장음표시 사용
111쪽
ob id laesaea particula laeditur eius operaiso, ut experiuntur Mediaci Manet igitur firmum desin concussum argumentum ex hoc loco Aristo desumptum i quod si intellectus nullam sibi vendicat corpO. s particulam in qua sit, separabilis est immort alis . Ad tertiam vero responsionem, qua dicitur quod non omne separaobile est incorruptibili, nam substantia dicitur abi risor. . metaphs r. separabilis ab accidentibus cum tamen sit corruptibilis, quamuis non opus esset respondere, quia non facit ad rem, cum Aristot hic nullam faciat mentionem separabilitatis, ut initio diximus, tamen ex abum danti respondemus, quod si Aristot. dixisset hic intellectum separabi. Iemineo sensu quo dixit substantiani eme separabilem ab accidentibuso. metaphisicor dixisset illum incorruptibilem , substantia enim cum per se existat non corrumpitur corruptis accidentibus , sed separatur ad ipsis, utideri incorruptibilis est corruptione qua corrumpuntur accidentia non enim corrumpitur a contrario quamuis corrumpatulad corruptionem partium, ex quo substamia simplex omnino incorruptibilis est quare argumentum hoc si ad propositum taceret potius
pro nobis asserendum esset, quam contram S.
Muthoritas ex a de Aesima partis. II explicatur.
X secundo de Anima libro Primus qui nobis pro
immortalitate occurrit loeusi est ex ra. parsicuti iuxta communem sectionem 3 vhi Aristot as.
signata iam animae definitione, quod sit scili, licet, actus primus corporis phisici organici
potentia vitam habentis, ex dictis ita concludens inquit. A deisu non si anima separabitua corpore, an paries quaedam V , s arrabilis, ta est non inmanssum es, quaramdam enim aiam partium eis ipsarum , Quasi diceret ex ij quae in definitione animae cta.
tuimus , nempe quod anima sit entelechia prima corporis phisici organici sequitur , quod anima non sit separabilis a corpore cuius est anima i enim entelechia,sive perfecti habiasest persectio actus codiporis cuius est entelechia,est inseparabilis a corpore nam si sit se Parabilis, quonam pacto, aut cuius erit perfectiori entelechia, cum igitur anima sit entelechia , necessario sequitur quod inseparabilis sit a corpore cuius est inima aut omnis, aut si non omnis taltim partes quae- dam
112쪽
dam spinis si partibilis sua natura est, hoc est si diuersae ratiisnis inter
se sunt animae partes, siue facultates, nec sunt eiusdem generis imam ladiuersi inter se generis sint, illesialtim erunt inseparabiles, quae sunt entelechia, tersectio quarumdam partium corporis, ut sunt partes siue saeuitates animae, organice, huius autem rei causam ipse assim uerat a degeneracanima cap. t quia ipsarum operationes sane corpore fieri non possunt, ut ambulare sine pedibus imis autem dictis, subium git vera quasdam nihil prohiber scilicustparara propterea quod nulliis cor ruinia . Quae verba congruunt cum illa sententia, quam hae
eadem de re statuerat a degenerat animia eap. s. Rem uisur Usta mens extrinstrem accedat, eas sin disma fit, nihil enim cum ei- actione comm.nisu
actis corporalis 3 Idem enim sunt extrinsecus accedere, Messe separabile quemadmodum idem prorsus sunt, esse organicum, de esse inseparabile nam veluti quod organo indiget sine organo non potest esse; ut vis ambulativa sine pedibus, ita quod extrinsecus aduenit, laniec dit corpus, sine corpore potest operari,' sine corpore potest esto.
optime igitur deducit Aristot quod propterea, quia aliquae animae partes nullius corporis sunt actus, nihil prohibet pias eorpore separari quia vero posset ex hoc aliquis dubitare, quonam igitur pacto
incommuni animae definitione sumpsit actum, siue entelechiam, si aliquae sunt eius partes, quae non sunt actus; propterea supponens duplicem dari actu ma num separabilem, Nauta nauis alterum vero itiseparabilem subdit x vom atem immanifestum fistere ruia πια masc- Nauta nauis. Hoc autem propter antiquos philosophos Aristoti
adhuc indeterminatum a meruit, praecipue propter Platonem , qui animam humanam non tamquam alteram partem copositi sed substantiam per se subsistentem, & tamquam Ot rem in corpore constituebat, At vero neque iuxta Aristot principia absurdsi est, anquam dari animae partem, quae substantia sit, separabilis, de tamen sit actus essentialis corporis, completivus cinBrmans ut dicunt duplex
enim potest esse alicuius formae operatio, una propria, altera verbcommunis, Iecundum propriam operarionem potest non indiget corpore, cita non esse actus corporis, ac separabilis esse a corporea secundum vero communem indigebit corpore, ac ita erit actua esse tialis eorporis, quinimo erit inseparabilis a corpore, ut patet de animabus orbium e Aristot. doctrina, quae ut intellectus sent non indigent corpore quia intelligere non est aestio corporea, ut vero motores sunt indigent orbibus, de propterea coniunguntur orbibus iunt animae orbium. Neque propterea dicendum est has animas esse assistem
113쪽
tes, tirum,non ursormantes, cum enim motus sit Speratio vis morbi prouenit a principio intrinsecQ. dicitur prouerite ab anima, quin imo cum coeli ex sententia Aristor moueantur a principio intrinseco, non solum cognoscente, sed etiam volent .sequitur etiam quod moueratur ab animaue inquit enim Philosophu ra. -υ-wJa- 3σι quQd i telligeqisamquet orbes tamquam intelligibile do desiderabile . ex quo S. 'Mithiloisphorum, α Theologorum: omnium Chori s. a. ρηι intes cap. de in quaestionibus dis iratis, s νιφ. Opus νω saepius deducit, quod e , mente philosophi, coeli sunt ania mari anima intellectiva, ut nos etiam fusius monstrauimus inis 1 ra quaestione i in qua examinavimus utrum cocli sint animati, aniana insormam e mare & intellectus humanus quamuis secundum
propriana Npe timem quae est intelligere, quod est speculam. non sit agus orporisci tamen secundum quod est principium, tiuum corporis, ut intellectus practicus, Qve cogitat siue discurririt,in intelligitana cum phanta ima te eget corpore Mactus cor P tis est,is inleparabilis est a corpore quo optime docuit Ariston
Nauta etenim, ut homo est, separabilis est naui, ut vero Nauta est, jon est separabilis,quissi nauticam exercere velis,necessariorapo tot tisit n. navit ut optime explicarunt hoc loco Expositores graeci
de panibus capta ubi cum supposuisset intellectum esse anima quaerens vitum ad philosophum ha turalem pertineat tractare de omni animas postea in secundo argumento statuit intellectum in nullo animauum rinesse sua in re Aristot. prosecto& sibi ipsieotradixissetis falsus fulcset nisi intellestum secundum duplicem hanc considerationem sum-rbsset si enim accepisset intellectum pro intellectu. agent x,quiei in-iteilectus se ratus, ct intelligentia, aut potius Peus ut Alexandera Pomξ natius eXposuerunt, tunc inanis fuissetquaestio de ipso inoposita an ad naturalem pertineat de ipso tractare, cum tali intellectu Maneque sit anim3, neque pars animae, si autem pro intellectu humano quomodo negat ipsum ulli animalium inesse Lyuare dicendum est
hanc esse germanam agaeram ex Aristot. sententia distinctionem quod idem intellectus,no modo sumitur secundum sui petopriami operationem , scilicet ut intellectu est , dc ita non est actus compotis, nec est phisice considerationis, tibi Aristot dicebat et Altero vero modo sumitur ut est pars animae iuvi est ultimus gradus animae con pletivus, atque constitutiuu hominis, atque cuni corpore uaa
114쪽
Dei immortalitate an 'mor uiri.
Qxercet operationes, vidictum est: & hoc modo est,in ipse actus a quientelechia corporis: Quonam autem pacto mullectus immortatis existens sit forma hominis, in tormans non asi istens tantum l. Ut Averroi placuit Deo iuuante fusius explicabimus suo loco nunc .eI clicta suinciant pro loci praesentis ex PlIcati GD . I. iii
ire ponsis Aersariorum. confutaIur. Cap. XIX
hunc locum respondent aduersarii Ales xander referente Philopono in expolition
horum verborum si in ' trus cap. p. tibra de immoriatitare auramati, E Postremus omniuma burelia libella de mente humana cap. p. vnιca' 'onsone Concedunt autem mentem huis Ranam esse a corporei separabilem ex hoc capi te , quod se potentia in organica sat erram Dpropterea deducendum esse , quo sit liminpliciter separabilis, cum possit ox alio capite esse inseparabilis affertinitantiam Taharella quia inquit, aliquae formae sunt in organico quae tamentum inseparabiles a materia cuiusmodi sunt formae elegmentorum. Hanc responsionem supra examinavimus cap. ro dum
attulimus responsiones aduersariorum ad Ferhia de generatrone animu
um i vhi eam fuse confutauimuS eandemq; praecedente capite magis exagitauimus . tamquam sentenriam Scoti invi memiarum, hil pariter ipse asseWult separabilitatem ab Orgaso, non arguere simpliciter se- Parabilitatem a corpore . Tamen ratam nunc paucia falsissimam ostenis demus ac primo contra Scotum dicimus, eius responsionem ex his verbis manifeste conuinci. Nam coriis, ut patet ex eius verbis supraeitatis , asserit intellectum humantaur, quamuis non sit actus alicuius Partis corporis, organi particularis I tamen esse actum totius cor. Pori at vero ex verbis Arisscit hoc icco, mani fastum est, ipsum simis Pliciter non esse actum corporis illa enim inquit Auia igitur non sisanrma separabitu a corpore, aut partes Madare μι sipartibilis nata es non immanissum ect quarumdam enim actin partium ev ipsarum. At vero quasdam nihilprohibet, propterea quodnusi corporis δεηι actin. Quod si nullius cor- Poris; ergo neque simpliciter corporis ivniuersalis etenim negativa negat de toro ergo neque totius corporis nam totum corpus est aliquod corpus Secundo arguo absolute contra responsionem, si intel-
115쪽
lectus ex hoe eapite est separabilis, quia non est actus corpo is, ut adinuersarii concedunt Hergo absolute Et impliciter, atque ex quolibet ca pite, est a corpore separabilici probo sequelam nam omnis forma inisse parabilis, necessario in ex sui ratione intrinseca est aetiis eius corporis cuius est forma probatur quia est altera pars ementialis compositieuius est larma isti de dicebat philosophus a de amma panis. . quod non oportet quaerere si, num est anima 4 rpus, sicut neque ceram figuram, neque omnino uniuscuiusque materiam in id cuius m a. teria sed intellectus nullius corporis est actus, ergo intellestus non est sotma inseparabilis a corpore. Et vis totius discursus euidens est. ut etiam in praecedente eapite dictum fuit, quia omnis forma inisparabilis caesit generabilis & eorruptibilis, necesse est ut sit educta ex tempellament alicuius corporis, siue partis, siue totius Wita non potest non esse actus alicuius corporis, siue partis, siue totius i modo Aristor. expresse dicit intellectum nullius corporis esse actum i ergo expresse dicit ipsum non posse esse inseparabilem alias Ostendant mihi ad ueris sari j, quonam pacto aliqua tria fit inseparabilis ab aliquo corpore , desidi ius corporis non sit actus i exemplum enim quod affert Tahare Iade formis elementorum , quae cum sint inorganice, tamen sunt inseparabiles prorsus ineptum est, nam formae elementorum eum non sint animae non possunt esse organiem tamen nemo negauerit ipsas e
actus in naturas cum sint inseparabiles optime igitur concluditur ex hoc loco, quod intellectus separabilis sit, cum nullius corporis sit actui nisi dicamus ipsum esse actum corporis, ut Nauta nauis et e. Iuti enim Nauta, ut homo est, separabilis est a naui, ut autem Nauta inseparabilis i ita & inteIIectua iquamuis, ut intellectus separabilis sit a
iit 3 . corpore,cum nullius corporis sit actus tamen imi est pars
animae, quae est actus corporis, ita ipse est aetus corporis, α inst. parabilis est a corpore ι
116쪽
ri a de Amma partic a I. alius locus assertur. Caput XX.
V M philosophus a de anima panis Ir statuisset, animam esse principium vegetandi sentiendi, cogitandi, ac loco mouendi atqi rhis definiri, nempe, vegetatiuo sensitivo, Cogitatiuo dc motu . in sequenti particulata dubitat. Vtrum, unumquodque horum, sit anima, an pars animae,& si est pars animat, aram ita sit pars, ut sit separabilis ratione solum, an
loco. His dubitatis subdit, quod claquibusdam ipsorum, non est dissicile, hoc videres de quibusdam vero
est dubium, nam quemadmodum videmus in plantis, quasdam partes decisas vivere, anima in ipsis existente actu quidem una, potentia autem, plura ita&in animalibus insectis siue annulosis videmus accidere, circa differentias animae alias a vegetali, scilicet circa sensiti-uamin motivam; nam, si aliquod horum animalium secetur in duas Partesu sensum utraque partium habet Δc motum secundum locum, si autem sensum, desimaginationem,in appetitum ibi enim sensus, cdolor, voluptas conlequitur, ubi autem haec sunt,ex necessitate, dc
desiderium est, quibus verbis ostendit quod supra dixerat, de quibusdam non esse difficile videre, quod sint animae partes, siue facultates, quae non distinguuntur loco siue subiecto nam, in utraque animalis lactione sunt omnes praedicti facultates,4 non, in singulis singultas per ea vero, de quibus dubitationem esse Aristot dixerat, Simplicius, S. Thomas,intelligunt potentias sensuum particulares,nam inquit Simplicius' de intellectu, non poterat Aristot dubitare, utrum loco discerneretur a reliquis partibus animae, qui antea dixerat ultimo capite praecedentis libri, quod neque fingere, erat possibile aliquam corporis partem cui intellectus allignare tu ruat vero, de sensibus ut puta de visu, vel de auditu, & caeteris legitime dubitari, cum certis orgvi. nis di stinguantur. Quam expositionem dc si ego complectar dc probhem, tamen conuenientius putauerim , Qverbis Aristot magis con sentaneum, dicere, quod Aristot sequentibus immediate verbis illa diplicet, de quibus dixit dubitationem habere, dum inquit De in elictu autem, is s=ecalatia potenιia, nihil adbue manifestum es sed videtur g nos
almia ima esse, o bo stlum Ese Aeparari, a Pam perpetuum a corrustibilis
117쪽
Ita enim conuenienter connectitur solutio duhitationis eum ratione dubitandi propositas, nam cum enumerasset Ariston inter caeteras animae facultates, cogitatiuam, hoc Est, discursiuam quaein ipsa intellectus est, quamuis coniunctus cum sensu, quem dianotam Graeci diiscunt; cumque de omnibus enumeratis dubitasset, utrum sint animae. an partes animae, di sunt partesi virum sint separabiles ratione solum, an etiam loco, atque de quibusdam piarum, ut de sensitiva, aemotiua reliquis ipsas consequentibus dixisset non esse difficile hcia videre, cum perspectum sit, illas loco non disiungi, de quibusdam vero esse dubitationem , consequens erat ut diceret de alia animae parte, quam non recensuerat inter potentias de quibus dixerat esse compertum quod non separantur subiecto, do de qua legitime erat dubitati, cuiusmodi est pars animae, quari cognoscit anima δc sapit, atque de singulis eius facultatibus, de quibus iure merito di xit, quod nihil adhue est manifestum, cum neque inter illas animae partes Coninnumerentur, quae inseparabiles sunt, quandoquidem nullius corporis sunt actus, neque ipsarum naturam .vel differentiam, adhuc docuisset, sed in proxime sequenti libro de ipsis pertractare aggrediatur. Consentanee igitur subnectuntur citata verba De intesiectu aatem o spreuia-tiua potentia, vibit adhuc manifetium es, sed videια genis aliud anima esse ecthac stum posse separari ficus perpetuum a corrupιibili. Quibus verbis, plura nobis significasse Aristot animaduertendum est, D primum,per intellectum accepissi intellectum humanum, cum intellectus de quod quitur,inter partes animae connumeret ur, inter quas non potest con- numerari intellectus diuinus,neque aliqua alia intelligentia,quod etiaconfirmatur, ex eo quod addit,in speculativa potentia. quod mani&sseeonnotat intellectum humanum, cum intellectus diuinus nu quam dicatur potentia , sed energia, siue actus , ut optime aduertit SimPl cius. Accedit etiam, quod inquit Philoponus, quod si loqueretur de intellectu diuino, aut aliqua alia intelligentia non diceret, noc esse adhuc immanifestum, cum manifestissimum sit, esse genus substantiae distinctumis separatum a reliquis formis, tamquam perpetuum a corruptibili quinimo, neque posse dici animam neque simplicit ceforma, cum lanima sit actus corporis, forma sit altera pars compositi. Diuinus autem intellectus, aut quaelibet alia intelligentia , nullo pacto sint in materia, cum sint purus actus Secundo, hunc intellectum esse immortalem simpliciter. sui natura, non autem secundum partem,& respectium quantum adhoc, scilicet quod non utitur organo, Vt aduersari cavillantur ι inquit enim hunc intellectu messe
118쪽
ς:nus animae, quod si esset mortalis, non disserret genere aea teris formis generabilibus4 corruptibilibus, educeretur enim do potentia materiae quemadmodum, 'dictae sorma, quare conueniarent in materia, cita conuenirent in generea genus enim materia est eius cuius est genus, ut aerisor docuis Io metaphisicor cap. r. in se toto cap. p. quare cibi de dicebat, quod non potest aliquid esse corruptibile incorruptibile, ut aduersari, praecipue Pomponatius de intellec stulium ano somniarunt. Tertio, intellectum hunc separari propria s parabilitate, ut ita dicam siue proprio, ac peculiari modo separationis ι cum enim dupliciter animae partes separari possint, aut enim
subiecto, ut formae, quae cum actu sint una, potentia tamen sunt multae, ut vegetalis in plantis, aut ratione tantum, sed non subiecto ut supra enumerate, vegetatiua scilicet, sensitiva loco motiva, rimaginatiua; sola intellectiva peculiari modo a caeteris separabilis esse statuitur, nempe, neque subiecto, neque ratione 3 sed tamquam perpetuum a corruptibili. Quae verba expositiva sunt eius quod dixerat. videri aliud genus animae, nam si esset eiusdem generis, alterutro modo separaretur a caeteris animae partibus, aut loco scilicet, aut ratione. Quarto, hoc enunciare de intellectu speculativo, qui distinguitur comtra intellectum practicum, ex quo patet, Aristot loqui de intellectu non de diuino, cum speculatiuum practicum non sint
esisterentiae intellectus diuini , sed humani,atque pronunciasse de intellectu speculativo, non autem practico, quia speculativo magis comis petit esse separabilem , cum intelligat uniuersalia, quae immaterialia sunt, quare dc eius actio nihil communicat cum actione corporis italibi dicebat. Practico autem non ita propria competit inseparabilitas, eum intellectus practicus copulatus sit sensui, ad particulare descendat ex quo cogitatiuus siue discursivus ab Aristot appella. turi ponit enim sub uniuersali propositione, quam a speculativo i tellectu mutuatur, particularem, atque ita negotiatur, ut exempli gratia, omne bonum est prosequendum ι hoc est bonum, scilicet gloria, ergo hoc est prosequendum . quod volens nobis significare Arist. Operationem intellactus practici, inter compositi, siue coniuncti opera
connumerauit . de anima partis. σε his Verbis. Cogitare autem , amare,
aut odisse, non sunt illiu passones, sed huius habentis istud, secundum quodHud habet. Quamuis paulo supra dixisset, quod intellectus ips impassibilis emi sed aliquis dicet, etia de ipso intelligere, quod est speculari eodem
loco dixerat,quod marcescit alio quodam interius corrupto ergo non magis intellectus speculatiuus separabilis est a corpore qua practicus s quare
119쪽
quare ergo haee, solum de speculativa potentia enuntiauit, ad quod
nunc hreuiter dicimus,4 pro tempore alias enim fusius respondebimus, quod intellectus speculatiuu non Utitur corpore, neque virtute corporea immediate, quamuis mediate utatur virtute corporea. Hoc
declaior quia intellectus speculativus dum intelligit, neque utitur organo corporeo, neque utitur phantasia,immediate quia non intelligit phantasmata, sed species intelligibiles, abstractas a condition, bus materiae, trorsus immateriaIes effectas, ope intellectus agentia quamuis mediate ac remote utatur Phantasia, quia cum speculatur oportet, ut simul cum phantasmate speculetur dc qui non sentit alicuid, neque addiscet, neque intelliget. At vero intellectus practicus qtrimuis non utatur organo corpore , in hoc distinguatur a sensu, tamen utitur virtute corporea immediate quia dunegotiatu statuit sub uniuersali propositionem particularem, quam accipit a phantasiadi inde deducit conclusionem, ut belle μοι docuit s. de anima parisiit. 13. Optime igitur dictum est, magis competere intelIectu speculativo, quod sit abstractus, quam practim ac propterea iure merito diis ctum fuisse de illo hoc loco, quod videatur esse aliud genus animae, de hoc separari tamquam perpetuum a corruptibili, quod si dicit intelligere,in speculari marcescit hoc nihil obstat, nam satis longem remote dicitur marcescere, non enim ideo speculari dicitur marcescere, quia intellectus pendeat a corpore,neque subiective, neque obiective, tam neque est in corporeo aliquo organo vel particula,vtis de animais3.
s. particio neque phantasmata intelligit, sed species intelligibiles
quae non sunt in phantasia,sed intellectu, Vt R. de anima eadem parιιc. o. verum propterea dicitur marcescere, quia formae, quas intelligit intellectus. initium habent in phantasmatibus, quare cum speculatur una cum phantasmate speculatur, ac propterea non inquit Aristoteles quod intelligere marcescit marcescente corpore quin potius contrarium asserit, si enim hoc esset, maxime fieret ab ea quae in senio est de bilitate; ait vero ipsum marcesceres; alio quodam interius corrupto , hoc est,phantasia ipsa;quae non obiectum sed materiam obiecti subm4nistrat 3 nihil vero obstat quod Aristot dicat, nihil adhuc esse manifestum; nam adhuc sermo non habebatur de hac animae parte, sed in sequenti libro de ipsa dicturus erat quemadmodum neque obstat, partu incula,videtur,non enim est dubitationis nota sed idem significat quod apparet εοικε namq; pro Vtroque sumitur, o videtur apparet . ut etiam supra occasione alterius loci dictum fuit, vel pro conuenievi Simplicius explicauit 'Iai
120쪽
De i in Eortalitate animorum lci i
Reso nes Aduersariorum confutantur.
io X his liquido con stat quam falari extorta sit expositio huius loci ab aduersarijs allata Al xander enim ad intellectu agentem haec ve ha referri putat, qui apud ipsum Deus est, at Deus no est pars animae,de hac autem est se mos neque Deus est potentia,ut est hic interulectus , neque est intellectus speculatiuus iquare., ridenda potius , quam confutanda e pluribu est haec responsio Petrus Pomponatius, ut suum praeceptorem tueretur, aliam excogitauit, sed plano Metaphisicam .aut si melius dicam Logicam; inquit enim,quod intelis lectus , aut consideratur ut intellectus, aut, ut humanus intellectus si consideretur ut intes lectus tunc verum est quod videtur aliud esse animae genus, hoc separari tamquam perpetuum a corruptibili, ut hic Aristot inquit si vero consideretur ut intellectus humanus, insepara is hilis erit4 corruptibilis, utputa coniunctus cum sensu sed haec distinaestio, ut diximus,mere logica est neque disputationi de qua agitur con. uenit i nam cum dicimus intellectum, quatenus intellectus est aut accipimus pro prima intentionein conceptu rei, aut pro secunda in tenationes concepru supei addito e formato ab eo qui intelligit i si secundo modo de hoc non est quaestio non enim quaeritur de intelle .ctu, qui est in mente, Jue in intentione , trum sit mortalis vel immor talis sed de intelle tu qui est res,in pars animae nostra ι quod si hoc modo accipiamus, tutic, aut erit intellectus diuinus, aut humanus non diuinus, ut monstrauimus ergo humanus Simon Portius, ingenio praeditus vafro disputati de mente humana cap. 7 principio quidem re . sponsionem Alexandri non probat animaduertens ,ea quἔein nos contra ipsam attulimus sed ad expositionem Pomponati confugit, dices Aristotelem hoc loco ascepisse intellectum in confuso i prout indistis.cte significat inteIlectum agentem,lsiue diuinum,in intellectum pote nistia, siue humanum s tandem verp.neque huic acquiesciti sed iterum ad Alexandri sententiam tuendam reuertitur ditens, quod hic Arithoi. de intellectu agente loqui uri quem propterea appellat speculatinum; quia cum speculativo coniungitur, utrum quae vero, Aristotelem in
Draestati confundere, quia nonduua ipsorum distinctionem attulerat,