장음표시 사용
131쪽
di potentia cognoscendi tamen corrumpi corrupta anima, cuius est potentia, hoc significari ab Aristot illis verbis, intelligere,in specu-iari marcescit, alio quodam interius corrupto Intelligere autem singula per illuminatione ab intellectu agente, qui extrinsecus aduenit, Mintellectui potentia coniungitur, tamquam lumen labitus siue perfectio, ac propterea in mia, siue actus ab Aristot appellatur etficiens enim , ut singulares notiones uniuersaliter cognoscat: phantasmata potentia intelligibilia, actu intelligibilia facere dicitur. Hic autem intellectus Deus ab ipsis existimatur esse, ex illo potissimum, quod Aristot inquit, τῆ iiirιαω , κἄ, hoc est, . ammexistensa , quod non competit nisi Deo, qui est purissimus actus . Quare cdifferre
dicunt animum humanum ab anima brutorum, Per hanc potentiam, qua potest coniungi eum intellectu agente, atque ita intelligere sp cies in phantasmatibus ac neri intellectus in actu ac etiam speculatiuus,qui uniuersalia intelligit de contemplatur, dum autem in poteritia se habet ad haec omnia, dicitur intellectus potentia, siue potestate qui omnibus hominibus connascitur, ac simul cum illis interit ias ae
omnia,ut confirmet Simon Portius M. demente hu--acap. r. affert Aristot verba exso. partis problematum problemate s. ubi inquit. Cur eniores
amplaus minu valeamin,raniores citius dista-- ρ uia natura parem est amborommuam instrumenta nobis duo inseruis, qua um opera instrument μιranei vel vatirem sanum inquam corpo dedis Ammo mentem Oenim mensis quere a natura nobis inpertis annumeranda 3 vicem oe serens infrumenti. Caeterae omnes mentia, arιes . opera nostra μοι, mentem Esem opus eme narura fatendum es igitur manu non iam inde ab ortu natura τιι postumus, sed eum eam mitura absoluis, perfeci . . procedente nams ιει manus sua 'pus maxime effere potest, ita πι--ens, Pa res namraia es non protinus, sed in senectute
max/me nobis conιιngit, atque une potissimum consummatur, arque absoluisur.
nisi detrimento laquo iacera ias, si, quemadmodum caura quoque opera natae .
Mens Hro ipserior quam manuum facultawaecerit, quoniam instrumenta emem mentu seriora sum Pam manuum infixumenta finemm mentis in Amerum sitenιιa Menti namg, mitis scientia es, v Tiricinacii a manuum in mmenta pleraque res naturaus sunt Natura autem , a res omnes priora
sunt quam scientia Euoram aniem infrumenta priora sunt, facultates quoqa eorumdem prius comingere congruum es. Hu enim crebro tentes conficere habe. tum solemus. Ecisas rec procantur m quam vitem hac in re se gerunι, quo ram infrumenta sunt eandem,nserumenta quoque usa inrt se habeam Dison. que, quam instrumema inter se, eamdem ista quorum sun inseremota Mens
132쪽
De immortalitate animorum. II 3
eolligit Portius capite citato Vnum est, quod intellectus potentia sit nobis a natura inditus , o sit veluti instrumentum animae ι Alterum est, quod laeditur, vim aliae animae facultates Tertium est, quod cum primum in lucem prodimus, non inest nobis intellectus perfectus, sed imperfectus, Ac in potentia. similis agraphae tabellae aefere nihil differt a bestijs anima pueri. Ultimum est, quod in lectus
perficitur in senectute, ut Aristoteles adstipulatur a metaphisicoram x sed persectio dura pauco tempore . duersus quae omnia, Cominus
de collato pede pugnabimus strictis pugionibus in iugulum semper
petentibus, ex hac enim veritate,tota ferme lis dirimetur, ita ut necesi sum sit, aut a me aduersarium ita cogi, ut animam dc veritatem aperintis faucibus evomat, aut ipse mihi animum simul cum immortalitate auferat Arguo aute ita , aut haec facultas quae dicitur intellectus potentia, est idem realiter, ut dicunt eum animain sola ratione differt
ab anima, aut ab ipsa realiter differt. Si idem est re ipsa cum anima, ut Aristoteli placet a de amma partie. υ ubi inquit, quod animae facubtates ratione tantum differunt inter se, quod ii inter se, ergo etiam ab anima, Midem Portius statuit . ιν his verbis: Dinum es in homine Musigendum est, quod inlesiectiva non es in animata sen*iua is vegetali.
iam secvnim anima facultates verum, dicitur rational a praegua a Lrate qaa a brutis Hainguitur. Ergo homo constituitur per animam senis
sit tuam probatur sequela , quia homo constituitur per intellecti-isum, quod est iacultas eiusdem animae cuius est sensitiuum sed hae facultas non dissert realiter ab anima, ergo homo constitui turrealiter ab una, &eadem anima, sensitiva scilicet, quae tantum ration differt ab intellectiva. Hoc autem totum,sponte conceditio tius, tum praedictis verbis, tum etiam cap. ubi actit Aristotelis senistentiam dicentis . de hinoria animalium eap. r. quod anima pueri ahelluarum anima prope nihil differt. Sed ipse non vidit, aut parum curauit,incoin modum siue absurdum quod supra deduximus, cum
gractu. a. de anima, iuxta partitionem Averrois, aut tertio, iuxta par-ditionem Graecorum, multis rationibus ostendat aduersus Emped elem, Momerum, quod non est idem sapere, ac sentireri ex cons quenti, diuersus sit intellectus a sensu sentire enim animalibus inest omnibus, sapere autem paucis, nec tamen sibi aduersatur Philosophus X. de hinor. animia citatos ibi enim,non aflirmat, inesse brutis mores limemanos, sed vestigia morum, animi humani, nempe insunt,urbanitas, seritas, clementia, acerbitas, fortitudo, ignauit, metus, fidenti nistitia, atque etiam prudentiae imago i in quo anim aduertendum est,
133쪽
quod non dixit prudentia, sed prudentiae imago, ob eam calliditatem quam in quibusdam bestiis experimur, quae nequaquam prudentia, os pellanda est, non enim esse potest prudentia, ubi no est ratio, in bru ris autem non est ratio, ut falso existimauit Plutarchus in dialogo, qui inscribitur Grillus sed prudentiae imago quod expressit bene Aristor.
sequentibus verbis, ubi inquit, ut enim, homine, ars ingientia, prudenι ad Fc in nonnastis brutis nes is quadam ei modi Aura, naturaia. Quibus verbi.
mani estissime Aristo docet disserentiam inter dotes animi humani, e vestigia harum dotum, quae insunt bruti, nam in homine est ars a recta ratione sapientia ab intellectu, prudentia autem a consilio. Brutis autem quibusdam horum omnium vice, inest, altera quaedam huiusmodi,vis, naturalis scilicet,instinctus,pro arte, ut Api,conficiendi fauos siue mellificandi, λrmice frumentandi. dc sic de singulis. Disciplina pro intellecti imaginatiua autem pro prudentia . Neque obstant sequentia verba, ubi inquit, animam pueri per eam aetatemni I differre ab anima brutorum hoc enim dicitam fuisse per quam isdam hyperbolem siue excessum, patet ex ijs verbis ---, quae idem sonant quod latinum illud solitum apponi, cum iuxta talem figuram loquimur ut ita dicam) vel prope dixerim, ut vertit Gaza , ita enim
ω - , . Hoc est differt enim nihiI, ut ita dicam, anima a ferarum , anima secundum id tempus. At vero maius adhuc, ex dictici Portio resultat incommodum uita enim ipsi apertissime contradicit, nam si faculta res anim ealiter non differunt ab anima, sed ratione tantum, ut ipse statuit, tum intellectus sit facultas eiusdem animae cuius est sensiti a vi praeeitatis eius verbis asseritur, ergo inreuectus est actus quidam, Miubstantia quemadmodum tensus, non autem pura potentia maccidens ut docer Mnim cap. sapim citator quin immo hoc eius praeceptori Alexandro manifeste aduersatur M. a. deamima cap. 4.itatio huius capitis adducto, ubi statuit differentiam inter sensum Geintellectum k inquit Sensim sine P per corpora sum non sum id, qa Aapprehcnisunt, sed aliud quid acta existans 'se autem pote aucuius eo γονα
que par/tu', neque demamo linquod ens actu, hoc aliquid fera non potest,sed ess liciter potesau quaedam eiusmodi emeticlia,ctammafismaram ct tmesiectis susceptisa. His autem verbis manifeste ostendit, sensum esie formam α ctum, cum sit perfectio corporis, nempe organi, intellectum autem
134쪽
De immortalitate a nishorum IS
esse puram potentiam i ex contraria ratione, quia non est perfectio sed quid perfectibine. Optime igitur concludit argumentum si intellectus est idem realiter quod anima, canima est idem realiter quod
sensus ergo intellectus est idem realiter quod senisci non enim ditati ex ipsorum sententia, intellectivum a seu fitiuo, re, quia intellectivum a sensitivo dicunt inseparabile, non Diti mure i sed etiam subiecto, diocebat enim Portius loco citato, quod intellectus est in corde veluti etiamin sensus solum autem differunt rationes, quia aliua est sensio imo, Maliud intellecti u esse . Ex hoc autem aliud de duei pur ah suris dum nempe quod intellectus esset organicus ic in certa corporis
parte ubi est sensus quod ultro concedit Porthas hoc loco, sed Aristor. etiam Alexander semper ipse autem Portius aliis in locist constantillime negarunt, manitestissima autem est deductio, quia si intellectus est idem realiter quod anima sentiens cum talis anima sit in coria dei utatur organo, ergo intellectu erit in corde istetur organo,
neque illum tueri potest, lat bulum ad quod confugio nempe, quod non intellectus sit organicus, sed anima, cuius tacultas est intellectus est organica imam detegitur x eo quod concessum est, quod facultates animae non disserunt realiter ab anima. Quod si alteram partem dilemmatis sequi velitu nempe, quod facultates animae, differant reali inter ab anima, qu: opinio quam ui ruerit ab ipso reiecta, ut monstra.
uimus, cum minus sit peripatetici, nisi sane intelligatur ut illam imtelligit S. Thomai tamen, necessario ab ipso amplexanda erit . eum statuar intellectum esse nudam potentiam, accidens, anima autem sit actus de substantia, substantia vero Δ accidens, actus,in potentia realiter diffferunt. In aliud longe protundius baratrum incidet smen,p quod homo ab aliquo accident quinimo a nuda puraq; poteritia constituetur in eme hominis, tantum per nudam potentiam disseret a caeteris animalibus, neque aliqua alta meaeteris praestabit, diui num animal quod finis omnium ab Aristotele appellatur, quam sola atque mera potentia. At vero quis pro aduersari j diser, hanc esse hominis praestantiam, is trimum telos, siue perfectionem, ut eius anum praedita sit hac potentia quae possit perfici ab intellectu speculati, uo, qui in homine comparatur unione primi atque supremi intellectus
qui efficiens, siue agens nuncupatur, beneficio cuius intellectus qui sua natura potentia erat, quiditates rerum, quamuis singulares, uniuersaliter inrelligit,in in actu esticitur atque ita homo caeteris animalibus praestat, & ab illis differt, quia humana anima apta nata est copulari cum intellectu agente, qui extrinsecus illi aduenit, tamquam
135쪽
lumenvi habitus , anima vero brutorum, hac aptitudine caret, ut suis pra etiam dictum fuit, sed haec responsio vel potius fuga, quamuis prima faeie satis speciosa ac satis tuta appareat, tamen est adeo impossibilis, ut nullo figmento, ne dicam cogitatione,quisquam mortalium illam assequi possit, primo etenim contradictionem implicatidice hunc intellectum esse ultimam persectionem hominis cli esse puram potentiam, nam omnis perfectio dicit actum, pura autem potenti excludit omnem actum ergo pura potentia non potest esse perfectio, alias sequeretur contradictio, nempe quod id quod est potentia non esset potentia in id quod est actus non esset actus,quam deductionem tamquam omnino impossibilem, damnauit idem Portius eat. r. Praet rea haec pura potentia, aut in sui prima notione, ut verbis Themistii utar, est potentia, aut in secunda sui notione,scilicet,ut comparatur ad aliud , videliceriagentem intel sectu, aut in habitu si in prima sui notio. ne est potentia, tunc eri pursi nihil,veluti enim materia prima,quae estens potentia tamen in sui prima ratione, ut inquit Themistius in au- primi phisicorum, aut in sui prima notione, res quae ut ipse inquit est actu, quamuis in secunda sui ratione vel est pars compositi, & refertur ad formam silens poten- essentia potentiam includat, ita lic intellectus si autem in secunda tantum sui notione dicetur pura potentia, ut rei ver tale existimauit Aristoteles qui respectu intelligibilium potentia it. tum appellauit, tunc necessario erit aliquis actus probo consequentiam . Omnis potentia quae perficitur ab actu secundo, supponit aestu primum a quo producitur actus secundus sed intellectus est potentia quae perticitur ab actu secundo, nempe ab intestigere, ergo intellectus qui est potentia supponit actum primum a quo producitur actus secundus; sed hic actus primus nihil aliud potest esse quam substantia & anima, aut pars animae Lergo totum corruit figmentum despuis ra potentia. Vidit Portius, prospexit a longe hanc tempestatem. at ipsi non fuit ausus aperte occurrere sed per occultos meatus, cuis illam eludere poterat enim Portius respondere
argumentum, oc quod ab ipso deducitur, nempe intellectus qui est potentia, supponit intellectum a quo pertiis
ac deducitur in actum secundum, sed hic intellectus est inteli agens, qui propterea requiritur ad intellectionem, quia intelle- flus potentia existens non poterat suapte natura prodire in actum nisi ope huius alterius intellectus, sed tacuit vesuti argumentum dissicilli imum, ita&responsionem minus idoneam. Conclusio enim quae de duci iu
136쪽
De inambrtalitate animorum III
ducitur in argumento,est, quod intellectus potentia, qui perficitur ab ructu secundo, supponit actum primum , qui actus primus est actus susceptiuus intellectionis, non effectivus i ac propterea Coniunctus cum potentia , intellectus autem effectivus est purus actus,
sed veluti ex insidijs respondet cap. . tapius ditati tibiai de mens humana,
dicens, intellectum agentem intelligere hare materialia. Haec auter iunt eius verba saepius repetita. 2 rite moueant quae ab his passim dicuntur,
rartesiectum agentem Inmιnare, non autem Iestgere haec materiata, quando uri
dem aeristoteles baec intractatio bus uis nusquam doceι. Et paulo infra inquit Daque Osrisor per haec verba,ntesiectam agensem materia m cogniti nem obtinere non negauiι. Et post lime Loc inexuicarius latinor ambages nutila ratione cum erbis πιι t. okerere,udicabis; si quidem taliaestum agentem Lluminariae non in Migere, quomodo fieri possi inieAg nequit, nisi vicam-, ιlumen eandele Huminat, o non eo stam ira intesiectum agentem, minare, non cognoscere.atqui hoc absurdisimum vel nuper initiatu in philosophia videbitur.
Ex hac autem domina quam iacit, quod intellectus agens intelligat materiata, siue qui ditates rerum sensibilium . facile effugi postant argumenta praedicia, nam intellectus humanus,qui intelligit, est intelle tus in actu, hoc eli qui actu habet intelligibilia. quae colunctione intellectus agentis, cum possibili, intelligibilia effecta sunt, dicitur intellectus speculativus, hic autem intellectus speculativus, nihil aliud est
quam intellectus, qui antea imperfectus existens & in potentia, postmodum superueniente intellectu agente tamquam actuin perfectione factus est in actuin intelligens ita ut ad constituendum intellectum speculatiuum, non sit opus supponere alia entitatem , nisi puraruillam potentiam, & actum intellectus agentis illam potentiam perficientis,atque ita,ad argumenta praecise respodendo dicendu est, quod illa putat potentia est aliquod ens in sui prima notione, quia est facultas animae, quae sublectatur, ut ita dicam in anima, e tricitur vero ensacti,&intellectus in actu ab intellem agente, qui primo ingenerat habitum in intellectu potentia, e ficiendo, ut potentia intelligibilia
sint actu intelligibilia, ac producendo species intelligibiles in intellectu, ita ut, intellectus qui prius erat intelligibilia potentia, postmodum fiat intelligibilia arui. cita iit intellectus in habitu, siue in actu Primo . Ad argumentum igitur, cum dicebatur, omnis potentia qua Perficitur ab auu secundo, supponit actum primum a quo possit proin Huci actus seeundus 3 vera est propossitio maior sed intellectus esti tentia quae pertuitur ab actu secundo, scilicet intelligendi i ergo intellectus supponit actum primum a quo possit prodire in actum se- iij cundums
137쪽
eundum conceditur totum argumentum sed hic actus primus non est nisi anima, aut pars animae negatur consequentia, nam hic actus primus nihil aliud est nisi habitus genitus ab intellectu age te duministentia intelligibilia fecit actu intelligibilia , ut positi prodire in actum intelligendi quotiescumque velit sed hoc etiam latibulum maniferissum fiet, & hoc diuerticulum expugnabitur adhuc. Nam quamuis verum 1mactum primum, qui est ut habitus in intellectu esse ipsum mei intellectum imbutsi multis speciebus intelligibilibus ab intellectu agente productis desingeneratis, tamen necessarium est, actum primum, qui est ut habitus supponere actum primum, qui est ut forma, ac veluti geometria, quae est habitus geometrietandi i supponit animam quae est principium geometrizandi per geometriam si ita
intellectus in habitu, necesse est ut supponat alium intelle etiam, qui sit principium intelligendi per hunc habitum sibi comparatum, quod optime, & clarissimis verbis expressit philosophus infra de Mima paritis. o. laudans illos qui dixerunt intellectum esse locum specierum . quod si locus est specierum, ergo erat aliquod positiuum antequam reciperet species 3 hoc enim sibi vult esse locum . hoc est esse recepti.
uum,4 conseruatiuum specierum, veluti locus corporeus est ipsorum corporum,neque responderi potest intellectum esse locum specierum, ratione animae quae conseruat species, nam hoc expresse Aristoteles exelusit dicens : Et bene utique qui dicunt ani cm esse locum formarum . si quod non tota, sedimestemus. Quare necessario dicendum est, quod imtellectus potentia, qui est susceptiuus specierum, inuiditates rerum intelligit, sit aliquid positiuum,4 non pura potentia, nisi dicere velint iactum intelligendi conuenire intellectui speculat iura non ration intesiectus potentia sed ratione intellectus agentis, ac propterea statutum fuerat a Portio, quod intellectus agens s non solum illuminati
verum etiam cognoscit intelligit quid itates rerum materialium sed o bone si intellectus agens ex tua, de praeceptoris sententia est Deus, quomodo intelligit aliquid extra ses quomodo accipit cognitionem a rebus' quomodo non vilescit, haec inferiora intelligens quae omnia tamquam absurdissima ipse deduxit de intellectu nostro si forma aliqua immortalis atque incorruptibilis foret Cum tamen longe dispar sit ratio de utroque; nam intellectus noster dum animae copulatur, & particula est sormae corporeae . dc in corpore operatur , ac separabilis est, non separatusci omnino potentia se habet ad intelligibilia, ac iuxta imperfectum esse quod habet, nemispe in materiam corpore, imperfecte etiam intelligit . At G
138쪽
De immortalitate animorum II '
ro intellectus agensin diuinus separatus existens, nullo modo corpori , vel corporeae virtuti coniunctus nullo modo potest materiata intelligere , ut existimauit Portius ι adde etiam quod si intellectas speculatiuus, ope intellectus agentis ' non per intelleinctum potentia intelligeret, tunc intelligere non esset nobis a principio intrinseco formaliter, sed ab extrinlec, nam intelligeremus intelis lectu agente tamquam principio, quoi cum tamen intellectus agena ex ipsorum sententiain separatus sita corpore, & extrinsecus nobis adveniat. Necesse igitur e st dicere intellectum humanium quo homo constituitur, non esse puram potentiam, sed esse aliquem gradum sermis actum siue particulam animae, ut ipsum . Aristot appella uit. Quomodo enim poterit umquam fieri intes lectus in acti, nisi multis imbutus fuerit speciebus, ac ita factus fuerit singula, ut Aristo t. inquit aut quomodo poterit imbui nisi ipse sit adnuis habitus Eorisma aut saltem aliquem connotet alium habitumin formam aqua ipse tamquam potentiam uat,in accidens,in ita illa torma quam comnotat, de aqua fuit potentia eri actus primus anima, quud si
actus primus tunc, aut sensus, aut intellectus non sensus, nam homo non constituitur per sensum, ergo intellectus. Valeat igitur,4 longe arceatur hoc mendacium de mente humana, quod non sit nisi pura potentia atque accidens in animae praeparatio sed discutiamus nucie alteram sententiam, quae statuit intellectum esse substantiam, sed a stantiam , quae est potentia ι cum enim sit pars animae est substantia nam pars substantiae est substantia, cum vero nulla alia sit eius natura
nisi potentia, erit substantia potentia, ac veluti dicit Mermes in magna digrestione s. de anima, sicut materia prima est potentia ad omnestrumas seniabiles ita intellectus hic, est polentia ad omnes sermas intelligibiles c Bone Deus, quam fluxa cla inconstans est falsitas, non animaduertit hie vir quamuis doctua, nus peripateticus, nullam aliam dati substantiam potentia niti materiam, ut fuse docuis Arinu. p. metaphisu quare si humanus intellectus est suhstantia potentia, erit
materia ergo non par animae, nam animavi eius partes, in corpore animat tenent locum forma non materiae, quin imo sunt forma, actus, quae vero attulit in huius sententiae confirmationem , adeo absurda sunt, & a doctrina Aristotelis aliena, ut non longa indigeant confutatione, inquit vero, quod in genere intellectuum duo sunt qui extremum locum . Ac simplicem naturam habent, Deus scilicet puris. simus ac simplicissimus actus, intellectus humanus, nuda ac pura potentia reliqui vero intellectus intermedij, mixtam ex actu&p
139쪽
lentia obtinent naturam, cuiusmodi sunt reliquae intelligentiae post primam quae prout magis ac minus intellectum potentia participant inter se nobilitate, vel ignobilitate differunt,is ob hanc causam numero multiplices sunt neque puri actus dicuntur, ει alia a seipsis imtelligunt. Nouit quilibet quantumuis leuiter in Aristotele eruditus, quod ea quae carent materia carent potentia , cum omnis potentia aeque sit ad esse,in ad non esse, ut fuse docuit philosophus p. metaphis summa a. cap. 4 quare si omnes intelligentiae carent materia ut phiscora. de metaphiscor ra. idem docuit nulli dubium est, nullam ipsis inesso potentiam, sed omnes esse puros actus ex Aristor tamen sententia,
quare falsum est, quod subiungit, quod alia a se ipsis intelligunt; si
enim Arso . dixit s. de anima parι c. s. quod in his quae sunt sine maioria, idem est quod intelligit, quod intelligitur necessarium est cum intelligentiae sint sine materia, ut nihil aliud a se ipsis intelligant, quod clarius Aristoteles de omnibus intelligenti j demonstrauit a meιaphis partie sI. e vulgata sectione inquiens quod si intelligentiae aliquid aliud a seipsis intelligerent, tune aliquid aliud ipsis honorabilius esset. nempe id quod ab ipsis intelligeretur , neque id solum de prima intelligentia ab Aristotele dictum fuisse existimandum est, ut hic, de quidam ali somniarunt; dietum enim fui me de omnibus certum est, ut in promptu, nunc etiam ostende m res, sed ab Aueriois verbis s. de an ma citata digressione vir hic bonus deceptus fuit; videtur enim Auer
roes eo in loco, author huius doctrinae his verbis Ter i. autem quaPio. quomodo,nIestectin material est aliquod ens se non es aliqua formarum marera tum, neque etiam pruna materia edistinivr opimandum est enim quod isuae
es quarium genus es. Suemadmodum enim sensibile es, Halitur in uermam o materiam Ar Musii siue diponet diuidi in consim his duobus . scilicet ma liquid smile formabo in aliquid iis materia. Et hoc necessa es m omni iniam emia abstracta. qua intelligit aliud se sino .non esset mutitiari in formis abstractis, se ideo declaratum es inprima philosophia, quod nuru es forma sima rara a potentia simpliciter nisi ima forma qua nihil investit extra Ie , sed essentia eius es quidssitas eius, ababalem firma diuersata in quiduare is essenii qu quo modo. insessi Me genu entium, Podfltauimus insumtia anima non o semus iniasigere mutitudine, in rebus abstractis, quemadmodum nisis remuae . hic naturam insesiderin non possmus intialere, quod virtutes mouentra ab ractae, debent esse intestinue V s:
Sed tamen haec verba sano modo intelligenda sunt, nisi dicere veIimus Aue troem in sibi ipsi, & Aristoteli contradixisse Aristot enim locis citatis, ac potissimum ιαπιιωθὰ.mran si absolute impli-
140쪽
De immortalitate animorum. I 2I
citet pronuncia uti, quaeamque non habent materram lium erunt ac iniunctio una eius quod intelligitur . ergo, verum est hoc, de omnibus intelligenti js. idem Auerroes in expositione huius loci inquit , in eis quae sunt nemin-Meria, contingis, liniesiectum, O intelliam, eriactu ini sit is ni idem.
Et paulo insea , hoc expresse dicit esse verum de omnibus intelligenis iij his verbis i ct secundum barie distositionem intestigere emper se in o- D seculo , ides quia nihil intestis exira se, cum sis plex, tunc eam intelligit se non accidit ei transmutatio, neque lassitudo in cmni secato ficut accidiι iniellictui in nota io se debet esse in alijs initagigenii, abaractis. Ex his autem verbis liquido constat, quod Averroes, sibi hoc itiloco, inristoteli contradixit dum in s. de anima loco etiaIo, statuit intelligentias intelligere aliud a se. Quare dicendum est, quod uerroesisy de animi minus proprie accepit nomen intelligentia i non enim a c. cepit intelligentias pro mentibus omnino abstractis , ac minime conis cernentibus materiam quomodo sumpsit Aristot omnes intelligentias sub nomine primi motoris . 3bscorum, quod nullo scilicet pacto sint in quanto neque finito, neque infinito, necnon etiam a metaphificor. sed accepit intelligentias pro qualibet irma intelligente, quas forumas quamuis ipse vocet intelligentias abstractas tamen certum est, ipsas non dicere omnino abstractas, ut sunt intelligentiae verae ac propriae dictae, quia tales forma concernunt aliquo pacto materiam, cum sint in corpore, huiusmodi autem sunt intellectus humanus quem ipse minus proprie appellat intel si gentiam i necnon etiam anima coeli de in hoc sensu diligenter considerantibus manisestum est Averro 3. ἀρ-ura fuisse loquutum i sed Mijciet aliquis, erio nullum erit discrimen inter primam ac caeteras intelligentias Si enim omnes sunt actus puri,in omnes simplicissimae sunt mentes , quae se ipsas tantum intel ligunt, neque aliud extra se ergo Omnes aequalis sunt dignitatis, neque inter ipsas aliqua dicenda est princeps, vel etiam ipso Aristotele
Ad quae dieendum est ex Aristotelis doctrina salua tamen semper
crorum Theologorum sententia, quod quamuis omnes intelligentiae sitit puri actus tamen non propterea omnes sunt inter se aequales, vel primae equales. Prima enim cum sit omnium perfectissima omnes antecellit, reliquae autem prout magis minusq; ad primam accedunt
vel a prima recedunt inter se disseiunt: d inaequales sunt, quod optu