장음표시 사용
71쪽
illis iuncti erant, Phocenses, quum sese impares esse sentirent, auxilia Philippum rogarunt. Qui primum victor, mox ab nomarcho, Phocensium tum temporis duce, magnis cum copiis Lycophroni socio auxilium serente, in summum discrimen adductus Thessaliaque decedere coactus est. Sed mox maiori cum exercitu in Thessaliam reversus provocatis continuo ad arma omnibus Thessalis acerrimum cum Onomarcho Pro lium commisit, in quo tam egregiam de Phocensibus victoriam deportavit, ut ducem ipsum captum suspendio assiceret Diod. S. XVI, 35. Qua victoria elatus quum transferre bellum in ipsam Phocidem vellet, et Pylas, per quas solas a septentrionali parte adiri Graecia poterat, traiicere conaretur, ab Atheniensibus, comsestim auxilio advolantibus, quominus quae constitu Tat exsequeretur, impeditus est. Postremum id factum esse Diodor. XVI, 8 narratil. CVII, , archonte Aristodemo Longe diversam temporis notam assert
Dionysii Hal. do Dinarcho r. 3 locus, qui vulgo
sic legitur: πρὸς Βοιωτον, περ του ονοφιατος - εἰ καὶ ρ et τοῖς λοις οἱ Ληι οσθένους φαιρουαενοι τουτοντον λογον καὶ Αεινύπρο προςαπτοντες λέγχοιντο, τωχρονε γουν ἐπιδειχθεῖεν αν ψευδοι ενοι. ωνηται γαρ ως
νεωστὶ τῆς εἰς Πυλας ξόδου γεγεν ηαένης ἡ δ' εἰς LIυλας Αθηναιων ε ζοδος ἐπὶ Θουuηδου ποντος ἐγένετο Sed vocem Πυλας depravatam esse et ex roniectura negligentis librarii in textum irrepsisse pro vera lectione muυνας, quam exhibet r. adv. Boeot. p. 99, alii iam monuerunt. V. Corfini F. A. diss. III. c. 9, Bochii oecon civ. Αth. Vol. II p. sit, not. 9 Contra in Demosthenis orationibus expeditionis huius prima mentio invenitur in or e Phil.
τουτο ἐν τῆ νιψα παραστῆναι, εος μεῖς ἐκ τῆς διιελείας ταυτης τῆς γαν, ωςπερ εἰς ωοιαν καὶ προτερον ποτε φασιν εἰς 'Aλίαρτον καὶ τα τελευταῖα πρώην εἰς Πυ-
72쪽
λας, σως ν οριuησαιτε orationem autem hanc seu
primam certe eius partem, in qua verba illa exstant, Ol. CVII, i a Demosthene habitam esse Dion . . refert in p. ad Amm. . . Itaque quum in ea De mosthenes ad novos apparatus bellicos maiori intentione instruendos thenienses cohortetur ἐπὶ τας εζαίφνης ταυτας απὸ τῆς οἰκείας χώρας αυτου ΦιλίππουJστρατείας εἰς Πυλας, και εὐρονησον και ολυνθον , ora tionem ipsam hieme a i l. VII habitam verisimile est, expeditionem autem illam ad Pylas Philippo
praecludendas seu vere Ol. CVI, , seu mediam circa aestatem, i. e. l. CVI a. I ineunte missam ab Atheniensibus esse. Eandem ipsam Atheniensium expeditionem Dem in or π παραπρ. P. 443 his verbis tangit, quibus simul Diodori narrationem assatim confisinat: τε Φωκέας ἐκράτησε Φίλιππος J τὸ πρωτον καὶ διέφθειρε του ξένους αυτων καὶ τὸν ἡγου -
μενον καὶ στρατηγουν τα 'Oνόμαρχον, τοτε των Oντων ανθ ρωπων πάντων Ουδενὸς ουτ Ἀλληνος υτεβαρβάρου Φωκευσι βοηθησαντος πλὴν uῶν, ora πως παρῆλθεν διεπραξαθ' ων et βουληθη τι παρελθων, αλλ' οἰδε προ λθειν ἐκρος et δυνηθη. Eiusdemque iacti meminit iterum in ad. r. p. 367, ubi expeditionis illius impensas ad ducenta talenta aestimat. Classis igitur, qua hoc tempore Thermopylae Philippo ab Atheniensibus praeclusae sunt, ipsis Athenis
allato immitientis impressionis nuncio emissa est. Securi enim tum temporis adhuc Athenienses suerunt. Quum tamen semel essent Philippi serocitatem e perti, et ad acriorem vigilantiam Demosthenis oratione contra Philipp. I. exsuscitati, paratam deinde ad observandum traiectum classem rei urbe septentrion lis Euboeae, in ancoris tenuisse videntur. Certe olymp. CUIII, 2 Proxenum imperatorem eundem ad finem
in illa regione versatum esse constat ex Dem. r. . a.
73쪽
mαραπρ. p. 56 et 38 Aesch. . παραπρ. P. S. Excisis tamen Phocensibus Olymp. VIII, 3 Pylas quoque Philippus suam in potestatem redegit, easque deinde per mercenarios in continua tenebat custodia. V. Dem. Phil. II, p. 7, III, p. 39, π. παραπρ. .
Antiphon iste, homo ceterum ignotus, iniuria in album civium Atheniensium irrepserat. Quo quum Postea, nova civium reconsione δια νηφίσεί facta esset expunctus αποφηφισθείς), indignatus ad Philippum sese recepit, eique ad comburenda Atheniensium navalia ultro oporam suam obtulit. Quum tamen iaci cinus perpetrandum Athenas clam rediisset, compae hensus a Demosthene eam incepti poenam dedit, quam h l. Demosthenes resert. V. Ulpian ad h. l. Pluti Dem. c. 4. Dinarch. in Demosth. p. 46. Iam vero dissicilior nos quaestio de tempore torqueti Ici qua tamen hoc manifestum primum est, exitiosum illud consilium non posse alio tempore ab Antiphonte captum esse, nisi quo bellum Philippo cum Athenie
sibus intercederet. Res vero, quae continuo p. 27aqq. r. de Cor. a Demosthene memorantur, quum, ut cap. IV monstrabimus, eo temporis spatio factae sint,
quod pacem Olymp. VIII, a nitam et bellum
Olymp. X, i renovatum intercessit, omnia haec a iem ad orditaem et cursum vitae Aeschineae reserantur, consequens est, Antiphontis hanc machinationem ante Olymp. VIII, 2 esse constituendam Bellum,
quod eo tempore inter Athenienses et Philippum g hatur, quamquam expugnata iam Amphipoli, Olymp. CV, 3 exarserat, maiori tamen tutentione ab Olymp.
74쪽
demum CVII, i geri coepit, postquam Philippus per
'las in Phocidem transgredi, classeque adiarathoanem usque procedere ausus erat. s. r. Philipp. Lia igitur tempore, quo maxime Philippus vires Αλ aiensium in re Darali positas esse ad Pylas cognoverat, opportune prosecto ei accidit, quum homo in niensis, ad delenda Atheniensium navalia ultro se ei obserret Ad idem tempus alio quoque satis firmo
argumento deducimur. Etenim Demostlienes eschianis operam in servando Antiphonte navatam iuvenile eius facinus vocat: ἔ, ἐν τοίνυν τουτο τοιουτο πολι- τετα του νεανίου τουτου, de cor. p. 7u. Iam Aescm ne annos 45 natus orationem adv. Timarchum peroravit Aesch. adv. imarch. p. 7 a L), haud dubio mox post res in Phocide a Philippo compositas, quo tempore Demosthenes de accusando eo legationis male gestae cogitabat, et aliquod tempus ante orationem ea
praefat. ad Timarcheam. Itaque natus Aeschines est Ol. XCVII a a vel 3. In or ver ποῦ παDαπρ. . o s, postquam inter peripolos per duos annos militiam esset auspicatus, Primum se stipendium meruisse A schines refert in expedi ne Phliasiorum auxilio inissa: ποώτη δ ἐξελ υν--ατεμιν ην ἐν τοῖς ιέρεσι καμ1ovuένην, καὶ στυπώραπωπῶν ετι των ἡμιω- καὶ τῶν Ἀλκιβιαδου ξένων την - svo παραποMπην
quae verba Schneido a b Xenoph. Hellen VII, Mi recte refert ad τὸν αο-οαπήν, id est ad pra sidium Phliasiis datum a Charete, Atheniensium tum temporis in Peloponneso duce, quod commemora H tum a Xenophonte I. c. Diodorus S. XV, 7 suΚ0imp CII a. a consignavit. Eo igatur temporo Aeschinos 2 aetatis annum agebat Olymp. deindei
LV, 3 bellum Philippo eum theniensibus de Am
75쪽
phipoli excitatum est, transacto iam ab Aeschine anno aetatis tricesimo. Eo tempore verisimile est Aeschinem causis privatis desensitandis ad suturam reipubliacae administrationem conformare se incepisse. Tum vero, quum eripere Antiphontem periculo conatus est, aliquam in rebus publicis auctoritatem obtinuisse eum iam inde consentaneum est, quod eodem ipso tempore creatus dicitur ad causam populi de Deliaco templo coram Amphictyonibus agendam. Unde probabiliter, ut videturi, saetum illud olymp. VII constitui potest, quo tempore Aeschines annum aetatis incesimum quintum excesserat, et paullo antea, Olymp. VI, 3, post renunciatam Atheniensium in Euboea victoriam eo ua erat donatus Aesch. π παραπρ. l. c.
8. οιγαρουν εἶδοῖα ταυτα et βουλὴ ἡ Ἀρείου παρον,
τα τουτω . ποτε πεπραημένα, χειροτονησαντων αυτον
δμων συνδικον περ του ἱέρου του ἐν ἡλω - τουτον αἐνευθυς απηλασεν ως προδοτην Υπερίδρυλλέγειν προςδεαυ. Ad Olymp. CVII sive CVIII oeckhius in O conom. civ. Ain Vol. I, p. 40 causam quoque de Dei retulit. Insulam hanc, Apollinis templo instagnem, ob sacram eius inter omnes Graecos auctoriatatem vindicare sibi Athenienses ex priscis inde temporibus contendebant. V. Boc . . . Unde continua inter Delios et Athenienses suberat simultas et controversia. Quae tandem effecit, ut Athenienses bello Peloponnesiaco, lymp. XCIX, a suspicione ducti veteres insulae incolas, incestus insimul tos, agro exturbarint, ad absolvendam, iit Thucydides
V, i refert, insulae lustrationem, quam OlymP. XXCVIIl 3 peregerant Thuc. III, M), seu potius secundum Diodorum XII, 3), quod clandestinum cum Lacedaemoniis socdus iniisse Delios incusabant. Eosdem tamen Olymp. XCIX, roraculi iussu,
76쪽
stituere coacti sunt. huc V, a Post bellum igitur Peloponnes Delii Pausaniam, Plistoanactis filium, qui Ol. XCIV, i Lacedaemoniis denuo Athenas obsidentibus praefuit, adierunt, de iure suo acturi. Sed rex explosos imprudenter repudiavit. V. Plut in Apophin Lacon., emendat a Dorviliora infra laudando. Inde iam quid sibi velit causa de Delo, h. l. a Demosthene commemorata, satis liquet. Matiente enim Delios inter et Athenienses de templo controversia, Delii tandem causam ad Amphictyoncs detulerunt, ut ab his, cui Praeesse templo iure conveniret, iudicaretur. Ita rem illustrat auctor viti. X orati in Hyperide Vol. XII, p. 273 ed. H. συστάντος δε προς Aηλίους - φισβητήματος, ποτέρους δεῖ προωτασθαι του ρου, αιρεθέντος - μου
τονησεν, καὶ ωτιν ὁ λογος ηλιακὸς επιγεγραμμένος. s. Apollon in vit Aeschin Ruhnk hist erit. r. r. in
Hyperide p. 49. lux de Delo huc portinentia suppeditati Dorvilli exemiti de Delo inmisceli. Observat. Vol. VII, P. I.
9. Disseritur de pseptrismatum, quae exstant P. 265,
De decretis his disputare hoc loco constituimus, minus quod eodem temporis intervallo, ad quod, bus modo excussis deducti sumus, lata ea quoque demonstrare evidenter posse opinemur, sed quia id vero nobis simillimum esse videtur, et in pervestiganda tabularum harum aetate circa res inter lymp. VII et VII actas maximam partem oratio versetur, necesse est. Perdifficile est enim decreta ista ad certum temporis momentum conserre. Nam eorum in alterone archon quidem assertur in priori autem qui vocatur archo Demonicus, quum fastis huius aetatis consignatus non sit, illis minontibus adnumerandus
77쪽
est, qui a Corsin pseudeponymi vocati sunt, et ch nologiam rerum Philippi praesertim aetate gestarum
hucusque perturbant. Hoc igitur misso, quippe qui
ad investigandam aetatem nihil expediat, alia aetatis indicia quaerantur, necesse est. In quo primum nulli videtur dubitationi esse obnoxium, utrumque decretum uno eodemque die latum et propterea ad eundem a num reserendum esse Callias enim Phrearinius, qui utrumque coram populo recitasse dicitur, in una nia mirum eademque concione ea conscripsit. Id quod ex eo vel maxime patet, quod in altero solo archon qui uerit, et mensis diesque exarati sunt. Iam vero quod ad res attinet, quarum in utroque mentio sit, expeditionem Atheniensium in Imbrum et S Iamina, etsi eae tam sunt ambiguae, nulla ut inde certa temporis nota peti possit, iure tamen Corsinus in F. A. diss. ΙΙΙ, . 6, ubi de archonte Demonico agit, a
gumentatus est, non posse decreta haec ultra citrav
Philippi acedonis tempora exarata esse ob Nausiclem
et Charidemum, expeditionibus illis praesectos, qui a Demosthene ipso in superioribus p. 264 ut homines
noti et aequales citantur. Utrumque nomen satis h-vium est in rebus aetate Demosthenis gestis. Nausiacies rursus occuri de cor. p. 288, ubi Nausiclis a chontis nomen praefixum decreto ei est, quod Elatea capta de ineunda Atheniensium cum Thebanis adve
sus Philippum societate Olymp. X, I conscripsit Demosthenes. Idem ab Aeschine in παραπρ. . o L. decem legatorum unus suisse dicitur, quos Olymp. CVIII, 2 Athenienses pacis cum Philippo ineunda
causa in acedoniam miserunt, ab eoque Aeschines ad legationem illam commendatum se esse eia'. Idem in ad orat exuta p. a Nausiclem in amicis suis et aequalibus recenset. Tum una cum Nausicloatque Diotimo cmosthenes administrasse rem publicam surtur pud Pseudoplutarch. it. X r. p. 26i.
78쪽
VM XII ed. . Cf. Aesch. in Ctes. p. 76 med. Enndem denique subsidiorum, quae Phocensium auxili ab Atheniensibus missa sint, ducem vocat Diodor. IVI, 7, Olmp. VII, i. - Charidemi nomen etiam
erebrius cum in Demosthenis vita, tum in universa illorum temporum historia memoratur. In quo tamen monendum primum est, ne Charidemus is, de quo alterum decaeetum agit, confundatu cum Charidemo 0rita, militum mercenέriorum in Chersoneso duce, quem civitate ab Atheniensibus donatum Demosthenes acerbissimis conviciis persecutus est oratione in Ariastocratem Olmp. VII, i secundum Dionys. Q. , ad Amm. S. 4 , quippe quod multorum maloruinauetor illis in regionibus populo Atheniensi exstitisset.'Feeit hoc Schoit in vitis parallel. et Iacobs in adnotati. ad versionem vernaeuIam Dem. o. l. ad. r. 0lynth. III p. 9). Charidemus hic noster vir sese Uectatae inter Athenienses virtutis, qui perfunctus est:
prima ad Philippum legatione de urbe Amphipoli 0lymp. CV, 3 Theopompo teste apud Suid. v. τί ἐστι Idem num suerit Charidemus is, quem Olmp. Dimiarum CVII, a decem navibus in Chersonesum missis praetorem praesecisse Athenienses Demosthenes resert
or Olynth. III, p. Φ, atque copiis Atheniensium in Hellesponto praesectus queis Athenienses Chalcidicis urbibus Imp. v IΙ a Philippo pressis auxilio misisse Philochorus narrat apud Dionys. I. c. c. 9, et qui in iisdem regionibus versatus videtuae essσ0lymp. XI, i, quum Philippus mortem obibat 'esch. in Ctes p. 6 Lx infra videbimus Charidem Ain
niensi post pugnam Chaeronensen in extremo civita tis discrimine novarum rerum cupidi summam re publicae administrationem tradebant Pluti Phoc. c. IS Eundem denique Alexander Thebis dirutis pro pace Atheniensibus concedenda una cum Impexide Lycurgo et sex aliis ad supplicium expoposcit Plut vit Demosth.
79쪽
e. 23 Phoc. 7 Curtius i. III c. , qui Charidemum
rebus civitatis tum in peius delapsis solum exulasse atque ad Darium regem contulisse se narrat, inceptis Alexandri adversaturum, magnoque Persis usui eum suisse tradit, donec ob linguae libertatem iussu Darii interfectus sit. L. Arrian exped Alex. I, c. O.
Dinarch in Dem. p. 25 sq. Factum id est tmΡ. CXI, 4. Hoc enim anno eundem Charidemi interitum Diodor. S. XVII, 3ο copiosius enarrat, ubi virum
eum vocat θαυμαζόμενον ἐπ ανδρώα καὶ δεινοτη Ορατηγίας. Itaque Charidemus et Nausicles quum Demosthenis aetate floruerint, consequens est, et illum in Imbrum et alteram in Salamina expeditionem eiusdem temporis spatio esse circumscriptam. Annus tamen, quo acciderint expeditiones illae, propter mancam huius aetatis cognitionem vix potest accurate constitui. Insula Lemnum, Imbrum atque Scyrum vetustissimas Atheniensium in mari Aegeo possessione,s1isse constat. In ea Philippus, quippe quod vicinae
essent Thraciae et Hellesponto, postquam terra marimque exturbare his regionibus Athenienses susceperat, saepius incursiones faciebat. Sed etiam antequam Philippum inter et Athenienses acriter dimicari comptum sit, sociali bello, Lemnum, Imbrum aliasque hac in regione silas Atheniensium insulas impugnatas a sociis rebellibus esse devastatasque auctor est Diod.
S. XVI, i, sub Olymp. VI, i. Num igitur eodem
anno susceptam esse expeditionem eam statuamus,
cuius in decreto I mentio fit Haec Corsini opinio est F. A. diss. VIII, c. 63, et Schoemanni de e mitiis Ath. . 339). De quo tamen equidovi valde dubito. Nam expeditionis illo anno adversus socios, bellantes eas in regiones ab Atheniensibus missae qui imperatores fuerunt, optimc noti sunt Chares enim et Iphicrates, atquc Timotheus summam eo tempore
80쪽
t efii gerebant. In decreto vero Nausicles copiarum pedestrium praetor I ἐπὶ των μυον dicitur, quem
eonstat inter tres principes rei militari praesectos 'itasse. Praeterea quum eadem aetate Athenienses et en ceteris Graecis, et cum Persis pacem agerent, Salaminia illa expeditio, quam alterum decretum e hibet, hoc temporis spatio nullo modo constitui o es mescendendum igitur est ad aetatem posteriorem, qua bellum Philippo cum Atheniensibus gestum est, ante pacem Olymp. VIII a. a conciliatam Bello hoc, quod in his Chersonesi praesertim Hellespontique restionibus gerebatur, Lemnum quoque et Imbrum,
tur Dem. Phil. I, p. 49 , in summo suisse discriminoe, Demosthenes et Aeschines reserunta s. r. in Neaer. p. 34 6 Aeschines, παραπρ. p. 37 , ubi multa dostatu belli illius rationeque disputat, haec verba pr sert: αππος ει ὁρμηθεὶς ἐκ Μακεδονίας, Ουκω ἐπἐρ Ἀμφιπολεως πρὸς luci et γωνοτο , ἀλλ ἡδη περὶ χνανου καὶ Ἱριβρου καὶ Σκιρουν τῶν πιετέρων κτηματων Quae non obite ab Aeschine dicta, sed re vera Philippi incursiones illas in insulas regionesque susceptas iagnificare, manifestum est cum ex universa horum temporum istoria, tum Demosthenes ipse in ori Phil. I. Lemnum atque Imbrum a Philippo devastatas esse testatur his verbis: εχ λπερ τὸν παρελθοντα n-ὼς συινον καὶ 'τμβρον ἐμβαλων αυριαλωτους πολίτας τειροτέρους ἐχων. Haec Demosthenes in or Phil. I, . 49 a. e. posteriori orationis illius parte, quam nonnulli viri docti praeeunte Dionysio Hal. in p. ad Amm. S. io sextam Philippicam vocant, et a prima parte dispescentes anno olymp. VIII a habitam esse contendunt Ut igitur in quem annum illa