Theologia regularis. Hoc est inss. Basili, Augustini, Benedicti, Francisci, & C. Regulas commentarii. Autore d.d. Ioanne Caramuel. Cui accessit ... Scholion D. Bernardi De præcepto et dispensatione continens .. Basis theologiæ regularis. Tomus secund

발행: 1651년

분량: 181페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

D. Bernardi Scholion

emisimus, connetium est, ut etiam lim elictione siccedentes t cit- 1nterdiuis .... manitus Diuina nobis di pensatio con- diu nismur. Idatur. Seruatur enim optima analo- Sed inllas. Ideo homo potest vi vir Ianuando obligationis dispensatio cum nactato dispenixionem concedere, qiua

dem origine concordati Lex physiis homo illud emisit; atqui nullus est, sui

in nobis innata est. Non potuimus vel uno inflanti sitisse ante illam, ergo nec uno instanti poterimus post illam dur re. Uixit quantum viximus, vivet quamdiu vivemus: est enim nobis intrinseca , de ita intrinseca, ut nec a nobis ipsis distinguatur. Legi morali diuinitus latae subij cimur; non quia voluimus, non non, pollit illud emittere r.ergo nullus eii, qui non possit dispensationem con

cedere.

is x Iterum eadem maiori resumpta sic inquies; Ideo potest homo voti aut iuramenti concedere dispensationei se , ita homo illa emisit; atqui nulla exu

tur causa , ut quis vota aut Iuramenta

Quia acceptavinatis; sed, quia illam n emittat ergo Superior poterit etiam sinebis Deus cuius praecepta nostra accepta- caiisa dispensare tione non indigent, potenter imposuit. I sa Ad primam instantiam respondeo

Solus tulit, ctam voltur, & qualem volututa ideo ipse solum, poterit clim ipsi lubuerit dispensare. Lege autem iurata di voto stabilita humano diuiniis o, stringimur, & ideo cum ra- pollulat , humano dicinas dispensationes impetramus. Media voluntate humana Deus te Diuina lege obstrinxit, vovisti; non enim si obstringi noluistes , diuinitus obstringeretis; cm' poteris ab hac concedendo maiorem , de minorem se sempiam explicando. Nam si agamus de votis mi emnibus , sicut fit lana est . uod possis illa valide emittere inuito, uperibre, sic etiam falsumetit, quod possis ab illis Superiore inuito liberari quapropter omnimoda seruatur parsetas. Sed si agamus de votis simplicitari,

in idem controuersia recidit; nam emittuntur ex consensu Superiarum impli,

humana voli natate, tali tamen quae Vi- sent, ideoque nec possunt eisdem austo carium Dei deceat, hoc eli, non tem ratia, sed prudente. Ergo Bernardo dice & doctrinae ipsius illustratione praeuia Merra nonnulla subiungamus, ut clarior

euadat controuersia..iso Primum . Omnia sin ta moratis oberiendi necessit tu, qua nascitur ex iuramento oe voto Human suin est. Ex prudenti voluntate homims natum est ut inest ret, adeo sex prude/ti hominis , s sufficientem trahonitatem habeat, voluntate nasci poterit, ut in eahmitis relaxati . 13 3 Ad secundam concessa similiteς maiori , minorem nego e quia omRevotum aut Iuramentum debet esse de meliori bono; eri ue valida, si omnibus circumllanti a pen)ensis in maiuS. Dei seriritium N proximi utilitatem dispensatio collimet. Ergo, quia non dartur votum validum de minori bono, nec dabitur validae propter minus bonum vota, aut iuramenti aispensatio. iso Secundum. Promissionis μ

di ιnsetur. Constat ex supra dictis. Hu- uorem terti licet ruramento frmata sentius consequentiae vim cosnoscit Bemase possunt sne causa ab illo ι βunri non vedus Cap. 6. Vbi inscrt , quod homines xo ab atio relaxara . Pono exemplum

nensare in legibus ex e quod ab hominibus sint inititutae. Quinam a sanctis train a sunt, ait, sancita abiliter

'o erant, quia tamen ab homi-

etiam ριν homines illis Canonica Pollicetur tibi Praciis centiam aureorum summam, &. pronaissionena confimat iuramento: dico eum a te nulla causa intemeniente posse liberari a satisfaciendi obligatione ; non. tamzii posse 1 Rege

72쪽

Regulam Benedichinam . e Inon te tu binit ilita perii, aerarii V Nx si Pontificis isse etenim in inuito sola, i , , - dita:

73쪽

s D. Bernardi Scholion

inua emesses ditum Rexuti , non psse pro arbitrio iubere aut dis ensere; sed flum pose 'illa, qua in

Remia, aut saltem ad ea- ordinantur pracipere. e sonachos ad regulares obseruantias , nec anteia

praeceptum, nec post distensationem teneri.

sta sint, ut ad ea redeam devibus potismis quaeritur, ναμ tet, quod V V magna ex parte regularis traditiis sabest eius, quiraeessos non υoluntati, cert/ discretioni sed iratis: Quid ergo retinouitur necestati e . Audire quam plurimum ia Prim3 quidem, quidquid de spiritualibus in ipsa regula aditum est, iis manu Abbatis, ut supra ta tum est, nequaquam relan quitur. Deinde reliqua pars, quae in corporalibus e stat obseruantiis , ne ipsa quidem in eiuι ita voluntate posita est, vi ei dem A deseritiat voluntatι. Nequa enim Abbas supra Regulam est, cui semel O ipse spontanea se profess,ne submisit, er se.

Pod negandum non est se Dei regula charitas ,regula sancta Benedicti iure proponitur . Euo proinde H interdum Regula litera cedat pro tempore charitati, cunis alio lucotatis vel ebaritatis a exegeris, absit ιamen, ut hominis euiuspiam sv datvν voluntati . super fratrum sinὰ tran resiones, non super Patrum traditi nes cou ιιψαν, qui Abibas eligitur, mandatorum euuor, o ritur vitiorum. Ambitror namque Ianctas illus obseruantias Praelatoνum prudentia e fidei creditas,. σποn Iubitas voluntati. Hine est, quod idem Legislator in his, qua Abbati dispens da reliquit, cautὀnus am ut neinini, voluntatem ,sed aut considerationem ,.σut d Ipositionem, aut prouidemiam, aut rectρ arbitrium, seu aliquid huiusmodi povit I volens nimirum prouidum, fidumque dispensatorem, rationis ubi Dreddispensat sequi iudicium, non sua placitum voluntatis. Unde intimat ei non semel, quod de omnibus tu iis suis Deo reddi rus sit rasionem. Lego profecto i D uis: hac consideratio penes Abbatem sit, ct Me mel idud esse in prouidentia, et in bitrio seu disposiιione Abba is , vi aute- pro Da -hintate aliquid mutet, me ibi legisse non recolo. vinimis in omnibus, inquit, omnes Magistram sequantur Regulam, nee ab ea temere deuietur θ quoquam ; eir, nec ab ipso Abbate. Omnes,. inquit, i Iagistram sequantur Regulam. Nemo ergo suam Voluntatem ; Mi Iane vec Abbasem excipi puto. Videtis quantum neeoati tribuitur, Iubetrahitur νω

Maiori, et aludestinat O Triorem e communis equidem pacti pari νeor ν -- Re necessitate reueri , fierique duos per unius sponsionera attreutrum Obitaresidelis cura unum, alierum humilis obedientia. Quidnam ergo D iam istantati re linquitur, ubi O Praelatus debiti necessiate leuetur e sed de boc item non parum

Praela

74쪽

In Regulam Benedictinam. 3 3

quam Sancti Braedicti ; H Oporteat eam, qui praeest, ηοη fana fluerelaxare νωluntati super subditos, sed praefixam ex Rutila sibii scire mensuram sex sua demum vv imperia moderari circa id solism, quod rectum esse cotirierit, nec odlibet rectum, sed hoc tantum, quod praedictus Pater instituit: aut certa, quod sis secundam quod instimule Su se quippe habet professio. Promitto μω qitidem Regulumὰ sed obedientiam secundum Regulam Sancti Benedicti: Non ergo secundum voluntatem Praepositi. Poride, se professo securidam illam Regulam a Abbas meus misi aliad forti imponere tentauerit, non si secundum Regmiam, aut etiam quod non si r secundum istam Iliruta verbi causa Basilis, Eini, Pacomi P quaenam mihi quaeso in hine re necessitas imminet obsequendi e Is m qμippe id a me pose exigi, Fod promisi, arbitror. A VIusdem desentiat voluntati. J Sed legitur in MSS. Eidem deseruias vol.

II. rari. B In meo MSS. non reperitur vel ebaritatis,le tur enim, Cian ratio nuessitatis exegerit; ni ui tamen sequi libros impressos.c Maiori. J Libri unpressio Ergo. I Alias x Ab bas meus. I Aliqua Exemplaria omittunt illud mim, ridetur enm sirpe Duum; nam A as non meus nequit mihi leges imponere. v v ndinia istaen o I Haesi, lateor, saepissime, cumin hanc inciderem periodum. Libra impressi unius literae soluis defectu bensum interturbabant, de intellis nem Tam poterant. In editione noua Coloniens Q legis, O pras omnia.m illam

Regram Abias meus mihi aliud forte inponere texta-rit, quoὰ non sit Iecnaedum Ecgulam aut etiam quod non sit secundum ista in litora verbi traria BUM,1tim, Facst , quanam mihi quaeso, in hac re necfitas imminet obsequente Solum

ripρο Mame posse exigi arbitror , quod prems. Conchisum chaos i Ereto, si A, Das nam praecipiat, aliquid quod non sit secundum instituta Benedicti, Basilii, Ammiunt, Pacomii, non teneor Q dire; aeneor tamen, si aliquid quod sit fecit innii in Mituta. Sequela est Iegitima&tamen omnino issa; non enis tene obedire Praelato seciliatam Paconati, Basilii, aut Augustini constitutiones & l 23 praecipienti, qui illorum Regulas non sum professus, sed solummodo Bene,

Cessauit tamen scrupulus cum primum recognoui mirensa - in meo sic sec dum istam nempe Benedictinam) Regulam Abbas mihi

mim Iorta 1--eretent eis, ' non m secun m Regatam aliaeman a retia -, Od non sit secun ατ ιμ- videlicet Benedictinam onstituta v. g. Basilis, Iurce clarissime asterit S. Dostor me non teneri obedare Praelato secundum Reginlam Basilia, aut terius Regulam, aut instituta praecipienti, debereque illi scium Ptemperare, ni praecipiat modum istam, hoc est, secundum Retulam iudi-

νου Vari verboni ordo absque sententiae alteratione.

Expen

75쪽

s6 D. Bernardi Scholicii

Expenduntur sil atione uditi.

dispensationibus perfrui, de-

ciaratur. 16o Y Llis verbis Patet quod magna ex parte regularas traditiosubest eius qui pras , etsi non voluntati , certe di kretioni; ostenditur omnia regulari exercitia pendere ab Abbate; non quidem totaliter de absolutE, sed ex parte magna. Atilatim desideras tibi ostendi, Quaenam sit illa regularis traditionis ars magna, quae creditur Abb.iti subese; Sc Nae illa minor quae non subest 16r Respondeo in Regula sancta reperiri sanctiones lege diu na, aut etiam Pontificia stabilitas , quae sunt parua pars traditionum Regularium . Tales sunt virtutes substantiales; nimirumia,OMdientia, Paupertas, Callitas: tales aliae sublimiores virtutes, quae has eleuant, tales aliae; quae exornant; videliacet, Fides, Spes, Cnaritas, Religio, Poenitentia ; Pietas, Mansuetiuio, Urbani, ras: quae quidem Sc similes virtutes, non iubsunt discretioni Abbatis i nulla enim potest esse Authoritas, quae oppositos actus indicat, hoc enim rerum cit ustante actus oppositi his virtutibus esse boni non postulat. His igitur actionibus, quas ut bene notat D. Bemardus cap. 3. non tam homines, quam Deum iptum praecepis se dignoscitur aeterae omnes rure re

nutares s tales audiunt, quae ab 'na αsola Regula indicuntur J subsunt dispositioni de dispensationi Abbatis, non tamen absolute & simpliciter, sed rati

naliter . non enim ab Abbatis voluntate, sed a discretione. Penderent absolute de totaliter a voluntate Abbatis, si itins liceret pro libitu omnes mutare de albicnare sine caiisa: sed quia sine causano potest, eas pendere ab Abbatis discretione & prudentia dicitur ; sunt enim ad luc ran verba Bemardi sunt ct cun

gissimum esse liquet , vi qua pro Charit re inuenta fuerunt , pro Charitate quoimbi expedire videtur, vel omittantur , vel intermittantur , vel in aliud fortὸ

eommodius demutentur.

162.Ex hac verissima doctrina aliquas Ectheses infert S. Doctor, quas colligere oportet, ut mentem nolliam linstruamus . Prima , Diuina Regula est Charitas: Secimaea, Charitas omni Regulae humanae proponitur: Tertia . Nec potest Abbas praecipere, quod sit nece sarium ad cultodiam charitatis ' Quarta, Abbas non est supra Regulam , sed in flai: hoc est, nec potest iubere, quod non est secundam Requia m. nec inte dicere , quod est in Regula. Quinta , Abbas eii Mandatorum cultor & vltor vitiorum; non enim utiliter in vitia animaduertet, quin prius non fuistet seuerus regularium sanctionum obseritator. Sexta, obseruantiae Regulares non sunt ita in Abbatis voluntate positae, ut eius dem deserviant voluntati, sed magis charitati. Utide coli tur lion posse Abbatem in praeceptis intendere suam unicam utilitatem di commoditatem ,

sed potius debere charitate; Septima, Si Abbas praecipiat aliquid quod sit praeter

Regulam hoc est, nec in illa expressum, nec ad illam conducens inualide praecipit; debet enim cliaritatem peractus

regulares intendere, non per exoticas& peregrinas obseruantias . .i63 Conficinat uniuersas has inheses aurea illa noldii Authoris periodus;

ni intrum, Interdum Regula luera cedat pro tempore charitati, cum ratio necessi ratis exegerit s absit tinen ut hominis

cuiuspiam bubdatur voluntati. Est cautissimi is in verbis Bemardus. s quod & de se cietur in hoc libro cap.42. Ego, ait, 3nseresbui acti Si strium Patrum caurus pros laseum omnino a de consulto posuit

76쪽

In Regulam Benedierinam uer

Retula literam, cum molam laucusre. Pro charitate enim Regula Benedicium mutari noli potest; at Regulae litera, non

solum potest, sed & debet. io ut hoc alte inteli as adnotato duo in Regula Benedictina repetiti ;materiam Q am , corpus antinam, ILienam de spiritum. Hic nullo in tempore cedere potest charitati , est enim irse actus persectae charitatis. tutan Sacra Scriptura , Latera occidis, Spiritus autem vivificat, quod & potest praesenti argumento appropriis, spis Ita Benedictinae eli vera lignificatio &articulonim intentio. Verborum genuina significatio est literae anima, Mrma, vita, seiritus; adeoque dicitur, vivificare: at litera, si careat vera significiatione, si contra charitatem exponatur, mortua est, imo de mortuos faciet. Regula enim contra mentem Legislatoris expinsita, non quidem Regula Benedictina, sed Regulae defianctae cadauer . Quamobrem omnes de singulet sanctet Regulae Institutiones, teste siernardo, hanc se

mulam implicissi imbibunt. Fiat, quam . Hu viativis custodia o luero eiaritatis seruire, alias intermittamr. vel in id quod forte commodius fuerit , demutetur. Sub illo verbo Fiat, omnes de singulas san

vniuetias enim haec is illa transcendit. Lucrum ipsi instodis charitatis postpo- .

niti ir; licet enim periculo hicrum expinnere,ile ipsam charitatem e Onas; non autem e conuerso . Uita austerior, quae ad eliaritatis augmentum seruitura prusi imitur, amplectenda non eii, si priui' deatur periculum perdende charitati rpretiat enim vitani mediocriter persectam irreprehensibiliter agere , quam sublimiorem viam ingredi in qua prsii deas, te mortaliter nonnunquam peccatvnim . Vide etiam hujusce libri

cap. 6.

66 Unde Bemardus claudit suum disclirsum his verbis, Arbitror, ait, semctas obseruantias Pralatoram priam Oidaei eressitas , nonsul Atati voluntati. Hinc est, quod idem L illator, in hisclusAbbati di pensanda reliquit, caute nus

quam, ut memini, voluntate ,sed aut co--atione, aut inhositione, aut prouidemtia,aut certe arbitrium, furi id iusmodiponi Sed,quia multas virtutes uitellectus & volutatis S. Doctor enumerat; ut nudam Antistitis voluntatem excita- dat, oportet singulas uberius explicare. 166 prudentia, regina, omnium virtutum practicarum, videtur esse quasi unbuersarum fasciculus. Illa, quae ita omnia disponit, ut fiant iii pondere &mensisera; non enim prudenter gubernatur coe-n Gium, in quo obseritantiae corporeae indicitiatur seuerius'i iam deberent. ligiosi homines sunt, sed series, non debet Superior nimium illis condescend re; Brtes enina sunt, non ignaui; nec d bet eos nimis comprimere , homines enim sunt, non lapicies; unde Capite x. huius libri Bςniardus, Ponant Praeposti, auli, metam obecentia subiectorum ex v tis labiorum ipsarum, non suorum aesta

riorum s monentes eos, non cogentes ad

celsis s condefendentes eis , cum opus fuerit ad remissiora , non cadentes cum

eis . Vnde & S. Benedictus Cap. quodam

Secundum mensuram culps oe excommunicationis extendatur mensura. No enim

potest v re obseruantia in monasterio, si nullam habeat moderatam memsuram. Videatur S. Bemardi cap. 32. in quo hunc textum Regulae dilucidat.

Fiis, est Conscientia, & Opinio pruidens, scii probabilis. Omne enim quod non est ex fide hoc est, secun*m dictamen rationis,& conscientiae tu cium peccatum est VideaturCaput 38. Vbi ex prosesse haec veritas dilucidatur. io Disto is dicit bonum ordinem renim agendarum; nec bene ordinare aut dissiponere dicitur ille, cui pro rati

ne voluntas . t

Prouidentia , actus intellectus & -- luntatis media ad finem praedellarans.

cumque Regule Benedictinae finis sit

77쪽

D. Bemansi Scholion

esuritas, voluntas & intellectus, quae EM tam ρε-- , & hoe dirigunt & non in charitatem, con- matiae: aut etiam negatiue , is nisu nitruere prudentiam regularem non pos---Utur a Regula: at in Abbri sint. Mimn est Religisse : ergo nec ab ipso Amita Arbitrium deliberationem inibi- Me disietina Regula. bit; indeliberati enim actus qua tales a Si praenultas hanc Bemaidi periodsi, libera arbitrio iam procedunt. Delicio quam subum tr nimirium--- ratio bene dicitur esse prudentis ratim tribuitur Jubtrahitur . nis pedisequar tam idem est actiones uireres benς hanc consequentiam, EG amittis committere , quam rationi. gowl-m Mora O neces isas componi sunt & aliae phrases in Regula quae pr. non dis t. cedentibus aequi ualent, ex stimus pro-

iv Hinc facili ninotio intelligitur , Iid sit Placitum voluntatis. Illud pinentiae, fidei, dispositioni, prouidentiae,

amittioque S. BMardus contraponitrergo voluntatis placitum potetit definiri, Irrationalis ct inordinatus assectus, qua veretur Wisr, si quid tantra aut

Hii professime.

i r CVnt Praelati, qui existimant ino rum professione fiunt

lantium sibi addi numerum, non curas,prarer Regula Anem contra aut non obligationes. Hoscarpit& instruit prater Garitatem dclanerit. M ardus Sum Communitates quaru

Si quando in Regis aut aliis Hum,. nomini ζ Superior acceptat stabilitatis ius quibusque legibus reperiatur hoc promissionem, & stabilitatem sollice- vel illud debere fieri iuxtavoluntatoria tur ita H contractus talis uigenii Superioris, intelligendum est,ia volim. V iu iura valeat inuito Superiore , late prudenti & dilcreta, non tamen de disederet , iam inuitus proscribi. Suntintemeraria & imprudenti.

ab ipso Abbare. Haec consecramvis datur illo dialectico principio Din do μώ. -hoto Priorem l hoc est, Ant amni, Disi de nullo. cui tota machina intem I Communis equidem pacti pari syllogistica innitit . Si enim mentem reor utrimque ner me teneri friqueniam logico stylo exscripsisset Bema diis, prinaildubio dixisset, Omnes Rel quibus nihilitas istam communitatem; sut inquibus istos assicit particulares. In illisin s nec detineri potest, nec d mitti; in istis potest. Caetenim nulla est , aut esse pomi, bene gubernata communitas, in qua promittenti obedientiam non compromittas superior magia sterium& diuisionem. Ita B ardus in hoc capite . Rexul ris ipsa prof o, ait, qua se iunior 6bat sponte Maiori . si se Metistram Mantuin regulam sis bas est uiam rustissu, ια' σ ρον

78쪽

InRegulam Benedictinam. s

Sed hic obiter etiam notato , virtutes notatoresnonesta media ad minus u biles; media enim non possunt essept tuuisua ipso fine. Π grta . Qui profitetur promittis non olim Re Mm , sed otidientiam se nisum Regulam S. Benediati. Si M ira E hac materia saepe agere hus pmmitte t Regulam, tener L oportuit , sequimur enim moraliter illam seruare, etiam Pr Bernardi spiritum, qui hanc doctrinam lato non tu nte; ut patet in clausuraesepe resumit& inculcat. Sunto ergo 'ltimi paragraphi Estheses, actionum

nostrarum Protheoremata. hesis Prima . Ex vi promisi is A sonachus obedire ; nimirum , in rebus in quibus obedientiam promi sit oe qualiter promisit. Aliter; Non tenetur Messire in rebus, in quibus qb Aunt π non promisit, nec vistre quam promisit. Probatur ex Bernardo , qui 3nquirentibus , An deberet Moliachus obedire Abbati regulas Pammis, aut aliorum Sanct morum Patriam praecipienti respondet Solam id posse exigi, quod promist. 17ι semiada . Qui profitetur spondet

quidem obed entiam , non tamen omni

modam , sed determinate secundum R gulam , nec aliam quam S. Benedicti.

Est exprellarii iuri Doctoris. Sed si non promittit omnimodam obediem voto M alium, quae tenentur illam obseruare, eis Superiores non iubeant. Sed quia aliud est promittere Regulam; aliud promittere obedientiam secum dum Regulam, & Monaesius non prinmisit illud prius , sed hoc posterilis; si petas, quaenam illi in hac re necessitas immineat obsequendi; respondebo cum Melliquo Doctore , id ab eo posse eximi quo promist . ac propterea non ten nobseruam Regulam ante Abbatis imperium, 'nde inna in bene orsitatis 'nast in lex Benedictina pzrpetuo seratin iub poena , immittebit necessitas obediendi aut admittendi ponitet thun , Sed si Abbas prudenter iudicet liquem aut aliquos morali praecepto indigere , tunc illos poterit moraliter obstringere, ita ut peccent mortaliter aut ve liter secundummateriae qua titatem tametsi sint parati poenitentiam, multa sunt proculdubio quae Μω tiam admittere ;tunc enim illa lex si nulna praecipi non possimi, suum enim esset poenalis & moralis. obligari ad icta potest, quae promisit

Tertia , Pratarus si v potest ii Vere , quod S. Benedinus infZituit , aut 'te quod si secundum quod inuituit . etiam verbis se alidiis nostri Doctoris concinnata. Potest igitur Prael tus iubere ut medium, actum cuius linque virtutis, quae ad obsemantiam es, 376 inrita. Abbati praeipienti quod non in in Benedinina sola r nec ρ- tundum tuam puta , instituta Basi' , Augustini, Pacomi' nemo4tenetur a b Hreo Constat ex diM. Sed & omnia& singula huius Capitis ς. litera clare monstrantur , quam proderit attente relegem . s Vide prooemialem illam is, AEuhis Sanctiois regularis conducat stolam. quam num. I Postumus l

79쪽

D. Bernardi Scholion me mit in Resula, nec secundum Raula D, nequeunt praecipi, qua in Regula, nequeunt rohiberi.

X ruetis ergo V v iam obedientia limites, mos repitris e-λ Si modus es V obeditionis tenor professoris nec se valet B extendere potestas imp rantis, nisi quatenus attigerit votum profitentis , profecto citra ultra , nee non etiam contra, quid auia quam Gedientiae limites quosdam censuerim, Obis suis terminis υirtutem eandem rircumcludit Quamobrem quisque professus in quο- uis genere salutifera vita, nec ultra obedientiae C segem cogendus, nec citra est in-ho us, quam sua ipsius υidetur complecti promo; quantominus contra ρ Is ergo qui medius is tata modus, praefixus voto, prosissione firmatus, tanquam lignum quod eras in medio paradis, suus sine disio legi erit subiectus, obnoxius iussioni. Ergo Praelati iussio vel prohibitio non praetereat terminos professionis, nec ultra extendi potest nec contrahi citra . Nil me Praelatu3 prohibeat horum qua promisi, nec plus exigat quam promisi ; Vota mea nec augeat sine mea volotate, nee mi nuat siue certa nece late a Necessitas quippe non habet legem, oe ob hoe excusae

dispensationem. Voluntas ver), D quoniam sola meretur retributionem, etianti, sola non immerit) gradum altiorem Uurpat. Alios in O absque necessitate re fiso isti, non depensatio ded praeuaricatio est: roximo contra voluntatem min. myδ, non prosectus. Ponant ergo Praepositi metam obedientia subiectorem ex Mus labiorum a ipsorum : Nem suorum desideriorum, monenses eos, F non cogentes ad celsiora , condescendentes eis iam necesse ad remissiora non cadentes

cum eis.

A Sit Alia exemplaria habent

a Valeti alias valeat. - ra

c Legem I alii legunt Sed uterque sensus venas est , sea ille primus Q

o Quoniam J libri impressi .

80쪽

In Regulam Benedictinam. 6 r

huius Capitis contextu.

I gatio misicitur ex professione so

lenni, ct trium votorum distinctione: non autem ex pura aut oritare Regula. Pr

batur ; quia tenetur reddere D ino Deo vota sua , quae dillinxerunt labia sua, & non tenerentur, sit non vovissent; siciit nec teneriir, qui non vovit. Non habuit authoritatem Legislator ut at quem obligaret inuitum; habuit Nou,tius, ut habita deliberatione aut rediret ad seculum, aut se obstringeret voto. Ad illud votum tenetur quod promisit,& quale promisit, non ad aliud. Be nardus hic; AModus en obeditionis tenor

profestomst nec se vatit extendere potestas imperantis, nisi quatenus attigeris v

tum profitentis . de sub finem Capitis,

Ponant ergo Praepositi metam obedientia Dbditorum ex verbis iabiorum suorum, non forum desideriorum.

bere ut quispiam vat vitam citra re rem regularem , nis harat Legitimam

causam ; hoc est, non potest fine causa interdicere illa, qtiae reliqui re osio, seruant. Verbi causa. Si Abbas pro v luntate sua iuberet alicui ut die mercursicomederet carnes , male faceret: sed

ostulas, An subditus deberet obedire .espondeo debere Religiosi uti sebd, tum deferre sui Abbatis iudicio & pr

dentiae , & iudicare sublatere causam legitimam ex vi cuius Abbas tale praecellum rmi; exterum si constaret nil

in es le causam stillicientem, non teneretur obedire.

supra Regulam aut ultra Regulam, non tenettir inferior obedire . Non tamen di, citur iubere vltra Regulam , ctam praec,pit fecitndum Regulam,hoc est in ordine ad Regulam. Illa enim, quae sunt e Pressa in Regula praecipi possunt per se,& vi finis; quae non sunt in Regula, possunt praecipi per accidens ,& ut ad complementum Regulae. Inseres . Elgo nihil est fictibile Vt termino Camotensium viatis quod non possit praecipi a Praelato; nihil est enim , quod non possit ordinati ad Re-- lam,& eligi ut medium ad satisficie dum alicui obligationi Regulari. 18i Respondeo negando illationem.

Primo enim omnia illa , quae sunt contra Rcgulam, ad Regulam non possinat o dinari ; sunt enim Regulae praeuaricati nes . Sectando omnia quae sunt supra

Re iam non possunt eligi prudenter ut media ad implendum Regulam. Ratio est caris lima; quia de natura medii est, quod non sit dissicilius nec pretiosus mne; qui seium prudens audire vellet, dc expenderet mille aureos ut decem praecise redimeret Qui Gunt Uerbum assinapriarum fuisse camem humanam, tametsi Adamus non peccasset, in natura & ingenio medii suam opinionem fiandant , asserentes dici non posse incarnationem fuisse medium, & redempti nem finem, hine enim sequeretur a prudente Deo ad finitum tinem ordinari medium infinitum . adeoque dicunt, Christo alias venturo , propter oecca tum hominis fuisse iviunctii in ovici iuni demptoris. Abbas igitur obseruam ias seueriores monasticis non valet ii . troducere sub praetextu quod velit eas ad obseruantiam Resulae ordinare. 182 maria. Nurus Abbas potestiubere contra Regulam, vel quod idem est, interdicere id quod est in Regula . Has tres vltimas inheses unica Beniardi periodo probabo, qtii sub initium Capitis praesentis sic ait, Profectu citra Ur vltra ,

quid aliud quam obedientia limites quosdam censi erim, or his terminis Ortutem e ndem circumcludi . Quamobr/m quiFqης professus in quovis genere salutifera

vita nee ultra OPedientia lege cogenses,

SEARCH

MENU NAVIGATION