장음표시 사용
311쪽
petendi vel mouendi, localiter, quae sunt ei communes, eum sensu , omnino eum corpore ut autem sit forma informans sufficit, ut sie principium intrinsecum alicui viventi, alicuius operationis vitalis. Vt dixerat a. de Anima partie res his verbis: Mumpliciter autem is, uere dicto , ct se unum ahquod horum insic stam . vivere ipsum dirimis. Quod si verum est nonne Intellectum dicere possumus. brmam, inriformantem, quatenus est homini principium appetendi, mouendi . etiam cogitandi, in quibus communica corpori, corporeo utitur organo, non solum mouendo serum etiam cogitando, cum cogitare dicat operationem Intellectus praestici, quae simul cuni sensu elti appetendo , cujus principium est pariter practicus Intellectus, quamuis quoad operationem propriam, quae est Intelligendi, organo tu utatur in ex hoc substantiam a corpore, separabilem ostendat. cum ad intellectionem, ipsi,corpus potius sit impedimento, quam adiumento Melius enim est, Intellectui, sine corpore esse , quaniacum corpore, dicebat Philosophus r. det nima parιic. p. potest igitur intellectus , quoad operationem informandi, eme Entelechia, de actus inseparabilis corporis , quamuis quoad essentiam, sit separabilis i vi Nauta , Nauis, qui si quantum spectat, ad actum Nauigandis vel regendi Nauem, ut inseparabilis a Naui, tamen quoad substantiam , dc ut homo separabilis est, a Nauia ut Arist. dixit a. de Anima.&nos, fusius infra Deo iuuante, declarabimus . Quid vero ad alterim partem responsionis, siue obiectionis' qua dicebatur, neque in ipsa intellectione, absolui penitus Intellectum a corpore,cum indigeat phantasia. Respondemus ut iam initio huius capitis, breuiter diximus i nihil ossicere immixtioni, & separabilitati humani Intellectus quod phantasia indigeat, quamdiu sensui est coniiunctus vi corpori. si quidem indigere aliquo, ut obiecto non arguit, necessariam connexionem, cum obiectum sit quid extrinsecum, quare neque necessariam dependentiam, quin immo, neque Intellecturi, dicimus dependere a phantasia obiective, cum non intelligat phantasmata, ut dictum est, nisi valde remote, Qui suppeditat phantasmata, quae sunt materia Intelligibilium . De hoc vero plenius dicemus Libro tertio, cum ad obiecta aduersariorum respondebimus .m haec Proli Xius, quam de Creueram, Pro hoc argumento sint dicti .
312쪽
tonis rationes, bis animi humani immortalitate asseruntur expenduntur caput αἱ II.
V L adhuc, alias praedictis ratioctemus, neque erit poenitesndus labor, quandoquidem viri multi, non solum doctrina , disciplinarum , verum etiam religione i ac sanctitate ingentes, ipsas in magno pretio habuerunt,4 ijsdem, ad hane demonstrandam Hypotesim, si sunt argumentis . Inter quos Gregorius ille Sanctus , qui a magias patratis miraculis Taumaturgus,est appetilatus connumeratur, qui in libello, quem de Anima conscripsit rationes a Platone, tum in phaedro, tum in phaedone, enarratas Prosequitur 3 easque non minus docte, quam pie huic tutandae atquω communiendae veritati accommodat . Primo autem primam musiderabimus, quam in Phaedro afrit Plato, ubi eum de iurore multa
dixistat, haec verba contexuit. arae autem nos prim de natura Anima Diuina o Humina assectus. opera in mente vera nouisse ι hoe vero demon amnis Mim . principium
M . Amma omnis Immorraia , aod enim semper mouetur. Immonale R. auod vero tiud moura ab alioque mouetur . eum terminum habea --.urminum habeι is vita . solam ergo quo fimum moue . quia numquam deseris, numquam cessa moueri . Immo vero Malys , quacumque moue ingur id fons . est principium es mouendi . Principiam aute- , sine rem ess ἐμ principio enim nece est, quicquid generatur oriri 'seum autem ex nucis mam sirincipium oriretur . ex aliquo i ex principM mique non orirrear eum vero M abrique ortu es abrique interim M , necesse est nam Areme piam isteriret, neque Esem ex atio, neque exta Dabad Ueretur, sequiae ex principio omnia oriantur oportu i sic ergo principium mot- es . quia με
usum, et hoc auum . neque mori . neque nasci prisci alioquin ome a lam omnuque generatio concidat de atque necesse eis i neque rus unquam consare possit unde hae rium nacta oriantur I cum igitur 'parea . m mortale esse . quod sinum mouet anima absantiam, o rationem ι hane ipsam . qui dixeris . non erubesces omne enim eorre . at moι- extrinsec- incidi . Inanime es eui vero intin, ex se ipse, id mea, animatum, tamq-m hae anima natura sit . diuod ira es , non sι, ahud quicquam,
313쪽
crima de Immorulitate anima Iasis ea dictam . Ex his vero validissimum desumi argumentum, nec modo validissimum i sed etiam cert sinum, quod a priori demonstret animi Immortalitatem ι Platonici omnes existimarunt, quod ipsi necessari j quibusdam consecutioni bus disponunt, ut apud Platonem legitur. Nos vero clarioris doctmarat gratia, ad tormam Chategorici syllogismi, hoc pacto, redigemus Omne. πώ ὰ se uso mouetur es Immorιale , Omnia Anima. . se 'se movesur.
Maiorem vero huius argumenti, duplici via probat Plato, Primo
ea, qua etiam usus fuit, postea Aristot M. . , r.eap. r. costem deret omne, quod mouetur motu diuisitati cui est corpus, ab alio m ueri. Ita enim arguit Aristotele . Id - ὰ se ipso moGetur . numquam e bu moaera propterea quod ab uιd adiud tritis. φασά mo ebatur. Necesse est ergo si gin desina moueri . eo quod abad . aliqui reis LM as alieno moueri hoc auum eum ma AElfe - δε--β necesse in om- Φανου moue-
ναν moueri ab ati ac Plat verra inquit, Euod sempe meaerae . Immo ostiae eis . aia vero aliad mori ab alisque --- ι eum terminam habeas
motus. reminam habes, e via solum ergo quo sestsem mstues Ma Dam se riseri ι numquam est moueri. Secundo ea, quae est ex vi & ratione prineipis tali pacto . Euod a se ira miserar, non solum quι numquam se deseris. ωπquam rem main eris inmo vero , Hys quacumque mouenta . ta fons . est priscipiam eis mouend. . Principium autem , fine oris es , en prancipio enim seresse νώ quicquid generata orιν , Uum auιem e nil uam Aprincipiam ori eta . ex atiquo, ex principio usque non orisuur . eum vero, araque or . . em absque interita μι, necesse e . Nams principium interrera neque Uam eaeatio . neque ex Vse , abad uastererauri, Amrim ex principis omnia ortansa. sperae . Huic vero, ad similem omninci sententiam, apud Aristotelem legimus . his deis, sic auditu partie .a his verbis oporae pinxcipia. neque ex alterum esse neque ex a*3, O QM muta est partis sin ponesto rincipia semper manere. At minorem hoc argumento Probat omne .
quod alijs est causa, ut a seipsis moueantur, est per se mobile ι sed an ma est huiusmodi. Ergo anima est pe e mobilia maior propositio est euidens. etiam ex regula Aristot. r. Posterioram, propter quod Emim quodque tale illud magis, minor autem a Platone probatur tali pacto . Omne enim eor' , cui mnus eviris'. incidit, inanime est , cui eis insin ex seipso id ines 1 Mimarum tamquam hac Anιma sis naιωνα, Hac eadem ratione arguendi, videmus vlum fuisse Aristo t. s. P, ea.
314쪽
.r ut ostenderet Naturae essentiam, de quidditatem, his vobis r
abent, Tamquam mora su principium alivid. Mea si uenia est ηιν - μνῶ in quo es primom per se se non flecuidam auiaem. Haec est demonstratio Platonis. in Phaedro, quam tantopere eonerata est antiquitas , non solum ex Graecis, verum etiam ex Latinis, inter quos noster Cicero qui omnium recte sentientium iudicio est instar omnium. Quia vero ruditer aecepta, e vicissa, ut aiunt Minerua considerata multas patitur calumnias, propterea ipsam, iterur per singulas partes, diligentius expendemus omnibus recensitis, cadamussim examinatis , quae ad ipsam eneruandam, vel etiar euertendam, ab alijs afferuntur. Primo autem loco, id quod in maiorrPropolitione , assumptum fulti Tamnabisnus, dictum enim fuerat omne quod a se ipso mouetur, est immortale, quod pariteria hin sto tele concessum ruit a sed ex Hypote sit , noci autem simpliciter de tamquam absolute verum, volens enim Aran oteles probare quicquid mouetur, abali moueri ita arguit Euod a se pμε--em . numqua-eessari moueri prepurea que ahquia, alia Petit quod moaebatur . Necemas ergo si qui risina moviri . . quod aliud allaid BGis . o as aeteram sero. Haec autem argumentatio, et Hyppotetica, in qua demonustratur oppositum , antecedentis facta conuersione, cum ContrapoiI.tione, ut sim pistius inquit, tali pacto, si a se ipsis motum, non est necesse quiescere, quia aliud quiescit ergo quod ,necesse est quiescere. quia aliud quiescit, non est a seipso motum sed ab alio Supponit autem hoc argumentum, quod si aliquid moueretur a se ipsis, neces.sario esset indivisibile, quia non haberet partem, qua quiescente, opor teret quiescere,in ex hoc dedueit tot optime docetiidem implicius. quod omne diuuabile quod mouetur, ab alio mouetur il sed non Pr in iiii Picte
315쪽
pterea affirmat aliquid a se ipsis, posse moueri, quin immo, ex hoe
Aristotelia argumento , contrarium deducitur, eum enim dieat , si aliquid a se ipso moueretur, esset indivisibile, quatenus a se ipso moueis retur,4 superiori hus libris, ab eodem fuerit demonstratum in diuisibiles, non posse moueri. Neeessario deducetur quod nihil possit a s ipso moueri , probandum igitur erit hoe, quod in maiore assumitur, aliquid nempe, posse a se ipso moueri, non autem temere, aut gratui to supponendum, maxime vero, quia Aristotelem, & peripateticos omnes, validissimis rationibus, reclamantes habemus. Ut vero Pr bari pollitu Primo declarandum est, quid motus nomine a Platono intelligatur,in quomodo animam moueri dicat Plato, ne in aequivoco laboremus . Motus autem, cum dupliciter dicatur,nempe aut latiori significatione, aut pressiori. Certum est,motum, quo animam per i ipsam moueri, dixit Plato, non esse otum prae in in arctiori signi. ficatione sumptum s sed latius, dc communiter dictum. Motus enim. qui proprie, ieculialiter ab Aristotele accipitur, est passio continui, quae non nisi cor poribus conuenit, ac propterea definitur ab Ari stotele actu centis,in potentia, quatenus in potentia est. Ita ut diuisibilitatem necessario includat in sui essentia non solum ratione subiecti, in quo fit, verum etiam ratione temporis, cum quo fit , ac generationem , corruptionem, quae alioquin eompetunt composito, Aristoteles Laister motus, minime connumerauerit, cum de motu, exacte locutus fuit, eo quod non fiant in tempore sed in instanti, quo unum aliquid deesse, aliud incipiat esse, e conuerso. At vero Motus, qui a Platone accipitur , pro qualibet operation O , siue etiam actione accipitur , quae etiam indiuiubili competit m ex consequenti, non modo, in alium transfundi i sed etiam in ipso metmouente recipi. produci potest, quod manifeste ostendit Plaro ro de legibin , his verbis :ΑTH. Miuem ergo,issa in caelo μοι qua in Terra. sa in Mari saumniam , anima acιι ρώιbis nomina μοι melli Considerare, Curare icon serure, Recte . eo non recte opinari . Larari molere, Audere, inseruere . Odisse, Diligere, se careris praeterea motis omni . qui horum sues pra.
viqisent, qui ct secundos corporum mοι- cipientes , omnia in augmen. rum decrementum perducum De his igitur motibus, Plato loquitur, cum dicit Animam, se ipsam mouere, non autem de motu locali aut augmentationis vel diminutionis, neque etiam de alterationis motu, qui non nisi corporibus, competere possunt . Sed dicet, aliquis, com-
Petete haec possunt, indivisibili substantiae initiatiue . ut dicunt inuo
316쪽
De immortalitate animorum . 297
tam qua principio, a quo originem habent, non autem subiective,&an quo recipiantur. Huic vero respondemus .huiusmodi actiones cum sint immanentes non autem tranteuntes, posse in eodem recipi, a quo
originem habent, neque obstat, quod idem, secundum idem i simul ageret, o pateretur hoc enim sequitur, in ijs, quae diuisibilia sunt. non autem, in indivisibilibus, quae semper actu sunt, cuiusmodi sunt substantia immateriales, quod ut melius declaretur, supponendurris, est, propterea non posse, idem, secundum idem agere, M pari simul. siue moueri, mouere, quia non potest idem esse actu, ε potentia simul, secundum idem, cum sint haec contradictoria,idem enim est.
ac dicere actu, non actu, numquodq; autem, eatenus agit, quatenus est actu, de eatenus patitur, quatenus est potentia, ut Aristot.placuit, ergo, idem non potest, secundum idem agere,in pati, nec mouere dc moueri in vero in ipsis substantijs indivisibilibus, hoe non sequitur, quia non sunt compositae, ex actu, oc potentia Lac propterea semper sunt actu ita ut etiam earum operatio, sit ipsarum substantia,
etiam a materia separatum dixerat. Nullum igitur absurdum sequi tur sit idem a se ipso moueri supponatur, eo modo quo assumpsit Plato motu scilicet non corporeo; sed spiritali ut dicunt, &quietiai indivisibilibus competat . Hunc autem motum . neque Aristote. lam negasse indivisibilibus,m separatis substant ijs manifestum est.
ex e demtan primo Gro de caelo parιιci eo ubi statuit extra coelum,ipsas
optimam , iusticientissimam viram degeres. Quin immo nequo Deo optimo Maximo, quem ra. t raphsie partis. Ip. Optimum sempiternumq vivens esse, definiuit Vitam autem haec,nullam aliam vi uere, quam ex Intellectu, voluntate,certivamum est Deus igitur α substantiae separatae, etiam Aristotele coni fitente, intelligunt, de volunt, quin immo. gubernant, dc regunt, ira enim de Deo. Idem dixerat ra. Metephysicor. pan. s. trali uisu principu, tum caelum summatura dependent. Bene itaque PIato assumpsit, aliquid a se ipso moueri Posse his motibus, nec solum initiatiue, ut dicunt sed etiam subie.ctive. Haec de maiori propositione. Nunc ad minorem deueniendum est, in qua dicitur omnem animam, a se ipsa moueri, ita ut ex ipsa, α maiori pariter uniuersali, affirmatiua conclusionem uniuersalem , assirmativam deducendam proposuerit Platos dicens Q - amnis es immorιalis: Aduersus dictam propositionem minorem, multa insurgunt. dc Primum, ex hac propositione, deducitur falsa conclusio, hoc noratione formae, quia est in prima figura, quae euidenter concludit do
317쪽
Becessitate di in primo modo, primae figurae, qui est omnium persectissimus, quare ratione materiae , nec ratione maioris, quia mon stra tum iam est,ipsam esse veram: Restat igitur ratione minoris. Quod autem conclusio sit falsa manifestiuimum est, deducitur enim omnem animam esse immortalem quare,in Brutorum,di etiam Plantarum. Secundum vero, quia absolute falsum est, omnem animam esse aio ipsa mobilem , quin immo eius contraria est absolute vera quia nulla anima est, a se ipsa mobilia . neque etiam motu metaphorico, cum
nulla vitalis operatio sit ipsius animae sed compositi neque illae quas
supra , ex Platone receniebamus i ut velle cupere, amare, Odisso, consultare, quin immo, nec etiam cogitare, aut addiscere vi riau. r. de Au/ma parsis. ω dicebat Adhuc Tertium, quia modus ille, quo
dicit animam a se ipsa moueti, est falsus, desim polli bilii statuit namqι animam, ita sibi ipsi, o alijs omnibus esse principium motus, tripla nullo alio principio dependeat, ab ipsa vero reliqua omnia Princi pium habeant etiam coelum, desunt uersum, haec enim post au=gna
tam demonstrationem de anima subnactit verbis me aatem neque mori,
oecelse est . neque rursis umquam eo stare ρωι . unde hac notam nacta orsantur. Uuae utique non nisi primo Enti,4 primo rerum omni ucia
principio, Deo optimo Maximo, possunt tribui. Addo, quod animam eamdem aeternam, non solum a parte post ut dici istet i verum etiam a parte ante, esse statuit ingenitam ipsam. immortalem dicens quod non modo falsum est, verum etiam,iPsius mei Platonis doctrinae aduersatur qui omnem animam in Timeo genitam facit. His tamen omnibus, si diligenter Diuini Platonis men. tem pervestigemus non erit difficile respondere 4 primo ad primum dicere possem, quod verissimum est, Platonis propositum non fuisso
concludere ac demonstrare, simpliciter omnem animam esse immortalem sed tantum Rationis participem, atque intelligentem, cuiusmodi sunt anima coeli, humana, hoc vero ipse aperte docui , um primua gressus fuit demonstrationem his verbis: Oporus autem nos priue . de natura anima diuina , humana se . se opera inιuentes vera nouissia hoc ero, demon amnia hui principium M. Diuinam vero animam,coeli animam appellauit, quemadmodum totum coelum diuinum corpus ei iam Aristot saepius dicere consueuit; simpliciter aute omnem animam immortalem dixisse, nullo addito discrimine quia raconalis tantum anima 4 intelligens apud Platonem animae dicuntur reliquae autem, mi Brutorum, Plantam Oa, Potius animatione1, quam animae, ut tu.
318쪽
De immortalitate animorum a ''
evienter Platonici omnes docent,in Simplicius inter caeteros is ficor. commenι. N. Verum, quia, ut hane probaret propositionem eo usus est medio, quod omnibus animabus competit non autem sol r rationali. Nempe, quia animati,ab inanimis differunt , eo quod a se ipsis cieri, siue moueri possint, qu domnibus animatis inesse, certissimum est, propterea aliam afferemus responsionem, quae etiam praedictaret
Accipiendum vero est, quod moueri a se ipω, nequaquam con
petit univoce omnibus animabus sed praedicatione, quae ab uno Mad unum dicitur, Analogicam recentiores appellant. Primo etenim.dc per se competit Rationali, siue intelligenti Secundario vero, ab ipsa rationali competit reliquis, sensitivae, vegetali ut videre est apud Διιuum M. r. Enneadis .c'. i . Cum enim rationalia anima insitas habeat rationes, siue species intelligibiles,m libera sit potest ex seis ipsa intelligere, velle , caeterae autem animae eatenus, a se ipsis mciis uentur, sue in seipsis habent initium, ut corpus moueant, non autem a corpore id accipi unt, quatenus a coelo participatae sunν,4 ut Plato dicebat, a diuina ipsius anima, quae cum intelligens sit, primo a s ipsa mouetur, ut dictum est, ea igitur ratione. reliquas animas immortales, Platonem dixisse, censendum est qua pariter insas a se ipsis mobiles . Non autem primario, tui essentia , a seipus mobiles e sed secundario, se participationem, quatenus a coelo, siue ipsima anima , vel anima uniuersi, quam Plato posuit, principium,in origi nem ducunt, non quod sint partes animae uniuersi, quod falsum est. non solum ex vera Philosophia sed etiam ex Platonis doctrina , thene Plotinus, inicinus docent, verum, quia animae, e quibus eis nitae sunt, non modo Plantae 3 sed etiam animalia, animasticum principium a coelo ducunt, ut etiam Aristot placuit a de gemrast animal tap.I. ubi,& hoc principium , diuinum appellauit. ita ut, etiam . raa. de anima commen/. 1st existimauerit animam sensitivam, fieri ah in. telligentia in hac quidem ratione Platonis demonstrationem a Priore calumnia vindieabimus . Quid vero ad secundam, qua dicebatur, nullam animam a se ipsa moueri posse, neque etiam motibus meta-Phoricis, cum etiam , si motus, quos animae Plato tribuit, nomanimas; sed coniuncto tribuendos esse, Arissot demonstrarit . Ad hanet dicimus; duplicem esse motum, alium qui competit animae quatenullintellectivas alium vero, qui illi competit, ut sensitiva, et vegetalis
est. Anima quoad motum , qui illi competit quatenus intellecsu , simpliciter, di ablislute a se ipsa mouetur , it ut nullo indigeat ut Poria
319쪽
poris admini Io, hoc autem est, ipsum intelligere quod metaph.
rices ut saepius dictum est, motus appellatur, in hoc autem,nihil ominnin anima eum corpore communicat, non solum ex Platonis deerotis, qui rationes intelligibiles, in anima statuit intelligente ita vi,nullo ad intelligendum,opus habeat sed ex se ipsa intelligat. Versi etiam ex ipsius mei Aristot dogmatibus , quit intellectum Immixtur oportere esse a corpore, ut intelligat,in nullo corporeo, uti organo. cum eius operatione, nihil communicare actionem corporis, clarissimis verbis pronunciauit. Neque obstat, quod phantasia indigeat, ut speculetur, hoc enim est, ab extrinseco, fatis remotum,ut antea dictum est in Arisοιeles idem docuit a. de anima partis sp o G ubi statuens disserentiam inter seitire, intelligere, inquit, quod sentire fit ab extrinseco obiecto speculari autem ab intrinseco causam vero affert, quia sensus percipit singu laria, quae sunt extra animam. Intelis Iectus vero uniuersalia, quae in ipsa quodam modo sunt anima moria refert quod dixerit, quodam modo, quasi non vere sint in anima a sed in composito ob phantasmata, in quibus Intellectus , intelligit
uniuersalia, quae phantasmata, in facultate corporea, & organica sunt hunc enim sensum, manifeste exclusit Misor. s. de anima part dicens, animam esse locum specierum, non totami sed Intellectum .
Sed hoc dixit ad differentiam obiecti sensibilis, quod non solumma. bet esse intentionale, quatenus percipitur a potentia cognoscente sed etiam esse reale extra animam obiectum autem intelligibile nullum habet esse reale, mi aliquod habet, illud quodammodo habet tria
anima, quod idem pariter dixeratis de anima parι. . inquiensis rutaeriasu au nihil es, a posterim est. Praeterea, cum Intellectus intelligit seipsum, non ne a se ipso mouetur e sed quid plura nonne Alioι ρ de
amma particius saepius citata, Intellectum agentem , quem partiri ndisserentiam animae esse dixerat, se ipsum intelligere dixit, de adeo nistrinsece, ut eius essentiam eius actionem appellauerit. Bene igitul a Platone, dictum est, animam rationalem, quantum
spectat ad opus intelligendi a seipsa moueri hoc pariter Aristoteli
est consentaneum, si rite accipiatur, ut dictum est. Maxime vero hoc patet, si consideremus actionem volendi, quod facile ex ijs. quae dicta sunt . in praecedenti Capitulo cognoscemus. Si enim voluntas propolitis, sibi contrarijs, obiectis,iucundo, di honesto, quamuis in iucundo libere tamen eligere potest alterutrum in eligit, quamuis alterum magis urgeat, qui nega hillanimam , dum vult, di in actu , ut ita di .cam, volitionis, a se ipsa moueri. Sed quidnam dicere de intelligere eu,
320쪽
De immortalitate animorum . ID I
velle Deum in multis alijs, quae manifeste composito, tr buenda videntur, anima a se ipsa moueatur, ut sunt Lamare, Odisse . Quotus enim, quisque hominum est, qui expertus non fuerit, ubi duos cer tantes videriti aut litibus, aut ludo, aut etiam praelio, di armis , vel quomodolibet, alia occasione, nullo impulsu, saepe etiam nulla ipsorum notitia praecedenter unum diligere. illi victoriam exoptare, alterum vero, nequaquam, aut etiam odio prosequia Hinc fortasse arctis fima , inter aliquos amoris vincula, amoris inquam, non concu piscentiae, sed amicitiae, quae nullam certam, aut probabilem sui causam habentia, admirationem nobis faciunt Nouit autem etiam Aristot aliquos motus, in anima primum excitari, ab anima vero in corpus redundare. Cum enim Irab. de anima, aduersus hanc Platonis sententiam de motu animae male tamen, cperperam acceptam disputaret dixissetque, animam non irasci ac melius esse non dicere, animam miserari, aut addiscere, aut cogitare sed hominem anima, haec subdit verba me autem non tanquam motu imista existenies sed aliquando quidem,wque adirim, aliquando quidem ab Ia,vrfensi quidem ab his remistentia vero ab ista, ad maι- , qua sunt in enseum. strumentis au quietes. Quibus verbis, perbelle suam sententiam explicauit, quaecum praeceptoris sententia, minime pugnat, si recte accipiatur. Hoc vero, ut clarius explicemus, supponere oportet omnes Praedictos motus , aut passiones Cutcumque libet appellare, 'uae
Communes sunt animae iccorpori dupliciter considerari s ac Proinde dupliciter definiri, ut ita ictor docuit r. de anima partici 1 formaliter , scilicet, aut penes formam, dc materialiter vel penes mat riam, ut, cum definimus iram formaliter, illam dicimus esse appeti tum vindictae, cum vero materialiter effervescentiam sanguinis,circa COr utramque vero , esse considerationem Physicam. Hac supposta distinctione, dico negasse Aristotelem hos morus, siue has passiones esse in anima materialiter, non autem Hrmaliter quod autem hoc sit Verum patet ex verbis citatis inquit enim. Hoc autem non tam uam motu in illa exsore. Cum enim dixisset, non animam irasci, addiscere, ac caeteras pacsiones huiusmodi patia sed homnem anima, hoc est totum compo situm , ex corpore, anima Volens declarare , quomodo tribuitur anim .e, totum hoc, passionum huiusmodi,in quomodo tribuitur cor Pori, inqait. Hoc autem , non amyuam mota , in illa existente Materialiter scilicet, non enim ira, quatenus est esseruescentia , sanguinis circa cor potest reeipi in anima, cum sit passio corporea. Secassiqν ηδν.