Commentarii historici et chronologici in Demosthenis Orationem de corona Insunt multa ad Philippicae aetatis cognitionem omniumque Demosthenis orationum, quae sunt ex genere publico, intelligentiam adiuvandam

131쪽

convexisse reserat, quo tempore ipso tertiam illam ad Amphictyonum concilium legationem obiret, et ante suum, Stephani, atque Dercyli ceterorumque legatorum, qui ad Amphictyones missi essent, adventum, Phala

cum ex pacto dimissum esse nonne inter breve temporis spatium reversam ex acedonia legationem, foedus cum Phalaeco ictum, et decretum Callisthenis de σκευαγωγια sactum esse testatur 2

Quod igitur reliquum est, ea iam, in quibus e

positae modo utriusque oratoris enarrationes certissime conveniant, in pauca conferentes Proponamus:

Itaque Scirophorionis XVI Athenienses rati Philip pum salvis Phocensibus in communi Amphictyonum conventu turbas Amphictyonicas iure compositurum esse, decernunt, Phocenses ut templum Delphicum Amphictyonibus restituant, simulque legatos mittunt, de iusta belli sacri componendi ratione coram Amphictyonibus acturos. Hi per Euboeam ad Philippum tendunt, cum Thessalis ad Thermopylas versantem, quas adhuc praecludebant Phocenses Chalcide vero certiores fiunt de pacto Phalaeci, qui traditis inis

testatem Philippi Thermopylis et Phocidis urbibus in

Peloponnesum discesserit. Interrupto igitur itinere Athenas revertuntur, et Scirophorionis XXVI De cylus inopinatam rerum conversionem Atheniensibus in Piraeo congregatis renunciat. maec ita constant, ut 'DEodem ipso tempore adfuisse apud Philippum bocensium quoque et hebanorum legatos, coniici potest ex Demosth. r. Phil. III, p. 3 et Aesch. π παραπρ. p. 46 f. Posteriori bc Aeschines quum ante Suum, Stephani Dercylique et ceterorum Amphictyonum adventum Phalaecum ex pacto discessisse dicat, innuere videtur, constitutum iam antea fuisse, ut rato tempore, et salvis adhuc Phoeensibus Amphictyones convenirent, de bello sacro iure componendo acturi.

132쪽

nihil habeant dubitationis. Num vero nuncio hoc accepto Athenienses de apparatibus bellicis, fugaque ex agris capessenda continuo cogitarint, id adhuc possit in dubitationem vocari. Cogitarunt certo, si statim mos pactum illud Phalaec Philippus Thebanorum Thessalorumque votis obsequens Pylis traiectis in Pli

eidem proficiscebatur, ut urbes in potestatem suam re

digeret, id quod contendit Demosthenes, quum dicat: ἐκ δὲ Βερκυλος ἐκ χαλκίδος, καὶ πήγγειλὲν μῖν, ο πάντα τα ποάγματ' ἐνεχείοικε Θηβαίοις ο ιλιππος, . παραπρ. p. 36ο innuitque ipse etiam Aeschines, quum reversos legatos itinere dicat πυθομένους τα περὶ τους Φωκέας σομβάντα, ibid. p. o L. Veruntamen id ambiguum in praesentia relinquentes ad ea potius tendimus, quae magis explorata sunt. Atque primum nuncio illo accepi nihil non fecisse Athenienses, per se consentaneum es Quam ob rem id certissime constat, legatos illos, interrupto itinere Athenas reversos, rursus esse ad obeundam legationem adactos, id quod Aesuhines testatur l. c. p. Φ, et Demosthenes, quum statim post inopinatam illam rerum conversionem ad Philippum contulisse se Aeschinem dicat l. c. p. 38o). In his enim legatis abiit iam fratris loco Aeschines ipse restituta interim valetudine Aesch. l. e . ano legationem Αmehines variis locis την ἐπὶ τους Ἀμφικτίονας πρεσβείαν t. c. p. 4 s), τὴν την ἐπὶ τους

Ἀμφικτ. ρ. p. 7 . et τὴν τρίτην ἐπὶ τὸ κοινον τῶν Ἀμφικτυονων P. 46 s. ), atque π παραπρ. p. 5 init. ducentos secum ex universa Graecia legatos adfuisse testatur. anifesto igitur Aeschines hanc legationem obiens communi illi Amphictyonum concilio intersuit, quod post pactum Phalaec Phocensibusque in pol statem suam redactis convocasse Philippum Diodorus' τρίτην. Duas enim arite ad Philippum obierat.

133쪽

112 XVI, 59 refert, ut de sacrilegii poena iudicaret, et

a quo factum est decretum illud Phocensibus exitiosum, quod idem assert XVI, O . Idque clarissime

ipse etiam Aeschines docet, quum advenisse Phoceusium egatos opem sibi in causa de legatione malo gesta laturos dicat, v ἐγω τὴν το&ην πρεσβείαν ἐπὶ τους in φικτυονας πρεσβευ- σωσα Λαίων ἐγχειρουντων λέγειν ως δεῖ τοτ ἡβῶντας υθεῖν κατα του κρημνου, καὶ παρηγαγον εἰς τον Ἀμφικτυονας στε απολογίας τυχεῖν. I. c. p. 4 imi Quum autem Aeschines brevi tempore post Phalaec pactum nunciumque ea deo Athenas allatum legatus Athenis abierit, Amphictyonum illud concilium consedisse patet mense et gitnione aut Boedromione, certe ineunte anno tertio Olmp. VIII. Itaque nunc iam quaeritur, anne tum demum Athenienses fugam ex agris capessendam de ereverint, quum ex decreto Amphictyonum Philippus diruere Phocidis urbes ovisset, et decretum igitur Callisthenis re vera mense demum,aemacterione I tum siti Aeschines Athenienses convexisse impediamenta ex agris dicit, quum ipse iam legationem illamad communem Amphictyonum conventum obiret, εσκευαγωγησαν ἐκ των ἄγρων Ἀθηναῖοι πρεσβευοντος μου τὴν τρ&ην ἔδη πρεσβείαν ἐπὶ το κοινὸν των Ἀμνκτ. 1. c. p. 46 m. Demosthenes statim Aeschinem, postquam Der lus nuncium illum de inopinata rerum conve sione Athenas attulisset, perturbatique Athenienses s gam ex agris capesserent, ad Philippum properasse contendit, Thebanisque modo Phocide potitis in in dium eorum exercitum mediasque Thebas esse Pr sectum, et quum ad Philippum advenisset, ταπινίκια τῶν πραγμάτων καὶ του πολέμου, α Θηβαῖοι καὶ ωίλιππος θυον, celebrasse π παραπρ. p. 38ο), quae quodammodo Aeschines ipse confirmatis 5 initi utibus omnibus utrique oratores haud ambigue indicare videntur, concilium illud Amphictyonicum occupata

134쪽

iam Phocide Delphis habitum esse. Immo Demosthenes t. c. de Aeschine ειστιατο θων, ait, καὶ σπον-δων μετειπε καὶ υχῶν, ας ἐπὶ το τῶν συμμάχων των τριετέρων τείχεσι καὶ χώρα καὶ πλοις πολωλοσιν εχετο ἐκεινος, ac si tum iam decretum illud Amphictyoni eum de Phocensium excidio actum esset nulla alia, ut videtur, de causa, quam ex qua Phocenses statim post pactum Phalaec perditos eorumque urbes eve fas esse dicit. Verum etiam haec cum vere actis quodammodo congruere possent, si statim post pactum Phalaec et ante Amphictyonum conventum Phocidem occupasset Philippus, eaque perfecisset, quae continet eius ad Athenienses epistola, ad quam iam conver

timur.

Etenim nuncio accepto Athenienses in bello apparando occupari, Philippus eis epistolam mittit eam,

quam recitari iubet Demosthenes de cor. p. 238. In ea Atheniensibus nunciat, traiecisse se Pylas et Pho- eidem subegisse, in urbibus, quae sponte deditionem fecissent, praesidia locasse, alias, quae imperio non paruissent, vi cepisse, incolisque in servitutem red etis solo aequasse. Iam ista Phocidis occupatio quac- Titur, utrum statim post pactum Phalaec cum Philippo acciderit, an convocato demum Amphictyonum concilio factoque eorum decreto, Phocensibus exitioso λPosterius eiskius opinatur. At primum Philippus ipsas Thermopylas pacto Phalaec occupavit ideoque

mense iam Scirophorione traiecit tum ex illo Amphictyonum decreto bis exceptis omnes Phocensium

urbes devastandae erant v. l. c. cap. h. r. I XwJ. Praeterea Demosthenes in or π παραπο haud ambigue occupatam post pactum Phalaec Phocidem plu-xies indicat, in eo tantummodo a Philippi epistola dissentiens, quod neque vi nec per obsidionem suba- .ctam Phocidem dicit, quippe qui ubique monstrare studeat, Phocenses Philippum ad coercendos Theba-

135쪽

nos in Graeciam descendisse ratos, quod iactaverint Aeschines atque Philocrates, sine ulla suspicione Phia lippo se commisisse. Si p. 36o: δει τοίνυν τὸ μηδεμίαν των πολεων των ἐν Φωκευσιν ἄλωνα πολιορκία, ἀπἐκ του σπείσασθαι πάντας οδην ἀπολέσθαι, θιστόν ἐστι πημειον του διὰ τουτους πεισθέντας αυ-υς ως π του Φιλίππου σωθησονται, ταυτα παθεῖν, et P. 358 sqq. καὶ ρ τοι παnαδοντες αυτοἰς Φιλίππω καὶ κοντες χχειρί σαντες ἐκείνω τας πολεις πάντων ων ἐναντίων, δν πρὸς Mας υτος ἀπηγγειλεν, ἐτυχον. s. . 365, 379, 38o Clarius dicta Demosthenis explicat Aeschinea: πιστεύσαντες δὲ οἱ σωκεῖς ἐμοὶ ισω Iυλων αυτον παρεδέξαντο, καὶ τα πυλεις τυ αυτων παρέδοσαν. π παραπo. p. 46. Sed ipse etiam ως τὰ τ ιστα ει- Πυλων oΦίλιππος παoῆλθε, καὶ τας ἐν ἐν σωκευσι ολει παραδόξως ἀναστατους ποίησε or in Ctes. p. 6 in D nique cum Demosthene conspirans Diodorus XVI, 59 xes post pactum Phalaec gestas hoc ordineis fert: οἱ δε Φωκεις συντριβέντες ταῖς ἐλπίσι παρεδωκαν ἐαυτους τ οιλίππω ὁ δὲ βασιλευς νε ιιάχης ἀνελπίστως καταλουσα τὸν ρον πολεHον, συνήδοευε μετα των Βοιωτων και Θετταλων. κρινεν ουν συγκαταγειν- των δεφικτυονων συνέδριον, καὶ τουτω τὴν περὶ των λων διάγνωσιν ἐπιτρεψαι.

Philippus igitur Scirophorionis XXIII cum Pli laec paetus continuo h aloium Thebanorumque votis obsequens Aesch. π παραπρ. p. 6 L Phocidem

occupavit, scilicet ne mora Phocensibus resistendi, Albeniensibus opem serendi facultatem praeberet, u que delato ante communem Amphictyonum conventum ad Thebanos et Thessalos omnium rerum arbitrio, ipse eo certius in Amphictyones recipi posset Occupanti tamen restiterunt aliquot urbes. Non enim totius populi consensu, sed solus Phalaecus propriaeque salutis gratia urbes pacto tradiderat. Resistentes

igitur Philippus vi cepit, delevitque, aliis praesidia

136쪽

imposuit, quae continerent terram, donec convocatis ab Amphictyonibus de summa rerum et sacrilegii poena iudicaretur. Quae si ita se habuerunt, non quod ex decreto Amphictyonum Philippus urbes diruere coeperat Λὶ nienses σκευαγωγίαν decreverunt, sed quod pacto h laec comperto quum eius discessu totam Phocidem desertam viderent, mala fraude circumventos se esse experti sunt, et ne Philippus occupata Phocide cum Thebanis iunctus continuo Atticam peteret, metuebant, denique quod sua ista intercessione Phocenses servari adhuc posse arbitrabantur. His igitur explicatis, reliquum iam est, ut es, postremo loco excussae, eo ordine proponantur, qui ex cognita modo temporum ratione necessario prodit:

Archonte Themistocle, lymp. VIII, , Scirophorionis XXIII Phalaecus cum Philippo

paciscitur.

Scirophorionis XXVII congregatis in Piraeo ad concionem Atheniensibus Dercylus, interrupta legatione Atlienas reversus, de pacto Phalaec Philippique in Phocidem prosectione nuncium affert. Quo perterriti Athenienses eiusdem mensis die

XXVII, XXVIII, XXIX se XXX fugam ex agris ex

Callisthenis psephismate decernunt. Eodem anno enim latum decretum hoc esse certissime confirmari iam potest archontemnesiphilo, qui Demosthenis illi atque huic Callisthenis decreto praefixus est, et sive Eponymus sit, seu ex ceteris archontibus aliquis, ad duos tamen annos certe referri non potest, id quod euskius iaciti Interea Philippus traiecto post Phalaeci discessum per Thermopylas exercitu Phocidem

Demosthenes de cor. p. 23 Aeschinem perfunctum altera ad Philippum legatione renunciasse Atheniensibus

137쪽

cripat, urbes, quae resister ausa sint, vi continuo ca

pit epist Philippi de cor. p. 238).

Olymp. VIII a 3 ineunte, suscepto Athenis ab Archia ponymi archontatu, Philippus, occupatis iam Phocensium urbibus, de Atheniensium apparatibus bellicis certior factus epistolam Athenas mi tit eam, quae exstat in or de cor. p. 238. Simul Amphictyonum concilium de Phocensium seriun d liberaturum Delphos convocat, ad quod Aeschines cum Stephano et Dercylo Athenis legatus abit. Amphictyones secundo vel tertio anni mense, quippe praeter ordinem Diod. S. XVI, 59), congregantur, in eorumque conventu exitiosum illud decretum sit de Phocem sibus ex Amphictyonum numero eliciendis, de diruendis eorum urbibus, conserendoque in Philippum Α-phictyonici iuris consorti et principe in ludis Dinicis loco Philippus tum decreta Amphictyonuici in Phocenses exsequitur, et in Macedoniam redit Diod. L .mo. Rebus iam ita compositis eiusdem annim nychione Pythici ludi celebrantur, a quibus Athenie

se misera Phocensium sorte exacerbati prorsus abstinenti mem. π παραπρ. P. 38ο. 4. a vero si iusta rerum sui temporumque S ries, quum iam non in Demosthenis solo, sed in uir que Demosthenis et Callisthenis, decreto mensium nomina dierumque numeros depraVatos esse statuendum sit, alia iam depravationis via ac ratio quaerenda erit, a quam supra indicavimus. In qua tam spinosa

materia nullam prope sateor meliorem operiae posse refert εἴ os δε θορυβεισθαι θ παρεληλυθέναι αλιππον εισω Πυλων, ac si simul quum legati Athenienses Athenas exmacedonia reclierint, Philippus iam Thesemopylas occupavet.

138쪽

xationem, quam quae a Tayloro not. ad P. de cor. p. 235 tentata iam est, quamquam ab aliis saepius nec

immerito deinde explosa Atque id Taylori primum

certissimum videtur esse, nec casu, nec exemplarium

vitiis, sed consilio factum esse, ut tam discrepans temporum dissensio in tabulis istis exstiterit. Praeter menses enim dierum etiam numeri ab iis prorsus abhorrent, qui pro illa factorum ratione consignati esse deberent. Nam Demosthenis decretum vn chionis III latum est, Callisthenis, extremis Scirophorionis diebus. Quonam igitur casu depravationem tantam exstitisse conieceris Pergit Taylorus in discrepantiarum harum explicatione hoc modo comparat utrosque secum calculos, atque inde contondit, posteriorem eliciter satis et consulto esse subductum, ita ut simile paene temporis spatium intercedat inter c- cretum de constituendis legatis et illud de vigiliis habendis, quale iuxta historiam intercedere necesse suexit, quemcumque calculum inieris i. e. sive id fiat

iuxta eum, quem ex oratorum verbis elicimus, seu, quem decretorum Verba repraesentant. In superiori

enim calculo excitantur legati ad proficiscendum Munuchionis die III. Prosciscuntur, spatioque ultra bimestri in itinere trito, Seirophorione mense Athenas re deunt. Et paullo post eorum reditum narratur Ath

nis clades Phocensium, nempe Scirophorionis die XXVII. Quod intervallum esse dierum circiter LXXXIII. Iam autem si iuxta alterum computum numeres, scii ab Hecatombaeonis die ultimo adia macterionis diem XXI, dies iterum esse LXXX levissima, vel potius nulla disserentia. Utrinque igitur

accuratius convenire rationes opinatur Taylarus, quam in tali re fas erat exspectare M igitur quum teneat, simile sere dierum spatium ex utroque calculo pxο- dixe illam mensium discrepantiam fastorum mutatione

explicari posse censet Fieri enim potuisse, ait, ut

139쪽

verna σημερια, quae apud priscos Athenienses in Uaphebolionem incidebat, iam novo fastorum ordine introducto iuxta Hecatombaeonem caderet, praesertim quum nostra Demosthenis editio ex duplici eram a que Miuωδει quam Ulpianus vocat, conflata sit qua de re v. quae disserit ad Dem de cor P. et et ira praefati admidianam . Verum opinio haec a multis explosa iam profligataque est. Fecit enim computationem suam Gylorus ad eum mensium ordinem, quem Petavius exhibuit, neque, ut ametshio I. c. .i9 recte monitum est, animadvertit, id quod a But manno ap. Ideler histor. Untersuchung. uber d. astronom Beobachiunge de A. p. 383 sqq. demonstratum est, Maemacterionem Fanepsione priorem neci quartum esse anni mensem, sed quintum C Ideseri

Enchirid. Chronol. Vol. I. p. 7 sqq. Bocis in

Thesaur. Inscripti. Att. r. I. Isque non una sola aetate, sed per omnia tempora legitimus ordo fuisse videtur, ut Periclea aetate Bockh. l. c. r. i et a tale imperatorum ibid. nae. 7o 276, Accedit, quod Tvloriana ista fastorum mutatio, ex qua Hecatombaeo in Munychionis locum transIatus esset, ne quo tempore, nec an omnino unquam aceiderit, demonstrari potes Mutationem fastorum Atticorum intercessisse, quo tempore propagata per Graeciam religione Christiana Graecae gentes ita fastos instituerent, ut cum Romanorum Iulianis quadrarent, ut annus docet

ap. Ideler histor. Untera. P. Ob. s. 385 ex Epiph ni et menologio sto typis exarato in appendice adH. Steph. Thes. r. l. col. 225, et post eum Ideleri Enchirid. Chronol. Vol. 4. 36 sqq. . Verum ista

fastorum mutatione initium anni collatum ab Ath niensibus est a solstitio aestivo in aequinoctium au- tumnale, ita ut Hecatombaeo Septembri, elagittito responderet Octobri, id quod iure cishius conte dit, non modo non lavere, crum etiam obstare opi-

140쪽

nioni Taylorianae, ex qua Hecatombaeo ElapheboIionis loco et initium anni in Februario nostro sere, di positum foret. Veruntamen nondum inde profligari continuo

Taylox opinio potest Epiphanium seculi P. C. n.

quarti parte altera floruisse constati a igitur aetate concedendum Butimanno est IdeIeroque mutatam istam fastorum Atticorum rationem obtinuisse Attamen Posteriori aliquo tempore, dixeri quispiam, alium mensium ordinem invaluisse, ex quo pro Tayloriana sententia Hecatombae in pristim laphebolionis locum cesserit, in Hecatombaeonis prope aemactexio. Nam

in Scholiis, quae Ulpiani vulgo quidem vocantur, sed

ea, quam nunc obtinent, conditione, neque ad homunem unum, nec unam ad aetatem referri possunt, in decreto p. 235 voci 'Eκατομβαιωνος adscriptum est mo- τί . artio autem ex veteri astorum Att. xationexespondebat laphebolio. Atque simili ratione pra terpropter in plurimis locis decretorum menses cum Romanis collati inveniuntur. Ita voci Μαιμακτηδειῶνος in decreto p. 238 adscriptum est nox ου 'Eλαφροβοώωνος p. 24 μεμβοίου met; ομιωνος p. 249 Σουνίου, id quod recurrit etiam P. abo deniq--ου--χιῶνος p. 28 Vανουαδείου. mira sane res explicat quo dissicilis, qua mirari subit Taylorum coniecturam

suam confirmare non esse conatum. At sensit Pr

secto viae plerumque religiosus caute fiduciam in Sch liis istis esse collocandam, quae sicuti in multis in ptiunt, ita neque hic satis sibi constant. Nam ubi Μunychio consertur cum Ianuario p. 8a , ibidem Uapheboli Februarius dicitis, Thargelio prilis, siticu denique p. 89 Scirophoxio Maius tribus his

locis accuratius observata veteri fastorum ratione. Inde vero manifestum id est, duas in conserendis aecum mensibus Atticis Romanisque manus elaborasse, P steriorem illam cautioris hominis eiusdemque fortasse,