장음표시 사용
181쪽
& a materia, diraesentia materiae, & adhuc a conditionibus mate .riae abstrahit, cum uniuersales formas, d coneeptus intelligat hoc autem iure merito illi competit, quia immixtus corpori est, nec intelligens, corporeo aliquo utitur instrumento. Ex his patet non ob aliam rationem competere facultatibus cognoscentibus, ut fiant idem cum obtesto cognito nisi ob immaterialitatem obiecti cogniti quare quo magis aliquod obiectum immateriale est; eo magis efficitur unum cum potentia cognoscente ex quo bene Averrora dicebat s. de anima digressione commenti s quod maior fit,nio ex intellecturi intelligibili, quam ex materiam forma . Cum vero essentia , quae per se intelligitur ab intellecti, de est eius proprium intelligibile, duplex sit, ut mox cum Aristot diximus i nascilicet, quae non concernit materiam, quae simplicissima est,sia, nec diuersum habetessi ab essentia. Altera vero, quae in materia est . .
aliud habet quod quid esse ab eo quod est Nemini dubium, quod intellectus cum intelligit quid ditatem prorsus abstractam a materia magis e flicitur unum cum intelligibili quam
cum intelligit quidditatem concernentem materiam quinimmo Cum intelligit quidditatem sine materia, omnino ac verissime efficitur unum unitate identificari reali, quia in his quae sunt sine materia idem est. quod intelligit,in quod intelligitur ut Aristot dicit cum vero intelligit quid ditatem existentem in materia , non estieitur quid unum, nili intentionaliter tantum, ut ita dicam non autem realiter quod optime declarauit philosophus s. de anιma pariis. 33. his verbis : Secatur igi- . tu sientia, e senseus in res qui quidem patentia es, in ea qua in potentι . qui vero actu in ea qua sent acta. Anima autem sitiuum es id quod 're potes . potentiai ec sino; hoc quidem stibile . oe ero sensibile. Necesse es autem aut ipsas auisormas se ipsas igitur non non enim tipis in a ima es sed forma.
.Quare anima sicut manin es manu enim infrumentum in umentorum , est imitalicius formi formarum e sensu forma Ubilium
Praeter haec animaduertendum est , quod duplex ab Aristote Ie Ratuitur intelligibile unum quidem actu, quod omnino sine materia estoc vere ac proprie dicitur intelligibile .hoc formis separatis comis Petit, alterum vero potentia, quod formarum materialium est. Volens igitur declarare philosophus quomodo intellectus intelligi bilis est ac respondere propositae dubitationi. Dixit quod intellectus
intelligibilis est sicut ipsa intelligibilia . Intelligibilia autem sunt, α sine materia, cum materia intelligibilia sine materia sunt idem quod intellectus, ut idem est scientia speculatiua,in scibile speculati
182쪽
De immortalitate animorum. Ic3
uum , quapropter sunt intelligibilia actu . Intelligibilia au tem cum materia non sunt omnino idem cum intelle tu , quia sunt idem tantummodo intentionaliter non autem realiter, ut dictum est , ac propterea non sunt intelligibilia actu, sed potentia
Quod autem dictum est de intelligibilibus , idem pariter dicendum est, obde intellectu Intellectus namq intelligit se Γcut ipsa intelligibilia , intellectus enim a materia separatus existens, intelligit se, tamquam intelligibile actu, quapropter intelligit se,quatenus intellectus, nam in his quae sine materia sunt, idem prorsus est intelligens Qintellemim, quae cum prorsus remota sint a nostris sensibus, nullo aptiori exemplo manifestari poterant, quam scientiae speculatiuae,in scibilis, quorum utrumque prorsus unum adem est. At vero, idem intelle dius in materia existens coniunctus nempe cum sensu, forma corporis non amplius seipsum intelligit, ut intelligibile actu, sed ut intelligibile potentia 1 in materia etenim est, quare dc neque seipsum intelligit, quatenus intellectus, sed per ipsa intelligibilia, quae habet, cuiusmodi est, hic intellestus, de quo sermonem instituiti qui cum singula factus fuerit, tunc seipsum potest intelligeres veluti enim intellectus cum separatus est seipsum intelligit, primario ac pers quia per suam ipsi uim et essentiam ita hic intellectius cum in materia . corpore est, seipsum secundario intelligit,in per acciden S; ration scilicet formarum intelligibilium,quae in ipso sunt, quae faciunt ipsum. intelligibilem scut alia uotum autem hoc optime declarauit Alexander ille Aphradisius tib seu I de anima capite de intesiectu, o re intelligibiti secundum actum , ct immare=iali steri . his verbis Rerum igitur qua composia seunt id quod esse, es earum formas inirige tantianguilia esse i ista disiungens ab, quibm cum saben me. Si autem μοι nonnalia fleetes quae pii se absque materia, est ubiecto sub um hae proprie intesiloties sunt. Verum
enimuero, qua ex propria naIura intesilirilia sunt actu quoque intestigibilia esse necesse ere Materiatia enim ilia sunt,quae potes me inresistibilia nuncupantur: ν κω ιamen simiae i in actu idem eis id quod imelsigitur est id quodisielligis Usscitur, vi propria, secundum aerum, immaterialu oecies inresiectus sis. Et qui ei modi speciem intestigii intellicum intelligit. Non quod species ista inne mellictusfiat, cum intesiuitur, velu in formis materialibus se habet; sed cum iam sit inteactum, etiam si non alimesicctu in elligatur. Iam vero intelligens istisicctus, intellictione eius quod intelligit id quod 1ntesigit h. vi intellictus , qui in nobis em hic autem es is, qui secundum habi-
183쪽
idem etiam Alexander, hoc ipso libro capite praecedenti inscripto de intellectu secundum actum declarans quomodo intellectus in habitu, qui in nobis es, de quo dixerat philosophus , quod cum ita factus fuerit angula, ut sciens dicitur qui secundum actum seipsum intelli. git Dec inquit. tauimetram cum se intesigii praecerinier. ρα δ', peciem
Haec eadem omnia ad verbum, corum auit Alexander ille, qui commentaria in metaphisicam conscripsit siue idem Aphrodiseus, siue alius fuerit hin commennouo ct v. duodecimi libri Cuius verba nolui adscribere ne volumen alienorsi verborum transpositione confarcinarem. PitHis suppo ixtis, atque ita explicatis;facile Aristoteles in toto hoe capite,sibi ipsi constabit Scibdequaque,sibimet co sentaneus erit quo1 aliter dinicillimum foret, ut cuilibet, aliorum expositiones legenti patebit. Ita enim & secundo loco proposita difficultas soluitur, ex au terius emergentis dilucidatio, quam Philosophus explicite non ait
Clarum enim est, quod, hi intellectus intelligit se, tamquam in lebligibile actu, idem eli quod intelligitur, ad quod intelligit, quare ec conuertitur, intelle tus est intelligibile, & intelligibile est intel clus ubi vero intellectus intelligit se,tamquam iitelligibile poteritia rcum intellectus non sit omnino idem quod intelligibile potentia . sed
tantum intentionaliter , ut est supradictum, non conuertitur. Iritellectus enim et quidem intelligibile intentionaliter quia intellectus intelligens lapidem , est lapis intentionaliter , at intelligibile nori est intellectus, quia lapis intellectus non ei ipse intellectus anima cicier tendum autem est, quod valde errant illi, qui dicunt, quod veluti intellectus intelligens actu lapidem,est a Pis . It lapis, actu intelle Chus est ipse intellectus nam longe diuersa est ratio, inter ipsum intellectia&4μαι
184쪽
Deina mortali tate animorum. IK '
α intelligibile materiales intellectus enim actu intellig ns, intentionaliter,& formaliter est ipsum intelligibile Lai vero intelligibile est tentionaliter tantum intellectui non autem formaliter quod bene exis
prellit Aristot loco paulo ante citato, cum dixit intellectum esto 1Ormam, formarum , tensum esse formam sensibilium t assimilans
totam animam manui veluti enim manu Sest organum organorum ,
quia manus sibi parat,4 construit instrumenta, quibus utitur ad opificium . itain anima, tum sensitiva, tum inrellectiva effingi tibi ouemas , Ac intentiones rerum, tum sensibilium tum etiam intelligibili quibus utitur ad intellectionem c sensationem i non enim res materiales intelligit recipiendo res ipsas, sed intentiones siue formas ipsarum, quas ipsa sibi anima et format, ut suo loco fusius monstrabimus .docuit Themistius, in expositione praedictorum Aristotelis verborum quare intellectus non solum intentionaliter est intelligibilia,cum ipsa percipiat,in cognoscat veluti etiam sensus sensibilia,veru metiam formaliter, quia ipse, cum sorma existat esticit, ut res materiales sine formaeis species intelligibiles se veluti est, ipsemet intellectus, qui habet illas recipere. Intelligibilia autem non possunt fieri intellectus, nisi
intentionaliter tantum, scilicet, quatenus cognoscuntur ab intellectu non autem formaliter, quiadi possent fieri formaliter, intellectus auca ut herent intellectus qui recipitin patitur .hoe est impossibiloi quia non potest idem heri formaliter recipiens & receptum , aut inintellectus qui agit,in hoc pariter est impostibile, quia intelligibile in
teriale, est intelligibile in potentia sinumquodque autem eatenus agit quatenus est in actu. Bene igitur soluit Aristot disti cultatem, dicens, quod intes lectus, quatenus intellectus est intelligibilis actu, intelli. gibile acti, quatenus intelligibile acti, est intellectus . At velo in intelligibili potentia, non conuertitur; nam intellecrius est intelligibile. Intelligibile autem non est intellectus. Altera autem difficultas, quae ex dictis emergit, consideranda proponitur ab Aristotele, initium
suae so urionis etiam hinc desumit, quamuis eius blutio in sequenti capite asteratur. I xij senim quae dicta sunt, quod intellectus intelligit se, sicut intelligibilia posset quis iure merito dubitare . cur intellectus non intelligit semper seipum inanique intellectus intelligit ie- ipsum attingens,in intelligens intelligibilia . Gua metaphis 'inch/racstatasse dixerat cum seipsum semper attingat, ibi ipsi sit emper Praesens . cur seipsum non semper intelligit 3 sed in quibusdam immo in quam plurimis numquam. In paucis vero xijs quidem a te i-buo per raro. Hau dubitationem hic tantum considerand .m propa
185쪽
niti dicens Cur memnon semper intelligat. causa considerandas sequenti autem capite soluit ubi sermonem habens, de intellectu agente, inter reliqua eius attributi, hoc recenset, quod eius substantia, actio, siuo energia existit ex quo infra deducit, quod non, aliquandoquidem intelligit, aliquando autem non intelligit ergo intellectus ille, cuius operatio est eius substantia, semper intelligit talis autem intellei tus,est intellectus omnino a materia abstractus Gnijs enim intellectus,in i telligibile, intellectio,ex Aristot sententia,sunt idem . intellectus igitur qui in nobis est, quamuis se ipsum, poisit intelligere,in semper tibi ipsi sit praesens tamen, non semper seipsum intelligit, quia in mateis ria est, intelligens materialia intelligibilia, seipsum intelligit talis autem intellectio non est eius substantia sed accidens, cum intelligibilia, quae intelligit, non sint intelligibilia actu, sed potestate o haec est causa ob quam intellectus noster, quamuis ripis intelligibilis sit sicut intelligibilia astu i tamen non semper se intestigit nempe, quia non semper est intellectus actu, nec intelligibile actu sed aliquando iquia est potestate intellectus, Se intelligibile potest a te, ut cum est in comPOrein forma corporis,' tunc non semper intelligit, sed aliquandoquidem intelligit, aliquando autem, non intelligit. Non me latet, fbre, ut absurdissima videantur, potissimum haec .L. tima, illis qui contrariam tuentur in Aristotele sententiam, cum talia, &praecipue, quod operatio sit essentia me intellectu agente dixerit philosophus, quem ipsi asserunt esse Deum ι sed nos, tum i sequenti capite obiter tum in tertio libro in propria dis.
Putatione, Ostendemus eumdem realiter , nec
diuersum esse, intellectum agentem, possibilem , qui in homine est , nec inter se diste
ni habitudine de respecti, ut linea reflexa ad seipsam habet cum recta fuerit. haec de explicatione huius capitis dicta
186쪽
a peruntur ar 'ema ex radictis , Aduersariorum
. docuit, duo certissima pro immortalitate huis mani intellectus argumenta, depromuntur,
quorum unum ex altero dependet primum eli, intellectus intelligit formas omnino separatas a materia, ergo intellectus est omnino separatus a materia, ergo immortalis. Alterum est, intellectus est intelligibile actu, ergo
intellectus est omnino immaterialis ergo immortalis Antecedens prioris argumeti probatur ex his quae Aristot les dixit cum enim statuisset aliud esse carnem, hoc est,sormam in materia, & aliud esse carni, hoc est, formam,sine materia di rectum,
recto esse, hoc est lineam rectam, rectitudinem concludit, quod alio, aut aliter se habent utrumque iudicat intellectus ergo aliquando intellectus cognoscit,formas abstractas a materia meque vero sus picari possimus, per esse carnem, significariabrmam carnis, in materia sensibiliter,& realiter existentem, se esse carnis, significari formam carnis simul cum materia, sed in intellectu,' intentionaliter, ut dici solet, cum quidditas non solum formam dicat, sed imam in materia, ut Aristot aduersus Platonem demonstrauit, metaphisicorum ex quo, eludi posset, torum hoc argumentum caperte enim contrarium apud Aristotelem legimus appellat namque talem quidditatem lar mam in materia non autem formam quare si intellectus cognoscit
formam, rmam in materia, distincte divisim alio enim, aut aliter habente diiudicat. ergo intellectus non solum cognoscit quidditatem, quae est brma in materia, sed etiam quidditatem, quae est r-ma sine materia, quales sunt formae omnino separatae neque suffragatur, quod quidditas ab intellectu considerata, forma sit,in species sine materia reali nam etiam talem quidditatem ab intellectu consideratam Aristoteles, formam in materia appellat quare in omnibus scienti js, non solum phisicis, sed etiam mathematicis intellectum sor-rnas considerare asserit in materia,illis verbis nerum autem injs quainabaractione sunt rectum visimum, cum comina enim es usum autem quidera
esse .ses alterum recto esse est rectum, alio, fit enim duriuas. Sed aduersus ea quae dicta sunt, satis ardua ac difficillima insurgit
187쪽
ratio dubitandi, quam mihi haec scribenti meditanti obiecit D Ferdinandus Carolus Parmensis, vir doctissimus,4 germane peripateticus , ac mihi non solum studiorum anfinitate verum etiam beneuolentia coniunctissimus i Quanam ratione pro animi immortalitate a G1umere possumus, ah Atilio tele assirmatum fui me, quod intellectus omnino abstractas a materia sormas intelligat. si infra partis Io hac de
re dubitauit, dubitationem alio liuo decidendam , in posterum remisit quod eo magis datiget dithcultatem, quia disertis verbis de hoc eodem ibi Aristoteles dubitauit de quo nunc dicimus ipsum certo pronunci alli cum enim ibi dubium proposuisset de intellectu tria
corpore existente virum intelligat ea quae a materia separata sunt,
nos supponimus, ipsum statuisse, de intellectu in habitu , de quo hoc
loco ei sermo, quod is intellectus ea quae separata sunt a materia, intelligit, cum pariter certum sit, intellectum in habitu, esse intellectum in corpore existentem Authoritas vero Alexandri paulo ante a nobis allata pro nostrae sententia confirmatione,facile infringitur na quamuis de intellectu in habitu, proculdubio sit tamen, si vera sunt non solum quae Averroes de Alexandri sententia referto de anima in digressio.
nec oment Io verum etiam quae Alexander ipse docuit a. de anima cap. aa.
intellectum in habitu, esse contiatum ex intellectu,potentia, agente quae ab ipso dicta sunt de intellectu in habitu, quod ea quae omnino separata sunt a materia intelligat ad intellectum agentem referenda erunt ex quo, nullum potest pro immortalitate intellectius potentia qui proprie est humanus intellectus, argumentum desumi Quapropter Pomponatius non solum apud Aristotelem hoc esse satis dubium existimauit, quod intellectus in materi . sive corpore existens intelligat, vel pollit intelligere separata . veru metiam pro certo habuit, ipsum fuisse in contraria sententia , ac putasse, intellectum humanum, simpliciter,& absolute, non pol Te separata intelligere, uti
retracta. I. u.eapologia cap. . tita vero Aristotelis verba rextuso. 3. tibνide animi ita se habent Drum autem conIingat abavid separatorum inret exeipsum racium em non separatum a magnitudine, an non, considerandum euu serim
Quae verba, ob dubitationem coarctate in conditionaliter proPosa-t3m, possunt supponere, ut supponunt, intellectum, non existentem iri magnitudine, intelligere separata propterea Pomponatius, praedicto loco, contrarium probare conatus fuit, multis argumentis,in primo aut horitare verrois quam referens, ita inquit Iso etiam, quod amma νομεῖ psct moriem, or cognoscat, non es opertum seqη inam cognostere. --
188쪽
materialia se veluIi i uerroes 31 commen. s. de anima, Themii iocontradiactns dixit, immo veri ibu es , quod famaterialia cognosteret eum siciamus
proflatu tuo, materialia cognscre secundo, quia non potest fingi hie status, quo intelligat separata apud Aristotelem; cum nulli bi mentionem faciat de hoc modo cognoscendi quin immo clamet, intellectum humanum, non posse separari a sensu . Tertio, quia locus, qui affertur ab ij qui tuentur immortalitatem , in ra metaphis tex. 3 oh o ubi videtur philosophus soluere hanc dubitationem, euidenter loquitur de operatione intellectus speculativi, quae est ex habitu scientiarum, Anon de intellectione separatorum , quemadmodum etiam dixerat Io. Eibicorum. Quarto, quia a metaphscor. cap. I. est, metaphscor rex ultimo, ubi, ex sententia S. Thomae, hanc soluit dubitationem , non determinauit, neque asseruit, intellectum nostrum intelligere leparata sed dixit ipsa ignorare non omnina ignorantia, quae est veluti caecitas, ac medio modo se habere, inter scientiam,& ignorantiam. veluti oculus nicticoracis, ad lumen sciis quare ita exponendum atque intelligendum censet eum locum De 36. contextu, ut dubitatio non pro-Ponatur coarctate,' conditionaliter, sed enunciatiue, hoc pacto
virum autem eonιingat, in esiectum non paratum ex sentem a magnitudine: β-paraia intestigere, hoc est intellectum , qui non est separatus a magnitudine hoc autem Aristot dixisse non ad differentiam sui ipsius, separati existentis , sed ad disserentiam intelligentiarum , quae separati intellectus existentes, separata intelligunt rationem dubitationis significando maxime enim absurdum videtur, id quod minime separatum est a materia, separata intelligere sed ad haae omnia Deo iuuante respondebimus d primo ad ea, quae aduersus assumpta propositionis veritatem afferuntur, deinceps vero, ad eam responsionem, quae aduersus Alexandri authoritatem est. Ad caput vero disticultatis, dicimus, quod ex ij quae Aristoteles in capite nuper explicato dixit de obiecto intellectus, de modo quo seipsum intelligit, tota insurgit ratio dubitadi indicto ιextu 3σ. Quia enim dixerat, quod aliud est
forma &aliud forma in materia. utrumque vero, ex his iudicat i . tellecstus, consequenter dubitauit Virum nain eadem potentia, an vero diuelsis, diuersa iudicat haec obiecta cu vero determinasset, non
om tittio eadem, sed saltim diuerso modo se habente potentia , de principio cognoscendi haec iudicari, ut eadem est linea recta in flexa ι. sed alio se habet modo cum flexa est ad seipsam cum recta erat tandem statuit, quod in omnibus speculatiuis scientijs, non solum phisieis si etiam mathematicis.
189쪽
Intellectus formas intelligit cum materia de formis autem separ, iis a materia id quoque decreuerat quod sint intelligibiles ama i ae propterea idem sunt quod intellectus quod certe nonnisi de intellectu separato, non autem in materia existente dixisse poterat quandoquidem igitur dixerat intellectum in materia siue in corpore existentem intelligere formas in materiaci rectum enim ut simum intelligit intellectum vero separatum a materia intelligere separata reliquum erat videre, utrum contingat intellectum non separatum ex iis flentem a magnitudine separata intelligere, quod in posterum se diacturum pollicetur. Quamuis autem occasione intellectus in habitu. haee docuerit Aristot ut enim declararet quomodo intellectus cum
singula famis fuerit seipsum intelligit de obiecto intellectus dicere aggressus suit, tamen negari non potest quin de obiecto intellemis simpliciter,in de modo quo quilibet intellectus seipsum intelligit icioquutus fuerit, non de eo tantum intellectu qui est in habitu, est in materia, quod liquido constat ex ij quae statuit de duplici intelli gibili, in actu, in potentia, quorum intelligibile in actu idem est, quod intellectus , hoc vero nonnisi in ijs quae sine materia sunt fieri posse pariter asseuerauit sed de hoc fusius infra non igitur de eodem hie enunciauit de quo infra dubitauit cenunciauit enim hic de intellectu separato a materia, quod intelligit seipsum ι cum enim dubita 1
set utrum intellectus sit intelligibilis, quatenus intellectus Ohiecit quia tunc omnia intelligibilia essent intelle eius, pro cuius sblutione decrevit non esse unum quid specie ipsum intelligibile, sed duplex, in actu in potentii ac solum de intelligibili in actu, dixit propositionem
esse conuertibilem, ita ut intellectus actu sit intelligibilis, quatenus intellectus,in intelligibile ami, sit intellestus quatenus intelligibile, cum intelligibile actu, sit sine materia, in ijs autem quae sine materia sunt, idem est intelligibile ια intellectus quare constat, quod de intellectu non existente in materia, Aristot hoc loco enunciauit, quod intelligit essentiam nequaquam existentem in materia, quam dixerat esse unum ex obiectis intellectus. Infra autem textu so non de hoc dubitauit, sed de hoc intellectu in materia existente ita enim habet. V rum aurem comingat aliquid'araιorum istelligere usum existentem non Haratum a magnisndine, an non considerandum erepserius Constat igitur non
de eodem hie Aristotelem statuisse, inferius dubitasse. Sed ad haec Aduersarij, ergo propositum non habes deducendi ex
hoe loco immortalitatem humani intellectus; nam de intellectu se
parato Aristoteles statuit, quod intelligit separata modo humanus
190쪽
intellectus, nequaquam est separatus . Ad quod dicimus quod quamuis humanus intellectus, quatenus humanus, hoc est quatenus inla mat hominem, non est separatus, tamen est separabilis, quare erit aliquando separatus cum igitur dicimus non de eodem intellectuariis stotelem enunciasse, quod intelligat separata, & dubitasse non negamus quod sit unus, ridem intellectus, realiter ita enim dubio pro. cul, quod intendimus non assequeremur sed negamus esse eumdem intellectum, uno, eodem modo consideratum, quod optime signifiea uitin expressit Aristoteles,dicens,intellectum, aut alio principio, aut ipsomet aliter se habente iudicare formam,ri formam in materia, sed non alio principio, quia idem est intellectus, qui utrumque iudicat ergo, seipso aliter se habente, dc ut linea recta, quae nain eadem est. reflexa, sed aliter atque alio modo se habens ita unus adem est intellectus,qui nequaquam corpori copulatus, sed in seipso manes, ac separatus, veluti linea recta se habens seipsum intelligit,in substantias separatas coniunctus autem corpori, veluti reflexa linea se habet, atque ita materiales formas intelligit, sibi a sensu subministratas, ut supra etiam explicauimus. Noui aequidem pro huius sententiae firmitate multa adhuc desiderari cum multas secum afferat disticultates, ad decantatam illam unitatem, peruenire videatur, aut saltem Simplici sententiam referat, qui Platonicum non autem
peripateticum philosophum in hac speculatione omnino se priebet, sed de his abunde suo loco dicemus,in sequentibus ubi propria Arustotelis sententiam explicabimus, quem labinitate, quam somniauit Averroes alienum esse,& sibi undequaque,atque suis principijs eoissentaneum profitemur. Nunc vero ad argumenta Pomponatij deueniamus,quibus nostram propositionem conatur infringere, de primo ad primum,ex authoritate Averrois, dicimus,quod neque verba quae ipse citat, neque sensus eorum verborum, apud Auerroem reperium tur, neque Averroes hac de re, ibi contradicit Themistio, nempe,
quod Aristot supponat intellectum posse intelligere separata, sed argumentum Themistii tamquam insessiciens ad hoc probandum redarguit, quinimmo ipse in hac sententia est, quod intellectus noster cum suam ultimam periectionem adeptus est, intelligit separata,
de hoc idem probare nititur. Ad secundum vero, ubi inquit, nullum apud Aristot locum reperiri in quo modum hunc quo intellectus intelligit separrata,recenseat. Dicimus hoc falsum esse, nam aperte huius intellectionis meis minit hoc loco,quem nunc affertinus clum quaudo supponit unum,