장음표시 사용
81쪽
eonstituat hominem, cum sensu coniunctus est in sorma est corporis, quia particula animae est qua anima intelligit dessapit, ac propterea non intelligit sine corpore, quia non sine phantasmate inius intelli gere est pati, quamuis perfectivum at intellectus agens,qui ut in selinio manet consideratur, non coniungitur cum sensu ac propterea se Paratus dicitur in eius intellectio non est pasIici . sed eius substantia iracad intellectionem humanam concurrit aestiue tantum, ut lumen ad visionem, ut Aristot s de anima docuitu atque haec omnia citra controuersiam iit elle tu agenti tribuenda sunt, quamuis unica substantia sit cum intellectu potentia, te ab Aristot exemplo discedamus, veluti idem radius in seipso manens,l me in diaphano interminato, inuisibilis, incorporeus est i terminatus autem ad opacum viti bilis,in quodammodo corporeus emcitur citain una ac eadem substantia intellestiua
in se ipsa manensin separata est: se ipsam intelligit, eius operatio est
actui; ut vero corpori coniungitur, siue pars animae est quae est forma corporis, coniuncta cum sensu est; nec intelligit sine corporein sensu ae eius intelligere est pati hanc puto esse Aristot sententiam , quam supra etiam aliquo modo tetigimus, hanc constat esse antiquistina rum peripateticorum,qui Aristotelis auditores fuerunt, hanc certum est fuisse Simplici j; quapropter miratus sum vehementer Portium do Elissimum alioquin peripateticum, hoc loco conatum fuisse Simplicia suae sententiae fautorem ostendere, cum contrarium ex eius verbis constet innumeris in locis ac potissimum f. de anima sepe partie ao ubi inquit exponens illa verba, passibilis intellectus corruptibilis , sed dubitare os aliqui , quomodo cum λιβ intesiec si corrumpitur is vel rLecimn sterialis eis. Statutum nam ' fuit omnem intesiectionem sine materia esse est ea quidem ratione quoque omnem intesiectum intelligibilem esse , a non e conuerso im-
materialem formam quae si intes giritis inusidum esse. ibilis ini Licta materialis erat est poteBate, et hoc 'sum, ditis es imperfectm ntiaeι- ra eorum existens quantispι passibilis is, est idcirco etiam corruptibilis est, qualena possibilis existit immaterialis autem fio actu insessitam est antelligibilis an contactu est complicatione cum e praeut facto 3 perfecte autem immaterialis es perfectin lini siectm in recursu in 1 cientem ipsum facto. deo ut passibilis imresiectin corruptio si non, ecessus iis in non ens; sed coniractio in a quod praestantiori modo eo cum animata si heparata hubsantia in se ibam quoaue iliam reuocet qua ad extra prouenis .ime non amplim prouenit; sed in ipso manet tamquam in causa fiat. Us iis gιIur intesiectus quatenus passibilis coννviibitis. Haec Simplicius iuxta quorum sensumi non aliter accipiet da sunt verba quae aster Portius ex eius sententia,quod intellectus participat
82쪽
ticipatus de polirhilis, deficiat. Ex his vero facile erit soluere rationes quas congessit Iulius Castellanus ' primo ad primum ubi dicebatur negare Aristot hunc intellectum cuiquam animalium inesse dupliciter respondemus,aut quod deneget intellectum animalibus brutis ita enim arguit intellectus non potest esse principium motus localis, quia motus localis caeteris inest animalibus intellectus autem siue mens nultis trutorum scilicet, aut dicendum est, quod cum hic loquatur Aristot de intellectu agente optime dixit intellectum hunc nulli in ima inlium ineste, ut tormam. neque enim intellectus agens constituit ii ominem; sed intellectus potentia, ut enim agens est, omnino separatus esta materia, ut scide anima 'ni ao dixit ad secundum vero ubi dicebat nostrum intellectum non intelligere sine passione, alteratione ae Proinde esse principium motus, pariter dicimus verum hoc est e de in tellectu, ut est intellectus potentia hic enim non intelligit sine phantasmate, non autem de intellectu agentriqui non indiget phantasmatibus, ut optime docuit Simplicius loco nuper citato, quare hic intellectus non est principium motus quinimo si Aristot s de amma , negat intellectum speculatiuum esse principium motus quanto magis negabit esse principium motus intellectum agentem ad tertium vero ubi dicebatur negare Aristot considerationem huius intellectus ad phim Cum pertineres at de intellectu humano tractauit Aristot in libris de anima, mullo alio in loco visus est de humano intellectu pertractare. Respondemus Aristot in libris de anima tracta siὰ de humano intelleis csti, scilicet de intellectu potentiam de intellectu agente, sed de intellectu potentia quoad ementiam & operationem,cum intellectus potentia sit serma hominis de intellectu autem agente quoad operationem
tantum, scilicet quatenus effective concurrit ad intel lectionem faciens
potentia intelligibilia actu intelligibilia, non autem quoad eius essentiam non enim scide anima tractatur de eius essentia nisi breuiter istiis licet quod sit immortalis separatu, immixtus substantia actus exissiens, quae tractantur relative ad intellectum potentia, quod patet ex eo quod dixit Non rem iniseimur autem quia hoc quidem impas ibile est, passumero intellarius corνuptibitis ea, o sine hoc nihil ιntelligiti cum enim eius e Diantia sit a materia omnino separata non est phisicae considerationi a sed pertinet ad metaphisi cum ι nec obstat non legi hunc tractatum in
libriςmetaphisicis, quia multi adhuc desiderantur Aristo metaphisii. . vi optime animaduertit S. Thomas, quapropter non solum hic tractatus Aristot. deficit, stilicet de humano intellectu in se ipso tui natura considerato, non tantum ut est in homine verumetiam tractatu 1
83쪽
ctatus de anima caeli, quie eiusdem considerationis est cum humano intellectu, cum apsa pariter icit et lectiva sit. Atque ita ni fallor abunde monstratum est falsam esse Pomponat ij, ac caeter rum responsi nem,quod hic Aristot non de humano sed de diuino intellectu loquutus fuerit Daniel Furianus Cretensis qui & ipse mortalem animum flatuit ex sententia Aristot in commoraria severis de psrtibus, cum vidi Diat hic Aristot nullo pacto habuisse sermonem de intellem diuino a frustra enim inseruisset eam dubitationem hoc loco, cum nemini du-hium sit Deum non esse naturam, neque ad naturalem eius contemplationem pertinere, aperte praedictorum sententiam damnauit, qua re aliam commentus fuit, quam operaepretium erit referre inquit ergo, duplicem esse humani intellectus considerationem, unamiqua in intellectus potentia est,in est forma hominis , dc haec est omnino phisi1 Ca i alteram vero qua intellectus in actu est atque diuinae illi mentiquae intellectus agens dicitur est coniunctus, atque ab illa eadem illa minatur. talis consideratio nullo pacto pertinet ad philicum, quia refertur ad intelligibilia, quae sunt vere intelligibilia , nempe a materia seiuncta, qualis est intellectus agens, hoc modo conlideratus intellectus nullo pacto est naturain principium motus, cum tantum intellectus practicus, qui est coniunctus cum phantalia, non autem intelle clus speculativus sit principium motus, ut Aristos docuit ob de anima. ct libro de ammatam motu, quare de intellectu ita considerato nullam ihahuit mentionem Phιlos in I de anima, tunc enim necessarium illet
considerare intellectus agentis substantiamin quidditatem, quod pertinet ad a. me hiscorum ubi de intelligenti j sermonem habet quare inquit, Aristot bene hoc loco statuisse, quod intellectus humanus itaeonsideratus non pertinet ad naturalem non tamen inde colligitur intellestum humanum esse immortalem sed pace dictum sit eruditi viri ipse manifeste decipitur, falsa supponit supponit enim Aristotelem de intelleetu potenti ut coniungitur cum intellectu agente nutinium sermonem habuisse in s. de anima, cum manifeste contrarium constet i toto enim cap. I. librι supradicta de nulla alia re agit quam de in istellectu potentia, ut se habet ad intellectum agentem sinu inimo aliis qua etiam reuiter tetigit de essentia & natura intella clus agentis . quamuis relative ad intellectum potentia, ut supra dictam est , non sinium dicens quod est omnia agens. se habet veluti lumen, verum. etiam quod est immortalis deparatus ocim mixtus, di substanti actus existens; quare nullibi visus est amplius rastare de inleslactu potentia, ut est comunctus cum intellectu agente Arist. quam in hoc loco
84쪽
Ioeo dure quidem merito, quia intellactus potentia eo nivnstus cum
intellectu agente est intellectus in actu siue speculativus, ut ipsemet Daniel fatetura intellectus autem speculativus pertinet ad phisicum. cum speculari&intelligere sit operatio hominis, ac propterea nullo alii in loco de ipso agitur quam in s. de amm . Quar statuendum est, quod a principio monstrare propositum fuit Aristot hic non probabiliter aut dilpotationis gratia loquutum fui ira 3 sed aliartiue, atque de intellectu humano, non de diuino decreuisse, quod sit a materia ab stractus desimmortalis.
Aferuntur loca ex I. Ethicor re Ia metaphisicor re ex m
LI AE etiam afferuntur ab aliis aut horitates ex
mo etenim Ethicorum cum quaesiuisset an de- 1 uncti boni alicuius vel mali possint esse paruticipes statuit, quod si aliquid boni vel mali ad pis pertingit, exile quid est, ac paruum,
aut si nona tantum saltim ac tale erit, uti que foetices eos qui non sunt facere neque eos qui sunt priuare Delicitate possit haec autem statuit Aristot referetis ad ea quae supra dubitauerat, an fortunae posterorum ad defunctos pertineant quo ex loe aperte colligitur defunctorum animas superstites esses alias enim inanis esset quaestio, an ad detunctos pertinerent posterorum fortunae ' an participes boni vel mali esse possint defunctici frustra enim de eo quod non est,aliquod quaeritur. Neque obstat responsio Porti Livi aliorum qui haec reserunt ad famam dc existimationem mortuorum, quae sola allud vivos remanet i satis enim aperta sunt philosophi verba in contrarium cum enim dubitationem proponit, & cum illam bluit de ipsismet defunctis , non autem de illorum existimatione loquitur ι his verbis Ἀμaga autem uerrasse de ira definia dubiundum an boni alicuim, vel contraria passa esse participera videtur enim ex his etiam I pertinga ad psos quippιam siue bonum Lis contrarium exile quodam aeparuum,desse, vel absolute orsimpliciter veli8sis. qta rum verborum si ultima aduertamus videbimus philosophum bima & mala expresse referre ad ipsos mortuos inquit enim bonum, si alum exile, ac paruum ad mortuos pertingere, vel absolute . simpliciter vel ipsis hoc est malumin bonum quod ad deiunctos perue nit
85쪽
nil ex tortunis prosperis, vel aduersis amicorumin consanguineorum. aut exile est, ac paruum absolute tui natura aut respectu ad ipsoadet unctos , qui parum haec curant .m minimum his amciuntur i sed hunc locum nos non satis magnifacimus, cum ex morali philosophia depromptus sit, in qua magni momenti est statuere animos immodi tales, ad componendos mores quemadmodum etiam in politie ad
condendas leges iis regimen bene instituendum. Ex ra autem prima philosophia parire si arseruntur haec verba. An omne non habens maιerιaminiasibile est y quemadmodum humanin inresiectus . ex quibus aperte videtur colligi immortalitas ita enim humanus intellectus immaterialis est de indivisibilis neeessatio etiam est immortalis quicquid enim mort te est materiam habet, de quicquid habet materiam est distisibile iquare cui neutrum inest est immortales sed rei veritate sensus horum verborum non est huiusmodi quamuis talis appareat, α ab Auermenon improbetur)clarum etenim est; Aristot hoc loco sermonem ha here de modo quo in ligant mentes separare quae intelligentiae in Pellantur hoc enim proposuit initio huius capitis indagare , dicens e
Ea ero aua circa mentem unt quasdam dubitationes habent, viduur enim eorum
qua apparent quid diuinissimum esse, quo vera modo se habens talis erit, da culta. res quasdam bibe, siue enim nihil intestigat, sed ira se habeat vi dormiens,qvidisnam praecessens eris ' siue inresistaι, huius ero aliud si principale non enim id qua terram substantιa,intesiectio eris sed potentia j profecto non exis optima se s ι uita siquidem eo quod ισιelligιι ea honorabilitas ines quam dubitationem cum soluisset, dicens: metes intelligere se ipsas, ac propterea ipsas es quid optimum ac praestantissimum, nec esse in ipsis quid diuersum in iste lectum intelligibile, desintellectionem ι sed esse idem taliam subnectit dubitationem , dc inquit. Dem inarae iratio, utrum eo situm a
quod intesigitur; mutaretur enim in partom otius. Quam dubitationem foruuens inquit omne non habens materiam manvicimesiectus, aut qui compositorum in aliquo tempore se habet nam non bene
esse habet in hoc avi in hoc, verum in toto quodam quod optimum est abutas ea extaeos. Sic autem ipse hau i us Musiectio per totum ternum Iehiare. Quibus verbis respondet propositae dubitationi dubitauerat enim, an quo a intelligitur ab intelligentia siue mente separata compositum sit EC reddit rationem dubitandi, quia si intelligibile est compositum mutatur inteligens in intelligendis partibus totius, non enim intelligi elotum simul, sed diuisit mri huic vero dubitationi satisfacit subdens
amne non habens maιeriam indivisibile eis quemadmodum human- en ecla.
. ubi ammaduertendum quod Particula illa, indiuili bile, quae graecessit Dipiligo by Orale
86쪽
ce est αδιι ρεουο hic scribenda tuisset, non diuisibiles, cita sensus fuisset apertusa qui obscurus redditus est ex eo, quia sumptum est indiuisibile pro unica dictiones cum debeat sumi pro duabus dictionibus separatis, hoc est , non , diuisibile in ita sensus clarus erit, ad mentem aut horis, ita enim respondebit propositae dubitationi si compositum est intelligibile tunc intes ligens mutabitur in intelligendis partibus totius An omne non habens materiam non est diuisibile quemadmodum humanus intellectus, scilicet diuisibilis est dicit autem humanum intellectum diuisibilem, non quoad substantiam sed quoad intellectionem, cum enim humanus intellectus sit in materia, scilicet in corpore intelligit diuisibiliter hoc ei unum seorsum ab alio, ac prius
unum deinde alterum, at vero mentes cum sine materia sint non sunt
diuisibiles, hoc est non intelligunt diuisibiliter sed unica intellectione intelligunt omnia quem sensum confirmant ea quae sequuntur, inquit enim . An omne non habens materiam indivisibile eti quemadmodum ha . manus insessictus aut qui ca ossorum in aliquo tempore se habet, nam non bene
esse habe in hoc, aut in hoc verum in toto quodam quod optimum es aliud ab eo exictensi causem ipsa sui psius Οιestectio per totum aeternum se habet. Quorum hic est sensus An omne non habens materiam non diuisibile est quemadmodum humanus intellectus, siue intellectus qui compositorum, scilicet intelligibilium est, cina liquo tempore se habet, hoc est ui tempore intelligit, prius cilicet unum deinde alterum . quod propter dia noeticum, siue discursivum intellectum dixit,qui prius intelligit praemissas quam conclusionem in reddit autem rationem quare mentes quae sunt sine materia non intelligunt diuisibiliter, ut humanus intellectus, . inquit: nam non bene esse habet quod optimum est, in hoc aut in hoc tempore intelligere aliud ab eo existens, verum in toto quodam . hoc est in indivisibili tempore & unica intellectionea sic autem ipsa sui ipsius intellectio per totum arternum se habet.
patet igitur hunc locum nequaquam conducere ad immortalitatem intellectus humani, quod pariter asseruit S. Thomas in exposition horum verborum . Et dignum animaduersione est, quod S. Thomas qui adeo constanter immortalitatem animorum apud Aristot defendit hunc tamen locum non voluit ad suum sensum extorquere, quod tamen poterat authoritate Averrois faceres, qui ante ipsum pro immortalitate, haec verba posse exponi censuit neque hoc improbauit, quod dictum volui aduersus illos, qui immerito carpunt. S. Thomam dicentes eum voluisse facere Aristotelem christianum, fideliter enim semper interpretatus fuit Aristotelem ac ita docte, ut nullus umquam
87쪽
melius. Et haec quidem dicta sint de illis locis quibus Aristoteles exintra libros de anima de humani intellectiis immortalitate suam tenterlintiam protulit. sm
Locus ex primo de amma particula AEI.
in ta age iam ad libros de anima deueniamus ac primum ad priores duos, deinceps vero ad tertium in quo speciatim in ex proposito de
humano intellectu Aristot sermonem habuit. Aristot igitur . de anima, cum sententiam e rum contilla siet qui animam moueri affirma
bant postmodum partici a super eadem re aggreditur dubitare ex operationibus quibus dam animae quae sine dubio motus sunt, de anima dicuntur dicimus enim animam triliari, gaudere, ODII dere, timeres, amplius autem irasci, sentire, cogitare huic autem dubitationi satisfaciens statuit perperam haec de anima usurpari tam quam de subiecto, quod his motibus moueatur, cum non anima, sed corpus animatum seranimam, tamquam per principium his moribus moueatur ac veluti perperam absurde quispiam operatione Sartii, ut texere, vel aedificare animae tribueret. non artifici, quamuis artifex per animam .habitus in anima inhaerentes, haec operata, exerceat 3 ita pariter non minus inepte quis animam gaudere , aut tristari dicet, vel iraici aut cogitare cum potius homo per animam his motibus afficiatur .ahima solum hos motus participet, aut tamquam ipsorum initium, ut reminisci, quod cum ab anima inchoetur ad sensus organa terminarur , aut tamquam terminus, ut sentire, quod cum a seniorijs incipiat ad animam terminatur, hoc est usque ad sta-Premum gradum animae cognoscentis ac veluti reminiscentia ab ira tellectu inchoationem habet i ac propterea non sine discursu est, cad sensuum organa terminatur, nempe ad excita os spiritus animales , qui memoratrici imaginative deseruiunt ita sensus siue sentire a sensoriorum receptione d passione incipit, & adiltpremum gradum animae terminarur, ut in homine usque ad intellectum, qua parte serisui coniunctus est ex quo fit animaduersio, sine qua non fit sensatio . quod optime expressit magnus Hippocrates dicens iam abqua corpoνis pane dolentes dolerem xen semiam bis mos protat, sed aliquantulum dia
88쪽
gressi sumus evire igitur Arutot. ha vi moti biniat irae attributi
sed corporiin animae legitime competentibus dinisset, iter quos . C. διανοειθ αι, hoc est cogitare connumerauit subdit haec verba Inιe Ictus autem videtur innas subsanιia quadam e sens se non corrum s maxιme enim
corrumpreetur utique is ea quaeis ι. io debilitaιe nunc autem quemadmodum
. senser, suceidis flenim acroma senex oeulum talem Oviaere virque Ac est iuuenis; quapropu senium non est: quda subctinuth ahquid anima, p. ia quo, sicut in ebriemibin morbis . 'seum uisur melligere, se ipsum s 'Gular mirescis algo quorum inmiuxta pro ipsum autem, assistis aes . cogitare autem εν amais, μι udis, missum illainpassiones, sed huius habe3m LMscundum uisitad habeι, Pareor hoc corrupto neque meminit ne ue amatu non enim issius erant sis cumreuna', quo quisem ἀπικTum es inιHMI- autem fortas diuisisquid, G impastibile eff. Quae verbam si valde dimcile perpletium habeant tensum donabimur tamen fideliter, non noristro marte, sed ex antiquissima Graecorum interpretum sententia e X-Plicare ae primm quia vitum tuit Alexandro,& Themistio,in noninnullis alijs non bene haec verba cum Faecedehtibus cohaerere, ac veluti ex obliquo flv disputationis gratia ab Aristotele fuisse pronuntiaras cum enim, v inquit Themistrui id agere , atque id velis addiceretne moueri animus ad resur nihil astinebat hae μιentione iniesiectum dicere
δεν nam esse quandam qua insin accideret nee aboletur, nec erat rario quam 4 obrem hae loco de immortalitate animi distataret; quia neque de reliqua an ma virumorialis esset hae parie agitasMur,id solum istacin quaestione erat moueri ne an non moueri rureae in posses. Deinde m eo. qaod erba incalumniam sub ment. clyuod υιι qua inresiectis incorruptus est immortalis agrisur videtur idem ια se postre, atque illam quoque ab snteriιu vindicare. Immo vero si alligenter ad
uena ferebar egisse ita ristotelem comperies ut sensum quoque esse immoruom
Haec Themictius, quae non ex ptopria sententia, sed tamquam ab AleXandro dubitata proposuit solutionem enim in posterum se daturum .pollicetur quod in tertio libro die stitit quia inquam haee primi Im ratio dubitandi insurgit: primo loco lior L m verborum Cum prae cedentibus connexionem considerahimus . sunt autem l Iaec, praeceden tini rhab. 8arιιecistis. ωρ ero autem uafli animam simιle est ac si eam quis
89쪽
uomensis aut quieιes. Quibus verbis, vita inexplicatum est, nihil aliua Aristo docet, nisi quod pra dictae operationes quas motu Sappella banc irasci misereri, addiuere, cogitare non sint solius animaea stasoti scompositi inte haec autem dixit Ovirus D cst cogirareta, oriann esse totius compositi quia cogitare est intellectus coniuncti cum sensu procedit enim qui diicurrit ab uniuersalitata ad particulariar his autem sequitur, quod omnes animae potentia ad quas hae operationes pertinent sint inseparabiles hoc enim docuit statim in prin ei pio huius libri, quod illae animae facultates quarum operationes sine corpore non possunt esse, sed utriusque iunt. dccorporis sciliceari animae sine corpore ipse non possum esse . quarum autem operatione, sine corpore esse possiunt, ut est ipsum intelligeret maxime enim propriis assimilatur ipsum intelligere non enim cum eius actione communicatam corporalis, et a de που -- cap. n dixerat, apis a corpore separabiles sunt, quare dc intellectusa corpore separabilis est Iure
igitur' necessario praesentia praecedentibus annectuntur cum enundi ipsum intelligere competat homini: quaeri posset quare apsum imtelligere non sit opus communein animae corporisci non enim rei veritate ipsum intelligere animaein corpori commune dici potest,cum anima intelligendo nullo corporeo latur organo,quamuis discurrendo, ac cogitandci descendat ad corpus, o una cum facultatibus coris
P rei operetur phantasia scilicet, sed ipsum intelligere, quod est sh
culari nequaquam ad particularia descendit sed tantum circa um- uersalia versatur, quamuis non sine particularibus intellectus utrium m. coniunctus es , niversalia speculatur sed ν na cum phantasma tibus. Ad hoc igitur respondens Aristoteles quod posset aliqui iure merito dubitare Lan intelligere sit operatio quae coposito quemadmo dum.&-eIiquae dictae operationes copetit: tamquam secernens intellia gere a caeteris operationibus quae copositi sunt inquit. Inte eam aurea. ν ritu innas sub nita quadam exissensio non corrump/. Qiiasi diceret de piis intelligere alia est ratio,quam de caeteris operationibus fimam mintellectus ad quem pertinet intestigere non educatur de Potenti n-teriae sicuti caeterae materiales formae , quae fimul cum corpore, g neranturin intereunt sed videatur innasci, hoc est extrinsecus adiimnire substantia quaedam existens,, non corrumpis ac Proptere
eiu substantia eum corpine non communicet, necessario etiam sequia
90쪽
us operatio quae est ipsum intelligere eum corpore -- conlaquunturenim se inuicem hae propositiones Forimarum quarum esse non pendet a corpore, neque operationes ne dent a corpore, 'uarum operationes pendent a corpore, Messeis rite pendeta eorpore, a veluti mi-6---- arguebat intela
lectum tum extrinsecus aduenire, ac solum diuinum 1le quia eum eius actione nihil eommunicat actio corporalis ita pariterra laeo
3 R Urp.re non penaei, neque interlici haec est autem connoxio horum verborum cum praecedentibus, ordinata, ac necessaria vemanifestum est, non autem temere di inconsulto, ut Alexandene alumniatur haec interiecta simi verba, ut optime exposterunt Simpli met Philoponus, quod fieriam de Themistius eadem de revivis est dubitasse, indubitatione tamen non acquievit sed in posterum teris
deranda sint verba verborum sensus animaduertendum autem est quod consulto, in proprietate sermonis dictum mit ab Aristote. I de intellectu quod viderur innasci; substantia quaedam exist non sorrumpa annasti emui quod graece est, idem senificat quod ingenerati, GreAperuenire , extriniscus accedet vi ali quadam vinunt.quod vim in non dixisset de serma eorruptibi.ἰ ilenim dicitur potius connasci non innasci, quod clatius es
materialibus mi dici potest eum tales sera nullae aliam ha heant existentiam quam in materia qua dependent, P. 2 ina m probat autem hoc assumprum Aristoteles ac potissitam ouod
non corrumpatur si enim inquit c'rriam mur maxime utici uecor
rumperetur ab ea quae est in senio debilitare probatur autem Eooz quia cum intellectus sit substantia non potest eorrumpi nptionem corporis insuo est, quare maxime hoc in senio contaeret cum corpus collabentibus viribus. ob debilitatem mareeses o odno conting:t. senim exerem subrepente senio atque oti
tur, unded senes decrepitos, quamuis amea sapientes repuerascere dicimus,' bis puero appellamus hoc tamen illi non otiiitiz rtio sit sed propter aliud, ac veluti videmus in sensorijs, quod ipsis Iabefactatis, etiam nihil patiente sentiendi facultate tamen operati
senex iacbiliter vad tu eici Catam mutuaretur oculum,nempe si a