장음표시 사용
31쪽
eribitur, quo conscitur hoc sacramentum, qui ritus non abludit ab eo, quo celerase est lesiae Orientales utuntur, atque gratiae set sanctificalionis sit mentio, quase per eius SuMeptionem
Sic enim sacerdos, dum bonodidit nuptiis, adprecatur: . Benedic, Domino, istorum coniugium honodi lione pserpe-α tua, et concede, ut per hanc gratiam isti fidum, spem et
a cliaritalem custodiant; dona eis menlom sobriam, cogitationesu pias . . . san tum conSOrVR i Siorum cubile, ut omni Ox parto. roborali, in tuo beneplacito perseVeroni. a Deinde eo nas imponens eorum capitibus, prosequitur: . Benedic, Domine, . set sanctifica horum servoriam tuorum coniugium: tu enim
. eos ad benedictionem hanc luam perduxisti, et posuisti in . eapitibus eorum coronam de lapide pretioso. . . . Non enim . prohibuisti nuptias, sed sanctificasti otis, set sacerdotaliter bo- . nedixisti, atque Veracissimo tuo verbo confirmasti, dicens :α quod Deus conismaeit, homo non separet . Quibus nihil luculentius d siderari potest ad significandum gratiam et sanctificationem, quae per nuptias communieatur. Alia non pauca, quac hanc in rem proseITi possimi ad purpetuam adstruendam .ecclosiarum tum Orientalium luna oecidentalium fidem ac praXim, quoad huius sacramenti Veritatem, praete mitto, cum ea quase allata Sunt ad Sobrium quemquam hominem persuadendum sufficiant. Quanta autum sit liturgiarum ne Saeramentariorum me-loritas ad Ecclesiae fidem testandam ac patefaciendam, nemo
nisi hospes in thoologicis disciplinis ignorat. Siquidum hien itur non do lusii hus singulisibus atque privatis , sed doecilluetivis ut publicis ; agitur de vocibus integrae communionis soli ecclesiae ; agitur de t0Stimonio concordi ut sol uini coelogiarum, licet interdum inter se non Solum ritibus , verum oliam fido ct communione dissidentium a pluribus seculis ;agitur de testimonio Sectarum, quae a seculo rei christianao
32쪽
CAP. I. ART. I. DE VERITATE SACRAM. EX MCL. DOCTR. 13
quinto, aut sexto separatae sunt ab ecclesia romana seu
catholica , quarum ouchologia vel paulo post separationem confecta sunt, seu potius antea, additis deinceps ac interiectis erroribus Seciso imiuscuiusque propriis , quibus ipsae anti
quissima illa euchologia corruperunt 38). Agitur de eo, quod
in usu quotidiano positum est, cuiusmodi sacramentorum ammimstratio est ac susceptio, ac proinde de manu, ut ita dicam, in mamim transmittebatur ; agitur denique de re summi momenti , nimirum de sacramentis, quorum doctrina singulari quadam cura fuit semper ab Ecclesia servata. Est igitur sacramentariorum, euchologiorum, ritualium, liturgiarumque testimonium omni exceptione maius. Cum vero horum librorum origo ipsis ecclesiarum incun
bulis tribuenda sit, immo vero apostolis , qui EccleSira per
orbem uniVersum institueriint, cumque mira consemione
matrimonium inter sacramenta a Christo Domino instituta, illiusque administrandi ritus ab immemorabili deseriptus inveniatur tum in Sacramentariis occlesiarum occidentalium lum in Euchologiis ecclesiae Gaecae, et occlesiarum omnium orientalium, pronum est colligere, prout ab initio constituimus, constare evidentissimo quovis tempore Ecclesiam universam doctrinam hanc, immo fidem prosossam esse publice ac Sin
lemniter, matrimonium vero et proprie esse Sacramentum, seu signum effico gratiae.
δ' Constat enim plerasque liturgias orientales apud Syros, Coptos. Si emonophytitas . sive Nestorianos ante eorum desectionem in usu fuisse. Qua de causa tam monopti3sitae quam Nestoriani cuiuscumque Sectae Sua repetunt euchologia. Iiturgias, ac ritualia ab ipsis apostolis. Idem dic de Armenis, ceterisque, cuius rei monumenta esse possunt vel ipsa nomina Iacobi, Marci etc. quibus eiusmodi libri sunt inscripti, saltem quatenus Con- laeti sunt iuxta ordinem ac documenta. quae in absolvendis divinis ossiciis ac sacramentis administrandis apostoli aut viri apostolici tradiderunt. Cf. Renaudotium Liturgiarum orientalium eoueet. Paris 1 Tl6 lom. I. in Praefat. generali, tum in Disseri . de liturgiarum orientalium Orsine et auctoritate, nec non in Dissert. de Coptitarum Aleaeandr. liturgiis tom. I. Item ASSemanum Biblioth. orient tom. ll. parte secunda Di 33ert. de Syris Nestorianis 3. XXII. Ritus et e suetudines preuliares Nestorianorum n. I.
33쪽
duod si talis fuit iugis ac perpetua Ecclesiae sides, cum Ecclesiae Patres iuxta sidem, quae in eadem Ecclesia Vigebat, seripserint aut fuerint loculi, hoc ipso illorum testimonia, quae
ambigua videri possunt , locutionesque Obscurae , quaequepser So minus ESSent aptae ad rem conficiendam , ex cognita Ecclesiae fido novam lucem novumque robur acquirunt. Patres enim perinde ac de aliis articulis, qui postea in dubium revocati sunt, ita etiam de huius sacramenti veritate veluti omnibus perspecta atque a cunctis admissa sunt locuti ; nequct umquam directe eam sibi adstruendam sumpserunt, quasi de re dubia ageretur. Quoties propterea disserunt de nuptiis celebrandis cum conscientia episcopi, de benedictione a Domino nuptiis imperilla, de copioso gratiae mimere illis adnexo. quoties , inquam , hasce alia me similes formulas usurpant, toties testimonium perhibent veritati, quam Ecclesia usu ipso ac praxi quotidiana ante omnium Oculos conspectumque prinfitebatur. Quibus praemissis, nihil aliud superest, quam ut singularia quaedam Patrum testimonia atque assata proferamus. Quamvis Voro ea notissima sint, omniumque pene ore trita, atque athseologis catholicis iamdiu collecta , ne tamen quidpiam ad piseniorum probationem adversus huius temporis haereticos desideretur, qui adhuc pugnaciter denegant huius sacramenti Veritatem, non piget sea denuo hie describere. No vero ino dinate ea proferamus, in quasdam Veluti classes eadem redi
Ac primo quidem ea adducimus, in quibus mentio sit dobenedictione. - De hoc porro vetustissimo ritu iam locutus ostΤertullianus inquiens : . Quod matrimonium ) Ecclesia con- . ciliat, ot confirmat oblatio , et obsignat benedictio 39 . . Atque prael misso Soterii Papae testimonio , quod procul
I9ὶ Lib. I l. Aduaeor. cap. 8. Ex quo loco apparet iam a Tertulliani aeteto. nempe sui, sinom seculi II, intra missarum seu oblationis solemnia coniugia celebrata fuisse, quae est sacramenti signaculum, ut loquitur Rigallius ad h. loe. CL etiam adnotat. p. De la Cerda.
34쪽
dubio ad seriptilium est 40) , S. Syricius loquens de lectoris
coniugio α Una tantum, inquit, et ea, quam Virginem commisit per sacerdotem benedictione perreperit uxorem, contentus in .su diu leus Diaconus, Seu auctor Commentarii in epist. h. Pauli quod s. Ambrosio tribuebatur , seribit : . Primati nuptia 3. sub benedictione Dei celebrantur sublimi lor 42). , Ad quom ritum aperte etiam alludit S. Gregorius NaZiangomis timul meopio amico suo ita seribit de nuptiis Olympiadis, ii libus interesse non potuit: . Nupluis celebramus, forsan dixeris, id - . que aureae tuaeque Olympiadis, ac grex episcol Oi uia aderat: . tu Vero aberas, vir egregie, Vel dedignatus, Vel graValus. v Neutrum horum Nam alioquin quantum ad voluntatem . attinet, ut adsum ac Simul festum celebro , iuvenilesque dci . iras inter se iungo atque utrasque Dei manui 43). . Ilom S. Isidorus Hispal. seribit : α Nam quod in ipsa coniunctionua columbii a sacer dole benedicamur, hoc est a Deo prima in ipsa a coniunctione hominis laetum est 44 .a Et haec quidem, quod ad hanc primam classem attinet, attulisse sussciat 45). Ad alteram classem eos Patres resero, qui sanctilicationem 'oniugio tribuunt. - Eiusimodi sunt S. Λmbrosius, qui christi: nos dehorlaturus a iungendis nuptiis eum insidolibus, hac ratii ne utitur: . Nam cum ipsum eoniugium velamine saeordotalia et benedictione salictili ari oporteat, quomodo potest coniugium
40ὶ Huius pontilicis verba, quae haec sunt :ti Ut sponsus et sponsa cum vi precibus et oblationibus a sacerdote benedicantur, M allegat Hugo Monardus in nota Hi6. ad Lib. Sacrament. S. Gregorii I apae; at haec epistula ad merces Isidorianas pertinet. Cf. Coustant Epist. rom. poni. p. 8. 5. In Serviunt tamen uti monumentum illius aetatis, in qua eiusmodi epistola conficta est. Idem dic de epistola suppositi ita Horsmisdae, quam pariter profert idem Menardus. 41ὶ Epist ad Himerium opisc. Tarraconensem. c. IX.
hrosii. Ili eommentarii omnium qui supersunt antiquissimi esse identur nam S. lo. Chrysost. posterior est aeque ac Theodoretus. Min Epist. CXCII l. ed. Paris. 18l0. opp. lom. II. alias ep. LVII. 44ὶ De origin. Lectes. lib. II. ea P. 10. 45ὶ Alia videri possunt apud Hug. Menardum loc. cit. D Uitigeo by CO L
35쪽
6 LIB. I. SE . I. DE MATRIN. SACRAMENTO.
. dici, ubi non est 1idei connubia 46 . Et alibi: - . Nequeu vero nos negamus Sanctimatum a ChriSto esse coniugium,. divina voco dicente : Erunt ambo in unam carnem et in uno
. spiritu 47).η- Ιtem S. Cyrillus Alex. . Christus, inquit, ipso
. cum discipulis suis invitatus Venit ad nuptias , non tam epu-α laturuS, quam Ut miraculum faceret, ac praeterea generationis . humanae principium Sanciscaret, quod ad carnem nimirum . attinet. Conveniebat enim, ut qui naturam ipsam hominisu renovaturus erat, non Solum iis, qui iam in ortum Vocati erant, . benedictionem impertiretur , sed et iis quoque, qui postea . nascituri essent, stratiam praestitueret, et eorum ortum sanctum . ossideret 48).π-S. Augustinus praeterea addit:. Bonum minetiarum per omnes genius, atque Omnes homines in causa ge-
. nerandi est et in fide castitatis ; quod autem ad populum Dei. pertinet, etiam in sanctitate sacramenti 49)..Τertia classis ex iis coalescit Patribus, qui gratiam per coniugium conferri aperto significant aut supponunt. Τales Sunt Τertullianus, qui loquens de coniugio, in quo alter coniugum ex paganismo ad fidem christianam convertitur, ait : . Si emo a ratum est apud Deum matrimonium huiusmodi, cur non otu proSpere cedat, ut pressuris, et angustiis, et impedimentis, et . inquinamentis non ita lacessatur, habens iam ex parto divinas. gratiae patrocinium 50) - Innocentius vero I. scribit :. Statuimus, sido calliolim suffragante, illud esso coniugium,. quod erat primitus gratia divina fundatum 5 ). , - Idipsum habet s. Ambrosius, qui . Cognoscimus, inquit, veluti praesu- .lem custodemque coniugii esse Deiam, qui non patiatur alte- .rum thorum pollui; et si qui sererit peccare eum in mum,
col. 670. 48ὶ Comment. in Dan, lib. II. cap. 2. v. s. opp. ecl. Paris. 1658. tom. lV, pag. 155. M) De bono eonitigali cap. XXIV. n. 12. 50ὶ Lib. II. Aduaeor. cap. VII. ed. Bigali. 5lὶ Epist. XXXVI, ad Probum. Apud Coustant. col. 910.
36쪽
CAP. I. ART. I. DE VERITATE SACRAM. EX ECCI . si TR. 17
. cuius legem violat, gratiam somat : et ideo quia in Deum peceat, sacramenti coelestis amittit consortium 52 . . Loquitur autem S. D tor, ut patet ex orationis serie, de christi imis, nCproinde de gratia sacramentali, in quam peccat, qui matrimonium foeditate aliqua deturpat. Huc accedit quarta classis Patrum, quae ex iis constituitur, qui coniugium pressa Significatione Sacramentum voeant, tili iterum Τertullianus , qui improbans bigam in Sueeessivam seribit: . Ut igitur in Domino nubis secundum legem et Apos- . totum, si tamen Vel hoc cur ), qualis es id matrimonium pos-α tulans, quod eis, a quibus poStulas, non licet habere ; ab epis-α copo monogamo, a presbyteris et diaconis eiusdem sacramenti. . a viduis, quarum sectam in te recusasti Τ 53). Ilem S. Loo M., . qui ostensurus aliud esse uxorem, aliud Vero concubinam, scribit : . Cum societas nuptiarum ita ab initio constituta sit, ut . praeler sexuum coniunctionem haberet in se Christi et Ecclesiis
a sacramentum, dubium non est eam mulierem non pertinere
. ad matrimonium, in qua docetur nuptiale non fuisse my . terium 5 ): quae nempe non fuerit legitimo coniugio iuncta. Sic otiam passim eadem habet S. Augustinus, uti cum seribit:. Per hoc ergo Dominus invitatus Venit ad nuptias, ut coniu-α galis castitas Servaretur, et OStenderetur Sacramentum nuptiarum 55 ., - Εt iterum : . In nuptiis, inquit, bona nuptialia. diligantur proles , fides , sacramentum 56).- , Et alibi, ut
contraponat paganorum nuptiis nuptias christianas, scribit:. In christianorum nuptiis plus Valet sanctitas Sacramenti quainas cunditas utori 57 .a-Αleeleris eiusmodi praetermissis. duo sunt testimonia, in quibus eius mens do sacramenti huius veritato maxime patefit ae sensus, in quo ipse Sacramenti v em
M) Lib. l. De Abraham c. VII. n. 59. 55ὶ De monogamia cap. XI. ed. Cit. 54ὶ Epist. CLXVII. ad Rusticum Narbone is. epise. in resp. ad inquisit. lV. ed Ballerin. toni. I. col. l422. 55ὶ Trael. IX. in IO. D. 2. 563 Lib. I. De nupt. et coneupisc. c. XVI. D. 19. 5Tὶ Lib. De bono eoni ali. c. XVIII. n. 21 .
37쪽
usurpat agens de coniugio christiano. Primum est, ubi matrimonii sacramentum confert cum sacramento baptismi scribens :α0uoniam sano non tantum Mecunditas , cuius fructus inu prole est; nee tantum pudicitia, cuius vinculum est fides ;α Verum etiam quoddam Sacramentum nuptiarum commendatur. Melibus coniugatis. Huius proculdubio sacramenti res est, ut . mas et foemina connubio copulati, quamdiu vivunt, inaepara. biliter perseverent... Ita manet inter viVentes quiddam coni α gale, quod nec separatio, nec cum altero copulatio possit au-uferre: manet autem ad noxam criminis, non ad vinculum
a foederis, sicut apostatae anima velut de coniugio Christi memu dens, etiam fide perdita, sacramentum fidei non amittit, quod ulmacro regenerationis accepit 58). - α Alterum est illud, in
quo coniugium comparat cum Sacramento Ordinationis. Etenim postquam dixisset, ut relusimus, . Bonum nuptiarum per α Omnes gentes atque omnes homines in caussa generandi est,
. et in fido casulatis ; quod autem ad populrum Dei pertinet,
α etiam in sanctitate sacramenti, per quam nefas est etiam
. repudio discedentem alteri nubere,. pergit: . Quemadmodum . si fiat ordinatio eleri ad plebem congregandam, etiamsi ple- . bis congregatio non subsequatur, manet tamen in illis ordinatis a sacramentum ordinationis ; et Si aliqua culpa quisquam al, . ossicio removeatur, sacramento Domini semel imposito non a carebit, quamvis ad iudicium, permanente 59). . Hinc matrimonium, utpote Sacramentiun ad Ecclesiao regimen semper pertinuit. Duare S.Ignatius M. iam ab ipso Delesiaὐ primo labente seculo scripsit : . Decet ut sponsi et sponsast de . sententia episcopi coniugium faciant, quo nuptiae sint secun- . dum Dominum, et non secundum cupiditatem 60 . . Presby- toros in ecclesia Graeca iugiter christianis nuptiis adfuisso constat tum ex Clemente AleX., qui reprohendens mulieres fietis capillitiis ornatas, aecedentesque ad nuptialem benedicti
s58ὶ Lib. I. De nupt. c. X. n. 11. 59ὶ Lib. De bono eon us. e. XXIV. n. 12. 60ὶ Epist. ad Polycarp. c. V. ecl. Cotet.
38쪽
nem a presbytero accipiendam inquiebat: . Cui manus imponot. presbyter' Cui autem benedicet ' Non mulieri quae est ornata, . sed alienis capillis, et per ipsos alii capiti 6 l). . - Τum ex
Synesio, qui profitetur se de Theophili Alexandrini patriarehao
manu uxorem accepiSSe Scribens : . Mihi et Deus ipse, si lex . et sacra Τheophili manus uxorem dedit 62).. -Τum denique
ex consuetudine, quae hactenus peneS Graecos, non SecuS ac
apud orientales perdurat, numquam extra ecclesiam celebrandi coniugia, ac sine sacerdotali ministerio, adeo ut illicita connubia habeantur, quae secus inita fuerint, Subucianturque poenitentiae, qui sine ecclesiastico apparatu matrimonium inierint 63 . Idem die do praxi et usu in occlesiis occidentalibus, ut ex allatis documentis satis patet. Quum igitur exploratum sit, Patres iuxta eam fidem et doctrinam , quae in Ecclesia obtinebat, esse locutos; exinde colligitur eorumdem ossata, dum agentes de christiano connubio eidem adscribunt sanctificationem, sinctitatem, benedictionem, gratiam; dum sacramentum vocant; dum testantur Christum coniugium sanctificasse, nuptiis benedixisse, gratiam nuptiis conciliasse: totidem esse testimonia, quibus ericitur matrimonio veram competero sacramenti rationem. Nisi enim de sacramento presse sumpto illorum verba eMent accipienda, in perpetua collisiono, aut oppositione forent cum Ecclesiae fide atquc do trina. Siquidem Ecclesia quotidiana praxi declarasSet se Verum
administrare sacramentum, Se intendere Verum Sacramentum
eonferre, Seu sacramentum a fidelibus confici in celebratiotio nuptiarum; Patres vero locuti suissent aut de sacramento tale Sumpto, aut de Vacua ceremonia ac ritu. Quod non solum nefass61ὶ Lib. III. Paedagog. ed. Ven. 1 TIT. Pag. 29l. 62i Epist. 105. ed. Petav. Paris. 1655. in quem loc. Petavius adnotat : vi Nisire Christianus esset SSncsius in, eum uxorem duceret, non opinor de episcopiu manu eam accepisset. Non enim gentilium nuptias conciliaret sacerdos. α Quippe christianorum proprium illud est. matrimonium, quod recti sius conciliat, et e firmat oblatio et obsignatum angeli renunciant, ait Tertullia
re nus. lib. 2. ad uxor. c. s. n
65ὶ Cl Goarium in notis ad Euchologion, in o Dio coronationis.
39쪽
est dicere ac sentire, sed plane absurdum, ac Pavibus Summinpere iniuriOSUm. Merito propterea diximus ex doctrina ac fide universalis p cclesiae lueem assundi Patrum dictis, si quae minus decretoria ex se Viderentur, eorumque Sensum germanum determinari. 0uae cum ita se habeant, iam patet quid de Erasmo sentiendum sit, dum in adnot. ad I. Cor. VII. leviter nimis, ac temere etiam Uirmavit nuspiam sive apud Graecos, sive apud Latinos quidpiam offendi, unde liqueat coniugium inter septem Sacramenta connumerari 64); aut de Cassandro, dum in consultatione pro pace, auctoritato fretus potissimum Durandi, insinuat matrimonium non esse Sacramentum proprie di tum 65); aut do recentioribus quibusdam, qui matrimonium inter sacramenta recensent ab Ecclesia instituta. 0uidam enim nescio cuius falsae paeis eum protestantibus conciliandae cupidi, temere excogitarunt Ecclesiae institutioni referendum. eSSe sacramentum matrimonii; atque affirmare non dubitamini matrimonia, Seu, ut quidam loquuntur, Solemnia connubialis contractus ab EccleSia in numerum primariarum ceremoniarum, in partom cultus Dei publici, in Sacramentorum systema Sumpta fuisse, atque adeo hinc conspicuum reddi, Christum Εculpsiae potestatem dedisse, ut Saeramentis ab lin
64ὶ Opp. ed. Ludg. Batav. 1705. tomo VI. col. 600, ubi postquam inficiatus est. S. Augustinum vocem Sucramenti usurpasS eo in sensu, quo nos ea nunc utimur, et postquam Silentium auctoris operum quae sub Dyonisii nomine circumseruulur, notaverit, subdit: α duum tot voIuminibus tractatum sit deci matrimonio vel a Graecis vel a Latinis, nullus est locus unde liqueat illos conci iugium inter septem sacramenta commemorare .n - Deinde agendi ration murget Ioviniani, qui inter caetera argumenta, quibus supra virgini latum attollerenititur matrimonium, huius dignitatis mentionem nullam iniecit. Quam salsa sit prima eius assertio ex allatis a nobis documentis abunde constat. uuoad Iovinianum attinet, sussicit animadvertere, eius disputationem versatam suisse inter statum et statum, non autem circa ritum, quo aut virginitas aut coniu
65ὶ Inter opp. Grotii Theologio. ed. Amstaelod. 1679. lom III. p. 579. Tacet vero Cassander hac ipsa de causa, ut nuper vidimus, Durandum in posteriore editione lassum esse matrimonium esse sacramentum, quia de haeresi male audiebat, ut testatur Domin. a Soto in ι. dist 26. q. 2. art. a.
40쪽
CAP. I. ART. I. DE VERITATE SACRAM. EX ECCI. . DOCTR. 2s
so Christo institutis, alia deinceps pari auctoritate parique cum effectu superadderet, prout temporum adiuncta postularent 66). Nimirum eo progessi sunt quidam , ut assererent Christum immediate duo tantum sacramenta instituisse, bali-tisma scilicet et eucharistiam; caetera, ac nominatim matrimonium, mediale solum per Ecclesiam. Ita quidem imprudentes liberioresque theologi putabant se facile possu ad ecclesiam catholicam protestantes perducere, qui duo tantum sacramenta a Christo instituta esse contendunt. At dum haedistinctions inter immediatam mediatamque Sacramentorum institutionem rati sunt protestantes ad unitatem pertrahere, non adverterunt se potius ad protestantes accedere. Ad hanc autem sententiam de ecclesiastica sacramenti matrimonii institutione devenerunt, quia putarunt non solum pro divina
huius sacramenti institutione nullum biblicum testimonium asserri posse, sed nequo quidpiam certi ex traditione posse adduci 67), atquc Augustinum primum fuisse, qui do matrimonio disserens saeramenti Vocem adhibuerit, eamquo prO- habilius , non sensu proprio, at mystico et typico, quo ille maximo delectabatur 68). At vero quam imperito ha edicta sint, aperte liquet ex documentis hactenus est alis, quibus Veritatem sacramenti matrimonii tum publicis ac solemnibus ecclesiarum, tum singularibus Patrum testimoniis comprobarim .
66ὶ ita Oherthur in sua Idea biblim Melesiae Dei. Solisbasci 1828. ecl. sec. Vol. III. pag. 216 seq. 67ὶ Ita cit. oberthur op. et I . cit. necnon Holdener, praesertim Vero Beda Mayer. 683 Ita Lassauix. Wiesse, et Eusinor, quorum postremus Scribere non dubitavit: α Dogmatis de sacramento matrimonii auctor extitit Augustinus. re qui locum Pauli, Ephes.V. falso interpretando in eo typum matrimonii Christi si eum Ecclesia coniunctionem Significantis, quaerebat. n De matrim. Lipsiae 18l0. Ita etiam alii apud BoskoWany in op. De matrim. in eccles. euthot Augustae Vindelic. tOm. I. pag. 29. nota 8T.