장음표시 사용
151쪽
proposuit. V. Episti Phil. l. c. Utrique proposito resistit
orator de Haloneso, iniustum primum esse dicens, insulam doni specie recuperare, ut vero iure disceptarent cum Macedone, uicniensibus indignum. Unde consentaneum est, haud diu ante hanc orationem Hllonesum a Philippo occupatam esse, id est, ly .eirciter I a. i. Peparethum autem devastatam esse oportet tempore mox insequenti, Olymp. nimirum CIX a 3 exeunte, seu ineunte quarto. Nam in or
tionibus de Chersoneso et Philipp. III nulla eius rei sit mentio, sed in epistola demum Philippi l. α), quam in sine lymp. IX, 4 collocandam esse infra docebimus cap. h. - In hac autem Philippus P
parethum ut recens unitam commemorat, una cum
Atheniensium nuper ea de re indignatione. Verum Demosthenes eodem, de quo disputamus, loco, nullam in iis, quae Philippum inter et Ain nienses de Halones acta sint et disceptata, partem se habuisse contendit, quum tamen Dionys Hal. l. c. et de admir. vi dic in Demosth. c. 9 et 3 sine ulla dubitatione orationem de Halones ut genuinum D mosthenis opus memoret orationis vero istius auctox non habuit eam solum, verum etiam decretum, quoad Philippi epistolata responsuri erant Athenie ses, conscripsit. V. r. de alon. p. 88. Acc dimus igitur ad quaestionem de auctore rationis iulius, quam a disputatione nostra non esse alienam censemus, quamquam quum pluries de eadem in utramque partem disputatum a recentioribus sit ), 'La Fr Iacobs. I. c. p. 378 sqq. B. G. Wcisvio in progr.
sic inscripto orationeu de alones Demostheni, cui vulgo abiudicatur, vindicat, - . . . cuius argumenta refutare conatus est praeter censores I. G. Beckerus Demostb. ais Sinaism. . Redner . I. p. 28 sq.
152쪽
nobis brevissime res erit expedienda. Confirmari igitur Dionysii testimonium eo videtur, quod in oratione
illa notus ille verborum lusus occurrit: αν τε λυβητε,
o ἀπολαβητε p. 78 , quo Philippus explosum se
esse ab oratoribus refert, postquam dare insulam Atheniensibus voluisset. t iisdem sere verbis usum esse Demosthenem Aeschines arguit: εἰ δ' ἐπιτρέπειν eu-vππος ἐθελοι πολει τινὶ ση καὶ uota περὶ των ἐγκληυα- των, ου εἶναι κριτην ἰσον ηtiis φη καὶ Φιλίππω Ῥλο- νησον ἐδίδοw ο δ πηγυρευε α λαυβανειν, εἰ δίδωσιν, uλλὰ η ποδίδωσι, περ συλλαβων διαφεροι ενος tu Ctes. p. 65. Λ quem locum Taylorus aliorum quoque auctorum testimonia attulit, qui re vera verbis illis lusisse Demosthenem comprobant inter eos maxime
Plutarchum vita Demosth. c. Φ, qui sumpta verba
illa esse refert ex oratione περ λοννησον, ην Ἀθηναίοις 3ημοσθένης συνεβουλευσε α λα&βάνειν, ἀλλ' απολαυβα- νειν. Haec igitur argumenta vindicare Demostheniorationem illam videntur. Quod tamen ut vere metant, multum abes Neque enim aliud quidquam eomprobari eis video, quam Demosthenem de Isal neso a Philippo surrepta verba ad Athenienses secisse, et ab ipso posse usum illum verborum esse Priamum Prosectum, quem tamen quominus alii quoque oratores arripuerint repetierintque, Postquam placuisse eum Atheniensibus intellexissent, nihil est, quod impediat. At ne perorasse quidem Demosthenem demat
neso concedimus, quum neque in or de Cherson neque in Phil. III neque in alia ulla orat praeter hanc de cor. ullam Demosthenes Halones faciat mcntionem. In or. de cor autem l. c. decreti certe de alones nec lati nec conscripti ullam se partem habuisse diserte profitetur orationis tamen eius, quae hodie dei loneso inscribitur, auctor quum decretum quoque, quo responsuri Athenienses Philippo erant, exaraturum e
dicat de Halom p. 88 , primum id nec adeo exiguum
153쪽
argumentum esset orationis nostrae de soneso D
mostheni abiudicandae. Accedunt ad argumentum illud alia ex interna orationis indole petita, quibus f gacissime a Libani expositu, in ὁποθέσει ad ori de Halon recentiorum etiam opinio de abitidicandam mostheni oratione innititur. Ilis igitur missis unum adhuc rhetoris illius argumentum diligentius persequar. Veteres iam enim dicit de oratione hac, an sit Demosthenis, dubitasse, suisseque inter eos quosdam, qui eam egesippi opus esse contenderent. Eadem Suid. v. 'μησιππος. maec opinio aliis, quae historia suppeditat, argumentis, omnino comprobari videtur. Certum est enim, quod iam Libanius animadvertit, Hegesippum ab eadem cum Demosthene parte in resepublicae gubernaculis adversus Philippum stetisse. Eum Demosthenes de cori . bo auctorem vocat decreti contra Philippum iisdem de robus lati, quarum sibi ipsi ullam suisse communionem negat. Idem cum Demosthene legationem ad civitates Peloponne
fiacas a Philippi societate abalienandas obiit Olymp. CIX, a. Philipp. III p. 29. s. cap. h. nr. 5. Prumus ille pacem cum Philippo dissuasit Schol ad
Dem. r. παραπρ. p. 364, et propter insensum in eum animum tam parum exceptus Philippo fuit, ut Xenoclidem, hospitem eius, ideo quod eum recepisset, Meedonia iusserit excedere. Dem. . παραπρ. p. 4 7 CL Buhnk hist criti orr. r. p. 56 sq. I. c. Au ctor tum or de Halon accusasse se Callippum ae
niensem dicit p. f, quod sephisma scripsisset utilo
Cardianis, Atheniensibus damnosum, quod ipsum L, hanius conset videri non a Demosthene sed ab Hegesippo actum esse. Iam vero omnium clarissimum indicium veri orationis illius auctoris invenire mihi videor in ipsa de Halon. r. p. 77. Ibi enim orator legatum se ad Philippum missum suisse refert, quod haud diu ante ipsam orationem accidevit, necesse est
154쪽
133 Legais igitur Umirum ea est, quam anno tym p. LIX, i ad Philippum missam esse pacis corrigendae
causa, loco proxime sequenti monstrabimus. Eiusdemeerte mentionem Demosthenes secit in or π παραπρ.
p. 47, qui locus cum verbis oratoris de alon. p. 7 pronunciatis adeo conspirat, ut eandem hic et illi significari legationem nulli sit dubitationi obia noxium, praesertim quum utraque oratio eodem Olympo. I anno a habita sit.' Priori autem loco Demo sthenes Hegesippum interfuisse legationi refert ipsum non adsuisse, verba ipsa clare indicant. Praeterea post Olmp. VIII, a ne obiisse quidem Demosthenem ullam ad Philippum legationem vel solo ex Aeschine constat, qui his modo eum inmacedoniam esse prosectum expresse testatur in Ctes. p. 4), l. nempe LVIII, a quo tempore de pace ineunda actum est. quae quum ita sint, exploratum id certe iam est,
orationis de alones Demosthenem auctorem non esse Hegesippum esse ut statuamus, summa veri similitudo suadet. a. p. 27 sq. τε γα Πυθωνα Φίλιππος πεμ ρε τον Βυζαντιο κ. . . usque ad verba μυρία τοίνυν λεώ
Quae sit ista Pythonis legatio quo tem pore Anaxinus, Philippi explorator, Athenis comprehensi s sit Nicias, quem arcnontem τὰ μαρτυ ριον affert, ad quem aurnum pertineat, investigatur.
Ad Pythonem quod attinet, in eo communis scriptorum et interpretum error est, quod legationem,' or. n. παραπρ. verba haec sunt τὸν γαρ Ηγησιππονορατε καὶ τοὶ μετ' αυτου πρεπεις πως ἐδές ατο -
155쪽
qua hic perfunctum eum Demosthenes refert, Olymp. CX, a Thebas missam, ibique Pythonem a Demosthene convictum superatumque esse opinantur. Praeiavit salsae huic opinioni Diodorus S. XVI, 5, qui sub Olymp. X, 3 Pythonem a Philippo Thebas I
gatum esse tradit, Thebanos ut ab Atheniensium au earet societate, eodemque loco, postquam Pythonem a Demosthene victum retulit, addit καὶ Λημοσθένης δ αυτος ως μέγα τι κατειργασμιένος ἐν τοῖς συγγεγραμμένοις δέ -του λογοις σεμνυνεται τη-oὸς τὸν ρηρορα τουτον δημηπορια, ἐν οἷς λέγει, τοτ εγο μἐν τῶ Πυθωνι θρασυνομένου καὶ πολλο ρέοντι κα ημων ' πε- χωρησα. Quae verba ex Or de cor. l. c. sumpta, nisest Diodorum arguunt hanc nostram Pythonis legationem Thebas et in tempus classi Chaeronensi proxime antecedens transtulisse. In eandem opinionem Diodorus interpretes omnes, quod equidem scio, abduxit: esselingium in adnot. ad Diod. l. c., Taylarum not. ad Dem de cor. I. c., Reishium in Ind. histor. v. Python, Iacobsium l. ad or de Halon. p. i). Omnes tamen quantum a veritate aberraverint, et rerum hac orationis parte a Dem sthene memoratarum ordo, et orationis ipsius nexus perspicue docent. Nam primum rem Athenis actam esse evidenter inde patet, quod Demosthenes Aeschinem conspirasse cum Pythone contendit orio δἐ συνηγωνί το τῆ πατρίδι καὶ ταυτα ψευδῆ); legationi sero Ol. X et ab Atheniensibus Thebas missae non interfuit Aeschines. v. decret Demosth de cor P. 9 .es p. 3i9). Praeterea Demosthenes in recensendis Aeschinis maleficiis post iuvenile illud facinus, quo Antiphontem servare contenderit Olymp. VII. V. or de Halon. Me ἔλεγε δὲ καὶ πρὸς ἡμα τοιον - λογους, τε ποδ αυτὸν ἐπρεσβεύσαμν.
156쪽
cap. II nr. 7 unum affert, quod cum 'thone eo spiraverit, alterum, quod cum Marino, Philippi e
ploratore colloquens sit comprehensus. Deinde quas modo enumeravit Aeschinis iniurias ante bellum d nuo excitatum ab eo perpetratas esse testatur, quum dicat: καὶ τὸ μεν δὴ πρὸ το πολε ιεῖν φανεDως συναγων*εσθαι Φιλιππα δεινὸν ι ἐώ - κατα τῆς πατοίδος
κ. . . de cor. p. 274 tum vero ultimam Aeschinis machinationem exponit, qua bellum Amphissense, e tremam illam Graeciae perniciem, excitavit id quod sacrum esse Olymp. X, I infra cap. V ostendetur. Unde consequens est, et legationem illam Pythonis et ea, quae de Anaxino reseruntur, intra lymp. VIII,
et Olymp. X. I esse constituenda. His igitur in universum constitutis ad accuratioremiam rerum temporumque investigationem convertimur. Pytho hic Byzantius, cuius convicia in Athenienses effusa retudisse se Demosthenes h. I. gloriatur, homo loquendi facultate admodum elatus Aesch. . παραπρ.
p. 44. si idem est, a quem Aeno Oriundum D mosthenes alibi vocat or in Aristocr. p. 65ω , civitati Atheniensium olim adscriptus fuit. Etenim PDmo cognomine Aenius Cotyn regem Thraciae, e soblepus patrem, quum Atheniensibus gravis esse et
' Byzantius saepissime nominatur, praeter h. or de cor. I. p. Aesch. π παραπρ. P. 44 et in Demositi epist. II, p. 469 'ibo Aenius in or adv. Aristocr. occumrit p. 659. Inconstantiam cognominis bene explicasse Reishius videtur in ind. histor ad Dem. v. Python. Aenus urbs haud dubie ea est, quam in Thraciae ora ad Hebri fluminis ostium sitam constat, unde ByZantium Pytho demigrasse videtur, ab eaque urbe alterum cognomen contraxisse. Olent enim Graeei eosdem homines geminis nominibus appellare, altero loci quo in lucem quique prisdierint, altero, quo magnam vitae a tem peregerint.
157쪽
periculosus coepisset, dolo interemit Dem in Aristocr. p. 659 674) Quod sectum quum Atheniensibus per
quam gratum esse cognosset, Athenas se contulit, iubque et civitatem sibi conciliavit, et aurea coronata
natus est l. c. p. 62 . Hic quum aliquamdiu commoratus esset, Philippi tandem partibus favere incepiti V. Dem. l. c., unde simul Pythonem, quo tempore oratio in Aristocr. habebatur, id est Olymp. VII, i Athenis migrasse iam seque ad Philippum contulisse, manifesto patet. A Philippo deinde propter eloque tiae iacultatem, vel linguae potius effrenam licentiam legationibus requenter adhibitus est missumque eum Athenas saepissime esse, quippe ad urbem pristina consuetudine ei notissimam, orationes docent posta cem cum Philippo compositam habitae, in quibus crebram eius mentionem oratores faciunt. Ad expedie dam igitur quaestionem nostram, singulas legationes his temporibus a Philippo ad Athenienses missas re-
Primi igitur legati a Philippo pacis ineundae
causa missi Athenas sunt lymp. VHI, , mense Elaphebolione v cap. III, r. 33. Inter hos Pythonem quoque suisse Reiskius ind. hist ad Dem. v. PDilio allatis locis ex or de Halon. p. 8 et 8 censuit; salso Antipatrum enim Parmenionem et Eurylochum missos tum a Philippo esse, docet ammt. II ad Dem. n. παραπρ. s. Aesch in tes p. 4 init. Dem. απαραπρ. p. 36a. Loci vero in or de Halon a Reishio Iaudati ad aliam legationem spectant, de qua m0X
Secunda Philippi legatio missa est anno sequenti, Olymp. VIII, 3 quae simul cum Thessalorum Ieg
tis Athenas venit ad commovendos Athenienses, ut Confirmarent decretum ab Amphictyonibus latum de Phili p in eorum numerum pro expunctis Phocensibus recipiendo. Dcm. n. παραπρ. p. 37b. s. Commenti
158쪽
h. e. III. r. ac opportunitate Demosthenes orationem habuit n. τῆς εἰρηνης, qua pacis servandae gratia ut morem gererent Philippo et Amphictyonibus, in
nienses cohortatus est, archonte secundum Dionys.
Hal. ep. ad Amm. c. D Archia, Olymp. VIII, 3. Inter legatos Philippi Pythonem memorat Ulpian in
Εnarrat ad Dem. r. π παραπρ. l. c. p. 5 d. II. Wols), et quum ipse Demosthenes in P. . παραπρ.
l. c., nulla orationis de pace, quam ipse tum peroravit, ratione habita, Aeschinem solum civium legatis suilragatum esse dicat, idem hic sibi ementitum opprobrium sumpsisse posset videri. Sed res non ita explorata est, ut in ea iam conquiescere possimus. Itaque tertia Philippi ad Athenienses legatio accidisse Olymp. IX a. i videtur Quae quamvis ci ris quidem verbis nusquam memoretur, insunt tamen in orationibus eodem tempore habitis nec pauci nec ambigui loci, quibus haec nostra opinio apprime comprobari potest ininenienses enim ubi pace facta tantopere a Philippo deceptos se intellexissent, omnem dabant operam, ut quae mala Daude sibi essent sum repta, recuperarent, vel, si id minus possent, latius serpentem Philippi potentiam et auctoritatem continerenti modem ipso tempore Philippus Peloponnesi quoque principatum appetebat Ad hoc bella Argivis et
Messeniis ob vetus odium a Lacedaemoniis illata commodam ei opportunitatem praebebanti cap. h. nrib. Illis auxilia pollicitus contrahere copias media in Gracia coeperat, iamiam in Peloponnesum trai
eiurus, ut Lacedaemoniorum Superbiam coerceret D
mosin or Phil. II, p. 8, Hoc Philippi cum P
loponnesiacis civitatibus foedus ut impedirent in nienses, legatos in Peloponnesum miserunt. Inter quos Demosthenes graviter in eos, qui Philippi partes in Peloponneso foverent, invectum se admonuisse Argia Vos Messeniosque Daudulentae Philippi machinationis,
159쪽
utque a ocietate, quam perniciosissimam sibi mox
essent experturi, abstinerent, cohortatum esse reserti
Phil. II. p. o. Ilis legatorum monitis obtemperasse primum civitates illae videntur l. c. p. et . Quo perterritus Philippus, cedere Atheniensibus in pra
sentia maluit et operam dabat, ut eorum amicitiam sibi conciliaret, et sociorum tolleret suspicionem. i sis igitur ad Athenienses legatis conquerebatur, quod iniuste et malevole apud ceteras Graeciae civitates comtinuis sese criminationibus persequerentur, quamvis, quaecunque pacis servandae gratia exigerent, libentissime eis gratificari vellet. Cum hac Philippi legatione
Argivorum quoque et esseniorum legati Athenas v nerunt, qui Athenienses accusarent, quod Lacedaem ntis, Peloponnesi dominationem assectantibus severent, aliis pro libertate cortantibus resisterent. Per hanc occasionem Demosthenes orationem adv. Philipp. II habuisse sertur Libani in argit hanc ad or. Quae etsi ex oratione ipsa minus eluceant, aliis tamen testimoniis et argumentis comprobari facile posse via dentur. Id tamen ipsa quoque oratio manifesto cet, recenseri in ea omnes, quas post ipsam pacem eum Atheniensibus actam Philippus iniurias perpetraverit. Tum vero orationem coram legatis habitam esse extremae partis verba haud ambigue indicant haec: πεο μἐν δὴ των μῖν πρακτέων καθ' /ιας αυ-
τοὐς στερον βουλευσεσθε, αν σωφρονῆτεε α δ in ναποκριναμενοι ταυδεντ αν εἴη ἐπνηφισμένοι, ταυτ
εδη λίζω. Quibuscum hoc denique quadrat, quod
Messeniorum Argivorumque praecipua in oratione hac
mentio sit, et de iis post expositum p. 7 orationis ad eos habitae, quum legationem in Peloponnesum
Obiret, argumentum orator P. 7 haec addit: ταυτώουσαντες ἐκεινοι, καὶ θορυβουντες, ως ορθως λέγεται, καὶ πολλοος Λέρους λογους παρα των πρέσβεων, καὶ πα-ροντος μου - nαλιν μερον, ω εοικεν, ουειν μαλλον
160쪽
αποσχήσονται τῆς Φιλίππου φιλίας, οδ' ἔν ἐπαγγέλλεται. Libani testimonium Dionysius quoque Hai ex parte eomprobat, quum orationem hanc coram Peloponnesiorum legatis habuisse Demosthenem dicat archonte Lyeisco, id est Olymp. IX a. r. Epist ad Amm. e. i. suibus omnibus perpensis et consideratis acquiescendum in eis videtur esse, quae de orationis huius causa dilucide a Libani reseruntur. Omnis vero dubitatio removetur or de Halon. olymp. CIX a. a quamquam non a Demosthene habitae, loco hoc, quem maioris perspicuitatis gratia totum exscripsi: βοολομαι δ' ιμας V. A. καὶ γαρ ευδοκίμησεν ο Πυθων mo' tiis ἐν τῆ δηριηγορία ο τοτε πρεσβευων αυτους τοτ λογους, ους ελεγεν, ὁπομνῆσαι οῖδα γαρ τι 6 νη- sin . παραπλήσιοι δ' j σαν si καὶ νυν ἐπέσταλκε Φίλιππος ἐγκαλων γαρ ἡμῖν τοῖς διαβάλλουσι τὸν Φίλιππον,
Mil μῖν Dέμφετο, τι ρυηκοτος αυτο ευ ποιεῖν ἔυας καὶ προηρημένου μαλιστα των Ελλήνων φίλους κεκτῆσθαι αυτοὶ κωλυετε, ποδεχόώενοι τῶν συκοφαντουντων καὶ χρή-uατα ἐκεῖνον laoυντων καὶ διαβαλλοντων - ἐκέλευεν
- γαρ αξιον ινα εἰρηνην λυειν εἰ δέ τι μὴ καλως γέγραπται ἐν τῆ εἰρήνη, τουτ ἐπανορθωσασθαι, ως παντα Oιλιππον ποιήσοντα os αν ὁμεῖς φίσησθε. ἐα δἐ δια
εσται, παυσεται δ απιστουμενος ο Φίλιππος, μὴ προςέχειν τὸν νουν τοῖς τοιουτοις ανθρωποις, de Halon. p. 8 I.
Haec quum Olymp. IX, a dicta sint, nonne ad amussim respondent eis, quae Libani teste orationi adv. Philipp. II ansam dederint Eadem si cum orationis
de cor verbis eo, de quo nunc agimus, loco, his conserantur Πυθωνα σίλιππος πεμψε, ως ἐν αἰσχυν' ποιήσων τὴν πόλιν και δείξων δικουσαν, τοτ έγω ριἐν τω Πυθα, θρασυνοιιένω και πολλω ρέοντι καF ἡμῶν ικε α ουδ ιπεχωρησα utraque quod ad sinem legationis attiuet, quam tum Pytho obibat, et orationem eius