장음표시 사용
201쪽
Coneilio Carthaginensi N. ean. 33. iis verbis rrim ad verbum faetendum , quam ad oblationem Uecrandam invitentur Episcopi ves Presbyteri, qui eausa visitanda Melesia alterius Episcopi ad Mele-Fam venerint. Cujus Decreti ea apud Grati num translatio reperitur p. cap. 7. q. I. Epi
eopi cap. 3 8: Episcopi vel Presbyteri, si causa visitandi Ecclesiam alterius Episcopi venerist , in gradu suo suscipiantur , ct tam ad verbum s
alandum, quam aὀ oblationem consecrandam inviaeentur. Piam hanc & laudabilem priscae religi nis consuetudinem negligi aut intermitti cernens sanctus Cardinalis Carolus Borromaeus , eam, ut alias non paucas, & facto & decreto rev e vir , ut in nostrae Mediolanensis Ecclesiae Actis legitur.
nata ouem aliqua a conranante Episcopo LMm tis sis Episcopis, qui in civisne praesenter
I Llud quoque fuit in veteri Ecelesia usu rece
ptum, ut Episcopi inter concionandum, si quando aderant aliarum sedium Antistites, aliquam eorum laudationem Concionibus suis intexerent. Cujus rei obvia sunt apud Graecos
202쪽
8c Latinos exempla. Sed illustre illud Grego rii Narianaeni oratione I . in Magnum Basilium, quem praesentem praesens his verbis ali quitur : Homo Dei oe fideιis serve, O msteri vum Deἰ dispessator, vir desideriorum Spiνituri
hoc enim nomine virtute provectos oe excelsos viarox , em supra ea, qua oculis cernuntur, positos, Scriptura vocat. stuin te quoque Pharaonis, bos est, omnie AEgyptiaea atque adversaria potestatis, Deum appello Ecelesia columnam ac firmamevineum, σ Domini voluntatem, di luminare inmunindo verbum visa sustines, σ fidei adminiculum , ac spiritus domiciliam. Et quid nomina ea omnia , qua tibi tua virtus peperit, alia aliud tibi coneIlIaar atque offerens, enumerem e Praeclara illa quoque laudatio, qua idem NaZianetenus ornat & Grerigor tum Nyssenum oratione 6. & Eulalium Do rensem Episcopum oratione 3 o. de centum quinquaginta Episcopos oratione 32. Gaude tius quoque Brixiensis Episeopus, Ambrosium. Antistitem Mediolanensem, praesentem praesens ita compellat in Tractatu de sua ordinationea Obsecro communem patrem Ambrosium, ut post ex Iuum rorem Sermonis mei Ipse serjet eorda vestra divinarum misseriis literarum: loquitur enim Spiriaru Sancto, quo plenus est, in flumina de ventre ejus fluent aqua viva; σ tamquam Petrἰ Apostoιι successor, ipse eris Οι universorum cIrevmstantium Facerdotum. Coram Carthaginensi Episcopo Ca thagiae SWrmonem habuit Augusturus Hipponen-
203쪽
sis Episcopus de versu Psalmi xc II. Deus, qui similis tibi λ ut patet ex ejus verbis r Itaque Ogratulamur caritati vestra, quia sancto domino σcollega nostro Episcopo vestro obedistis in eo quod -- bis mane locutus est. Est & illud nobile praec nium, quod Adelpho Episcopo praesenti tribuit Petrus Chrysologus Ravennatensis Episcopus Sermone II 6: Habet hoc inquit Chrysologus Adelpbi Anti itis Dactus animus, ct plena pietate diagnatio, ut dives pauperis intret bospitium , pauperisse ponat ad mensam, O humilibus se faciat esse communem, quem divitia, potestas, honor feeit in τeddidit singolarem ; Inter maximas enim virtutes
numeranda est ina voluntas, qua, contempto OMsequii suifactu, despecta magnifica domus revcren. tia , calcato etiam sua fastigio potestatis, ct abjectavum suarum interna conseientia, unde tumor maximus humanis semper domisatur Ia mentibus, ad
viildsimas inopis se laesinavit angustias , ut suo pauperem contubernio sublimaret. Beatus plane iste animus, O ab omni morbo arrogantia remotus, qui ad boe pauperis diversorium primus intravis , ur an te humanitatis debitor , quam largitor exi eret . Imia
taxi Deum evidenter Me gestivit, qui ante humanaia corpore suscepit obsequia, quam beneficia homini divina concederet: quod Pontificem Dei summi pra- sentem Adelphum fecisse conspicimus, qui eum sit verbo dives , mentia copiosus, magnus ingenio, ιο-co primus, egeni sensus, ct mediocris eloquii noctrῖ audientiam concupivit. Jam vero tamdem caputa L ' hoc
204쪽
VEM CONCION. LIB. II. 18shoc iis Honorati Novariensis Episcopi verbis
concludam, quibus praesentem Laurentium, A tistidem Mediolanensem, inter concionandum commendat ad finem ejus Dictionis, quam iamdicatione Basilicae Apostolorum ab . Ennodio compositam ipse pronunciavit. Veni ergo, ait piissime Domine, oe ad consecrationem operis tui plenus illaberet vice humani per baptisma pectoris purgentur haec templa , turpi hactenus dedicata patrocinio et institue Domine vertendo Deridicia, indum puris cumulamus altaria sancta donariis, pr sentiam tua majestatis intersere: evocatus sanctorum meritis Sacerdotum, electi seorsum praesentis Patris
nostri Laurentii conficientia, qui tot plenus dotibus ad Ecclesia fastigia erevit, quot fecissent summum singula quaeque Pontificem: in quo vernat princeprboni operis σ mater honestatir verecundia, religi nis sancta nutris patientia, Deum semper piacatura pietas: qui Ecclesiastieir membris non sermone vita insitata tribuit, sed exemplis: qui omnem callem, quo ad Deum itur, dum pravius incedis, estendit,
205쪽
Episcopi proxime ante cincinnem audienti m. lpulo pacem a Deo prccati sunt, quo laudixerunt. i
mΙN superioris libri eap. 1 o. dixi, solitos olim
Concionatores Conclonum initio cruce seipsos consignare 1 dicam nunc , Episcopos mox concionaturos Auditoribus pacem a Deo precari, eique benedicere consuevisse . Cuius rei nobis beatissimi viri Chrysostomi verba certissimo ltestimonio sunt, Homit ia 3. in Epistolam pri- lmam beati Pauli ad Colossensest Ut Prasul E clesiam ingreditur,dicli, Pax omnibus; quando conrionatur , dicit, Pax omnibus. Atque hunc eumdem morem tenuisse in concionando ipsummet Chrysostomum, ex iis cognoscere licet, quae apud Socratem & Sozomenum scripta .leguntur : narrantes enim hi, quam alacres ac laeti reductum de exilio Chrysostomum excepissent Constantinopolitani, illud etiam addunt, co ctum eum tunc concionari, & ante Concionem ipsam pacem populo precatum fuisset Multitudoc ait Socrates lib. 6. cap. 1 . prodit illi obviam rcum summa reverentia ad Ecclesiam recta deducitiorat, ut Sedem Episcopalem capessat, moreque coο- sueto pacem popuIo precetur. Cum ille recusaret, dicerorque, hoc non ante faciendum esse, qμήπ
206쪽
eum eausa ejus esset judicio disceptata, tum hi, quι
ipsum condemnarant , mutata sententia absolverens . , magis incendi coepit ι tanta enim cupiditat, rumi cum in Sede μιιocatum videndi, tum de integro
eonesonantem audiendi, illam lacesserat. Itaque populi impulsu νes sic confecta est. Cum Ioannes, esset in Sede uiseeopaιi ιocatus, oe de more pacemi populo precatur Dilet, coactus necusitate etiam coni is alus est. Soetomenus vero lib. 8. cap. k8.:j Tum vero popuιus coclenis pro re nata comportii obviam pνocedeas , cum σ ardentes tatas pιurimi: ferrent, Deunt 'fum Chrysostomum ad E clesiam, σ quamquam retu antem σ saepenumera asseverantem, oportere prius eos caιculum suum revocare qui contra ipsum interant, uti moris es
Saeerdotibus , compulerunt silum σ populo benediactionem impertiri, in Episcopali Sede considere is coactus Itaque extemporalem quamdam orationem habuit, o ex venustissima similitudine argumeηro sumpto subindicavit, &c. Haec eadem a Socratidi Sozomeno mutuatus Nicephorus Callistus in lib. I s. cap. I 6. VI autem ait de Chrysostomo loquens plurima cogenter, in Sede Episcopali coli
carunt , ut pacem populo exsupeνlare loco annuncia vel o preearetur. His rebus ita ex necestate quadam inis, Oratione tum quoque σx tempore ad popη lum tabuit, argumentis cum magna gratia appostiis
M. Petrum quoque Chrysologum ipso Concionum initio pacem Auditoribus solitum precari, satis fidem facit ejus Sermo is .de Pace inscriptu s, qui
207쪽
qui sic habet: Mellas quidem fuerat, Fratres eastissimi ,si pater ac magi re noster communis imperitiam
nostram latere permitteret , nee publicaret penuriam, qua in nobis iactenus velamento propria verecundia ruitur 3 meritur fuerat , ut qui tam copiose abundat iuspiritualibus doctrina divitiis, de navicula pauperis nequaquam tenui verbi vectigal exigeret. Quis enim aut egenus divitibus aut peregrinur civibur, aut agrestis σ ignarur studior conferat e Tamen quoniam Iussis parere cogimur, eadem nor humilitaris Fatis , quae excusare videtur ad dicendum, cogit ad obediendum . Quid igitur est, o νeligiosa plebs D mini, quod vobis, quamvis pauperex , quamvis is v disi mi, attamen decenter oserimus Pacem sine dubio, quam Dominus noster Iesus Christus in gin dientes nor offerre omni domui jubet , unde in nos in principio salutationis nostra pacem vobis a D mino exoravimus, Ex quibus Auctorum locis quomadmodum satis constat, pacem Auditoriabus tribuere ipso Concionum . iaitio fuisse consuetum concionantum Episcoporum morem, de more enim id factitatum testatur apertissim S
crates ita & illud perspicue liquet, Episcopos,
dum pacem eo modo Auditoribus precarentur, iisdem etiam benedictionem tribuisse : quo enim loci pacem precarii dixerat Socrates, & eX e Nicephorus; eodem benedictionem impertiri diaxit Sogomenus: fatendum ut sit, vel idem, Om
nino ruisse, pacem precari, & benedictionem
208쪽
VET. CONCION. LIB. II. Is impertiri ι vel certe numquam tributam pacem, is quin daretur etiam benedisio. Atque hoc quis
i dem ultimum ex eo quoque non obscure intelu ligi lux, quod φdeta verba, Pax omnibus, qui i bus in tribuenda pace utebantur Episcopi, si- η gnum semper crucis exprimebatur, sine quo vix. aut ne vix quidem solebat apud Christianos be-s nedictio dari. Αc pacem quidem precantes αν annuneiantes Episcopos crucis signum adhibuis. ο se, discimus,ex Marci Liturgia, in qua ita estio Populum cruce signat Sacerdos, dicens, Pax om- nibus. Atque haud scio , an hunc etiam respexe ν rint & Methodius, dum in Homilia de Sime 3 ne & Anna, quo die sibi in templo occurre ν runt, Concionem suam appellat Navem crucias siguaculo insignitam; & beatus Joannes Chryso- stomus in Homilia . de verbis Isaiae, crucemi adfirmans fuisse Sermonis sui temonem ae Cl , vum: quod nimirum pacem tribuentes mOT con-ε cinnaturi hi beatissimi viri, cruce etiam consi-ι gnarent Auditores. Quamquam scis, posse etiam, non male intelligi hosce locos de eo crucis Mis gno, non quo audientem populum, sed quo s si ipsos consignare consueverant Concionatores idis is Concionum initio 3 ut est a nobis adnotatum ii superiori libro cap. IO.
209쪽
Ad si erunt olim rencionanti Episcopo septem
Diaconi. Cur id Uriturum. AB Episcopo conesonante non prius abibo,
quam illud etiam admonuerim, septem olim Diaconos adstitisse concionanti Episcopo. Atque hoc ex Anastasio Bibliotecario in Evaristi Vita facile quivis didicerit, inquit enim rFυarsus Ieptem Diaconos ordinavit, qui es odirent Episcopum praedicantem. Praestat autem ipsum Evaristi hac de re Decretum ex Epistola x . apponere, quod est hujusmodi: Diaconi, qui quasi oculi videntur esse Episcopi, in unaquaque civitate, juxta vostolorum eonstituta, septem debent esse, qui custodiant Episcopum praedicantem . Subjicit autem, eius rei rationem reddens ret, eaut ipse ab insidiatoribus quoquomodo infestetur, aut laedatur a suis: aut verba disina detrahendo . aut insidiando polluantur, vel despiciantur . Sed seritas spiritaιι redoleat fervore, σ pax pradicata labiis animi eum voluntate coηcordet.
210쪽
VET. CONCION. LIB. II. I sAfricaris Ecclesii nequaquam licelat Presistero caram Episcopo conrionari. Alexam risi moris origo ct causa. Africanorum com
' mu in me merorum etiam Dis'. ALexandriae. solum Episcopum eoneionandi
munus explere consuevime testatur diseristis verbis in Histor. Eccles. Socrates lib. s. cap. v I. Sozomenus lib. 7. cap. I9. & Nicephorus lib. I 2. cap. 3 . In Africanis etiam Ecclesiis ne.
quaquam licui se Presbytero coram Episcopo concionari scriptum reliquit Possidius in Augu-' stini Vita. Quin etiam c ait Socrates γ Alexa -l dyia nos coorionatur Presbyter. Sozomenust Apud Alexandrinos vero salus civitatis vi copur in Eccι sita docet. Nicephorust Alexandriae solus hoc munere conesonandi fungitur Episcopus. Possidius autem cap. v. Eidem Augustino9 Presbytero potestatem dedis Valerius coram se in Ecclesia Evangelium praedia candi ac frequenti me tractandi , contra usum quia i dem ac consuetudinem Africanarum Eccιesiarum His nos improba a. Jam