장음표시 사용
101쪽
Melliflui Doctoris resolutionem amdiamus. etsi Cum praeciplantur regularia , inique est culpabilis neglectus , contemptus d nabilis est ; sic s. Doctor
in fine capitis antecedentis. Nunc insumit calamum & ne scrupulus aliquis maneat DUlectuna a contemptu diastinguit. Dilueret . inquit , quod negitius quidam lar Ur inertia est comtemptus veri , superbi η tumor . Ereto quotiesciunque cx fragilitate quis ia-bitur obiecti dulcedine illectiis contemptor vocari non potest, licet e linquat fietquentissime. Nam si Petrus si garrulus , & verbositate recreetur. modo solam suam delectationemqt rat, aut mortificati nem restigiat, indictam legem silentii non contemnit; at vero ii non respiceret legis mat riam, sed Brinam; si vellet directe P latum confundere spernere , & ideo Quaereret materiam in qua posset illum cespicere , esset arguendus de coimumptu. Hinc constat Priorem illum grauiter errauissς, det graui armendo climine eum, qui Drstan ne leuiter qu, dem peccarat. In Monaltersis non
Iet silentium id virtute Sanctae &deuintae o dientiae iuberi , seu sub lege poenali; ideoque qui legem violant, Ridicantur obnoxii sententiae regulari. Si ouando contingat moraliter lim dici , oui legem violet reus est, sed peccati leuis ni
materia sit magna , aut intendat non tam
habenti ci 2etud nem pec codi negandis sit
o Aulo poenitenti irmauit ab T lutionem Consessarius, quod
semper eadem crimina confiterenu' ,
ideoque videretur illud sacramentum
sed iudico id fieri non posse . Pa
lus enim non confitebatur se hes ere peccandi consuetudinem ; haec enim, ut superius vidimus , peccatum nom. est . Ergo confessarius memoria pra cedentilina confessioni im abusus subes se talem peci di consuetucinem obi cit poenitenti ; & hoc contra sigilli s cramei ualis securitatem, Nec ex pe catorum multitudine bene inserebat sacramenta contemni, deberet enim
solius inferre illum esse valde fragilem: aegrotum , ideoque sacramentis , ut salutem& robur reciperet, indigere.
Sed ob os , non poste intelli rapeccandi venialiter consuetudinem sinu contemptu , di probas D. Bernardi verbis ex Capite 28. desumptis . Vbi sic inquit, riccata quippe sunt, ct Dιus
prohibri omne teccatum s tamen τροniatia , non craminalia reputantur , e curo cum per contemptum vertuntur in
riminco MMudimur . Ecce teste Be nardo peccandi venialiter consuetia donascitur ex contemptu. Ergo ubi reperiatur contemptus proles. eumdem reperiri necessarium est. Respondeo Bernardum non asse rere omnem consuetudinem nasci ex contemptu , sed ex contemptu nasci peccandi consuetudinem qi ioci non negamus . Lapsuum enim frequenti quandoque ex fragilitate & sunrepti ne, quandoque ex contempni & supe dia tauuitur: cum ex fiagil:tate, se
inita est peccati quantitas ta species a
102쪽
lex sipetin &praesumptio , -- tentio pensantur: eiatis quipri conten nes praeuaricationes sint media & at- mntis, atque impaeniuntis obstinatis iutinguntur materialiter ab operante qui mininis quoque man is culpam ficiteollimat in unam & solana Olati coim non minimam , ct conuertit in crimen fusionein; unde optime subiungit, Et grauis resellionis na--μσ uium sim Draunonputaui Jecus, sed peccantis in- plicis transtressionis.
De actionibus otiosis, qualiter ab indiferentibus disserant r
a s 6 a scienter, O ex Obseratione 3 in verba otiosa, silentio
cet non indicto tingua laxatur e Numquid hoc tamen neget quispiam usurparι contra regulam veritatis e Vndenimirum O ratio exigenda est in f tWσiudicis, Iudice ipso terrimZadmodum s Matth. I . c. I comminante, quia de omni verbo otio oreddent homines rationem in die iudicii. Heu nobis quanam v v ρο- terit ratio v v reddi de otio e Alioquin otium non est, s non omnino ratione νacuum est . Et tamen quis nesciat unum detrectari is verbum quantum etiam innum ris resibus , id est , otiosis praepondeνer ad dedictum, meritumque damnatio vis e Quid ita e Vidilicet, quia discretidis in mandatis consequenter oe in cut pis p vi sicut dixerim, maiorum Irauior, seviorque minorum cAstarur transgres receatorum : sed mandarum non ita is
A scienter I MuIta MM. antiquissima habent seisister, sed omnino namd se restiuendum enim est ex libri; impressis scienter , alias enim non subulter
s Legebam in nonnullis Ninia Quid cum scienter ex ratione' in verba otiosa μ-umio Γcet non inricto, lingua lareatur . Et non intelligebam; verba enim, quae tiosa sunt , ex ratione non sunt;& ex rationetorta, otiosa vocari non possunt in Volςbant aliqui hanc interpretari sententiam , sed semper remanebat O Ort sempςr coacta , ac propterea vacillans r cessauit tamen qliaestio exemplarium alio-xum collatione , quarnobis pro ex ratione dederunt ex deliberatione . v v Hic omnes libri, quos examin L habeat eidem omitino dictiones, tamet' si a coordinatas eoden , modo ia
103쪽
nec secundum, nec contra ration vsunt Inkrs: Emo primo sensu verbum otiosum idem erit, quod intere: ctum , em secundo idem onmino, quod indif- us Sed nego utramque consequentiain . Nam ese hanc chartam , quam argumentose delineo , igni man lare cintra ratiotis in ell , di tamen interdicti in non cit, & actiones otianes animale, M quae iudiciuna prae leniunt de indeliber die dicuntur , carent omni ratione,& t men humanae non sunt, ac propterea. nec indifferentes; nemo enim dixit actio canis indifferentes esse, indifferentia .eniis est moralitas , citius non sunt capaces operationes non humanae , & illae, qtiae indeliberatae sunt, tametsi hominis, humanae non sunt, non enim sunt
homini oua liberi , di homo praecisus a
libero arti:trio non cit homo in actu secundo , ut omnes Philosophi ainittunt Ut ergo discrimen verbi indifferentis.
detractorii interdicti di otiosi cogno
Vortum otiosum a Lirectatoris , interducto , in indisserenti
aestinguitur .REdili turis rationem in tribunali
Dei, vel de uno verbo otioso prinderit videre quid sit otiosum verbum ad mentem Melliflui Praeceptoris .as 7 Fiieriint aliqui, qui actiones oti sas cum interddi, co: ii lcrunt, credentes nihil otiosum dici posse , quod lege
prohibitum non sit Vt probarent, mactiones indifferentes recurrerunt, quae omni bonitate nudae , tamen mesae non
sitiat, sed neutrius . generis , & icto dicuntur indifferentes esse . Sta contra eos Bernardus adriacit ovolitatem in a ronilnis etiam ab omni interd:ctione praecisis , ait enim, Quid cum scienter oem deliteratione in ve a cuiWa, pontiotic t non iniecto, lingi a laxetur. 138 Alii otiositatem cum detractione stas, Theses subsequentes considera confuderunt opinantes otiosum vectu 16o Priri M. Vers m interdictum est,il, dici non posse ii detractoriuin esset . At Beniardiis larc duo vina distinguit &comparat , & in , Quis nesciat unum
detrae tionis verbum , quantum etiam im numeristatibus, id est, otiosis praepondeluc., quod militat contra legem interri
cenim verba qua verba. Aliter: est illud, q)od mititat contra legem indicentem si nitam. Hinc patet, bona etiam verba.
posse laborare interdicti malitia, si sintret ad delictkm meriti mi damnati'nis ' i ii tellipore aut loco silenti j prolata. ιε Innumera igitur,lle Bernardo, verba inquam , quia, qui silentium indicit otiosa leuiora sui it uno & solo verbo omnia veri a interdicit interdici rdetractorio . . . oinitia, ne bona quidem & oniciosa 'ς a 39 Vt igitur alte otiositatis idem ita- bae exceptati unde in Regulae Capit Stelligamus, audienda est Mellinui IH- Faciamus, inquit supremus noster Legu ctoris expositio, otium, inquit, non est, lator, quod ait Proh ta: Dixi custodiam
s non omnino ratione vacuum es . Noto
illud omnino, de talem. Ergo actio, lugvel leviter rationalis sit, si nihil contra rationem contineat , otiosa non eli. QE ut melitis percalleas , suppone actus humanos bifariam a ratione vacvre ; nimirum positive re negative: si quod idem prorsus et , contrarie & coim tradictorie. Vacant a ratione positive dc
tui , ct humi Laius sim , ET silui a bonis. Hic offendit Propheta ; si a bonis et et irrinlexd m propter raciturnitauem debet taceri; quan O maos a maseis 'erbis Proprer poenam peccati Abet cessari. Ergo quamuis Gibonis Ur sani lis ad Hiscationem eisquihr, perfectis discipulis propter tacι- turnit-tis grauitatem , ara Iequendi con citatar liccavia.
104쪽
rcli Secunda . Verbum,detracto Aran
militas coni, a interdic em non
virim verba qua verba ,siaqua metua Onori proximi. Talia fiant, quae hon stam proximi opinionem denigrant &infamant. 26i Tertia. Verbum et m 6 idem quod ridicultam , si sine causa profundatur. Ita illud D. Benedictus Cap. 6. Regulae
exponit: ait im , Scurritit tes vero, τ ι τιrba otio i ct risum mouentia aterna clausiura in om vidius locis damnamus ;s ad tale eloq sitim dile pulum aperareros non permittimus. Consulio dixi, mne causa; prudentia enim diciat, ut sub ridendo nonnunquam proximum diceamus; unde vetus Poeta: Rident cm ricere verum is veta pCum igitur in verbo interdicto condemnetur ipsa verbi substantia r tione sui , in detractorio condemnetur ratione nocumenti, quod insere; in oti se ratione scurrilitatis & immodestiae qua asscitur, supereris verbum indifkrens ab hi qmperfectionibus abstractu: de quo fit Titetis. 16' Quarta. VerbWm indifffreni illud
est, ε'od nec militat centra legemsilenti',
nee proxems notet, nec modesta opponι- tur , nec tamen ad ahqvam virtutem omaena ur . Aliter, Quod nec opponιtur vim tuti, nec vitio.
26s At dices verbo indiflarenti sic exposito competere definitionem verbi otiosi, quam didicimus a D. Bemardo. Et nego; non enim omnino ratione vacuum est ab omni malitia inter loquendum abstinere ; huiusmodi enim abii nentia rationabilis eli, & tamen nec ad specialem virtutem pertinet, nec speciali vitio opponitur, & ideo specialeni bonitatem non habet, sed meneralem. mobrem asserendum , verba in- dii rentia esse bona bonitate mor liter generali, vel i Iraliter transcendentali, non tamen habere specialem bonitatem aut malitiam , ratione cuius dici possint specialiter bona vel mala.
Eandem in Seo N in f omine authoritatem : in Deo per esentiam, in II omine perparticipationem.
a 6 C Iue enim Deus , sue Homo Vicarisu Dei Mandatum quodcvnpse in n diderit , pari profect) ObsecrPendum est cura , pari reverentia deferen dum , νbi tamen Deo contraria non praecipit Homo . Quod si contigerit, pedigendum indubitanter Consulo in Petri sententiam qua s Actor. s. c. I obedire oportet Deo magis quam hominibus . Aut enim hoc reo dendum eum Apostolis, aut eum Phari deis si Hatth. is . a. J certe andiendum. Quare dc vostrati redimini Mandatum Dei propter traditiones vestras.
a Quia J Mendose legitur seri tametsi aliquomodo subsistere possit contextus --:a. Est subtilissi didissicilli Moralis Theologia, eximin digna ment
105쪽
s&ingenis sublimibus, in Deo&Homine sint duae numero iussin cinti
ritates inquirimus , dc si merent de nanirali colossuri, in praesenti neniinus, non enim. de physidis renim exigentiis disi Erimus , sed de morialibus . piaedam linino& Homine naturales authoritates di tinctas non λhim numero& sellamate demonstrat potestas& authotitas patria. Deus & Homo sunt H minis conditores, ac ideo Domini, sed non eodem dominio physicarii sun t P tres , sed non eadem. plis a paternitate ; quia rigoma loquendo Deus. Hom, nis conditor naturalis est, Pater naturalis non est ; Homo autem Hominis & co ditor naturalis & pater. Hominem Deus fili tuminfinitus indidit infit ite, mo finitus finitum Homine finite; igitur naturalis aut, ritu Dei α Homitus non si liua . numero , sed etiam differunt totossiemale..
Diuisis Triados Humanae M thoritatis paraeuisenus..
ω6 Α Dmiratus. Trinitatis mysterium.vestigiae aliqua quaesiui& reperi iii humanis. Asserui authorita tem soliticam esse naturam. moralem; natura enim est operandi principium; &hoc ipsum etiam authoritas , Ini Diuinis unam &eandem realemnaturalemi . tribus suppositisadoro; in humanis eius imaginem contemplor , qnoties. antho, ritatem. Eadem on inno Mindiuisib
us est in rebus personis; qua in prima
Hoc curiosumacumen didici: ab Doctore. Mellifluo, qui saepe fateturmam S. ean . . eo M authoritatem Dei & eius. Vicari, Dos , ait Op. a P. siue homo Vicanus. Dei πυ-datum voci mae tr Hirit ,pari profectὼ obsequendum est curas para reuerentia deferendum. Et Capide 2a . De praepositis cerrum tenemus ipsius veritatis te timoniumsu liquentis. ad irses, uui vos mit, me spernit.: GSed o cis. Si Deo &. homini, Dei, vicario eade est authoritas, absq; dubio
illa poterit praecipere & dispensare , quae Deus. M lii, tella Bem do Deus potest dis must in tota secianda. tabura ,. imo &contra illam praecipenez.ergo homicidia , Qrnicationes, adulteria latam cinia, mellacia, di si qua sunt similia , p
temt reddi licita dispensatione humana & humano praecepto Obligatoria. Coi mecia esi legitima, tan a consequenscii falsii inin: e presse contra D.Bemasedum I dicit enin i, quodsi contigerit nempe Dei Vicarissimi Deo contraria priei pere term m indubitamst consul o in
Petri uentemiatm ,, qua ob edare oportet Deo, magis quam Eomsnibus, .se. J
vel antecta s. non est Bem di , vel S. Pater una eademseriodo docet, con tradictoriae.
α69 Respondeo in Deo & eius Uc in esse vitam 4 eandem authoritatem: respectu illnasmateri circa quam con-c ituria Non enim Deus. totam suam: authoritatem dei t ,. sed' partem . . Pontifici. delegarriclesiasticam , s. saecularum t ad siecularia. Pontifexqua. talis non habet authoritatem dei gatam , sicut nec ad . Ecelesiastica Res cs. Ergo , si quando contii at, vel ibum directe attingere' negotia pure frecularia, . vel hos Pure Ecclesiastica suae delegatae authositatis excedunt limbtes &. operantur. mera authoritato priuata, Et , quia tunc peccan nos. quos mana cationis, suae iacvitat pa tacipes D ficiunt etiam . reos eiusdem .
minis; obediunt enim iniselli subditi non quidem homiri ibus qua Dei V cari, nam sidioc ficereiat etiam obedit in ipsi Deo sed . hominibus quai Hilla
106쪽
v ut biis Divinae aut honinus, & cant, nam Petro Magistro , Pot se esse aeqvi s Deo nos nisi per ra- Deo rurinincius oportet ob pinam arbitrantibus 3 ct ideo Pese diro.
Tosedan peccata in Hominem, qua sint merita
aro Q I autem diaet se tantorum Magister homo pro illo, qui docet bomiseri I scintiam . eo Oletin illa, quam o ses ρομαι, Samuelis sementim,
qua inter lepram O lepram videtur let. Reg.a. e. ernere M. Si peccauerit vir in virum , propitius ei poterit eis e Deus. Si autem in Itium peccauerit, quis orabit pro eo Ego igitur , si me botrui Articulo semiam, ut aut Deum, aut bominem ossendere necesse sit; Deκm potius libenter eligo non os dere, est cuidem tutius iusti que . Habeo nempe ex praesenn Propheta eapitulo de hominis iussione . meam consedeatisnem, Dei Icilicet propitiationem . Catemum Deo ossetissorabit pro me e sint.bominem c fugero, id qvidem Scriptura non consedit ;quinimo, Λ Maledictus, ait, I Hierem. 17. a. I qui spem sitam ponit in hinanine. .Neriιδ Iroinde, Saltum in Deum peccauerit, etiamsi subiste sit tu rpmpter hinimem, quis m,orabit pro eo ρ NeMter equidem. Nam ct 4 quo offenditur, ce' ob quem osvitur .aga metriusque e oratio execranda decernitur apud ipsum, qui ostendatis, hoe est , apud Deum . Talis ereo requirendus est adorandum , qui sit idoneus.ad placandum. Poria culpam, si qua est, quod bom offenditur, cilmei non obessitur, aut mitum extenuar, aut penitus a uuat causa melior. Q propter cism dicitur , Si peccauerit vir in virum , subaudiendum Propter Deum; quod nidiaremo Iaso e Muscumque proximi necdum Praelati; excusetur a culpa, s Iolus defuerit in cato Deus, visoquin Paulo contradicit , quil I. Cor. 8. d. J ait: Sic enim anfratrem peccantes in Christum peccatist Nam de praeposivis certum tenemus usus veritatis Ilimonium, se loquentis ad ipsos Luc. Io. cap. Qui vos spernit, me spernit. A Malediebis3 Exemplaria impressaexhibeat, Maledictus homo, ii, qui stem ponit in bomine. Habent vocem Homo, qua carent MM. vi carent vota Ἀπιν sq iam illa habent a Quis orabit J Aliis, inquit orabit.
c Vtriusque J Sed mendose in multis 11m. mrique contra sensun . oratio enim execranda decernitur, non quidem ttique homini, iud homi in utriusq;
107쪽
sc peccaret contra Deutri, qui occideret D/tratorum distributio, psi ρ- hominem Dei: omnia tamen illa pe essent oppositiones naturales, non
i q talia meia humana rentur, Quin Diui tuplici statu considςxQ leui moraliter essent oppolita. statiis discurro. P P in tertio darentur peccata mota mi 'ςm subie Flia eologia, quili essent moralia hu-um lintas, 'f' 4'qu,6 posset idem obiectum di- triusque dis clim in nita Deum, ipse enim 'invia quidςm ςQR ui 12 uitiis non praecepisse hominum prae
PQui ' 1-s .erata contra , priuata id authoritatς praeci
, , His positis mouiris, λ' si να-, illorum doctrina Bςm ω - p Ii iuutati opponitur, non Diuinati dς0
ta in proximum , qψη que comi tui peccatum pare hv mumi ερον num , quod hi Theologica considςra' culo , ut ἀμφ μμ ' A lusti sit, si res praecepta , con ιndere ης ςge sit, ita Deum non sit aut virtus sit, si ea
rerumque statum Beri ard0 --uod praeter peccata, quae con tur proximus; vel proximus i nς υς; . . offendatur . . Dedit Bernardus peccatum con
ina Sane in primo Quinqης η'0 α biiuem, quod respectu Dci virtus statu , in nimirum nidi π virtutem & vitium morat a omnino esset , ς IςRx Ro'μ 4 iii ira limites humanitatis, qRMN pς nantiae&dissonanuae natur 'ς ' ' μ οῦ Dei neutrum sint. Dare enim rem resitates nullae . Tunc, qui Q 0 h- ς hoc est promita
romum , Opp00ς ς V: Λ, α fidelitatem pertinet, cum tamςR DRI tum peccatu i sit negata.
2 uia sicut tunc Pzccaret contra Deu qui occidereοῦς triam Proximi,
108쪽
SD O de quolibet fratre 3 Nolite , ait, s Luc. Io. c. I contemnere umex his pusillis. EMMatth. 18.a.J Qui scandalizauerit unum ex his pusillis: quod sequitur , auertat Deus a nobis. Sed nou omnium candala nut laute Ius L. Aliter namque aceipienda suntIcandala sillorum. Iter Pharisaeoram, de quibus . sesis timentibus oe intimantibus , quὸd ρ destrati essent in sermone veritatis , responsum est: Matth.ls. b. Sinite illos, coe sunt, di duces coecorum. Illorum quippe scandalam de ignorantia, in
sillos illos arbitror appellari, quod voluntatis quidem bona, sed non magna sciem
rita lenitati . Indignum siquidem e valde humanam eos merere indignati nem, qui diuinam tia factu consequuntur miseratiotrem. Nam hi roque, 'Dominum crucifixerunt , magni quidem peccatores, sed Pusissie π oo iram, nunquid non tamen ex altero veniam meruerunt ἰ Beati se et dem A fuissent,s iuxta verbum Domini. Matth. intri nou esse: . Nunc vero, quid nise miserie Sed tamen ' hoe pia illa in eruce patientis; sed nihilomines comp/tic t 'v' inquit , Lucae 23. c. ὶ ignosce illis. Et quas quaereretμr , gizim horrendo facinore sequitur: inia digni a venia, quo oe pusilli scientia sunt. Ide) c ignosce illis , quia non mse r ab illis. Stenim cognouissent , numquam
vidisse, odisse , me patrem meum. Pro bui μ modi Trans Paulus eum , qui eum habeat scientiam nescit tamen mioribus: Et peribit insιit, i.Cocisa in tua scientia stater, prostus mortuus est. Materia de scandalo no est Benedictinae Regulae specialis &dali, qua in Pliarisaeorum & Pusillorum diuiditur, esse eandem omnino '. qua in Receptum & Datum. Sane Pharisaeorum scandalum Vir enim non causa dantis, sed mera malitia recipientis: at scandalum L est datum, aptum quantum est ex se, parte dantis,ut pro arm
109쪽
Siquidem. J Alii Exemplaria habent, Beati quidem fuissent . Eo J Linitur in aliis libris E D, sed amendose hoc enim E. est correlathum
subsequentis scio. M me Ignosce J Noua Colotaiensis editio habet lenosco; videtur standum antlaula MSS. haec enim verua nostri selioris sunt paraphiis corum , quae Christus dum moreretur, dixit in crucer Garithis autem non legitur dixisse, re ηesciunt q-M Dcium I sed potius, Pater ignosce illis, s e. '
Eandem in Deo'in in Deo per essentiam
ias m Vo i tantoperZ caueηda Dut scandati A paruuloram, quanto amplius 'alatorum, mos sibi Deus aquare quodammod) in Granis parte dignatus , stibimet imputat issorum O reuerentiam O contemptum, oeta ter Luc. Io. Io. contestans eu: Qui os audit, me audit; di qui vos spetiue me a s emit non denique loe ipsum O Regula nostra pcrhibet Cap. s. νbi ait: Obedientia quae maioribus praebetur, Deo exhibetur 3 uuamur em quiri quid v mce Dei praecipit homo, quod nou sit tamen a certum displicere Deo; baiasteus ominis accipiendum est, quim se praecipiat Deus. ut id enim interest, viri mper β, an per suos ministros, siue homines, siue Ataclos, hominibus c innotestar Dum placitum Deus I
ius vicario Authoritatem esse; in homine perparticipationem.
A. Is omm Paruuli inlacris literis, vocantur & qui tales dimitate, &cui
scientia & decreto. Saepe bona omittcnda sunt pmpter pusillorum scandalum; na, inquam, non obligatoria, propter scandalum eorum, qui pusilli sunt stientia, existimantque illa non esse bona, sed diuinitus interdicta, de malo exemplo adi Guntur ut licentiose peccent, quia sunt pusilli decreto voluntatis. Caeterum ille qui ad peccandum non inducitur, non tacitur scandalizaria ouamobrem, uiu al, quod peccatum commiserit conscio viro pio ει tincto, non statim dicendus esset reus dati scandali; non enim datur scandalum, cum scitur non iri receptum Dicis. Datur scandalum receptum di non datum; erino dia dabitur datum ouod receptum non sit. - HRespondeo utramlue propositionem inferentem videlicet, di illatam tacim vile, si uniuersialiter; veram, si particulariter sumatur; nec enim receptum ethno catum, nec omne datum est non-recipium. Contingitenim dari & non recipi non taci&recipi dari&recipi, di tandem nec dari nec recipi. Datur & non reci-Pur, quando coram finisi peccatum committitur ex se si ciens ut eadem homi-
να lemmi tumii Quin si tamen ille per accidens resistat; quod sisse, undat, i lion solum datum sed di receptum. non datur & recipitiuἰαm bot
110쪽
beiae fiunt, coram ritis malevolis, qui propter ipsaminet virtutem causantur; nim mira, inuidis quibus virtus est occasio peccandi, de quibus d ipsis similibus incubrant Patres , tuti ks esse scandala permitti, quam perichtari veritamis.
Sane si paruulorum irimine, stagiles & orantes intelligeret hic D. Bema dus, nil omnino concluderet; noli enim inagis cauenda sunt scandala prudentum S sertium, Riam imprudentum S stagilium p sicut nec maiori cura uendum est, ne stangatur scyphus aureus, qiram vitreus, qiriatam risi praeciosior sit, vitreus --
isti vigilantia & citra indiget, quia stagilior est. Docet igitur D. Bernardus maius ei te delictum scandalizare Superiorem , quam
sodalem, caeteris paribus ς cumque paruulos contraponat Praelatis parvulorum nomine non intelli it viros paruae constantiae, scd paruae authoritatis. Pusillos enim
ipse opponit Pharisaeis, Praelatis pariaulos. Bernardo igitur Rusilli sunt, qui ignoram tes P riui cru maseuoli: Paruuli, qui subditi, Prasiari, qui eisdem praepositi. a Me spernit J Addit Chrillus .i Qui autem me spernit, sternit eis, qui misit me. Atqui Deo & Christo non est similis authoritas, sed eadem: ergo Deo & nomini est eadem tametsi diuersimode, Deo enim primario est; homini se adario; Deo per essentiam, homini per delegationem. Hanc flosco in Praelatis pWterquam in Patribus naturalibus datur authoritas vere Ordinaria tametsi participata a Deo. c Innotescat i Non tam manis stare, quam mηnifestari verbum Dindsunificat apud authores selectissimos; cumque Bernardus dii intillanus fuerit eisquentiae sectator, non facile credam carere errore hunc locum, raenetsi omnia MM.quae ubdi,contradicant. Quidsi legeris, Insinuet suum placitum Deus 8. Quid si PIndicat 'u Vice Dei Singula D. Bernardi verba, lassicerent, It curiosissime excitarei tur controuernae, si vellemus tot ' Moralem Theologiam in hoc Scsioliotractate di sed ne te moretur nimia breuitas, oportet respondere obiecimnibus,, quae ιπcontextu oboriuntur
Homo, inquis , cum praecipit vice-Dei, vel potest egredi limites sitae authoritatis , vel non potet tris hoc secundum dicatur, est de stibiecto non supponenti periodus Bernardi, quomodo enim posset iubere, quod displiceat Deo, qui limites
elitus praefixos necivit transgredi, maxime cum nec habeat, nec habere possimilioritatem iubenui contra Deum F ergo primum omnino dicendum est . Sed inferi ; ergo Abbas non excedit authotitatis limites, ciim iubet, quod non sit contra Deum p crgo nec clim Aligustini Regulam indicit, haec enim contra Deum non eli et
mo Abbatis Regulae Augustinianae obsentantias S poenalitates indicentis man--m haud secus omnino accipiendum est se quam si praecipiat Deus. Hoc si v rum, comest tota D. Bernardi doctrina, quam susceperat lime libro stabiliendam ; ia tanta erit Abbatum authoritas, qpantae subditi nulli sui liciant Reseondeo displicere Deo omnia mandata Superiorum limites authoritatis ex .edentium, iniusta enim sunt , & omnia iniusta displicent Iiistitiae aeternae': ergo cum Benedidimuς Abbas praecipit poenalitates Regulae Augustinianae, stri sanct o
nem', quae displiceat Deo; non quod mala praecipiat , seci quod male; hraciunia, praecipit terminos suae authoritatis excedendo g Certum Debes obedire , quamdiu certum non sit mandatum displicem Deo. Displicet materialiter , clim praecipiuntur mala; m aliter, cum mal ν. Hoc est, citin extra terminos authoritatis mandatum Superioris extenditur: praecipietui enim nuta bedire non potes , Npraecipienti bona male, hoceli, sine at moritate, non teneris. Sed haeres, clim interlegis, ceritim, de qualis debeat et se
huiushiodi certitudo, inquiris. In dubijs obediendum esse prudenti Antistiti, puto