장음표시 사용
161쪽
Athenis habitam, adeo secum profecto congruunt, ut ad eandem rem referri posse videantur. Quodsi gutur Pythonis legatio in ori de alon et illo or de Cor loco memorata eadem est, cuius Libanius in argumento ad Dem or Phil. II meminit, ipsa fortasse hac oratione adv. Phil. II resutasse Pythonem D mosthenes videatur. Quae opinio quamquam minus inde confirmatur, quod non adversus Pythonem, sed ad Athenienses potius verba orator facit, argumento tamen orationis probabilis quodammodo reddi potest. Tota etenim oratio eo potissimum tendit, ut reseli tur multorum opinio, qui Philippum non iniuriis fraudulentisque machinationibus imperium appetere censeant. Extrema deinde orationis parte orator in eos praesertim invehitur, qui Philippi commodis imserviant, in pravos potissimum et Persidiosos legatos, quorum improbitate pax Olymp. VIII, a facta tanta Albeniensibus detrimenta contraxerit. Inter eos vero primarias partes obtinuisse Aeschinem constat, quem ipsum Pythonis orationem adiuvasse h. ori de cor. I. Demosthenes resert ουτος ὁ συνηγωνί το καὶ τἀναντιοἐμαρτνρει τῆ πατριδι. Verum, ut omnis dubitatio removeatur, reliquas adhuc legationes quae posteriori tempore a Philippo
Athenas missae sint, persequamur, necesse est. Quam
igitur Olymp. IX, i Pytho obibat legationem, ea
Philippus Athenienses, ut de controversiis secum eo venirent, provocavit. r. de Halon. p. i. Ad componendam igitur omnem discordiarum materiam Ath nienses primum, ut Amphipolin sibi Philippus redderet, postulabant, i. c. p. 82, 3ὶ tum ut ceterae quoque Gracciae civitates, magnae Parvaeve, etiamsi non essent in pacem foedusque receptae, et Pace tamen et libertate ita suerentur, ut si quando in di crimino versarentur, ii, qui essent pacis participes facti, liberam civitatem in potestatem alienam redigi non
162쪽
141 sinerenti c. p. 8O, deinde ut omnes in Thracia posse
siones, quas inter pacis cum Atheniensibus pactionem occupasset Philippus, Serebion, rgisce, Hieronoros, reliquae rursus sibi restituerentur l. c. p. 6 deniaque ut Cera leptes quoque ad pacem laedusque admi teretur Dem. r. n. παραπρ. Olymp. IX, a habita p. 398, quo loco de ἐπανορθωσει ric ψηνης sermo est, eadem nimirum ipsa, quam Athenienses Olymp. IX, i, quum Pytho legati munus obibat, Proposuerunt. Haec continuisse Atheniensium decretum videtur, quod conscripsisse se sex auctor ori de Halon ad illam Phthonis legationem de al. p. a. Eodemque haud dubie et Halonesus repetita est. V. l. c. p. 77. Id igitur responsum retulisse Philippo legatio Athenie sium videtur ea, quam auctor or de Halon memorat p. 77. Legati ex nec amice a Philippo excepti sunt, nec eum ad explenda Atheniensium desideria prope sum invenerunti Dem. π παραπρ. p. 447. Insequenti
igitur statim anno Olymp. IX, a Philippus novam
Athenas legationem misit cum epistola, cuius argumenta singula in or de Halones recensentur. C ram his enim legatis habita haec oratio est, secundum
Dionys Hal. p. ad Amm. S. o. πρὸς τοι Φιλίππου πρέσβεις , Olmp. IX, a. Huic tamen legationi non interfuit Pytho. ius enim ut absentis meminit a ctor de Halon. p. r. Πυθιον, ὁ τότε πρε-υων. Eodem anno Olymp. IX, a Philippus suscepta nova in Thraciam expeditione Cardianis auxilia misit adversus Diopithis Atheniensium in Chersoneso pra
' Iacobs in prooem ad or de Halon. Stolared. d. Dem. p. 375 missum tum quoque Pythonem esse cum Philippi epistola refert. Quod quum, unde ceperit, nesciam, confudisse mihi vir doctissimus hanc legationem cum priore illa Olymp. IX, a Athenas missa videtur.
163쪽
42 toris, incursiones v. cap. h. - 6 ets), postquam Ath nienses, quod eis a Philippo propositum erat, ut v terem de sinibus controversiam cum Cardianis lege componerent cor de Halon. p. 86, 7 , superbe r spuerant epist. Phil. p. 6i . Diopithes contra, Thracibus a Philippo oppugnatis opitulatus est v. r. de Cherson p. a), lymp. IX, 3. Violatae ita
pacis ut de Diopithe meritam poenam sumerent Ath nienses, Philippus epistola missa postulabat. V. argumi. ad ori de Cherson. Quae oratio per istam quidem occasionem habita est, num vero ad legatos Philippi, nullum indicium prae se scri neque aliunde constat Pythonem tum Athenis adsuisse, sicuti eodem tempore ab aliis quoque Graeciae civitatibus missas esse legationes, nequaquam consentaneum est.
Insequenti tempore nusquam Philippi ad thenienses legationem memoratam invenio, usque ad , sessam a Philippo Byzantiorum civitatem. Tum demum ubi Philippo Hellespontum magis magisque id
ditionem suam redigente exsuscitati Athenienses ad bellum strenue adcingebantur, et Demosthenes tertia
quartaque Philippica xupiam iam a Philippo pacem esse ostenderat, Philippus omni iam simulatione a tecta Olymp. X r epistolam Atheniensibus misit
eam, quae Demosthenis suspectae orationi πρὸς si A. ἐμπιολην assixa est. Hac enim excitatus Demosthenes duodecimam suam adversus Philippum orat habuisse sertur Dionysio l. c. S. O. eam, cuius exordium certe
exstat in oratione, quae nunc ad Philippi epistolam vocatur. Quam orationem Dionysius i. c. S. 2δPhilochori auctoritate nisus, quo tempore Byzantium a Philippo obsidebatur, habitam esse contendit. pusiolam vero an per legatos miserit Philippus, eisque i tersuerit Pytho, non constati Quod utut se habuit, epistola Philippi, quum apertam iam belli denum ciationem contineat, certo post illud tempus scripta
164쪽
est, quo Demosthenes redargutum a se Pythonem reseri, id quod Anaxinus explorator postea Athenis comprehensus manifesto docet ipsaque etiam Philippi epistola, ut statim monstrabimus. Iam denique revertimur ad notissimam omnium legationem Thebas missam, Olmp. X, a brevi anto quam ad Chaeroneam pugnatum est Aderant tum Thebis praeter Atheniensium legatos, quorum princeps
Demosthenes fuit, Philippi quoque legati eiusque s
eiorum, Thessalorum, Aenianum, Aetolorum, Dol pum Phthiotarum. Philochor. p. Dionys Isai. g. a. Dem de cor. p. 29 sq. Ea quoque, quae Dem. l. c. de ista legatione refert, optime ad ea quadrant, quae nostro or de cor loco memorantur. V
aeum enim vero ipsa illa rerum similitudo Diodorum aeque et interpretes eo abduxit, ut Pythonem ex hoc, de quo quaesti est, ori de cor. I. Thebas transse Tent, et hanc Pythonis, quam Athenis obibat, legationem cum illa Philippi Thebas missa confunderent. Huic tamen ne adsuisse quidem Pythonem Plutarchus manifesto docet, qui in Demosth. c. 8 teste arsya, historiarum celebri scriptore nisus, Amyntam tum et Clearchum, acedones, Daochum et Thrasydaeum, Thessalos, Thebas a Philippo legatos esse reserti omnium ergo harum legationum nulla est, quae possit aptius ad h. or de cor Iocum referri, illa, quam Olymp. IX, i thenas missam esse supra, cuimus. Ad eandem igitur haud dubie insignis ex
epistola Phil. locus pertinet, qui cum re nostro P decor loco a Demosthene relata apprime conspirat παν- των δέ tio δοκM, Philippi verba sunt, παραλογωτατονῶναι διοτι πέμυναντος μου πρέσβεις in τῆς στιαμ μας πάσης,, σι μαρτυρες, καὶ βουλομενου ποιησασθαι ποῖς δμα ὁικαίας ὁμολογίας OH των Ἐλλήνων οὐδἐ του πιοὶ τουτων λόγους Ἀδίζασθε παo των πρεσβευοντων, ἐξὸν ἱμῖν ὴ των κινδυνων παλλαζαι τους μαερες--πτευον
165쪽
τας τι καθ' hιων, ἡ φανερως Iζελέγξαι με φαυλοτατον οντα των παντων - μἐν ουν δήειου ταυτα μνέφεοε, τοῖς Mχέρουσιν - λυσιτέλει φασὶ γαρ οἱ τῆς πολιτείας τῆς παo' μῖν ἔμπειροι τὴν ia ειρήνην πόλεμον αιτοῖς εἶναι, τὸ δ πολε ιον εἰρηνη κ. . . . . . 63. His igitur exploratis, Anaxinum verisimile est appropinquante bello lymp. IX, 4 exeunte Athenis
Comprehensum esse. Repetitum enim bellum est OLCX, I ineunte v. nostr cap. h. ), Aeschinem vero cum Anaxino conspirasse dicit Demosthenes ante etilum palam redintegratum καὶ τὸ μεν δὴ ποῖ του πο- λεριεῖν φανερῶς συναγωνί σγαι Φιλίππω δεινὸν μέν etc. de cor. p. 74. - Testimonium itaque de Aeschinis Anaxinique colloquio, quod exstat in or de cor P. 273, datum Demostheni est postquam naxinus iam est capite lexus, ut indicant verba Ἀναξίνω ο εκρίθηεῖναι κατάσκοπος παρα σιλίπποQ in causa nimiarum, quam ei intendisse se reser Aeschines or. in Ctes. p. 85. s. Quae causa si dicta est continuo post Anaxini damnationem, testimonium reserendum erit
ad primam prytaniam Olymp. X, I, ut eius verba
recentius, et haud dubie ad usum actionis de corona addita ατται πεδοθησαν αἱ μαρτυρίαι ἐπὶ κίου, ει τομβαιωνος τρίτη σταριένου demonstrant. Eo anno a tem quum Theophrastus ponymi magistratu sung retur, Niciam rursus liquet pseudeponymis esse annumerandum, in quo mirum etiam est, αρχοντος omnino non addi, quod sit in reliquis. 4. i. 48. καὶ Μεγαροις ἐπιχειρῶν.
Proximo post res in media Graecia compositas tempore quum una ex parte in Peloponnesum auctoritatem suam transferre, ex altera Euboeam sibi ass rex Philippus moliebatur, quas res continuo expOSiaturi sumus, simul egarensium quoque civitatem te
166쪽
tabat, quippe quam vel maxime sibi opportunam videret, cum ob vicinum Athenarum situm, tum quod in Peloponnesum ingrediendi commodam offerret sa- cultatem. Ut ubique sere sic etiam Megaris exstabat civium aliqua pars in primis, ut videtur, optimatium, quae propriae utilitatis causa votis Philippi inserviens intestinas turbas excitabat, eiusque commoda clam agitare conabatur ille vero ad adiuvanda armis etiam eorum consilia Promptus paratusque aderat. Rem quidem, qualis uexit, integram cognoscere nequimus; exstant tamen disiecta hic illic testimonia, eaque vel maxime in Demosthenis or. de . . legat. in qua Philippi insidiae adversus egis saepius ut rece
tissime tentatae commemorantur. Itaque quum ratio ,
haec lymp. IX, et habita sit , Philippi illa adve
sus Megarenses molimina in Obmp. IX, i reserenda esse, manifestum est. Sic. p. 448 orator τίς Μέγαρα πρω ν, ait, λόγου ἀλλοτρια πεποίηκε, et p. 45 ονη- τωι ἐν μας ἐν ψοία Φίλιππος προςκατασκευά ται, καὶ Γεραιστῶ καὶ Μεγαροις ἐπιβουλετων διατελει. Nec dubium est, pertinere tentatam hanc Megarorum o eupationem ad anni illius partem Posteriorem, unaeum Philippi in uboeam incursionibus, quas in eadem oratione orator ubique cum illa ut recentissime tentatas coniungit, simul etiam cum illa, quam
Semper ego habitam hanc orationem dico, festinantius Plutarchum Demosth. c. 5 scripsisse iudicans: ὁ δἐ κω ' Αἰσχίνου της παραπρεσβείας, δηλον, εὶ λέλεκται.
Etenim habitas esse orationes, ipsius Aeschineae orationis initium testatur p. a s. s. p. 48 f. Vera auddubie Idomeneus scriptor resert παρα τριακοντα μο- νας τον λ ἰσχίνην ἀποφυγειν p. tui. I. c., et seudoplut Vit. X ore. iii Aesch. Eubuli intercessione Causam Demosthenem perdidisse. l. bot biblioth.
167쪽
diutius iam meditabatur, tunc perfecturus erat, in P loponnesum impressione. Praeter hanc enim nec Μ garorum nec Euboeae a Philippo periculis intent in ulla sit mentio in Demosthenis or. Phil. II, quae olymp. IX a. I habita est, eodemque, ut easdem ob causas equidem contenderim, ineunte mediove.
Eodem etenim anno Diodorus XVI, 9 Philippum
in Thessaliam descendisse refert, intestinas turbas, nuperrime exortas, compositurum, postquam expeditione Illyrica, antea suscepta, feliciter esset perfunctus. Hanc
expeditionem igitur si Olymp. iam CVIII, 4 suscep
rat, quod omnino statuendum est, Thessaliam petierit olymp. IX a. i medio aut exeunte. Indeque eum opinor in Peloponnesum traiicere meditatum esse. Eodem enim tempore Demosthenes Athenienses reserta Drymum in Phocide et Panactum copias emittere Coactos esse: π παραπρ. P. 4 6 In Peloponnesum igitur ut per Isthmum traiicere posset, nihil ardemtius in votis habuerit, quam ut egara suo arbitrio ante posset obnoxiam reddere Eandemque ob eam sam, quum hinc depulsus esset, statim contra Ambraciam conversus est Olymp. IX, 2, ut per mare loppnnesum ingrederetur. Sed hanc rerum seriem melius sequentes commentationes M. 5 et 6 confir
occupare autem Philippum egara conatum esse urbi e praesidium imponere, Demosthenes locis innumeris docet: π παραπρ. P. 368 καὶ μην μετα ταυτα ὁσάκις προς II ορ' uti et πως Μεγαροις κουοντες υναμιν Φιλίππου καὶ ξένους ἐθορυβεισθε, πάντες ἐπίστασθε. CL
p. 404 446. Philipp. II, p. 5, ii 8. Et rati
nem, qua ad incepta haec violentiora ansa Philippo praebita sit, optime orationis . παοαπρ. P. 435 illustrant haec verba τί δ' ἐν Μεγαροις Ου οιεσθε εἶναι τινα κλέπτην καὶ παρεκλέγοντα τα κοινά; νάγκη - πέφηνεν τίς αιτιο αντοθι νυν τουτων τῶν συμβεβηκοτων
168쪽
πραγμάτιον ουδὲ εἷς αλλα ποιοί τινες οἱ τα τηλικαυτα καὶ τα τοιαυτ αδικουντες οἱ νομίωντες αυτους, Ἀρεως μαι του σιλίππου ξένοι καὶ φίλοι προςαγορσεσθαι, οι στοατηγιῶντες καὶ προστασίας βιούμενοι, οἱ μείγος των πολλων olouενοι δειν εἶναι Ου Περίλαος ἐκρμετο ἔναγχος ἐν Μεγαροις ἐν τοῖς τριακοσίοις, τι προς Φίλιππο αφακετο, καὶ παρελθὼν Πτοιοδωρος αυτον ητήσατο, καὶ πλουτω καὶ γένει καὶ δο α πρωτος Μεγαρέων, καὶ παλινεύς Φίλιππον ἐξέπεια ε καὶ uετα αυτ ο μἐν ηκεν γωντους ξένους, ο δ' ενδον ἐωρευεν Perilaus ut Μegar
aeum proditor assertur iterum in or de cor P. O, et una cum Pineodoro atque Helix P. M. Attamen Propositum non assecutus Philippus est, donec post elatam Chaeronensem ultro Megarenses imperio P xuerunt Ael. v. hist. VI, I). Nam in P. π. παραπρ. P. 448 Demosthenes τις δ υβοιαν, ait, αλλοτρίαν πεποίηκεJ τις Μέγαρα πρευην λίγου item Philipp. IV. p. 333 κατέσκαπτε Πορθυον, Μέγαρα εαλω παρα μικρον. Impeditus igitur haud dubie est Atheniensium opera, quos eisdem temporibus ad Drmum et Panactum cum armis
exire coactos esse Demosthenes resertis. παραπρ. P.
446 Socii tamen Atheniensium, qui dicuntur a D
mosthene de cor. p. oK egarenses facti haud dotii sunt Per eam occasionem, quam Plut refert in Phocion. c. 5. Is enim, quum egarenses adversus Tepentinos hostium impetus Atheniensium opem Plorarent, Phocionem narrat metu, ne Boeoti com-Perta re Atheniensium praevenirent auxilia, convocata extemplo concione decretisque subsidiis continuo sese cum exercitu Megara contulisse uisemque per duos muros cum mari coniunxisse, quo magis in posterum seret ex Atheniensibus apta. Quod iactum Plutarchus
Post lata ab Atheniensibus Byzantiis Phocione duce auxilia, Olmp. igitur X, i, collocat neglecta haud
dubia temporum ratione. Ipse enim t. c. c. ω
sente Phocione in Hellesponto, quum bellum ipsis iam 10.
169쪽
Atheniensinus cum Philippo ortum esset, alios esse duces creatos dicit. Prius igitur illa accidisse manifestum est, et cohaerent haud dubie cum illis Philippi adversus Megara moliminibus, quamquam Thebanos iam longe antea imminuisse Megaris Isocrates refert in or.
6. p. 25 a. od πρῶτον ιἐν την εἰς Πελοποννησον πρέσβειαν γραφα, τε πρωτον ἐκεῖνος εἰς Πελοποννησον
Res quas verbis his Demosthenes commemorat, nempe Philippi in Peloponnesum ingrediendi conatus, Atheniensium contra togatio ad civitates Peloponnesi eas a Philippi societate abalienandas missa, quum qua conditione et quo tempore acciderint, perspici non posse videatur, nisi cognitum antea suerit, qua publicarum Peloponnesi rerum ratione excitatae sint adductaeque repetenda primum est rerum ea aetate, circa quam Versamur, in Peloponneso gestarum historia. Quo igitur tempore Philippus in septentrionalibus primum Graeciae regionibus potentiam suam augere firmareque conabatur, in media autem Graecia bellum Phocens exarserat, in Peloponneso Lacedaemonii amissum clade Leuctrica Olymp. II, 2 principatum et deminutam ipsa in Peloponneso auctoritatem aegre serebunt. Una enim ex parte subditis antea civitatubus redditum ab Epaminonda ius, ex altera restituta Ilesseniae respublica et collecti unam in civitatem, Megalopolin, Arcades summam eorum moverant i dignationem. Mortuo igitur vix ad Mantineam minonda quum Thebanorum principatus labi coepisset, depressam auctoritatem ut restituerent, omnem dabant operam. Qua de causa Argivos, Arcades et, qui odiosissimi eis erant, essenios continuis bellis
persequebantur. NJImp. igitur VI, , quo tempore
170쪽
Thebani sociis suis Peloponnesiacis opitulari bello Phocens prohibebantur, Archidamus Lacedaemoniorum rex, postquam primum de Argivis ad meas viaetoriam deportaverat Diod. S. XVI, 34 , continuo in Megalopolitas quoque conversus est. Eo tempore quum Athenienses ab utraque parte auxilia rogarentur, Demosthenes orationem pro egalopolitis habuit, qua, ut certamen utrasque inter civitates dirimerent, Ath niensibus suasit, lymp. VI, V. Dionys. M. l. c. . . Quod utrum sacer Athenienses conati sint, nec ne haud satis constat id vero notum est, Olymp. VII, i gestum esse bellum inter Lacedaemonios et egalopolitas, cui tamen mox induciae finem imposuerunt Diod. S. XVI, 39. Quae deinde ad imp usque VIII a. a subsecuta sint, minus quidem novimus verisimile tamen est, Lacedaemonios et hoc temporis intervallo recuperandae potestatis pristinae cupidinem nihildum intemisisse. Istae etenim turbae devastata vix Phocide Philippo ansam
praebuerunt, ut sese iudicis instar rebus Peloponnesi immisceret. Neque tamen Messenios, Arcades, Argivosque solos inter et Lacedaemonios certamen intererat, verum etiam cetcrae Peloponnesi civitatos non adeo quieta videntur usae esse conditione. arumque Elis praesertim eodem ipso tempore internis laborabat discordiis, quum optimatium et popularium factiones rempublicam dilacerarent, donec una civium pars exulare coacta est. Exules enim leo accitis Phocensibus illis, quibus Phalaeco duce liber e Phocide discessus a Philippo datus est, lymp. VIII, 3 vel urbem Patriam invasisse Diodorus refert XVI, 3IArcadibus tamen opem serentibus victos suppressosque esse una cum Phalaec mercenariis. His motibus e
turbatae Peloponnesi civitates Philippi votis quam maxime respondebant, quippe quae stabiliendae his quoque regionibus auctoritati eius commodam oppo