Bernardini Ferrarii Mediolanensis Theologi De ritu sacrarum ecclesiae veteris concionum cum praefatione Joannis Georgii Graevii

발행: 1731년

분량: 452페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

41쪽

DE RITU S AC R. ECCL.

Vincensus Lirinensis , qui citato Commonitorio primo cap. 2 . ita scribit r o Timothee, o Sacerdos, o Tractator, o Doctor, si te divinum munus idoneum fecerit, ingenio , exercitatione, doctrina, &c. intelligatur , te exponere , illustrius, quod ante obscurius credebatur , &c. Et cap. 6o. quem locum, aliam in rem, supra jam a duximus ) Beatorum Patrum Sanctum Catholicumque consensum ne quis sibi temere contemnendum forte arbitretur . Ait In Prima ad corinthios Apost ius, Et quosdam quidem posuIt Deus In Ecclesias primum Apostolos, quorum ipse unus erat: secuniado Prophetas, qualem in Actibus Apostolorum legiamur Agabum; tertio Doctores, qui Tractatores nunc appeιlantur, quos hic idem Apostolus etiam Prophetas Interdum nuncupat, eo quod per eos Propherarum mysteria populis aperiantur. Petrus quoque Chrysologus, Vincentii aequalis, hunc ejusdem

vocis usum aperte confirmat, cum in Sermo

ne σχ. ait: Doctoris ostietum est, lecta disserere, masticis obscurata sensibus lucido aduruere, O

demonstrare sermone. Magnus item Gregorius in hunc sensum lib. I . Moralium cap. I . Ut -- νο Auditores rudes non inundatione I cIentia, sed moderata praedicationis distulatione foveantur; ligat Deus aquas In nubibus , ut non erumpant pariter deorsum s quia Doctorum praedicationem temperat, ni Auditorum infirmitas , Doctorum rore nutrita, convalescat. Et paulo post : Aqua itaque ligatur in nubibus , quia Praedicatorum scientia infir-

42쪽

VET CONCION. LIB. I. Hγ morum mentIbus loqueηr, quantum sentire valetit docere prohibetur; nam plerumque si Auditorum eor Verbi immensitate coraumpitur, lingua Docen-ν tium inesseretionis poena mulctatur. Et lib. I g. ti cap. 8. Esse ars Docentium debet , ut in Audiari torum suorum mentibus prius studeant perversa de- struere, O postmodum recta praedicare, ne bonum Sancta praedicationis semen plena malis eo a non' capiant. Eligius denique, Noviomensis Episc pus, ait in Homilia I 6. QuonIam nomen chrial sianum a Christo Dei Filio vocabulum sumpsit, in per sanctos Praedicatores crescendo usque In ultimor fines terra pervenis , ideireo tam Dolioribus, quam ι Auditoribus scire necesse es ,&c. Existimarim itaque, ob id potissimum fuisse. aliquando Concionem seu Doctrisiasti vocabulo nuncupatas, ipsumque Concionatorema appellatum Doctorem seu Docentem, quod doctria, Da maxime excellere debet, quicumque comi Cionandi munere. fungitur , & Auditorum m y res, tamquam Discipulorum, Magister ipse ac 3 Doctor Concionibus suis formare ac corrigere. i

43쪽

CAPUT R

Ηomilia, seu Sermo, communius Concionum nomen. Larinis Sermo est, quod Graecis Homilia. Homiliae nomen Graecum quiadem est, sed longo ct frequenti usu Lat,

num paene. factum. driam Concinnum genus Homilia. ' -

. . . a

Porro de inmitia ae Semmis appellatione in

numera paene Auctorum testimonia suppetunt 3 quae res mihi causam attulit sane justam, cur ea hoc loco non subjicerem: hoc magis squod, cum pateant, in promptuque i sint omnibus, hominis esset otio abutentis, ea velle persequi. Tantum admonebo, quod Latinis Sermo est, id esse Graecis Homiliam. Hoc ita se habere, Beati Augustini locus in Prooemio enarrationis in Psalmum II 8. aperte declarat, in quo ita est: Statui autem per Sermones id agere, qui proferuntur in popuιis, quas Graci ὁμιλίας vocant. in Latini, seu verborum inopes, live etiam alienorum nimis appetentes , Immitia Vocem a Graecis semel mutuati, numquam reddidere. Est autem Homilia Sermo valde familiaris , & ad vulgi sensum atque intelligentiam maxime accommodatus . Atque hinc liquido potest intel-

- - ligi,

44쪽

ligi, quid sit causae, quamobrem permulti, eum

Graeci, tum Latini Patres, suas plerumque Coninciones non continua contexuerint oratione , sed voluerint sacri textus recitatione eas primo co stare,mox brevibus ad recitata verba observationii bus: quod nimirum ea forma aptior esset ac com- i modior ad Auditorum caprum atque utilitatem.

, CAPUT VI.

Adlocutionis , seu Locutionis, etiam voca- buA fgnatae interdum Conciones , ct quam ob causam.

. Um autem in Concionibus saepenumero, Auditores suos Concionator, tamquam aut familiam pater , aut amicus amicum, amice & familiariter alloquatur, hinc Adloeutionis quoque: seu Locutionis nomen invenere Conciones. C

jus appellationis locupletes ac idonei testes , sunt. Tertullianus ac Gregorius Magnus. Ille qui dem lib. de Anima cap. 9, eorum multa brevitem strictimque complectens, quae in Missae sacrifi- cio peragi consueverunt. Concionum etiamsproxime post Divinae Scripturae, hoc est, Episto- lae ac Evangelii recitationem, plerumque haberi solitarum, qua de re infra 9 expresse meminit . Adlocutionis nomine eas appellans, in haec verba: Iam vero prout Seriptura leguntur , aut Psalmi canuntur, aut Adlocutiones proferuntur, aut Petiti nes delegantur, &c. Gregorius vero lib. I. Epist.

45쪽

1 DE RITU SACR. ECC L.

yx. ad Secundinum Episcopum scribit: me, ut

Deo ιargiente potuimus coram vobis , Fratres caris mi , rimati sumur, nemo autem me reprehendat , si spost hanc Locutionem cessavero ο quia,sicut omnσς cernitἰr, nostra tribulationes excreverunt. Et Η milia 1. in Ezechielem: In ea Locutione , qua ad vos , Fratres carissimi, nudius tertius facta est, qua-ιiter ostensa animalia vel sedemptorem nostrum, veι quatuor ejus Evangelistas, atque perfectos omnes significarent, dictum est . Et in Homilia s. caritati

itaque vestra colloquimur, eidem omnipotenti Deo gratias referentes , quia tost tot opacamvarum tandem lati ad eampos ex imus, in quibus liber gresfibus Locutionis nostra intrepidum pedem ponamur, Et in Homilia I . In priori Locutionum nostrarum parte jam diximus , cur Propheta, quoties ad videnda spiritualia dueitur, Filius hominis appelletur, &cis In milia demum 22. Meminit inquit caritas vestra, qua superiori Locutione per portam Orientis fidem : per Aquilonis spem; per Austri autem cariatatem diximus designari. Burchardus quoque & Iu verbum hoc eodem sensu usurparunt: alter enim

in a. Decretorum libro cap. Sy. ex Laodicenae

Synodi cap. I9. haec habet: Quod oporteat seorsum primum post Allocutiones Episcoporum, vel Presbyterorum, orationem super Catechumenos celebrari. Alter vero in s. Decreti Parte cap. I 6s. a Bu

chardo eadem ista sumit ac describit: Quod opor-C Ain

46쪽

CAPUT VII.

Igno convocarentur olim Fideles ad Comcionem. Card Baronii hac de re sententia perpenditur .. B. Ignatii loci qui si sejus, aperitur commodius, quam quomodo Baronius docuit. Voris Cursor interpretario a recente Scriptore allata reseditur . Reprehenditur idem Scriptor , verbi Praeco significationem in Hierondimi Epistola 22. minime asecutus. Urgente persecutione Fideles olim ab Episcopo, Oel a Diacono, de loco ct tempore conventus Fidelium privatim admoniti. Reddita Ecelesie para Fideles publico Campanarum sono ad Ecclesiasticos vocabantur conventus. De Campanis multa summatim. Dictum etiam obiter de Tubae sono, de excitatorio Malleo, de Ligni pulsibus de voce Alleluia, ad Imyos Monachos excitandos ct ad Collinam seu

conventum evocandos. Expositis Concionum nominibus rem ipsam propius aggrediamur ι ab co Signo exorsi, quo

47쪽

quo solebant olim Fideles ad Concionem evo cari. iPlane quamdiq Ecelesia Dei ab Ethnicis Regibus, quasi hostibus, fuit undique obsessa de

oppugnata vehementer, tamdiu haud liberum fuit patenti atque aperto signo Fideles ad publiacos cogere conventus. Caius certe Plinius in ea Epistola, quam ad Trajanum Imperatorem de Christianorum coetibus dedit, cum omnia, quae facerent Fideles, exequatur diligentissime,

hujusmodi quoque Signi, si quod vulgatum fuis

set ac notum, mentionem procul dubio sectiasti. Neque vero eodem semper loci, aut intemdiu duntaxat, colligebantur Christiani, sed de lnoctu saepe conveniebant, unde illud in eos ilatebrosa de Iucifuga natio) de conveniendi locum

frequenter mutabant, novum etiam interdum,

eumque abditum ac lateatem statuentes, quςm ipso deinde conventu sacrum redderent ac religiosum, Diligentissimus ille antiquitatis Ecclesiasticae Vindex, cujus ego memoriam, ut debeo, sancte & religiose colo, tomo I. Annalium ad num Christi 18. existimavit deligi tunc temporis in . Ecclesia consuevisse . non sine Episcopi

auctoritate, certos ac determinatos Viros, qu rum proprium munus ac officium esset, perquia rere diligenter unumquemque Fidelem, eumque privatim admonem de loco & tempore conveniendi: additque, eos. ob id muneris Cursores fuisse I l

48쪽

fuisse appellatos . Traxerunt autem illum in hanc sententiam ea beatissimi Martyris Ignatii Antio-'' cheni verba, quae in Epistola ad Polycarpum Smyrnae Episcopum ita leguntur: Decet, Poly- ' carpe Deo beati me, concilium congregare Deo decentismum, oe ordinare aliquem , quem dilectum' valde habetis O impigrum,' poteris Dei Cursor vocari ι θ hune dignificari, ut vadens in Syriam ' glorificet vestram impigram earitatem in gιoriam J Dei. Sed eo loco bona tanti Viri pace ac Venia dixerim vereor, ne non longe alia Ignatii mens fuerit, qui, de Ecclesiasticis hujusmodi Ministris nihil cogitans, hoc unum significare

voluit: incere maxime, ut cogeret Polycar

pus cunctos Smyrnenses Ecclesiasticos Viros , t ex iisque unum aliquem deligeret impigrum tal diligentem, quem mitteret Legatum in Syriam ad Antiochenos; ut & congratularetur iis, quod per Smyrnensium preces & vota tranquillam ran dem & tutam nacti essent pacem, & ad Dei. gloriam extolleret ad caelum laudibus impigram h eorumdem Smyrnensium caritatem. Atque hanc ' esse veram hujus loci sententiam , non dissicile est videre, dum quidem ipsa subjiciantur Igna-ἰ' tii verba, quae male accepta erroris ansam dede' re: ea sic paulo ante habent: Quia Ecclesia, qη iv. Aηtiochia Syria pacem habet, ut ostensum est

mihi, per orationem vestram . Quibus statim aris texuit et Decet , Polyearpe Deo beatissime, concilium gregare Deo deceatismum ,σordigare aliq*cm,

49쪽

18 DE RITU SACR. ECCLἰ uem dIlectum valde habetis oe impigrum, qui po

teris Dei Cursor voeari; hune dignificari, ut vadens in Syriam glorificet vestram impigram cariatatem In gloriam Dei. Et non multo postr uuia igitur omnibus Ecclesiis non potui scribere, propter vepente navigare me a Troade in Neapolim, ut voluntas praecipit: scribes aliis Ecclesiis , ut Dei sen-

tentiam prisdens, idem σ ipsos facere; hi quidem

potentes pedites mittere, hi autem Epistolas per a te missas, ut glorificeris aeterno opere . Mox autem et Saluto futurum dignificari ad eundum in Syriam . Sed mentem ipse suam aperit Ignatius , Omnem que omnino dubitationem tollit , dum ad ipsos Smyrnenses hac eadem de re scribens ita ait roratio vestra pervenis ad Ecclesiam, quae est in An- tiochia Syria ; unde ligatus Deo decentissimis vinculis, omnes saluto non existens dignus inde esse , e tremus ipsorum exissens: secundum voluntatem autem Dei dignus factus sum , non ex conscientia, sed ex gratia Dei ι quam oro perfectam mihi dari, ut in oratione vestra Deo potiar . Ut igitur perfectum vestri fiat opus in terra O in caelo , decet ad honorem Dei, ordinare Eclesiam vestram Deo v nerabilem , alias Sacrum Legatum In factum usclue Syriam congaudere ipsis, quoniam pacem habent, oe acceperunt propriam magnitudinem ,

restitutum est ipsis proprium eorpusculum. Visum est mihi igitur Deo digna res , mittere aliquem vestrum cum Epiuola s ut glorificent eam , qua fecundum ocum, ipsis factam tranquillitatem. Hactenus Li

50쪽

VET. CONCION. LIB. L. gnatius, qui dum Sacrum Legatum appellat eum, , qui deligendus erat, ut in Syriam mitteretur ad: Antiochenos , praeterquam quod exprimit hujus, viri munus, declarat etiam manifeste , quid per . , Divinum Consortem, scribens ad Polycarpum, . intellexerit. . Ex quo fit, ut Baronii opinionem . de vocis, Cursors significatione probare nullati modo queam. . Non me fugit tamen, novitium Scriptorem inveniri, qui nullo teste fretus antiquiore, sed Baronium tantum , ut videtur , sequutus, assim met. Ad Ecclesiasticos hujusmodi conventus i . dicendos habuisse olim nascentem Ecclesiam ceristos quosdam homines, qui, quod longos brevi tempore cursus conficerent, Cursores appellaren tur: quod quam intelligenter ac perite faciat, ex paulo ante narratis perspicue apparet. Neque vero est ullo modo hic idem audiendus, cum, quos omnino ex Baronii mente , , licet is de industria id ipsum reticuerit cursores nuncupari dixerat, eosdem ex propria opinione configit vos cari Pracones a Beato Hieronymo in Epistola 22. ad Eustochium. Adscribam Epistolae verba, quo per se possit quivis, vel litteris tinctus, si modo ea semel inspexerit, de Hieronymi sensu, contra quam is crediderit, judicarer ea veroi sunt hujusmodi: Nudus ante fores earum Chri us emoritur ι eum manum egenti porrexerint, bucis

rinanis eum ad Agapem vocaverint, praeco condum

citur. Nimirum loquitur Hieronymus de Opu ι lentis

SEARCH

MENU NAVIGATION