장음표시 사용
51쪽
Liιεν I. de Ense ereato. erus ratione , quia ex hoc quod aliquid ρεν
participationem es ens , sequitur quod si causatum ab alio. Vnde htiis, modi non potest esse quin sit coii 'tum , sicut nec homo quin yt ri
Bilis. Haec ille , ex quibus sic arguere licet
Quod non intrat definitionem entis , sed consequitur velut risibile ad hominem , illude si te non potest primum Zc primarium eius constitutivum : sed habitudo ad causam, sue rati causati non intrat ex D. Thoma definitionemeniis per participationem , sed magis consequitur velut risibile ad hominem: ergo habitudo ad causam siue ratio causati non est ex D. Thoma primarium constitutivum entis Pellparticipationem, siue eniis creati: sed per esse ab alio non aliud intelligendum venit, quam habitudo ad causam siue ratio causati, Ut pense patet : ergo ex D Thoma non potest enscreatum primo dc primario constitui per esse
ab alio. Iam vero quoad alteram partem conclusio-vis , puta quod primo constituatur ens creatum siue finitum per esse realiter compositum, aut componens ex mente eiusdem sanctissim,
Praeceptoris , colligo similiter dc ex quodlibeto T. Art. I. dc ea es. 6. de ente is essentia, ubi expresse dicit quod forma non limitatur nisi
quia in alio recipitur 3 quod ex un1 parte recipiens qua tale propterea est finitum quid;ec ex altera quidquid recipitur, ad modum Ie-- cipientis Iecipitur. Ex quibus sic etiam licet ar
Dum agitur de primario constitutivo emisereati, non sumitur ibi creatum ens sub ratio Nota. ne effectus , siue producti, ut dictum fuit su-yra , tum quia sub tali ratione non aliud ex- Primit quam esse ab alio , adeoque di frustra de sine causa inquireretur an constituatur peresse ab alio ; tum quia ratio illa explicita e fectus reducitur ad genus causae efficientis,
non autem formalis , ad quam tamen solam Perti
52쪽
II. utrum egentia realiter θαertinet rem constituere & dare esse rei, ut icitur communiter : ergo dum agitur de priuario constitutivo entis creati , sumitur ibi reatum ens pro ente finito , taxato , limitatoc per participationem ad differentiam Dei seuntis increati te per essentiam : atqui radiem seu radicate principium finitatis de limi-ationis reducit diuus Thomas ad receptioisiem quae compositionem facit : ergo ex diuo rhoma prima illa radix ex qua constituitur reatum se a finitum ens inquantum tale , con istit in hoc quod sit realiter compositum veIom onens.
De ente essentia ct ex sentia:υtrum essentia in ense creato realiso distinguatur ab exissentia. p Ramittendum primo , quod ubi inquiritur:
de essentia & existentia , intelligendum velit nomine essentiae id seu res ipsa quae per de initionem explicari solet, & quae adduci so- et ut respondeatur ad ly quid est : nominetero existentiae intelligenda venit ipsa rei ictu alitas , qua scilicet ultimo Ponitur extra rausas , & qua seclusa ipsa res seu rei essenia nihil est quoad esse actuale in rerum na-ura ; unde quod in praesenti inquiritur, est rerum res quaelibet, quae definitum est in de- initionibus , sibi identificet realiter ultimam Ilam actualitatem qua ultimo di formaliterponitur extra causas , praesertim cum per eam olum sit in rerum natura & sine ea nihil. ictualiter sit; an vero eam sibi minime idenis
53쪽
34 Liber I. de Ente creato. guatur, sicut id quod est ab eo quo est ; si eut
habens este ab esse habito ; sicut participans a participato ; Sc sicut id quod essentialiter conuenit rei significatae per nomen essentiae ab eo quod solum accidentaliter eidem competit : id enim quod significatur per hoc nomen Homo, verbi gratia, habet essentialiter esse animal rationale , dc solum accidentaliter dc continge ter habet esse existens. Tres autem distinguuntur ibi sententiae. Prima est Durandi in a. ds s q. t. cui plures
subscribunt recentiores cum Suaresio , ubi habet quod in rebus creatis existentia solum ratione ratiocinata distinguitur ab essentia ; ita ut quaelibet res per suam met entitatem existat,& tot dentur existentiae, quot fuerint entitates, taliter quod si entitates fuerint totales de ad aliud componendum non ordinatae, earum ex iis stentia sit etiam totalis: si autem entitates fuerint partiales 3c ad aliud componendum ordinatae, sicut Partiales sunt entitates materiae deformae, earum existentia cum ipsis entitatibus identificata sit etiam partialis. Secunda vero sententia est Seoti in 3.sent. dist. 6. q. I. quae quidem cum priori sententia conuenit in eo quod velit esse existentiam realiter Ec entitatiue identificatam cum essentia, ita ut non sit alia ab entitate essentiae entitas,sive realis siue modalis: differt tamen ab eadem Durandi sente
tia , in eo quod haec ratione solum illas distinguit. Scotus vero praetendit illas ab inuicem dis ingui distinctione formali 3c ex natura rei, quamquam velit eas in 'una adunari entit ath de Iealitate. Tertia denique sententia communis est apud Thomistas, statuitque post D. Thomam realem distinctionem siue distinctionem excludentem idontitatem inter ementiam dc existentiam 3 non ita tamen ut se habeant velut alia dc alia res , cum enim existentia non sit sompleta entitas , nec tam sit sui quam alte
Iisio , utpote quae est rei actualitas , dc quasi viti
54쪽
ssiuast. II. utrum essentia realiter oec. 3 sv Itimum exercitium non habet rigoros h loquendo dici poste res , bene tamen modus leu modalis entitas: unde concludunt Thomilia: distingui essentiam de existentiam ficu taliam de aliam entitatem , quarum una res est completa entitas , altera vero modalis en litas 5c incompleta. Pramittendum 2. pro declaratione princi Piorum,ad quae conclusionis veritas reduci debet, quod haec tria sunt apud omnes receptissima , subindeque de vim habitura principi j renpectu conclusionis inferendae , puta quod nora
datur in linea essendi qua tali, nisi essentia
existentia ; quod nequit res creata denominari existens priusquam denominetur productae, denique quod essentia cuiusibet ereati habet 6se existentia per participationem. Mantum
autem ad primum, quod icilicet non detur in tra lineam essendi qua talem nisi essentia dc existentia, ratio est, quia linea essendi qua talis abstrahit imperfecte saltem a substantia deaecidenti , estque utrique analogice saltem communis r iam sic est quod nihil datur eo m-mune intra lineam essendi substantiae 8c acci denti , praeter ipsam essentiam di existentia me non ergo ex alio conflatur linea essendi qua talis , quam ex essentia Ze existentia , ad eb ut quamuis de subsistentia dc inhaerentia reducantur ad lineam essendi, non tamen ad eum pertinent sub ratione Iineae essendi ut sic, communis substantiae de aecidenti , dc constituentis aut importantis ipsum ens , sed solum ad eam pertinent prout est Iinea essendi talis, seu prout transilit limites lineae entis , dc transit ad lineam substantiae vel accidentis. Iam vero quantum ad secundum, puta quod nequii res creata denominari existens , priuia .
quam danominetur producta , ratio huius est quia existere in ereatis nihil aliud est quam hahere esse extra causas , 8c ideo dicitur existen
ua , quasi extra causas sistentia r iam sic est B ο quod
55쪽
Diper I. de Ente ereato. quod non nisi per productionem ponitur aut poni potest res extra causas e vi per se patet rergo. impossibile est intelligi aut denominarire in exiitcntem priusquam intelligatur aut de-noimnetur producta.
Tandem quantum ad tertiam , quod scilicet estentia rei cuiuilibet habet esse existentiae pecparticipationem. Ratio est quia illud quod habet esse , nec habet totum esse tale, tune partiaci pat esse , eum tunc veri ficetur quod partem accipiat r iam sic est quod essentia quaelibet creata hoc ipso quod existit habet eis et existentiae , nec tamen habet totum illud esse , ut per se patet, cum sit finitae solum actualitatis de perfectionis , quae semper attenditur penes aliquod esse : ergo dc verissimum dc receptissimum est illud tertium, quod scilicet essentix rei cuiustibet habet esse existentiae per participationem. His ergo tribus praemissis tanquam certis Ec apud omnes indubitatis prinei piis, iam pro quaesiti resolutione . Et conclusionis ad eadem principia reductione sit.
Co Ne Lusio: esentia in creatis est re liter a tincta ab existentia.
Probatur i. ex primo praemisso principior
non datur in linea essendi qua tali, nisi e sen
tia ρο exigentia : ergo essentia in creatis est realiter distincta ab existentia. Frolatur consequentia : in creatis distinguuntur realiter in linea essendi actus primus de actus secundus : ergo hoe ipso quod non datur in tali linea , nisi essentia Sc existentia , debent in creatis realiter distingui essentia de existentia. Consequentia est euidens. Probatur Antecedens r non minus distingui debent in. linea essendi actus primus de actus ineundus , quam in linea operandi : sed in lino . Operandi ereata realiter distinguuntur actus Primus Ze secandus et erso de distingui de-hint realiter in linea. essendi. Minor per se
56쪽
sus. II. utrum esse tia realiter,sec.
latet r intellectus namque qui habet ratio-iem actus primi in linea operandi inteIectiva realiter distinguitur ab intellectio-ie, quae rationem habet actus secundi. Maior pero praeterquam quod lassicienter patet ex Ilo communi dicho : modus operandi sequi-ἰur modum essendi, probatur insuper sic et non
minus distinguuntur in linea essendi actus primus & secundus, quam in linea operandi , si atio a priori distinctionis in linea olerandi roncludat pro linea essendi; sed ratio a priorilistinctionis huius in linea operandi conclu lit etiam pro linea essendi : Ergo non minus distingui debent in linea essendi actus primusti actus secundus , quam in linea operandi. Maior patet ex terminis. Probatur Minor, is mitatio in linea operandi est ratio a priori distinctionis actus primi Et secundi in tali linea: sed non minus concludit Iimitatio pro linea essendi quam pro linea operandi, cum non minus in est quam in ista reperiatur e Ergo Iaiatio a priori distinctionis huius in linea Operandi concludit etiam pro linea essendi. Minor
per se patet. Probatur Maior, duplici medio.
Primo illud est ratio a pilori distinctionis in
linea operandi , cuius oppositum est ratio indistinctionis r sed illimitatio quae limitationi opponitur est ratio indistinctionis 'in linea operandi inter actum piamum dc actum secundum , ut patet in Deo ; ex eo scilicet quod i Ι- limitatio consistit in hoc , quod unum in se
ad unet omnia r Ergo limitatio in linea opexandi est ratio a priori distinctionis actus primi
di se eundi in tali linea. secundo quod actus primus vel secundus non fibi identificet omnem actualitate ni sui genetis aut suae lineae, hoc haud dubie prouenit ex eius finitate & limitatione ; cum hoc ipso quod illam sibi ident in caret, fieret tunc
i auum in tali linci : sed ratio distinctionis
57쪽
38 Liber I. de Eute creato. actus primi a secundo in linea operandi , e 1 quia actus primus non sibi identificaret Omnem actualitatem sui generis , ut per se patet ;quandoquidem si illam sibi identificaret non amplius haberet locum talis distinctio : Ergo limitatio in linea operandi est ratio a priori di-st Inctionis actus primi & seeundi in tali linea: Ergo ratio a priori distinctionis huius non munus concludit pro linea essendi, quam pro linea operandi: Ergo non minus distinguuntur realiter actus primus & secundus in linea essendi quam in linea operandi : Ergo hoc ipso quod intra lineam essendi non datur nisi e stentia dc existentia quod est primum praemissum principium) hoc ipso realiter distinguuntur essentia & existentia. Frobatur 2. ex secundo praemisso principio e
Non potest res creata miciligi existens priuisiqv m producta : Ergo in creatis realiter diuinguitur existentia ab essentia. Probatur con- siquentia, si esset existentia idem realiter eum essentia , prius denominaretur res existens quam producta et Ergo hoc ipso quod res erea ta intelligi nequit existens prius quam producta, non potest non distingui realiter existe tia ab essentia. Conritientia est euidens. Pr batur antecedens, non potest res non prius denominari ab eo quod sibi identificat, quam ab alio ab ea distincto : sed si esset existentia
idem realiter cum essentia , res sibi identificaret id a quo denominaretur existens , nec sibi identificaret id a quo denominaretur producta et ergo si esset existentia idem realiter cum essentia , prius denominaretur res existens
quam producta. Maior per se patet : prius enim intelligitur conuenire rei id quod sibi identificat, quam id a quo distinguitur. Probatur Minor . id a quo denominatur res existens est existentia , & id a quo denominatur producta est passiua eius productio , seu pase
siuam sieti, siue passica dependentia , sed si esset
58쪽
Suas. I I. utrum essentia realiter, cte. 3 s
isset existentia idem realiter cum essentia, tunc es sibi identificaret existentiam, nec tamen
ibi identificat, aut identificaret pastiuum fieri, iue passivam dependentiam : Ergo si esset exi tentia idem realiter eum essentia , res sibi 'dentificaret a quo denominaretur existens , aec tamen sibi identificaret a quo denomina e tur Producta. Maior patet ex terminis. Mi-yor quoad primam partem patet similiter ex erminiS : quantum vero ad secundam partem lepromitur ex doctrina Sual est j , contra quem araecipue in praesenti disputamus et docet enim
n sua Metaphysica , distin A. α o. sect s.conin
Jus. 2. quod passiva productio seu passivum
ieri minime identificatur eum re producta, inde ec hoc argumentum existimo ego de non strativum Ac irrefragabile indoctrina Sua est j & sequacium. Quia Vero ne dum contra suarem , sed etiam contra alios hic disputamus, ideo ad Pomplementum argumenti probatur illa pars
minoris de qua sola dubitari potest probatur Nota. nquam sic ue hoc ipso quod multiplicatur pa Diuum fieri, manente re quae fit una S: in di- Iisa , non potest non distingui passivum fieri ae quae denominatur producta : sed quando i
Omo F. g. generatur, multiplicatur realiter pata iuum fieri, manente homine, qui fit, uno & in
liuiis et ergo non sibi identificat res quae fit, assiuum fieri , siue passivam dependentiam. Maior patet ex terminis. Probatur Minor, dum romo generatur pendet in suo fieri bc ab alio Iomine, & a Cato, dc a Deo ; sed non pendet no & eodem passivo fieri sue una & eadem A . . εῖ assiua dependentia r ergo multiplicatur pasi uum fieri manente re quae fit una Ec in diuisa ρ. Maior per se patet. Probatar Minor , passiua
tependentia hominis geniti ab alio homine . .:st solum quantum ad fieri , non autem quan lum ad conseruari, ut per se & ad oculum patet : sed passiua dependentia eiusdem a causis
59쪽
o Liber I. ἐe Ense creato. uniuersalibus , puta a coelo & a Deo non est solum quantum ad fieri, scd etiam quantum ad conseruari, ut conceditur subindeque deperieuerat ista passiua dependentia , altera pereunte & abeunte : ergo non pendet homogenitus uno & eodem pauiuo fieri, siue una Meadem passiua dependentia ab homine generante & a coelo, ec a Deo : ergo quando hOmo verbi gratia generatur multiplicatur reali ter pasti uuin fieri, manente Ie, quae fit,una ecin diuisa : ergo non sibi identificat res quae fit passivum fieri : ergo si existentia idem esset realiter cum essentia , sibi identificaret res id a quo denominaretur existens, nec tamen sibi identificaret id a quo denominaretur producta : ergo si existentia idem esset cum essentia, res prius denominaretur existens quam pro ducta ; ergo hoc aptis quod non potest res creamia intelligi & denominari existens, priusquam producta , cquod est secundum praemiisum
principium ) non potest hoc ipso identificari ita
creatis existentia cum essentia.
Probatur 3. ex tertio praemissis principior
essentia in creatis habet esse exi'mia per pamracipationem e ergo essentia in creatis est aliud realiter ab existentia. I/robatur consequentia. in omni ente per participationem aliud realiter est id quod participat, ic aliud id quod participatur r ergo hoc ipso quod essentia in creatis habet esse existentiae per participationem, est aliud realiter ab existentia. Consequentia est euidens. Probatur anteeedens, hoc ipso quod participans reperiri potest sub opposito , seu cum opposito participati, est hoc ipso id quod participat aliud realiter ab eo quod participatur : sed in omni eme per participationem po rest reperiri participans sub opposito , seu cum opposito participati r ergo in omni ente perparticipationem aliud realiter est id quod participat , ic aliud id quod participatur. Osaior
est evidens , aliis idem east sub opposito, se
60쪽
duas . I r. virum essentia realiter, sec. I, OPPosito sui ipsius. Frobatur Minor, dictem xatione , dc exemplo. Probo igitur ra-ae sic: QDod solum contingenter habet par-Patiam Potest sub opposito seu cum caren- .Partici Pati reperiri ei cum de ratione haben- comitigenter sit posse habere vel non ha-re , sicut de ratione contingenter habiti,estsse adesse vel abesse et sed in omni ente peritici Pationem id quod participat solum con- agenter habet participatum ; cum hoc habeat Ium dependenter a Deo hoc liberi, subinde- .ue dc Contingenter communicante : ergo inmni ente Per participationem reperiri potest articipans cum opposito participati. Iam vero .oc idc m Probatur exemplo. Haec est vera praelicatio : Rosa Ageme non existit, ergo & ve-um est reperiti aliquando Rotam sub opposio , seu sub earentia existentiae : sed ibi ly Rosa
supponit pro participante Rosae existentia in tergo Zc ratione Ec exemplo habetur , reperiri Posse participans sub opposito participati: ergo non potest. participans non esse aliud realiter ab eo quod participat: ergo hoc ipso quod e Diantia in creatis habet esse existentiae pi r participationem quod est tertium praemissum principium est hoc ipso essemia aliud realiter ab existentia. Soluuntur obiectiones. Obiicies r. si esset essentia realiter distincta Viriitis ab existentia, esset & aliquid praeter existen- alia contiam: sed dici non potest quod essentia in creaAetiψlanistis aliquid sit praeter existentiam: ergo nec dici funda- potest, realiter distingui ab existentia. Maior menta in per se patet et s enim esset essentia realiter solutioni
distincta ab existentia , compararetur ad it. ιυμ συι eis Iam ut extremum realis distinctionis ad al- ctoris
trium , subindeque & aliquid esset praeter elliitentiam. Probatur mox, quod est aliquid.