장음표시 사용
161쪽
conuenit concludit dici ipsum qualem, ut hoc potest competere sormis, quatenus scilicet consequuntur certas corporis qualitates, aut in certis corporis partibus , tamquam organis illas requirunt, qua accepta distinctione, inquit, quod si accipiatur intellectum esse qua- Iem in prima significatione, ita negatur hanc consequentiam eme falsam irimo, quia nullibi probata fuit ab Aristotele falsitas his ius consequentis secundo quia necesse est hoc pacto intellectum esse qualem cum enim intellectus sit forma, quae dat esse corpori non potest recipi in materia, quae non sit certis, ac proprijs qualitatibus praedita qu
Pro Dier ah Aristotele dictum fuit in principio a. de anima, quod omnis
anima est amis corporis ι quinimo in hoc sensu intellectus dicitur dia, bere organum, quia est actus totius corporis organici. At vero si sumatur in secunda ignificatione; respectu scilicet operationis, siue quatenus intellectus certis indigeat qualitatibus in certa aliqua corporis Parte, qua utatur tamquam organo , ita conceditur falsitas utriusque consequentis intellectus esset qualis)4 intellectui esset aliquod
organum cum nulla pars conspiciatur, in corporea quinimo, neque liceat aliquam fingere, quae intellectui possit tribui, tamquam orga.
num, ut Aristot. I. de anima partis sa dixit atque ita etiam probata est
falsitas huius consequentis, scilicet quod intellectus sit qualis, paulo ante ab Aristotele, dum dixi is nec se es intellectum esse imm/Harm. - Η Θomnia intelligere, J quia si intellectus haberet ahquod organum certis qualitatibus praeditum, ut sensus sua habet organa, tunc esset praeditus proprijs qualitatibus, saltem tangibilibus, quae essent illi ratio tecipiendi, ut de oculo patet. Haec Tabatella aduersus argumentationem Averrois quinimo ipsius et Aristotelis , sed frustra. Optime enim colligit Averroes, si intellectus non esset immixtus corpori, tunc qualis quidam fieret, calidus aut si igidus, desilli organum aliquod esset, ut sensitivo. Hoc est si intellectus esset mixtus corpori, tunc esset forma mixtionis, aut consequens ad formam mixtionis ι non enim datur alia forma mixta corpori exceptis formis elementorum, de quibus certum est sermonem non fieri scii autem esset sorma mixtionis, aut consequens ad illam tunc sequerentur duo falsa, absurda, scilicet Qquod intellectus fierit qualis, nempe calidus aut frigidus in quod illi emet aliquod organum, sicut sensitivo falsitatem autem primi consequeritis in utroque sensu a Zabarella accepto Aristot iam probauerat. Nam si probauerat iam supra partie. . quod intellectus , ut omnia intelligat
debet este immixtus, quemadmodum de mente illa prototypa dia
162쪽
De immortalitate animorum . 43
xerat Anaxagoras i quod enim intus apparet prohibet' obstruit, iuxta quem lensium accipitur aetabarella fuisse probatam falsitatem illius consequentis intellectus fieret calidus, aut frigidus i necessario etiam illam probauit iuxta eum sensum quem negat Tabaret laia ιsi enim intellectus esset mixtus, iuxta eum sensum quem ipse accipit, hoc est quatenus requirit certas qualitates a quibus pendeat in corpore quem informat, necessario sequeretur ut intelligeret cum corpore
praedito talibus qualitatibus, quinimo tales qualitates essent illi ratio ut intelligeret, quod probo,ex confessione ipsiusmet aduersari j, inquit enim in hoc eodem commento, inexplicatione illius particulae unde 3
Ideo, ut apparet cur rivoι Hea ι, nde, usa ex dictis in rexIuis de immixtione teffectus cum intelligibilibus i nune infert hanc conclusionem nouam.
quod in ua operatione non est commixtis rorpori iris species, recipit ipse fine viti receptione facta in corpore. E consequentia est clara, quia quando recepιio ecie fit in coniuncto quod constat ex torpore estissima, necesse eis utaresse prseritum propri, qualitatibus, sarum tangibilibus, qua sunt ei ratio recipiendi. vi de oculo patet, es enim affectu propria est naturati temperie primarum qualitarum, per quam es Vι- arrecipiendas species colorum4 ideo dicitur potentiavi tua esse natural ter qualis e secundum quia commixta, ficuti secundum quides etiam immixta videlicea restem colorum. Ex quibus verbis manifeste liquet ipsum fateri, quod L intellectus est mixtus corpori, ita ut requi. rat certas qualitates corporis in quo sit dc a quibus pendeat, in esse necessario, etiam illis utitur, c ab illis pendet in operando, praecipue cum dicat qualitates quae sunt in corpore cui commixta est anima, esse illi rationem recipiendi. quod est cognoscendi hoc autem proprie est fieri calidum , aut frigidum , quod Arattot negati nec iuuat dice re, quod haec a Tabarella dicuntur de mixtione animae cum organo particulari, ut patet in exemplo adducto de oculo, non autem domixtione animae cum toto corpore cuius est actus nam eadem est ratio de mixtione cum parte cum toto, cum nulla sit maior ratio, quare si anima commiscetur cum qualitatibus alicuius partis seu organis utatur etiam illis qualitatibus in operando, si autem commisceatur cum toto illis non utatur, quinimo maxime contraria militat ratio, cum formae quae miscentur cum toto sint imperfectiores, quam illae quae miscentur cum partibus, ut manifestum est in animabus animalium in se rum, quaecum sint mixtae cum toto diuisibiles sunt ad diuisitonem cuiustibet partis animae autem animalium per festorum tamquam nobiliores, cum nequaquam misceantur cum toto minime diuisibiles sunt ad diuisionem partium , sed sunt maxime unum ,
163쪽
quare propositio illaetabarellae, quam enunciat de sensibus, quod qualitates tangibiles, quibus praedita sunt ipsorum organa sint illis ratio, ut recipiant , a me non admittitur, in ipsis sensibus, sed bene
verum in vegetalibus facultatibus, cum sensus sint minus materiales, ac propterea recipiunt sensbilia sine materia, vegetales autem , tam quam magis commixtae materiae non nisi materialiter assiciuntur.
optime igitur deducta fuit, probata , secundum utrumque semium falsitas illius consequentis si intellectus esset mixtus qualis fi re calidus aut frigidus. Neque valet instantia aduersarij, quod Aristoteles omnem animam
appellauit actum corporis organici, hoc est formam intormariter corpus organicum, quod fieri non potest, nisi pendeat a certis qualia talibus illius corporis jam verum est hoc, de anima, at non dei tenti js animae ab Aristotele fuisse dictum ι nullibi autem intellectum Aristoteles, animam, sed particulam animae , sue potentiam appellauit nec propterea dico. Aristotelem putam quod intelletius, ut dicunt. assistat tantum corpori, non autem illum informet, ego enim sum in contraria sententia, cum intellectus & si absoluteis simpliciter ex doctrina Aristotelis nonnisi per alias animae potentias cum quihus est coniunctus informet corpuτ organicum, tamen ut particula siue potentia animae, etiam ipse informat cum mediante ipso animata
intelligat, ut Aristor. s. de anima primo diXit De pars armem an/ma qua
anima intestigi es spis quinimo non solum informat, sed tamquam ultimus de perfectissimus animae gradus, ultimo infbrmatri constituit hominem .in hac de prima consequentia, de eo quod ad ipsam sequitur absurdo dicta sint aduersus Tabaressam, reliquum est videre dc expendere illa quae affert ad secumdam sequelam , nempe quomodo sit verum , quod Aristoteles
assumit i intelle ic tui nullum esse organum.
164쪽
De immortesitate animorum . 4 SExaminantuae responsiones ad secundam conclusionem, qua
istacitur exsecundo syllogismo H potetico. p. XXVIII.
VCvs Qv considerauimus responsiones ἰquae afferuntur ab aduersarijs ad prima coninclusionem deductam ab Aristoteles, ex primo
syllogismo Hyppotetico, scilicet, si intellectus esset mixtus corpori fieret qualis , calidus, aut frigidus, consequens est falsum. μgo , d antecedens, unde deductum fuit. quod bene dicunt aliqui, animam esse locum formarum,nisi quod no tota,sed intellectiva. Nunc responsionibus satisfaciemus ad secundam conclusionem dedum ex secundo syllogismo Hyppotetico, nempe, si intellectus esset mixtus corpori ei instrumentum aliquod esset, consequens est falsum,quia nullum ei est instrumentum ergo dc antecedens. Ex quo,deduxit philosophus conclusionem, quod non sit similis impassibilitas sensit tui. intellectivi sensus enim destruitur ab excellenti sensibili, cum post excellens non possit minus sensibile cognoscere. Intellectus autem perficitur cum post excellens intelligibile, quod minus est, magis cognoscat. Et quia in destructione consequentis,acceperat, consequens, 1 cilicet, intellectui aliquod est organum, esse falsum , quia eius conis tradictorium, intellectui nullum est organum est verum, quod tamen non probauerat propterea de hoc, primo loco nobis dicendum erit. Circa quod optime dictum fuit a Tabarella, non fuisse ab Aristote leprobatum, intellectui nullum esse organum, quia illud acceperat tamquam sensui manifestum, oculata enim fide ex anatome compertum est, nullam esse peculiarem corporis partem, quae sit intellectui destinati quod autem a Medicis dicitur hanc eme cerebrum facile redarguitur, cum cerebrum, pari organizatione, qua est in homines, sit etiam in brutis animalibus, quibus non est intellectui; sed difficulta tem adhuc affert Tabarella, ab alijs etiam ante ipsum consideratam.
Qitonam pacto pollit esse valida Aristot argumentatio, qua ex carentia organi, arguit facultatis immixtionem cum imaginatiua facultas, quam nemo negauerit esse mixtam corpori; nullum euidem
habere dicatur organum , in qua sententia etiam fuisse Bessarionen K Cardi-
165쪽
Cardinalem Nica num superioribus capitulis,eeensuimus sed miror certe raros Oftissimos in re tam clara dubitasse, cum unicuique, vel tyroni, aut vulgari medico, ne dicam philosopho commmim sit
organum imaginatiuae facultatis esse in cerebro, siue secundum eius substantiam, spiritibus mixtam destemperatam, ut Galeno. eius sectatoribus placuit siue secundum ventres, ac potissime medium, vi Arabibus, quamuis originarie sit in corde simul cum caeteris genitae
animae facultatibus, ut bene ab Aristotele decretum fuit Optime igitur statutum est intellectum immixtum esse, cum nullum prorsus habeat organum , atque optime etiam hinc deductum est aliam, seu diis uersam elles, impassibilitatem sensitivi in intellectivi, cum sensitiva facultas secundum quid , impassibilis sit, quatenus enim potentia est , a sibi proportionato obiecto perficitur in ita impassibilis quatenus vero in organo est, ab excellenti obiecto destruitur, desita passibilis. Intellectiva autem, simpliciter impassibilis est, cum ab excellenti obiecto nequaquam corrumpatur sed magis perficiatur. Quos si intellectus simpliciter impassibilis est ergo immortalis probatur, quia neque per se, neque per accidens corrumpi potest, non per te, quia non habet contrarium , nec per accidens, quia non habet subiectumaquo pendeat, cum nec sit mixtus corpori, nec ullum habeat organum ad quorum corruptionem corrumpi possit sed quid ad aris gumentum ais M'. a. de locis assectis cap. vis. Inflammato cerebro, fildelirium, ac pariter, a melancolico , aut atrabitario humore Gcupato . Leodem percussis, aut refrigerato , fit mentis ab imia. de stupor. Ad haec facile est respondere, & nos ante fuse respondimus 3 nunc vero contenti simus aduersariorum responsione Tabarella hoc loco exponens Aristor verba intellectus cum aliquid intellexerit valde ira istelligibiles non minus intelligit inferiora, sed de magis cum dixissee operationem alicuius facultatis laedi cum laesione potentu , subdit. Hur iasionis genin etiam intellictui conιingere potes, non ιamen per se sed per
accidens diceturiari intellic ,, Averrora in commentario notat eum μι- ope. υιι inιesiectus suppona operationes partium aliarum animae videlice potentri
rum an/mae sensiuiua, est numquam flat nisi phant M actu imaginante, si earu- operatio impediaturis Missimum autem, Aiadatur phanta , vel eius operatio imperiatur, eam iasionem necessirio sequitur impedιmentum operuionu interictus. De hae tisione accidentali inielctis loquebatur Aristotelis in textuio primi libri , quand iacebi . Iniestigere marces1 quodam νηIerim corrupto, ipsum autem
166쪽
sbitem .sdex accidenιi videlice ex iasone operatisaeis imaginatiua sine ganon pote esse inresiectio. Ex his autem verbis patet, quod fallacia est in argumento Galent.
v Logici dicunt, a coniuncto ad disiunctum i arguit enim a lamione operationis intellecstiuae,quae coniuncta est cum imaginatiua, ad is sinisnem potentiae intelligentis seorsum sumptae.
Hae responsio validissima est ι ita ut aduersarius mihi videatue dedisse manus in hac astruenda veritate, quod intellectus simpliciter impassibilis sit passione corruptiua Quamuis paulo ante conatus
fuerit ab illa deficeres, aut aduersus eam se communire, ne obtortis ut aiunt, faucibus, ad immortalitatem intellectus traheretur . Dixerat enim . Notandum in primo, quod multifariam pote contingere an a iasis, avi enim lassitu quoad c iris quoa subsantiam suam, aut quoad operationem. quoad esse ruditu qua liber arcanimas a s forma materialui eri enim ineor νis interismi ideo fecundam inlexandrum etiam anima inlesiectiva dirarhoe modo, ara eorrumpitur dismeritum animalis; scat etiam anima sensitiva. st-dum alias vera; ata omnes parteriaduntur prater intesiectivam. Hae autem
ομεο praesi si modo comingere o vita ipsim animanu, sed solum in morte, quia nusta pars inima intenri vel remitti poιes, secu-um fluviantiam suam ι eo, quantum iadatur usum cor' animalum i r animasubsanii scindum suum esse non dicitar pati aliquam iasissem id, de omni anima veram est. De hae anima Mone inrem, es, hic non loqui, rasotelem. Sed parcat inihi vis Doctissimus, in hoc discursu, aut propositum non concludit, aut petit principium ii enim arguit, intellectus laeditur, quoad esse, quia est forma materialis cum assumat falsam propositionem , ex Aristotelis
sententia nempe intellectum esse formam materialem, ex eo quia iam
Aristoteles dixit, intellectum esse immixtum corpori non concludit propositum quod intellectus laedatur,quoad esse sit autem arguit cum Alexandro intellectu sua: ditur, quia est mortalis petit principium Quod vero almum itaaesionem non modo intellectus, sed etiam cuiuslibet anima ,secundum substantiam non contingere in vita, sed tantum in morte falsum est,in impossibile neque suffragatur argumentum quo utitur, quod nulla animae pars possit intendi, vel remittis hoc enim tantum illis competit quantum ad formalitatem , ut ita dicam, hoc est, quatenus rmae sunt, siue quoad proprietatem insormandi cum forma sint indiuisibiles δε sicut numeri non autem simpliciter,alias.
nulla substantia esset passibilis,in corruptibilis , eum nulla substantia suscipiat magis, dc minus, nisi intelligatur, inesse substantiam 1 non autem simpliciter α absolute. Hoc vero cum multis argumentis de-ς ij mon
167쪽
ann Lia te possimus unum tantum nobis sufficiet. Anima vegetalis, vi de animae partibus loquamur ex Aristat sententia primo destructisu.
risu, ad augumentum corporis augetur, ac pariter minuitur, cum di. cat, augmentationem fieri secundum formam non tamen propterea intenditur aut remittitur, cum hoc attendatur penesa malitatem. quae nec intenditur, quia non magis est anima vegetalis post augmen. tum quam ante nec remittitur, quia nec est minus anima post de erementuma sed non penes substantiam 3 cui enim dubium est quod anima vegetalis in iuuentute sit magis valida quod non nisi adaucta eius substantia fieri potest, in senectute autem, inualida eiusdem substantia, attrita. diminuta, quod optime expressit philosophus, de orta
ct intertia Fumma tertia cap. vis de umentulonepanis ot se a via inquit, quod cum nutrito apponitur aliqua substantia, quae sit potentia caro, potentia quantum scilicet maius ytunc rit nutritio , d augmenta. tio, quia fit maius quantum fit vero simul nutritio,in augmentatio, quia adaugetur quantum praeditum forma, ut quanta caro Cum au. tem amplius facere non possit, hoc est malui sed, ut aqua vino te misper amplius mixta, in fine aquosum facit,4 aquam tunc diis inuti nem facit quanti forma autem manet. Quibus postremis verbis dum
docet philosophus, quomodo fiat diminutio, duo statuit, quod in
diminutione, minuitur quantum , scilicet animatum, dum plus emuit quam apponitur,in quod Brma manet, hoc est saluatur quousquo potest assimilare sibi alimentum,in nutrire aptissimo exemplo visu, cui si modicum fuerit mixtum aquae, ut vinum possit illam vertere in sui saporem, fit accretio vini, quod si semper amplius fuerit mixtata
aqua semper minuitur vinum, quousque non amplius potens conueritere aquosum facit, in nutritione igitur si augetur corpus animatum. augetur anima secundum eius substantiam, sed non quatenus substam tia, aut quatenus anima mon enim magis est anima, aut substantia. sed maior, secundum accidens tamen, quia extenditur ad extensionem corporis, in quo est, ac pariter minuitur in diminutione minuitur imquam anima, secundum eius substantiam semper, quousque deficiae esse, cintlarmare, ac simul cum corpore concidatri marcescat,quod si hoc de vegetali anima verum est, necessarium etiam erit, de sensuali, quandoquidem, sine vegetatiuo, sensitiuum non potest esse , . nec re inuicem distinguntur, sed ratione tantum. Neque obstat exemplum ab Arictor petitum . eamma partis os de sene, qui si acciperee oculum iuuenis videret ut iuuenis loquitur enim ibi philosophus de laesione anime ratione organi externi, a quo Pendet tantum in ope rari
168쪽
De immortalitate antinorum. 4'
stati l non autem de laesione animae, ratione organi interni a quo pendet, in esse, dc operari,in in hoc sensu, subdit, quod senium non fit, quia substinuit aliquid anima, sed id, in quo, sicut in ebrietatibus,, morbis, alias Aristotelis sententia esset falsa, quia omnis anima sensitiva esset incorruptibilis. At vero longe secus est, in intellectu, cum intellectus mullum prorsus habeat organum, ut bene hic Aristot dixit, neque externum, neque internum, proindeque simpliciter. 4ndequaque est impassibilis,in immortalis Non igitur prosunt aduersario, quae attulit in contrarium quin immo ex dictis validissimum,4 certit simum desumimus argumentum pro immortalitate, huic Io- eo maxime consentaneum iri enim, ut monstrauimus,ac verissimum est, caducae animae,in mortales marcescente, ac deficiente corpor
languentri deficiunt intellectus autem viget magis, emicatu nemini dubium est quod ipse idem immortalis est, ut docuimus quod autem senescente, ac labente corpore , intellemis vires acquirat, innibus notum est tunc enim, ut dicebat Plato, oculus mentis acutius incipit cernere, cum oculus corporis incipit hebetari cui etiam adstipulatur inimules noster a Rhetoricorum cap. inquit enim, quod viget corpus a trigesimo anno usque ad trigesimum quintum lanimus vexo circa o ergo intellectus marcescente corpore non marcescit,quandoquidem ipso debilitato corpore, quod est post a s annum, animus vires sumit, liget magis ob hoc autem magis circi o dixit vigere intellectum, quam aetate prouectiore, & prope ultimum senium , quia tunc temporis, quamuis debilitate sunt reliquae corporis vires tamen adhuc non est adeo debilitata imaginatiua facultas, quin possit intellectui satis commode adhuc subministrare phantasmata, in quibus imtelligat, quod in ultimo senio non contingit, attritis imaginatiuae vitibus ι satis autem est, ex hoc nobis significari, quod intellectus non Pendeta corpore ineme, sicut caeterae animae facultates nam si ab eo dependeret, necessario debilitato corpore, & ipse ad proportionem debilitaretur sed de hoc argumento fusius suo loco dicemus. Constat igitur ut eo unde discessimus redeamus optime hoc in loco ex eo quod intellectum simpliciter, indequaque impasii bilem Aristoteles statuit deduci eundem etiam esse impassibilem dc immo talem quod diserte Aristoteles prununclauit, cum causam reddidit Praedic torum, dicens: Sensitiuum enim non fine corpore est his autem sciliacti inusi in separabilis es. Quod, non tantum de separabilitate, a cor-POreo organo, ut aduersarij calumniantur verum etiam simplicitera corpor intelliSendum este, supra fusius demonstrauimus. Conatus
169쪽
est,in Pomponatius hanc impatibilitatem intellectus negare. emmlιbro sua pologia cap. s. inquit ad quartum dicis- , quod si,ntellict- vere se immaterialis nasio pacto ex intesmone Duuserra, cam nams usi
tudinis, si rem , quare eati namgaam si an a mouendo, a vide-ctum hum, in mestigendo minime languessere ι -- membra extenuantineorpu sensu celeriters adimerisum deuenit, nihil, metu videm cor' cerare, quam audiam. Haec Pomponatius at statim veritate magis, gente. Intellectum sui natura, omnino impassibilem esse confittur Subiungit enim; erum ideo dicimus inusiectum, in istestigendo non gusere, quoniam qua inteste in non tinguescis licet qua human- να--μn Ieria coniunctus est tmesiectisum namque, an momitam a senssis Aa ri3 ψιbile es, in clara voce a de animaissatur Aristor quamquam, veluιι
manus est, non per se unguessa ,sed quoniam senset coniunctu es qui se, ν proculdabis per se tinguesicis, cum in armonia consistat.
Quibus in verbis animaduertendum est, quod cum dixi et consueta sibi distinctione, intellectum, quatenus intellectus est, non languescere, sed languescere quatenus est humanus , postea se ipsum corrigit,in inquit, quamquam veluti human- ea . non per se tingue sinaquoniam sensit comκnctu es Significans quod intellectus , neque quate nus est in corpore, est forma hominis potest languescete, assecto corin re, cum a corpore nullo pacto dependeat, quod si languescere videatur hoc ratione sensus contingit, cui coniungitur . dum estis corpore, non autem ratione sui. Ratione inqua sensus, hoc est phantasiae, quae potentia sensus est. Sed, quomodo phantassia laedatur, ab excellenti obiecto, videndum est. Tabarella cum aliquorum sente tiam recitasset,in confutasset qui imaginatiuam non laedi ab obiecto, asserebant, tandem, ipse suam proferens, ipsam laedi ab obiecto.
extensiue non autem intensiue attirmat. Extensive vero, inquit, quia
cum diutius speculamur fit labor, & defatigatio ex eo quod Phamtasia actu imaginante fit intellectio,&speculatio diutius autem
operante imaginatione fit defatigatio absumptis spiritibus, di debilitato calore. At vero intensiues, non laedi, existimauit enim vehemens imaginabile non dari. quia a Vincentio adio, praeclaro suae tempestatis philosophor dictum fuerat quod vehementia imaginabilia sunt illa, qu .e laetitiam faciunt, aut timorem incutiunt. ProPte a ipsum reprehendit, inquit, hoc aduersari Arictoteli, qui in a. de animis is . hanc disserenitam ponu inter opinionem er imaginationem, quod dum opina mur aliquod iucundum, aut terribile flatim compatimur, sed quando aliqua ratia
170쪽
De immortalitate animorum IS I
quibin ultim fidem adhibem- ideo non perturbamur , si quando opinamur
aliquodrerribile , esse nobis euenturum, tunc perturbamur. Exi patet secundum Minotelem non fieri Monem imaginatiua ex imaginaIione, reι terribilis Limmo
si hae est iasso ab obiecto est polim in inlesiectiva parte, quia perturbatio in erinopinione, non in imaginaIione opinionem enim posui Arisor. Iub exi maiione, qua significaui intellectum proprie sumptum sed reuera neque antelliam, neque imaginativa ditisu eo modo e di a terriscis quo Aristor hic acce7i, di ab obiecto exciaente me enim loquitur de iasione peculiariter facta in eo, quo 'eciem recipit iditur enim quando patitur ab obiecto vehementer agentea ideo in sensuisti iasio quia recepit scin corpore, non in in esiecIu quia non fit receptio.
in aliqua corporeaparte,a re aure terrifica,non hias peculiaris in organo alicuius potentia quae ei potentia operat onem impe r circa inferiora obrecta, sed spassectio animi, qua ect, vel iatilia, vel meius vel horror ridens uniuersum compin unde aliqui ex ingenti dolore mortui sunt, Igue etiam ex vehementi Diitia
Aliasio de qua hic Arisu loquitur longe diuersa es loquiIur enim de Mone δε- Iius pariis recipientis stecum, quae sit ias operationis, eueniens propter iasionem
semperamenti Him partis, non propter inductionem dotiris , vel iatilia in an
metum, a quibus perturbationibus animi non si imaginatiuae, sed potius ni- ωersi corporis, quemadmodum dicebamus. Haec Tabarella. In quo discursu, parcat mihi vir doctissimus, non parum a veritate deflexit Datur enim vehemens imaginabile, ab hoc laeditur imaginatio, laeso orga. no,in parte in qua est imaginatio, neque aliter metus, de laetitia, α horror,pomunt animum afficere, cum haec sint passiones coniuncti, vi ArasPot. I. de anima docuit. Norunt autem haec optime, Medici , qui in qualibet desipientia, laedi cerebri substantiam, ac potin imum, spiritus in ea contentos experiunturis non solum in phrenitide, excandescente cerebri substantia, ob inflammationem, tunicarum operientium ocrum etiam, in malencholis, dc mania, ubi, cerebro a tetris malencho. licis, vel atrabitari j vaporibus occupato, ac eiusdem spiritibus, quorum natura est ut lucidi sint, cum bene valet homo, obtenebratis, obsuscatis idem patitur anima, quod in tenebris solet, ut a uiciatur maerore, timore quemadmodum enim solent tenebrae, pueris, ac mulierculis desalijs, qui minus obfirmato sunt animo, cuiusmodi sunt
melancholici, ob frigidum eorum temperamentum timorem ac .E- rorem inducere. Ita & humores, aut vapores malencholici, nigri, Sctenebricola substantiam cerebri occupantes, desin ea contentos spi- Di ritu β