장음표시 사용
361쪽
esse constitutivum . uniuscuiusque hominis singularis quod est emis
visimum, aut cogitativa dat esse incompletum, intellectiva dat esse completum, ut rei veritate dicendum est , si ex Aristotelis sententia loquimur, dc tunc bene concludit argumentum, quod si unus est tria omnibus Intellectus, ego essem, per esse tui, tu esses, per esse mei. Quod autem verum sit,posito quod homo habeat esse ab imaginatiua,& ab intellectiva formes ut ipsi statuunt, ab imaginativa haberi esse incompletum , ab intellectiva vero esse completum, manifestu in est quia imaginatiua est forma impersectior, quare potest esse ordinatata ad ulteriorem perfectionem, ita, se habet loco potentiae, ut genus, genus enim materia est intellectiva vero cum sit forma perfectior, se habet ut forma in actus ita enim ordinatur forma generiea,ad λrma specificam , ut fuse Aristot docuit . Metaph co partis. ac propterea optime Aristot dixit, loco citato et degeneratione animal primo haberi formam sensitivam, qua animal est. vltimo rationalem, qua est limmo, idem autem est homo, hic homo cum homo non differat, ab hoc homine, penes formam , sed penes conditiones indiuiduantes
Primum igitur argumentum, neque ab Auerroe, neque ab eius sectatoribus soluitur sed manet in suo robore. Nunc reliquas instantias, quas aliqui ex hoc ipso deduxerunt, mos ante breuiter adnotaui in mus , consideremus . Ego certe, ut ingenue loquar, aliquas ex ipsis non satis magnifacio, cum aut nihil concludant, aut satis debiliter, tamen ut omnibus fatisfaciam, percurram paucis. Erat prima Si Intellectus esset unus, homo non esset corruptibilis, quatenus homo squi , in reliquis hominibus maneret. Haec pariter concludit, si Intellectus sit multiplicatus,qua re, si aliquam vim habet, illam habet contra immortalitatem , nos vero eam solvemus in sequenti libro, cur reliquis huiusmodi argumentis; sed nunc pro tempore, respondemus quod homo, ut homo corrumpitur, quia compositum perit,quamuis' aliqua eius pars non desinat esse, ut in caeteris corruptibilibus sir,qua-uis materia prima, ex qua etiam constant, non corrumpatur sed maneat Argumentum de Metem phycosi, siue transmigratione animarum rei veritate deducitur ex hac Averrois sententia sed noris multum habet roboris, cum non apud omnes Peripateticos, absurda , visa fuerit. Quinimmo Bessiario Cardinalis Nicenus, libro a. contra 'Calumniatores Platonis cap. r. Aristotelem hoc minime negaturum dicit: caspar Cardinalis Contarenus lib. r. de immortaluate an caduersus Pomponarium, in responsione ad quartum argumentu, inquir,
362쪽
opinionem hane de animarum transmigratione, ex Aristotelis senten ria probabiliter substineri posse, nec propterea in pytagoreas fabulas.
quas Aristoteles i. de anima damnauit, nos incidere. Nec absurdum νest, apud eumdem, Intellectus transmigrationem, in varia corpora ν,
amrmare, quamuis hoc idem de anima, absurdum, desim possibilo dixerit, alia enim ratio est de anima, quam de Intellectu; anima enim, cum iit actus, Entelechia corporis certum sibi atque determinatum corpus destinat, cuius est actus, nec ob aliam rationem in Pytagoram inuehitur, quam quod nulla habita corporum ratione, piis animas
adaptabat , ut a. de anima rartici sy testatum reliquit , his verbis rm autem olum eonantu dicere, quiae quid fit an ima de inceptiuo autem eorpore , nihil amplim determinam, amyuam possibile sit , sicuodam P a -- animam, xodlibet eoum ingreri, mitiser itaque dicunt. atque si quu dicat, Tectonicam insiduia sngredi oporte enim artem quidem
mi inctrumentis animam aurem corpore. At vero intellectus,cum nullum
sibi determinet organum, variis corporibus poterit perfectionem triobuere, modo tamen sint humana, hoc est sensitiva, dc humana ima. ginatiua praedita, quibus Intellectus aduenit tamquam ultima, spe cifica forma suae constituit in hominem, & talem hominem. Haec autem sententia quamuis, secundum veram philoiphiam sit falsa . tamen ab Aristotelis principijs non est aliena , quomodo vero ad hoc idem, non sequatur absurditin de reminiscentia, toties ab Aristotela
impugnatum, paulo infra monstrabimus Tertium argumentum , quo dicitur, naturam aliquam, nam numero, non posse esse totan
in multis, extra intellectum, est insolubile, supposito, quod Intellectus sit forma informans, ut iam probatum fuit, at vero si hoc non fuerit probatum, ut existimauit Averroes, qui ipsum statuit assisteri. tem, non concludit, nam quod omnino immaterialiter recipitur po-rpst recipi totum in singulis, & totum in omnibus ut patet de lumine, de sono dc alijs sensibilibus Totam igitur vim accipit hoc argumen tum, ex primo argumento; Hac eadem solutione fatis fit etiam propositae quarto loco instantia . Quinta instantia , nihil habet peculiare contra hanc sententiam, nam eadem , quae supposito unico Intellectu,quomodo sine motu,aud generatione,accedat; vel recedat, in ortu.
interitu affertur supposita multitudine Intellectusi afferetur, quare si aliqua erit, pro multitudine, aduersus hanc instantiam solutio, erit etiam pro unitate Ad sextam desultimam initantiam , nullam video solutionem, si enim Intellectus non est forma corporis sed est una quaedam intelligentia no a poterit assignari causa, quare uniatur Fos
363쪽
pori, cum namq; ipsi noniniatur, ut sit principium dans esse, nequo unietur, ut sit principium operationis , prius etenim est esse actum primum, quam esse actum secundum , neque potest esse actus secundus , sine actu primo, quare si negatur de Intellectu, quod sit unicuiqs homini principium , t actus primus, iue quantum ad esse , negabitur de eodem, quod sit illi principium quoad operari, siue in actu se cundo, nisi valde improprie loqui velimus, ut de operatione aurigi
in curru, aut Nautae in Navi, non tamen ut auriga, aut, ut nauta
sunt; sed, ut homines , Intellectus enim ita sumptus, ut illum sumit
Averroes, nullum habet rei pectum ad corpus, quemadmodum,neque homo adcurrum, vel ad nauem quatenus homo est. Alterum ver .
argumentum, quod sibi ipsi obiecit Auermes ab operatione huius Intellectus, quae, una numero esset in omnibus,m alia quae ex ipso Parirer deducuntur, validissima omnino existimo, quae nullam admittant solutionem ex quo factum est, ut Sanctus Thomas, qui optime vim eorum cognouit ipsis potissimum , Averro emi, eius sectatores Vrgeat, quare ipsorum validitatem, efficaciam breuiter considerabimus. Erat primum argumentum, si unus mi mero esset in Omnibus Intellectus, una numero esset in omnibus scientia, quare, cumia
aliquis rem aliquam intelligeret, sciret, eamdem alius, quinimmo, di omnes scirent. Negat Averroes consequentiam ,- rationem reddit, quia phantasia, quae subministrat intellectui materiam obiectiva. hoc est phantasmata , non est in omnibus , nari sed diuersa prodi uersitate singulorum hominum ex quo fit, ut sint diuersae in singulis intellectiones , at hac responsio non tangit punctum argumenti, qualitates enim, accidentia, si sunt unius speciei, non multiplicantur ratione etaientis unius speci numero diuersi, sed tantum rationO subiecti, efficiens enim unius specie quamuis sit numero multiplicatum , non producit in uno subiecto, nisi unam actionem , ut si sint duo ignes non producent in uno subiecto, nisi unam tale factionem . Ergo Icientia , cum sit accidens 4 qualitas, cuius subiectum est Intellectus non poterit multiplicari in multis hominibus, unico existente in omnibus Intellectu ob numericam diuersitatem phantasmatum, currus Phantasmata in intellectione se habeant, ut motiua in efficientia oldocuit Philosophus, de anima panici sp ubi dixit quod pham nata scutsUbilia sint, praterquam quod sint fine materia . Quare, si unus intelligat unam rem 3 vel habeat unum habitum alicuius scientiae,in reliqui omnes homines, qui habebunt eadem specie phantasmata, illius rei,
Hl illius scientiae , habebunt notitiam , quamuis phantasmata si ut
364쪽
ν umero diuersa. Quinimmo cum phantasmata, nequaquam intel Iigam lur, ut phantasmata ' singularia sunt, sed sub ratione uniuersali , quatenus representant speciem intelligibilem, quamuis ipsa sint
numero multiplicata, tamen unius speciei causant intellectionem. tque ita nullo pacto diuersitas, multiplicatio phantasmatum, pinterit causare diuersitatem intellectionum in multis hominibus, unorantum Intellectu praeditis unus enim equus semel a Intellectu imis materialiter receptus, representabit omnibus hominibus totam equina speciem . Hoc argumentu proculdubio validissimum, cirrefragabile,
inter caetera af Fert SanctusThomas a contra gemes Conantur alis
qui ex recentioribus responsionem colligere ex his, quae ultimo dixis arus, atque ita concedunt, unam esse specie unius rei in omnibus h minibus intellectionem , non autem numero . Sed vana est ipsorurru, responsio, quamuis enim dimim sit, num eme specie obiectu iri representatu per diuersa numero phantasmata, tamen non conceditur hunc eumdem conceptum esse unum specie in omnibus hominibus, α, Π, ero multiplicatum sed dicimus esse unum numero in omnibus , ob unum numero subiectum, in quo recipitur, nempe intellectum , ut ipsi dicunt, cum qualitatesLQaccidentia unitatem, aut multiplicationem accipiant a subiecto, in quo sunt, ut diximus ante. Conatus etiam fuit Averroes, ut refert Sanctus Thomas eludere
hoc argumentum negando Intellectionem , siue species intelligi.hites,in habitus scientiarum recipi , in Intellectu , ut in subiecto, eum ipse statuerit, ea recipi potius in phantasia sed infringit valide. responsionem hanc Sanctus Thomas jam in eodem subiecto generatur habitus, in quo recipiuntur astus, ex quibus fit ille habitus.
vel in quo est principium producendi actus similes, secundum illum
habitum cum ex Osristotelea. Ethicorum, ex similibus actibus fiant similes habitus, ex similibus habitibus producantur similes actus, at vero, actus intelligendi recipiuntur in intellectu, non in phantasia, α habitus scientiarum secundum quos potentes sumus ad actus sciendi. reperitur in intellectu, cum habitus sint ex parte potentiae, perficiant potentiam mon autem exparte obiectorum ergo habitus Icten. tiarum siue intelligibilia, de intellectiones recipiuntur in intellectu non autem in phantasia, quod si videatur phantasia esse causa, ut aliqui facilius, vel difficilius addiscant, vel intelligant, iuxta meliorem aut deteriorem phantasiam 3 hoc prouenit, tamquam ex dispositionibus remotis , quemadmodum aptitudo mentis ex mollitie & bona
temperatura carnis, ut Aristot dirit Molles carne, apti mente, confere
365쪽
ser autem bona dispositio imaginatiuae ad praeparanda phantasmo,
ut clarius ab intellectu agente illuminentur ad clariorem faciliorem intellectionem ι non autem ad disponendam potentiam , in qua recipitur intellectio, vel ex qua prouenit intellectio praeterea alio argumento falsitatem huius responsionis ostendit i nempe, qui scientiae sunt habitus per demonstrationem acquisiti, ut Philoλphus Primo posteriorum, conclusiones autem demonstrationum mirar- missae ex quibus deducuntur 3 uniuersales sunt, quare in intellectu sunt, qui cognoscit uniuersalia, non autem in phantasia, cuius cognitio, ultra particularia non protenditur. Sed videamus, quomodo reliquae deducantur instantiae . erat altera instantia scire non fieret de novo, sed esset reminisci hoc manifeste sequitur, si idem numero intelle, eius, qui fuit in ante mortuis hominibus, sit denuo in alijs nascen .
tibus, ubi enim talis intellectus fuerit prius habitibus in disciplinis imbutus, salva remanente eius substantia eisdem pariter in caeteris imbutus erit ubi igitur aliquis addiscet, nequaquam nouam acquiret disciplinam sed ea quam ante habuit recordabitur. Ad hoc
argumentum responderet pariter Averroes .eius sectatores respondent, negando sequela I cum enim imaginatiua perierit, non potest amplius neri disciplinarum, quas antea habebat animi, recordati . pro hoc vero clarum afferunt Aristotelis testimonium . de Anima partiacula o ubi respondens tacite obiectioni, quae ex eo poterat oriri, quod dixerat intellectum agentem, esse separatum immortalem, & perpetuum inquit reminiscimur autem quia hoe quidem impassibile, a Iuus ero im Aeam corruptibilis hoe nihil intelligiι Passivum veto intellectum phantasiam dixit Omnium expositorum consensu, uno excepto Alexandro, siue eius asseclis. Aduersus hanc responsionem dicitur quod quamuis intellectus nihil intelligat sine phantasia, ut alibi etiam Aristoteles dixerat tamen non propterea sequitur obiectum proprium,in adaequatum intellectus esse phantasmata cum intellectus phantasmata non intelligat quippe quae singularia sunt. sed cum phantasmatibus. Quare male vertit et upilus s. de anima dixitGIp. parcat mihi, vir alio in summa laude digrms dum vertit, ita Aristotelis verba. Eicumsecutitur necesse ea simia, phantasma aliquods=cculari. Cum in Graeco codice ita legatur MMnρων ἀνήγαη- φα τασκοι -θεωμν, quae verba, si, ut manent reddantur, ita habent. E cum speculatur, necesse ea cum hamasemate peculari. Causa autem erroris est, eo quod non est legendum divisim φαντασμα; n quasi illa
dictio in significet idem, quod aliquid sed coniunctim pro dati
366쪽
t o casu, nominis απιασμα cum quo coniungitur illa propositio, quam vertit Argiropylus simul significat autem pariter, ec cum ut, cum die Hκ n. cum nocte, atque ita verba consona sunt sensu Aristotelis, alias sibi ipse contradiceret, qui intellectum sine conditionibus materiae intelligibilia percipere statuit. phantasmata autem, cum condition hus materiae sunt, dc singularia Intellectus igitur obiectum sunt species intelligibiles non phantasmarari cum phantasmata ita se habeant ad intellectum quemadmodum
se habent sensibilia ad sensum ut optime docuit idem philosophus
eadem partic. 3'. ert, de animari statim atque dixerat, necesse esse, intellectum cum intelligit . cum phantasmate specularici subdens. Phantasmata autem, velais sunt, praterquam quod sum fine mater a . Quibus in verbis animaduertendum est, quod dicit phantasmata esse . sicut sensibilia, quae sunt in materia nulla enim aliam assignat disse. rentiam inter sensibilia, quae mouent sensumis phantasmata, quae mouent intellectum, nisi quod sensibilia sunt in materia, phantalmata vero sunt sine materia ex quo, ita arguo. Sensibilia quamuis sint in materia, non mouent sensum nisi per speciem immaterialem sergo phantasmata , quamuis sint singularia non mouent intellectum nisi per speciem uniuersalem , ergo remanentibus speciebus intelligi bilibus in intellectu, etiam corrupta phantasia adhuc potest intellectus intelligere,in reminisci, quemadmodum thantasia, quae sen-stiuae species siue facultas est,absentibus sensibilibus, species sibi im- Pressas percipit, Memoratur. Neque obstat quod Aristoteles dixerit sine phantasia intellectum nihil intelligere veluti enim dicitur, sensum sine sensibilibus nihil sentire tamen nihil obstat ipsis remotis adhuc intrinsecus cognoscere, ita de intellectu, quare illud, intellectum, nihil intelligere sine phantasia accipiendam est inchoative non autem formabiter, Ac terminatiue sed adhuc contra ea,quae dicta sunt Averrois fautores insurgunt, inquiunt totum h3c verum esse si species intelligibiles imprimuntur in intellectu tunc enim remanerent,in conseruarentur, remanente intellectu, etiam corrupta imaginativa. At si species representantur tantum, ut imago in speculo, tunc nihil remanet corrupta imaginatiua,' remotis phantasmatibus .quemadmodum nihil remanet in speculo, remoto eo cuius imago re presentatur. Ad euertendam hanc responsionem, quamuis suscipienda esset prolixa disputatio de speciebus intelligibilibus ut tum dentur nintellectu, species impressae, vel expressae, quod siet a proposito nostro, nimi diuertete tamen pro tempore respondemus falsam esse
367쪽
esse illam sententiam,quae negat species impressas quod multis Λalidissimis argumentis demonstrare possem, sed sustulet nunc duo tantum afferre. Vnum Scortinis sentem. s. s. q. .m alterum S. Thomaa. contra gentes cap. I . Arguit autem Scotus si darentur tantum species expressae ion impressae 1 tunc intellectus semper esset in potentia essentiali, ad intelligendum, hoc est in potentia ad actum primum intelligendi , sed consequens est falsum ex insoleti, de anima parsis Lubi de intellectui habitu, inquit, quod cum singula factus est, ut
sciens dicitur, qui secundum actum est,in tunc in potentia quodammodo, non tamen similiter antequam addisceret, aut inueniret. Ergo antecedens. Prarierea arguit S. Thomas sensus, cum sit potentia deterior,in ignobilior intellectu, tamen habet facultatem conseruandi species sensibiles Argo intellectus habet pariter facultatem conseruandi species intelligibiles, quod etiam philosophus aperte docuit, dum dixit, intellectum esse locum specierum, quarem Theologi omnes statuunt memoriam in parte intellectiva, neque ausus fuit quod ego sciam , quispiam ex ipsis, hoc negare. Non obstat quod ita tuo- reles dixit libelli de memoria est reminissentia cap. I. quod memoris secuta. dum accidens sit intellecti uici per se autem sensitivi. Hoc enim de illa memoria dicit siue de illa perceptione , quae simul apprehendit cum re intellecta tempus praeteritum, confert cum praesenti temporeia, quod est apprehendere cum aliqua singularitate, .ha: memoria est per se sensitivi, set accidens pertinet ad intellectum practicum ut optime respondent unanimi consensu,' Scotus, & S. Thomas lo eis citatis .ipsemet Aristoteles ibidem docet in processu sermonis ι non autem de perceptione intellectus speculativi, qua res absolute co. gnoscuntur, ut sunt, sine aliqua conditione temporanea. Sed tamen esto, quod species iis pressae non dentur saltem ex Averrois sententia
dantur, urato etenim de anima commentos haec habet verba Necesse es atmesiectu murialis non μι denudatus a principi, naturatibus communibus, toti seriei humaaa. scilice primis propossvnibus, ct firmationibus, singuiaribuν, commumbus omnibus hae enim intellicta seni unica secundum recipiens, omul a scandum intentionem receptam . secundum igitur modum , secundum quasum ira, nec ario sunιaterna cum esse non fugia subiecto recepto, filicumotore, quies intentio formarum imaginatarum, non es illic impeHens, ex par u recipientis generatio uisur es corrupιio non erei, nis propter multitudinem contingentem eis, non propter modum, secundum quem sun unica.
Mana festum autem est,' ex his verbis ipsum opinatum misi ; specier intelligibiles, non solum esse impressas, conseruari in inteulectu
368쪽
lactu, verum etiam esse aeternas, ut fusius etiam explicat verbis sequentibus, quare commentum hoc, de speciebus expressis, potius a. ga est, Averrois discipulorum, quam responsio ex ipsius sententiata Manet igitur inconcussum, tum primum argumentum, tum etiam a prior instantia de reminiscentia ab ipso deducta. Ex his autem conis vir matur etiam tertia instantia, qua dicebatur Intellectum, si esset unus, numquam fore in potentia, cum enim species sit aeterna, semper fuit repertus aliquis homo, qui sciret, specularetur, ac pariter , semper Ieperietur, t ipsemet Averroes fatetur loco citato,ergo hic Intellectus, qui est unus in omnibus, nunquam erit in potentia , quinimmo numquam seriabitur, quia, & si non reperiatur Romae, qui philosophetur, reperietur in Perside Tertia vero instantia, bene concludit aduersius Ru erroem quamuis afferatur etiam aduersus nostram sententiam a Simone Portio, supposito enim quod hic Intellectus sit unaquaedam intelligentia, ut dixit Averroes, absurdum esset ipsam intelligere res materiales, cum res materiales deteriores sint immaterialibus , quod autem intelligitur, se habeat, ut quid melius, persectivum, ut Philosophus docuit a. metaphysic. partic st. Hoc idem argumentum aduersus nostram sententiam contorsit Portius; si enim , dicebat ipse Intelleis estus humanus substantia est separabilis, quomodo intelligit materialia, quae deteriora sunt sed longe diuersa est ratio de Intellectu, quem
statuit Auertoes,m de Intellectu quem no putamuchumarium a.
Averroes enim illum dicit intelligentiam, propterea absurdum est. ex eius , oc Aristotelis doctrina, illum intelligere materialia. At nos
dicimus formam informantem corpus materiales, quamuis immaterialem, propterea nullum absurdum est, si perfici itur a materialibus Ohiectis, immaterialibus tamen effectis Nec minus valida est quarta instantia, qua dicebatur, Si unicus esset Intellectus, in eodem possent simul esse duae contrariae, vel contradictoriae opiniones , uno opinant , solem esse pedalem in altero opinante esse maiorem terra quamuis
aliqui putarint, nullum ex hoc , absurdum sequi 3 decepti ab eo quod Aristoteles dixit, in praedicamentis in calce capitis de substantia, quod oratio & opinio cum verae, aut falsae sunt nihil ipsae recipiunt, aut
patiuntur, sed re Si de quibus sunt quare contrariarum rerum , aut contra distoriarum, rationes, aut opiniones, minime existimarunt esse contrarias, aut contradi torias sed hi in magno errore versa
iuri impossibile enim est de unam eadem re esse duas conceptiones
contrarias, aut contradictorias in eadem potentia concipiente ratu are,de qua est conceptio,in eo, qui concipit, neque abiecta priore sententia Dioitia i Corale
369쪽
De immortalitate animorum. 36 I
lennia, ob validiorem suasionem , neque superueniente obliuione ut Aristot docuit a. de anima partic. I s .exinde probauit imaginationem non esse facultatem mixtam ex sensu de opinione . Ad aut horitatem vero Aristot in praedicamentis dicitur, ibi loquutum fuisse crassa Minerua, ut Ammonius dicit. Quinta instantia , quam attulit Albertus euidens est jam is intellectus, cum sit unicus, non potest singu- Iis hominibus copulari, secundum esse, vel substantiam , neque per
operationem , quia ipse non recipit phantasmatis sed species intelligi.biles,quae generantur in intellectu possibili ab intellectu agente, quo cuipso copulatur, non autem cum corpore . Sexta vero ultima, quam
Pariter affert Albertus, non minimum urget si quandoquidem possibili posito, in esse millum sequitur impossibile, ut Aristoteles inquit r. de ortu, o interisu cap. a. Sed possibile est omnia indiuidua humanae speciei
simul interires, siquidem , omnes aliquando intereunt, nec semper durant, nisi successive Ponatur igitur, quod intereant tunc huiusmodi intellectum,necesse erit aut interire, aut ociosum feriari quinimmo ex
sententia Achillini,in aliorum, qui statuunt ipsum infbrmare totam speciem humanam, necesse est interire, & de ipso dici poterit, videiunioribus Dijs Maior ille Deus apud Platonem dicebat . Vos quidem mortales genis inuci sed meo beneficio nequaquam dissolvemini . quod ipse quidem mortalis est sed speciei bene ricio, quae per generationem iugiter perseuerat nequaquam corrumpetur, quod quantur sit absurdum ι fuse demonstrauit inistoteles r. de caris. Abunde igitur consulatum est Vanissimum hoc atque monstruosum Averrois do
unico intellectu commentum , quod fere totam posteriorum peripa.teticorum sectam dementauit.
Nunc ad solutionem argumentorum ipsius, deueniendum esset. Verum quia prolixior fuit haec disputatio, quam decreueram, ne te. Eiorem in hoc capite ulterius defatigarem, in sequenti, hoc ipsum absoluere destinaui. a spes
370쪽
Respondetur argumentis uereos se ostenditur, neque Pla tori, neque Theophracto, neque Theminio, neque Simplicio, neque sit alio, in antiqui Philosophis,
tribuiposse Averrois, de Intellectu unitate
Ο est autem diffieile, iIlis respondere argumentis, quibus perterritus, aut saltem persuasus Αuermes,in tam absurdam sententiam deuenire coactu, fuit. Erat autem potissimuargumentum, ex causa multiplicationis eorum, quae eiusdem sunt specie desumptum. Quaecumque enim, specie unum exissentia imulta numero sunt , materia participant, aut tamquam ex ipsa constent , aut tamquam in ipsa. Cum vero intellectum , neque corpus , neque corpori mixtum Aristoteles dixerit . ac proinde materiae omnino expertem,t in omnibus hominibus unum specie, nequaquam numero multiplicatum, sed unum i dicendum necessario rure Averroes exi.
stimauit. Possumus huic argumento dupliciter respondere primo ex eiusdem Averrois confessione, ut respondet Albertus in hac disputatione, in responsione ad secundum ., ad vigesimumquintum a r. gumentum. Quod , etsi intes lectus humanus , non est materialis, neque mixtus materiae , qua ratione diuisibilis , ac numerabilis esse deberet in eadem specie tamen natura sua diuisibilis est, ac numerabilis, diuisione adsimili , diuisioni quantitatis. Hoc autem ei competit, quia potentia est,in aptus determinari ab intellectu agem te. Haec autem sunt verba, quibus Auerroes hoc fateturis de amnis
eιmmem s. Tertia autem quasio, qua ess quomodo intelli, materialis es t aaad ens es non ea aliqua firmarum materialiam, neque etiam prima materia.
st dissoluitur. Opinandum es enim, quod sis ect quartum genus esse s quemadmodum enim sensebile est diuiditur in formam , o materiam se inus ligibile esse oportet diuidi in consimilia a duob- filices in aliquid semiis forma, o in aliquid iis materia. Echoe, necesse es, in omni intestigeniis ab acta, qua inies, aliud o si non . non essera malitiari in formia abina ct oriri deciaramm es in prima philosephia quod nalia es forma liseram