장음표시 사용
341쪽
Propterea terminus generationis existit , oc forma informans ita Entelechia.& anima quidem solis, ut principium generationis remem 1ale, anima vero hominis, ut principium generationis particulare, seu
proximum. Praeterea ra. Metaphysici parti . I . cum dixisset: Omnem
sermam simul esse, cu eo cuius est forma, subdidit , quos nihil prohibet, formam aliquam manere post, veluti animam , non omnem 3 sed Intellestum. ergo aliquam statuit formam insermantem separabilem. tamen lanc dicit Intellectum . Amplius a de generatiose animalium cap. s. cum statuisset animam rationalem, esse finem & terminum generationis hominis quod idem est ac dicere formam inform antem ιvt paulo ante monstrauimus, tamen paulo post,eandem extriniecus
aduenire docuit, quod est separabilem esse . Falsum igitur, is do ιctrina Aristotelis alienum est , principium , quod initio assumptum νfuit; omne i formam informantem materiam . ex necessitate etiam
ab ea inseparabilem atque corruptibilem fore. Hoc etiam expresse Aristoteles de anima docuit M. a. q. r. ubi eum statuisset, ex eo, quod mostrauit animam esse forma, alteram partem essentia Iem cori Poris viventis, omnem pariter animam esse Entelechiam siue perfecti habiam eiusdem corporis. Tandem, ne quis existimaret, hoc una, dc eadem ratione, de qualibet animae parte fuisse dictum , atque innonem pariter animam,esse actum,in persectionem inseparabilem,ab eo. cuius est anima, in particutior subdit . Puod igitur non sis anima s-
νυ abria a corpore, aut partes uadam 'sim sipat isti nata est, non manias m II quarumdam enim actin partium et irarum. A vero sua amn dbi prohibet . propterea quod uim corpori sumis . Quibus vel his,& sit dicat, qualdam animae paries, propterea esse separabiles, quia nullius corporis sunt actus, tamen non propterea negat illas, easdem esse corporis formas ι sed sormas esse statuit,diuersae, alterius rationis, cum enim alique, ita sint formae corporis, ut non solum dent esse, veru rixi etiam accipiant esse a corpore vel a determinatis partibus corporis . quarum sunt actus; quia ad certas corporis, vel alicuius partis dispω-stiones sequuntur, ut sunt, nutritiua sensitiva, proinde sequitur ve etiam sint a corpore inseparabiles, quasdam vero nihil prohibet sep rari, eo quod nullius corporis sunt astus, eo modo scilicet, ut a certim alicuius corporis qualitatibus,ri dispositionibus,mncreant. cuiusmo. di est mens siue Intellectus cui paulo antea dixerat ne fismento quidem , posse eertam aliquam partem corporis assignari. Neque enim. quia in definitione animae dictum fuerat, animam esse actum corporis
Physici organici, Propterea sequitur omnes Partes organicos soroactu s
342쪽
De immortalitate animorum. 323
ctus, eum anima partibilis sit Ratione, neque idem atque, omni ieius partibus sit esse, aliqua eius pars , alterius etiam generis videatur, ut de Intellectu idem Aristot dixit a Vibro parriciar. Sed veniamus nune ad rationes , quibus aduersarijsuam sententiam tuentur. Sunt autem rei veritate validissimae. difficillimae, ut soluantur, ex Aristotelis principijs, ita ut non sit mirum , si viri , etiam grauissimi, ipsi perterriti, falsam, cerroneam sententiam Aristoteli tribuero soacti fuerint. Praecipua autem rati, ea videbatur, qua Aristoteles animam forinmam informantem corporis viventis statuitis . labro cap. r. dum illam esse alteram partem compositi, actum,&quodquid esse de terminat, ita ut ex anima, & corpore, num per se constituatur, quemadmodum , exactu .mpotentia ex his vero multa prodeunt argumenta .vi primum Forma informans se habet ad subiectum , quod insormat Lut actus ad potetitiam probatur maior, quia ex forma informante in subiecto informato fit unum per se . Sed Intellectus non se habet ad corpus humanum ut actus ad potentiam. Pro batur minor, quia actus se habet ad potentiam, ut perfectio ad perfe-ibiles, non autem, ut perfectum, quare λrma non habet, ex se ipsa esse, vel existere sed in materia, alias ex forma materia, non fieret unum per se. Intellectus vero, habet et Te completum, cum sit separabilis. Ergo Intellectus, non est brma informans. Cum hoc pariis ter argumento, aliud conuenit quo dicitur essentialiter competere formit , quatenus sorma est, uniri materie, ergo non potest esse absque
materia Praeterea, certae potentiae, gertus, atque proportionatus
debet respondere a tua si sit informans mon enim, ex quolibet, fit quodlibet dicebat Philosophus 1 P0ficorum sed potentia corporis humani ad animam, est certa potentia, nempe, materialis' cora Ptibilis, ergo, actus pariter, debet esse materialis,& corruptibilis. Intellectua ergo eum sit immaterialis, 4nwrruptibilis, non potest Esse actus corporis humani, & forma intormans. Cum hoc , coinci dunt: duo alia argumenta, proposita a Sancto Thoma a contra gent S unum cap. et ubi inquit, quod substantia intellectualis,esse suum materiae corporali, communieare non potest, quia diuersorum generum, diuersus est modus emendi, & nobilioris substantiae, nobilius est Esses alterum vero cap. p. dicens formam materiam, sub eodem genere contineri, Intellectum vero cum sit incorruptibilis, non in e dem genere contineri, cum corpore corruptibili, quod Aristot docuita de amma parιic a I. ubi dixit Intellectium, esse aliud genua animae.
343쪽
praeterea si Intellemis esset forma informans, tunc esset una substantia
cum vegetati,in sensitiva alias essent duae formae informantes, quarum una alteri non est et subalternata, cum sint diuersi generis, ergo anima vegetatis,4 sensitiva, pariter essent immortales,' extrins Cus aduenirent,&non solum Intellectus, ut Aristot dixit . Itimo, si Intellectus esset forma informans corpus, tunc esset proportionatus corpori, cita, haberet naturam determinatam, a corpore , quare non intelligeret omnia, & amplius, reciperet cum corpore, qui esset forma corporis, cita omnia perciperet singulariter,cum omno receptum, reeipiatur admodum recipientis,in haec ultima argumen Ata attulit S. Thomasci par quaest. si articis secundo, o tertio loco.
Quibus omnibus argumentis, quamuis abunde satis recerint, Albertus Magnus,in Sanctus Titomas, Philosophorum omnium grauiosimi,&doctissimi, tamen, dinos pro virili ex Aristotelis germanis principijs, satisfacere conabimur. Praeferentibus, tum praedictis,sacris Doctoribus, tum etiam, antiquissimis, Graecorum Peripateticis nobis facem Singula vero argumenta, nuper ultimo loco digessimus, ut ex recenti ipsorum memoria eorumdem solutio euidentius elucescat. Ad primum vero argumentum,dupliciter respondemus. Primo,ex Aristotelis doctrina Secundo,etiam ex vera Philosophia. Ex Aristotelis doctrina, concessa maiore dicimus ad minorem quod Intellectus dupliciter consideratur, nempe ut Intellectus, dc ut pars animae ut Intellectus, eatenus, est quid completum,nec respicit corpus,ut actus potentiam, ut vero est pars animae, eatenus, est quid incompletur . α respicit corpus sistamis potentiam. Hanc vero distinctionem, esse Peripateticam. Primo ex Aristotele probabimus, deinde ex antiqui Gsimorum expositorum sententia Tertio, etiam ex ratione ex Aristotele a P sicorum parite a . ubi animam humanam, specie, siue su stantia separabilem, in materia tamen,&a Physico considerabilenti, statuit. Hoc autem,novosse animae humanae competere,certissimum est, nisi ratione Intellectus, qui, ut Intellectus est,corpore non indiget,
cum eius propria operatio, non communicet cum actione corporis tat vero quatenus est homini principium appetendi , dc discurrendi;vel etiam cum phantasimatibus intelligendi oportet, ut sit in crarpori. ostendimus etiam , ex eodem Λristotele I de partibus Animalium . cap. i. ubi determinat, ad Philosophum naturalem, non pertinere com- siderationem de Intellectu ea potiusimum ratione, quia Intellectas non est natura, cum non sit principium motus. Hoc autem totum non modo erit contra, id quod attulimus, ex a P Iscorum, nempeti
344쪽
De immortalitate animorum. Mas
ad naturalem spectare considerationem, etiam formarum separabivlium, ratione, quatenus tamen sunt in materia, verum etiam erit a solute falsum si cum Intellectus non solum ut principium motus, quo
intelligimus , si motum pro operatione accipiamus , sed etiam motus propriae sumpti scilicet localis, cum Intellectus practicus, huius motus in nobis sit principium, ut idem Philosophus docuit, A de anima . nisi hanc supponamus distinctionem , quod Intellectus ali. quando sumitur vlJntellectus, absolute, M simpliciter,in ita noris spectat, eius consideratio, ad Naturalem, sed ad Metaphysicum ita enim est separatus ivel separabilis,ac non est natura,cum non sit principium motus in corpore. Aliquando vero sumitur, ut pars animae,dcita eius consideratio ipectat ad naturalem, cum sit forma in materiaia,&tunc etiam est natura ac principium motus, cum sit Intellectus practicus, qui est Intellectus coniunctus cum sensu okoperans cum 1ensu, ut in utroque loco , sibi undique concors Aristot loquitur, a Physicorμm,4 primo de partibus. Atque ita, cum S. Thoma, in opusculo, de unitate Intellectus, contra Averroem,& prima parte summae quast rσ in responsione ad primum. Praeci se, ad minorem argumenti, qua dicebatur Intellectum nequaquam se habere ad corpus ut actus ad potentiam, quia Intellectus, est actus completus. Respondemus, quod Intellectus, non quatenus Intellectus, se habet ad corpus, ut actus ad potentiam, ita enim, non est actus corporis; sed quatenus est pars animae ut ipsum Aristot accepit s. de anima
partie. r. dicens et me parte autem anim. . qua anima intestim , se μιι.
Eatenus enim, Intellectus est actus corporis, quatenus est pars animae, quae est forma, dc actus corporis,in ita,Intellectus, non est actus completus 3 sed incompletus, quod optime sequitur, si statuamus distinctionem allatam a S. Thoma s. par.smma quaesius ara. a. in responsione ad primum videlicet, esse completum sumi dupliciter, uno modo, prout distinguitur, contra inhaerentiam accidentis, &formae materialis, desita verum est, Intelle tum esse actum , siue substantiam completam ratio autem modo, quatenus distinguitur contra imperfectionem partis in ita dicimus Intellectum esse actum incompletur , cum sit pars animae 3 ac propterea Aristoteles, Intellectum, nunquam animam med partem animae appellauit. Hanc vero doctrinam, apud
antiquissimos Peripateticos legimus . Apud Philoponum a. de
anima in expositione a partis his verbis : Si igitur, o anima atronao D velut ea . qua separabilem subsanium habet , non ere Entelech corporis,
τι ero , Pa talem , ad corpin habitum Ueperisci secundum quem , etiam x iii anima
345쪽
anima πιιών 'amque anima ad corpus dicitur est in Emelechia eo ar. . neque ab e separatu . nam peparata ab eo dimitris Has operationes , qua ex habita ad illaiconsequuta fuerat veluti vivum facere, Missi naturais omnes Ius communicare, ου' quid aliud tale est. Et apud Simplicium a. de anima in expositione partis tali pacto. Tuod vero separabitu anima circumscriptiuum , est determinatiuum es . ia uidem, Esum, non omnino sui est iurui sed alterius portio euadιι vide-tice amma a non corpori anima . Rua vero anima alterim es , eaom in eis actu eorporis , est perfecti . atque huius quidem non omnis , sed naturalis . Animaduertendum autem est, quod Simplicius quamuis existimauerit cum Aristotele, animae humanae aliam partem esse ins Parabilem, vegetalem scilicet, Uentientem, aliam vero separabilem nempe intellectivam, tamen putauit, utramque esse constituentem siue formantem, quare putauit Intellectum, partim tribuere esse ire operationem ipsi homini ut cum est Intellectus practicus , partit Vero Operationem tantumst ut cum est speculatiuus Ita ut tota quidem anima informet corpus sed una pars, tanquam separabilis 3 Intellectus, scilicet, altera vero, tanquam inseparabilis, vegetatis v Puta, sentiens. Hoc vero expresse docuit Simplicius, in fine citati commenti, his verbi. Vna igitur est tota animalis anima se sted ea v. qua
seiunctam, o mouentem , o tentem habet panem, alteram vero partem --
nifestius etiam docuit Intellectum , quamuis sit separabilis esse ser-mam informantem eodet a de anima super partic. at tali pacto. αμ etiam pers cutim sit, atque manifestum, quod alterum es genere , ana. maci a ratior ab His quae sint corporibus inseparabιles, qua νι separetur es. apta nata , atque aliquando quidem, una cum etsi unam perfici sub antiam vetuit , est cum corpore compositum perficit . Nonnumquam autem , omnes
has scundas deserens. His autem verbis , duo simplicius profitetur, Vnum,quod Intellectus simul cum vegetali, sensitiua unam perficie substantiam. Alterum vero, quod simul cum corpore compositur perficit , quibus nihil clarius, ad hanc rem excogitari potest, quapropter valde mirandum est, quonam pacto Simon Portius,4 alij quam Plures. Simplicio contrariam sententiam impingere ausi sint. Ratione etiam hanc esse Peripateticam sententiam, probatur, illa enim est forma informans aliquod compositum, quae dat ultimam perfectionem illi composito sed Intellectus, quamuis extrinsecus adis ueniat, dat ultimum esse ' ultimam perfectionem homini, qua homo est sui patet ex Mistoti a d gemr arimatam cet. I. saepius citato.
346쪽
De immortaIitate animorum. 327
Ergo Intellectus, quamuis extrinsecus adueniat, separabilis sit, est forma informans hominem, haec pro prima responsione, ex Aristor. sententia. Possumus etiam , secundum veram Philosophiam respondere cum S. Thoma a contra gentes,cap. r. ct prima parte quais. 7σ inia
responsione ad quintum, quod anima intellectiva, cuius unica est substantia diuersis praedita potentijs, illud esse in quo subsistit, communicat materiae corporali ex qua, anima intellectiva fit unum, ita ,
quod, illud esse, quod est totius compositi, sit etiam ipsius animae mhoc nullum est inconueniens, quia compositum non est, nisi persor mam Scio equidem, hanc doctrinam fuisse impugnatam a Scoto, iris .sententiarum disina. 3. quas I. in quolibetis quaest. tamen strenue illam tutatus fuit Ferrariensis, quem poterit consulere studiosus Lectora contra gente , in explicatione δ. capitὰ Qita quidem soluta sit prima, 4hera ipsi adhaerens ratio Assecundum vero argumentum pariter dupliciter respondemus . Primo ex Aristotelis sententia Se cundo etiam ex vera Philosophia, ex Aristotele, supposita duplici consideratione Intellectus , quam supra statuimus, una quatenus est Intellectus in quo ad eius substantiam, altera vero, quoad eius habitudinem ad corpus, 4t est pars animae. Dicimus ad maiorem, quod actus debet esse pio portionatus potentiae, certe respondere potentiae , tamen quatenus est actus, &certam habet habitudinem ad potentiam , alias non esset adaequatus potentiae. Sed potentia est materialis,in corruptibilis, ergo actus est materialis in corruptibilis,quatum pertinet ad id, quod respicit potentiam , Materiam quam perficit, non autem simpliciter,in quoad eius substantiam , nisi secundum substantiam haberet esse a materia, quod non competit omnibus formis, atque ita, non concluditur, nisi quod Intellectus desinit esso quatenus est forma informans,in pars anima , corrupto corpor . non autem quod desinit esse,incorrumpatur simpliciter : quod vero aliud esse habeat Intellectus, dum est in corpore, & est pars animae, aliud vero, cum est absolute Intellectus, patet ex eo; quia habet alium modum operandi i dum enim est in corpore est Intellectus potentia, nec intelligit sine Phantasmatibus, quod illi non competit ut est a corpore separatus ac propterea dixerat PhilosophuSs de anima partie I .nrum autem continga aliquidseparatorum intelligere ipse existentem non separatum a magnitudine, an non , eonsiderandum eo posterius. Quasi supponens,ipsum separatum a magnitudine separata etiam intelligere ivt bene deduxit S. Thomas. Hanc vero responsionem, legere est,apud
4implicium 3. 4 amma super parite oo. dum explicat illa Aristotelia x iiij verba.
347쪽
verba . Pasi lis vero Imestrem corruptibilis , tali pacto . eur autem hoc fiam immortale in Z an quoniam subiungi manifese passibilem mellictum corru'ibilem esse Psed abiure posse aliquis . quomia . cum ct iste Imesiectus
sit, corrumpitur si vel si immaιerialis ere , NatuIam na-que fuit . muem Intellectam Me materia esse . ct ea quιdem ratione quoque , omnem uiaem Inteluctum, intergibilem me a non conuerso, immatenalem formam, quas inteligibitis, Inteluctum esse . An asibilis smesiectus materialis era , o
potestate est hoc ipsum passibilis, ct imperfectas Intessictus id totum exsens, quantister pasibilis sit, ct idcirco etiam corruptibilis et , qualenas pastibias existit. Sed dicet aliquis, quod etiam supra tetigimus, si ementiale est, intrinsecum formae, visite perfectio materiae, quomodo hoc potest corrumpi absque eo, quod eius substantia corrumpatur ad hoe dico, quod corrumpitur secundum actum,etsi non secundum aptitudinem. Quod si iterum instet, de hac aptitudines aut aliquando relucetur adactum, desita dabitur regressus animarum . a quo Aristot abhorret, aut nunquam reducetur ad actum, quod absurdum est dicere de apti tudine naturali ad hoc, pro tempore dicimus, nam fusius in sequenti libro respondebimus, quod a titudo naturalis est multiplex, alia enim est, aptitudo naturalis, alicuius rei, ad aliquam operationem propriam illius rei ut aptitulo lapidis admotum deorsum, alia vero est aptitudo naturalis, ad aliquam operationem communem tot aptitu do lapidis ad frangendum, vel comminuendum de aptitudine naturali, ad propriam operationem alicuius rei, absurdum est, quod nunquam reducatur adactum, tunc enim species , dc qui ditas illius rei, esset frustratoria a vero de aptitudine communis operationis notis est absurdum , quia etsi non redueatur ad actum in uno indiuiduo, vel specie, poterit reduci ad actum in alio. Ita pariter in proposito,curris actus informandi, non sit proprius intellectui humano sed competae alijs etiam formis, nullum erit absurdum , si infinito tempore post
mortem, ex Aristot sententia, non reducatur ad actum; at vero absurdum emet, si Intellectus, secundum propriam operationem, quae est intelligere aeterno tempore frustraretur. Sed melius respondentTheologi ex principi j nostrae id ei, quod non frustrabitur semper haee aptitudo, cum omnes homines, aliquando sint resurrecturi. offuismus etiam cum Sancto Thoma locis saepius citatis a. contra gentes cap. σ3 ct r. parae quass. o. art. r. in corpore in cum Alberto agno, bello, de natura, origine animae eap. s. s. non solum ex Aristot.
doctrina sed etiam ex vere Philosophiae princ ijs respondere, negando maiorem praedicti argutae 'nti, in qua dicebatur actium deber
348쪽
De immortalitate animorum. ' a'
esse proportionatum, d adaequatum potentiae, tanquam falsam ut enim praecisis verbis Sancti Thomae utar masio forma es nobilior tanto magis dominatur maιeria orporati , es mini et mne*ιιur, o magis se operatione ι vel virtute excedit eam , unde videmus, quodforma mixti corporis habe aliam operatιonem, qua non causetur ex quatitaιibas elementarib- . is quanto magis proceditu in nolabrate sermarum , ni magis inuenitur minus firma materiam elementarem excedere . ca anima vegeιabilis insequam serma elemoralis . or anima sensibilis , plusquam anima vegetatis. Anima autem humana , est Irima in noritiυι firmarum undecimamum sua virtute excedi . materiam corporalem , quod habet aliquam operationem, o virtutem, in qua nulla modo communica maseria corporatis χ hac vim
Haec Sanctus Thomas, quorum omnium certissima principia, demonstrationem videre est, apud Albertum Magnum, loco citato, quae nolui huc transferre, ne aliorum verbis meum opus excresceret. Hac eadem solutione pariter respondetur alijs duobus argumentis 3 adiunctis QPrimum primo, in quo dicitur, non posse Intel lactum Communicare, esse suum, materiae corporali, cum sit diuersi generis.
diuersorum generum, diuersus sit modus emendi potest responderi. iuxta primam responsionemri ex doctrina Aristotelis quod Intellectus, non tribuit eme simpliciter materiae corporali, quinimmo meque esse animatum, sine alijs sormis materialibusci scilicet vegetati,in senositiva, quae sunt eiusdem generis; sed simul cum illis &hoe est esso substantiale, cum sit ultima forma qua constituitur homo, in esse hominis, ad quam vegetalis,&sensitiva se habent, tanquam pote notia, lice materiar, ad ipsum actum neque obstat, quod sint formae diuersi generis , ut inuicem subalternentur, nam quamuis Intellectus secundum substantiam, sit immaterialis , tamen quatenus est pars animae est forma in materia, Me terminus generationis compositi materialis, atque ita, sunt in eosem genere dc propterea Aristoteles, Intellectum non exclusit a consideratione Physica ut dictum est supra, fusius dicemus infra in propria disputatione ex hoc etiar patet solutio ad secundum. Verum haec ex Aristotelis sententia, dicta
sunt, qui ex duplici substantia itum materiali, tum etiam immateriali, humanum animum constare existimauit. Cum autem haec sententia falsa sit , erronea sol fusius suo loco monstrabimus . Propterea , aliter , 6c vere, cum Sancto Thoma, utrique argumento respondemus:
ad Primum dicimus , nullum esse inconueniens, si serma immaterialis tribuat suum esse materiae corporali, at non eodem modo sed diuerso
349쪽
si uerio pro diuersa sui natura, atque conditione; non enim tribule materi corporali, ut sit forma immaterialis edit sit recipiens , csubiectum ad aliquid altius eleuatum , cum tamen ipsius substantiae intellectualis,esse sit tamquam principij,in secundum propriae naturae congruentiam.
Ad secundum vero dicimus, cum Arittotele, in praedicamentis capite de substantia, & cum S. Thoma a contra gentes R. p. falsu I esse, quod assumitur in argumento , scilicet, formam di materiam esse sub eodem genere i forma enim in materia , non sunt sub eodem
genere, tamquam species eiusdem generis ι sed reducuntur ad ider genus tot sunt principia constituentia speciem,quae est sub illo genere. hoc autem expresse docuit Philosophus, qui in Categorijs capite, do substantia, sub genere substantiae, non constituit, nisi substantias primas, substantias secundas deforma autem, materia nullam habuit mentionem, quia non continentur sub Categoria nisi , ut sunt principia substantiae ac propterea bene inquit S. Thomas, quod subis stantia intellectualis, corpus, quae seorsum existentia essent diuerissorum generum species , prout uniuntur , sunt Unius generis , ut principia. Ad aliud quoque argumentum, in quo dicebatur, si Intellectus esset forma insormans, tunc esset una substantia, cum vegetali, dessensitiva, tune vegetalis in sensitiva pariter essent immortales, de extrinsecus aduenirent. Respondemus etiam cum Sancto Thoma, in opusculo, de unitate Intellectus contra Averroem; dupliciter. Primo, ex sententia Aristotelis, negando priorem sequelam i patet enim ex vetbis Aristotelis, quod ipse hoc indeterminatum reliquit, utrum In tellectus differat ab alijs partibus animae, subiecto M loco; ut Plato dixit, vel ratione tantum Tamen si detur, quod lunt idem subiecto. sicut verius est, nec ad hoc inconueniens sequitur, dicit enim Aristorii a de animi, quod limiliter se habet ei, quod de figuris , dc quae se .cundum animam sunt, semper enim in eo , quod est consequenter, est potentia, quod prius est,in figuris, oc animatis ad probationem vero consequentis, dicimus, ut etiam antea dicebamus, quod nihil impedit formas diuersi generis esse inuicem subalternatas nam quamuis sint diuersi genetisci secundum substantiam, tamen quia sunt principia unius substantiae, quae est sub tali genere, eatenus etiam, de ipse dicuntur eiusdem generis , vel dicendum si subiungit S. Thomas, quod quamuis trigonum separatu a tetragono, est alia species, tamen ut est potentia in tetragono, non est alia, ab illo species. Ita dessensitiva ae vegetativa, quamuis separata ab intellectivo, sint alia species anima:
350쪽
tamen eoniunctie, cum intellectivo sunt idem specie, & substantiao quod si quis instet, aliam esse rationem, nam trigonum,in tetrago num differunt tantum specie, at vero sensitiva, & intellectiva disse runt plus quam genere, cum una sit mortalis, altera vero immortalis. Respondetur,falsum esse, quod dii Ferat plus quam genere, immo quod dii ferant genere, nam quamuis videantur differre, ut una est mortalis. altera vero immortalis,genere, di plus quam genere, tamen non diis runt i quia saltem in hoc communicant genere, quia utraque concur rit ad constituenda speciem, quae est sub eodem genere; quare optime concludita Thomas, quod veluti trigonum, aetragonum, si essent diuersae species a diuersis agentibus productae, haberent diuersas causas suae productionis ι trigonum autem, quod esset eadem species, cum tetragono haberet eandem causam suae productionis. Ita sensitiuum, vegetatiuum distinctum specie ab intellectivo , habet diuersam eausam suae productionis , non autem sensitiuum,4 vegetatiuur coniunctum cum intellectivo, & idem specie. Hoc vero nullum habet inconueniens , quia effectus superioris agentis habet omnes virtutes, quas habet effectus inserioris agentis, aliquid amplius, quare λrma intellectiva, quae est effectus superioris agentis, habebit omnes potentias animae vegetativae, sensitivae, quae producitur ab inferi
ri agente in aliquid amplius hoc est potentiam intelligendi. Ad alia
vero duo ultima argumenta respondet S. Thomair. parte quast.=mara. r. ad quartum megando consequentiam,nam quamuis anima humanaia. st forma insermans,& actus corporisci tamen Intellectus qui est eius facultas, no est actus corporis .d ita, no determinatur a corpore,nec fit
ab ipso singularis, ad cognoscendum. Verum, quia aduersari j suam ipsorum opinionem, etiam auctoritate fulciebant, Eudemi Theophrasti, Simplicij dc Themisti j praeter antiquissimam Platonis au-cctoritatem, propterea dicimus, quod falsum est, ipλrum assumptum nullus enim ex praedictis, putauit Intellectum, non dare esse homini,α quidem quantum ad Platonem attinet: Eius sententiam ex grauissimis Platonicis, fusius explicabimus in sequentici quoad Simplicium, α Philoponum,clare ostendimus, iam pis contrarium sensisse, idem etiam sequenti capite, de caeteris recensitis monstrabimus. Quod attinet ad auctoritatem issent, Nazianzent,i Iustini Martyris facit pro nobis, quia ipsi assirmarunt Aristotelem, statuisse animam huma. Nam esse sormam informantem, quamuis negemus consequentiar inde ab ipsis deductam, quod propterea existimarit Aristoti animam mUIta ictu dicimus vero, ut alia retiam dicebamus, vel ipsos fuis