장음표시 사용
101쪽
manae partibus . singulas, ac certas corporis partes assignare, ac smilatur impouibili, Aristoteles inquit namqsto citrod vegetalis consituatur in epare, irascibilis in corde, animalis siue sensitiva -
tiua in cerebro , tamen hoc non poterimus de intellectiua animae par
gere. Haec autem sunt Graeca verba βουΤευε κιναδ α c. νους συνεξει, χαλεπορι-- λα. . cuius impossibilitatis rationem itas: ti Uerat, degmeralone osmiaium atιElim nempe, quia Intellectus prorsus inorςanicus est,in eius actio nihil comunicat cum actione corporea ex quibus certissimis dictarissimis Aristot verbis ego ita pro immortalitate animorum arguo. Intellectus nullam partem cor poris corinet: ergo intellectus prorsus est immorta sic antecedens prci positio est Aristot. subsequens vero probatur. Si intellectus aliquo pacto esset mortalis, & non prorsus immortalis, necessario sequeretur a cltem peramentum alicuius partis corporis i probatur consequenti . quia omnis forma corruptibilis educitur de potentia materiae, quo clest sequi ad dispositiones materiae , ac propterea ad temperamentum At cum intellectus sit pars animae, si esset corruptibilis, necessario se queretur temperamentum alicuius partis corporis ex Aristot deda αctione hoc loco, sed consequens est falsum ergo conrecedens. Quod consequens sit falsum probatur nam omnis forma quae cons inquitur temperamentum, dispositiones alicuius corporis est uniea, inseparabilis persectio,quae eontinet illud corpus, ut Patet ex etymolo. gia entelechie, quam tribuit Aristoteles talibus formis, aduersarijstio, stris id maxime concedentibus; dicitur enim entelachia, ut supra etiam didum est, quasi unicam perfectionem continensu sed intellectus nulla
Partem corpori,continet , quinimo neque fingerie, aut imaginati poclumus quam patiem corporis , aut quomodo intellectu Sitontineat, ut
Aristot. dicit ergo intellectus non est forma quae equitur temperamentum,neque pendere potest ex temperamento ergo impossibiIe est ipsum esse mortalem. Quod etiam inde confirmatur;nam omnes qui statuerunt intelle luim humanum esse mortala ipsum dixerunt penis dere ex temperamento,at hae dogmata Aristot non sunt, sed Galerii qui eo caecitatis deuenit ut non sit veritus dieere intellectum es terri- Peramentum cerebri, quo nihil ineptius inquamuis ipse hoc eodem in loco, scilicet libello quod animi mores corporis sequantur temperaturam, cap. I. 4. saepius sibi contradicat dicens.quod virsi anima rationalis immortalis sit, aut mortalis nihil habebat cert1,aut constituti nec
demonstrationem aliquam hac de re tenebat quinimo qualis nam sit
102쪽
animar substantia se ignorare liberein aperte fatetur. Non sic Aristo. teles noster uvi certit si me hoc loco decreuit, neque figmento proxim si esse, aliquam corporis partem assignare, quam intellectit S contineat, siue cui sit alligatus , ut de morticiniis atque corruptibilbus animae fa cultatibus dicere est i nempe de vegetali ac irascibili ex Platonis sententia i sed dubitare aliquis iure posset, quonam pacto Plato diuisiibi. Iem animam constituerit, qui illam aeternam mostrauit in phedro, a. lidissimo argumento, scilicet, quia sibi ipsi principium motus existiti cum se in lam deserere non possiti perpetuo dc incessiante moueri necesse est quin imo de rationali animae parte magis dubitare contingit, qui nam fieri possit, ut eam non solum in capite, tamquam eerta 1ede ac particula collocarit 3 verum etiam , t ipsius verbis utar tamquam diuinum semen in cerebro, veluti in agro iactum atque disseminatum putarit, qui eamdem immortalem atque indivisibilem in paulo ante. 4hique locorum apertissime praedicauit. Quibus pet belle respondet, atque satisfacit istinus Eneade lib. I. cap. I. dc primum priori animam in varijs atque diuersis animati corporis partibus sita esse iuxta varias atque diuersas quas cum corpore exercet functiones ubi enim exordia atque principia sunt instrumentorum ibi, desipsius operationes exercenturin facultates inesse pariter dicuntur, ut cum facultatem videndi in oculis , audiendi vero in auribus insitam dicio mus quod pariter ira risol docuit a. de partibus cap. Io dicens contra
eos qui animam sentientem in cerebro constituebant. Verum eum ini Lligere causam quamobrem sensus nonnulli in capite habentur nequeant; quod eam paris rem cateria esse peculiarsorem animadueνteram scide sensum eum cerebro contaniagendum ratrocinantur . Non igitur animam, sed facultates Plato, diuisiabile dixit Alteri vero dubitationi sapienter etiam eodem loco respo- det, verissima responsione, non solum ad Platonis mentem serunt
etiam iuxta Aristot. sensum, loco examinato Inquit vero , quod curia antiqui rationem in cerebro posuerunt, non propterea id fecerunt.
quia ratio sit in cerebro I sed quia sensualis animain imaginatiua vir. tus , quibus rationalis , tamquam proxime superior gradus at initat
coniungitur, in cerebro constituta sunt,tamquam proportionato menthro, ac suis operationibus accommodato instrumento . Oportebat autem rationalem animae partem quamuis nullo modo cum corpore communicantem hoc est nullo corporeo organo tentem cum illas mimae specie communicares, quae posset ab ipsa aliquid accipere, hoc ed illi parere: ab illa illustrari, qualis est imaginativa. Rationalis igitur animae pars, in cerebro est, non ut in loco ι sed quia
103쪽
sensualis .imaginatiua , quae est quodammodo rationis particep .gare quam eius famula, di administra eo in loe est velut suae acti ni accommodata partea ob animales scilicet spiritus . in cerebr artem peratos, qui imaginandi facultati deseruiunt haec auter sunt Plotini verba . Cum gua tDπῶ, proseq-di vin- in ammas hais atque imagisa tris se pra se ipsam babea rationem quasi ad M'- pro
ω in loco st quoniam quod es ibi γυ--ἀν amniis particeps. Haec Plotinus.
Hane vero assinitatem, atque coniunctionem sentientis animae eum superiore rationali pariter Arsm statuit a. Moriarum diea-achiorum cap. vis ubi duplicem irrationalem animam statuit, unam qua non est apta nata parere rationi , cuiusmodi est anima vegetali ι alteram vero quae est apta nata parere rationi, quae sensitiva siue imaginatrix,quam etiadi rationalem appellat quia hoc modo participat rationem Patet retitur ex dictis, Aristotelem loco allato apertissime statuisse humanum intellectu immortale neque hac in re a praeceptore Platone disiensisse.
Relycitur Aduersariorum responsio. p. XVII.
AEC erba ab antiquissimis&grauissimi se Tipositoribus, ita,ut diximus explicata, Alexander cum non posset corrupere, consulto Praetermisit, ut Philoponus inquit a vero eius sectatores ineptissime ipsa exponere non duabitarunt. Sinon Portιas disputatione sepia commemorata de mente humana eap.ro pro res Pon si ne distinctionem asset inquiens quod scρο- rari duplici ratione facultatibus animae Ciari inti sit, nori cum modo, ut inter se inuicem conseruntur, ut cum tD-tellectum dicimus separari, seu distinguia sensi de vegetali. hac
104쪽
ratione non separantur,secundum magnitudinem& subiectum, ut Plato asseruisse videtur, qui varijsm distinctis partibus has distinctas f cultates assignauit i sed sola inuicem ratione distinguuntur, ut paset ex verbis philo phi a. de Hisma, cum inquit, sesuiu esse se opina riuo aliud i siquidem, senιire ab ipso opinari . similiter iaιem est alio ram qua dicta sunt numquodque cie intellectus qui est in actu , cspeculativa potentia videntur separari sicut perpetuum a corruptibili ab alijs facultatibus animae. Dc hac igitur separatione,inquit,voluisse Aristotelem hoc loco Platonem arguere: significasse sub tipo. in. confuso, id quod in a. de anima es s. planius expressit, dc rationem in quit attulisse, quoniam si intellectus subiecto separaretur a caeteris facultatibus quemadmodu separatur ratione difficile esset fingere,quam Partem corporis, auc quomodo intellectus contineret, siquidem inquit ipse nullam partem corporis format, nec illam sibi determinat, aut praescribit in qua sit, se quam Operetur. Alia est separatio ipsius intellectus a subiecto, dc corpore, quae conuenit intellectili potcntia, ut cum sensu comparatur, quae quidem separatio dicitur ab organo,in a corpore quoniam non utitur organo, ut iam .dicctum est nec est calidus, nec frigidus, nec passibilis aut per se, aut ratione organi, atque ob id dicitur intellectus simplex,immixtusin separatus, sed non aeternus substantia enim Put voluit insonmetaphis separabilis est ab accidetibus quoniam accidentia quidema hesein adesse possunt permanente substantia, neque corrupta Puta potest homo ab albo ad nigritiem mutari ipso permanente, sed passi
nibus desinentibus nemo tamen sane mentis diceret, hominem propter hoc esse aeternum est igitur homo separabilis, non tamen aeteris
mas quare non omnis separatio denotat aeternitatem. Est ela postrema separatio quae competit substantiae in actu, dc per se existenti de haec sola, competit intellectui in actu, qui inter intellectus tum potentia tum in habitu, solus est aeternus, hic separatur ut perpetuum a corruptili. Haec Portius. At Iulius Castelianus eius assecla tralia tu paria ter de mente humana M. s. cap. . aliam attulit responsionem, quam etiam ex promptuario Poriij dc Alexandri mutuatus fuit, eandemq; eadem doctrina quam attulit Porrius communiuis . Inquit vero, quod cum
intellectus noster secundum se nullum habeat actum ι sed pura sit,simplexqvpotentia, nullam potuit obtinere corporis partem quam inso maret,atque cotineret. Iam vero illud non sequitur,quod ii intellectus nullam correris partem informet atque contineat. st ab omni corpore separabilis, aeternus apoculari debeat, acarullumvnquam sit pasi. - iij sui
105쪽
surus interitum,quoniam pluribus modis res simplex dicitur a e r p re separaria hoc vero ultimum, scilicet quot modis res simplex dicitiara corpore separari, in sequenti capite dicturum pollicitus fuit, ubi eadem prorsus repetit, quae supra ex Portio attulimus. Haec aduersarii Ex quibus triplex sumitur modus respondendi, unus est, quod Aristot cum dixit dissicile esse fingere aliquam partem corporis in qua intellectus sit, hoc dixit de parte aliqua corporis diuersa a corde,in'Moreliquae facultates animae vegetalis , scilicet in sensitiva resident, non autem simpliciter de omni parte, & ratio est, quia intellectivum inmortalibus, non separatur a sensitivo, quemadmodum neque sensitiuum a vegetativo, ut a de amma Arasoι duebaι particus drisa quare si
hae facultates non separantur ad inuicem subiecto, sed solum ratione iergo ubi sunt reliqua facultates, ibi etiam est intellectiva ob hoc igitur ait Portius) Aristot dixit, quod non est fingere aliquam partem iii qua sit intellectus, desin hoc redarguit Platonem , quia si partes ani inmae distinguerentur loeo,sicut ratione. Oporteret intellectui assignare aliquam seorsum partem , quod est impossibile, ut dictum est hune respondendi modum fuse explicauit Ponias cap. r. his verbis. Hinc ape
u oc u animam esse in eoiae, es non in toto corpore. A vero inusiectum quoque
necessario esse in eoiae ratione demonstrabimus si enim in monatibin interiaiuum non potes esse sita sensitivo ut a de anima dere minauit phιlosophis es sane να- siparabile quare equitur necessario quod β in eodem Leo ct in eadem part j. cula corporis in qua es vegetaιiuum est sensitiuum si diceres esse in alia ad ref -
νιur Aristot r. de anima, qua πιι conira Platonem qui ius partes anima P. cundum partes corporis, atqui nutu particula destinvia initae i. υι eodem ιβ. explicauit. Accedit quod facultaus --a ratione disinguuntur . in s. de anima docesur est non perparae corporis, sed pe fluenιiam. Sed videamus quam
tum valeat he e responsio i ac primum, nescio equidem quonam pacto separabilitatem facultatum animae,hoc loco somniauerit, nequaquam enim hic Aristoteles ιώ, vel αχωριόουν quod est separabile, vel imseparabile de partibus animae usurpauit, sed ruismo, ex αμιρι- . quod est partibilis&inpartibilis ita enim quaesitum proponit Aristoteles t λι- συuare τί ψωχῖνό πιρι-- χει hoc est. Dicunt uaque Didam partibile, ipsem, se aliae quidem inrestigere, alia vero concupisere qui igitur eontineranimam se paritalia es natura . modo partibile .impartibile non dici diuisionem facultatum, facta comparatione ad inuicem,ut supponit Pori ius sed potius diuisionem facultatum, comparando ipsas ad partes, quia manifeste Aristot explicauit dum dixit paulo infra
106쪽
ubitabit autem aliquis is de ipsis partibm, quam potentiam habeaι unaquaque meorpore 3 si enim tota anima totum corp- commet, conuenit o Fart k-- -- quamque cominere aliquid corpor V. Hoc autcm assimilatur impossibili, qxam enim partem, aut quomodo ιntesiectus conιinebit diffris es etiam fingere.
Quod manifestius patet, nam comparando inserius has easdem facultates ad inuicem Aristoteles,quatenus inter se differunt, de ipsis non α-im . hoc est impartibilia. sed ου -- quod est inseparabilia, usurpauit haec autem sunt ptaecisa eius verba partita st . - μοει λαμ. - ολ ι Μελ- - - χωρim: -- γλ α ι ψώχλ ω λήμ, ιου ic hoc est ora dem specie seni, ad inuicem is tori ad inuicem quidem tamquam non separabiles exrsentes, iotι aute anima, tamquam diuisibili exstente. quibus verbis nihil clarius afferri potest contra distinctionem Porti j ivolens enim ex rei natura Aristot eoiatare sententiam Platonis, quod facultates animae ement non solum ratione, sed etiam loco distincto at Tert experimentum de plantis 5 animalibus anulosis, quorum singuis mouendi, quae facultates sunt eiusdem speciei, dc ad inuicem octoti animae,ad inuicem quia sunt inseparabiles, hoc est sunt in eodem subiecto dc constituunt idem numero, quae autem eonstituunt idem nume. to sunt inter se eiusdem speciei, nam species est in indiuiduis toti uu-tem animae, quia anienim legendum est,in non qui quamuis esset bonus Graecus ita multis errauit habet enim codex Graecus δε ε bili Misente Iion aute in enim corrumpitur Aristotelis lentus, ac ve Iuti in similaribus ouia tota essentia diuisii bilis est&extensa eiusdem rationis sunt totum pars , ita pariter contingit in tota anima extensa , quod eiusdem ratio. Disi speciei est tota anima cum suis partibus, patet igitur
ae falsam distinctionem allatam a Portio, si Quidem Partes siue, remistiae animae,collatae ad inuicem, nullam habent potentiam, neque respectum ad partes quo dubitans Aristoc particu sta inquit. Dubitabis betis, is. Iuxta quem sensum simplicitc neum esse in al:qua parte corporis Arguit enim Ariso teles ad ho- i ii iii: ID, 'ce Incti, eamur a cicinxi insitu bile, a Mi cuperet et i e hi cici a te a quae animae sint inal:quius corpDris rari: hus vr vegetalis in epate, irascabilis in corde, desicialit .ua in cerebro , tamen hoc non su D
107쪽
ssic εr, nam si tota anima est in toto corpore ergo unaquaeque parsa nim: est in aliqua parte corporis sed hoc est impossibile, nam neque figmento possumus intellectui aliquam partem alGgnare , quod nequaquam dicere potuisset Aristoteles si iuxta sensum Porti dixisset
animam non esse partibilem, nam iuxta eum senium potuisset avi
maene in corde quod ultro non solum concedit, sed a me uetatio tius, verbis supra adductis sed non concederet Aristoteles, neque alia qui alius bonus peripateticus, sine contradictione,in rubore Vidit
utiam Ionius hanc contradictionem, ac propterea loco allegato χι- licet cap. r. cum dixisset intellactum, ut caeteras animae facultates etiam ipsum esse in corde subdit deque verba A M. I de anima Hssentiunt eam ειι ιctis quippe libro I. de anima , quamquam in Autonem inuehis duris natum Oge dari parricula- corpora qua H proprium organam mellectus quemadmod- facultatiba sentiendi Usignacmur proorgararii Hares particuia eorporis. Dicimus
rem ammae ιιι quoque esse, non viis orgoo sed vim susiecto in quo es subsam is anima. Quae responsio coincidit cum secundo modo respondendi quem supra ex eodem attulimus dicit enim, quod negat Aristori intellectum humanum esse in aliqua particula, tamquam in organo, at non simpliciter negat illum esse in aliqua parte corporis iqua proinmer eandem doctrinamin sententiam quam duobus in locis statuit si-IIrille Diutabimus. ac primum ι arguo sic. si intellectus est in corde
veluti etiam est sensus tegetalis tamquam subiectoin quo est stib. stantia animae ut ipse inquit hergo intellectus est in corde tam uuam in organo, probo consequentiam;quia non maior est ratio propter quam reliquae facultates sint in corde.tamquam in organo, quam ut ibidem pariter si intellectus tamquam in organo ergo; probatur assumptum ἰnam ex Portij doctrina, in hoc est distementia intellectus reliquarum facultatum, quia nulla potest dari particula corporis quae sit proprium organum intellectus, quemadmodum facultatibus sentientii assignantur proorganis diuersa particulae corporis, sed hoc non impedit sensitivas facultates, quin etiam sint in corde tamquam in organo quinimo necessario utuntur corde, tamquam organo i utuntur enim spiritibus dicatore Eordis ita ut laeso corde.etiam si non laedari-4ur reliqua organa.laedantur ipsorum operationes Lergo a pari,ex hoc quod intellectus non utituri euliari organo, not miset Aristor arguere quod intellectus simpliciter non uteretur organo Nodicit Potaius eum arguere quia quamuis non uteretur organo externo teretur tamen organo interno v patet de imaginatiua cui quamuis noti
108쪽
De initiones ita te a filiaiorum.
MaasEgnatum organum aliquod ellternum vitru tamen organo Inisi Cincio. Praeterea arguo i impossibile est substantiam alicuius brati esse in aliquo lubiecto, ita ut eius essentia pendeat ab illo lubiecto Minuis facultatem non uti eo subiecto tamquam organo probatur assumpta propos inici, quia pendere in esse substantiam alicuius formae ab aliqtio subiecto est sequi ad dispositiones illius subiecti, sequi auten ad dispositioies alicuius subiecti est etiam operari secundum disposito ne iblius subiecti ut serma plante sequitur ad dispositiones , laue temperamentum plante ac pariter operatur secundum temperamentum piat
te, sic de omnibus formis quae educuntur de potentia subiecti, sed per te substantia animae est in corde tamquam in sublesto, de eb ipso
pendet inesse ergo omnes eius facultates operantur secundum dispositiones in temperamentum cordis in utuntur corde tamquam Org no sed intellectus est facultas animae ergo intellectus utitur cordo tamquam organo ergo sibi contradicit Portius dum statuit essentiam animae humanae esse in corde,&ex consequenti intellectivam potentiam, ipsam vero non uti corde tamquam organo. Praeterea etia aperiatissime Aristoteli contradicit, qui has propositiones esse conuertibiles statuit, scilicet formae cuius iubstantia separabilis est a corpore, operatio separabilis est a corpore. cuius operatio separabilis est a
corpore substantia separabilis est a corpore tavr patet . de anima par te. Ia ct 3 ob de generat anima ea s. ergo dicere quod intellectus sit inseparabilis a corpore, monstatur organo corpore O.est Aristot. aperiste contradiceri, idem enim est non uti organo corporeo herooperationem separabilem a corpore , Deque vero illi suffragari potet t. quod inquit .intellectum potentia esse instrumentum anima cuius sub stantiae it in corde. atque sua ellentia non esse amisi; sed esse nudam potentiam , ac propterea nullam partem corpori informare, ut etiam Iulius Castellanus respondebat, nam pari ratione neque potentiae sensitiuae essent in aliqua corporis parte, cerra; quandoquidem pari ratio ne,in intellectu sin potentiae sensitiuae sunt potentiae, ex Porti j sentenatia Haec sunt eius verba cap. . Siquidem facultates omnes anima nostrae quia his homo, o intestigit, or emis, sum potentia Addo etiam, quod poten. tiae inseparabiles sunt ab animi quin imo idem re sunt cu anima qua iare imposti hil est potentiam animae organicae esse morganicam , quod optime significauit philosophus a degenerat animal cap. I. dicens in rum principiorum amo es corporatu Issae Me corpore inesse non posse certam e res gratia ambutire sim pessibω Quibus verbis plane significat, quod itu animae x potentia sunt inseparabiles a corpore, quae sine corpore suas
109쪽
stas nequeunt exercere operationes ut quia ambulare non potest fetari sine pedibus potentia ambulativa inleparabilis est a pedibus moruit igitur responsio Porti tamquam manifeste absurda Nec minua absurda esset responsio alia quam aliquis possiet afferre ex Sorio im .
umraram dis. s. qa s. a. in rem an ad primum, quam responsionem
cap. aa. quamuis ipse bene de Aristotele senserit eumqι statuisse animuhumanum immortalem eodem capite fateatur equitur etiam ean dem Pomponatius variis in locis Est autem responsio ferme eadem eum superiore, ac propterea eisdem urgetur disti ultatibus, nisi quod in quibusdam differunt i Pomtius enim statu it intellectu in corde,sicutis caeteras facultate, quamuis non concedat, illium uti corde tamquam organo at Scotus illum non concedit esse in corde cum neget Aristot eum habere particulare organum i sed statuit in toto corpore,cum sit actus corporis , concedit vero, ipsum uti toto corpore tamquam organo ac propterea ad in ruptionem corporis corrumpi s quare cum peculiares habeat errores aspectatim contra hanc sententiam ita arguo, si intellectus non est in Parte aliqua determinata corporis sed in toto corpore, de inseparabilis est a toto corpore, intellectus est diuisibilis ad diuisionem corporis , sed consequens est falsum absurdui tunc enim intellactus esset ignobilior vegetali, quae in homineis caueris animalibuis perfectis est indivisibilis probatur autem eonsequentia, quia si intellectus esset insepa. rabilis esset eductus de potentia materiae, ita consequeretur temperamentum corpori, ac totius corporis, siquidem est in toto corpore quare diuisibilis esset ad diuisionem partium corporis cuiusmodi est temperamentiam corporis quod optime docuit Arinari libet δι ---
rure innectuιε, vita, en morte cap. I. rea, de mota animatium cap. a. hi,cum
statuisset certam partem corporis in qua esset anima in viventibus taniarum,sive vegetantibus cuiusmodi sunt planime in viventibus sentientibus im riectis,cuiusmodi sunt animalia anulosa illam per totu corpus huiusmodi dissusam statuit ac propterea anima habere unam a potetitia autem multiplicatam in ex hoc fieri, ut eius partes diuisae vivant. in animalib autem persectis hanc particulam eme cor, ac propterea animam esse in corde, non in toto corporea nisi secundum actum intormandi quare , necessario sequitur, quod si intellectus est corruptibilis is haec opinio asserit, & est in toto corpore , Q aut sit in corde. ut Portius dicebat, aut ut sit in aliqua alia parte pro-ro. tionata cordi, quae sit disseminata per totum corpus ut in animalibus
110쪽
libus insectis, & ita erit diuisibilis ad divisionem corporis . taeterea etiam, Scotus aperte sibi ipsi contradicit: nam statuit intellectum ab Aristot dici incorruptibilem non quacumque incorruptibilitate, simpliciter , sed ea tantum quae Oratione organi, nempe quia corrumpitur organum in quo est , quod non contingit intellectui, quia intellectus non habet organum postea vero inquit intellectum esse
corruptibilem ratione compositi, haec sunt eius verba. Nec ramen ex staincorrupitone intesiectin , quia silicet non habet organum per uura corruptionem
posse corrumpi in operando, sequitur quod sis sim, liciter incorruptibilis in operando quia tune sequeretur quod .essendo scu tune argumentatum es, sed an-rum sequitur, quod non ere corruptibilir operando isto modo quo potentia organica tamen poneretur simpliciit corruptibilis, iuxta Lud prima de anima , 1n-ιesiectu corrumpisur in nobis quodam interiora corrupto, est hoc pro tanto, quia poneretur principium VI oti composito operandi operationem propriam eius, faecompositum eis corruptibile ergo principium operativum eius: Modo idem
est corrumpi ratione organi alicuius particularis, corrumpi ad corruptionem totius corporis 4rimo quia statuit totu corpus esse illi organum; dum inquit, quod poneretur principium toti composito operandi Operationem propriam eius secundo quia corrumpi ad corruptionem organi aliquam facultatem , est corrupi ad corruptione subiecti in quo
et liquae dicitur corruptio per accidens, quare eadem corruptione, qua corrupitur aliqua facultas sensitiva corrupto organo puta visiva coris rupto oculo.corruperetur etiam intellectiva corrupto toto corpore,ne
que dici potest quod differant in eo quia reliquae facultates que sunt in
organis particularibus corrumputu corruptis tantum proprijs Organis,at vero intellectiva non corrupitur corrupta aliqua parte in quatit, sed corrupto toto corpore cui est principium operandi nam hoc falsum est, quia ad corruptionem unius tantum particulis videmus h o. minem interire; nempe vulnerato corde quinimo si intellectus erit corruptibilis non poterit esse in toto corpore ex sententia Aristot sed ne cessario erit in corde, quia non separaretur subiecto a reliquis facultatibus, ut supra tussius di tum est. Quare certissime statuendum est,quod si intellectus esset corruptibilis determinaret sibi certam aliquam paristem corporis in qua esset, neque vagusin inconstans per totum corpus erraret. Quod autem assumit Bessario loco citato, scilicet aliquam facultatem corruptibilem non determinare sibi organum, ut est imaginativa, falsum est , nam imaginatiua est in certa parte corporis qua utitur tamquam organo i est enim in anterioribus cerebri ventriculis, ubi mediantibus spiritibus animalibus suam functionem exercet.