장음표시 사용
441쪽
essentia, nulla alia via, nobis demonstrabitur, quam ex eius operatione ς operationibus autem, cum aliquae sine manifestae, aliquae Vero immanitestae, ex immanifestis ipsem demonstrari impossibile est, fit enim demonstratio ex notioribus, quare ex manifestic nulla autem est animi operatio manifesta, quae non sit cum corpore, quinimmo, propria dc adaequata, ae essentialis eius operatio, quae est, animaro, non potest esse sine corpore, ex quo,dennitur omnis anima, actus corporis, oc ipsum intestigere, quod est proprium opus intellectus,nor est sine corpore, non enim fit sine sensu, α phantasia quare dc Opi
natiuum a sensitivo, ratione tantum, non re separari Ariston dixit a. de anima partis V oc paulo ante particis s. dixerat, vegetatiuam ab
alijs animae facultatibus separari posse, alia autem ab ipsa, impossibile esse, ut separentur. Si ergonulla animae operatio est, ex ijs, quae nobis notae sunt, quae sine corpore esse positi temerein gratis,animus immortalis statuitur, nisi aliquam aliam eius operationem, sine corin P Ore supponamus, nobis minime manitestam, quae cum sit ignotaia,
nullam ad rem pariter ignotam, manifestam fidem,afferre potest, nisi stultis,in fatuis. Hoc argumentum apud Lucretium legere est lib. 3. his Carminibus.
Den/que corporis , atque Humi vivata potestar Inter se eoniuncta valens urtaque fruuntur Ne sine orpore enim Gratiis adere motus Soti pares animi per Anatura , nec auιem c um anima corpus . durare, es sens s vii Scilicet avolsus radicitus , nequis vitam
Despicere irae oculas rem, seorsum corpore uto Sis ansma atque animas , per se nil posse videntur. apud Plinium sis. r. cap. u. his verbii: diuod autem erepus anima pr/a sequitur materiam ubi cogitaιio illi ' a'omodo visus auritus . aut qui sa
sit, qui usus esus, auι, quod Mae his bona. Haec sunt argumenta,quae ex primo fonte, ab aduersariis contra animi immortalitatem de proomuntur, aut depromi possunt, in sequenti, ad nocinani: regulam, Aristotelis examinanda.
442쪽
Ex animantur pradicta argumenta , se primum ex imis,
RAECLARAE aequidem lato . ut adsolet, Io de Repultica 3 non aliter humanum animum nos spectare solitos dixit, quam multi Mari num Glaucum inspiciant, commutata Priore figura, diualienorum commixtione faedalaia, confractis, aut attritis vetustioribus membris alijsq; ipsorum vice, deterius resarcitis, ita ut antiquam eius naturam . non facile possint agnoscere. Non dissimili ratione, de ali- qi os nostrum animum contemplari dixerim, non qualis ipse re vera Lit sed corporis communione confractum, malisque quam pIurimis inquinatum , ita ut propriam eius speciem,in pulchritudinem dissicillimum sit percipere in corporis ibi coniuncti, mala ac detrimen. ta , veluti contagione quadam , ipsi facile tribuant. Hoc idem , Platonem praeceptorem im latus, Philosophus noster, censuit a. de anima parιicos. Quinimmo melius quam Plato expreisit, Plato enim antiquam commemorans animi speciem,illa in statuit, quam alibi,animae praeexistentiam, quae falsa est,' iure merito in Quinta generali Synodo damnata, Aristot vero loco Eitato, eum essentiam nurnani intellectus, qualis in quaenam sua natura sit, declarasset, inquiens
Intellictus autem apparet ininas sub ηιia quadam ex fitens, m non corrum. ξι. Respiciens ad eam, quae ex corporis contorii inest, malorum conta.
gionem, subdidit. Ipsum igitur intestigere , bissimi eculara mareesciet,
alio quodam interius corrupto , ipsum a rem ompassibris es Et a retrata. Cogριare autem, o amare an odisse, non sun illius a funes sed huius habentis istasi secundum quod istud habet . Euare es hoc cor πιο , neque me minit, neque amas , non enim illius erant: sed communis, quod quidem,
Eructum es. Iniesiectus autem, equo modo diuinum quid , ct impas Mile es. Et s. de anima part. o. Non reminiscimur autem quia , hoc quidem Nasiabile es, pastiuus vero intellictus corruptibita es , est sine hoc nihil inse Igu. Aliter igitur, contemplabilis est intellectus sui natura . quate.
nus intellectus est, Maliter, ut in corpore est,in simul cum anima , tamquam p cipua eius pars, perfectissimus ipsius gradus cinior. mat corpus. Hanc duplicem intellectua considerationem, fuse pro
443쪽
tauimus, ex Aristotelis sententia i& cap. I. praesentis Libri in ante is pius , eiusde m testimonio, potissimum a Ph sic part M vhi aliquarum
tormarum meminit, quae cum separabiles secundum ideam in speciem sint tamen in materia sunt has vero . duplicem considerati in nem habere, nam quatenus in materia sunt,in ita spectant ad natu- oralem adteram vero, qualenti separabiles sunt, i ita considerationis sunt Metaphysicae: exemplum vero attulit, de hominis formi cuius consideratio propterea naturalis est, quia in materia est, homo enim, hominem generativi Soli hoc est, hominis forma concreta materiae, Sol , pariter cum materia operans, corporeus scilicet. Nec non etiam r. de parribus tap. I. ubi intellectum humanum , quatenus intelα lectus est, neque esse naturam & immotum mouere & substantias etiam separatas intelligere ira cuit, eum tamen, de eodem dixisset, s. de anis , esse principium motus localis,m pati a phantasmatibuS,
actu illuminatis, Ac nihil intelligere , sine sentu, & phantasia', qua omnis impossibile erit conciliare nisi hac supposita distinction O . Ex dictis, manifesta fit causa, deceptionis aduersariorum is parat in
gismi , in omnibus ipsorum rationibus. Sed aliquis pro ipsis dicet:
peti in hae distinctione principium, fic supponi, quod venit in quae stionem , duplex, esse,Jpsius animi unum incorpore, alterum e X tra corpus. Ad hoc dicimus, non perii sed ab omnibus, dc etiam ab. aduertar ijs vltro concedi, ut per se notum. Omitto nunc Mercurium Trismegistum, de alios quam plures sapientes iqui animum humana in Otiaonte, confinio esse, rerum omnino immaterialium , -aterialium statuunt, ac proinde, duplex hoc esse participare. Ipsemet Pomponatius disertis verbis, hoe idem confessus est, libello de Immortalitate animae ca8. o. inquiens: Quare anima humana apud ita G --m absolute pronuncianda es mortalis verum cum A media inter ab acta. pliciter , ct immersa materia, quoquo modo, de Immorsaluat parrrcssal, quod se sua βιnItalis operatio offendit, am non dependent a corpore, tam otiam sibiecto, in quo conueni cum instabrant, , disr a beaν , es indige corpore , v obiecto in quo conuenis cum es s. Et infra clarius.
ea dependet hoc essu Hsui coniunctus es , quare accidi μι, qua me μctus est a male rιa.drquatiιιιate dependere. Quibus prosecto verbis eandi dem, quam uocat tulimus, statuit distinctionem, nempe cauod interula' ut,
444쪽
lectus per se,in quatenus intellectus, non dependet a corpore tenus vero coniunctus est sensui vi per accidens, dependet a cor re Duplex igitur,intellectus est esse, ex ipsiusmetroponati j constitione, siue duplex existentia, aut modus essendi, unus qui ipsi ex proPria natura competit, di quatenus intellectus,' in tali esse nihil aependet a corpore,in materia, alter vero, qui non ex propria natura sed ex accidenti, illi conuenit, quatenus coniunctus sensui, in tali esse, non omnino ablolutus est a corpore. materia. Si igitur, duplex tellectui est esse ergo duplex illius est operatio una quae illi compe'
tit, per se,in quatenus intellecstuc altera vero, quae illi competit, Per accidens in quatenus coniunctus sensui, quae competit illi, quatenu est intellectusta materia abstracta est, quemadmodum est, de intellectus, ut intellectus, desita dicebat Philosophus R. de gemmisηeam m.cum cap. I. loquens de intellectu, qui hominem constituit sed tamen, quatenus intellectus est, quod extrinsecus aduenit qui a cunia eius operatione nihil communicat actio corporalis . Quae vero competit illi, ut est pars animae, & coniunctus corpori, haec dependet a
corpore, saltem obiective, Mita dixit Philoisphus, oportere eum,qui intelligit una cum phantasmate speculari, eum qui non sentit, nihil addisceres, aut intelligere, his suppositis. Respondeo Praecis , ad argumentum primum, quod erat, si aliqua est animae operation aut passionum propria, continget utiq; ipsam separari, si vero nulla iest propria ipsius, non erit separabilis . Concedo totam hanc malo rem sequelam , simpliciter,in sine ulla choarctatione, ut ab Aristotele
Sed nulla est, animi humani operationum propria i hanc propositionem nego. Ad probationem vero ipsius, in qua dicebatur, animam nunquam sine phantasmate intelligere. opportere, intelligentem, cum phantasmate speculari,in eum qui non sentit, nihil addiscereo, nec intelligere dicimus, hoc non esse verum, simpliciter, I in uni uersum de qualibet operatione intellectus sed de operatione intellectus, coniuncti cum corpore, ut patet ex ipsismet Aristotelis verbis Citatis, nunquam enim hoe Aristoti affirmauit, de operatione intellectus sed de operatione animae quare , de anima part se non dixit
sine phantasia, nunquam intelligit intellectus , sed nunquam intelli. git anima, nec dixit oportet ii tellectum cum phantasmate speculari sed intelligentem, Meum qui nihil sentit, nihil addiscere, nec intelli. gere; haec autem omnia, nequaquam de intellectes , ut intellectus est, dicuntur, sed de intellectu, ut est coniunctus corpori, sar animai
445쪽
De immortalitate animorum. 427
quod illi, accidentaliter competere dixit Pomponatius, non autem ex propria intellectus essentia, duplici igitur ex capite, peccat argumentum. Primo, quia maior sequela, quae assumitur vera est, simpliciter, 'niuersaliter acceptat si nulla animae operationum , aut passionum est propria, non erit separabilis non autem est vera, particulati ter sumpta, quia mitest esse aliqua ipsius operatio non propria, aliqua propria consequentia igitur vera est uniuersaliter, si nulla est animae operationum propria, non erit a corpore separabilis , quia
esset frustratoria, otiola, carens eo, cum quo operatur, non autem
particulariter, nam si aliquam tantum habet operationem, communem corpori poterit sine corpore aliam non communem exercer . In minori autem propositione sumitur particulariter, non de qualibet operatione animae, non enim de operatione intellectus, ut intelle
ctus sed de operatione inteIlectus, corpori coniuncti. Secundo peccat, quia arguit essentiam intellectus, ab eo, quod est accidentale ipsi. non autem ab eo, quod est essentiale, modo accidentale est intellectui, esse unitum corpori, ut Pomponatius dicebat, loco citato, ergo perperam, ipse ab ea operatione, quae illi competit, quatenus est unitus corpori, hoc est, ab intelligere cum phantasia, intellectus essentiar inseparabilem colligit, cum potius separabilem deberet concludero, ex operatione separa i , quae illi competit, per se, quatenus intellectus ut idem dixerat, verbis nuper citatis Falsum igitur est animam, non habere aliquam operationem propriam, cum ratione Pa tis intellectivae . non indigeat corpore , ut a de generatione anima rariis
stot dixit, quod si indiget phantasia, hoc non est absolute, simpliciteris,sed quatenus est coniuncta corpori. Hanc eadem responsionem , prestius declaratam . attulit Cardina- Iis Contarenus lib. . contra Pomponatium, quam recitat idem Pomponatius ii, r. suae pologiae tamquam auctoris innominati toto enim illo libro, di sequentibus, sub nomine Contradictoris, quem satis laudat , intellexit praedictum Conta renum, illum namque,e nomine noluit recensere , veritus maiestatem tanti viri I, sed illam con tur Pomponatius oppugnare, inquit, nullam aliam operationem, debere a nobis supponi, ipsius intellectus, nisi illam, de qua certi sumus, sed nulla alia nobis certa, ac nota est, intellectus operatio, nisi ea, quae est secundum esse coniunctium, in qua indiget phantasia it. ergo non est alia, gratis, irrationabiliter, ponenda eius operatio, sine
phantasia. Huic obiectioni supra a nobis propositae , iam respondimus ex eiusdem Pomponati; verbis Ude immorialitate ' Ω, quorum
446쪽
ipse oblitus, postmodum, in Apologia, haec obiecit. Verum, qui
etiam Contarenus, eidem respondit, desipsius responsionem P mPo. natius oppugnauit, propterea,4 nos, eadem responsionem; firmaare. α Pomponati confutationem inualidam esse , ostendere tenta4bimus. Respondit autem Contarenus, quod quamuis nos, nullania aliam experiamur operationem intellectus, nisi quae dependet a Phan
rasia, tamen negari non potest,quin ex tali operatione, non sit notum. ω manifesti m nobis, intellectium, non indigere organo corporeo in telligere omnes tormas materiales .esse locum specierum intelligi, bilium, non cum corpore sed ipsum solum, ex quibus certe colligi tur, intellectum non dependere a corporei ut subietio,quemadmodum ipsemet Pomponatius confessus fuit, modo citatis verbis, neque hoc loco negare est ausus si autem hoc concedatur, concedi etiam opo tet intellectus essentiam, & operationema a corpore separabilam esse Coiura hane responsionem instat Pomponatius . inquiens , ad huc, mortalitatis argumentum vigere, quandoquidem, clare Aristot. dixit Si initalere , auces phantasia: au num sine phantasia , non con ger, hoc sim corpore esse ergo, quamuis intellectum, non dependeat a Corporea ut subiecto, quemadmodum dependet phantasia, tamen, Cum dependeat a corpore ut obiecto, non erit ab ipso separabilis, hoc enim sibi vult, non esse sine phantasia , ad veritatam autem disiunctive sufficii, ut altera eius para sit vera, nec obstat diceres, dependentiam ab obiecto , non arguere inseparabilitatem secundum esses sed tam
tum, secundum operationem: nam carere obiecto , est carere operatione & ita daretur aliqua substantia perpetuo ociosa, quod . a naturae instituto, maxime abhorret. Sed facile est , hanc instantiam soluere, ex ipsiusmet Pomponatij verbis, hoc loco, scilicet I lib. suae Apologia cap.r.in sine. ubi liquit, hoc argumentum concludere , si in omni suo opere,intelledrus dependet a corpore, tamquam obiecto si autem
non in omni suo opere, ab ipso dependeat, non concludere , Dania etiam intestigentiae, ut sunt motrices orbium, dependent ab ipsis, tamen, non sunt inseparabiles ab ipsis, quia in operatione intelligendi, quae est propria, ipsarum operatio, non dependent a coelo . Ita di noster intellestiis , quamuis in aliqua intellectione dependeat aphantasia, tamen non dicitur inseparabilis, quia in propria eius operatione, scilicet in intellectione, quae illi competit, ut est intellectus non indiget phantasia, quod autem talis aliqua operatio intellectui
competat, quae non pendet a phantasia , constat , tum ex ea intellectione, qua intelligit, cum singula factus est, siue cuni est in habitu,
447쪽
tunc enim intelligit per species intelligibiles , existentes in inteIlectit, non indigens phantasmatibus Iraeterea , cum intelligit seipsum, in hoc enim nulla phantasmatum indiget operi intelligens enim species intelligibiles , in se ipso immateriales existentes, sui
ipsius naturam', immaterialem intelligit. Praeterea oppugnat Pom- , ponatius, allatam ab initio responsionem , de duplici intellectionis modo, uno qui competit intcilectui, siue animae coniunctae, alter vero, qui competit ammae separatae, quia hoc contradicit Aristoteli 3 de anima partic. o. dicenti Nos reminesιm- ad tem Λω 'Me quidem impassibιt eu passivis vero Intesiectas corruptibilis eu er Me Me nihil in . testigis, scilicet anima: ergo anima, nullum alium habet modum intelligendi praeter eum quem habet coniuncta corpori. - Ad hoc non minus facile respondetur A ristotelis sententiam ess , quo quamuis intellectus sit impassibilis, desim mortalis, tamen non reminiicimur, quia pasiiuus intellectus, hoc est imaginatiua, cur qua coniunctus intellectus cognoscebat sensibilia cum tempore,cor. ruptibilis est, quare ipsa corrupta, intellectus nihil amplius intelligit, non simpliciter sed cum tempore, diuisi hi liter, cuius modi est, intelligere cum discuisu in reministentia, quae non est fine sensu, remi tristentia enim test memoria cum discursu, memoria autem est primo sensiti ui per accidens vero intellecti ut vi Aristot dicebat, libello de Memoria vi reminiscentia cap. a. Non obstant, quae ipse affert, tam . quam contra responsionem sidii, nempe quod Aristor aperte dicati lateriectura esse corruptibilem, omnes enim expositores Graeci, Ara: hes.& Latini, uno excepto Pomponacio,&eius asseclis dicunt,intellectum passivu appellari ab Arist imaginatiua, ut imaginari a de anima ab eodem,appellatu.fuit,intelligere.Neque obstat,quod dicitquia ina 'nis fuisset dubitatio, de Remi nisti, quod pertinet ad imaginatiuam, cum unicuique notum sit, imaginatiuam, cum sensitiva anima perire, nec a morte,restari tunc enim esset inanis dubitatio, si Reminisci es.set opus imaginatiuae tantum sed quia est opus imaginatiuae, cintellectivae non est inanis, intellectus enim remanet. Inanis autem, prorsus ridicula est, dubitatio iuxta eius expositionem , si enim tot a na,&intellectua est corru ptibilis, quomodo potest de ea dubita. xi, an Reminiscatur vel intelligat , si enim post mortem, non remanet, quomodo poterit reminisci , aut intelligere nec minus obstat quae a t contra sanctum Thomam, dicentem quod Aristot duri
448쪽
cipit simpliciter . animam nihil intelligere, sed nihil intelligere, ernodo , quo coniuncta corpori, intelligit, non obstat inquam , quo Aristot. .absolute fuerit locutus, absque aliqua conditione, ut Pompnatius, inquit, nam dicens non reminiscimur, certum modum intelligendi designauit , nempe cum sensu. Quod etiam affert, contra eundem ex Aristota arae anima parius quod impossibile est in mortalibuintellectivum separari a sensitivo . est omnino nisum , nunquaenim , hoc Aristot. dixi es; sed tantum docuit vegetatiuum posse separari a caeteris animae potenti j dcxteras autem ab ipso impossibile, parari , in mortalibus, quod verum etiam eth, de intellectu lium ano
quatenus est coniunctus cum corpore, non enim illi potest copularsine sentivo, dc vegetativo, at vero non sequitur, quod a Corybre Leparatus ipsis indigeat, quia immo deducitur potius contrariuIT ;Dicit autem, in mortalibus propter coelestes intellectus , qui ex Atist sententia, sunt in Orbibus, ut formae, sine tamen sensitivo, aut vetativo. Sed instat adhuc Pomponatius lib. 1 de immortalitate a rnullam apud Aristo reperiri aliam intellectionem praeter eam quae ficum phantasia. Ad hoc dicunus, falsum esse, quod supponit, . tenim de anima par. Is .in sequenti dixit, intellectum esse intelligibilem sicut intelligibilia actu, quemadmodum fuse a nobis explicatum fui primo brὐ intelli ibilia autem actu , cum sint omnim o a stracta a materia repraesentantur , nec pendent a pha navibuS, Praeterea eodem libro retrire. 3od aperte hunc intelligendi modsupponit, dum inquit, Vtrum autem connetat, aliquid siepararorum in eligere, ipsium exsentem non separatum a magnitudine , an non , cons
umis inpaserius. Proponit enim inuestigandum Philosophus , tantum de intellactu existente in corpore , virum intelligat separat quod si putasset, intellectum nullo modo esse separabilem , nec poaliquid ii ne corpore intelligere simpliciter non dixisset, postea consid
stultum esset indagare, utrum potentia, quae neque est separata, nec separabilis, possut separata obiecta percipere obiectum namque debet esse proportionatum potentiae, obiectum separatum a materi nullam poteliit habere proportionem , cum potentia , quae neque separata a materii, neque est separabilis, quia non conueniunt inere . Sed si potentia sit separabilis iure potest dubitari, vir timseparata exiitens . valeat intelligere oparata . Quod vero in Pomponacius manc quaestionem , fuisse ab Aristotele solutam . A juplas parii vis quemadmodum dixerat. S. Thomas in commento.
449쪽
De immortalitate animorum. 4ψI
Facile accipio, perbelle enim hoc loco Aristot totam nostram con-
trouersiam terminauit. Cum enim, de modo,quo res separatae a ma-
teria, Intelligibiles sunt , sermonem haberet , inquit circa ipsas non esse deceptionem ted aut intelligere. aut non , quare intelligere ipsas,dicitur veritas , non intelligere autem, non dicitur deceptio si dignorantia . Volens autem docere . quomodo harum rerum nobis . sat ignorantia , inquit Non ualis caci at, ea etenim caecitas quidem, secuti, si omnino non habere aliquissentesigendi potentiam. His autem verbis, Philosophus, fatis facit dit quisitioni propositae lib. s. e. anima ac nostram dirimit controuersiam , cum enim separata a materia, sint intel ligitalia actu implici intellectione compraehenduntur, quemadmodum, de ipsa ,simplicia sunt, quare si intelligantur , ipsorum intellestio, ellieri ras, si autem non intelligantur, non est deceptio deceptio enim,est cum compositione, aut diuisione; sed dicitur ignorantia .
Ex his autem sequitur, quod intellectus humanus,dum est in corpore. non potest intelligere separata, cum diuisibiliter intelligat, cum dis. Cursu, a noto ad ignotum , quippe qui, corpori sit copulatus, ac sen. sibus in phantasia indigeat, quare separatorum habet ignorantiant;
sed tamen non ignorantiam, qualis est caecitas, caecitas enim tollit actu de aptitudinem videndi, at vero haec ignorantia separatorum, quae nostro intellectui competit , dum in corpore est quan uis tollat acturrui tamen non tollit aptitudinem, qui anqster intellectus cum fuerit a corpore separatus separata intelliget. Ex quo fit ut quamuis in hac vita, separatorum ignorantiam habeamus, quia ipsi ut sunt, neque comin Praehendere neque intelligere valςmus, tamen ob eam aptitudinem quae in nostio intellectu est ipla intelligendi, aliquam, ii tenuem, de Obscura ipsorum cognitionem habeamusmo est impossibile ut habent, Solis luminis, oculi nicticoracis, ut Arist. , Metaph. dixit. Ac propterea quamuis, nulla alia sit nobis euidens, intellectus operatio, praeter ea naqua exercet simul cu phantasia tamen nihil prohibet, ut ex hac eadem operatione, separabilem , t abstractam eiu naturam cognoscamus 'Cum neque corporeo, intelligenI, Vtatur organo, Deque cum corpo
te , intelligibilia obiecta percipiat, vi paulo ante, etiam demonstraui. mus Argumentum igitur primum , aduersariorum Achilles in iis expugnabile. reputatum funditus corruit .abbunde est consuta istum, si tamen Lector, quicumque sit, qui in haec nostra ineiderit. candidum attulerit antarum, neque Prauis Opinionibu in. butum, aut perdite obstinatum.
450쪽
Respondetur alis ciam propositis argumentis.
AETERI argumentis, quae ex eodem landi pariter hauriuntur.no erit dissicile responder Erat autem secundum Denominatio fieri de bet a praedominante, praedominatur autet in animo humano , mortale, quia ex triba eius partibus siue facultatibus duae sunt mortales, vegetatiua, α sentiens , ViX autem ni' immortalitatem attestatur , satis exiliter, c obscure, nec proprii sed improprie, lassice intelligere, quod neque absolute, homini competit, potius enim dicitur homo, discurrens quam intelligens ergo humanus animus , dicendus est mortalis , non immortalis . . Minorem huius argument multis probauerat Pomponatius, quae praecedente capite sunt allat; Huic argumento respondemus, concedendo maiorem sed negant minorem, ratiσnegationis est, quia etsi plures numero sint
cultates in operationes animi, quae attestantur mortalitatem, tamet
efficacior , ac magis potens, est.illa pars animi. operatio, quae t uet immortalitati ergo ab ipsa denominandus est animus, tanquM a praedominante, & digniori. Mutata igitur in in re, argumeraturi Contra Auctorem retorquetur. Ud autem valentior siri, ac praediminans, intellectiva facultas ratio . duabus reliquis brutis, agrestibus , vetex eius nomine facile,cognoscit tam propterea erit , illam , tum Plato , tum Aristot. μονι siue ii ori, hoc est Plini Pem aut imperantem dixerunt, eo quod natura ita factum est,
haec praeesse, atque imperare, illae vero subesse, atque obedire debeat quod si aliquando, cin quibusdam , contrarium fieri videamus hi vitio,in praeternaturam est, ponautem ex praescripto quod opti Sacri Theologi ,ex peccato origini, nobis inesse docuerunt. Vnui
quodque vero, ab eo , quod iecundum naturam , non autem ab eo. quod praeter naturam accidit, denominari aequum est . Praetere:
etiam , inde patet, quod intellectus, ultima est hominis persectio ultima disterentia qua homo est homo, desine qua, etiam o adeptis , non dicitur homo, etsi enim embri vivat ubi plantae. Echuc vita animalis, tamen non dicitur homo nisi atrursecus ni i