장음표시 사용
91쪽
ei per et culum iuuenis videret utique ut iuuenis, pariter eontingivin seni, cum enim in senio debilitantur onerati me animae non est quia in lenio aliquid patiatur animaris id in quo est ali ima sicut in ebrietatibus & morbisu Qv3bus in verbi libet aliquahtulum immora-ID, ac prumo circa exemplum adductum de seniori jGiae sensu, siue des oeulo iuuenis, Ac lenis, animaduertendum est exciti plum aptissimu ella ad id declarandum quod propolueratri quamus ison in omnibus seruet paritatem; docet enim, quod veluti sensus non pendet secundurnaesse ab organo exteretio, quamui pendeat ab illo secundum opeia rationem ira quaedam animae particula non pendeta corpore secuniadum esse, quamuis eius operatio nem sit tae corpore, a propinea laedi potest eius operatio laeso corpore illaesa atque intactam anente eius substantia , at longe diuersa ratione quam id contingere dicaturi sensibus quamuis enim laeso organo extere iracultas sentiendi, quae est in anima, illissa maneat tamen non propterea omnino impatibili est i quia adhuc pendet ab organo interno, nempe a spiritu indu calido a quibus inseparabilis est . At ver humanus Intellectu omnino separabilis existens a corporcicum nullius corporis sit acturi neque ullo corpore utatur organo, omnino impassi is st, quod si aliquando pati videtur, ut in seniori morbo a id contingit ratione qua ple partiouli nima est anima autem actu conpons ei Moc co porroitur tamquam organo, quamuis ipsi intellectui noniae aliquod organum,
neque commune neque proprium asi ignare, cuin omnino nullius corporis sit actus Laeditur autem eiu operatio, non eo quod anima
aliquid passa sit sed id in quo, hoc est corpus p silm quo anima utitur; . ammaduςitendum autem est quod non dixit in senio, morbis intellectum non pari s sed animam.quia intellectus dum in corpo te est,
opera in animae nomen sortitur , Caramae gradus est,in eius officio fungitur, cum sensum adminiculantem habeat, sine phantasia non speculetur; quapropter de subdit Itysum sim intestigere, es ipsum θeculam a cest alio quodam interim corrupta, hor.es sensu, e phamasia Ipsam autem , scilicet Nus, siue intellectus impasau P. Concludit
tandem Aristoteles quod ab initio statuerat, re inquit autem, amare, aut odisse nos sentissi- paclumes, sed barus habemis istud secundua .
quod in habet; quare er hoc corris to ne sue memrnu , neque amat, non enim εα
om eranι, sid communis quod quidem de ructum eis. Imellictu autem fortassia divisim qnid c γιmpassibile est. Quadi verba cum latis pateant non instigent explicatione ex ipsis autem luce meridiana clarvis conspicitiaepta dicta quae e mimortalitate intellectus Aristot statuit non sui Ieiu a temere,
92쪽
Deum hi ortalitate animorum . 73
temere, citiconsulto interposita, sed summo studio, ac maxima ,
VI argumento Petrus Pomponatius in libello que inscripsit defensiori meap. II. responis det, Inquit, rationem hoc loco ab Aristori allatam, non concludere , quod intellestus humanus sit immortalis non enim inquit ipse per hanc aut horitatem videtur probari solum, quod intellectus humanus sit ima mortalis verum etiam dc anima sensitiua quod apertum est repugnare Aristoteli, diei triamque quod si visu. senis ponatur in oculos iuuenis, senex videbie
ut iuuenis, ut insinuetur, detectum non accidere ex parte animae, sed solum ex parte organi Ratio igitur illa de immortalitate humani in tellectus, scilicet quoniam marcescit quodam interius marcescento non plus concludit de intellectu quam de sensu, cum dicat oculum, siue potentiam visivam ex se non deficere, sed ratione organi Quam responsionem confirmat Pomponatius authoritate Diui Thomae, qui in expositione huius loci inquit, haec Aristotelem non ex propria sententia, sed aliorum proruinciasse qui asserebant omnem animam emo immortalem, ac propterea intellectum comparat cum sensi, ac dicie intellectst non pati nisi ratione organi quemadmodsi tensus, necnon, intelligere: cogitare marcescere alio quoda interius corrupto;quibus etiam possumus, tu per citatu Themististestimonisi adiungere, qui se ide pariter sensim his verbis significauit. Deinde in eo quodiae verba ca-
Iamniam subinnem, quod ratio, qua intulactus incorruptu ocimmortalu asseriatur videtur idem is sensu Agere, atque ita isium quoque ab interitu vendisare 3σmmo veros ditigenιer aduertas fere hoc edisse Ari eum Omperiei, ut sensam quoque esse, μισlem seniret. ..... Hanc eandem responsionem nullis penitus mutatis, attulit -- Lyestaniasib. I. cap. s. t Simon Port- de mente humana cap. 13. amplectitue Quidem praedictam responsionem tamquam ab Alexandro suo Duce Drosectam, verumin ipse aliam comminiscitur,ut minus fidens ι m-
mitto iliam de codice nescio quo manuscripto vetusto in quo pro
93쪽
ponitur dictis verbis negatio μοῦι ακώ ἐγνω-ti, idest, neve istia se vide urinnasii ipsam enim statim tamquam Bigidam mineptam xeijcit, cum antiquissima lectione apud Themistium, Philopomam.
Simplicium, & alios, ita legatur ut in vulgato codice, inquit vero, Arisaielem hoc loco cepisse imHectum confuse, nee disti is eum qui es o ct is,mesiectu potentia, sed cum vulgatin iniectem dicatu iniectam actu dixit, messe FabRantiam, o inim accedere o non corrumpi, intelligens eorruptionem qua
is a contrarii, me nulla parti m anime acciduo quin ne sensem hac coνηυι-- corrumpitur, quoniam iamaxime infirmissu senectutis usu veniret, hoc tame non videmin omniam senex donarem oculo Maenis Merra τι m-- , προσεκ' de inresecta, multo magis iurendum ecti eam si faciatis nasti aeta- ο . ccepit itaque riφοι corrupιionem celebremo famosam qua μι νωσιν riso inusiectum inconfuse. Haec aduersae partis ante signant sed videamus quantum ponderis habeant. Ac primum allata primo Ioco responsio non solum debilitata, verumetiam confractari comminuta filii sup riore capite dum verba exponeremus i diximus enim falsum est quod
dicitur Aristotelem ex eadem ratione deducere non solum intella iverumetiamin sensum immortalem esse non enim vi ex sola lectionc verborum clarissime patet Aristoteles inde deducit intellectum esse contingit; sed quia non pendet a corpore siue quia est immixtus Corpori, ut fusius declarabit in I libro de anima. Ita autem concludit ratio. Intellectus videtur innasci substantia quaedam existens, d non odirumpi s si enim corrumperetur maxime corrumperetur ab ea quae in senio fit debilitat ei sed non corrumpitur ab hac debilitate ergo simpliciter Ac omnino non corrumpitur i quod autem non corrumpatura debilitate sene est utis probat ex hoe . quia mellectus nihil patitur in senectute sicut neque in ebrietatibus4 morbis i vel uti enim in ebrietatibus4 morbis laeso animali spiritu laeditur discutias illaeso prorsus existente intellecti, ita in senectute marcescente atque labefactato corpore, illati intellectu eius laeditur operatio quod exemplo visu in senibus Aristot declarat veluti enim laesis tantum oculo laeditur vi sio etiam integra, ac nihil laesia facultate videndi citaui si senex accipe
rent oculum iuuenis videret ut iuuenis nos vero in patientibus mombum qui dicitur a Medicis gutta serena clariore exemplo deciarabimus i in his enim nihil laesa prorsus facultate videndi tamen ablata est
visio obstructis tantuna opticis ne tuis quibus per spiritus facultas videndi ad oculos transmittitur. Hoc autem competit intellectus, Criquia non pendet ab organo extrinseco quem admodum conrretit sensuis
94쪽
isi i qm Se si pendeat ab organo extrinsec quantum ad operationem perri ne sic , sedicunt, in operando tamen ab ipsis non pendet quantum pertinet adesse, siue in essendo ac propterea potest laeso tantum
organo laedi eius operatio non laeta existente facultate sed longe praestantiori independentia ab omni organo tum ea trinseco, tum intrint co tam in essendo quam in operando;cum intellectus omnino inOrga. nicus sit, neque cum eius operatione communicet corporis acti, ex
quo patet falsistimum esse quod a Pomponati in aliis responsione accipitur, nempe quod hic Aristoteles nori minus probet de statuae incorrupti balisarem sensus quam intella si cum senuis de si inemem
dia, villa dicam, non pendeat ab organo extrinseco a quo pendet iri operando tamen peradet in essendo ab organo corporeo intrinseco, nempe a cordeis spiritu animali sine quo esse non Potest itaui ad destructionem eiusdem necessario corrumpatur. Quae omnia optime no uit Pomponatius, de etiam inuitus veritate cogente confessius fuit locu nuper citato, ubi quamuis dicat Aristotelem tam sensitivam quam intellectivam animam per accidens corruptibilem existimasse, tamen subdit paulo post in longe magis per atridens inressiam humanus corrumpia δ' quam primo quidem quoniam accidit inussierat eorrumpi, eum nusiam
abis actorum eorrumpatur at nullas es ensius qui non eorrumpaturi A lius quo mammmac bintianus intestinas dependet Eorpore, quomam autum ut iste oor non in abiecto epodria torpore, a sensus troque modo scitices vi subiecto in obiecto. Quibus in verbis duo fatetur de intellectu humano,unum quod sit abstractus alterum vero quod non dependet a corpore ut subiecto ex quibus ita contra suam positionem arguo. Nullum abstractorum corrumpitur sed intellectus humanus est abstractorum ergo intellestus humanus non corrumpitur Maior huius sillogismi acclinPitur a Pomponatio, dc etiam euidens est, nam quicquid corrumpitur, aut per se, aut per accidens corrumpitur sed neutro modo quodes abstractum corrumpi potest, ergo probatur minor, quicquid corrumpitur per se est accidens, quia corrumpitur a contrario contra-xietas autem non est in substantijs sed quod est abstractum non est accidens, quia accidens semper est in subieci, ergo. Neque Uero potest corrumpi per accidens, quia quicquid hoc modo corrumpitur, Corrumpitur ad corruptionem subiecti a quo pendet inesse, ut albedo cum corrumpitur ad corruptionem parietis albi, o forma equi ad corruptionem equi 3 sed quod est abstractum non pendet inesse ab aliis quo subiecto ι ergo quod est abstractum non potest corrumpi per acciden i ergo quod est abstractum nullo modo corrumpitur Minor
95쪽
propositio quod intellectus humanus est abitractorum,pariteraecipitur a Pomponatio, ut patet ex allegatis verbis, ubi inquit 3 piam quia
accidit intesiderii corrumpi, eam nullum abstactorum corrumpatin ergo su Pp innitur, quod intellectiis humanus sit abstractorum, neque vero inreulectus humanus ut humanus est, potest corrumpi per accidens ad corruptionem corporis in quo est, vi hic asserit Pomponatiua, quod ex supradictis eius verbis pariter ita probo. Quicquid cor rapitur et accidens corrumpitur ad destructionem eius a quo pendet ut subiecto, ut clarum est, docuit a rivi M. de longitudine or breuirare Φυ eap. α sed intellectus humanus ex Pomponatio non pendet a corpora, ut subiecto , ergo intellectus humanus non corrumpitur per accidens, ut falso ipse supponit hoc loco, in tib de immortalitate anima cap. p. neque ipsi suffragabitur, id quod declarat loco ultimo allegato nempe quod Pendere,' indigere organo tamquam subiecto sit recipi in corpore modo quantitatiuo in corporali, ut ipse dicit sic quod cum extensio ne recipiaturi; totum enim hoc falsum est,in exemplum quod ab ipso affertur contra ipsum militat sensus etenim pendent a corpore visu tecto, Scit obiecto, & tamen eorum operatio est piritualis non materialis, & non recipiunt obiectum modo quantitativo, ut patet de auditu vox enim ita auditur ut tota percipiatur a singulis,in tota ab omnibus, quod arguit sensus non recipi in organis modo quantitati. uo, quare pendere a corpore ut subiecto non est recipi cum extensio. ne tantuma sed ita esse in subiecto ut sine eo esse non possit, siue ut a cidens siue ut persectio quod est formarum corruptibilium. Igitur necessario concluditur ex his quae ipsemet Pomponatius fatetur intellectum humanum non else, neque per se, neque per accidens, tria ptibilem, atque eius responsionem, ad locum ex Aristotele . allatam esse falsam . Non fauet illi aut horitas Themistita Castellano recitata, quia Themistius ea quae contra hunc locum attulit, tamquam dubitata ab ΑIexandro siue alijs aduersarijs attulit,in non ex proprio sensui qui nimismo responsionem in tertio libro se his daturum pollicetur, quod etiapraecedente cap. diximus haec autem sunt ipsius verba in calce capitis. Hae sunt qxa de verbis istis vocari possunt in dubium Defensones solvitonessin altu tempus disserre commodius est, quo se nobilissimus philosopbus ad pleniorem discusionem substinet, a reseruas Sanctus vero Thomas non mirtam est si in hac sententia concessisse videtur,non solum abargumentis,ue rum etiam authoritate Themistirpermotus ι quem putauit in eaderra
96쪽
Veniamus nunc ad eam quam attulit Portius responsionem ι duo vero a fleritesponsionis capitaci num quod accipiat intellem Aristot. in confuso, scilicet, prout quid commune significat ad intellectum in actu Tu. agentem , ad intellectum potentia , quos adhuc non distinxerat. Verum hoc manifeste redarguitur, nam si nomen intelle- tiis, ut ipse inquit, in confuso accipitur, aeque potest significare,' intellectum potentia in intellectum in actu, quorum neutrum ex doctrina Porti j est possibiles non enim potest significare intellectum potentia, quia talis intellectus , ut Portius existimauit ex Aristot senten. tia est accidens facultas, siue potentia animaliac propterea Aristotis dicebat inquit ipsi quod nulla alia est eius natura nisi ut sit potetia.
Haec autem sunt Porti, verba de hac re libelli de mente humana cap. . Eis nim nultibi inteluctum potentia . de anima in quo omnem rationem intellictus
potentia explicauis esse sub antiam a s mauis, sed solum de eo haec radicata protulit, ipsum esse potentii impassibilem Implicem, parabilem ab organo,
ammixtum que omnia conueniunt inlesiectui, ut faculta ereo senes, ramennumquam dixit istum se sub antiam quod quidem summa necessarium erat ad inatesiectus rationem explicandam . At vero intelleimas de quo hic loquitur Aristor est substantia, inquit enim oniesiectus autem videtur innasci subis sanita quaedam exluens est non corrumpi. Videns autem hoc Portius cona istus est euadere, inquit enim , quod cum vulgatus intellictus dicatur inteENctus actu dixis istum esse subctantiam se non corrumpi. Quasi velit quod ha everba praecipue intelligantur de intellectu agente, sed neque hoc est possibile quomodo enim de hoc intellectu dicet paulo infra quod eius operatio marcescit alio quodam interius corrupto cum ex sententia Porti j intellectus agens sit Deus,in eius operatio sit eius essentia ergo talia est responsio, quod Aristoteles hic accepit intellectum in consulis. ec non speciatim pro intellectu humano nec minus falsa est altera responsio nempe quod intelligit Aristot cum inquit, intellectum noni corrumpi corruptionem quae fit a corrario, quae nullis partibus animae accidit, quia nec sensus hac corruptione corrumpitur. Hoc etenima peltissime ex sermone Aristotelis in ratione quam affert redarguit ut ita ut mirum sit virum adeo doctum hoc minime aduertisse volens enim Aristot probare quod intellectus non corrumpatur affert hoc argumentum quia inquit, si corrumperctur maxime corrumperetur ab ea ou e in senio fit debili are . Talis autem corruptio non est corruptio quae fit a contrario quae dicitur per se , sed est corruptio quae fit ad corru.ptionem subiecti, quae dieitur per accidens. Quare haec responsio Pollii pariter corruit, ita ut si alia melior non alseratur maneat argumentum Pro
97쪽
pin immortalitate animi ex aut horitate Aristot hoc loco depromptfiiti luo robote i sed video aliquos ad dictiones illas, videtur, &, forta G1IS, tamquam ad sacram anchoram eonfugere, quasi Aristot hac irare nihil certi locutus fuerit ad primum vero dicendum est cum Ammonio in expositione praedicabilium prima particula de genere, quod dictio illa, videtur, non ita intelligenda est, ac si quis haesitaret, quod
confirmatur ex Osrisos. I. de Cario particio ubi iniquit, strenιra de natura
fere plurima videtur circa corpora es magnitudines se horum passiones atque motus adhuc autem es circa procipia qua talis subsantia senι. Cum tamen nemo unquam dubitarit quod scientia naturalis circa talia versetur. Ad alterum dicendum, quod frequens est Aristotelis consuetudo usuris pandi hanc dictionem, fortassis, etiam ubi nulla sit occasio ambige ci-di,cuitu multa possunt afferri exempla, quorum primum asseram ex a. de anima pararc . cum proponeret quae inuestiganda essent de anima ante eius detinitionem , inquit primum autem fortast necossarium es di-mdereumquo generam, G quid sis dico autem utrum hoc atiquid est subsantia si an qualisas, aut quanitias autetiam quodam abud Husorum trassicamentorum.
Et tamen necessarium est, memini dubium, ea quae multipliciter dicuntur musi,uidi quam definiantur, quod etiam absolute praecepit idem philosophus multis in locis, ac praecipue I de Caelo partis. Io. Potest etiam dici ex authoritate antiquissimorum4 doetillimorum Graecae linguae Principum Platonis scilicetin hucidi dis quin immo Oninium antiquiis imi Homeri, quod dictio illa ἔοικε, non magis significat, videtur, ab is , quam aequum est ab eodem verbo deducto. ιαι, quod idem significat, quod aequum est, vel conueniens est aut decet iuxta que sensum verissime Aristoteles loquitur hoc pacto
ἐδε νους ἔοικεν ἐγγινε λύσια - ουσα Ἀνου φθεὼρQdia, id est, intellectus ata tem conueniens est cum sit substantia ingenerari, non corrumpi. Plato ita loquutus est p. de legibus. εοικε δε νέαι σανἀ δπο γερον ras πληγεν rim Θυμω ο γην, πρψεξειν decet iuuenem quemlibet a sene verberatum a quo animo iram sustinere, Sc Thuridides lib. I. δκουμενοι λω μι- ιανθρωπι μαλο ιργιζοι - λώιαζομενοι iniuriam Vero accipientes , ut re quum est homines magis irascuntur, quam vim Homerus autem ιλ α φρα μη eιoc αργε - εγέραγ εω- f δέεοικεν ut ne solus Argium
rum sine munere sim, siquidem aequum non est . Hanc eandem in te pretationem equutus est Simpticim a de anima super partis ar. Quinimmo Δ rei pondemus verissime ex proprietate Graeca dictionis quod particula illi inia pariter significat,in fortassis, cie qua aliter, liue a quo ni Odo, ut apud graui uim O authores legitur, de praecipue
98쪽
i υδ μίαν hoc est ex eo quod res Graecas fideliter erga Deos pie, inter seipsos vero aequaliter administrarunt,magnam rationabuliter auequum ti sunt elicitatem. Ex quibus liquido patet non magis aduersarios Posse particulam illam, pro rtassis, quam nos eandem pro tu ste siue aequein aquabiliter interpretari iuxta quem sensum illi corra- Ponitur, --, quod est non aeque nec pari modo, qui sensus optime respondet antecedentibus Aristotelis verbis dum inquit, ε δε νους σωσDοτε---α-θε ειν hoc est intellectus vero aequo modo diuinius
quid, α impassibile est iam vero huic capiti finem imponam quod nimis in longum me produxisse agnosco, si cuidam adhuc dubitationi satisfaciam, quam aliqui aduersarissatis ambitioseis confidenter obij- Ciunt i Dubitatur autem circa ea quae dicta sunt primo quia Aristor. inquit intelligere ipsum & speculari marcescere alio quodam interius
corruptos ergo intellectu cutitur organo corporeo ad cuius corruptionem eius operatio deficit. Hoc argumentum fuit tanti momenti apud grauissim quemdam octore ut existimarit propterea;quid icta sunt ab Arist. hoc loco no ex propria sed alioru sententia dicta fuisse. Secundo, quia paulo infra tande Arist. concludir,quod non solum amare de odisse quae ad sensum pertinent i verum etiam cogitare quod pertinet ad intelIectum non sunt passiones animae sed animae habentis corpus secundum quod corpus habet, quod si verum est minime separabilis a sed inseparabilis est intellectus quemadmodum supra dixerat partis. s. Si est utqua anιme operaιιν, aut passionum propria contingi utique et fp rari, si vero nanes propria Uus non uraque eri separabilis. Ad haec autem obiecta respondemus, & primo ad primum negando sequelam non enim sequitur intelligere marcescit alio quodam interius corrupto, erugo intellectus utitur organos hoc enim interius quod corrumpitur non est organum quamuis lit facultas organica nempe phantasii intellectus enim nullo prorsus utitur organo ex sententia Aristotelis, quare haec sequela non deducitur, neque a Pomponatio, neque a Portio, neoque ab alijs bonis peripateticis quamuis sint aduersari, sed tantum a Galeno qui primo de locis affectis,4 alibi frequenter hoc usus est argumento sed Galenum hac ire te non magnilacio, consueuit enir ipse Aristotelis dogmata impugnare Nurppe qui minus profunde ac sti perficie tenus eius doctrinam considerauit. Indigere autem phantasia non arguit necessariam intellectus a corpore dependentiam; nam
quamuis Phantasia quae lubministrat intellectui phalasinata sine qui-
99쪽
bus non potest intelligere dum corpori coniunctus a corpore neeessa. rio pendeat.' eius temperaturam sequatur, tamen intellectu longe superior facultas est, neque temperaturam sequitur; quapropter, neque a corporis passionibus semper iecessario assicitur, quod quamvis suo loco copiosius, luculentius prohahimus, tamen portunum
erit etiam hoc loco ab exemplis quae Aristoteles attulit aliquatenus ostenderes videtur enim aliquando in ebrietatibus & morbis quamuis
laeso corpore, dabefactata phantasia adhuc intellactus integer, a. nere ac imperare quin immo delirantis phantasiae errata corrigereo, quod etsi raro videatur obrarum intellectus usumin exercitationem, cum vix minima pars hominum vivat intellecti maxima autem se su ob quod Aristot aliquando di xit non omnibus hominibus inest intellectus, tamen negari non potest quin aliquando succedat Memo. riae proditum est philosophum quendam a cane rabido morsum cum in aquae timorem, quod extremum est huius veneni accidens deuenisset, in balneum deductum , ut immersione morbu profligaret id enim praesentaneum est malo remedium ori no quidem timuisse ac recusasse ingressum phantasia illi repraesentante canem in balneo qui illum momorderat postea vero ratiocinio emendasse errorem . quid enim,dicebat,cani cum halneo ac ita confirmatum ιbalneum frequenter intrame ac morbum arcuisse vidi ego virum in litteris exercitatum philosophum, qui, cum essemus incomituto,in aliquando libera. lius bibisset, incipiebat memoria deficere, clingua titubare eum e.
titi ac ita loqui desiit quousque acetu se subtraxit quinimmo tam is quam philosophus haec verba pronunciauit, cum percepisset Mnui inuas eius temulentiam cognouisse. Um istelligere, ocimum stemiari
marcesis, alio quodam interim eorrupto , ipseum autem ima iis C.
ex quibus colligi potest intellectum non pendere necessario a Cor. pore, sed illi dominari imperare, atque ita priori dubitationi a. tisfactum putarim ad alteram vero non difficile est responderes nullum enim absurdum est dixisse, quod cogitare sit operatio coniuncti, non animae tantum per cogitare autem intelligit discurrere, quod est opus non lius intelledius sed intellectus coniuncti cum sensu. quod optime significat verbum Graecum λα-Mςm, quod discurrere est. Reliquum est ad caetera loca ponderanda deuenit .
100쪽
eodem A de Anima partis Castut XVI.
idem, quod praedictis in locis. Moro γυμνῶ anima I. parate. ys. Arsu testatum reliquiis cum enim aduersus Platonem qui anima par tibilem, non solum ratione, secundum diue fas facultates, verum etiam subiecto secum dum varias corporis partes in Timeo statu ratu primum argumentum attulisset, dicens: diuidigitur continet animam si parilbilis es natura. cum etenim uni corpori una anima debeatur. si anima sua natura partibilis est,quid illam continet siue coniungit Munam facit non enim utique corp- , videtur enim contra magis anima corpus
sem facis, Agud maxime,sique eri anima oportebi auum uinum o Eudp-rere virum unum, an multarum partium stis enim unum est, propter quid non mox o animam unum es s vero partibile iurum raιι meret quid est eonD-nens sese utique procedet in infinitum. Deinceps & alterum subiungens argumentum inquit muritabis autem aliquis fidei us parti , quam
latur impossibila, quam enim panem au quomodo ita in continebis i cile es etiam sngere. Quo argumento optime concluditonem: deducens illum ad impossibile. Quod facile intelligemus si supponamus, quod Aristot tamquam euidens praetermisit, nempe quod si anima diuisibilis est ad diuisionem corporis, ut Plato censui se videtur extensa etiam est ad extensionem corporis. Ex hoc autem sequitur, quod si tota anima totum corpus continet. α Vnaquaeque pars anima certam corporis partem continebit veluti enim se habet totum ad totum ita pars ad partem. Quare QPlato veluti totam animam in toto corpore posuit, ita sartes animae ce tis corporis partibus assignauit, vegetalem siue concupiscibilem e pati cui tamquam praesepi brutam hanc animae partem veluti iumentum quodam alligauit Irascibilem vero cordi, qua veluti satellite, aut cane aduersus importunas concupiscibilis rebelliones Rationalis vleis retur . Animalem vero ac Rationalem cerebro tamquam in supri atque editistima arce. Hoc autem scilicet singulis anima hu-