장음표시 사용
411쪽
monii et sacram Iilium, lamon ratione Seu cogitatione alter ab altero distinguilur ; logice enim prius est confractus quam S cramentum. Dixi ratione , non autem tanquam res a re, quasi duae ossent entitates separatae. In eiusmodi sphalmata incidunt, qui salcem suam in alienam messem immittere praeSumunt.
Post hasio faeitu crit lectori iudicium ferro do gravissima advorsarii conelusione : 0uapropter legis civilis advorsarii
in canone dicere voluit in decreto) concilii Τridonlini ,
quin inveniant praesidium aut tutelam , inveniunt ruinam. Uuum praemissae huius ratiocinationis assulae sint totidem or- roribus ae salsitatibus, consequentia non debuit ab illis disero- paro. Nompo debuit osse falsa et absurda, uti revera est. Nam cum concilium realem idonii latum agnoverit contractus et sacramenti ; eum por logicam distinctionem attigerit personas contrahentes, adeoque per iiihabilitatem personarum ad contrahondum, aboleverit seu irritaverit directe ipsum contractum, palol ox I ridentino, non legem civilem, sed Ecclesiam ius ha-lwro in contractum matrimonii, ac proinde non adverSarios l0gis civilis, sed olus patrocinatores vere invenire in concilio Τri- donlino ruinam, seu ut loquitur Orator, Se Phrum. Reliquum est, ut Videamus utrum senator noster Sagacior extiterit canonisla , quam theologus et historicus. Iam vero
ipse ex tripode pronunciat: α Unica saeta est in concilio Tri- . donlino dogmalim desinitio, nempe matrimonium esse Saem- . mentum ; reliqua omnia disciplinaria sunt. . A d haec usquo tempora, si unum DXcipias Semi-Littheranum Launotum l02), et reliquos, qui eum eXScripserunt OOSque paucissimos sublestae fidei hominos, eroditum est in universa Ecclesia , duodecim canonos dogmaticos a Τridentino in hac sem. XXIV. editos fuisse. 0uod si nonnulli ex his canonibus habent pro obiecto materiam diseiplinarem, cuiusmodi est caelibatus clericorum et religioso-
1023 De I.auncio Viro Lutherano in habitu Sorbonico nuncupato. CL Zachariana in Antistbronis, ed 2. Cesena 1770. InlroduZione cap. VI. S. X. p. 'M. Certe ant. Boiserus, auctor proleStans, vulgavit Amstelodamii an . 1685. opus quod inscripsit : Ioannes Latinoius testis et conli agor tinitatis evangelieo- tholicae nempe Lutheranae in potioribus fidei capitibus e troversis contra Robertum Bella im m.
412쪽
rim , cum lanien haec disciplina pendeat a iure, quod divinitus habet Ecclesia in leg e sancienda, canones omnos dogmatici Sunt quia sunt cum iuro intime coniuncti, ac directe ius ipsum ac dogma afficiunt et altingunt 103).Εl sano con ilium munium suam aporit , dum profitetur, Sevello praebero doctrinam de sa ramento matrimonii, et quidem ad insigniores haereses et errores impiorum et schismaticorum hominum eximii Haridos Uuod vel ipse Paulus Sarpius agnoVit, dum absonum visum suisse politi eis reseri, velut articulum fidei fieri, causas matrimoniales speclaro ad iudicos ecclesiasticos, prout factum est a concilio cauone XII. Ergo eum canones isti editi sunt , ab omnibus uti dogmali et suerunt habiti. Et ecco nune senator Τaurinensis post tria eoque amplius
secula nos edocet, si unum excipias, reliquos Omnes canones
Tridentinos osse disciplinares. Verum do hoc argumonto alitis redibit so O. Quod vero subdit orator de ecclesia Graeca catholica, quae perrexit distinguero in sacordote hominem, civem ac maritum, non est ad rem, ne unice fortasse protulit, ut peregrinam eruditionem suam nobis palam Ostenderet. Leges Eeelesiae disciplinares iuxta adversarium nil aliud sunt, quam foetus humano rationis, quae pro loco, tempore aliisque rerum adiunctis proferuntur, quaequ0 non obligant magistrat civiles, nisi cum isti ora acceptent, ac donec ens non VOeent. Ast sciscitari ab oratoro possumus : num leges civiles non Sint humanae rationis Melus pro loco, tempore, ulli Squo rerum adiunctis prolatae. Logos proinde istae non obligabunt civitates
ac municipia, nisi eum eas acceptavorint, aut donec eas non VocaVerint. Nescio utrum adversarius hanc theoriam sit probaturus. Itaque non in eo versatur quaestio an leges siVe ecclesiasticae sive civiles sint foetus humanae rationis, Sed ut iram adsit nec ne auctoritas eas conficiendi, et inferiores
413쪽
10noantur potest alis superioris legibus Obsequi. Ecquis porro dubitaverit catholidorum Ecclesiam a Christo potestatem acco-pisse leges ferendi, quae obligent omnes fideles sive distribu- live, sive colleclive sumptos, cuiusmodi sunt magistratus eiussos Sane doelrina set praxis orbis eatholici usque ad infaustum prolestantismi tempus constans fuit disciplinares Ecclesiae leges, praesertim quae ad sacramentorum administrationem pertinent, exosculari ac reverenter se illis subiicere. Adhuc penes omnes civiles magistratus vere catholicos obtinet, ut Oiusmodi disciplinares sanctiones ea qua par est Veneratione
Licet adsint nonnullae disciplinares leges, quae circa obiecta per se adlaphora Versantur, quaeque pro Variis rerum, lac rum temporumque adiunctis a legitima auctoritale temporari possint, earumque a guberniis civilibus relaxatio a Rom. pontifico laetio obtineri possit; sunt tamen aliae, quae praecipue vorsantur circa cultum ac bonos mores, quae Omnino obligant proVincias ac regna etiam, nec ab istorum acceptatione ulla ratione pendent, multo Vero minus possunt ab iis revocari. Numquid regna et provinciae non tenentur Ecclesiam audire eique praecipienti obsequi, in iis praesertim, quae ad cultum otia bonos mores perlinont I ales autem sunt leges disciplinares, quae ad sacramentorum administrationem spectant. Contrarium affirmaro h resim sapit; talisque semper extitit, quidquid advorsarius autumel, Orbis catholici doctrina et praxis, eumqtio P VOeamus, ut contrarium evincat 06). Non pauci igitur Sunt errores, queis undique scalet Senatoris Subalpiui Oratio.
i 05ὶ CL quae scripsimus in Praeleel. theolog. tract. De laeis theolo 9. pari. I. cap. IV , art. III. Propos. unica. l06ὶ Principia, quae in huius oratoris disceptatione habentur, ea ipsa sunt quae a Valdensibus, Io. IIuss, Marsilio Patavino, Ianduno, Luthero. Calvino, Grotio iam diu tradita sunt, quos praeter Pulsendoritum, Moshemium. Boetimorum, Buddaeum secuti sunt 1 Ovsaei S in suo tractatu Des sei .euries, D. Laborde in opus . Principes ειιr Pesse ire. Ia distitietion et Ies limites des demaepuissances spirituelle et te uporelle, quod proseripsit Benedictus XIV. in cons-
414쪽
Separabilitas contractus a sacramento ac distinctio Matrimonii legitimi et rati.
Longo maiori modestia , ac meliori artiseio pro lege dissoruit Orator, qui huius causae iii senatu relator fuit 07). Eius disceptatio peculiarem meretur discussionem. Sententiam ipse sectatur divisibilitatis contractus a saer mento , atque ultro concedit, quod Si Verum esset penes
catholicos nullum haberi matrimonium validum nisi quod in facie I cclesiae celebratur, leX matrimouit civilis esset plane
anticatholica.ΛSt, Verum ne est, inquit, connubium inter ealhoseos a Sacramento separari non posse Connubium est contraelus. Quomodo igitur per evectionem huius contractus ad dignitatem sacramenti factum est, ut inseparabilis evaserit a sacramento, ac Sublatus fuerit a pol e
Ut ostenderetur insoparabilem eSSe continetum a saer mento , noeeSSO PSSet OSlendere, aut ita placuisse divino Institutori, aut ita postulare rei naturam , aut talem essetit. Ad assiduas tom. IV. eius Bullar, pag. 155. ed. Rom. seu Venetae 1758. Hi omnes Ecclesiae iurisdictionem et legislativam potestatem denegarunt, aepotestatem iudiciariam ; quem errorem in Marsilio Patavino ac Iandvno damnaverat Ioannes XXII. Const. Lieet iuxta doctrinam. Apud Baynaldum tom. V. Pag. 547. ed. Lucens. Adversus quam perniciosam doctrinam CL inter caeteros eximium opus lο. Ant. Bianehi Bella potesta e delia poliata della ehiesa lib. I. c. V. qui acerrime exagitavit Petrum Giannoni ecclesiasticae potestatis hostem insensissimum, nec non Le Genure : Iudicium episeopale adversus Io. Gothostedi acerrime uindientum; Mamachium epist. II. ad Febronium S. XIX seq. pag. 500. Zaccariam in opusc. Le storte ideo raduriarate cap. I. et quod caput est, vel ipsum Fleurium Bise. VII. sur ι'hist. eeetesiast. De la jurisdiet. essentieuo a I Otiae. Devoti Instit. Canon. lom. III. lih. III. lit. I. S. IV.
107ὶ Ilic suit Dynastes De Margherita. Is non . ita pridem pio obiit, et prius quaecumque pro lege dixerat, retractavit. Vid. Civilia cattollea s. sabbato Nov. 1856.
415쪽
universalem Ecclesiae doctrinam, sin minuS dogmati mi , diseiplinarem saltem fundamonialem.
Iam vorO s. U.liristus noluit, id quod si, uitabat ac dominiunt civile, devolvi ad F eclosiaui; quin potius voluit ut Caesari redderentur, quae Sunt Caesaris. i hristus noluit annihil am seu de truere confractum, Sed in nobiliorem lautum ordinem retulit. Remanet igitur contractus; remanet ergo utpote talis, aucto-itiali civili obnoxius, ut quivis aliuS contractus. 2. Rei natura, id est QVeelio contractus ad saeramentum haud immutat ordinem iurisdictionis. Coniunctio enim unius rei cum altera eiusdem naturam minime lollit. Essentia saer monii nobilior quidem est, ast non tollit cssentiam contractus, sod illam tantum nobiliorum reddit, evehit atque sanctificat; asteontractus ui talis permanet sub civili iurisdictione. Sacrai non-lum tondit ad sanctificationem contractus, adeoque QSt Separabit .
3. Inseparabilitas non est dogma religionis catholicae. Non probatur ex Scriptura, neque eX traditione; nulla prostat comedit dulinilio. Si esset dogma, in nulla prorsus catholica regione fieri posset, illi facta est ac porro sit eiusmodi separatio. . Sed neque est caput aliquod disciplinae sundamentalis. Ecclesia permittit, ut doceatin' separabilitas ac inseparabilitas :uti catholicos spectat flatus illos ac regna in quibus docetur
separabilitas. Ergo. Porro si separabile Pst Sacramentum a contraelii et vicissim, praestat ut Separuutur. Τum riclesiae tum Statui valde prodest mutua independentia hoc sensu intellecta, quod utraque potostas intra sines suos contineatur; tunc Vitantur siles, iurgia, dubia, quaeStiones. Falsum est matrimouium civile esse concubinatum , sed est matrimonium verum ac legitimum, quamvis non ratum.
ilanonistae omnes distinguunt matrimonium legitimum et
clesia ipsa tenet tanquam Madidum matrimonium legitimum , etsi ratum non sit. Diuitiam by Coos e
416쪽
in hae academici Iaurino usi) Seinpur traditum est, matriminutum iuxta leges proprias regionis celebratuin, quamvis disiun tum a charactere Sacramenti, I erum esse matrimonium. Manifestum id est aute concilium I ridentinum. Deinde conditium constituit, ut matrimonium coram parocho celeibraretur ; ubi concilium receptum est, matrimonium Sine parocho nullum est.
Verum si alicui principi catholico, prout in Galliis ol in Belgio
tactum est, placeat aliam sormam praestituero matrimonio lan-iluam contractui, cum eiusmodi civilis lex fuerit promulgata, ut trimonia ad eius normam e lebrata Suni Mera matrimonia, quamvis nou ram. Sane concilium Τridentinum illum canonem comsedit ad vitandam clandestiuitatem, non eremit dogma, neque canonem disciplinae sundamentalis, sed actum edidit proprium civilis principatus, eo annuente, immo et postulante. Cum placuerit principatui , potest hic statuere novam matrimonii formam sub nullitatis poena. Quod huiusmodi matrimoniis iuxta normam solius legis civilis initis adiecta non sit dignitas sacramenti, essest ut ea sint matrimonia quidem logitima, licet non rata; nullatenus autem concubinalus. Ad validitatem coniugii non requiritur necessario qualitaS sacramenti. Nulla habetur leae sive divina, saltem allegata non fuit), IIvio praecipiat concuraum Sacramenti ad Valorem coniugii. Immerito matrimonium legitimum cum concubinatu coniunditur. Neque ero expedit, ut lex ipsa civilis in coniugio actum religiosum sub poena liuilitatis praescribat : ast peccat uliquo catholicus , qui contentus matrimonio legitimo , illud ratum non tacit. Diei nequit haereticus, aut Schismaticus, qui separationem tenet contractus et Sacramenti , donec declaratio, seu desinitio laeta non fuerit ab Ecclesia in concilio Oecumenico, quae immu- tot iurisprudentiam hae in re, atque constituat, ut deinceps
solum matrimonium rutum, non autem matrimonium more
legitimum producat effectus civiles in soro eivili ne in foro
417쪽
398 LIB. I. SECI . ALTERA. DE MATRIM. CIVILI.
Nullulii dubium in eo est, quod ante concilium Τridem tinum matrimonia inita a fidelibus iuxta leges civiles spectarentur ab Ecclesia tanquam vera coniugia ac valida, licet eis deesset sacramenti dignitas, nec ideo habebantur ut illicita,
inhonesta ac turpia. Iam vero matrimonia legitima, quae celebrabantur ante concilium Tridentinum , possunt celebrari otiam post istud comestium, si princops catholicus in regno suo velit formae a concilio praestitutae aliam Subrogare , qua idem finis obtineatur , impediendi selli det matrimonia clandestina. Ante concilium matrimonia clandostina erant matrimonia sed Τιon rata: postea fuerunt invalida. Concilium hoc suo decreto uni eo voluit tollere claudestinitatem; cum igitur lex civilis tollit claudustinitatem alia quadam forma, matrimonium non crit ratum , sed verum orit coniugium. Concilium illum canonem sanxit ex delegationo principum; hi autem possunt ad Se eam poteStalem revocare iuxta temporum necessitates. Id, inquam, id iamdiu laetum
suisse in Galliis et in Belgio , quin huiusmodi connubiis legitimis turpe concubinatus nomen fuerit unquam inditum 08). 0uod sum hic orator exposuit, breviter alius innuerat imi lutons : doctrina quae de contractu ac Saeramento unam stamdemque rem efficit, non mi de fide: olim contraria opinio est salis catholica 09). Mus etiam senator se ita breviter extricat a Tridentino do-creto : lex civilis nobis proposita loquitur iantum de coniugiis legitimis: concilium vero de his non disserit: ergo eiusmodilox concilio noli adversatur lsi ). Res S. . Ut igitur singula , quae ab Oratore dicta sunt expendamus et ad trutinam revocemus, animadVertimus, primum generatim
418쪽
salsum osso principium, quod ut basis totius. disputationis
assumitur : nempe iuxta catholi eam doctrinam contraelum a Sacramento separari poMe. Cum vero fateatur orator, legem fore antisatholicam , si
iuxta catholicos nullum aliud coniugium fidelium validiura sit, nisi quod in facis Eoaelesiae celebratur , cumque sit exploratum, ubicumque promulgatio habita est Τridentini decreti, nullum
omnino ac invalidum esse matrimonium, quod coram parocho non fuerit celebratum , profecto ex ipsa oratoris confessione, res esSet planct confectis.
Ad id vero quod ait, intelligi non posse, quomodo matrimonium , quod per se est contractus, simul ac evectum fuit ad sacramon si dignitatem , inseparabile eVaserit a Sacramento , atque a civili potestate fuerit subtractum, respondem eonnubium esse contraelum sui genoris , qui cum caeteris minparari non potest. Etenim contractus est, quem Deus ipse comstituit a mundi primordiis, antequam leguluit ac tabellionescXisterent, quemque Deus ipse rexit lum in lege naturae , tum in lege scripta , quemque landum Christus Deus ad sacramenti dignitatem evexit. Cum vero contraetus non pars Sit Sacramenti, sed ipsum lotum Sacramentum, ab eo separari non potest; neque enim Christus contractum evehens ad sacramenti dignitalom adiecit alium quemdum actum , Sed solum annexuit ipsi acini contrahendi gratiam ; quo sit, ui nequeat alterum ab altero separari, quin destruatur. At orator vellet, ut eiusmodi inseparabilitas eortiri argumentis demonstraretur, aut ox Christi institutoris Voluntate , aut ex rei natura, aut ex Ecclesiae doctrina. Reponimus, eamdem reVera ex triplici hoc capite domonstrari: quod clarius patebit dum Singula resollemus, quae orator protulit, ut ex triplici eo capite contrarium potius eVinceret. Itaque ad i. probationem, quod Christus noluerit id, quod erat dominii civilis, ad Ecclesiam duvolvi, et nos assentimur , ac profitemur reddenda esse Caesari, quae sunt CaesariS , dii modo cliam addatur, quod sequitur: et quae sunt Dei, De0.
419쪽
in o Dei sunt contractus et sacramentuin eoiiiugii , Caesaris sunt extrinseca, quae matrimonium circumstini, nempe essectus civiles, quos Christus Caesari dimisit; sed contractus coniugulis, quatenus esticitur per consensum et Voluuialem contrahentium , nunquam fuit Caesaris , sed Deus in protoparentum coiiiugio eum sibi reservavit, decernem etiam praecipuas eius propriolatus, unitalis et indissolubilitatis, ut alias diximus. I xindo patet, corruero illationum ex falsa hypothesi profluentem. Uuod si, ut aliis placet, Deus supremae olim polustali sellam contractum ipsum coniugalem moderandum tradidit, Cliristus ut in nouuullis aliis , sic sellam in hoc principum co ctavi lauctoritalem. Verum de hoc argumento sibi. Ad 2. probationem. Neque favet Oratoris thesi rei natura , seu OVectio contractus ad Sacramenta Im. Nam et hoc est latium advelBarii principium, quod nempe Sacramenti dignitas a esidat ad contractum iam initum, tanquam res ad rem, perinde
ac si contractus et sacramentum duae res essent inter se dis-linctae. Iiun vero, ut Suo loco OStendimUS, SRemmonium exu
git ex ipso contractu dum fit, ita ut unus idemque sit actus, quo fit contractus et sacramentum, adeoque habetur identitas ri ulis utriusque, nec imus ab Hiero Separari potest, aut dimini. Hinc superstructa moles sublato fundamento, concidit : vidoliret concidit , quod orator ait de eotiiunctione unius res cum altera , quae earumdem naturam minimo tollit aut immutat. Id prosocio Verum est, si eiusmodi coniunctio ab extrinsedo fiat; ssed si ita fiat coniunctio, ut concureant voluti duo olementa ad rem quamdam unicam constituendam essiciendamque, reipsa natura rei tollitur ac immutatur, prout cernitur vel in ipsis coniunetionibus seu copulationibus physicis aut
himidis. Cerio essentia sacramenti nobilior per Se est conii actu , Sed in eaSus specie, quo do agimuS, cum eSSentia Sacramenti ossiciatur ex materia proxima , et eX forma Seu Prolatione Verborum, quibus consensus exprimitur , dici nequii esseni iam saeramenti nobili Orom esso contra tu, alioquin debui et diei: contractus, qui est ineramonium, nobilior est BO Diuitig le
420쪽
qui non est sacramentum ; sed talis coulraelus inter christianos non est possibilis; aut etiam deberet diei partem sacra- monti esse altera nobiliorem ; quod foret absurdum. Sacramentum sanctificat contra tum , sed in actu individuo, quo contractus sit Sacramentum, ac proinde non est separabilis
Λd . . prob. Inseparabilitas non est de fide seu non est dogma: id est nulla adhuc habetur directa atquo expressa solemnis Ecelesino definitio, ast doctrina Vera , mlholica ait certa est declarata ab ipso constanti Delesiae modo agendiot sentiendi , ut patet ex coniugiis clandestinis, quae semper non solum pro Validis Pontractibus, Sed etiam pro veris sacriuneniis etsi infructuose acceptis habita sunt in Ecclesia :quod apparet ex difficultato hac ipsa de causa senatu in concilio Τridentino ad constituendum impedimentum dirimens clandestini talis, ac demum ut constat sex aperta Romanorum pontificum declaratione stri). Quae omnia viro docili ac sincere catholica sussicero debent. Suparatio autem haec in coniugio christiano in adversarii sensu nuspiam ac nunquam in ulla regione catholi ea facta est, nec siet, eo ipso quod fieri
Ad. 3. prob. Inseparabilitatem non esse caput disciplinis fundamentalis, ex dictis constat falsum omnino eSM , nec ullum asserri potest exemplum oppositum ex antiquitate universa. Immo potius hac disciplina fundamentali constituta , Ecclesia permittit, seu tolerat quaestiones theoreticas et speculativas , quemadmodum salva rei substantia , in pluribus aliis pedimittuntur ac tolerantur quaedam disputationes theologorum. Atque ut rem exemplo petito ab aliis sacramentis illustremus , Ecelosia administrat sacramentum ordinis lum manuum impositione , tum instrumentorum traditione, adeo ut si alterutra
sis, Scilicet Pii VI. iii Brevi ad episcop. Motulenssem 16 Sept. 1788. item in Breui ad episcop. Agriae 17. Iul. 1789. Dii VIlI. in Encycl. Tradidit humilitati M. Mai. 1829. Gregorii XVI. in Encyelica Hirari uos 15 Aug. 1852. Dii IX. iii A locutione. 27. Sept. 1852