoth quae etiam temporibus Sanctorum Augustini, Pr speri de Hilari j inter Massilienses Semipelagia nos circumferebatur, pluribus admixta eII Iibus , quos nunc Patres Societatis non defendunt , utpote Catholi ei viti de de fide Ca tholica bene meriti: Certum tamen est fuisse molinam primum , qui eam in scholas iterum introduxit. Scio quidem , me talia dicentem non multum placere modernis modernioribus societatis , qui nolunt hodie ducen1 habere Ludovicum Molina , imo dc sine duce volunt in hac parte pugnare , ut ait Pater Herice Theologus Societatis tractatu i. de scientia Dei, disputat. 7 . cap. I. num. g. inquiens: Et ut ego a qui usdam accepi , omnes in eadem sine ullo duce consipirarunt. Quia fortε quod in aliis pugnis Fc bellis tam nocivum solet 8c posset esse : in hoc Theologico certamine eis aliqualiter fauet. ne vincamur. Nam dato quod aliquod argumentum dissicile ipsis a nostris obiiciatur ; eum ipsi nullum sequantur ducem, relinquunt hane vel illam semi
344쪽
ssius. VII. de scientia Deἰ. 3 3 3
tam , seu dicendi modum , dc alium nouum sequuntur aut me dilantur, quem postea im- Pugnare nouiter auditum non est tam facile neque tempus nobis suppetit nec voluntas , ut in tota impugnatione huius materiae totam vitam agamus, qui alias etiam materias tractaredi intelligere debemus. Certum igitur te extra dubium est , fuisse Molinam primum , qui scientiam hanc mediam iterum introduxit ; eum in defensionem
Molinae, quem Patres nostri impugnauerunt, di corrigi ac emendari voluerunt, tota machi na huius tam celebris controuersiae extructast, totus fere commotus orbis , ut nullus iam
lapis videatur immotus ex tota Theologia de Metaphysica , vel ut defendatur vel ut impugnetur haec scientia media Quia vero praefataicientia importat ex parte obiecti futura sub certa quadam conditione antecedenter ad de cretum Dei actualiter exercitum , in 'uo quidem consistit nodus difficultatis , ideo ut percipiatur quod decretum in his futuris contingentibus Ec conditionatis admittant praefati defensores scientiae mediae, Sc quod reiiciant. Aduertendum est , posse in Deo intelIigi triplex decretum , siue triplicem decretandi modum. Aliud enim est decretum quod est Zc dicitur omnino absolutum, omnem scilicet ex-
cIudens conditionem 3c ex parte subiecti decretantis , bc ex parte obiecti decretali, quale est illud , quo dixit Deus e volo Thomam Aquinatem habitum suscipere Beati Dominiet. Aliud autem est decretum absolutussi ex parte subiecti decretantis , ex parte cuius excluditur conditio , sed conditionatum ex parte obiecti decretali , ut si dicat Deus : voloti de eerno , quod conuertantur Tyrii dc si donii si apud illos fiant miracula de signa , quae filius meus facturus est eotam Iudaeis. Aliud denique distingui potest decretum omnino 3e ex omni parte conditionatum, tam ex patie
345쪽
subiecti siue Dei decretantis , quam ex part obiecti , quo verbi gratia intelligamus Deum dicere et si apud Tyrios de Sidonios fierent miracula quae facta sunt apud Iudaeos ego haberem decretum eonvertendi Tyrios Ec Sidonios et ubi de facto de in actu exercito nihiI vult Deus , nihiI statuit nihil deeernit. Hoc
ergo decretum conditionatum admittunt quidem defensores scientiae mediae , non autem
aliud se eundum , absolutu in scilicet ex part subiecti siue Dei decretantis , Ec ex parte ob tecti conditionatum ; unde Ze volunt, quod i Iis conuerso Tyriorum reuera futura sit subrali conditione miraculorum Christi, de hoc sciat Deus per scientiam mediam, quamvis de facto de reuera nullum sit habitum decretum de tali conuersione sub hac conditione.
Premittendum 1. pro exponenda Thomistarum lententia, quod isti in contrarium a firmant , Deum cognostere futura contingentia conditionata in suo diuino decreto absoluto ex parte subiecti, siue ex Parte ipsius Dei. de ex Parte obiecti conditio nato, quo scilicet dicit, siue quo intelligitur dicere z vOIo, . quod sub tali conditione hoc reuera futurum sit, respuuntque decretum illud omnino con ditionatum, quod admittunt praefati Patres. velut inane, irritorium , dc fictilium. Inane quidem : causa namque de qua solum verificatur si esset. inanis est ad velificandum de effectu quod sit j sed deere tum illud omnino con
ditionatum est tale , ut de eo solum verifice tur ly esset etiam conditionaliter loquendo, ut conceditur, dc ut patet in exemplo supra alia in pro tali explicando decreto et ergo inane est huiusinodi decretum , ut veri ficetnr de obiecto scientiae mediae ζ quod scilieet sub tali conditione re vera futurum sit.
At illud etiam respuunt ut irrisorium ; irri solium namque de ridiculum est admittere decretum.
346쪽
guast. VII. de silentia Dei. 3 3 s
cretum , ad hoc ut cognoscantur futura aliqua. quod potius in talibus futuris cognosci debet et atqui decretum iIlud omnino conditio natum , quod admittunt isti Patres, ut Deus per scientiam mediam futura cognoscat conditionata , in ipsis potius futuris cognosci debet , cum hoc ab iis admittatur ut omnino indifferens ex parte Dei, adeoque & nullam
habe t xiis inferendi ipn futura, quae tamen vim habent ad illud inferendum , ut patet: ergo di inane & irrisorium est decretum illud
Tandem illud respuunt Thomistae ut fictitium t fictilium namque est , quod nullum sup- Ponit fundamentum , quo de illo verificetur Potius quod sit, quam quod non sit: atqui in
. doctrina & sententia horum authorum nullum haberi potest fundamentum , eae quo P rius verificetur quod tale detur, aut daretur decretum , quod explicari solet per ly decerne=em , quam quod non daretur ι cum in eorum doctrina nullum in Deo praesupponatur velle exercitum , quo scilicet intelligatur dicere et volo quod si hoc vel hoe esset, tunc illud vel illud decernerem , & omni ita secluso velle exercito non sit maior ratio ad nunc ve xificandum quod deeerneret in tali vel tali casu , quam quod non decerneret : erso merito respuunt Patus nostri decretum illud o nino conditionatum,ut 1nane, ut irrisorium; dc ut fictilium. Pramittendum 3. pro declaratione definitimis. hisiIia istantiae . . ex qua guidem definitione tanquam ex principio omnium emeacise simo , N. ex intimioribus causae viseeribus aeruere praetendo probationes singulas conclusionis , proindεque & ostendere impossibilitatem huius scientiae mediae, quoad an es, ex declaratione eius, quoad quid est ; praemit endum inquam pro huius definitionis declara.
tione , quod quantum eolligi potest ex iis ,
347쪽
quae defenduntur & docentur communiter circa praefatam scientiam ab authoribus socie tatis , ad minus a pluribus , dc a maioribus , dc
ut in plurimum, sic definiri debet , ut solet haec scientia media , dicendo scilicet quod sit Diuina quadam scientia , cuim proprium obiectum sunt actin nostri liberi, ut conditionate futuri antecedenter ad omne Dei decretum
aetuale is exercitum i ut sic concilietur liber
tas nostra eum Dei prouid ensita ἀecernente postea ab oute eosdem actu3 9 ad eos auxilia
parante. Ratio autem huius definitionis de-1uinitur, ut dixi, ex iis quae docentur comma niter ab authoribus societatis & defensoribus huius scientia: : docent enim communiter obiectum huius scientiae esse actus nostros liberos iub conditione futuros, & in statu conditio nato existentes , qui videntur, inquiunt, a Deo antequam Deus decretum aliquod habuerit de aliqua eorundem fututitione: unde haec scientia ex parte subiecti, id est ex parte Dei est neces latia , quia anteuertit & antecedit exercitium omne liberum libere exercitum in diuina voluntate 3 tamen ex parte obia iiecti includit dc attingit contingentiam & liberta Iem , quia attingit quid Petrus verbi gratia faceret si in tali occasione vocaretur a Deo liae vel illa vocatione , hoc vel illo auxilio : dc quia Petrus consensurus vel dissensu Ius esset , totum hoc scit Deus , dc quod consensurus ess et , dc quod libere id faceret. Vnde scientia haec media est , & appellatur media, quia Partim libera et & Dartim ne cellaria et necessaria ex parte subiecti , libera veto occontingens ex parte obiecti. Consequenter ad quod dicunt ij Author es , taliter hanc , scientiam scire & repraesentare Petrum consensurum , quod repraesentaret etiam eum non consensurum, si ipse non consensurus
esset : unde Petrus est, qui sua libertate de indifferentia determinat repraesentationem diuinae
348쪽
Quast. VII. de scientia Dei. 3s T
uinae huius scientiae , cum tamen haec reprae- γsentatio sit intrinseca in tali scientia ; atque 'ita sine Dei libertate , sine Dei ut ita dicam γ . 'praeuentione haec diuina scientia determinata ab obiecto creato ad repraesentandum reprae sentat hanc patiem vel aliam ex vi variationis vel variabilitatis creatura: : quae do strina an Ueritati sit contona, vel ab ea aliena iudicabit facile Lector intelligens sed intus legens. Porro hanc scientiam construunt praefati Author es , ut salua libertate creata ) astruant in Deo prouidentiam prudentem & sapientem& amicam circa actus nostros liberos et prae- ciente enim Deo per hanc scientiam mediam in quam partem liberum hominis vel Ap geliarbitrium inclinaret. si in tali occasione tali vocatione vel auxilio vocaretur , & hoc praesciat antecedenter ad.omne decretum actuale dc actualiter determinans , quod in talem inclinet partem , potest deinde diuina prouidentia illi tale vel tale auxilium praebere quo de facto consentiat vel non consentiat , nec non& deinde absolute decernere eius consensu Pvel Tilsentum , asinue eo Quod periculum sitne Ir vitretur vel ex parte creati arbitri j laedatur libertas , cum nihil faciat in tempore , vel de eernat absoluth circa arbitrium creatum, quin prius antecedenter ad omne decretum determinans viderit per hanc scientiam me diam in quam partem inclinare voluerit, in
tali occasione , dc sub tali vel tali auxilio , si
daretur. Mapropter dicunt consequenter, futura hae contingentia condition ala cognoscia Deo, non in decreto suo, cum nullum adhuc ex parte diuinae voluntatis e Xercitum praesupis
Ponatur ; sed in ipso futuro conditio nato quod ex parte obiecti supponitur ante hanc scientiam mediam , ut obiectum eius primarium ; quod quidem obiectum non causat scientia media . sed supponit : ipsa enim inquiunt, non est practica nec causativa, sed Iletaph.T. III. P solum, , .
349쪽
. 1 3 8 Liber II. de Ente increato.
solum speculativa huius obiecti creati & futuri contingentis conditionati. Ex quibus Omnibus euidenter colligitur, non aliter definiri posse scientiam hanc mediam si definibilis esset quam iuxta definitionem supra tra- . di tam , puta quod est diuina quaedam scientia,
cuius proprium obiectum lunt actus nostri liberi, ut conditionath futuri antecedenter ad omne Dei decretum actuale re exercitum , ut sic concilietur libertas nostra cum Dei prouidentia decernente postea ab lolute eosdem actus & ad eos auxilia su a parante: ex qua d finitione iuxta varias eius particulas varia, ut dixi, e Iuam argumenta pro hac excludend1
scientia media, ut ita & tollatur de medio, de tollenda facile iudicetur , quae in intimiori sui Principio dc ex intimioribus caulae visceribus ita cxtinguitur Ec praefocatur Sit igitur CONCLvs Io: Partim adeo habet sciem.
tia media de possibilitato mel de necessitate, ut ex ipsa sui desinitione, imo ex singulis eius particulta impossibilis iudicetur atque inu-
irobatur 1. 3c quidem ex trima definii Ο-nis particula et scientia media ex prima suae
definitioliis particula eii diuina quadam scientia ; sed impossibile est quod diuina scientia talis sit , qualis describitur scientia media et
ergo scientia haec media ex prima ei iam suae definitionis particula est impossibilis. Proba ιιν sinor , scientia haec media iuxta allatam descriptioncm terminatur ad creatum quid siue ad actus nostros ut ad primarium obiectum rsed impositi bile est , terminari diuinam lcientiam ad crearum quid , ut ad primarium obiectum ; ergo impossibile est . quod talis sit diuina sciencia , qualis. describitur scientia media. Maior conceditur ab omnibus defens ribus praefatae scientiae, & colligitur ex praemissis supra in exponenda definitione huius
sciciatiae. Probatur Minor, quod est de primario obiecto
350쪽
obiecto diuinae scientiae , est de primario obiecto cognitionis beatificae Dei: sed i in pollibile est quod aliquid creatum sit de primario obiecto cognitionis beatificae Dei: ergo de est impossibile, terminari diuinam scientiain ad creatum quid ut ad primarium obiectum. Maior est certi 1lima ; cum enim cognitio beatifica Dei, quae quidem etiam ut beatifica pertinet ad li- meam cognitionis, ut conceditur θc docet Diuus Thomas I. ρ.q. 2 6. sit infinita ec comprehen infitia in genere cogni ionis , non potest consequenter non se extendere ad obiectum diuinae scientiae 3 cumque ad obiectum eius primarium non possit se extendere , ut ad quidp 1 ecunda-xium , alias eodem modo se extenderet ad Obiectori primarium & inundὰ luna, eonsequenter fit quod id in ne quod cadit sub obiecto
primario diuinae scientiae, sit etiam de primario Ohiecto cognitionis beatificae Dei. Probatur Minor, quod est de primario obiecto cognitio αnis beatificae Dei rationem habet beatitudinis obiectivae: sed impossibile est, habere ens crea. tum rationem beatitudinis obiectivae Dei etiam partialis : ergo Sc est impossibile, quod aliquid creatum sit de primario obiecto cognitionis beatificae Dei. Maior per se patet δ eum enim cognitio beatifica rationem habeat beati,tudinis formalis, S obiectiun primarium beatitudinis formalis sit ipsa beatitudo obiectiva, euidenter sequitur, illud quod est de primario
obiecto cognitionis beatificae rationem habete beatitudinis obiectivae. Probatur Minor, habeare aliquid rationem beatitudinis obiectivae Dei est quid maius, quam rationem habere beatitudinis obiectivae notat: sed non potest creatum quid rationem habere beatitudinis obiectivae nostri. ut Per se patet; cum non possit rationem habere finis ultimi creaturae'. ergo multo minus potest creatum quid rationem habere beatitudinis obiectivae Dei etiam partialis et ergo impossibile est, quod creatum quid sit de prima