장음표시 사용
401쪽
ab istis saeculis ad Patrum nostrorum memoriam, ut jam, nisi abscissa parte causaria, morbus vix sanari posse videretur: Non debent quidem res bonae damnari, quia sunt qui iis abutuntur ; sed verso in morem ab usu intermitti res ipsas non est infrequens: Poterat serpens Mosaicus manere sine superstitione,si res ipsis spectaretur, sed adultum populi vitium respicienω Ezechias, ut superstitionem tolleret, serpentem sustulit. Quid, quod &tomen,& eminentia Episcopalis , eorum culpa quibus obtigerat, omnem sui reverentiam perdiderat,& in odium venerat plebis,cui etiam erranti interdum mos est gerendus Romani a Tarquiniis male habiti jurarunt, se neminem Romae passuros regnare. Tertia causia addi potest,quod infestissimis temporibus, magistri veritatis seo nomine invisi θ non culpam tantum ambitionis sed & suspicionem omnem amoliri debueranis quod cum sublata Episcopali dignitate sollicitὸ curaverint, ne sic quidem tamen calumniam effugerunt: Quid non audituri, si doctrinae mutatio conjuncta fuisset cum majoris gradus adeptione λAdjiciam unam insuper causam cur initio repurgationis non admodum necessarius fuerit Episcopatus. Excitarat DEUS praestantes viros, summo ingenio, summa ru- .
402쪽
ditione, nec minore tam apud suos, quam apud vicinos auctoritate polleres, paucos
quidem numero, sed qui plurimis negorii S. sustinendis pares essent: horum summa apud omnes existimatio facile supplevit quod ab Episcopatu deerat. Et s si cum Zanchio verum volumus agnoscere) re ipsa nulli magis Episcopi fuere quam illi ipsisquorum quamvis hoc non agentium auctoritas ad oppugnandum usqtie Episcopatum valuit. Nec illud hic omitendum est, quod aliquoties jam diximus, Ecelesiasticum regimem plerumque aliquid trahere e forma civili. In Romano Imperio, Ducibus Episcopi, Praesidibus Metropolitani, Vicariis ἐξ-ρχοις Patriarchae sive Primates respondebant. Quid ergo mirum si populi magis sueti Optimatium quam unius Imperio, Ecclesiae quoque res Clero libentius, quam Episcopo com mittuntur λ Et has quidem ob causas excusari mihi polle videntur Ecclesiae, quae nullos Episcopos habent, dum tamen abstineanta lanctissimi moris improbatione, simu . que illud retineant quod nullo modo omitti Bega censiit his verbis: essentiaIefuit, quod ex DEI ordinatione perpetua, necessisuti, est, ct erit, ut Presbterio qui θ iam ct loco ct dignitate Primus actioni gubernanda praefix. cam eo, quod ipsi dipinitivi attributum est, jure.
403쪽
Veniamus ad assessiores illos , quos i 3. multis in locis Pastoribus adjunctos e populo videmus, annuo aut biennali munere Presb teros vocant, cum neque Euan-
elium populo praedicent, neque Sacramenta exhibeant. De his ita existima- Tui mus , Primum ignotos fuisse Apostoli Lae , ,hibuet. & veteri Ecclesiae temporarios Presbteros nondum vidi qui notos mille adleveret, qui probaret multo minus. Tertullianus adversus haereticos praescribens inter alia ostendit, quantum ipsiorum ordinationes te- .meraria ct inconstantes ct leves ἱ veteris Ecclesiae jure discrepent: iste inquit, Pres- uter, qui cras uicus , nihil poruit clarius qui cl.λ. d. dici, quo appareret ignotos nisse Ecclesiae Catholicae per ea tempora Presbteros is; temporarios. Sunt qui dicunt ad muneri in. naturam nihil pertinere , ad tempus an perpetuo suscipiatus: Quod si verum est, mirari convenit quod non Pallores etiam verbo & sacris operantes, Annales usquam gentium fiant. Id autem fra L iurdum est, unde quaeso, nisi ut DEI dona sunt ιαμεταμ εληπια, ita & ossicia a Deo, in perpetuos Ecclesiae usu 1 instituta Θ Qui manu aratro admota ea qua a tergo fiunt respicit, regno DEI, hoc est Ecclesiae Ministerio aptus non est ipsa igitur illa adsessorum mutatio grande argumentum est humanae
404쪽
humanae esse providentiae hoc repertum, non legis divinae constitutum. I . Secundu sit,ueterem omnem Eccl. Pres-Habuitjeni byterorum vocabulo non alios quam Pa-
stabas: stores intellexisse, in verbo ac Sacramen-ctos. tis occupatos: Non ago de voce Senum aut Seniorum, qua certum est interdum aetarem, nonnunquam & Magistratum significari, sed de voce Graeca, quae in Latinodermone dignitatem, ac munu3 Pastorale semper significat: idemque de Gracis auctoribus dictum volumus, ubicumque στρες ρου vox aliud quam aetatem autMagistratum notat. De loco Paulino nondum
agimus, qui ad Juris divini quaestionem
magis pertinet: De veteris quoque testa menti Senioribu3 erit infra agendi locus.Extanto patrum numero,tot librorum voluminibus, tamdiu tractata hac controversia, ne unus quidem ocss adferri potuit, in quo Presbyteralis vignitas, aliis, quam Pastoribus tribueretur, cum tamen si duplex fuisset Presbyterorum gehus, non pe, sed centies, imo millies eoru fieri mentio debuisset, praesertim in Canonibus,qui totumEcclesiae regimen nobis depingunt, saltem modus eligendi istos non Pastores Presuteros alicubi appareret. Etsi antem neganti non incumbit probatio, facile ta- 'men est infinitos Patrum locos producere, qRi
405쪽
qui Presbyteris omnibus tribuunt ius pascendi gregem, Baptinandi, &-Dominicum exhibendi, atque eatenus omnes Presbyteros Episcopis adaequant , & Apostolorum vocant buccessores, qui poenam ostendunt fuisse Presbterorum Presbyterio dimoveri, aut ad tempus ad solam I a1corum communionem admitti, qui θortulas singulis ostendunt datas, disciplinam praescriptam
multo quam caeteris severiorem. Extant& leges de Presbterorum immunitate a foro atque oneribus, multaque alia quae PreFbyteros vetant ullos extra Pastores agnosci. Ignatius, qui Patrum primus Presbyte- Suppositivi. ril meminit, Presbyteros ubique & Diaconisuγraeponit, de a laicis separat, Imo Presbyterium vocat
quia scilicet Presbyteri in praedicatione &dispensatione Misterio ruris, usuque clavium , Apostolis succedant: Et hos ipsos vocat συνcλους & σι - ,ευ- Episcopi. Ita ut mirum sit hunc quoque locum a nonnullis in contrarias partes rapi ; sed superavit horum confidentiam is, qui nuper in Nicaeno Concilio speravit se reperturum Presbyteros non Pastores ; Citat Cata.
XVII. qui sic habet εἰς τει άγέαν, .
406쪽
eum a Moy -τῶ Bisah, Haec qui legit de intelligit, potestne ei in mentem venire u inquam Nicam os Patres qiiicquam de Presbyteris non Pastoribus cogitasse, praesertim cum idem ille Canon tam sollicite caveat ne Draconus inter Presbyteros sedeat p Hieronymus idem quod ille Ca- non improbans, Audio quemdam, inquit, in tantam erupisse recordiam , ut Diaconos
Presbyteris, id est Episcopis anteferret, quid patitur mensarum o viduarum Minister ut supra eos se tumidus efferat , ad quorum preces' CHRISTI Corpus ct sanguis conficituri Adferunt alii historiam de Presbytero Poenitentiario, & abrogationem ejus acriter reprehendunt, quam tamen alias solent laudare, cum Pontificia confessio oppugnatur. Sed quis umq uam audivit Presbyterum poenitentiarium non fuisse Pastorem Rut quando umquam crediderunt veteres usum clavium a verbo & sacramentorum Ministerio posse segregari CertECARisTus iisdem Claves exercendas dedit, quibus Euangelizandi & Baptizandi fecit Potestatem. Ouod DEUS conjunxit, bo- Ambios. δε mones aret. Ambrosius de solvendi & li- lib. i. gandi Iu re Ius hoc solis permisum est Sacerdo- . tibus. δc alibi , Clares illas Regni Caelorum ιι, . in beato Petro 'sola cunctι fascepimus Sa-
407쪽
ardotes: Hieronymus de his qui Apostolico vis E H, ὰ ἡ gradui Auccedunt, qui inquit, Clavem haben- Ggmtatetes ante diem Iudicis judicant: & ibidem, stan facile stare loco Pauli, tenere gradum
Petri. Chrysostomus, Hoc vinculum Sacerdotum animam ipsani perstringit e Nosissi- 'mum est a Patribus Sacerdotes dici Pastores, quibus verbum de sacramenta sunt credita: extra usum quidem novi Testa- .menti, non tamen extra divini Verbi auctoritatem : Nam apud Esaiam DEUS E M. M. vocationem Gentium per Euangelium λ
pr dicens; Existis, inquit, Gentibus conversis assumam mihi quosdam in Sacerdotes.
ct uptias: Exercitium ergo clavium, MJus absolvendi Poenitentes ex omnium Patrum sententia solis competuntSacmι tibis, hoc est Presuteris, verbi & Sacramen rorum depositariis: ergo & hi Presb teri, qui specialiter vacarunt absolvendis Poenitentibus, non alii sunt credendi Sacerdotibus , quos novi Testamenti pagina Pa- flores e vocat, sicut autem Pres teri vox, cum funistionem Ecclesiasticam significatinumquam reperitur apud Patres aliis quam Pastoribus aptari, ita nec Latina vox Seniorum : Tertullianus de Clavium usu agens, Iudicatur magno cum pondere, ut apud certos,de DEI cons=ectu ummum defuturi Iu
dicii prajudicium est,s quis ita deliquerit, ut a
408쪽
communicatione orationis se conventus, o omnis sancti commerci, relegetur , praefident probati quique Seniores, honorP istum non pratio,sed testimonio adepti, neque enim pria Presbter σ rio ulla res D E I constat : Presbyteria i stistac iis ex solis constitisse Pastoribus ipsorum parit m Calvinus agnoscit. Hos ergo, quibus exer- .. . cendae Claves regni Coelorum obtigerunt, ' Seniorci appellat Tertullianus, voce Graeca Latine reddita. Nam Graece Presbyteri. Vocantur, quae vox aetatem cum primum
significasset, postea ad dignitates Civiles,& postremo ad Ecclesiasticas Eoepit transferri. Eadem origo vocis Romanae Senatus& Graecae γερουMοις : Firmilianus Caesareae Episcopus in Epistola ad Cyprianum Synodos Dioece sanas describens , quae ex Episcopis, & Pastoribus aliis constabant. Qua ex causa necesario apud nos fit ut per annos sngulos Seniores 9praposti in unum conveniamus, ad dilonenda ea, qua cura nostra comis serioνum missabunt. Ambrosius quoque Seniores dia- .- plicis facit gradus, sopum dc Presbyteros, que functio- eosque secularibus opponit: Verba sic habent, Viduarum ac virginum domos nispstandi gratia Iuniores adfre non est ypus. O hoc cum Senioribus , hoc est cum Epis
teris. Quid necesse est ut demus obtrectandi locum secularibus legantur omnium
409쪽
nium quae umquam fuerunt Synodorumacha, nulla ibi nomina reperiuntur Anti=rum, qui Pastores non fuerunt: Quid&quod vox major natu quae Omnino propria aetati videtur, Pastoribus coepit aptari , imitatione Graeci vocabuliὶ Idem Fir- milianus , Praefident cin Ecclesia) majores pismi monatu, qui ct Baptieandi ct manum imponen- Graece
di ct ordinandi psident potestatem , satis
cavit, ne alii, quam Pastores intellige- titulus inre rentur: Voces igitur istae 'κεο c, Senior, Major. tria significant, primum atatem, deinde Magistratum, tertium Sacerdotiium. Majores Childeberti Regis apud Turonensem su ni praefecti Regii, Seniores Vrbium in Novella Leonis & Majoriani sunt ρ principales decurionum principes et Iidem in Marcellini sententia Seniores Iocorum, qui jubentur conventicula prohibere: Et in seudis, qui Uasallum habet, Senior vocatur, unde origo vocis quae apud Italos, Hispanos, Gallos Herum significat. Neque tantum Seniorum nomen Magistratibus & Pastotibus commune; sed dc ipsum quoque catum
Presburorum, στρ , quod Igna- Suppositius, lius vocat ua, Senatum transtulit Hieronymus. Ecclestia habet Senatum, catum Presbyterorum: Eorum scilicet Presb
terorum , quos initio Episcopis dicit fuisse
410쪽
aequales , & quorum Consilio Ecclesiam ait administratam. Tertullianus simili transsatione Clerum vocat ordinem. Disserentiam , inquit, inter ordinem θ ρbebem constituit Ecclem auctoritas. Notandum etiam Ecclesiasticis Scriptoribus saepe Seniorum voce non dignitatem sed aetatem intelligi. Certum est olim Episco pos vix quidquam rerum majorum constituisse nisi confluIta EccIsa , quod semper utile, persecutionum temporibus aut imminente schismatis metu prope neces sarium erat. Hac de causa ad sedandum M. ει γο ισμόν illum , qui ortus erat ob
τὴν προμερον , convocata est Discipulorum Ititudo. Sic postquam Paulus M. ar. advenerat Hierosolyma, cum sparsus de eo esset rumor, quod defectionem doceret a lege Mosis, quamquam Presbyteri jam advenerant, s& quidem omnes) omninbex usu visum est multitudinem convocari. Cyprianus; Solvi rescribere nihil potui. cum a primordio Episcopatus mei flatsterim h qc nrissemper, vox rem arbitrariam significat nihilsne
bis mea privatim sententita gerere. Nempe, ut in ordinatione Clericorum, in Iapses etiam separandis & recipiendis consuli plebs solebat. Non semper autem plebs tota consulta est , in qua mulieres & adoles,