장음표시 사용
301쪽
santini Vita lib. q. cap. 33. de eodem agens deposcentibus nobis ,subtrMI O austero vultu respondit, nefas esse institutis de Deo disputationibus negligentes aures praebere; sibi vero hoc stare nimuxum etiam in primis utile , praesertim cum piumst , de divinis rebus diserentes, erectos audire . Αugustinus vero in lib. de catheehirandis Rudibus , cap. II. postquam stantium Auditorum fastidio ae satietati pronunciavit sessione occurrendum, mox subdit: Quamquam sne dubitatione melius fiat , ubi decenter feri potest , ut a principio sedenraudiat: longeque consultius in quibusdam Ecclesiis πransmarinis non solum Antistites sedentes loquun-
τur ad populum, sed ipsi etiam populo sedilia su
jacent , ne quisquam infirmior stando lassatus a s
luberrima intentione avertatur , aut etiam cogatur
abseedere. Et in Homil. 16. libri so. Homili Tum: Proetor eos, qui aut pedibus dolent , aut alia qua eorporis inqualitate laborant, paterna pietam sollieitus consilium dedi , O quodammodo supplica. vi, ut, quando aut Passiones prolixa , aut certa μιηuo Lectiones ιongiores leguntuν , qui stare nou possunt, humiliter σ eum silentio sedentes attentis uribus audia i , qua leguntur .
302쪽
Concionibus . Ethnici etiam oratores flen- tium ab A ditoribus exigebant. Exelusi ab ' Ecclesiis pauperes, ne inambulantes ac inemo diram petentes molesti essent oe Conci natori ct Auitoratas.
IN Concionibus porro audiendis, quaedam Internum Auditoris habitum respiciunt , quae oam externum . Ad illum pertinet sitis audie di & proficiendi desiderium: ad hunc refero silentium , attentionem, clamores plausum, &ipsam in audiendo perseverantiam. Atque ex. terna haec omnia ab ipso proficiendi desiderio , sitique audiendi proficisci, beati Chrysostomi locus ex Homilia in caput I. Joannis testis est certissimus, cujus verba, sicut adhuc feci, ad rei firmitatem subjiciam. His enim coneursuS, firma statio, impulsioque mutua, ut interior a vobis locus occupetur, unde clarius exaudiamur squi ιicet eomprimimini , nolitis recedere, quovμης spirituale hoe dimittaturspectaculum s ad hac plausus , tumultus , ct alia huyusmodi, maxImum mentis vora fervoris atque amoris audiendIsunt argu-
303쪽
meatum . Nos hoc loco de iis dumtaxat agemus , quae ex ipso audie di de proficiendi desiderio emanare diximus. Primum igitur de silentio & attentione . tum de . clamoribus, post
de plausu, postremo de ipsa in audiendo pers
Silentium igitur olim imperatum , factamque 'audientiam , Diaconi voce interdum, interdum manu concinnantis,abunde exposuimus superiori libro; docebimus nunc magnum ipsosinet Auditores concionantibus silentium & attentionem praebuisse.
Ethnicos quidem in dicendo silentium ab Amditoribus su is & attentionem exegisse, significat Poenarum sapientissimus, dum auditores illos ut est apud Agellium in lib. r. cap. i. Ulyssi laboκs suos illustrissime narranti, ubi loquendi
finis factus est, non exultare, nec strepere, nec vociferari facit, sed consiluisse universos dicit, quasi attonitos & obstupidos . ob admirationem nimirum s quae, ut ait Musonius . Phulosophus apud eumdem Agellium eodem loco, cum maxima est, non verba parit, sed silen tium. Iuniorem quoque Plinium, sive dicen. tem, sive recitantem, Auditorum siIentio non minus, quam faustis elamoribus & plaustas d lectatum, discimus ex ipsius Epist. Io. li, x. ad Octavium dara, in qua ita est: Imaginor, qui concursus, qua admiratio te, qui clamor, quod etiam silentiam maneatue quo ego, cum diso veι
304쪽
Helio , non misus quam elamore delector . Ut aurem ostendas Plinius, quali Auditorum silentio delectari soleret, illico subjiciti sit modo silentium aere , O ἰntentum , ct cupidum ulteriora audiendi . Congruunt autem haec Plinii cum iis, quae prodiderat plutarehus in libro de Osseis auditoris, iis verbis: Neque res exigIt, ut acci matione illam referis, dummodo oculis hilaritatem prae te feras , vuιtum ac frontem explices quadam festivitate, assectusque serenor ac benignos In conspicuum proferas 3 aeis oeulorum indicentem semper intenta, ita ut illum miηime fallat, quam at- , tento sis animo e vultus proinde tenor eonstans sit ac purus , non modo a procacitate O duritie vaeans, sed ab omnI alia solιkitudiae atque negotiis . -Quam exteriorem in audiendo hilaritatem beatus quoque Ausustinus videtur ab Auditoribusi suis depoposcisse atque expetivisset ait siquidem in libro de catechirandis βμdibus cap. Io. Fa- eis etiam loquenti taedium Auditor immobilis, vel quia non movetur Uectu, vel quia nullo motu eoν-pονIs Indicat, se intelligere, veι sibi placere qua
duuntur ι non quia humana lauris nos esse avidos decet, sed quia ea, qua misistramus, Dei sunt ..t - Et quanto magis diligimus eos, quibus loquimur, tanto magis cupimus eis ut placeaηt, qua ad eo-
rem horriguntur salutem. Quod si non succedit, eontri amur e re In Ipso euris debilitamur ae frangimur s quasi frustra operam coateramus . Enimvero Essenorum summum ac perpetuum in
305쪽
in Concionibus silentium & attentionem, seu Potius externum omnem in audiendo habitum, verissime nobis expressit Philo in libro de Vita 'Contemplativa, sic inquiens: Septima s die θ σο
meniunt in coetum eommunem , oe juxta aetatis or- :dinem sedent decenti habitu, manuis continenter sub pallio, dexteram intra pectus barbamque , sinistramanticatam lateri s tum progressus in medium natu maximus disseris, reliqui omnes auscultant per summum silentium, &c. Beatus vero AuguRinus in ' Sermone M8. de Tempore Auditores olim ex iFidelium more silentes ae quietos in Concioni-hus adfuisse testatur: mo vor, Fratres carismi, ut secundum consuetudgnem Fideιium eum silentis in quietς ea, qua vobis praedicantur , accipiatis. Qui imo ipsa divini Verbi dignitas ac majestas sile elum & attentionem ab Auditoribus omnino requirit. Tradunt Origenes & Augustinus, non minorem praestari debere ab Auditoribus alte tionem ac reverentiam divini Verbi praedicati
ni, quam impendi soleat a Fidelibus ipsius a gustissimae Eucharistiae sumptioni . Nostis ait Origenes Homilia is . in Exodum qui divinis mysteriis inteνs e consuestir, quomodo, cum susci-ipitis corpus Domini, cum omni cautela oe vener -tione servatis, ne ex eo parum quid decidat, ne consecrati muneris aIiquid dilabatur: reos enim vor
creditis , σ recte creditis, si quid inde per ne,
gentiam decidat. Quod si circa corpus ejus so Iservandum tanta urimini cautela ,j σ merito uiG1.. mini s
306쪽
misiι quomodo putatis , minoris esse piaculi, ver hum Dei neglexisse, corpus ejus p Augustinus vero , Origenis fortasse vestigiis insistens, in Homilia 26. libri so. Homiliarum et In terrogo vos , Fratres cinquit vel Sorores, dicite mihi: suid vobis plus esse videtur, verbum Dei , an eorpus ChrMI SI verum vultis respondere , hoc utitue dicere debetis, quod non sit minus verbum μι, quam corpus cisi i . Et ideo quanta sollia citudine observamus , quando nobis corpus christἰ ministratur, ut nihil ex ipso de nostris manibus in
terram eadat I tanta sollicitudine observemus , ne verbum Dei, quod natis erogatur , dum aliquid aut cogitamus aut loquimur, de corde nostro pereat et quia non minus reus erit, qui verbum Dei neglia genter audierit, quam ille , qui corpus Chrsi in terram eadere negligentia sua permiseris . Ex eo quoque apparet, necessarium esse Auditorum silentium in Concionibus , quod insusurrantium ac obloquentium vocibus & ipsi concionantes maximo incommodo afficiantur, & multam trahant molestiam ceteri audientes , ita ut omnis utilitatis fructus facile perdatur . In hoste loquaces ob rei indignitatem acerbe invectus B. Ambrosius in lib. 3: de Virginibus ita pronunciat e An quidqxam est indignius, quam oracula diviηa
circumstrepit ne audiantur, ne credantur , ne revelantur λ circumsonare sacramenta eonfusis vocibus, eum Gentiles idolis suis revereatiam taeendo deferant Caesarius quoque Arelatensis magnas in eosdem
307쪽
eosdem jactat minas, certumque iis impendere periculum adfirmat;hoc enim pacto scribit in Homu
lia 3 : Qui in Ecclesia ineptis σ incongruis fabulis
occupatur , quasi venenum oe gladium reliquis iamianibus ingerere πιι praebere cognoscitur ; dum Rembum Dei nec ipse audis , nec aιψr audire permittit . Qui enim talis est, σ pro sua cypro allarum destructione in die judicii redditurus est rationem . sAddo, Pontificem Pium , ejus nominis V , ob id negare, permittendos pauperes inter icionandum per Ecclesias inambulare dc petere eleemosynam , quod hoc modo soleant & comcionantire ceteris audientibus molesti esse et Nepauperes ait in Constitutione s. mendicantes , seu eleemosynas petentes per Ecclesias tempore in farum, Pr dicationum , aliorumque ditanorum Oseficiorum , ire permittantur , sed ad valvas Ecri sarum stare jubeantur. Id quod statutum etiam fuit in I. Concilio Provinciali Mediolanensi subsancto Carolo Borromaeo , cap. de Ecclesiis &earum cultu. Quam ob causam olim etiam no
nisi pro foribus Ecclesiarum stabant pauperes, ut est apud beatum Lucam in Actis cap. s. de claudo agentem , qui quotidie exponebatur ad . Templi portam Speciosam . Quod & sanctus Chrysostomus exprimit in Homilia in epist. Pauli ad Thessalonicenses de in ii. S. Pauli ad Tumotheum : & colligi potest. ex Gregorii N aianaeni Oratione a7 , quae in , De paverum
308쪽
Acclamasant laterdum Auditorei ει Cum clongus ut , quae a concionatore dic
. . Mutue, se penitus affirmior iis vocibus I
gnificarent. . CL morum, seu potius acclamationum iaConcionibus factarum , genera dRo reperi apud Ecclesiasticos Scriptores. Unum , quo restabantur Auditores, attentione & intelligentia se penitus assecutos , . quae a Concionatore aut dicebantur, aut dicenda erant i atque ita conten iis quibusdam ac distinctis vocibus , intelligentiae nimirum ac attentionis testibus dicentem ipsum aut comitabantur , aut etiam praeveniebant. Alterum genus est , cum traductus in admirationem populus ob rem aliquam praeclared ictam,faustis acclamationibus plausibusque compositis concionantem prosequebatur . Primum acclamandi morem nunc idoneis; firmabo testi
309쪽
& Voluntate, altius disputasset , indicaretque metuere se, ne ob disputationsi sintilitatem minus intelligerentur quae dicebat; audiens populus , ut iIla, licet subtilius tractata, assecutum is nihilominus ostenderet, Memoria clamitare coepit. Augustini verba, ut ad id , quod involutum est tenebris, illustre adbibeatur lumenaimjiciam . Nec sunt tria inquit qua me dicturum esse promiseram auribus σ mentibus vestris. Tria hae sunt In te, qua potes numerare non potes separare . Haec ergo eria, Memoriam, Intellectans , VMuntatem, hac ., inquam, tria aηImadverte, separatim pronunciari, inseparabiliter operari . Aderit Domianus , oe video quod adsit ex intellectu vestro in- te ligo eum adesse . Ex his enim vocibus vestris , quemadmodum intellexeritis, adverto s praesumo eum adjuturum ,.ut omnia intelligatis . Tria promisi separabiliter demonstrari, inseparabiliter operari. te se nesciebam , quid esset in animo tuo, demonstrasti inibi dicendo, . Memoria s hoc verbum , sonus isse, vox ista procrisit ad aures meas ab animo tuo . Hoc enim quod ea s Memoria, tacite cogitabas , dicebas s erat in te ct nondum venerat ad me . Ut autem, quod erat in te, proferretur ad me, dixi in ipsum: nomen, id est, Mem Ia . Et paulo post i sed, ut hoc diceres , Memoria, quatuor Has syllabas operareris , unde operatus es pHoc nomen , ' quod pertinet ad solam Memoriam , operata est in te Memoria , ut teneres, quod dicebas; σ: Iatellectus, ut scires, quod tenebas ι σ
310쪽
t Voluntas, ut proferres, quod sciebas. Gratias D mἰno Deo nostro. Adjuvis nos , O in vobis , σ, in nobis . Vere dico Caritati vestra. me discutiena: er Insinuandum trepidi me aggressus eram s, metuebam enim, ne forte latificarem eapaelam in s genium, oe facerem grave tardioribus taedium. Nunci autem video vos, O attentione audiendi, oe cele- . ritate inteιligendi, nonsolam percepisse dictum,1 Edi pravolasse dicturum. Gratias Domino, &c. Et ini Sermone II. de verbis Domini in Evangelium, Matthisi cum pronunciare coepisset Augustinusi illum Psalmi versiculum , Pluviam volontariam, segregans Deus , dcc. populus verba, quae proxi, me post proferenda erant , optime tenens , di i centem ipsum in illorum recitatione praevenit si ita enim inibi scriptum est et Attendite , aadlie , , Intelligite, agite . Neque enim agendum est eum
firmis alibi, ut sint infirmi, sed agendum est eum, infirmis , ut sint firmi . Multos autem impedis ai firmitate praesumptio firmitatis a nemo enim eris a. Deo firmus, nis qui se a se-ipso sentis infirmum ., Pluviam voluntariam segregans Deus haereditatii suae. Quid praeceditis, qui quod dicturus sum nostis ei Temperetur velocitas, ut sequatur tarditas . Hoci dixi, oe hoc dico, audite, capite , faeite. 2 ems
f mum . Pluviam ergo voluntariam, sicut Psalmus diai cit . Giuntariam, non meritorum nostrorum, sed -- . tu ariam . Pιuviam ergo voluntariam segregans