장음표시 사용
171쪽
τε tu SCbtenebrantes, imaginatiuam laedunt quae in cerebro eriti tamquam organo, illi vehementius aliquod phantasma, vel metuendia, triste, ac luctuosum, vel terribile ac truculentum, formidabile, ut in mania, pro humoris peccantis qualitate, siue sit melanchoricus, siue atrabitarius adeo essicaciter repraesentant, ut illam validius ac vehementius moueant quam quodlibet obiectum extrinsecum, Verca sensibus oblatum, quin immo hoc obiectum, quamuis salsum: adeo vehementer mouet, ut reliqua obiecta, quae vere a sensibus offeruntur: nonnisi sub illius ratione percipiantur, quod enim intus apparet prohibet,&obstruit, ut Anaxagoras dicebat & adeo praeter hoc vehementer huiusmodi obiecta, quae imaginatione laedunt ipsam eamdem assiciunt, & mouent, ut extorqueant ab opinione almensum ab ipsis enim tamquam vere repraesentatis, opinio assicituris cum enim opinio sit infima pars intellectivae potentiae, quae sensui coniungitur, &simul cum sensu operatur, facile decipitur, ubi sensus, cuius pedi equa est decipitur nisi potior, ac superior eius pars , nempe ratio discursus: sensus errorem corrigat, quod in ij qui male affecti sunt, aut morbo, aut vitio morum, non contingit, ut manifestu est . si videamus remum Partim in aqua, partim extra existentem , opinio enim assentietur visui ostendenti illum eme fractum, nisi ratio, sensus desectum corrigat, ocemendet. Ex his autem, manifeste constat, neque laesionem esse in intellectu, parte opinatiua, cum laeditur imaginatio , ab obiecto terribili aut tristi, ut metuebat Tabarella sed bene verum decipi, quia sequitur magi uatiuam, quae laeditur laeso temperamento cerebri eius organici cum enim opinatiua sit pars ultima intellectivae, cContermina sit sensui,in rationi absque eius vitio potest decipi, Mnon decipi si enim sequatur sensum, cum sensus possit decipi si semius decipiatur,4 ipsa decipitur, ac falsa est si autem sequitur rati
nem, cum ratio, non decipiatur ac vera sit,in ipsa pariter vera erit. ex quo essicitur, ut opinio sit assensus cum formidine, scientia autem cum certitudine, quod optime expressit Hippocrates dum dixit; scientia facit scire, opinio autem facit ignorare; quod autem ab Aristoteledictum fuit, de amma parsicata Is . o Is . quod cum imaginamur,non compatimur,4 quod opinionem sequitur fides fidem autem persu sum esse. Imaginationem vero non sequitur fides totum verum est, ubi imaginatio bene se habeat, non fuerit laesa a vehementi obiecto; sed moueatur a proportionatis phantasmatibus; tunc enim non praesentat obiecta imaginata tamquam vera sed tamquam imagin ta nec impedit obiecta repraesentata a sensibus, atque ita non
172쪽
opinionem 1 cum autem mouetur a vehementi phantasmati tunc extorquet , ut diximus, ab opinione assensum repraesentat enim opini
ni obiectum falsum, tamquam verum , quinimmo impedit obiecta vera & adeo vehemens est aetio imaginatiuae motae a vehementi, α valido obiecto, ut admiradda efficiat, veluti apparet in utero gerentubus, quae imprimunt laetibus imagines fit colores retum, quas Brtiter ab imaginatione apprehensas desiderarunte, non solum hoc, sed etiam ecstasim facit, omnibus ita ad se raptis spiritibus, cognoscenti animae deseruientibus, ut homo extra sensus ponatur, Maliquandoquidem immobile corpus reddat, aliquando vero, etiam in sublime aliquo pacto attollat. Quamuis hoc idem saepe saepius a causa plusquam naturali contigisse non negauerim sed de his nactenus Firma igiturin inconcussa remanet conclusio, quam Aristoteles noster statuit, quod intellectus humanus est immixtus corpori, est simpliciter impassibilis est locus specierum sin haec soli intellectui copetunt, non autem reliquis animae partihus , quia intellectus separabilis est, reliquae autem non sine corpor .
a retur locus ex capite a terti libri de Anima cuius
occasione totum caput explicatur.
C et philosophus naturam, siue suta stantiam intellectus humani, qui particula animae est,eumq; dixerat, potestate se habere
ad omnia intelligibilia suscipienda nullumq; actu esse intelligibilium ac propterea esse impermixtum dc obiecto,in corpori, ac per se ipsum esse susceptiuum specierum, nequeo gano corporeo uti, proindeq; fieri, ut impacsibilis esset, at longe diuerso, praestanti ii modo, quam sensus, cum ab excellenti obiecto perficiatur, non a tem destruatur, ut sensus 'oc autem fieri dixerat,eo quod.intellectus separabilis sit a corpore sensus autem no sine corpore Dicturus pommodum de eodem mon amplius in prima sui notione, & secundum suae naturae primordia considerato, sed ut excultus, atque habitibusim huius, nequaquam potestate est, sed aetii haec iubdit in ealce capti iis . Gim sum ses in facta est, ν Aiem diciιur prascandam auum rhic
173쪽
hoo aarem tunc accidit cum potin operari per ipsum est quidem Ἀ- ρσιem
s. aedammodo non tamen similiter, ut se erat antequam addisteret aa maeis
Hrre. Et irae autem seipsim tune potest intinuere. Quia veto dixerat hunc intellectum dici secundum actum non simis pliciter, sed eo modo, quo dicitur sciens habere actum sciendi secundum habitum, non secundum operationem ι non enim ex eo dicitur
quis actu sciens, quia actu speculatur, semper enim dicitur sciens, sed non semper speculatur. At vero ex eo dicitur sciens, quod potest speculari quando vult, ita & hic intellectus, tunc dicitur in actu, qui est habitus, cum potest per seipsum operari, hoc est intelligere, & tune habet facultatem, non solum intelligendi alia sed etiam seipsum potest intelligere propterea in sequenti capite duo aggreditur declarare primum scilicet, quonam pacto intellectus intelligat intelligibilia alia a seipsos alterum vero, quomodo intelligat seipsum . Quamuis
autem difficillimum sit Aristotelis sententiam ad litteram explicare, ob concisamin interruptam dictionem, ex quo factum est, ut etiam magnis viris,m in Aristotele valde exercitatis neeocium facesserit. Conabimur tamen Deo iuuante clare tenuine ipsius sensum, etiam iuxta seriem litterae interpretari: Aggressus igitur Aristoteles declarare quonam pacto intelIemis intelligat primum statuit de intelligibili, quo pacto, etiam in praecedente libro dieturus de sensu, quonam pacto fiat sentire primum statuit de sensibili, desinquit Eusniam autem aliud est magnitudo magnitudis eme, is aqua, ct aqua esse sic autem o in muliis alus, sed non in o-nibus, in quibusdam enim idem in esse carni se carnem aut alio, aut aliter habente disternit Caro enim non He materia es , sed scut smam hoc in hoc. Animaduertendum autem est, antequam laaec verba explicemus,
quod veluti sensibile aliud est per se,aliud vero per accidens, per se autem sensibile est accidens, siue sit sensibile proprium , siue sit comorie, per accidens autem sensibile, est substantia,ut Aristot praecedente Iibro docuit,itari intelligibile, aliud est perse,aliud vero per accidens,ac in . telligibile per se.est substalia,sive essentia, intelligibile vero per accideserit accidens, ut infra ex Aristot docebimus his suppositis duo,nood Philosophus primum docet notatis verbii quot uplex sit intelligibile Per se, ac dubitationem proponit. Cum igitur intelligibile per se sit es.sentia, essentia sit duplex: alia quidem in materia ut magnitudin a Lia Aia, ut magnitudini esse, aqua, inquae Het chree enim quamuis sint simul res tamen non sunt eadem Ny ac pro Pterea
174쪽
qua in quibus haec non differunt, nec re., nec ratione sed sunt idem et esse carnem, iami, ut sunt illa quorum essentia non subsistit in materia, sed per se ipsam existit, ac proinde simplices substantiae sunt, his existentibus diuersis intelligibilibus,dubitat Aristot. inquit, haec
inter sedistincta obiecta, aut alio, hoc est diuerso cognoscendi principio, facultate, aut eodem, sed aliter se habente, discernit intelle eius. Subnectit autem proposito quaesito statim eius sorationem,
quia essentia quae est in materia simul cum aecidentibus est subiecti Cuius est essentia propterea primum docet quomodo ipsa accide tia intellectus cognoscit,4 inquit sensitivo uisu calidum, o frigiis
judica, quorum ratio ecti a caro.
Quibus verbis Aristot docet quomodo intellectus cognoscit sing laria accidentium , nulli etenim dubium esse debet, quod intellectu. Cognoscit utrumque singulare , tam accidentis quam substantiae, quamuis non ignorem maximam hac de re esse inter peripateticos quaestionem quomodo enim intellectus posset cognoscere uniuer salia, nisi antea ipsi nota fuissent singularia eum uniuersalia in sim gularibus existant sensitivo autem inquit ipse calidum, Wisigi dum iudicat, & quorum rati, hoe est alias qualitates singulares scilicet humidum Iccum, quorum ratio hoc est, temperamentum α crassis est ipsa caro cum ex horum temperamento sit, resultςt quidditas ok essentia carnis Animaduertendum autem est, quod porsensitiuum hic Aristot intelligit sensus particulares simul cum qui hus actu sentientibus intellectus iudicat. percipit sensibiliaci ac pro Pistre inquit, sensitivo igitur calidum de frigidum iudicat, scilicol in tellectui nisi enim intellectus simul concurrat, non fit perceptio canimaduersio, quamuis facta sit sensibilis rereptio in organo, PQ
tentia sentiendi , ut bene Himerales docuitis Aphori arum dic*n . micumque para ahqua orporis dolente dolorem non sentiunt bissem
aegrota hoc est vis percipiendi ipsius mentis est praepedita, quod contingit affecto cerebro,in experientia ipsa notum est, dum nimalio mens occupata estri intenti non solum obuersantia ante cu'Ios non videmus ι verumetiam neque dolorifica ipsa sentimus. Hoc autem ita fieri necessarium est ob eam unitatem essentialem qu- xanima im corpore essicitur unum per se quamuis enim sint plu ςε ammae partes in homine, illae quidem diuersi genetis ex sentcnxia Aristotelis falsa tamen ut infra fusius dicemus una quippe organi caic mortalis,sensitiva scilicet , ahera vero inorganieain immosrali sui intellectui, Quemadmodum, de anima partacua dixit tamen nin
175쪽
eus est gradus animae, qui constituit hominem, nempe intellectus, ad
quem ordinati sunt vegetalis densitiuus potentia se habentes, ad illum tamquam ad ultimam perfectionem, & sormam, aqua homo constituitur inesse rationalis, quod est hominis quidditas ut fusius explicabimus in tertio libro ubi sententiam Aristotelis enarrabimus, earnq; ad verae philosophiae normam corrigemus . Ex hoc igitur quod unica est in uno Mindiuiduo homine, anima, ab unico animae gradu
ultimo a quo caeteri omnes continentur,in ad quem eaeteri omnes terminantur necesse est, inicam eme in uno homine vitalem operationem, cognoscendi, quae quamuis initiatiue sit a pluribus4 diaversis principijs,4 facultatibus cognoscendi tamen terminatiue se habeat ad ultimum, tersectissimum gradum animae cognoscentis quod inde patet, quia quicquid cognoscit potentia inferior, comm scire etiam potentia superior, sed non e conuerso quae omnia optime declarauit philo phus s. deaσima cap. s. ubi de intellectu practico se monem habuit, quem eumdem intellectum practicum hoc Ioc designath s verbis Sensitius igitur calidum frigidum iudicat o quorum ratis quaedam ipse caro veluti de speculativo tantum sermonem instituit, cum subdit iacio a tem 4αι separabili, auris circumflexa se habe ad si sem eum extense fuerit earni esse discernit. Noui aequidem sanctum Thomam,is ante ipsum, Alexanarum, Philopono referente, aliter exposuisse haec verba , atque ita intellexiose, ut ad totam animam cognitio referatur ι dicunt enim animari ,
sensitiva sui parte.percipere calidum frigidum,4 quorum ratio est ipsa caro. Intellectiva autem, esse carni,quae expositio prorsus Plana esset,in omni dimcultate careret, nisi verba Aristotelis contrarium designarent supra etenim cum philosophus accepi et duplex esse:
unum in materia, ut magnitudo alterum vero sine materies, ut magnitudini esse, aqua. aquae esse, subiungit quod haec, ubi scilicet
distincta sunt, aut alio aut aliter se habente iudicat intele . Quare totam cognitionem, de qua loquitur, refert ad intellestum, non autem ad sensum, cum nullam sensus mentionem habeat, cita protecto consentaneum erat nam de intellectu qui se ipsum mreliqua potest intelligere, sermo susceptus fuerat. Eius autem erroris caula, fuit mutilatus codex, qui non habet particulam illam Cititet Iectus quem sequuti transtulerunt. Aut auis, aut aluerse habente euincat.
In quo sensu certum est, quod ea quae subsequuntur possunt referri ad animam, ut ipsi accepetunt. At vero si sequamur emendatiorenia Codicem, quem sequutua fuit PhiloPOnu , vir accuratissimus in graeca linguas
176쪽
De immortassitate ait intorum. F
lingua ex quo Grammatici cognomentum tulitata legemu3. ικυΤα - M. Hoc est, aucalise habense lassica --
Hoc pacto etiam legitur in graeco codice, quo ego utor, Basileae impressis, summa cum diligentia, Anno Dominicis 39. Quamuis Argiro pilus alium codicem sequutus fuerit, ac propterea dereliquit Pag-ticulam . . siue intellectus, ex quo etiam aliqui recentiores erra, runt. Quare dicendum est, quod de intellectu acceperit eum sentia siue per sensum , iudicare calidum de frigidum , nisi breui verborum interstitio, dicere velimus, varias, ac longe dissitas iudicandi potentias acceptas fuisso. Cum igitur de intellectu dixisset quomodo cognoscit per accidens intelligibilia, scilicet singularia accidentium, simul cum sensu illa percipiens docet postea quomodo cognoscit per se intelligibilia, sciliaeet essentias, inuid ditates,in inquit Alis atem , aut separabili ausetu circumflexas habeι ad seimm eum extens fuera/r earn esse ascernis. Haec autem verba oportet primum bene intelligere, nam ex ipsis totius huius capitis ienses pendet, qui obscurissimus est, nisi ipse prius bene intelligantur. Animaduertendum autem est, quod ver- ha haec, ut habentur in versione latina, siue Argisopili, siue communi. nequaquam bene se habent, nec fideliter respondent graeco codiciι ita enim se habet graecus codex, tam in vetustis, quam in recentiori-hus impressionibus . M A. ἔ- πωρις- διι η κεκλασμινι ιχ--ο αυτο arae 4--ia, με σαω- ,Ἀκμει quae verba fideliter interpretata, ut manent, secundum singulas dictiones hoc sonant. Abo autem, ausse parato, amis circumflexa hasta adseqsem eum extensa nam ct Esem carri
optime vero ea animaduertit Ioannes Gramaticus,& accurate traduxit eius interpres Rasarius, ac propterea melius quam caeteri omnes, uno excepto Simplicio, mentem Aristotelis fuit assequutus. Re- Ii qui autem, potissimum recentiores, cum hoc non animaduerterint in dissicultates inextricabiles inciderunt. Miror autem, praecipu Zabarellam accuratissimum Aristor interpretem dc graecae linguae
peritissimum, hoc non considerasse Valde vero disserunt inter se huiusmodi versiones, nam iuxta primam versionem videtur dicere Aristoteles quod intellectus se habens tamquam linea reflexa ad seipsam cum recta tuerit, discernit carni esse, hoc est, quidditatem, non existentem in materia ita enim illam appellaverat supra ex quo in numeri oriuntur laqueii, quos sibi Patrant, qui hunesensum sectantur.
177쪽
ut videre est apud Tabarellam, qui in expolitione huius loci fusi mismam hae de re habuit quaestionem, si autem re quamur ultimam fis delem versionem nullae erunt ambages. Nam sensus est quod intellectus, alicii scilicet principio cognoscendi, separato,aedistincto, aut eodem, sed aliter se habente ut se habet linea circumflexa ad seipsam eum extenta fuerit cognoscit carnem esse, hoc est quidditatem in
Rationem autem affert de inquit, nam etiamin ipsum carni esse hoe est quidditatem sine materia, diiudicat, quod ipsi competit; cum se habet ut linea recta. Intellactus enim , ut intes lectus est, cognoscit formas sine materia, ad has enim sua natura fertur, cum non Pendeata corpore, neque ipso indigeat quinimmo melius sit illi: esse sine compore . quam cum corpo , ν δ δε amma partic. p. dixerat. At vero quatenus cum sensu coniungitur αλrma corporis est i eatenus -- mas in materia existentes, contemplatur Phantasia enim indiget, non sine phantasmatibus intelligibilia percipit, & tunc quidem vim.
nea reflexa se habet ad se ipsam, quod utique fieri semper,docet philosophus deinceps in qualibet non modo practica sed etiam specula.
tiua cognitione subdit enim Berum autem in js, qua in ab actione sentrectum visimum ι eum emtιnuo enim est . ipsum autem quia erat esse se ait rum recto esse, o rectum, atio, si mrm duali π. Aisero uaque aut ali erflHis autem verbis clarum est significari scientias, tum mathematicas, tu mihi sicas mathematicas autem scientias,appellat, in abstractione, eo quia abstrahunt a sensibili materii, quamuis vero ab ipsa abstrahant ac propterea in abstractione dicunt ut, respectu natura si umquarum consideratio est cum materia, sine tamen conditionibus sim gularibus materiae tamen ilias dicit etiam considerare flarmas in maisteria considerat enim rectum, ut simum hoc est rectitudinem,in quanto continuo, scilicet in linea, cita in materia intelligibili, ut naturalis philosophia considerat simitatem in materia sensibili, in naso scilicet quare ubi mathematicus considerat recto esse, hoc est rationem recti tamquam aliud diuersum ab ipso recto, quod est ratio 'uidditas recti, in continuo necesse est, ut alio atque alio principio cognoscendi intelligat irat enim dualitas, hoc est refultat duplex res, scilicet, α quidditas recti,in continuum, in quo est quidditas quare, aut altero, aut aliter se habente dijudicat. Constat igitur, quod etiam intellectus speculatiuus ι tamquam linea renexas habet i dum enim specu- latur forma non sine materia speculaturi ac propterea phantasia in- diget
178쪽
sensibilium habitin, ct passiones sum E ab hoc qui non sensi aliquia nihι utique adriscet. ι tmesige secum steculatur necessa est cum pha ιasmaue ausus neculani Idem etiam dicendum censeo de metaphistea, si nullam hic de ipsa mentionem habeat philosophus i quamuis enim metaphisica de illis sit, quae ab omni materia abstrahunt tamen phisicam supponit. propterea metataphisica,hoc est post phisica appellatur, quaquam
alterius ac superioris ordinis sit ab ea . His dictis tandem concludit, quod sicut res sunt separabiles a materia, sic dc quae circa intellectum, hoc est,quod veluti res secundum suam naturam sunt; ita etiam oportet via intellectu considerentur: si velit intellectus verum intellige Te . quare ea, quae esse suum non possunt hahere sine materia, aut se sibili, aut intelligibili, nec possunt sine i psa intelligi, ut sunt, iatu. talia, & mathematica Animaduertendum autem est, quod cum dicitur intellectum posse coesiderare ea quae sunt simul, coniunctim separatim in seiunctim, num sine alio sane deceptione hoc verum esse quotiescumque unum non est deessentia alterius, ut est quanti eas, albedo, quae quamuis sint simul rei nec possint separari, tamen quia unum non est de essentia , alterius, possunt sine deceptione seor
sum concipi ab intellectu a vero cum unum est de essentia alterius, ut nasus simitatis,4 continuum re illi vel curvi, iumerus paris, aut impari s tunc, neque mente occonceptu, haec separari possunt quare necesse ipsa in ipsorum detinitionibus sumi, ut a Maliticorum Posteriorum fuse Aristot docuit, a talibus, secundum modum dicendi pers desumens optime igitur ab Aristot dictum est, quod omnino sicut separabiles sunt res a materia uic Ac quae circa intellectum Haec postquam Aristot. docuit,duas proponitdubitationes,in illas soluit. Vna est, quonam pactio intellactus potest materialia intelligere, ut iam dixerat, tum in mathematicis, tum in phisicis disciplinis, si intelligere est pati ut dictum supra partici a pati autem ingςre nos possit elIe, nisi inter illa, quae communicant in subiecto genere , in m a teria scilicet, ut primo de ortu interitu suit declaratum i intellectus autem cum materialibus nihil commune habet cum sit immixtus αGimplex, impassibilis, ut supra, aut horitate Anaxagorae dictum fuit Altera vero est, si intellectus est intelligibilis, docuerat enim in fine
Praecedentis capitis, quod intellectus cum ita singula factus est, ut
179쪽
sciens dicitur qui secundum actum , tune potestin ipse seipsum imtelligere, quonam pacto est intelligibilis , virum quatenus intellectus vel non si enim intelligibilis est quatenus iri tellectui tunc veluti haec conuersa est vera;intellectus,quatenus intellectus est intelligibilis ita& eius couertens erit veras intelligibile, quatenus intelligibile est interulectus Lialis enim est natura eorum quae praedicantur secundum quod Ipsum , ut conuertantur quare sequitur, quod quicquid estantelligis hile, sit intellectus, cita materialia, cum sint intelligibilia, erunt intellectus puta lapis cum sit intelligibilis erit intellectus . si unum tam tum specie sit intelligibile, nec multipliciter dicatur si autem, non quatenus intellectus, est intelligibilis tunc alicuius alterius ratio
erit intelligibilis quare erit compositusis aliquid mixtum habebit. quod ipsum facit intelligibile, sicut alia intelligibilia. His propositis dubitationibus aggreditur eas soluere, irimo Primam facile soluit inquiens, ipsum pati, secundum quod, dicitur in tetri Iectus ab intelligibilibus pati,cum ipsa recipit non dici proprie utit. Iud de quo dictum fuit r. de oria interitu in quo necesse est, ut agens cum patiente communicet in eodem subiecto genere, sed dici ac lumisecundum communem' ampliorem significationem, qua comprehenditur etiam passio perrectiva, quae competit potenti j cognoscentibus, dum recipiunt sua obiecta a quibus perficiuntur. Cuiusmodi est intellectus, quia potentia quodam modo intelligibilia est intellectus, antequam intelligat, sed actu nullum hoc autem volens exemisplodeclarare philosoplius, inquit. Oporte autem se Min tabuia in qua nihil es scriptum actu, quodquidem accidi in i o inresiectu Quae verba sunt diligenter eosideranda non enim corrigenda sunt, ut existimauit i Alexander, ae anima, cap. de inullam practico os cuiativo. bi dixit, quod potius tabellae agrapho hoc est inscriptionis carentiae quam tabellat assimilandus est intellectum tabella enim iam in entium
numero est at vero intellectus, antequam intelligari promptitudo tari.
tum,in facultas est, ad formas suscipiendas. Ita enim, pura potentia esset intellectus, & qualitas aut Omnino nihil, ut bene Alexandro obiecit Auerroes Sed summa cum ratione ab Aristotele fuisse dicta existimandum est, ut naturam intellectus antequam intelligat ex PIicareta dixit enim . ροσνter autem sic, scilicet nos existimare, quod qui emaccidi in initainu, τι nibal in qua nihil es scriptum actu velut enim in hac tabula est praeparatio,in potentia ad recipiendas omnes scri in auras, ita & incipio intellectu est potentia quaedam irae paratio ad
suscipienda omnia intelligibilia , illi autem verbis ruo quidem G
180쪽
ei lit in ipso intellecti manifeste designauit contra sententiam Alein
Nandri facuItatem intellectus distinctam ab eius substantia in haec de Prioris dubitationis solution . ' . Soluens autem alteram subiungit E ipsi etiam intcste bilis em scuridis intest gibiba, in hienim quaesint sine materiae idem est quod inici ιι orquod intemgιtur scientia nam, strenuima, o Z .m scibile idem eR. Quae s lutio cum fatis concisa sit, oci reuis, magnam inuoluit obscuritatem Vt vero melius percipiatur. Oportet primum videre quanam pacto intellectus intelligit intelligibilia , ita enim innotescet quomodo & ipse sit intelligibilis . supponendum autem est, quod intellectus cum in telligit fit ipsa intelligibilia cita enim supra dixerat de intellectu i qui iam percipit intelligibilia cum autem sic singula factus est) quod ideciarius docuit Ia meιaphis partic. o. ex communi sectione virum qui
assignans,in quomodo intellectus intelligat se ipsum, desquomodo intelligibilia . his verbis seipsem ero intelliam intelligi a mptione intesigia bilus inussi bile nama. si auingens se inιelligens ita vi idem inιesierim es m. restigibile eis ceptiuum enim intesti bilis est subsantuinιHectus est vo
rar autem habens desin hoc y de anima parve so dicens . Omnino amemum
remetus qui secundum actam intest lis res 1 ε es. .', Oportet vero primum declarare, quonam pacto intellectus fit res intellecta i siue ipsum intelligibile, pro qua re animaduertendum est quod non solum de intellectu hoc dicitur ab Aristotele, verum etiano de sensu in a. etenim lib. de anima parris Iu dicit quod idem est sensus actu Ac sensibile astu . ut sonus actu lauditus actu. Causam autem huius identitatis ibidem assignauit necnon etiam paulo ante partis tannempe, quia sensus susceptiuus est sensibilis sine materia. Hoc autem illi competito praestantiam iobilitatem , qua caeteras formas ma-geriae immersas antecellit, quo enim aliqua forma nobilior est, eo spi-rrtualius illi competit operari quare dc imaginatiua i quae adhuc est nobilior sensibus particularibus,& communi, spiritualius recipit Sen.s is enim quamuis recipiat sensibilia sine materiis tamen illa non recipit sine prat sentia materi .e , in qua sensibilia sunt 3 at vero phantasia insine materia δε sine praesentia materia sensibilia recipitu res enim etiam absentes imaginamur. Intellectus autem qui omnium form ruin praestantillimus est,in extra omnem aleam materialis conditionis . maxime omnium spiritualiter recipit quamuis enim imaginatiua magis quam sensus abstrahit, quia non solum a materia, verum etiam a praesentia materiaeci tamen a conditionibus materiae non ah-