De matrimonio christiano libri tres auctore Io. Perrone ... Tomus 1

401쪽

Historia ecclesiastica antiqua et recentior.

Ρlus semel in comitiis atque in senatu argumenta pro legeox historia fuerunt deprompta. Nolat Fleury apud ipsum populum Iudaicum in coniugiis rem totam inter parentes et amicos transigi consuevisse 8T) : adeoque adhuc matrimonium comtractus erat civilis. Huiusmodi fuerunt nuptiae Isaac et Rebem cae , Booz et Ruth , Sarao ac Tobiae. In Eorlesiae primordiis , sin minus licitae , saltem validae habitae sunt nuptiae absque ritu religioso celebratae , perinde ac subsequentibus aetatibus ; si forte tempora quibus regnarunt Carolovingiani imperatores excipiantur 88). Imperatores Romani post Constantinum , addit alius Orator , ae Iustinianus ipso, quamvis Saepius theologum agere voluerit, nunquam lamen celebrationem ritus roligiosi ut conditionem civilis matrimonii ne ossariam statuerunt. Eiusmodi necessita induela fuit a Carolo M. nec sine exeoptionibus , iisque non paucis , ut patet ex coniugiis clandestinis. Deindo concilium I ridentinum non quidem dogmatica definitione , sed per modum resormalionis solomnem matrimonii ritum constituit , ac gubernia eam legem adoptarunt. Haec est gonuina historia. Post ipsum η ridentinum concilium Romana curia mmquam gallicam legem do matrimonio civili anticatholi eam declaravit. Postquam organici articuli editi fuerunt, sancta Sedes quasdam fecit expostulationes , at nihil dixit omnino do matrimonio civili , sed do divortio tantum conquesta est. Anno 18 I. sancta sedes alia quaedam circa conventionem , quam Vocant, utque organicos articulos proposuit , sed iterum siluit do matrimonio civili. Allamon tune temporis post fata an . 18 4. religio eath

sica tanquam Stalus religio habebatur 89).

402쪽

Atque ad Galliain quidem , quod attinet , si eius historia uo-ialo ipsa Τridentini inspiciatur , Gallia nunquam disciplinam Τridentini concilii accepit. Voluit quidem suam esse formam

matrimonii in concilio Statulam , eo Vel maxime , quod cardinalis Lotharingius illam a concilio efflagitaverit, sed eam promulgavit ut legem Omnino Suam Occasione convenim BleSenSis, quin ullam concilii montionem iniiceret. In ipso regno Subal-piuo in Pineroli provincia disciplina Τridentini non fuit rocopia: alibi recepta quidem suit , at vi legis civilis : lain vero quod lex fucit , potest inlacium reddere , imo ci debet, dum respublica

ResponSB. Brevi nosmet expediemus ab hisco historicis urgumentis. Etenim , data etiam veritate historica eorum, quase oratores recensuerunt, nihil inde pro eorum thesi consequeretur. Τhcsis enim non est nisi approbatio legis, per quam Sino aetu religioso, seu potius sine paroclii praesentia haberi possit umquam Verum coniugium contractus muro civilis post I identini decreti publicationem. Iam vero simul ac deerulum illud sol omnem habuit publiealiouem aliquibus in locis, matrimonia omnia, quae iuxta sormam inibi praescriptam non colubranim',

nulla sunt ac irrita non Solum ratione sacramenti , Verumeliam ratiorio contractus sive civilis sive domostici. Tolius itaque quaestionis substantia eo revocatur, utrum potestas civilis

possit nee ue abolere legem concilii Oecumenisti, in iis, quae 3riinent ad sacramentorum administrationem. IIoc debuissotostendi historicis documentis; ast hoc est, quod prudente silentio praetermissum est. Per plura sucula matrimonia sine ritu religioso habita sunt valida. Quid inde IIoc solum consequitur, benedictionem

s0ὶ Seitato. 20. Die mi . Consulto praetermisi alias disticuliatos, quae r feruntur ad poteStatoni legum serendarum circa matrimonium, de qua actum est in comitiis et senatu Νuhal pinis , quia hoc de argumento agemus in altero libro.

403쪽

384 IIII. I. SECT. ALTERA. DE MATRIM. CIVILI.

sacerdotidem non requiri nocessario; quod nos non modo con-eodimus, sed ot vindieamus. Verum indo nullatenus sequitur,

sine parochi praesentia post Tridentini publicationem matri

monium valido iniri. At praeterea, Vera ne sunt quaecumque tanquam historica fuerunt prolata' Revera Iudaei Semper religiosam aliquam ceremoniam adhibuerunt, ut constat ex ipsis ab oratore proe

o.), quamvis non Semper Sacerdos, sed maior natu, aut

paterfa1nilias benedictionem conferret 9l . At quidquid sit,

etiamsi ses tota, ut ex Fleuryo opponit orator, inter parentes et domusticos transigeretur , inde non sequeretur matrimonium spectatum fuisse ut confractum civilem , sed potius ut naturalem ac domesticum. Ideo vero imperatores Romani a Constantino et deinceps nullam iusserunt legem, qua christiani adigerentur ad ritum religiosum in celebratione nuptiarum, quia negotium istud Ecclesiae demiserunt, quae licet iugiter Voluerit, imo praeceperit, ut matrimonium in lacie I cclesiae ineretur, ut suo loco ostondimus , nunquam tamen , lege saltem universali , irritum illud secit si clandestino more iniretur. Pleriquo sid lium coniugium Suum ritu Sacro celebrabant; cum Vero temporis lapsu passim ritus hic omitteretur, et eXinde non pauca orirentur mala et incommoda etiam in societatem ipsam, tum imperatores Orientales seu Byzantini , tum Carolus Magnus

si) Io. Seldenus in op. Uaeor Hebraea. Londini 1646. lib. II. cap. I. agit de heiaedictione sponsalium, et cap. 12. De benedietione in Thalamum atque ipsis nuptiis praevia r refertque formulam utriusque benedictionis ab antiquissimis temporibus receptam. Componi autem possunt cum iis, quae habet Fleurrus et post eum Salvador, quum sacerdotis interventum in nuptiis negant : quia , ut Scribit Seldenus cap. 12. p. 180. ad exemplum nuptiarum BooEquihus adsuerunt decem seniores ci horum qui maximus natu erat, aut dignior, is benedictionem praebebat. n Vid. etiam Sam. Schelivechium De antiquitate, ei Christoph. Kartolsissium De necessitate consecrationis mιptialis, Greiserum De benedictionibus lib. II. c. 45. Io. Dongilietum in Analectis saeris ad Malach. II. lo. s. etiam Iabn Archaesita. bibl. Vietin. l814. I. i53.

404쪽

dalis suuserissimis legibus ad ritum religiosum colebrandum omnes e gerunt, Sub poena infumiae ac nullitatis , saltem in foro externo , quod item significavimus. Allamen ipso latento adversiistio , clandeStiua coniugia adhuc inita sunt. Quod si concilium Tridentinum per modum resormali uis, non per dogmaticam desinitionem Saucivit, ut deinceps sub nullitatis poena, in facie Ecclesino coniugia celi brarentur, ratio est, quia substrata materia, quae disciplinaris est, doς malicam dosinitionem non patiebatur. Allam ui principium , cui deerolum Τridentinum innitebatur, eSt dogmaticia in , potestas nempe, qua pollet Ecclesia leges disciplinares condondi. 0uod attinet ad historiam Oeelesiastieam recentiorem , susumi si Romanam Sedem nullas fecisse do civili matrimonio Oxpostulationes, prout temporum illorum iniqui iaς ferebat. Et0- uim universitu matri inonia civilia improbavit, quum generatim de articulis organicis conqueSta est; sed potissimum sueto ne praxi ostendit, quid de huiusmodi matrimoniis sontiret. 1 rosurant advorsarii vel unum matrimonium mori civilo in i alliis vol iii Belgio celebratum, quod Romana Sudos ut ratumne legitimum recognoverit. NOS Vero idoneo loco doeumonta labimus, quibus positi Vc Romani pontifices Omnia prorsus eiusmodi coniugia nulla ac irrita declararunt. Sane I aullo aulo attulitnus inoluelabitu gravissimumque Pii IX. lustimonium do extantibus in I abulario Romano mullis reclamationis sexemplis adversus seges de matrimonio ciVili, etsi, ut videtur , in vulgus editae reclamationes illae non suortui. Quod voro spectat ad historiam Galliae retalo ad acceptationoni disciplinas a Tridentinis Patribus inductae, quam quidam Ox oratoribus assirmavit Galliam nunquam admisisse, Verum non est; pleraque enim diSciplinae capita a concilio constituta in Galliis recepta sunt ac vigent 92 .

923 D. M. Charias in Op. Tractatus de libertittibiis eoelesiae Gallietinae Leodit 168s. in-4. lib. X. cap. V l. ii. 2 l. Guo amrmat: primo salsum ESSe acceptatioriein esse necessariam ut lex obliget. quod iam ostendorat in II. libro: Secundo salsum esse nullam concilii Triden lini Iegem accepialam fuisse in

405쪽

Nec reseri tanquain legem regni admissam fuisse formam a Τrideritino praescriptam in celebrandis coniugiis; siquidem hoe non impodit quominus forma illa vim habeat suam ab audimritate concilii. Lex utique civilis adoptavit ae suam illam fodimam Deit, adiiciendo sanctionem externam , legi ab Ecclesia statutae 93) ; in quo nullum est luconveniens, imo Optandum

esset, ut ubique logorum gubernia ita se gererent; tunc enim coniuncto laedere utraque potestas ecclesiastica et civilis uno animo coniurarent in subditorum bonum efficaciter oblinendum. Potestas enim civilis suas faciendo Ecelesino leges , illarum G, se alionem proVehoret et Urgeret praesertim penes eos, qui

Galliis ; quod evincit decreto cleri Gallicani an . 1625. edito in tomo I. Actorum eleri. Porro huius decreti verba sunt insequentia : u Cardinales. archiepiscopi, nepiscopi, praelati et alii ecclesiastici viri repraesentalites clerum universumn Franciae congregati annuente rege , Parisiis, in conventu Augustinianorum , is post maturam circa publicationem concilii Trindentini deliberalionem, una n nimiter agnoverunt et declararunt, agnoscunt et declarant, se obligari pron suo ossicio et con Scientia ad recipiendum, sicut re ipsa receperunt ei recipiunt. o praelatum concilium , et Spondent, Se illud observaturos , quantum possunt B per functionem suam et auctoritatem Spiritualem et pastoralem. n Haec porro deliberatio singulorum subscriptionibus ac iuramento ad sancta evangelia confirmata ruit. Hic autem coetus augustissimus extitit, utpote constitutus tribus cardinalibus, quinquaginta episcopis , ac triginta Secundi ordinis. seuotquot posthac celebrata sutit concilia in Galliis provincialia professa sunt se concilii Tridentini decretis disciplinaribus obstricia; nominatim vero, quae nuper ab anno 1850 ad. an. 1856. suerunt celebrata. uuid ad haec orator Subal pinus Ilis addimus cel. De Marea, qui in suo op. De concordia , in protegOm. testa tur, re Concilii Tridentini regulas fide omnes, et disciplinae praecipuas, constitu-n tionibus regni admiSSaS. D 95ὶ Apposite cl. I hullierius loco mox citando sic adversus Launoium , qui praeivit oratori nostro, imo ex quo orator hanc ipsam dissicultatem depromtit, scribit agens do conventu Blesensi re Iniuriam quoque saceret regibus nostrisu quisque assereret, quod reges Christianissimi, ne viderentur in rebus ec .nclesiasticis sanciendis . legibus Ecclesiae obnoxii esse, canones conciliorumn suis edictis inseruerint: canones enim illos inseruerunt suis tu constitution nibus, non quod legum ecclesiasticarum sibi potestatem attribuant: sed iu-n seruerunt, ut poenis temporalibus legum ecclesiasti earum violatores coerceu rent; inseruerunt, quia Ecclesiae disciplinam, leges et fidem Sua quoque a utoritate prologere et communire solent; inseruerunt, quia id postulaverantis episcopi Gallicani. M

406쪽

sido debiles, aut ineroduli non permoVorentur solis Spiritu libus consuris; potestas vero Qeclesiastica indueseret fideles ad obtemporandum civili potestati non solum propter iram, sed etiam propter conscientiam ; sicque haberentur boni fidolos et optimi cives. Simili ratione respondendum est iis , quae Orator obiicit de civili scelesiasticae legis accepti no in regno Subalpino. Nec refert quod Pineroli provincia serius Venerit in ditionem ducum Sabaudicorum ; nam cum adhuc provincia illa perlineret ad Gallitio regnum, in ea iam promulgala, ac in Vigore erat sanelio I ridentina circa celebrationsem coniugiorum , quia illud doerolum ibi elium suorat promulgatum.

. III.

Concilium ipsum Tridentinum.

Iam plures audivimus , Oratores ad Τridentinum ipsum concilium pro lego matrimonii civilis provocare. Conpilium Τridentinum, instat alius senator, pugnat contra adversarios. Primo quidom conellium Florontinum inspiratum a Spiritu Sancto non

secus ac I ridentinum, definivit, essentiam sacramenti matrimonii eonsistero in consensu contrahentium, adsit Vol desii saeo

In concilio autem 4 ridentino quum cardinalis Lotharingius coniugia clandestina abolenda proponeret, Patros ruSponderunt concilium haud posse irritaro, quod a concilio Florentino fuerat

opprobalum. P. Campo ius, inter contra tum ac saeramentum distinction indueta, censuit, inlaeto Sacranionio , posse allingi contractum. Maiori Patrum numero eon ilium adstipulatum est. Hinc concilium seiunxit contractum a sacramento ; quapropter legis civilis advorsarii in canone Tridonlini concilii, quin inveniant praesidium ac tuiolam, inveniunt sibi ruinam. Unica facta ost in conditio Tridonlino dogmatica dosinitio, nempe matrimonium esse sacramentum, reliqua omnia ad diseipli-

407쪽

nam perlinent, ipsum etiam impodimonium ordinis. Hinc Ecelaiasia Graeca catholica pereoxit distinguore in Ancordolo homin m ,

eivom ae maritum.

Leges disciplinares Ecclesia non sunt nisi humanno rationis laetus pro loco, tempore ole. n quo obligant magistratus ciVilos . nisi cum p;us nil miliunt, ae donost eas non rox Oeens. Talis Osido urina ol praxis orbis catholici 9 i). Responsio. Ita quidem sapiseus orator historicus, ilicologus et canis-nisla. Verum in tota hae malo congesta disceptatione in plura incurril eaque gravissima errata partim ex imperitia rerumlhoologicarum, partim ex ignorantia historiae, partim denique sex iumeritate in affirmando. IIaec errata singillatim percurra-

Ac primum quidem est do definitione data a concilio Florentino inspirante Spiritu Sancto, quod omentia sacramenti matrimonii consistat in consensu contrahentium, adsit vel desit sacerdos. Si hoc statuisset concilium Florontinum inspiranto Spiritu Sane-lo , nunquam eXorla tuler catholicos controversia esset circa ministrum Sacramonti, altamen res est notoria, graViSSimam ne

pleno adhuc sopitam eiusmodi controvorsiam viguisse, scilicet post huius concilii colobrationum, sententiam contrariam uel chiorem Canum adstruxisso innixum etiam huius concilii auctoritato, ut apertissimo constat ex iis, quao in priori istius libri Mellono seripsimus bo). Itaque non leve est advers reliserrulum, constitium Florontinum Spiritu Sancto inspirante eiuA- modi odi disso dos nil tonsem, quam ipse autumaVit.

s.) Senato dei regno. 16. Dicem h. pag. 197. 95ὶ Perpetuo in comitiis Subalpinis et in senatu oratores huic controversiaeuieologorum circa ministrum sacramenti matrimonii, ac proinde circa diS- tinctionem inter contractum et sacramentum in matrimonio innituntur, licet Perperam, uti ostendimus. Εl en novus hic orator constituit, dogma fidei esse iuxta definitionem concilii Florentini inspirati a Spiritu Saneto, ministros sacramenti matrimonii esse contrahentes, adeoque iden liticari saeramentum ei Coni ael ini. Potest no singi maior contradictio

408쪽

Nunc vero animadverto , Si proprie loquamur, non quidem eoncilium Florontinum, sia potius Eugenium IV. in sun constituti no pro Λrmenis, et quidem post discessum Graecorum in basilien Laloranensi, in qua concilium Florontinum continualum fuit, ut alibi adnotavimus , odixisse : α Causa esseiens ma- , irii nonii reguli ultor est mutuus conssensus per Verba do. praesenti expressus ). Duae quidem Verba mutuatus est Eugenius IV. perinde ac caelera Omnia , quase in hae sua constitutions ad sacramenta perlinunt, ex opusculo V. S. I homae de Sueramentis 97 . Nulla utique in assignanda causa effieisenti matrimonii filmentio sacerdotis, quia ex monio Pontificis et Aquinalis, ministri huius sacramonii, ut pariter nos contendimus, Sunt con-irithontes ipsi, atque i ius officacia per Se a bonodictione sacerdotali nullatenus pendet. Allorum eiusdem senatoris theologi ori alum est, quod assirmos, concilii Patres cardinali Lotharingio proponenti irrit

tionem coriiugiorum clandestinorum respondiSse, laaud. pOSSecon ilium irritare, quod a cone. Florentino approbatum fuerat. I lonim si res ita se haberet, cum Tridentinum post a, conSentionio maiori Patrum pario, reipsa irritavorii clandestina mali imonia, sese tandem Op Suisset Florentino : seu iuXla advors, rium eum non minus concilium Tridentinum quam Florentinum

fuerit inspiratum a Spiritu Sanelo, Spiritus Sanctus sibi ipsi

contrarius fuisset. Hane vero contrarietatem Seu colluetalionem

Spiritus Saneti eum semel ipso protestantibus relinquimus, qui non Verentur pii sim tribuore Spiritui Sancto eontradictorias suas Bibliorum interpretationes. Caelerum voritas historica docet, quod cuin Lolliaringius ex regis sui demandato proposuit concilio Τridentino irritalionem coniugii clandestini, nonnaιlli ex Patribus Sese Opposueritus, eo quod haetenus Ecel la illicita qui dom habuerit seiusmodi coniugia, atque ab eis semper abhoreuerit, eaque delestala Sit,

409쪽

at lamen non irritaverit, adeoque nillil esse hae in re innovandum. Nonnulli praeterea animadvertebant in coniugio chris-lianorum idem esSe contractum et Sacramentum, proinde non posso Ecelesiam irritare contractum quin irritaret sacramentum

98). IIis porro aliisque hinc inde dis ussis, landem Patres cum pluriditato sus Iragiorum venerunt ad edendum decretum do clandestinorum coniugiorum irritationc 99).

Aliud oratoris erratum est, concilium Τridentinum inductum p. Campogii animadversione, Seiunaeisse confractum a Sacramento, ex quo ipso edocet iuxta concilium, polosialis civilis esse allingere contractum matrimonii , eccleSiaSlicast Vero attingere sacramentum. Uuod quidem alienissimum fuit lum a monti Cia inpegii, lum a monto concilii, quod illius rationem probavit, imo et seculum est. Duoniam Vero Orator noster dissicultatem hane mutuatus est a Launolo perinde ac dissicultates reliquas , quas in Sua disceptatione congessit, non abs re erit desumero 'iusdem solutionum ab eius adversario , qui Dum plene consulavit, nempe I hulliorio, qui his verbis oum rosellit.. Verum quidem est, quod cum Camillus Campegius Domitii, eanus hane rationem irritandi matrimonia clandestina, mulatus minime sacramenti natura, paulo ante proposuisset, quae pluri, bus Patribus arrisit, et quae passim apud veter es legitur theo , -ox, non mutari videlicet sacramentum, etiamsi quis materiam ii alicuius sacramenti QVertat, Sicut non mutatur baptismus, etiamsi quis aquam immutet, eam in Vaporem convoriens :. ac proinde , SMVa Sacramenti substantia, Ee ipsiam pomo, iubere irritum esse contractum nuptialem elaneularium, qui, eum nullus Sit, formam Sacramenti reeipero nequit. Cum,

98ὶ Vid. Pallavicin. Demistoria det eo rellio di Trento lib. XXl I. cap. i.

inter caeteros ita disseruerunt IO. Trivigiani, patriarcha Venel. et CaStagna. archiep. BosSanens. qui dixerunt: α Non potersi sar nullo quel sacra inenlo, ilis qualu ha tulta la sua essenZa, benchhgli manchino te dOVute solennita ... Drn consistendo l essen Za dei matrimonio uel mutuo coiisentimento sensibile, on richi edendosi l'alire solennii, o per decoro o per pro va, it dilatio di esseis non pilo torre il valore ἔ n et sic non alii pauet disseruerunt.

410쪽

, inquam, id i umillus s anapegius proposuisset , ab Antonio. lamon do Solis, qui proXime locutus est, ei contradiclum est: , quia, inquiebat ille , si ea ratione irritarentur matrimonia

. clandestina, eiusmodi contractus nullos facere pertiumret ad. leges et magistratim Seculares e qu e cavendum est diligenu ter, ne dum Ecclesiae atwlonitatem rescindendi matrimonium . clandestinum vellent concedere, eam Puiua 1 otestati saecu-

, lari permitterent. Attamen id dixit Solistus, non quo vindiu caret principibus SecularibuS hanc potestatum, imo quia ho , tanquam absurdum aliquid ex ampegiana dispulatione sequi, pulabat cavendum, inquit , dili9enter, ne dum Melesiae. auctoritatem rescindendi matrimonium vellent concedere, eam. IUtius potestati seculari permitterent), quod lamen minimo, sequi ex illa Campogii speculatione iudicavit concilium, ut, salotur ipso Launotus, cui concilio) inventua a Campegio. res indendi matrimonii clandestini modus omnino placuit, . insuper habitis, quae Solisius contra disseruerat. Iudicarunt. et regis christianissimi et aliorum principum Oratores, qui . per hoc argumentum a Solisio propositum excitati minime . fuerunt ad istam principibus suis potestalem vindicandam. . quod procul dubio facere homines ad civilia iura luondas semper experrecti non OmiSiSSent, Si paria cum Spalatonsis Launotoque sensissent. Hactenus Litulliorius 00). Gravissimo ita iust ereavit orator Subalpinus in eo, quod affirmavit, concilium adhaerendo consilio Campogii contraelum

a sacramento Seir inisse. Non ita Se gessit concilium, sed constantur unitalem realem assumens uti basim relinendi contractus et Sacramenti , personas, quae attentarent coniugium

sub forma a se praescripta diversa, reddidit inhabiles ad contrahondum, aderivo et inhabiles ad sacramentum eonficiendum 10 l) ; quia etsi in re unum idemque Sint contractus matri-