장음표시 사용
71쪽
ealitate animi: Haec enim erit verborum explicatio i cremauum te iura in quo semen animali principi, hoc est animae contentum una proseis partim si aras iis, hoc est quod animale principium siue quae anima, pari separabile a cor rem qui salmina pars eamprehenditur, qualis es με- appella ur, partim inseparatio ex qua apertissime constat Aristote lem dicere, quod anima partim est separabilis ut in iis animalibus quibus diuina pars animi comprehenditur,nempe illa quae appellatur mens, partim vero inseparabilis. Si autem alio modo ι nempe illo quem supra magis probauimus, e Graece lectioni magis consentaneuostendimus,quem pariter sequutus est Tabarella protinus etiam ania mi immortalitas ex his verbis apparet; si enim illud separabile de ininseparabile dicamus referri non ad animale principium, sed ad semen animalis principii, quod est natura illa caelestis, spiritus qui in semine continetur, dc foecunda facit semina, tunc profecto cum semere animalis principi hi quod iiijs est qui mentem participant separabile dicatur a corpore,in reliquis autem inseparabili necessario etiam se quetur, quod mens ipsa separabilis sit a corpore, cum reliquae animae dicantur inseparabiles si enim spiritus ille caelestis quo mens partici-Pata est cum sit corpus i quamuis diuinum, hoc est caeleste ac nobiliusquam elementa ut Aristot. dixit, tamen separabile a corpore cadu eo est; quanto magis talis erit mens quae sui natura est incorporea ex quo par j ter refellitur.' euertitur falsissima illa conclusio quam ex hoe loco deducunt tum Portius tum Castellanus, lati immortalitatis hostes, nempe quod Aristoteles asserat semen esse principium cuiuscumque animae etiam mentis, ac mentem etiam educi ex semine agenerante. Cum enim hic Aristoteles statuerit principium mentis esse
a corpore separabile , reliquarum autem animarum esse inseparabile longe diuersum statuit modum quoparticipatur mensa ab eo quoa tiquae anima partes veluti etenim reliquae ut puta vegetalisin sensitiva cum habeant principium corpore inseparabile necesse est ut a generante ex potentia seminis educantur cita mens cum eius princiis Pium dicatur a corpore separabile non est necesse, ut ex semine edueatur sed veluti a corpore seiungi potest, ita pariterin sine corpore
Haec tamen verba ita exponit Tabarella ne immorta litati faueant. Aristotelem inquit in seminibus duas vires statuere, nam caelassem salteram vero elementarem, calestem veluti alienam in ab extrinseco principio communicatam, separabilem appellare, elementarem tamquam propriam. ex vi subiecti insitam inseparabilem. Hac sunt
72쪽
euis verba in postrema sere parι p. capitis de meme humasa. Postea vero alys sequentibusu veνιιs inquio sieminibus duas vires inesse, unam ab ipsis separa.
am, alteram vero non separatam agis exim emen tum virtute proprι , ramia
quam agens proximum ιum etiam, virtute eates, 4mquam in umenium risu
agemis, o ae Gitone dicitur an semine inesse prisci um activum ab im para. tum,hoc est sise m eo gubernMam ab agem separara unde dici sole sol ef ho. mogeneram hominem propria autem 18ssus Iemrnis virtus non potes es alia quam
elememaris, eum semen ex elemenιis constet, nam hae .styae vinus suam ac ιο-nem contribuit, sed ad a,imalis generatronem nullius momenii esseι Ilae hera.
quam semen a talo accipit. Haec Tabarelli sed o bone Deus, si eam facultatem in semine separabilem Aristor appellauit, quae illi a caelo tributa est cum cuiuslibet animae principium a caelo duxerit Aristor non solum ibi cum dixit omnem animae vimin facultate corpus aliud participare, idq; magis diuinum quam ea quae elementa appet lantiri veru metiam infra cum inquit 'nes enim in femine omnium, quodficit ut fecunda An semina, videlicet quod ea, vocatum, Q non ignis, non talis stulisia aliqua es. sed spiris. qui in semine spumosei corpore cominetur, o natura qua is eo seiritu in proportione respondens elemen o Belgarum. Cur nam postmodum hoc in loco ipsam eamdem facultatem in s lis hominibus coarctat, dicens hoc partim esse separabile a corpore in quibus diuina pars comprehenditur, qualis est quae mens appellatur P. aut igitur per separabilem facultatem non intelligit facultatem seminum, ut a caelo communicatam,cum talis peculiare mentis principium non sit sed omnium animarum, aut si eam intelligit, peculiare mentim principium non est, ut Aristot. dixit. Praeterea quonam pacto iacuia talem, alteram quam dicit Aristot esse in seminibus inseparabilem. quae pariter semen animalis principii dicitur, hoc est principium anumae ex elementis ducere potuit Zabarella sue elementalem appellare , cum paulo supra Aristoteles non solum omnia semina secundari
a facultate caelesti dixerit, veru metiam ab hoc munere elementa, eorum facultates excluserit dicens tones enim in fimiseumnum quod δε ei e v fecunda snt semina, videlicet quod calor votatur, sis non ignis non ta-i I s faculta aliquas .is paulo infra uuamobrem ignis nusium anima gens se neque estniffisuin quicquam densis, vel hamidis vel sucis videm , Quare
aut dicendum erit omnem facultatem, quae est in seminibus princi pium animae esse a caelo, ut Aristot statuit 34 ita ex Tabarellae sententia nulla talis huiusmodi facultas erit in seminibus inseparabilis , eontra id quod fuit ab Aristotele decretum aut dicendu erit a Itquam vim genitalam, di animae Productivam esse ab elementi, circumstr
73쪽
pta ea quae est aca: lo cuius contrarium docuit Aristoteles . Dieenis dum igitur est Tabarellam , cui nulla ignorantiae nota inuri test potius passione deceptum, ac vi suam tueretur opinionem haec non consularasse quam incuria vel inscitia. Firma igitur ac inconcussa iudicio meo manet ex Aristot sententia mentis humanae separabilitas. immortalitas, quantum pertinet ad hune locum.
Verba ex primo de partibus considerantur.
NON minus etiam consideranda sunt Aristotelis verba I. de partιbus ansmaritim eap. I. vhi clistatuisset ad philosophum naturalem pertinere non solum de materia, veru metiam deforma agere haec subiungit. Si hae inquam patui debent, hominis natura sudis ne inieret
de animi, est disserere, o Fire non de omn/anima tamen de ea ipse qua rati ammia est, o quidnam anima, aut cerae par ista anima ι, atque rata de is qua tali eius substantia accidunt, praesertim cum biseriam nataram intelligamus, ι altera pro maieria sis, alte pro substantia qua quidem o v mouens. est v, is es. alis animalium anima, vel omnis, vel pars aliqua eius sit. Nam ob eam eιiam rem qui de natura agi eo amplius docere de anima, quam de matersa dura quo materia natura potius per animam quam ὸ contrario es lignum enim o lectus, o ripe propterea es, quia idem potentia ista es. Ex quibus verbis sumpta Aristoteles dubitandi occasione quaestionem proponit, quam collatis hinc inde argumentis non solum exagitat, verum- etiam decernit.his verbis. Sed quare quispiam aximaduertens ad id quod modo dixi. Irum de anima omni Acme nasuralis ficienιia inιest an eatiqua vota sat si de omn3. nusia certe praιer nasuralem philosephiam relinquere u sileniana. Iulianctus enim sue mens rerum intelligibilium es, rasae rerum omniuratis naueneruι Es enim eiusdem scientia Uuam de aureiecta
quam de re intelligibili doceat Auidem Mim conum ιio omnium eminu βconiunctorum , sicut sensus eιiem isti sensibilis. Hanc vero quaestionem decernit statuens, nequaquam de omni anima ad naturalem philosophum pertiner quod piobat duobus argumentis: unum est. Adia turalem philosophum, tantum pertinet tractare de anima,quae est natura i sed non omnis anima est natura ergo ad naturalem non perti uet tractare de omni anima: maiorem huiu. argumenti tamquam euidentem
74쪽
dentem a ruit, mastorem vero probat ex definitionet natura alibi a signata cum eatim natura sit principium motus & quietis illi anima erit natura, qua erit principium motus, i non omnis nimal est principium motus, quod probatur ex sum cienti omnium animae partium
enumerationes omnis enim anima aut est vegetans, aut sentiens , aut intelligens. Vegetans quidem est principium motus nempe augmentationis, diminutionis pariter dessentiens est principium alterationis sentire enim est alterari. at intellectiva nullius motus principium est clarum enim est non egie principium auctionis , vel diminutionis,
neque alterationis,quare non restat nisi ut sit principium lationis, siue motus localis modo neque huius potest esse principium, quia tunc
in omnibus animalibus, quae tali motu moventur inesset, hoc princi
pium, quod lassum est, quia lationem et in caeteris esse animalibus nouimus, brutis, scitiae. tutellinum .vero siue mentem, in nulli . quare patet node omni anima naturalem iusserere oportire, siquidem non omnis anima natura est id aliqua spars una, aut etiam plia res, ut Vegetalis scilice dessentiςμε niterum ver argumentum ei ει
nullam rem a materia abi ractam potest scientia naturalis considera rea sed aliqua anima est a materia abstracta nempe intellectiva ι ergo non omnem animam potest scientia naturalis considerare, huius argu menti minoiem tacet Ahistoteles, ut sub moris est, breuitatis cauis 3 maiorem vero prohat quia narurdis cientia ea considerat quae Drd Data lunt ad rinem ι natura enim alicuius gratia faciti mnia, quapi in pterin principium motus est ad iunem. δε quietis, cum adeptus fuerit finis rebus autem a materia abstractis deest finis cum pia propter suas ipsius naturam bonum sint rinis ut fusius idem philosophus docuits metaphscop. L Eigo decretum Optime est ad philosophum natura-lam non pertinere tractare de Umni anima clibet autem adscribere eo dem me Aristotes is verba ex versione Theodori quae satis clara at
que dilucida sunt non omn/s anima principium motus eis, neque parιI. vi animaismmbus ad ινριοι debet sed augenia rιncipium idem putandam stat defrin ianιιι si averandι vim eamdem quam sentiendi, deferendi autem aliud uiacm non vim inιesigendi delaιionem enim vel in cauris esse inimalib--ο- sim cinιe 22um siue numem in nullis. Constat gιιών non de anιma disserere omni oportere,quandoquidem non anima amminatura es, sedat qua eius pars una
aut ιι am plure1 . Adba rem a materia abstractam niugam potes scienι na ιιι is ratis con emplarι, cum natura rei aticuιusgrana faciat omnι : Rebus auιem a
fruetis abιunctum oris, quod sub hoc aliculas gratia verbo snseogimus. Ex quibus duo deducuntur validissima pro animorum immotialitat eis
75쪽
.argumenta Primum est. Forma inseparabilis est natura, intellectuano et natura tergo intellectius no est forma in leparabilis; ergo non m ristatis. Alter u est nulla forma abstracta a materia est mortalis omnis
intellectus est forma abstracta a materia ergo nullus intellectus est mortalis , sed videamus quid ad haee dixerim vel possint dicere adueria iij.
induersariorum responsiones recensemur es explo Iur.'
D haec dicere forsitan possent qui exaduerso sunt, quod nonnullis placuit Aristotelem hic disputationis gratia, dialactice lauta loquutum riuod tacite perspectis argumentis cognoscitur,cum probabilia sint primum enim argumentum manifeste probabile est cum falso innitatur principio, nempe quod ad eumdem pertinet tractare de intes lectu de intelligibili cum eadem sit coniunctorum siue correlativorum disciplina, ut sensu sis sensibilis. Intellectus enim Mintelligibile non sunt vere correlativa I scilicet, ut aiunt secundum esse; sed tantum secundum dici, quemadmodum etiam sensus, senis sibile, quod fuse docuit philosophus in praedicamentis capite de ad aliis quid, quinimo etiam si essent vere correlativas tamen consequens non esset necessarium ion enim necessarium esset reliquas scientias . vel reliquam philosophiam praeter naturalem esse superfluam , ut de duiscitur de eodem enim intelligibili possent tractare aliae scientiae sub diuerso modo considerandi, veluti enim qui tractat de sensu tractat de sensibili, non quoad omnem modum conriderandi sed tantum vahabet respectu ad sensum, ita qui tractat de intellectu tractat de omni intelligibili, non quantum ad omnem modum considerandi sed intalum respectu i habito ad intellectum i nec minus probabile ast aliua
argumentum quo statuit intelle tum non esse naturam, cum assumae
minorem propositionem pariter falsam nempe quod intel lectus notis principium motus, cuius contrarium non solum apparet, verum etiam docuit idem philosophus I de anima partie M. min infra toto illo capite. Quare nihil certi ac constituti ut aiunt ex hoc loco pro immortalitate animorum, desumi posse videtur, cum disputative. atque exercitationis gratia Aristot loquutus suerit. Verum haec se tentia
76쪽
lentia mani seste, ex ipsi sim et philosoplau verbis e uincitur, nam praeotet quam quod post allatam dubitandi rationem, siue post primum argumentum statim Aristot. affert solutionem inquiens non omnis anima principium motus eff, quo dicendi modo ipse uti consueuit cum Propriam sententiam profert, conceptis verbis paulo infra testatus fuit ita se deereuisse, cum inquit Consa igitur non de anima disserere omm opor
e iam pluris neque vero obstant instantiae supra allatae 3 ac primo non obstat quod intellectus, intelligibile non sim vere correlativa, quem, admodum nee sensus sensibile verum enim est hoc, si intellectus intelligibile, ac sensus & sensibile absolute, in sensu diuiso, ut diesiti
siue sine reduplicativa sumantur at si accipiantur cum reduplicativa in sensu composito hoc est falsum esita enim accepta, sunt vere corin relativa, ac ita qui de uno agit necetiario et i a m dc de altero agit, quare qui agit de sensu, sensus est, hoc est, vitalis potentia cognoscens necesse etiam est, ut de sensibili, ut sensibile est, agat, i conuerso ita pariter, qui de intellectu, ut intellectus est, agit, necessiario,& intestigi. hile prout intelligibile est considerat, quare optime deducitur conseisquentia si naturalis ageret de intellectu nulla relinquetur praeter naturalem scienriam philosophia ubi animaduertendum est Theodorum non vetiisse fideliter verba Aristotelis hoc loco riettit enim hanc consequentiam tali pasto Osis de omni num cerae praeter naturalem phrisseis phiam relinquernae scientia quae aliter in Graeco codice leguntur nempe.
si ad verbum interpretentur hanc sententiam reddent Si enim de omni assi relinquetur praιer .aιuralem scienιiam phi ophia . Quae consequentia Motissima est, ἐκ necessario deducitur, si fano modo intelligatur hoc est si eius antecedens cum reduplicativa accipiatur, ut diximus sinaturalis agit de omni anima secundum propriam essentiam Ee naturam inulla praeter naturalem scientiam relinquetur philosophia,prohatur consequentia, quia aget de intellectu ut intellectus est ergo de intelligibili ut intelligibile est, quia correlativorum eadem est scientia. ergo de omni intelligibili probatur vero ultima consequentia ex ipso- metita in si metaphis rapor ubi diuidit scientiam speculativam in eam
quae inseparabiliain mobilia contemplatur,in hanc phisicam appellat, in eam quae separabilia cla immobilia, lanc primam philoso. phiam dicit, quam metaphisicam alibi nominat. Si ergo naturalis considerat intellectum ut intellectus est, nulla erit praeter naturalem scientiam philosophia; considerabit enim non solum substantias, quae
77쪽
non abstrahunt a materia&a motui veru metiam illas quae separabi ira sunt, desimmobiles, quas pertinet ad metaphisicum contemplari lcum de intellectu agat ut intellectus est, qui ut talis existit, rupponitura materia esse abstractus,m ex consequenti a motu Validi imum igitur erit argumentum ab Aristotele conflatum pro ratione dubitaudi, cui dc decisio quaestionis innititur, inimo necessarium, nec dialecticum, aut probabile, si recte intelligatur; quod apertiua ex dicem dis interius explicabitum quare corruit prior instantia Nec minu. corruit secunda, in qua dicebatur falsium esse. quod intellectu non natura neque Principium motus Verissimum enim est quod intellectus secundum sui substantiam .in intellectus humanus,de quo hic so quitur Aristot non est natura Natura etenim pro forma accepta, estime parabilis ab eo cuius est natura ut philosoplius docuit His ri
menim intellectus de quo hic loquitur Aristot statuatur a marc. ria separabilis, sequatur etiam necesse est eumdem nequaquam posse esse naturam in quamuis intellectus humanus de quo hic Aristot IO. uitur quatenus coniunctus cum sensu est,in hominem constitvit a. ac Particula eius animae est.qua homo intelligitin sapit, possit dici naturaec ita consideratus ad naturalem pertineat, ut optime ipsemea phil sophus docuit o. metaplaspanis a. inquiens : De quadam animaipecularinaruralis es saacumque non Me materia tamen consideratus ut intellectus est i Et a materia abstractus, ut hic accipitur, nequaquam ad naturalem pertinet, ut optime hic fuit ab Aristot decretum i quamobrem, in
3. de anima D n omnem intellectum statuit principium motus sed activium tantum, siae practicum qui cum appetitu coniunctus est , non autem speculatiuum,cul competit potius quie quam motus Constat
igitur philosophum hoc loco non disputatiue, ut dicunt,4 exercit tionis gratii sed ex propria sententia fuisse loquutum , ita aliqui. Αlij
autem tot Pereus Pomponatim tibias de immortalγιMe animi cap. o. foram de mente humana eap. 4. Iutias Cacteriatis de intesiecta huma-M. I Ap. r. Oniis
mes unanimi coniensi respondent, hic Aristoteuem non de humano imtellectu qui est intellectus potentia ι sed de intellectu diuino qui est in tellectus in actu sermonem habuisse quare inquis Pomponatius . ι
78쪽
De imia ortalitate animorum Sy
mota mystaen non An phisicae considerationas i ad id vero quod in contrarium
affertur, nempe quod hunc intellectum Aristot appellat animam iure spondet idem Pomponatius,quod animam hic dixit aequivoce, prout
competit etiam intelligentijs, iuxta quam denominationem etiam taeis tum dixit animatum in a. de talo . Portius vero aliam affert responsi Mnem 4 inquit hunc intellectum dici animam, siue partem animae no strae, quia est lumen intellectus nostri Laudat vero portius suae sententi: authorem Simplicium his verbis. Neque ex his IIamendum es ἐπ- rellectum esse aιeνnem quia de eo isqvita in confuso, idems sosii Simportas cum disit, quod ad naturalem pertine tractare de intestem particgato, quoniam exei. sententia Uparricipatar, est possibilis dicitur, de scis. Confirmat autem Iulius Castellanus hanc communem sententiam pluribus argumentis,
primo, quia intellectus humanus inest hominibus; at hunc intelle etiam de quo loquitur nulli animalium inesse Aristot. asseruit inquit
enim Delationem enim vis in cauris animalum esse nouimus intellicum sue mentem in nullis . Praeterea quomodo hic porest humanum accipere intellectu misi intelleistus humanus intelligendo patitur,m ex consequenti non sine alteratione lassione est ipsum intelligeres hunc autem intellectum negat Aristot esse principium motus Terrio quanam ratione de hoc intellectu negat ad naturalem pertinere, si nullibi de intellectu humano egit, quam in libris de anima, quos naturales esse, inter naturales connumerari constat' haec pro communi sententia Castellanus, qui alibi scilicet r. hb. cap. s. ut impugnaret resimnsionem, quae ad hoc terrium argumentum afferri solet, multis ostendit vanum esse illud inuentum scientiae mediae inter phisicam demetaphisicam,quam tribuunt scientiae de anima, curtinactet de so ma partim inseparabili partim separabili i sed haec alibi in commentari j8 de anima diligentius discussimus neque vero haec expositio dimiscite impugnatur . Constat enim Aristotelem hic de eo intellectu fuisse loquutum quo homo constituitur inem hominis, quod ex eius verbis Patet cum inquit hae inquam ira salui debenι hominis natura disfa- mures in anima se disserere se scire, est si Mn de omni anima, tamen de
ea ipsa qua tale animal est, ct quidnam animi, aut rene panisa anima tamisque etiam de dis qua tali eius substantia accidant, praesertim eam bfariam nata. am in Huamin viastera pro materia sit, abera pro substantia, qua quidem sem mouem est ut sinis est, talis animatium anima, vel amms, vel pars aliqua ei- ρ. Nam ob eam etia- rem qui de sura agi eo a lim docere de anima
aam de materia debet, quo materia natura putas per animam quam e Pontrarι
es Let mmmim, Ouctus, o stipes propterea es, quia ιdem parantia lues. quibus
79쪽
quibus in verbis pol illimum illic, o snon de omni ramen deis ipse qua imis animades aperte docet se de intellectu humano sermonem haberes, si enim naturae hominis studiosus debet illam animam considerare.& scire qua homo tale animal est hoc e si qua homo est homo, est autem homo per intellectum, ut docuit millies, ac potissimum loco supra a nobis explicato a. degenerat. animal. cap. s. ergo manifestum est eum de intelle Au humano sermonem haberes ergo ea quae de intellectu diciti immediate subsequentibus verbis mon de intellectu diuino neque de intellectuit in confuso, de uniuersaliter accipitur veluti supradicti afferunt' inter pretanda sunt, quomodo enim Aristor potuit dubitare an ad naturalem pertineret agere de omni anima in ex conis sequenti de intellectu, confuse, iniuersaliter accepto,si iam decreue rat ad naturalem non pertinere tractare de omni animas sed tantum de illa qua tale animal est . puta de illa qua homo est homo, aut quomodo potuit ea quae infra docuit de intellestu, enunciare de intellectu diuino, si intellectus diuiuus non est pars animae , quin imo neque est anima, neque constituit hominem inesse hominis neque satisfacit responsio Pomponali quod intelligentia aliquando appellatur animi,
ut eum Aristot dicit caelum animatum album enim est intelligetiam eme animam caeli, tunc enim intelligentia esset virtus in corpore deesset virtus finita, cuius contrarium demonstrauit Philos. phificor neque cum Aristot dixit caelum esse animatum . putauit ipsum esse animatum ab intelligenti sed ab anima propria appetit tua, ac motiua , intellectiva citra intelligentiam , ut optime docuit Philos,a meIaphs- ficor. paνιic. 3σ dum dixit intelligentias mouere Caelum ut intelligibile dc appetibile Lergo caelum sui natura appetitin intelligit, ut perbelle docuit S. Thomas a contra gentes cap. o. nos fusius explicauimus in stra- quaestione inscripta, quod caelum sit animatum ex Aristot sententia quinimmo nulla intelligentia potest dici anima, neque etiam valde aequi uoce iam ominis anima est actus corporis,at nulla intelligentia potest esse actus corporis, quia omnis intelligentia est separata a corpore,quare neque ama, neque aptitudine potest esse in corpore si enim posset esse in corpore , tunc non solum non esset actus purus i secthaberet aliquam potentiam positivam i veru metiam esset per aliquod intrinsecum finita, quare non moueret tempore infinitor qua omnia repugnant Aristor doctrinae ergo responsio Pomponati non suffragatur. Nec minus inepta est alia responsio Simonis Porti j quod intellectus in actu siue diuinus, ut ipse existimauit sit pars animae nostraequateruas eiusdem est lumen Lita enim ut est lumen naen constituit
80쪽
hominem ut homo est i sed tantum concurrit ad intellectionem esse. ctive; quare nullo modo dici potest pars animata Restat igitur dicere quod postquam Aristot statuit naturalis esse tractare de anima non
minus quam de corpore , ac eum qui naturae humanae sit studiosus deis here ac discere,in scire, sit non de omni anima saltem de ea qua homo est proposuit dubitationem virum de omni anima; docere naturalis scientiae intersit, an de aliqua una sest enim de omni nulla praeter natu inralem relinquetur philosophia probatur consequentia , quia si de omni anima tunc lae omni intellectu, qua rein de omni intelligibilii probatur prior sequela, quia si de omni animai ergo de omni differen .
tia animae ergo de omni intellectu humano mondolum enim de intel. lectu potentia qui dianoetica virtus dicitur cverum etiam de intellectu
agente, qui absolute dicitur intellectus nam ipse animae differentia ab Aristo t. appellaturis de anima , quod ii de hoc intellecti, ergo de omni intelligibili, quia non solum de intelligibili inseparabili a maioria, verum etiam de intelligibili separato ageret, cum hic intellectus se. paratus sit, ut non solum hoc loco, verum etiam s. de anima partie. ro.
idem Aristot dixit, quare optime deduxit stat de omni anima ergo de intellectis non enim oportebat dicere si de omni anima ergo de omni intellecti, quod nos explicationis gratia attulimus i sed lassicit dic eis re ergo de intellecti, quia intellectus agens absolute dicitur intellectus quod si de intellecti ergo de omni intelligibili, cum talis intellectus sit separatus quare nulla erit alia praeter naturalem philosophia, veluti enim . metaphi dicebatur non es aliqua alia Mantia praeter eas quae natura consessum nataratis profecto prima scien ta s. ita hoc loco dicit sinaturalis,substantiam separatam considerat si puta intellectum, nulla alia praeter naturalem philosophia est, quia naturalis etiam meta.
phisica est. Atque ita quidem constat philosophum non de intellectu
in contuso, neque de diuino intellecti sed de humano intellectu seria monem habuisse, quamuis non de omni intellectu humano, non enim de intellectu potentia ,sed tantum de intellectu agente, ut etiam supra diximus, de hoc enim tantum intellectu vera iunt illa quae Aristot di. xit se ilicet quod non sit principium motus, cum sit separatus, de ipso age te ad naturalem non specteris neque propterea cum Pomponatio, vel cum Portio, ut farie dictum est consentimus, cum ipsi dicant hunc intellectum esse intelligentiam,sive Deum mos autem cum Aristot illum dicamus esse differentiam animae nostrae ac eamdem es substantiam cum intellectu potent a in propterea utrumque esse im moletalem 1 sed differre ad inuicem qu a intellectus potentia cunia constia