장음표시 사용
331쪽
tionibus ductus Alexander Aphrodisaeus libro suor. Ha ima ea'. o M. docuit omnem anima mesIe amo pore inseparabilem. His etiam peris moti Sanctissimi viri, Gregorius Nissenus, libro de Anima, ine surre actione re Gregotius Naaianaenus, orationa prima de Theologici de
Iustinus Philolophus, Martir, Oratione Parenetica ad gentes,existimarunt; Aristotelem putasse, omnem animam mortalem , etiar humanam libet autem Iustini verba recensere . PLI --ει, omnem animam emerimmortalem Oo soteles Emelechiam eam nominans, non immo
ratem censic sed mortalem. Aut igitur dicendum erit, ex Aristotelis sen. tentia , animam esse mortalem mi ipsam informantem dicimus, aut si ipsam immortalem statuamus; ut iam ante probatum fuit, ipsam eamdem non amplius informantem; sed assistentem tantum, quod non minus Aristoteli, dc veritati repugnat, dicere cogemur. Disticulistatem vero auget maxime; Aristoteles, qui hac in re varie M inconstenter, ubique videtur loqui, cum enim I a Metaphsicorum partis 1 diximet formam simul esse cum eo, cuius est formata de generat anima cap. i. dixit Intellectum extrinsecus aduenire , cita negauit esse formam, cum aduenire supponat praeeTistere,in eodem loco I a. Meio 3 sico Intellectum posse, post compositum manere pariter a firma. Dit, quod de forma, lactu passim pertissime negauit eum formatast substantia in completa, nec possit sine materia existere a propterea a. de anima parriciar dixit Intellectum aliud animae genus videri, hoc separari posse, tamquam perpetuum a corruptibili, is eodem lib. cap. n. cum dixisset omnem animam esse Entelechiam, corporis Physici organici potentia veram habentis proindeque inseparabilem. artic. r. subdit Eus igitur non si anima separab iis a corpore, aut parites quadam ipsius I partibilis nata eis . non immanifestum eis, quarumdam enim actas partium es ipsartim. A vero quasdam nihil prohibe , proptereacuod nullia corporis an actus. Amplis amem inmanifectum, A corporis
actus anima , Icur Nauta I auis.
Per partes vero separabiles, Intellectum significasse nemini dubium est, quem propterea separabilem dixit , quia nullius corporis est actus aperte igitur de Intellectu dixit, ipsum non esse alicuius corpo
ris actum, quin immo,&de tota anima immanifestumiae dubiun esse pronuciauit,an sit actus corpori si vel potius motor tantu ut Nauta Nauia ut vero de Intellectu, ubique locorum Aristoteles sibi concors est, nam&, de agnerat ammai eap. s. cum eius actione , nihil eo marmunicare actiori corporis dixitu ac propterea e X trinsecus aduenire,
I de anima panis .ps dissicile esse etiam fingere , quam partem,
332쪽
De immortalitate animorum. 3l3
eorporis occupet Intellectus, is de anima part ε. cfir esse immixtium, Ec norganicum in separabilem a corpore quae omnia manifeste repugnare videntur formae, quae intrinsece constituat,in tribuat esse cor. Pori Lac propterea, Plato, qui tartissime fatetur animam esse immot-ta Iem , ipsum nequaquam esse partem constituentem corpus, desser. mam existimauit, quemadmodum Aristot sed tamquam motorei tantum corpori assistere ut Nauta Naui, quare,' in Alcibiade, pri mo,hominem esse tantum ipsius animum dixit, non autem conflatum ex corpore, Wanimo, quod pariter in Phedone confirmauit, occi Cratilo corpus τοσωμα hoc est sepulchrum dicens eo quod in ipso, tamquam in sepulchro. vel in carcere anima claudatur. Hanc sententiam fuisse etiam antiquissimorum Peripateticorum, quam plurimi existimarunt, ut puta Theophrasti, dc Eudemi, Aristotelis auditorum:
postea etiam Simplicii , sed potissimum Themist ij, qui disertis verbis
Aristotelis sententiam fuisse, quod homo sit Intellectus agens s. de anima cap. 3r docuit Intellectum vero agentem esse idem, re , cum possibili existimauit. Ipsam vero potissimum tutatus est Averrora, multis in locis ac praecipue s. de anima, in magna digressione comment. I. eodem tithro comment. o. Ita ut opinatus fuerit, hominem non constitui, nec habere esse ultimum in indiuiduale ab Intellectu νsed ab imaginatiua, quam vocat cum Aristotele, Intellectum passibilem , siue passivum; quin immo,neque esse specificum Lita enimis quiecitato commento O in fine. Et per sum Inielctum, disser homo ab ali animalibus ors non, Iunc neces esse , v continuatio Intesiectus agenιis est recipientis, cum animatibi esse eodem modo. Quod si homo per Intellectum passivum, qui est imaginatio, disserta caeteris animalibus, ergo per Intellectum passivum , imaginationem constituitur non solun
in esse numerico I sed etiam specifico, quia homo per suum esse disserea interis animalibus, non tum inesse numerico; sed etiam inestὸ specifico, quod diligenter est aduertendum, contra aliquos Averrois as sectas, ut infra fusius monstrabimus . Haec in priori dubio, quae post
constitutam animi immortalitatem, magnum facessunt negotiumia, multamque asserunt dimcultatem. Quibus non obstantibus certissimo statuendum est,non solum ex vera Philosophia, ut san te decreuit Concilium Viennense sub Clemente V. Concilium Lateranense ultimsi, sub Leone M. Sessione S. Verum etiam ex genuina Aristotelis se tentia,animam rationalem,' intellectivam ac proinde etiam Intel testum ipsum esse veram hominis formam, tribuentem esse, in mantem, ut dici solet, eamdem e immortalem separabilem ot
333쪽
iam ante. ex Aristotele probatum fuit, Ae primo id Aristotelis anct ,ritate monstrabimus, qui a de anima, cum tradidisset communem . lam atque uniuersalem animae definitionem, qua dixerat animam esse Entelechiam corporis , Physici, Organici potentia vitam haberi. tis atque ex ea deduximet omnem animam esse inseparabilem , aut
quasdam ipsius partes, si partiri possit cum aliquas separari posse
non sit absurdum, quia nullius corporis sunt actus pariterque dete minasset, de intollectu, quod non eadem ratione se habet, cum cael ris animae partibus, quae ratione tantum, non autem loco sunt inuicem separabiles sed videtur aliud animae genus esse, hoc separari posi . sicut perpetuum a corruptibili,tandem definitionem propriam in spe. cialem cuiusq; animae dicturus, cum praefatus fuisset, id quo vivimus. sentimus dupliciter sumi vertamquam principium, quo vivimus.& operamur vel tamquam principium , quod vivit,in operatur, concludit dicens: Anima autem ides quo visi ν- is δεηι-- o moue
ἀam eris se serma sed non, is materia. subiectum. Praestipposito igitur, quod Intellectus non siit actus inseparabilis i sed separabilis pra supposito, quod sit aliud genua animae,m hoc separabiles ut perpetuum a corruptibili, adhuc illum in animae definitione conclusit, non minus ac vegetatiuum, dessensitiuum, quin immo & eundem ess principium , quo primo intelligimus, quemadmodum vegetatiuum, quo primo vivimus , de sensitiuum , quo primo sentimus asseruit. ex quo, ita arguo. Intellectus est principium, quo primo intelligimus, ergo Intellectus est forma informans, non autem assistens stois
batur sequela, nam i Intellectus esset forma assistens tantum in non informans I tunc nos non intelligeremus primo sed Intellectus, qui es in nobis, primo intelligeret, nos autem secundario, nempe, quia In tellectus, qui in nobis est, intelligeret, quemadmodum, neque Nauis. primo intelligit sed secundario, quia Nauta, qui intelligit est in Navis quare &merito, ex hac definitione, deduxit Philosophus, animam esse rationem quamdam, formam hoc est sormam informantem, quod melius in Lectione Graeca exprimitur, quam in hac eius versione.
Hoc est , Ita, ratio Parim M. O species i sed non vimauris,ormiectum. Quae verba si ita legantur cum superioribus, adeo apertum Aristotelis sensum reserent, ut nullus amplius relinquatur dubitandi locus, tali enim pacto se habent his ima auum ides quo visi-- , es senti-- is movemur est ηιοβα-- 8ρ- .m, νωι auadam μ. o dureis sed non,
334쪽
v m Ieria, subiectum. Animaduertendum autem est, quod illa par ticula 2δε vertenda est secundum propriam significationem spacies, atque ita clarior erit sensus Species enim sumitur, prothem informante M tribuente eme quemadmodum esse specificum, sumitur pro esse substantiali, α intrinseco . Praeterea,si Intellectus esset tot
ma, assistem tantum, de non informansi tunc esset una ex intelligentiis, quod ultro concedit Averroes multis in locis, Ac potissimum a Ganissa commenι. s. his verbis E hoe necesse es . in omη intestigentia ab- fracta, os π,ηon esses multisado in formu ab actis. Ad hoc autem mulota sequuntur absurda, contra Aristotelis doctrinam. Primumanterulectus humanus, non esset potestate omnia intelligibilia, neque esset veluti tabula agrapha, ut Aristot docuit, de asin , probatur sequelat Primo, quia intelligeret seipsum, ut caeterae intelligentiae. Secundo, quia intelligeret, alias intelligentias superiores, quod Averroes Oaestus fuit affirmare f. de aninia comment. s. dicens: Dicteumesieὐι- reincipiens neces es, is inrefgar Imesiectum qui es in actu . Tertio, quia oporteret habere aliquas rationes intelligibiles insitas, ut dicebat Plato, ut possiet ex se ipso intelligere, veluti enim ex sui natura, nuIIutria haberet respectum ad corpus, nisi accidentalem, ut illi auisteret, tam quam motor , ita, neque quoad suam propriam operationem quae est intelligeres ac propterea habitum principiorum insitum, meoaeter num in hoc Intellectu A uermes statui loco citato ' de anima tria, digressioneis commemi, dum inquit: Tecesse es , Imesiectas mitemtam si denudatis a priorins naturali communibus toti steriei han se. scilice primu propositionibus, ct firmationibus singularib eomman omnιω- . Hae emmiorestem Funt unica, secundum recipiens , mulis Fecundu- .ntentionem receptam , secundum uisur modum . secundum quem sunt unica Mere rio sonaterna. Quae omnia quantum sint absurda, 4 dogm tibus Aristotelis aliena, non est opere pretium demonstrare, cum id omnibus; vel leuiter in Peripatetica doctrina versatis, apertissime si e manifestum. Vnum tantum non praetermittam quod ultimo loco attulimus, de habitu principiorum, quem intellectui insitum, coaeternum Averroes dixit quod certe mirandum est , quo pacto noni
fuerit animaduersum , ab homine Aristotelis studiosissimo minui
omnium accuratissime eius Logicam totam est interpretatus Imri Posteriora Analitica, talia conscripsit Commentaria .ut magaa fuerint
appellata'. Sententiam hanc validissime, & disertissime, tamquam falsam fuisse ab Aristotele consutatam lib. a. pinerinum Maliticorum ea
visim/, ubi ostendit inductio a sensibus accepta, in nobis habitum
335쪽
principiorum fieri, non autem natura esse inlitum, cum sit absurdum nobis ingenitum esse habitum aliquem , nec intelligi . Secundum vero absurdum est, eo quod Intellectus non esset potentia animae, cuius contrarium legimus apud Aristotelem, non blum loco citato, ubi dixit animam esse principium , quo vivimus, sentimus, movemur, cintelligimus primo , sed etiam tertio de anima para. a. ubi dixit, Intellectum particulam, siue partem animae, cum nulla intelligentia possit esse pars,aut potentia animae. At vero omnium maxime absurdum, non modo contra Aristotelis; sed contra omnium Philosophorunia, quin immo contra omnium hominum sententiam, sequetur,hominem non constitui per Intellectum, neque esse rationalem neque esse praeditum alia anima, quam sensitivi, neque differre a Best ijs , caeteri sque alijs ratione orbatis animalibus.
Haec autem omnia non erit difficile demonstrare, fatetur enim , Auermes ira de anima comment. s. 6 M. & alijs quam plurimis ini cis, hominem cogitatiua constitui tamquam ultima differentia , non autem Intellectu, nulla alia praeditum esse anima, quam sensuali,
cum cogitatiuam imaginative gradum ' speciem esse non neget, neque per aliquid aliud quam per hanc ipsam a reliquis animalibus dit erre . His autem omnibus aduersantia Aristotelem decreuisso certistimum est, qui intrinsecum hominis principium existimauit Intellectum , dicens ipso animam humanam intelligere dc sapere, hoe
est esse principium intelligendi, De parte autem anima qua anima intelligit, o sapiι. i. de anima partic. r. sis de anima cap. penaseimo, o vis. iuxta vulgatam Averrois partitionem , hoc est a pararc. so. q; in finem.
contra Empedoclem, Momerum inuehitur, qui idem existimabant sapere,in sentire, & multis argumentis ostendit imaginatiuam differre, non ilum ab Intellecti sed etiam ab opinione, & apertissimeis eodem loco partis Is a. ex hoc statuit inter sensum,4 Intellectum differentiam , quod sensus inest omnibus animalibus intelligere autem paucis,in nulli inest , cui non insit,in ratio,in statim infra sequenti particula differentiam statuit inter sensum, imaginationem mantellectum , his verbis. Imaginasio enim aliud eis es a sensi , seu ratiocinatioH. Quare aduersus Averroem, ita arguo. Homo constituitur per imaginativam , ergo homo non constituitur per Intellectum, prohatur 1equela, quia numquodque constituitur inesse ab ultima formi si igi.
tur vltima forma hominis sit existimauit Auerr es , est imaginatiua,
imaginatiua, non est intellectus , ut iam ex Aristotele ostendimus, ergo homo non constituitur ab Intellecti ergo homo non est ratio inlis s
336쪽
is, eatenus enim dicitur rationalis, quatenus intellectu praeditus ese. Dicere autem hominem non esse rationale animal, nemo hucusquo hominum, ne dicam Philosophorum est ausus, praeterin uerroem dc
eius asseclas . Neque satisfacit, quod aliqui ex ipsis impudenter dilasunt, hominem rationalem appellaris propria imaginatiua , quae est
apta nata , parere rationi , ac propterea dii fert specie ab imaginatiua Brutorum, quod significauit Averroes 3. de anima comment. ao. . et
malib- essu eodem modo. Exclusit enim aperte Aristoteles hunc sensum lib. I. moratium cap. vltimo, quo ex loco hanc doctrinam sibi sunt mutuati. Vbi cum partem animae concupiscentem , aliqtio pacto Rario nis participem statuisset. Duplicem rationalem commemorat, nam quae proprie 4 in se rationem habet alteram vero, quae talis dicitur, quia rationi obsequens est, ut ii, qui dicto patris est audiens , quaro, duplex virtutis genus proponit, unum intellectivum, ut sapientiam. perspicaciam, trudentiam Alterum vero morales, ut liberalitatem, e temperantiam, haec autem sunt eius verba Euod si dicendum eis.
hanc πρque partem rationem habere, duplex cri ea, qua atronem habes. H. 3era enim proprIa, ct in se eam habebit . altera ιλι- is, qu dicto patris, audiens es virtus quoque secundum hane disseremiam distinguitur, nam alius . ex ipsis intellectiuas , alia morales dicimin Iapιentiam , Πυριcaciam cis prus Aenisam intellectivas tiberalitatem, o temperanιram morales cam enim decomoribus loquimur. non sapientem au perstιcacem esse mansiuetum, a temperrantem aliquem dicimin Landamin etiam apientem ex habitu habitin vero
laudabiles, virtutes appetiamin. Ex quibus patet nequaquam hominem idici rationalem ab imaginatiua, quae est apta nata parere rationi ut
perperam ipsi existimarunt; sed a ratione desintellecti, qui proprio illi inest, hoc est tamquam principium intrinsecum in substantial ,
ex quo non magis dicuntur humanae, virtutes morales quam intellectuales, quod fieri nequaquam posset, si Intellectus homini tantum assisteret, neque illi ut principium intrinsecum, & formale inesset. Sequitur etiam ad hanc Averrois sententiam, hominem nulla alia praeditum esse anima quam sensuali, si enim homo constituitur per c gitatiuam, cum cogitati ua sit quaedain imaginatiua, rimagmativa intra ambitum sensitiuae contineatur Sequetur hominem nulla alia praeditum esse anima, quam sensuali i quemadmodum reliqua antinalia Bruta, quare homo non disteret a caeteri, animalibus brutis, Peuco rationale .m irrationale, cum ultima forma hominia sit cog ta-
337쪽
tiva, quae proculdubio, differt ab Intellectu, cratione ex Aristotelo locis nuper citatis hoc autem sponte conressus fuit Averroes loco saris
Pius allaro amma omment. ao dicens per cogitativam differro
hominem a caeteris animalibus , quare ex eius sententia , non magis differret homo ab equo, quam equs, ab asinori quod quantopere sit absurdum, declarare non est opere pretium, hoc enim, non nisi stultus, unquam poterit assirmare ita ut de his talia dicentibus prophe.ticum illud, rei veritate usurpari possit. Homo , cum inhonore est non intectis , comparaim es iumentis insipienti milis factin es agis. Quare hominis definitio, non erit,animal rationale, ut hucusque Philolophi omnes statuerunt, sed animal irrationale, cum ultima diffi rentia sit loco sol mae, ratio autem, Intellectus ex Auerme, non est hominis forma, est autem forma cogitativa, quae utique, neque est
Redarguunt etiam manisestissime positionem hane, Aristotelis verba a de generatione inimalium cap. s. paulo post principium , ubi enarrans ordinem, quo gradus animae in genitis embrionibus acquiruntur, haec habet verba : Ergo animam in ινι haberi egeralem patim egi sed quamobrem, eam primum haberi necesse sit ex js quae alibi de anima iis rurimin aperium eis . Sensualem etiam , qua animal R. tempore proceaente recipi, o raιιonalem qua homo, cerrum in non enim mul, er anima f. homo , ne animat, Mequm, eademque, in cateris animalum ratρo II finis
enim poma contingis, proprium autem es finis uisses generationis. Auam-aHem de meme ratam , quo nam rempore , is quomodo . es unde eam recia piam qua principism M participant plurimam dubitatνr. Quibus saneduisculenter demonstrat, rationalem animae gradum,in non cogitatiuum esse ultimam hominis disterentiam, quin immo Intellectum esse λμmam hominis informantem, non assistentem, inquit enim rationali, hominem constitui, in , esse hominis, eandem esse terminum gen rationis, quo nihil clarius pronunciari potest illa enim proculdubio forma essentialis est, alicuius rei, qua aliquid constituitur in esse suo vli imo, completo, quatenus tale esti sed huiusmodi dicit esse rati nemo mentem,in homine, ergo mentem, seu Intellectum formam hominis essentialem. informantem statuit, non autem cogitatiuam ιvt perperam Averroes existimauit. Neque vero frigida , Achillini, Antoni Mirandulani Bucca ferrei 1 Hieronymi Ponrani, & aliorum , Averrois tutelarium responsio, ipsi esse poterit adiumento, quin tot grauia, absurda, quae deduximus, non incurrat incommoda. a. nissimum enim est, quod statuunt, hominem quatenus homo est,
338쪽
De immortalitate animorum. II '
constitui per intellectum, hoc est in esse specifico quare, antelle estum formam informantem totam speciem humanam, dicunt ac proinde ab ea inseparabilem sed cum illa pariter aeternam: At vero quatenus singularis puta, Socrates, aut Callias, in esse numerico, Hue indiuiduali,constitui per cogitatiuam. Cum esse specificum, non sit diuersum ab indiuiduali, quamuis peculiari quadam ratione dicitur indiuiduale, quatenus scilicet, choarctatum est in materia,' cer tis eiusdem conditionibus determinatum, unde species dicitur totumia in indiuiddis, non autem indiuiduorum, &belle specificum dicitur finis, aerminus generationis, qua proculdubio est ipsius compositi, & indiuidui, ut ex Aristotele verbis, paulo ante citatis est manifestum, quare non est aliud secundum rem, esse indiuiduale,ri esse specificum,
quod clare etiam docuit Oria a. de anima para . . his verbis r numenim, es cum mulιipliciter dicatur . quod proprιe es, actus ere, express significans , ab actu, sorma non haberi, nisi unum & idem esseta quod, idem sit, specificum, α numericum cae propterea paulo ante,
dixerat non oportere quaeri, cur ex forma, Ac materia fiat unus . Patet igitur vanissimam esse Averrois defensionem,&auerro fauen.
tium fugam, de duplici esse specifico, Mindiuiduali nee minus chimericam esse opinionem, quod Intellectus insor me speciem, & non indiuidua Praeterea, duplex esse , non est nisi a duplici forma inius autem compositi unica est forma, puta cuiuslibet hominis qui sit subhumana specie, ergo in nullo homine poterit con siderari duplex est , specificum scilicet, desindiuiduales. Hieronymus Pontanus, in RO mana Schola, praedecessis meus b. . de immortiamte animi quod opus, post humum, cum essem Iunior.Cardinalis Sanctae Seuerinae vis insu, Ego imprimendum curaui cap. r. respondens ad hoc argumen. tum, inquit. Nullum sequi incommodum, si in uno commuto, duae
sunt formae, quarum una sit incompleta siue tribuat esse intomple-tum, altera vero completa tot in homines cogitativa tribula esse in completum, quia ordinatur ad intellectivam . quae tribuit esse ecim.
pletum sed parcat mihi vir doctus, ipse, sibi, α Averroi contradiciis inam paulo ante dixerat esse specificum, tribui ab Intellectu, indiuiis duale autem a cogitatiua Lergo cogitatiua complet intellectivam squia esse indiuiduale, superuenit esse specifico, tamquam minus viri. uersale, quemadmodum esse specificum . superuenit esse generico, prius enim est esse animal, quam hominem . praeterea coi tradicit Averroii qui dicebat per cogitativam diiserre hominem, a caeteris ani.
malibus , sed homo differt a caeteris animalibus, penes esse specificum,
339쪽
x numeri cum, ergo, tam esse specissi eum, quam numeri eum est cogitatiua , ergo cogitativa dat esse completum non autem incompletum, cum esse incompletum sit a so magenorica , ut Aristote . i. setaphnis. decreuit. Quod vero Auerroes inquit, intelle elum uniri homini, mediante cogitai tua , quia Intellectus, intelligit species in telligib: les , in phanta ratibus sue cum phantasmatibus repraeseri tatis sibi a phantasia hoc nihil refert ut homo dicatur intelligens, veluti enim paries, non dicitur videns, quamuis colores, qui in eo simi, repraesentent oculo species visibiles. Ita homo nona icetur in telligens, quamuis phantasmata, quae in eius phantasia sunt, repraesentent intellectui, species intelligibiles sed ab Intel lactu diceretur potius intelligibilis , quia in se haberet materiam obiecti intelligibilis, velati,in paries, a coloribus dicitur visibilis ι ut docte arguit S. Thomas
in opusculo, de unitate Intellectus contra Averroem c. p. s. o I. parte summa quas . st .anie. I.
Quin immo sequitur ad hanc sententiam, Intellectum nullatenus coniungi, copulari cum homines, neque etiam ratione obiecti otarguit Albertus Magnus, in opusculo de unitate Intellectus, contra
Α uerroem cap. s. ratione ast Intellectus enim Agens , cum abstrahit
species intelligibiles a phantasmatibus, illas collocat in Intellectu, non autem in cogitativa, quod expresse docuit Philosophus, de anima,cum
dixit animam esse locum specierum, non omnem; sed Intellectum, quare si Intellectus nullo pacto copulatur, cum homine nisi extrinsece , , motor tantum s species intelligibiles, quae sunt in Intellectu nullo pacto pertinent ad hominem, neque ad ipsius animam, hoc autem edi destruere totam Philosophiam si idem Albertus docuit, neq; enim scientiae, dc habitus speculativi, erunt in anima hominis i sed in Intellectu, qui non ei forma hominis, sed quaedam intelligentia , neque habitus activi, ad virtutem speetantes,erunt in homine, cum hi pariter sint habitus Intelae tus, quamuis practi ci quare, neque in homine erit liberum quod proculdubio ad rationem mi iri tatem suis Periorem spectat; sed spontaneum tantum, quemadmodum in Brutis. ita in actionibus humanis, neque erit vitium , neque virtus, nequ homo felicitatem unquam consequi poterit, neque ciuilem in activam , neque contemplativam, cum utraque ad rationalem animam
pertineat Lut Philosophuso morabum cap. vis decreuit Ratio autem. Due Intellectus homini intrinsece non uniatur. Et quamuis coheem plativam operationem, seu vitam, praest antiorem esse, quam homini conueniat, PhilolisPhu dixerit o. cihicor. ap. 7 ac homini non conuenire.
340쪽
ni rei quatenus homo est; sed quatenus in ipso, diuinum quid inest.
Propterea tamen non negauit, hoc homini competere, ex principio.
intrinseco in formali, cum infra sequenti capite felicitatem contem . Platiuam, humanam pariter appellauerit; sed eam homini, nequaquam propria esse significare voluerit , cum tali vita di pol illimum fruan tur,in maxime homines vero eatenus ipsa participant, quatenus diuinum aliquod in ipsis inest. Totam igitur, ut Albertus inquit, haec positio destruit Philosophiam , quare non solum a Philosophis δε S a
pientibus est reijcienda Lac protinus eliminanda , verum etiam assu G. libet, qui se hominis nomine, dignum reputet detestanda. Nunc vero, ea oportunum erit, soluere argumenta, quae initio disputationis, tria contrarium proposuimus. Et primo, primam rationem considerabi mus , quae est, basisi fundamentum totius disputationis ea autem huic principio innitebatur, nempe quod omnis forma, Huae dat est materiae, M insormans dicitur, ex Aristotelis doctrina, inseparabilis etiam dici debet a materia quare anima cum sit forma, quae dat esse viventi corpori, iure merito ab Aristotele δετελεκια Mem, hoc est actus primus, siue perfectio prima, quae ratio, 'uidditas est , in se, Parabilis, corporis cuius est persectio, fuit cognominata . Hoc vero principium Lut manifeste falsum, Aristotelis clarissimis auctoritatibus reijciemus ' primo ex particula asi a P ficorum , ubi Philosophus, formam aliquam Physicam statuit, cuius conssideratio ad Physicum seu naturalem pertinet, quia est in materia m perficit materia tria, quamuis secundum speciem, siue substantiam, separabilis sit a materia, quare&eius considerationem, partim ad Physicum, partim vero ad etaphysicum spectare dixit quatenus enim in materia est, eate nus ad naturalem pertinet , quomodo autem se habeat, separabilisse α quid sic Philosophiae primae, est officium determinare Haec autem serat, eius verba liin eorum qua ad aliquid , materia es , ad alia, enim firmam alia materia . Auffusique ergo Ph sicum oportet cognoster sommam, o ipsum quid es ' an quemadmodum medicum neruum, aut fabrum aes vrique ad aliquid . alteriis enim gratia numquodque is circa ea qua sust
separabilia quιdem forma , in materia autem Homo enim hominem generat δ
sol diuomodo autem se habeat bae separabilis, is quid sit,ibilosophia prisma esse licium deierminare. Sequεtibus etiam verbis,illas huiusmodi fotἀmas, designauit, dum dixit: Homo enim hominem generat. o soli animae enim hominis, dc anima coeli,quamuis substantia separabiles, tamen, quatenus in materia existentes, hominem generant, praeditum ani